ALLCOCK'S PLEISTERS
DE SPELER.
1 Ha, ha, dat is niet slechtZijt ge
gei geworden, Rubio? spotte zijn vriend
Bij mdjn eer, de grap gaat te ver. Mor-
I gen zal zij u de belofte afdwingen geen
De zon wierp haar laatste stralen inwijn meer te drinken, overmorgen
een eenvoudig salon te Puebla, waarin J niet meer te rooken, daarna niet meer
zich een jonge man en eene jonge vrouw i uit te gaandat zal heel plezierig zijn,
bevonden. Het waren do rijike hacien-1 ha. ha-, ha!
dro grondbezitter don Rubio en Vriendzei Rubio bijna beschaamd
zijn nog jeugdige echtgenoote. weet u dan met, dat ik m één nacht mijn
Don Rubio was een man van hoog-1 liacienda verloor, en dat ik op deze wijze
stens dertig jaar. met Lang. bruinge- binnen korten tijd een bedelaar zal zijn
lokt haar. Behaaglijk rookte hij een si
garet, terwijl hij onbeweeglijk zijn
vrouw aankeek. Adel en grootheid'
straalden uit don blik der jeugdige
vrouw.
Rubio, zeide zij zacht, ik heb u
iets te verzoeken.
De man legde zijn sigatret weg, een
hoog rood kleurde zijpa wangen.
Lieve Rubio, heb medelijden met
mij en vermijd1 dien Framschen baron
Rariné. O, hij is uw ongeluk, hiji voert
u stap voor stap naar den afgrond
Weet gij dan niet, Rubio, hoe ik u
liefheb, en gij, gij brengt heele nachten)
Luister eens, beste Rubio, ant
woordde Raziné, uw vrouw heeft op dit
punt volkomen gelijk; maar men speelt
niet ami zich te ruineeren, dóch alleen
om zich te verstrooien. Waarom zet gij
ook zoo hooge sommen in? Zet kleine
in, ga alleen met een kleine som in het
speelhuis is die verloren welnu, dteim
gaat ge heen. Maar om zich ails een
schooljongen te laten ringeloorenNeen,
dlat zou ik nooit dulden Een man als
gi] mag niet de slaaf van zijn' vrouw
zijn
Arm in aam sloegen bei die mannen
de straat naar het speelhuis iu. Ilc blijf
met Bazio! "in" hel speelhol dom-Ja, j hoogstens tot aolit uur van avond hier,
belton het, de haciënda, dSe gij- dezez'-'1 Rubio.
w eb moest verkoopen. was een spool- - Dat is ™t andere daarin hebt
schuld' Donk lenig aan den eerstan g>J antwoordde Razine met een
tijd van ons huwelijk, .al uw mooie be- du.velachtigon lach.
lcften. - zij rijn mot in vervulling go .Arme vrouw aarlijk aan hoor docht
gaan. O. wij konden zoo gelukkigRubl° mot, toen hij de heldor verlichte
rijn II: smeek speel niet meer, niet speelzaal binnentrad.
voor mij vraag ik dit. maar voor ons Bntao we.felde nog Racme, die het
kind. dat gij ongelukkig maakt. De ba- bemerkte, nep een Indiaan, die weldra,
ion Raziné is de schuld van dit aflas, hij b>) hom terngkoerfe met in ip geplaat-
is uw verleider Gij zijt goed, Rubio, I*» rojnflesschen Sazrae schonk in, hij
ik weet het mor gij laat u mtrolepen. spoorde Rubio aan. hij dronk dronk
Rubio was hevig ontroerd. Hij hief on dronk - en Rubio en Razinc
het gebogen hoofd "op. zijn oogen waren elkaar eeuw^e vnendsohap
vochtlgOT, hij zwoer nooit moer te zul- "alm de speelkaarten. - hij
len -pelen I won- -"-1! verder en. won. weer.
Opdit oogonbbk trad «n bediende!1*» Mj «i11™ heengaan, de klok
het vertrek binnen met de woorden - I Maar de wijn. de zucht naar
Seno- mijnheel- de baron Raziné is be-.fk! de wees, door zijn vriend te wor-
neden in 'zijn rijtuig en wacht op u. [den uitgelachen an bespot, neen, neen,
Verontschuldig mij. beval don Ru-1 eeuwig neen.
bio, zeg, dat mij u vrouw ongesteld is. I. Honderd posos op rood' Honk
Ik ga vandaag niet uit en laat mij bo- bet door de
'i-1 Rood heeft verlor
daar ik nooit meer den voet- in een i spel h^on. Mijn hacien-
vend i en voor altijd verontschuldigen. I
daar ik nooit meer den voet in een
speelhuis wil zetten. Tl^.1 a
De bediende ging heen. Doodse],e stille heerschte m de-zaal.
