PREDIKBEURTEN
ALLCOCK'S PLEISTERS
Haarlem's Dagblad
hij
hoorde hij in een vertrek daarnaast- aioh- taire- attache's waarvan sprake is.
ter een bekleede deur iemand! zeggen j Picquart, DeOoye en Laut-h geven
„Wat i9 da.t voor een gendarme. d*ieinlichtingen, die dit schijnen te be-
bel beroepsgeheim verklapt en de pers j vestigen
voedsel geeft? Dat kon hein wel eengj Geen er aki Sebert hernieuwt zijn ver-
berouwen." Daarop was Lebrun. bimnen- klaring voor het Hof van Cassatie en
geroepen en bad niets gezegd. Peyrolles drukt zijn volkomen overtuiging van
vertelt, clat Lebrun, zei de, dab hij ver- j Dreyfus' onschuld! uit.
keerd gehandeld had' met niets te zeg-j Ge mp-jcor Ducros betwist de on
geil. beschei d en 11 i eu wsgi eri gh e i ddïe m,en
Verscheiden getuigen leggen getuige-j Drevfus heeft erweten. Hij heeft Drey-
nis af in gelijken geest als de vorigemi. j ^lls meer dan eens uitgenoodigd hem te
Op een vraag van den voorzitter ver
klaart Dreyfus, nooit gezegd te hebben,
dat over drie jaar zijn proces herzien
zou worden. Hij begrijpt die woorden
trouwens niet. Hij verzoekt den voor
zitter, in het belang van de waarheid!
de brieven voor te laiten lezen, die hiji
aan den chef van den generalen stal
van het leger heeft geschreven. „Dan
zal', uien zien." zegt hij. .in welke be
woordingen ik verzocht dat men een
onderzoek zou instellen".
De voorzitter vraagt..Waarom juist
drie jaar?"
Dreyfus antwoordt: Omdat, gelijk
ik aan du Pa'ty had/ gezegd, de regee-
ring beschikte over middelen tot nari
sporing, en omdat zij tijd behoefde omi
zich ervan te bedienen. Ik zei daarom
dat men over twee of drie jaar mijn
onschuld zou inzien, maar ik verzeker
dat ik geen enkele kwade bedoeling
had." (Opschudding).
Forzinetti zegt. dat hij Drevfus al
toos voor onschuldig heeft gehouden,
en dat deze trouwens altijd zijn on
schuld betuigde. Nooit heeft Lebrun-
den Zaterdag avondpraatje
CCCXCLV.
Zeg Nurksen op een rij zullen niet
durven beweren, dat onze feestviering
op den Koninginnedag niet uitstekend
geslaagd ig. Van den ochtend tot den
avond alles gegaan als van een leien
dakjewolken aan den hemel, die '3
morgens onder de aubade zich boven
het hoofd van den heer Robert samen
pakten. dreven voorbij en eerst toen
de buitenfeestviering afgeloopen en al
leen hei bal in. het Brongebouw nog
aan don gang was, barstten regen, don
der en bliksem! gezamenlijk 'os.
Ook de wieleroptocht liep uitstekend
van stapel. Ongelukken kwamen er niet
voorwanneer al eens een enkelen
keer een wielrijder, een cogenblik het
stuur verliezende, onder het publiek
terecht kwam. dan veroorzaakte dat
meer pret dan pijn. Wo warden wezen
lijk in Haarlem langzamerhand optocht-
speci 'itriton. Wie had .Jcunnen den
ken, dat er in den tijd1 van tien dagen
zoo'n aardige stoet in elkander gezet
had kunnen warden*'?
En alle menschen waren prettig en
geschikt, goedgehumeurd' en geneigd
tot medewerking, Allen, behalve eenige
huzaren, die liet met burgers aan den
stok kregen en eeni van dezen met de
sabel leelijk geraakt hebben. Nu wil
ik volstrekt niet beweren, dat de huza
ren de aan leidende ooi-zaak vau de
komen bezoeken in de werkplaatsen te
Puteaux. maar hij is nooit gekomen.
Tn antwoord op Merci er, dlie op
merkt Dreyfus wist dat ik uw machi
nes niet had aangenomen," zegt Ducros
dat de uitnoodiging dateert vaan 3891,
terwijl Meroier eerst minister gewor
den is in 1893.
Majoor Hartmann legt- getuigenis af,
omtrent de technische samenstelling
van, het borderel en toont aan, dat er
geen enkele reden, is om aan te nemen,
dat Dreyfus deze stukken beter kende
dan iemand anders. Aatngaande het ka
non 120-kort herhaalt hij zijn verkla
ring voor het Hof van Cassatie.
