Toclv
ALLGOGK'S PLEISTERS
20 dn. 21 jaar. Wij hebben allen gedu
rende 2 jaren achtereen op de Beurs
te Amsterdam de vrijwillige oefeningen
medegemaakt en zijn dus geheel op die
hoogte van den dienst eai van het ge
weer Wij sijn jongens uit dein gewo
nen burgerstand en hebben een gewone
betrekking, nl vleeacihhouwersgezel.
Daarom komen wij tot u met een
beleefd verzoek) of u niet weet bij wien
wij ons kruinen melden, ten einde liefst
aco spoedig mogelijk naar Transvaal te
vertrekken om ons aan dte zijde der
Boeren te vervoegen.
„Wijf zijn niet bij machte om de
reiskosten vain Amsterdam naar Trans
vaal te betalen, andera hadden wij al
lang in Zuid-Afrika geweest. Mocht u
een adres voor ons weten, dan zoudt
UEd. ons daarmede zeer verplichten."
2. ..Ik zal beginnen met te vertallen
dat mijn vriend en ik vrijgezellen rijd
en gaarne naar Transvaal willen, om
ons daar aan te bieden bij onze broo
ders, welke ons misschien wel kunnen
gebruiken. Maar aangezien Transvaal
niet- werft en wij geen. gpld voor over
tocht hebben, zoo hebben we reeds he
mel en aarde bewogen om daaraan tej
komen, zelfs dóór het plaatsen eener
advertentie, doch ook daarop niets ont
vangen.
„Nu was mijn of beter gezegd onze
vraag zoudt UEd. ons daaraan niet
kunnen helpen, ctf door uwe bemidde
ling.
„Gaarne zouden wij het latei-, indien
we gespaard blwen en daar werk kon
den vinden, teruggeven"
3. „Het als plicht beschouwend van
elk Hollander. d.ie niet door huisgezin
- erf betrekking verhinderd word'.i, onze
Transvaalscho stamverwanten te hei
ons Vaderland uit vorige eeuwen voor
cogen brengt.
Wie zich bij mij aansluiten wil tot
vanning van een comité tot beheer van
bovengenoemd fonds or wie de bijdra
gen daarvoor reeds wil storten, of een
bewijs van instemming met het plan
zenden, adresseere zich aan
W. P. NOëLS VAN WAGENINGEN.
Directeur-President van
De Bajtaa.fsc.he Bank.
Amsterdam, 7 December '99.
„Maar je luistert niet-"
Helena Fairfax sloeg haar oogen weer
op naar haar aanstaanden echtgenoot
met een gefluisterd „vergeef mij". Het
waren ernstige oogen, stralend van een
teeder liefdelielit. liarold Ford! zou zan
der aar-zelen den strijd hebben aange
gord tegen ongekende machten om dJate
licht weer te doen schijnen, indien hetj
mtgedoofd! gewieeet ware. Maar de
mensch raakt te gemakkelijk gewend
aan zegeningenna de eerste opgewon
den verrukking woid'en 's levens zalig
heden maar al te dikwijls tot iets dat
van zelf spreekt.
Wij beschouwen de zon en de maan
en dé s terrein als iets diat ons toekomt,
omdat wij ze eiken dag en eiken nacht
zien.
„Nu. zooals ik zooeven zeidle,'' ging
Harold voort, „mij dunkt dat er tegen
dat argument niets valt in te brengen,
maai' je kunt nooit weten. In ieder
geval, of ik de zaak win of niet. het
zal toch het belangrijkste zijn. watt ik
tot nu toe heb gedaan."
„Dat weet ik lieveling." en Helena/s
hand! streelde de zijne. „Wat zou ik
ja graag willen booren. Ik kan me zelf
voorstellen, lipe ja daar zult staan,
met je hoofd achterover," en zij keek
pen, heb ik getracht naai- Pretoria te i vol trots naar den man voor haar.
kamen, doch het is mij niet gelukt de Hij was een man, die dien blik waard
benoodigde som bijeen te krijgen. jwas krachtig, waar, oprecht, be-
„Na den oorlog zou mij dit minder jkwaam. Hoe trotsck zij ook op sommige
moeielijk vallen, doch vind ik date hulp ©ogenblikken op hem moaht zijn, dat
thans meer gewaardeerd zal wordèn dan, was altijd slechts de weerschijn van een
later. groot eren trots die tot ver in zijn toe-
„Het is daarom dat ik de vrijheid komst reikte,
neem een besroep te doen op U.-Nu Helena, als je er belang in stelt,
„Mooh't ik sneuvelen dón zal mijn zal je een overzicht geven van mijin
familie U dit bedirag terug betalen. pleidboi".