De bleeke kleur verdween aanstondsjan opgewondenheid met begro-
van het. gelaat dér vrouw en met «mine» blik. zijn met b «dbeloopen oogen
vreugdekreet viel zij haar man om den stapels goudstukken gericht, stond
hals" 'uj daar.
Hij gevoelde zioh zoo gelukkig, zijn I - hefl verloren'
besluit "van nooit meer te spelen stond Kutoo draaide zich langzaam om. Zijn
rotsvast. Zijn vrouw had gelijk gehad, I hacienda wasvoor hem verloren
de hacienda had- hij moeten verknopen I Op een tafeltje stonden een,go fles.,
om een speelschuld- te dlekkeu. Wel be- ^hen. driftig vuSSe hl, twej drie gla-
zat. hij ar nog vijf, maar hoe gemakkc ten wijn en, goot die door de keel.
lijk kon hij ook die verliezen, -als hij - Mlji, grooto hacienda La Aquillla-
bleef doorspelen? En dan! - Schande i °P zwart! nep dton Rubio na eemge
en ellende! oogmibhkfan
Neen. zóó ver zal 't niet komen-! Oe jPtlors keken op
riep hij vastbesloten uit, nooit meer1
een voet over don drempel van hot ver-1 Imcenda-, zei de ban-khcutfcr.
vloekte speelhol! R»t'°' Z%
r I echten' tachtig diuzemdi pesos waard, zij-
Hola, goeden avond-, senor Rubio! jong» vrouw had ze hem als huw»
riep een jon-ge man, die door de hoofd-hjk^ift. meegebracht.^
straat van Puebla, wandlel-de Ik heb je I Het spel begon - de kogel rolde,
geen veertien dagen gezien-, vriend. 1 Zwart verloren,
wam- zit je toch.? Ge zijt daarbij ook' Hubio stond ale vastgenageld op den
zeer beleefd geworden, ik kom met mijn g™"d- een verwensclung kwam over zijn
rijtuig bij u en gij kat mij als eenbP'Pf- Hij greep opnieuw naar den
bedelaar door je knecht afwijzen. Zeg. drank,.die zijn hoofd verstikte, en dronk
wat is er toch gebeurdZijt ge kluizo- bij bewusteloos neerzeeg,
naar geworden? j
ft leef geheel voor mijn vrouw en I We bevinden ons opnieuw 11, «ai
ben daarbij volkomen gelukkig, baron I Mex.caanseh speelhol maar met-u, dat,
i hetwelk wij reeds hebben leeren kennen,
Nu daarin kunt ge geüjk hebben,bo<^e beambten, zelfs ministers
maar daarom sluit een vrij man zichgeneraais. zieh aan het spel overge-
niet als een Hnizenaar op. <Jn donker laag huis hier
- Ik sluit mij niet op. Raziné. maar h«t speelhol voor de armen. De mtt-
zwart geworden. Voor het vuur
ik heb"mijn vrouw hartig en plechtig j ren van het vertrek zijn door den rook
beloofd nooit meer te spelen' «"word™ Voor he, v,,™-
een lange tafel, waarop een smerig vet-
lampje brandt. In een pan boven het'
vuur ia een vuile Indiaansclie vrouw be
zag met het eten, te bereiden. Om de
tafel ritten roods eenige halfnaakte In
dianen en soldaten te kauwen en in een
hoek van bet vertrek ligt- een beschon
ken Creool.
In den ar deren hoek rit een man- en
schudt die kaarten, hij is de bankhouder
van dit speelhol, een man met verglaas
de oogen en met een jeneverneus.
De deur gaat eensklaps open, en een
arm uitziende man treedt binnen het
is een oude bekende, baron Rariné
en de bankhouder van het speelhol is.,
don Rubio. Zijn echtgenoot© rust sindb
lang in het graf, de dood was een ver
lossing voor do vrouw van den speler.
Raziné ging op een. bank biji den
haard zitten. Met tussobenpoozem gin
gen de gaston been. Nauwelijks was don
Rubio met Raziné alleen, toein déze op
sprong „Nu of nooit!" fluisterdle Ra
ziné, terwijl hij een dievenlantaarn te
voorschijn haalde, waarin bij een vet
kaars je stak.
Rubio zei niets, maar nam uit een
ladle een oud pistool, sloeg een smieri-
gen mantel om, en zondar gedruisch ver
lieten beide mannen bet- buis en slo
pen door een steeg.
Maar Rariné, zei Rubio sidderend,
als iemand) wakker wordt wat- dan
Daarvoor heb je een pistool.
En als we gevangen worden geno
men?