De zitting eindigt te 11.ou. Heden
zal Hartmann zijn verklaring vervolgen
met een korte zitting met gesloten deu
ren om te spreken over de shrapnells.
Zijn stelling isde inlichtingen gele
verd met het borderel gaan of in bij
zonderheden en dan is door niets
bewezen, dat Dreyfu? ze kende, hetzij
door zijn dienst, hetzij door een mede-
deeling van een van liet kleine aantal
personen die ze kenden of het zijn
aan duizend andere officieren bekend.
De correspondent van. d'en „Figaro!'
te Rennc-s meldt, dat kolonel Jouaust
besloten heeft, om de laatste getuigen-
verklaringen, wat te verhaasten, zoodat
Donderdag a. s. het vonnis zou kunnen
worden
De datum van het proces Zola is
vastgesteld op 23 November a.s. Zoo-
als men weet hebben Zola en Perreux,
de gérant van de Auroreby de ver
oordeeling in Versailles verstek laten
gaan en na hun terugkeer te Parijs
tegen het vonnis verzet aangeteekeud.
I )aardoor werd een nieuw proces
noodzakelijk en het is dit proces dat
23 November zal aanvangen voorliet
Hof van Assisen te Versailles.
De verjaardag van de Koningin
in Transvaal.
De Volksraad hield Donderdag,
31 Augustus, geen zitting, en sa
luutschoten werden gelost, beide ter
eere ran den verjaardag van Koningin
WilheJminai.
van Dreyfusdat hij aan een vreemde Renault Forzinetti over een bekenten algemeene inlichtingen, en dan zijn
mogendheid stukken had geleverd nis of over dfAttel gesproken. Forzi-
maar dat het was om er gewichtiger netti bevestigt, dat du Paty hem aan-
vau de DuitSCüers voor te krijgen, ried, zekere middelen te bezigen om
Deze mededeeiing werd gedaan voor Dreyfus in de war te brengen, en ge-
een groep officier n en zij had niets waagt van de zelfmoordplannen vam
vertrouwelijks. Daar het, zeer belang- Dreyfus.
rijk was, verzocht ik Lebrun ze aan Dreyfus erkent, dat hij besloten had
de officieren te vertelleu. Kapitein zich het leven te benemen, en alleen
Attel, van den plaa'seiyken staf was rijn martelingen heeft kunnen verdra-
beiast met de heele regeling van allesgen, omdat zijn vrouw hem tot heit
wat er by de degradatie ZOU gebeu- bewustzijn van zijn plicht bracht,
ren. Voor de degradatie werd DreyfusLebrun-Renault zegt, dat de reden
van he. paviljoen van den adjQdantj waarom hij Forzinetti niets vertelde,
van het garnizoen naar de plek ge-1 was, d&t generaal Rsbourg hem bevo-
braebt, waar de degradatie zou plaatsien had zijn mond te houden,
hebben. Hij liep met automatischenRoget en Boisdeffre beweren, dat
pas en weer herhaalde by voor deForzinetti op enkele punten.zich zelf
offfcieren: Over drie jaar zal my ge- j tegenspreekt.
reet)tigheid geschieden. De zitting eindigt zonder dat er iets
Luitenant Guérin zegt. dat hij na bijzonders voorvailt.
de degradatie van Dreyfus aan gene
raal Saussier verslag gaf van het ge
beurde en van Dreyfus' verklaringen In het begin dei- zitting van Vrijdag
aan Lebrun-Renault. worden de getuigen uit de enquête van
Demange vraagt- hoe hij Dreyfus' be- Quesnay gehoord,
tuigingen van onschuld overeen brengtDubreuil, die al gehoord is, legt. een
met de woerden: „A3s ik stukken ge-certificaat over, waaruit blijkt, dat hij
leverd heb." Guérin antwoordt „Dat- een fatsoenlijk mensch is.
is iets wat Drevfus persoonlijk aan- Hex verhaal van den pikeur Germaan
gaat". Hij herinnert zich niet, of er over het bijwonen dooi* Drevfus van
maatregelen zijn genomen om de bo- Duitsche manoeuvres wordt totaal af-
kentenissen te laten constateeren. gebroken, ten eerste dooi" s mans straf-
Een lid van den krijgsraad vraagt1 ^gister en voorts door de verklaringen
Guérin. of Weil als reserve-officier aan van Mnfhausen, Ivulmann. van majoor
den generalen staf van het. leger ver- DInfrcville en kapitein Lemonnier.
bonden was. Guérin antwoordt, dat hij Het schijnt vast te staan, dat Drey-
als officier van liet territoriale leger fus in 1S86 gedurende een verlof, dat
verbonden was aan den staf van. den bij in zijn geboorteplaats doorbracht,
opperbevelhebber, en dat hij Esterhazy te paard uitreed en dan wel eens Duit-
sind- lane gekend moet hebben. j sche regimenten tegenkwam, wait heel
Een ander lid van den krijgsraad iets anders is dan dat hij naar de ma-
vraagt aan Guérin. of hij denkt dat j «oeuvres ging.