„Mijn leeftijd is 31 jaar." „Als ik er belang in stel! Harold,
iheo kun je zeggen, als?"
Deze voorbeelden zijn een greep uit 1 Harold begreep zelf niet, hoe hij er
vele. Wat die personen willen is daad- j toe had kunnen komen dat te zeggen,
werkelijke en persoonlijke hulp bren- Zij was in alle opzichten zijn makker
gen aan dè Boeren. I zoowel als zijn geliefde, dat was juist
Er zijn reeds vele Comité's en Ver-1 het- onvergelijkelijke wonder van hun
eenigingen gevormd, doch een voor der- leven geweest het was niet alleen een
gelijk doel neg niet. I zinnen verrukking geweest niet een
De Boeren kunnen o.a. rekenen oponstuimige zaligheid alleen,
ondersteuning van weduwen en weezen. j Hun leven was tot een geheel gewor-
hetgéen aeer nuttig en noodig, wellicht j den iedere zijdie van den man was
het meefjfc noodige is, doch waaraandoor de vrouw begrepen, gedeeld en
zich de behoefte ee~st na den oorlog zal aangevuld. Zij was en ontwikkeld nieis-
doen gevoelen. j je met een helder, vlug verstand1 en
Wat zij thans noodig hebben is in nog vlugger intuïtieen hij had zich
de eerste plaats mannen, bruikbare aangewend vrij en openhartig met haa.r
mannen, en dia zijn in ons land bij1 te spreken over zijn leven, zijn werk,
honderdtallen niet slechts te vinden, Jzijn dankbeelden op een wijze, die hem;
neen bieden zich vol geestdrift aan,, j zélf verbaasde.
doch wat hun ontbreekt is geld voor Hij was eerlijk genoeg en edelmoedig
den overtocht. j genoeg- om te erkennen welk een groote
Voor dit doel gfeld te verzamelen iasteun ziji voor hem wasniet alleen j
niet vereenigbaar met het plan van den I dcotr de treffende suggesties uit haar
heer Knajpp, dit geef ik volkomen toe; intuïtie geboren, maar ook docr dat
dat men dus naast de bestaandle Comi- j haar onverdeelde aandacht en belang-
té's en Vei*eenigingen een nieuw vor- -telling n warmte verspreidden, die
me, als Fonds 'tot daadwerkelijke» [zij® eigen denkbeelden tot rijper bloei
steun, ten einde die Hollandsche jon-brachten.
gens, welke hun broeders aan gene zij-Maar vau avond dwaalden haai- g)e-
dè var» den aardbol daadwerkelijke hulp dachten af. En dat juist op dezen avond,
willen verleenen. na deskundig onder-:Den volgenden dag moest hij een gtttoot
zoek, daartoe financieel in de gelegen- pleidooi houden. Een wouw moest zon-
heid te stellen. J der twijfel toch in staat zijn. de zelf-
Late niemand zich docu- onmannelij- verloochening van het leven van een
ko vrees weerhoudenlaten wij binnen,'man te deelen. Was Helena nu tcch,
de perken der wet zooveel doen als in 'ondanks alles, evenals de andere vrou-
ons vermogen is om de Boeren te steu- wen was zij, als de sluier eenmaal was
nen in him roemruchtig verrot tegen opgelicht, eveneens grillig, vol luimen,
Englelsche aanmatiging en overheer-geheel opgaand in hei subjectieve?
aching. Zij waren zes maanden geëngageerd
Dat wij aan ..jongens van Jan dbgeweest en olke dag had een vollere;
Wit/' de gelegenheid gewen naar deopenbaring van haar wezen gebracht.