Gekheid, de laatste real is ver
speeld. moeten we dan verhongeren
De rijke man bemerkt er niets vanen
binnen eenige dagen spelen wij in heb
salon, laten de bank springen en
dan voort naar Califomië!
Het was een pikdonkere nacht. Beide
mannen liepen snel de straat door en
hielden voor een alleen staand huis stil.
Daar lag een Indiaan in het gras, die
zich zacht verhief en zei
Senor. alles is in orde. De man
slaapt reeds sinds twee uur. de patrouil
le is voorbij.
i-oed1, zei Raziné, blijf hier liggen,
bemerkt ge gevaar, waarschuw ons dan.
waar is de ladder
Daar, senor.
Rariné beklom de ladder, gevolgd'
door Ru oio Rariné was juist bezig met
het uitsnijden van een ruit, toen de
Indiaan plotseling riep
De wacht komt.
Verschrikt liet Rubio de dievenlan-
taarn vallen-, die met veel' geraas op den
grond terecht kwam. Een venster werd
geopend Raziné wilde vluchten. Kre
ten weerklonken, twee half aangekleede
personen storm dén het huis uit. Rubio,
die juist van de ladder sprong, viel in
hun bandfen. Een mem greep, hem. in den
nek. Ken vuurstraal, een knal, en de
aanvaller lag met verbrijzelden, schedel
voor de voeten van Rubio.
Rubio wide ontvluchten, maar aan
stonds kwamen verscheidene mannen
opdiagon. Er ontstond een. korte worste
ling. maar de strijd was te ongelijk.
Rubio ward geboeid en weggebracht.
Razi né was op het dale gesprongen de
Mexicaansche daken zijn vlak en
kwam gelukkig in den tuin van het j
huis. en vluchtte daarna in liet tuin
huis. Een kelderdeur daarin stond open,
waarin de tuinman waarschijnlijk zijn
gereedschappen borg. Hij daalde de
trappen af en liet langzaam de deur val
len. Zij viel dicht, maar om niet meejr
voor hem geopend te worden... Weken
lang kwam r.iemand in den kelder, ein
delijk echter vond de tuinman daarin j
het lijk vwn Raziné.
Eenigen tijd later stond Rubio voor
liet gerechtshof terecht hij werd we
gen? roof en moord ter dood veroor
deeld door den strop. Den 4 en Febru
ari 1867 werd te Puebla het. vonnis ten
uitvoer gebracht.
INGEZONDEN MEDfiDEE-
LINGEN.
30 cent8 per regel.
genezing bieden voor
PIJKEN, VERSTUIKINGEN, o! KNEUZINCEN.
Zij worden in dï geheele beschaafde wereld
verkocht. Als huismiddel tegen alle
KWALEN en PIJNLIJKE AANOOENINCEN
lijn ALLCOCK'S PLEISTERS de beste.
Bij alle Apothekers verkrijgbaar.
Belangrijk Contulmil eau ,j< rerrtnieih Hiaten.
Getuigschrift. AmstkRIMSI.^1 ureïsiik.
core
Agent:- Centraal Apotheek, Lange Houtstraat.
Groote Houtstraat 24.
OUDSTE HUIS IN
Zijdenstoffen en Dames-
fournituren.
Steeds het nieuwste voorhanden.
Tournures,
in 42 soorten.
H. J. VISSER.
Haarlemmer HalSetje#
ben Zaterdagavondpraatje.
CCCXCIII.
Een van de grootste zegeningen voor.
den memech is bet water. Niet alleen
omidat hij in den zomertijd daarin voor
een oogen blik veafrissching vindt, maar
vooral omdat- liet heele jaar door rijn
heele gezondheidstoestand daarmee sar I
menbangt. De medicus van den tegen- j
woordigen tijd' zou met e«n variant op j
een bekende spreuk, kunnen verklaren
„zeg mij welk water gij drinkt en ik zal j
u zeggen, wie gij zijt."
Het is neg niet zoolang geleden, dat
de menschen aan het water dat zedrou-j
ken, maar twee eischen steldendat»
het nat was en (zoo mogelijk), koel. Hoe
het smaakte, zoet of brak, dééd niet j
ten- zake en wait ea* inzat, kwam] er in
'k geheel niet op aan. Zoo kwam het,
dat iemamd die toevallig nieits anders
bij de liaind had, er geen bezwaar in.
vond slootwater te drinken en, als een
ander dat gevaar Lijk vond, heel leukjes j
zei: ..maai, wat praat je! mijn groot-!
vader en mijn vader deden het ook al-!
tijd en ae rijn tachtig jaar geworden". 1
Maar hij verga,t er bij te zeggen, dlaifc
rijn oom die het ook dieted, op rijm veer
tigste jaar aan typhus gestorven was.