Dreyfus Esterhazy gekend heeft, Drey-1' Getuige Villon verklaart dat hij, in
fus verzekert, dat hij Esterhazy nooit Berlijn zijnde, in een restaurant door
gekend heeft. I eemgp Duitsche officieren hoorde zeg-
Na Guérin wordt verhoord ritmeester'gen, dat men een mobilisatieplan van
Mitrv. Hij heeft van kapitein Anthoine Dreyfus wachtte,
vernomen van een gesprek, dat deze Alle getuigen a charge zijn nu
had gehad over de bekentenis van Drey- boord, thans komen die voor de ver-
fus met kapitein d'Attel. In het ail-dediging.
gemeen had die bekentenis behelsd, dat I De commissaris van politie Fischer
Dreyfus onbelangrijke stukken had ge- j verklaart-, dat de vuurwerkmaikgr
leverd om er belangrijker voor terug i Thomas te Bourges twee teekeningen
te la-ij gen. Mitry heeft dat gehoord da- i van granaten heeft verkocht aan het
delijk na, het gesprek van d'Attel met buitenland'.
Anthoine. I De luitenant Bernheim leende Ester-
De controleur Peyronies heeft, de de- hazy het schiethandboekje. Luitenant
gradatie bijgewoond. Guérin zeide hem, Brière en kapitein Carvaiho verklaren,
dat Drevfus bekend had, aan Duitsoh- j dat het schiethandboekje noch een, ge
land stukken geleverd te hebben: om heim stuk was. noch moeielijk te ver-
er andere voor terug te krijgen. Peyrol- krijgen. Het kanon 120-kort was even-
les leerde Lebrun-Renault pas kennen; min zoo geheimzinnig of niet te benadie-
te Versailles, bij het tweede proces Zo-'en, vooral niet- in het kamp van Clia-
ia„ Guérin, stelde hem aan. Peyrolles lone. De zeer nauwkeurige inlicbtin-
voor. Deze vroeg toen aan Lebrun, j gen van Ca/itvaiho maken indruk,
waarom hij de bekentenis niet had mee-Labori lokt een incident uit over een
gedeeld aan den President van de Re- brief van Corminque, een oud-agent van
publiek. Lebrun antwoordde, dat hijden spionnagedienst, die verklaart, dat
het niet gedaan had uit angst. Terwijlhij in 1S96 het schiethandboekje lieeft
hij in de wachtkamer stond te wachten,gekopieerd, voor de twee vreemde m.ili-
I11 de Galicische mijnstadjes Milon-
wics en Czeladz hebben zeven duizend
mijnwerkers den arbeid neergelegd. Zij
eisehen hooger loon, korter werktijd, en
ontslag van een baas die hun niet aan
genaam is. Er is een sterke af deeling
troepen naar de mijndistricten gezon
den.
Moord ia den trein.
De dader van den veelbesproken
treinmoord, een maand geleden bij Rij-
sel gebeurd, is, naalr men hoopt, einde
lijk in handen dier justitie gevallen.
Men heeft te Maeseroen iemand aan
gehouden, wiens signalement veel over
eenkomt met da.t van een jongen, blon
den man. die bij den moord in den
trc-in was gezien en sedert niet had
kunnen worden opgespoord! De ver
dachte heet Charles Rollin, hij ia on-
iferCfiicier bij de Spahi's geweest, doch
ontslagen en leidde te Rijsel een onor
delijk leven. Den eersten. Augustus werd
hij reeds gearresteerd, doch hij wist te
ontsnappen. Den dag daarop ving men
hem echter weer.