Oud-HbLlandfeche Republieken in Zuid-1 Was dil nu toch die kcira O neen,
Afrika te brokken kan niemandl ons ver-f die gedachte was onwaardig. Helena
wijten; wij gewen hun geen opdrachtwas Helena' d!at was voldoende,
tot iets en laten de Boeren vrij hen Hij ging zijn argumenten een door
voor die functiën te gebruiken, waarin °'eu Iia en zette ze haar uiteen, helder
zij hun nuttig kunnen zijn, en duidelijk, alsof zij efen man geweest
Op dus Nederlanders! Op voor Trans- i ware. Ditmaal dwaalden haair oogen
vaal! date. in rijn worsteling vooq- de niet af va,n zijn gelaat; zij weiden die-
vrijheid), ons de schoonste diagen van j per, donkerder, de pupillen werden
gjoctcr... Hoe knap zag hdj er uit'
Hoe vol leven en beweging! Hoe kon
rij op zoon aifstand van hean blijven
Hoe weinig ter zake doende en hoe on
belangrijk k onto geheel dHe .snelle woor
denvloed Wanneer zou hij er mee klaar
rijn, aoodat rij rich in rijn armen kón
werpen?
Vindt jo ook niet?" vroeg hij haar
plotseling.
„O Harold Ik heb niet gehoord
wat je zeddq."
„Niet gehoord, wat ik zeóde1 Heb je
me niet gevéslgd
„Gedfeélt eldjk".
„Gedeeltelijk Mijn hemel, Helena,
is dit nu iets can gedeeltelijk naar te
luisteen Een vrouw moet deelnemen
aan het leven, aan het werk van den
man dien zij lief heeft."
Er was iets hards in rijn toon, dat
Helena van het hoofd tolt die voeten
doortintelde. Niet &>nder scherpte ant
woordde rijj:
„Vo«l ik dat dan niet?"
„Jawel. dat heb ik ton minste al
tijd gedacht, maar van atvond heb ik 't
bowijis kregen, dat ik me hebt vergist.
Ik heb nog nooit meer behoefte gehad
aan je medewerking, aan je intellec
tueel e sympathie, dan van avond.
Ja weet hóe hard ik heb gewenkt aan
deze zaak. Je weet, wat een bebmgrijik»
zaak het is. Je weet ook, dait; de oogen
van de geheele juridische wereld' op mij
rijn gtericht. Mijn pleidooi kan een cri
sis worden in het begin van mijn car
rière. Kon je mij, niet volgen, - mij
helpen door je sympathie, je belang
stelling?" Hij wachtte op een flikke
ring van protest in haar oogen. een
kleine degenstoot, waarmee rij den rijr
ne zou trachten te pareeren. - In
plaats daarvan, vleide rij haar hoofd te
gen zijn schouder aan en fluisterde
„Ik heb je lief ik heb je lief."
Dit was ontegenzeggelijk heerlijk,
maan- Harold, die op dat oogenblik ge
heel opging in rijn werk, geheel en all
in beslag genomen werd door de ©ogen
blikkelijke vlucht van rijp krachtig in
tellect, had don gevoel, alsof date op het
oogenblik niets tea- zake deed, alsof het
een volkomen ontijdige uiting was.
Ei- was iets, dat eerst moest worden
gezegd, voordat hij; zich overgaf aan de
zaligheid der liefde. Hij wachtte een
oogenblik, niet recht wetende, hoe hij
het zou infcleedca, maar rij hielp hem j
de grootste bekoring er aan ontnam.
..Morgenavond om zee uur, lieveling},
herhaalde hij toen hij die deur uitging.
„Morgenavond om zes uur," antwoord
de zij.
Trilde haar stem werkelijk of ver-)
beeldde hij het zich slechts? Hij was
zich er van bewuste, dat hij, terwijl hij
de stoep afging in rich zelf zeide„Ik
zou wel eens willen weten of alle vrou
wen, per slot van rekening toch hetzelf-
i zijn tranen en luimen
Den volgenden namiddag, toen de
schemering begon in te vallen, liep hij
de stoep weer op. Zijn houding was ge
heel veranderd. Op de aenuwachtige
spanning efli prikkelbaarheid veroor
zaakt door absorbeerenden arbeid, was
een reactie govolg|d die hem in een bui
tengewoon opgewekte stemming bracht.