Slootwater was wel het ergste In dei
stad had men dat niet en kon het dus
ook niet drinken Maar daar slobberde
men rustig regenwater, dat van zinken
daken en door looden pijpen was ge
stroomd. Ook pompten de menschen het
daar op uit puiten, die hun water kre
gen uit een door riolen, beerputten en
andere liefelijkheden vervuilden bodem.
Soms bluften ze er wel op tegen ande
ren. dat hun welwater lang niet zoo
flauw was als dat duinwater, maar een
pikanten smaak had. Ik hoop. dat ze
nooit beseft zullen hebben, waar die
pikante smaak vandaan kwam
Nu hebben we een eigen gemeentelij-
k" duinwaterleiding en de tijd zal ko
men, dat niemand iets andetts meer
drinken wil. Wol rijm alle overgangs
tijdperken moeilijk en bet wegruimen
van de pompen in de stad is er een. vam,
die nogal wat gemopper en gepruttel
beeft opgewekt. Ik kan me dat begrij
pen. Als je twintig jaar lang water hebt
gehaald uit een pomp en bet gemeen
tebestuur baalt op eens het ding weg.
dan is dat hinderlijk en lastig, maar
een vergoeding is het dan toch. dat na
het wegnemen van de pomp en het
daardoor verplichte aanschaffen van
duinwater, niet alleen de vaders en
grootvaders, maar ook de ooms en dc
tantes meer kans hebben om tachtig
jaar oud te warden. Misschien voelen
wc dat niet zoo diep voor onze ooms en
tantes, des te beter begrijpen we liet,
als we zelf tot de. ooms en tantes gere
kend worden.
Ei- is en wordt nog over geklaagd, dht
met de algemeene invoering van heb
duinwater den werkman weer een nieu
we- belasting is opgelégd en men zegt
er dan graag bij „om de kas van del
gemeente te spekken". Die spekkerii nu
ia niet gjroot. De gemeente kost het wai
ter dat rij levert zelf omstreeks eten
dubbeltje per kubieke meter eni wai>
neer ze dus in arbeiderswoningen 30
kub. M. levert voor f 4 en daarenboven
do dienstleiding diaarin aanlegt, dam i?
er zekejr niet vaan zakspekkeirij. maar
waarschijnlijk wesl van er op toeleggen-
sprake. Én 't is bovendien ook nog zeer
de vraag, of mettertijd' niet zal blijken.'
dat. in dén régel do huisheeren het (Juin-
water betalen en niet de huurders.
Ea" is in onze stad een poort, die ik
niet noemen, zal. De huizen in die-
poort hadden geen water. Ze moesten,
het halen uit een pomp in een steeg,
die van hun woning uit niet te be-
sehreeuwen was. Bovendien bevatte de
pomp slecht water. Toen nu op een
goeden, dag de eigenaar de huur kwam
ophalen, vond hij de poorfcbewoners in
formeelen opstand. Ze staakten het
werk, van de huurbetaling namelijk, en
verklaardenda.t de huisheer geen cent
huur zou zien, zoolang hij hun geen
duinwater had gegeven.
Nu is, naar men algemeen weet,
een huisheer voor een onwilligen beta
ler niet bang - de bangheid is dan.
moestal aan den kant- van dén huurder
maar 't geval wordt heel andetrs, wan
neer de huurders rich aaneensluiten en
gezamenlijk tegen hem optrekken. Het
resultaat van de zaak was dan ook. dat
dc woningen in den, kortst mogelijkcm
tijd van duinwater waren voorzien en
dai de huurders, als brave lieden, liet
werk van de huurbetaling weer opna
men.
Als op deze manier de bewoners van
huurhuizen meer doordrongen raken
ran het groote belang voor hun gezond
heid bij goed water, dan zullen de huis
heeren niet langer kunnen volstaan, met
te zeggen ..haai het maar uit de pomp
om den hoek!", maar in hun eigen be
lang tot den aanleg van duinwater over
gaan.
Zoo heeft nu ook de eigenaar van, de
huisjes aan den Schoterweg gedaan, die
afgekeurd waren omdat ze geen behoor
lijk drinkwater hadden en dé eigenaar
aanvankelijk geen plain had1, er duinwa
ter in aan te leggen. Ik geloof, dat hij
en do huurders het besluit tot onbe>-
woonbaarveaklaring als een soort van.
dreigement beschouwden., dat niet zou
warden uitgevoerd. Burgemeester en
WcÜioudJers behandelden d'aoi ook de
zaak zeer lankmoedig, vooral omdat een,
van de vrouwen, die er woonde, in dien
tijd niet verhuizen kon em ook om den ei
gen aar de gelegenheid te geven, terug te
komen van de dwalingen, zijns weega
Had hiji dat niet gedaan, dan zon vast
en zeker op een goeden morgen die poli
tie de woningen hebben, ontruimd en
dichtgespijk rd. Maar. zooals ik zei. de
man heeft eieren voor rijn geld geko
zen. hij heeft duinwater aangelegd en
daarmee aan. het water een overwinning
bezorgd, die waarschijnlijk anderen huis
heeren tot nuttig voorbeeld strekken
kan.