DE KRIJGSKAS.
pen, bleef ik plotseling staan en bukte was ook. al weder geen kleinigheid, met
mij. Ook mijn vriend bukte en zeionze messen zulk een stok te snijden,
dat ia geen steen. een boompje van een arm diktede
„Neen, dat is geen steen." Ik keek handen oloedden ons op verscheidene
Oedipus aan, hij was zeer bleek gewor- plaatsen en bet zweet liep ons langs het
den. Het ziet er uit als ijzer. j aangezicht, toen wij na ongeveer ander-
„Ja, als ijzer," herhaalde hij, kniel- half uur naar onze krijgskas terugkeer
de en onderzocht het met- zijn jacht- j den. Ja, ja-, rijkdom, maakt niet gel.uk-
mes. Ik volgde zijn voorbeeld, knielde i kig. Doodmoe en afgemat van de bui-
eveneens en maakte den grond rondom 1 tengewone inspanning, gingen wij in
het. voorwerp ook met mijn mes los. het gras liggen, ons zelf geluk wen-
Zwijgend werkten wij met onze mes-1 schende, dat wij niet gestoord werden.
een voort. Het was lang geen gemakke
lijke arbeid zoodat het, zweet ons van
het voorhoofd liep, toen wij een gedeel
te hadden blootgelegd.
Eindelijk richtte Oedipus zich op,
zag mij stijf aan en fluisterde met van
opgewondenheid bevende stem
„Weet gij. wat het is?"
„Een ijzeren kist" zeide ik; ook
mijn stem klonk heesoh.
Hij knikte.
„En weet gij. wat voor een kist het
is?"
„De krijgskas", antwoordde ik
smoqrdl
vechterij zijn geweest sommige bur-
grs zijn ook geen ilevertjes maar een
feit is het dan toch maar", dat zulke
twisten alleen daarom zoo vaak ern
stig afloopen, omdat de huzaren wape
nen dragen. Op straffe van ik weet niet
wat ia het den burger verboden, om
ccn wapen te dragen, al is het ook maar
e^n boksijzer of eeu ploerten dcoder.
maar den eersten den besten boeren
kinkel die onder dienst komt bij de
c wal ene. wordt- een groot slagzwaard
omgehangen, dat hij aan de geheel e
wereld mag vesrtoonen en dat hij bij
vechtpartijen als zijn natuurlijk ver
weermiddel beschouwt, gelijk een oli
fant zijn slurf. Wanneer ik dezen win
ter eens wat tijd over heb, dan zal ik
eens een artikel gaan schrijven over de
rechtsongelijkheid iusochen den civilist
en den burger op dat stuk en dan met
een eens wijzen op bet dwaze van spe
ciale rechtbanken voor den soldaat. Tn
gemoede wil ik gewaagd! hebben, waar
om een kruidenier dan niet wordt ge
vonnist door een rechtbank bestaande
uit kruideniers, en een zeeman niet
door een rechtbank van zeelui.
Ik ga hier niet op door. maar ik zou
toch wel eens gevraagd' willen hebben,
of de militaire autoriteiten hun on
derhebbenden niet kunnen gelasten, de
wapenen af te leggen wanneer ze vrijaf
zijn en de straat opgaan. Bij militaire
Imarschen en oefeningen behoort na-j
tutu-lijk de soldaat compleet te wezen,'
dab wil zeggen behangen en beladen
met alle officieel schiet-, steek- en slag
geweer en wanneer hij, gaat- schijfschie-
In den zomer van 1S75. zoo vetrelde
een handelsreiziger, had ik mijn hoofd
kwartier opgeslagen in G„ een stadje
in Siltizië, aan den Katzbach. Daar ik
nogal vrijen tijd had. was ik een goed
klant, voor de koffiehuizen. Dat ik bij
voorkeur zulke bezocht, waar men goe
den wijn en lekker bier schonk, zall
zeker niemand erg verwonderen, even
min, da.t ik biji de gelegenheid kennis
maakte met een rijken grondbezitter.
Hij noodigdie mij uit, eens met hem
op jacht te gaan, een gevolg van voor
afgegane wijnen, bier, cognac en siga
ren. Ik was toen werkelijk een goed
schutter, zooals ik in. alle .sport uit
blonk, en was dus voor mijn nieuwen
vriend' een welkom jagersgezel. Dage-1
lijks kwant hij mij' met zijn rijtuig af- j
halen, om dan met elkander door woud!
en wei te- jagen. We brachten ook een
aardigen voorraad thuis. Op zekeren
dag echter schenen alle hazen een af
spraak gemaakt, te hebben., ons niet te
ontmoeten, en. daar kwam nog bij, dat
injijn vriend zijn hond had uitgeleend,
zoodat er weinig vooruitzicht bestond,
een goeden buit naar huig te zullen
brengen. Om ten minste een. onder
werp toé gesprek te hebben, vroeg ik
mijn vriend. ik noemde hem Oedi
pus. omdat hij zoo goed raadsels kon
oplossen, of onder de landlieden nog
de herinnering aan den slag aan den
Katzbach levendig was. Hij wist daar
echter nie+s van en herinnerde zich al
leen van een hier in den grond begraven
Fransche krijgskas.