Hij hadl zijn pleit gewonnen, en wel op
zóó schitterende wijze, dat de overwin
ning zelf hete kleinste gedeelte van zijn
triomf was. En zelfs de rechter had hem
toegesproken op eene wijze, die het hart
van dear jongen man met hoep moest
vervullen. Maar wat was al de lof, wat
was de triomf, wat was iets ter wereld
vóór dat hij: liet had gedeeld met Hele
na 1 Terwijl hij stond te wachten kon
hij rich haai- voorstellen, met oogen,
stralend van vreugdeHij kon haai" ver
rukt „Haroldbooren. Arm kind',
was hij den vorigen avond hard tegen
haan- geweest Neen, alleen maar een
oogenblik ongeduldig en openhartig,
met de bedoeling haar te maken tot het
hoogste, wat rij kon bereiken
Waaróm duurde heti zoo eindeloos
lang, eer die knecht open deed1? Hij
schelde nog eens.
„Wil je aan juffrouw Fairfax zeggen,
dat ik cc1 ben."
„Ja, mijnheer." De knecht bleef zwijr
gend en onhandig staan.
Harold gevoelde grootcn lust, hem
met- een flinke®, duw toit haast aan te
sporen, wat scheelde den man toch?
Harold trad de kamer binnenhet
licht brandde laag; de knecht volgde
hem, en deed de deur dicht met een
geheimzinnigheid, die Harold een schok
van ongeduld en angst tegelijk gaf.
,,lk moest dit u geven, mijnheer,
wanneer u kwam, en de man overhan
digde hem een brief.
,Is juffrouw Fairfax niet thuis?'
.Jawel mijnheer?"
,Ga haar dan dadelijk zeggen, dat ik -
door op denzedfden fluisterenden toonhier ben"
er bij te aioegen, voordat hij tijd had! „J»> mijnheer."
gehad iets te zeggen- Harold bleef alleen met rijn brief;
Vergeef mij. Ik ben van avcnd wathij scheurde het couvert open en las
afgetrokken, erg afgetrokken erg ver
strooid.
Middernacht.
..Je bent vertrokken en toch ben je
Wij hebben niet het recht, af ge trok- 'nog hier zoo dicht bij mij. dat ik je j
ken of verstrooid te zijn," antwoordde oogen kan zien. en de aanraking van je,
hij ernstig, „waar het het belang van hand kan voelen. O Harold Vergeef
een ander geld; dat is een teeken van mij. dat ik van avond niet was. zooals
zwakheid." "Hij was ouder dan zij ik had moeten zijn, maar ik was lafhair- j
moest hij haar niet leiden? Sterker dan tig. Je weet, dat ik me sedert eetm paar
zij, moest! hij haar niet steunen weken niet heel wel voelde. Gisteren
.En - er is nog iets anders in de ben ik bij een specialiteit geweest. Hij
wereld behalve liefde. Een sterke vrouw vertelde mij. date ik een zeer ernstigej
moet zelfs haar liefde op een afstand kwaal had. en diat ik, wanneer ik mij®,
weten 'te houden, wanneer een man leven wilde redd'en, dadelijk een gevfliair-
moet werken, en hem niete er mee trach lijke operatie moest ondergaan, morgen!.
ten te lokken of in verzoeking te bren-Ik smeekte hem te wachten, maar j
gen. over een paar dagen gaat hij uit die stndi
He vind! het niet prettig cm het te en wanneer hij, het morgen niet dóet,
zeggen, liefs'maar je weet, dat ik je zou het in twee maanden niet kunnen j
lief heb, en daarom mag ik het wel gebeuren, en zoo lang mag ik niet wach-i
doen. Ik ben zeer teleurgesteld, omdat ten, zegt hij>. Er bleef mij dus geen uit-j
-jo van avond niet er in geslaagd bent, weg 'over, Morgen De dag onze dag 1
mot mijin werk te sympathiseeren." waarop je al mijn trots en mijn hoop
Tweo groote tranen rezen in haar in je zulte verwezenlijken en rechtvaar- j
oogen op. maar rij zeide geen woord, digende dag. waarop wij met zooveel
Wanneer Harold Fordl een held geweest fierheid hebben gewachtIk voelde
ware, oen ridder uit den goeden ouden raaar één aandrang in mij. zóó sterk, J
tijd. dan zou hij'niet hebben gerust, zóó overweldigend, bijna onweerstaan- j
voordat hij de oorzaak van die_tranen baarde behoefte mij in je armen te
was te weten gekomen, doch hij wasverbergen, mij te verkwikken aan je
slechts een negentïende-eeuwsch man liefde, aan je sympathie, waarnaar ik
van zaken, die het zeen- volhandig had :met mijn geheele ziel dforstte. Maar
niet dat ridderlijkheid en zaken niet hoe kon ik het- je vertellen Het zou je
saimen kunnen gaan. maar do combina-1kalmte, je zelfbeheersching in gevaar
tie is zeldzaam on Harold Ford was hebben gc-kracht het zou alles, waar-
noch het een noch het ander in den vol- jvoor je hadt gewerkt hebben vernietigd,
sten zin van het woord bovendien ging - het zou je hebben tegengehouden op
den weg, waaróp d'e dag van morgen je
aco vee! verdca1 kan brengen. Neen. Je
meebt het niet weten. Jo hart is te
teeder, je hebt, mij te Hef, je zoudt
niet in staat rijm, tegenover de recht
bank te staan en tc pleiten, terwijl ik
op de operatietafel lig.