Hiermee stap ik af ran het water,
wat eigenlijk in letterlijke beteekenis
een onmogelijkheid is en. ga over tot
het ijzer en wel tot- een van rijn nut
tigste toepassingen, dén spoorwegwagen.
In 't algemeen kan gezegd worden,
dat dei luxe in de spoor wégrijtuigen
voortdurend grooter wordt. Zie eens
een nieuwen detrde klasse-wagen uit de
fabriek van de firma Beijnes gaan, voor
zien ran groote ruiten, verwarming,
ventilatie en tegenwoordig zelfs al van
privatenen vergelijk dat eens bij de
oude open wagentjes, voorzien van zei
len, om1 de menschen. tegen regen en
kou tc beschutten, die het eerst dienst
deden tusschem Amsterdam en Haar
lem, de eerste lijn van de Hollandsche
«iesiws
Het Proces-Dreyfus.
Gobert, de expert ran de Fran sch e
bank. vertelde, behalve het gisteren
reeds medegedeelde, nog in de rit ting
van Vrijdlag. dat hij over het borderel
fèrschiHende besprekingen had met
Merci er. Boisdeffre en Gonse,
Reeds bij een oppervlakkige beschou-
wing had hij ontdekt, dat het schrift
van het borderel niet dat van Dreyfus
kon rijn. Hij dacht- er over het borderel
te laten photogjrapheeren dooa- de pho-
tografen van het ministerie van oor-
leg, maar Gonse weigerde, zeggende, dat
dén volgenden morgen heel Pairijs het
borderel zou kennen.
Gobert zegt. dat hij déze uiting nogal
merkwaardig vond.
Hij, dacht er toen over het borderel
to laltén photographeeren op het ate
lier van de prefectuur, waaraan Bortil-
3on als photograaf verbonden was;
t Beiitillon was nooit experthij'
werd' tot schriftkundige geïmproviseerd,
voor rekening van het ministerie van
oorlog. (Algemeen gelach).
De getuige wijst vooral op de haast,
die Gonse maakte, om. het resultaat van
zijn onderzoek te kennén.
Gobert dirong er toen bijl Gonse op
aan. om den naam van dén. verdachten
persoon te kennen, want hiji wilde niet
beschuldigen onder het masker der amo-
nvmiteit.
De ka-ijgsraad luistert zeer oplettend
naar dé uiteenzetting van Gobert'? on
derzoek van, het borderel.
Do expert wijst er op, dat het schrift
-an het borderel met zeer loopende
hand geschreven en. volkomen natuurlijk
s, cn niet den minsten indruk maakt
,-an gecalqueerd te zijn.
Het schrift heeft bovendien een ka
rakter ran onleesbaarheid, dat het.
schrift van het borderel onderscheidt
van dat ran Dreyfus, dat al toot? zeer
leesbaar is, zelfs wanneer het- zeer vlug
geschreven is.
Gobert vroeg toen om een enveloppe,
om een schrift proeve te hebben, waarop
meer rustig schrift voorkomt, want men
schrijft een adres gewoonlijk rustiger.
Doch de enveloppe werd hem gowei-
gerd, want men wildé niet. dat hij den
naam van dén geadresseerde weten zou.
Getuige verhaalt dan hoe hij uit een
condui te-rapport ran den beschuldigde,
waaruit men alleen den naam „Drey
fus" en rijn voornaam had weggeknipt,
den naam van den verdachte had' ge
vonden en hij kon zich toen het ge
noegen schenken aan Gonse den naanm
te noemen van. den officier, diesn men
in hechtenis wildé némen. (Algemeen'
gelach).
Gobert herkent het borderel dat hem
wordt, voorgelegd. Hij maakt enkele
graphologische opmerkingen) over liet)
schrift van het borderel en dat vam
Dreyfus en, over heit gebruikte papier.
Er ontstaat een discussie tusscheni
generaal Gonse en Gobert over* het uur,
waarop het borderel aan: Gobert over
handigd) weird'. Gonse geeft een andere
lezing vam de personen, die tegenwoor
dig waren toen Gobert het borderel ont
ving.