Al voortgaande-, stootte ik vrij on
zacht tegen een spitsen steen, waarbij
ik zoo struikelde, dat ik bijna viel.
..Ha,, ha!" lachte Oedipug op harte
lijk ruwe wijze. „daa?' ligt een muzikant
begraven. Keer terug anders komt ge
in groot en nood".
Lachend nam ik de scherts op, doch
toen ik over den steen heen wilde stap-
ons overgevende aan de heerlijkste
droomen.
Waarover Oedipus droomde, weet ik
n,iet. ik echter zag mij al om de
wereld zeilende, op het dek van een
prachtvol jacht, reeds de verwijderste
aarddeelen bezoeken, toen mij plotse
ling inviel, dat de helft van den in
houd der krijgskas zeker niet voldoen
de zou zijn voor zulk een kostbaar ge
noegen.
Oedipus! zeide ik toen.
Wat!
Hoeveel zou er in zitten?
Weet het niet!
Zoo ongeveer?
Hoe kan ik dat weten
Hoe zwaar zou de kigt zijn
De kriï-i'kas?
Ja.
Anderhalf a tweehonderd kilo!
Zwaarder niet?
ïk geloof het niet.
4-lzoo, ging ik voort, stel, dat hij
anderhalf centenaar weegt. Een tien-
markstuk weegt tien gram, in een kilo
alzoo.
Ondertussohen had Oedipus op een
stukje papier zitten rekenen en zei
eensklaps: wilt gij mij uw aandeel i:
de krijgskas verkcopen
Waarom
Hij zweeg een, oogenblik en zeide
toeu „ge zoudt door veel geld' uitgeven
u verdacht mnken. ik zal u een schuld
bekentenis van 60.000 mark geven, dan
blijft de kist mijn."
Ik werd wantrouwend, hij wilde mij
bedriegen.
Wacht, ging hij voort.
Hier, zeide hij. hier is de schuld
bekentenis en drong mij een blaadje
op, dat hij uit zijn zakboek had ge
scheurd.
„Zestigduizend Mark aan geld' heb
ik van den bezitter dezer bekentenis
ontvangen," stond er op.
Waarom wilt ge toch met alle
geweld... ik kon den zin niet eindigen.
Oedipus was opgestaan, zijne oogen rol-
wij onze vondst, om voor alles een slot j den, zijne vuisten balden zioh. Het ge-
of opening te vinden, vergeefs, deluk had hem zonder twijfel van streek
ki.-t was iiiet- gesloten, maar gesoldeerd jgebracht, weshalve ik vervolgde „Goed
overigens zeer roestig. Op het dek-goed, ik zal het doen",
sel vonden wij een goed koperen plaatje) Plotseling viel mij in, dat ik weinig
met de moeiolijk te ontcijferen teek ens geld bij mij i.e.. en vroeg hom1, of hij
VI L. A. 163484, daarboven dei be- mij de rente niet vooruit trilde betalen.
„Hm 't kan zijn." zeide hij, meer
in zichzelf dan tot mij.
„Eu als die het ia?" vroeg ik.
„Ja,, als die het is."
„Moeten wij dan de vondst afgeven
„Wat! afgeven, riep hij, „nooit. Dat
is mijn grond en. bodem, ik heb den
gchat gevonden."
„Veroorloof mij," zeide ik„ik heb
hem gevonden."
„Dat tril zeggen, als gij dat-vinden
noenu. dat gij bij ongeluk er met den
voet tegen hebt geschopt
„Hebt gij misschien mee gedaan?"
„Nu, goed." bromde hij; wij heb
ben hem santen gevonden. Vooruit, tvij
moeten hem er heelemaal uit hebben.
Het tva? een moeilijk werk die, kist
er geheel uit te halen, vooral daar wij
niets dan onze messen hadden. Toch:
scheen cna de tijd kort toe, toen tvij
de een meter lange en een halven me
ter breede en dikke kist ontbloot had
den. 'loen tvij hem uit zijn graf kan
telden, klopte het van binnen met ei
genaardig geluid, als goud tegen goud
klinkt.
Wij zagen elkander aan, onze door in
spanning bleeke gezichten werden zoo
mogelijk nog valer.
Goud'! stiet ik eindelijk uit.
Goud fluisterde mijn compagnon.
Veel1 sprak ik verder.