Als Gonse een toespeling maakt op
de wetenschap, die Gobert bezait tenge
volge van zijn betrekking als expert
aan de Fransche bank, protesteert Go
bert krachtig tegen, deze insinuaties van
Gonse. zeggende, dat er geen woord
waar is ran rijn beweringen.
Kolonel d'Aboville zegt, dat hij Go
bert nooit heeft gezien voor heden. In
dien da herinneringen van Gobert op
dit punt even juist zijn. zal de ka-ijgs
raad moéten oordeel en. (Afkeurend ge
mompel).
Dreyfus verklaart, nooit lot de Fran
sche Bank in betrekking te hebben
gestaan, of iets met dit lichaam te doen
te hebben gehad.
Vervolgens wordt Bertillon gehoord.
Hij treedt binnen, gevolgd door vier
maai en een korporaal, die groote porte
feuilles en borden dragen, wat den
lachlust opwekt.
Dit alles wordt neergezet naast dé ge
tuigenbank.
Reeds de eerste woorden van Bertil
lon w-ekken dén spot van het publiek
op. De president noodigtmet een hand
beweging, de aanwezigten uit, stil te rijn.
Bertillon legt rijn getuigenverklaring
af met eentonige stem. Men zou zeg
gen. een scholier die met moeite een
lange ran buiten geleerde les opzegt.
Hij zegt. dat rijn uiteenzettingen wel
niet begrepen zullen wordén dün door
enkele weinige intellectueel en.
Hij venklaart, da.t dé beklaagde, door
i het schrift ran het borderel heeft willen,
vaststellen, als hdj gepakt- werd1,, dlat hij
het slachtoffer van een machinatie was,
wat de criminalisten noemen een alibi
van vei vol ging. (Gelach.)
I „Heti borderel ia een stuk vol kunst
grepen, d'oqr dén beklaagde gemaakt."
I Daarna poogt hij uiteen te zetten,
waarom de beschuldigde niet zijn toe
vlucht genomen heeft tot liet loopend
navolgen van Esfenhazy's schrift, wat
een veel te langen cefeningstijd zou:
ver ei sch t hebben,; daarom vond hij
het beter 't schrift te callquceren, waar
door het beter te si mul eer en was.
De aanblik dien de zaait biedt, is al-
lerzondérlingst. Bca'tillon nadert steeds
meer de leden, van den krijgsraad en
wijst met den vinger dén president en
den leden enkele bijzonderheden aan.
I Demange en Labori naderen even
eens en de leden van den krijgsraad ko
men langzamerhand1 allen achter pre
sident Jouaust staan.
Alleen Carrière blijft op zijn plaat-s
zitten en bepaalt zich er toe. de verkla
ringen van Bertillon te volgen op een
afdru_. die hem overhandigd is.
Om rijn uiteenzettingen begrijpelij
ker te maken, deelt Bertillon talrijke
photographieën uit. Eensklaps roept hij
„Wij staan wel tegenover een zeor
kunstig ineengezet stuk!"
Tijdens dé verklaringen vam Bertillon
geeft Dreyfus herhaaldelijk blijken van
'•erbazing. Labori geeft bij het betoog
.•an liet op elkander leggen van twee
schriftregels, op ironische wijze rijn ver
wondering te kennen.
Bertillon zegt, dat hij tot grondslag
voer rijn loet oog dé rapporten ram de
experts van. 1894 neemt, voornamelijk
dat vam Chararay.
Hij vergelijkt verschillende woordten
van het- borderel met amdcre woerden
uit de stukken van vergelijking, neemt
tal van proeven, em zet tot aan het ein
de der zitting rijn technische beschou
wing voort, diie werkelijk te geleerd
schijnt.
Opgemerkt wordt vooral de voortdu
rende'aan dacht dér leiden) vam diemj
krijgsraad, die krachtige pogingen doem
om de waarde vam het. betoog vam Ber
tillon te begrijpen 00 te waardéeren.
Ais Bertillon, zich op een gegeven!
oogen blik verspreekt en ridicule be
lachelijkzegt voor reticule, barst het
publiek in een lang aam gehouden scha
terlach uit.
Bertillon gaalt ten slotte over tot
zijn proefneming om heft borderel te
schrijven, op hetzelfde papier, ais dat
voor het bedoelde stuk gebruikt.
Bertillon zal hedenochtend, in die zit
ting die te half zeven begint, nog ge
durende twee uur rijn betoog voortzet
ten. De ritting werd zonder incident
opgeheven.
Naar de meening van Labori toont
het- resultaat dee- proefneming van Ber
tillon wel een zekere gelijkenis met het
origineel, maar het is in geen en d'eele
identiek met het document.
De ..Petit Bleu" meldt, dat de lui
tenant- die Dreyfus eenige dagen Stele
den niet heeft, gesalueerd, met 30° da
gen arrest is gestraft.
IJzeren Spoorweg-Maatschappij
Nu zien we salonwagens, slaapwagens,
restauratiewagens en prachtwagens aan
ons station stoppen ik vergis me. ons
station voorbijvliegen em al moeten
we ook eerst naar Amsterdam! om van
den bliksemt rein gebruik te kunneai ma
ken, voor de gemakken, die de Maat
schappij aanbiedt, zijn we op gepaste
wijze dankbaar. In die richting is de
Maatschappij royaal genoeg, maar in
andere opzichten wel wat benepen. Of
i? het niet de Maatschappij, maar rijn
heit sommige liarer ambtenaren, die
de voorschriften zoo nauw en eng op
vat-tem?
In Haarlem rijn, processen-verbaal te
genwoordig aan de ord'e van dén dag.
Onlangs k waan en hier aan 't station
twee oude lieden, man, en vrouw, elk
vier en zeventig jaar, die hunne kaar
tje? kwijt, waren. In Amsterdlami had
den ze die gekocht, in dén trein liad de
conducteur ze geknipt, dé mam, veron
derstelde, dat hij! ze bij het uithalen
van zijn zakdoek verloren moest hebben.
Tegen deze. twee oudjes werd, als wa
ren het cle grimmigste boosdoeners, pro
ces-verbaal opgemaakt.
Een juffrouw vraagt eten. kaartje naar
Santpoort de bureaulist e vergist zich
of ven-staat haai- niet duidelijk en geeft
er een voor Zandvoort. Met d!a,t kaartje
komt de juffrouw te Sarntpoort aan. al
waar proces-verbaal tegen haai- wordt
opgemaakt' Hiérvan, is het mooiste,
dart een. kaartje naar Zandvoort duur
der is, clam naaa* Santpoort, zoodat er
zeker vam kwade trouw geen sprake
heeft kunnen wezen.
Zijn alleen de Noord-Hollandsche amb
tenaren zoo chicameus en de Zuid-Hcl-
landache welwillender? In den Haag
deed' men met een geval dat ik me her-
innejr anders. Maar laat ik vertellen
hoe dat was.
Twee jonge datmes uit Haarlem gin
gen naaa- Amsterdam. De ev-ne had in
de stad enkele visites te maken en de
andere zou in dé itartions-wachtkamer
cp haar wachten. Daar ze niet op et«n§,
tijd thuis zou dén wezen, zou er een
apart kostje worden klaaigemaakt na>
haar terugkeer, poffertjes geloof ik of
zoo iets. 't Was een weer, zooals we het1
nu in lang niet gekend hebben, 't Re
gende dat het- goot en terwijl de eene
Engeland en Transvaal.
De „Daily Mail" verneemt, dat er
nog aldoor over de Kaapsche spoor
wegen wapenen eD munitie den Oranje
Vrijstaat binnen worden gevoerd, en
wel met volkomen toestemming van
het Boodsministerie. De Kaapsche
loyalisten zijn daarovpr verontwaar
digd en Öir Gordon Sprigg zal de
zask ter sprake brengen. Ruim 200
milltoen patronen en honderden ge
weren zijn zoo in de laatste maand
naar Bloemfontein verzonden, en on-
dertusschen weigert de Kaapsche re
geering de vrijwilligers in de Kolonie
te wapenen.
De Kaffers op den Witwatersrand
worden roerig.
Sir Gordon Sprigg heeft de laatste
voorsteilen der Transvaalsche regee
ring uitstekend genoemd als afbetaüog
op wat zij rechtens verschuldigd is.
Inmiddels houdt hij het er voor, dat
als Engeland aan het verzoek voldeed
om zijn recht van inmenging io de
Transvaalsche aangelegenheden te-
laten varen, zyn invloed inZuid-Afrika
gevaar zou loopen.
Alle Londensehe ochtendbladen, de
„Times" voorop, bevatten felegramraen
uit Trausvaai, die wjjzeu op het kri
tiek worden van den toestand.
Te Figtree is ren Hollandsche Afri
kander (of een Nederlander) in hech
tenis genomen op bevel van Sir A.
Mil er, onder beschuldiging Betsjoe-
aoaland tot opstand aan te zetten.