Veel! o zeer veel! antwoordde hij.
Met koortsachtige haast onderzochten I
hebben afgelegd, waren we toch e
delijk ondc-r dak. Toen wij de kist
den wijnkelder, die alleen toegankelii
tvas voor Oedipus, hadden, zonken vri
gebroken, badende in zweet, met drq
tong, brandende keel, verwonde scho
ders, uitgerekte spieren, gekromde
rug, lamme lenden, knikkende knieëi
gezwollen voeten en bevende bande;
ademloos neer.
Doch slechts een oogenblik gunde
wij ong rust, de buitengewone begeer
j naar goud' gunde ons niet- veel tijd; 1
i een flesch, te hebben leeg gedronke
begonnen wij te hameren, en teen
een gait was geslagen, werd daarin e
ijzeren stang gestoken, met onze g
heele zwaarte gingen wij daarop ha
gen. Plotseling sprong het deksel ope
Het hart stond' ons stil.
Oedipus rukte het. licht van <ft
wand/ en onze uit de kassen springein
oogen zagen de kist tot aan den randt
vtüd met fonkelende, nieuwe... vuu
steenen voor de geweren
O, illusies!
Ik ging in het hooi liggen, Occlip
bleef in den kelder.
Toen ik 's morgens wakker wérd, v
Oedipus reeds in liet veld. ik heb lie
nimmer weergezien. Begrijpclijkerwij
werd de schuldbekentenis ook nooit b
kende N. in den bekenden vorm.
Dit inschrift gaf ons veel te deuken.
Ik kon er geen verklaring van vinden,
en de vertaling van. mijn vriend, d:ie
L. A. door Luckmoo Aureum., Lo/de-
Hier, hier zeide hij, en gaf mij'
zijn. beurs, morgen kunt gij' me'er krij
gen.
Ik ontving 29 Mark de handel be
viel mij niet en vooral niet hot gedrag
wijks goud, vertaalde, was eerstens van: Oedipus ik nam mij' voor. op
valsclt en ten tweede onzin. Eindelijkmijne li0ede te zijn.
stelde ik voor niet langer over het op-I Langzaam daalde
langer over het op- j Langzaam daalde die a.vond en om
schrift te denken, maar de kist open delijk wa® het donker genoeg. De kist
te maken. werd met onze gewëerriemen aan dei
De uitvoering daarvan was; echterslaak bevestigd!. Met veell moeite hing
buitengewoon moeielijk. Onze messen die kist eindelijk tusschen ons in,
t*-n kan hij om redenen, die voor do
hand liggen., zijn geweer moeielijk thuis
laten. Maar waarom ter wereld hij' zijn
slagzwaard: moet omhangen, wanneer hij
met- zijn kameraden een glaasje bier
drinken, of zijn liefde gaat verklaren
aan de dienstbode van den kapitein,
verklaar ik niet te vatten.
Waarschijnlijk zal een militair hier
minachtend op antwoorden, dat ik geen
begrip heb van groot tenue, klein te
nue en marschtenue en dat bij het een-
de sabel wel. b.j het andere de sabel
niet hoort. Hieruit zou dan kunnen
worden verklaard, waarom we den eenen
dag onze landsverdedigers mot, en den
anderen zonder zijdgeweer zien. maar
het is voor mij in 't minst geen belet
sel om eerbiedig te verzoekenOch.
stel dan een vierde soort van tenue in.
de uitgaanstenue en bepaal daarbij,
a's 't zijn kan. dat daarbij op straffe
van een kalf jaar streng arrest, geen
sabel mag worden gedragen, De hoof
den (in letterlijken zin) van den civi
list zullen daar wel bij varen.
Overdrijving schaadt in alles, ook
in bewapening. Moet absoluut een gras
groene milicien een zwaard dragen, laat
het er clan een van hout wezen. Als de
schee maar van glimmiend metaal is.
komt het op 't zeFfde neer. Overdrijving
schaadt ook op het gebied van op
tochten... maar daarover straks.
Ik ontmoette dezer dagen een vete
raan op schoolgebied, die met een enkel
woord wees op de veranderlijkheid bij
het onderwijs. Jaren geleden, zei hij,
moest- er op de scholen veel aan gym-
waren daartoe niet geschikt en het
ijzer was te dik om het met een kei
steen -stuk te slaan, doch telken keer,
als wij met den steen op de kist sloe
gen, rammelde het goud.
Wat te doen
Wat te doen
De kist naalr de woning te dragen
Onmogelijk, iedereen zou morgen we
ten, wat er gebeurd waa Werktuigen
halen en de ki9t stuk te slaa-n.