Een aantal »au de oud^ kolonisten
bieden zie!) aan om ingelijfd te worden
bij het leger, dat te Boelawajo aange
worven wordt.
reizigster hare bezoeken afstak, za.t dé
getrouwe vriendin in de stations-wacht
kamer met een boek en las. De regen
kletterde tegen de ruiten en dc men
schen liepen' in en uit. Ze k'eek naar
d© menschen en naar den regen en
dan las ze weer, totdat ze ten slotte;
onder den indruk raakte ram die op-'
eenstapeling van narigheden een sta
tions-wachtkamer. een eindelooze regen
bui en een holle, maag. de laatste nog
verergerd door de geuren van de res
tauratie. die tot haar doordrongen. Was
het wonder, dat ze hunkerde naar dei
vleeschpot jes vajn Egypte, in dit geval
de poffertjes te Haarlem was het won
der, dlat ze verheugd opsprong toen
haar visitemakendé vriendin eindelijk
terugkwam? was het wen dér. ten slotte,
dat ze in haar haast om weg te komen,
niet in den brein naar Haarlem, maar
in dén: bliksemt red n stapten
De vreeselijkc waarheid' v ertoond o
zich pas voor haar oog, toen. dé brein,
het staltion te Haarlem) (en. daarmee dé
poffertjes) voorbij, rende, lm clém Haag
kwamen ze tot staan on, vertoldén heb
gebeurde aam den, aanwezigen, bevc-1-
gevonden, aimbtenaiar. Déze maakte geen
proces-verbaal op, maar begreep dat twee
jongé meisjes niet- voor haar genoegen,
i zulk een onnoodige reis maken, waarom,
hij haar 'dla-n ook „kostenfrei" naar
(Haarlem liet terugkeer en.
Of ze toen nog poffertjes gebakken
hebben, is mij niet- bekend. Maar de
Haagsche stations-autoriteit handelde
verstandiger, dan zijn collega die stok
oude menschen verbaliseerde en dien an
der, die wraak; wou nemen op een juf
frouw, omdat de bureauliste haar p
voor e°n v had aangezien.
Hebben we nu water en ijzer gehad,
ik stel u voor thans over te gaan tot
het vuur. In tegenstelling met watee
en ijzer, die onze vrienden rijn. is het
vuur onze vijand. Althans wanneer heb
onze huizen verslindt, onze meubelen
en alle voorwerpen, die ons lief rijn ge
worden.
Gelukkig steekt die vijand in. Haar
lem maar zeidén dén kop op. Hij kaai
niet veel meer uitrichten, tegen, onze
brandweer, die al kost ze maar wei
nig geld dharcxm toch lang niet te
verachten is. Integendeel, hier is het
bewijs dat iets goedkoop en toch goed
kan wezen. In de laatste jaren is onze
brandweer niet weinig verbeterd. Wa
ren er vroeger maar 200 b~andkranen
in de gemeente, sedert dé gemeentelijke
waterleiding in gebruik genomen is. heb
ben we er zeven honderd. Een Ladder
wagen is aangeschaft, die goede diensten,
bewijst en een aantal kleine slangemva-
gentjes is in de maak. die een plaat?
zullen krijgen in de spuithuizen en de
politieposten.
Nu is er juist in de laatste dagen ge
klaagd over de traagheid van de brand
weer. met liet oog op de branden in de
Ostodestraat en m de Zijlstraat. Wat
don eersten ba-and aangaat, hij was al een
poosje aan den gang; voordat men er in
de buurt iets van ontdtekte. De bewo
ner-s van. dei omliggende huizen waren/
maar de kermis. En toen men eindelij Ja
hot vuujr bespeurde is niet onverwijld)
de bramdweor op, de eenige daarvoor go-
schikte ma-nier, dalt wil zeggen,, per ter-
lephoon, gealarmeerd. Toen. eenmaal clla
brandweer gewaarschuwd was, verscheen.
in een ocgemblik op het terrein.
„Men behoort, ons toch te zeggen;
dlait er brand: i s", zei een brandweer
man tot mij etn tegen die opmerking
was inderdaad niets te zeggen. Dit is
ook bij den bramdl in de Zijlstraat ge
bleken. Aanvankelijk dacht niemand er
aan, de brandweer te waarschuwen. In
den naasten omtrek zijn wel een half
dozijn geabonneerdén van de telephoon,
maar hoewel ze in hun schrik allerlei
maatregelen nemen, telephoneeren naar
het hoofdbureau of naar de politie deed
niemand. Was er niet een agent op rijn-
ronde voorbijgekomen, dan liadl het
heel goed nog een poosje rustig kunnen
doorbranden.
De agent bracht toen brandweer en:
politie in beweging. En toen de braaid-
weer eenmaal gealarmeerd wa s. duurde
het maar enkele minuten en de eerste
straal vloog si send) in het vuur. In kor
ten tijd kreeg men toen de vlammen
toch nog in bedWang.
Maar de brandweer kan er niet op
tijd rijn als ze niet op tijd gewaar
schuwd wordt. Dat spreekt als een boek.
FIDELIO.