Oedipus wierp een wantrouwigen blik
op mijin zijn ziel steeg een duister
vermoeden tegen; mij op>.
- - Ik kan. da.t ding toch. niet alleen
wegdragen 1 Maar wat te doein
Na lang heen en weer praten Invar-
men wij overeen, de kist den komen
den nacht naar huis te halen, tot zoo
lang moesten wij geduld hebben dan
zouden wij de kist aan een Jangen staak
binden en zoo op de echottdcra naar
huis dragen. Op deze manier werden
in Indië de zwaarste lasten gedragen,
vertelde ik Oedipus, wat hij voor goede
munt opnam.
Nadat wij de kist weden- met zand
bedekt hadden, begaven wij ons naar
bet bosch, om een stok te zoeken. Het
naetiek worden gedaan. Tal van werk
tuigen werden er voor aangeschaft rin
gen, rek, handbrtig en wat al niet
meer. Een jaar of wat daarna) heette
het weg met de werktuigen, ze zijn
te gevaarlijk en overbodig. Vrije- en or
deoefeningen moeten er zijn. Best. vrije-
en ordeoefeningen worden ingevoerd en
die bestaan nog. maar men zegt nu al
op een steenen vloer gaat het nc-g.
maar op een houten is het bepaald
schadelijk voor de gezondheid. Door al
dat stampen vliegt veel te veel stof
den kinderen in de longen.
Mijn zegsman meende dan ook al
den dood van de vrije- en ordeoefenin
gen aan den horizon te zien. Met het-
aanschouwingsonderwijs en dern han
denarbeid ging liet, naar zijn meening,
ook voortdurend anders. Biji den han
denarbeid krijst men al genoeg van
de klei, het moet karton of hout wezen.
E11 het aanscliouwingsonderwijs. dat
vroeger van de platen werd gegeven,
geschiedde lata- van de voorwerpen zel-
vcn en nu zijn wo al zoover, clat er
schoolwandelingen moeten worden ge
daan."
Zoo zei mijn zegsman en hiermee
kom ik tot den optocht, waarvan, ik
hierboven sprak, 't Wa? op een dag van
de voiige week. dat ik in de stad een
iiftig schoolkinderen zag. onder ge
leide van een onderwijzer en twee on
derwijzeressen. Aanvankelijk dacht ik,
dat het een lieve attentie was van de
schoolautori teiten en dat de kinderen
bii wijze van uitzondering eens gezellig
door den onderwijzer en de twee dames
Dromimels! die' drukte op de schou
ders en de staak boog, als een hoepel.
Eerst ging het, maar na de eerste tien
minuten werd! de strijd kas. steed's
zwaarder. Daar kraakte het op eeng,
zacht, maar toch. duidelijk.
Oedipus, fluisterde ik. hebt gij.
't gehoor dl?
Ja, antwoordde hij fluisterend.
Wat was dat?
Weet het niet.
Weer kraakte het.
Wat is dat nu weer?
-..jüssehïen takken-, door ons stuk
getrapt, maar laat ons rusten, ik kan
niet meer!
Dat wa® een nacht! Het was. alsof
aan niets een einde kwant, wij verder-
<fen bijna, niet.
Daar kraakte het weer en in 't- vol
gend oogenblik lag de kist op dein;
grond, een der riemen was gebroken
en de andere kon den last- alleen niet
dragen, die brak ook. Het duurde min
stens een uur, voor wij weder gereed'
waren. Na den afstand van de plaats,
waar de kist had gelegen, tot aan de
woning Van Oédipua ongeveer drie
kwartier lang. in bijna vier uren te
naar huis werden gebracht, maar op
een gegeven oogenblik klonk het
„Halten daar stond het heele ge
zelschap stil en begon er een poort van
openbare straatles. Het publiek, dat
dit al heel gauw in het oog kreeg, kwam
er om hec-n staan en vernam, dat de on
derwijzer met grootevriendelijkheid zei
..Verte! jij, me nu eens. m'n jongen.
en dan volgde een vraag, of deze of ge
ne brug van hout of van steen was.
Een eind verder werd er een onder
zoek ingesteld naar do kennis die de
leerlingen hadden van brandseinen.
Tot mijn leedwezen moest ik consta
teeren. dat die brandseinwe ten schap bij
j de jeugd niet diep scheen te gaan. Ik
j vermoed, dat dergelljike bedroevende
'resultaten het gevolg zouden zijn ge-
'weest, wanneer ze waren ondervraagd
oven- de inrichting van 't buizennet dei-
waterleiding of het ontstaan van de
electriciteit in dc draden van de tram.
Laarnaar werd hun evenwel niet ge
vraagd. maar wel werd er een verhan
deling gehouden over de windstreken.
Mijn hart bloedt nu ik moet verklaren,
dat de omstanders dezen wind-cursus
nien. met den gewenschten ernst aan
hoorden. Toen er een niets kwaads ver
moedende juffrouw met een kinderwa
gen van de brug kwam, zei een opge
schoten jongen „pas op juffrouw, dat
je wagentje niet uitglijdt naar 't Oos
ten een andc-r, die had etaan luisteren
alsof hij inderdaad wat wou leeren, be
dierf opeens den heelen indruk, dooi
de oneerbiedige verklaring„nou. ik
ga met m'n groentekar maar weer naar
•ii'.- v&sn?fcseric&fe?
Het stoomschip Koningin L'eaenh
van Amst. naar Batavia, verir 31 Au
van Genua.
Het stoomschip Soemlawavan Ac
sterdam naar Batavia, pass. 31 A a
Kaap St. Vircetif.
Het stoomschip Prins Freder
Hendrik, van Arnst. naar Sarina®
vertrok I Sept. van Ainst.
Het stoomschip Soembinq, van Jat
naar Rotterdam, verfruk 1 Sept. vc
Aden.
9et stoomschip Soendavan E
tavia naar Amsterdam, arriv. 1 Sep
te Havre.
Hot stoomschip Burgem. den Te:
van Batavia raar Amst., vertr. 1 Sep
van Port Said.
Het stoomschip Maasdam, van
Holland-Amerika Lyn. van Rotterda
raar Nov, york, pass. 9 u. 15 m. v.
Wight.
op ZONDAG 3 Sept. 189S
Beimebroek.
Yoorm. 10 ure, van Lennep.
pied. !c Haarlem.
Collecte voor de Keik.
Zandvoort.
Voorin. 10 ure, Hulsman.
Bevestiging van nieuwe lidmatet
Nam. 6'/i uie, geen dienst.
Houtrijk eu Polanen.
Voorni. 1U ure, Mossel.
van SeLaldebuien.
INGEZONDEN MEDEDEE-
LING EN.
30 cent* per regel.
Groote Houtstraat 24,
OUDSTE IIUIS IN
Zijdenstoffen en Dames
fournituren.
Steeds liet nieuwste voorhanden.
Tournures,
in 12 sooiten.
H. j. VISSER.
Denk er om dat
genezing bieden voor
PIJNEN, VERSTUIKINGEN, of KNEUZINGEN. Zi)
worden in de geheele beschaafde wereld verkocht.
Als huismiddel tegen alle KWALEN en PIJNLIJKE
AANDOENINGEN zijn ALLCOCK'S PLEISTERS de
beste. Bij alle Apothekers verkrijgbaar.
Agent: Centraal Apotheek Lange Houtstraat.
De Stoomdrukkerij van
s de goedkoopste groote Drukkerj
.11 Haarlem.
Monsters papier, modeileü en opgi
/an prys worden steeds gaarue x<
-•rekt.
Western"
Ook verdere toehoorders gaven gee!
blijken van groote waardeering. Eei
werkman, het hoofd schuddende ove
deze in den meest uitgebreiden zii
.openbare" les, slaakte tot zijn kanu
aad deze verzuchting„cn dan den!
je nog. dat je kinderen op school goo
bezorgd zijn." een opmerking, waar
te dislilleeren viel, dat de man de la
gere school meer als een berghok, dal
als een inneming1 van openbaar nu
beschouwt.
Intusschen ben. er benieuwd naai
welke uitbreiding het stelsel van
wandelingen nog nemen zal Zullen w
mettertijd heele klassen in een aardap
peil and aantreffen, om te zien hoc he
pooten en rooien, in zijn. werk gaat, c
zullen we op den een of anderen daj
compleete schoolafdeelingen, onder lei
ding van, hun no onderwijzers op dei
:buik over den rand van de Leidsel*
vaart zien liggen, bespiegelingen lioit
jditide over kroos- en stekelbaarzen? II
j weet het niet. maar wel weet ik. daj
de meergemelde veteraan op onderwijs
gebied mij zeide:
„Schoolwandelingengoed, maal
dan met. weinig kindereu, tien of vijf
tien op zijn hoogst. Geen klasgen van
veertig of vijftig. Bij zooveel kan men
toch buiten, waar zooveel afleiding is,
de aandacht, niet gaande houden."
FIDELIO.