En daarom besloot ik hét» je niet te
vertellen, maar ik kon niet werkelijk
heldhaftig rijn, en nietes laten merken.
In jou oogen was van avond alles on
verklaarbaar, vreemd, ik heb je van
avond teleurgesteld, van avond, toen
je meer dan ooit behoefte had aan mijn
hulp, mijn, objectieve sympathie.
Harold, ik begrijp volkómen, hoe je
mij vanavond hebt moeten vinden, hoe
zeer ik je heb moeten, teleurstellen. Het
had niet anders kunnen rijn, tetrwijl je
het niet wist. En hoewel je woorden
mij pijn, dedten, achtte ik je, omdat je
ze kon zeggenwant wat zsou onze lief
de rijn, wanneer we elkaar niet mogen
versterken in en ze idealen?
En ik was zoo ellendig zwak. Zal ik
je zéggen waarom? Ik ben bang, Ha
rold, ik ben bang voor morgen. Wan
neer je me had gevraagd, waarom ik
zfeo Vreemd en verstrooid1 was, geloof ik,
diat ik het niet deed, en toch speet het
mij, begrijp je dat? Ik ben maar een
zwakke vrouw, hoewel je mij lief hebt.
Ik hoopte half, dat je mij er toe zou
de dwingen, alles te vertellen, wat ik
op mijn hart had, maar nu ben ik blij,
diat je het niet weet! Ja zult morgen
geen scliaduw op je pad hebben, en wan
neer je dit leest, aal allee voorbij zijn,
d!an zal het al zeven uur voorbij rijn,
want, het gebeurt morgenochtend om
elf inur.
Goeden nachtVaarwelIk heb je
aoo lief, ik geloof, dat ik je vanaVond
op een nieuwe manier lief heb. Harold1
HaroldIk moet je terug roepen en je
alles vertellen, ik moet voelen hoe sterk
je bent, om zelf sterk te warden
luaor neen, het kan niet. Je hebt mij
lief! Ik moet dapper zijn. En dan
waarom zou ik vreezen? Wij staan in
God3 hand.
HELENA.
Hij verfrommelde den brief in rijn
hand, en was met één sprong bij de
deur. Zij behoorde hem toe, rijn plaats
was aan haar rijdè, niemand mcchjt
hem van haar afhouden. Toen hij die
dour open deed stond! hij tegenover baar
vader. „Harold, mijn jongen."
„Laat rnii naar haai- toe gaan!" en
Harold trachtte hem voorbij te gaan.
De heer Fairfax hield rijin arm voor cEe
deuropening.
„Neen, nu niet, rij willen niemand
binnen laten, zelfs mij niet}, haar eigen
vader. Zij is niet bijgekomen, zooals rij
verwachtten en Harold), mijn jongen,
wij moeten elkaar troosten."
Een oogenblik bleef Harold staan,
onbewegelijk, geheel verdoofd door den
slag, teen hoorde hij zichzelf zeggen,met
een stem, die aan iemand' anders schee®
toe te behooren: „Wat., zeggen
wat hebben de doctoren gezegd?"
De lieer Fairfax keek hem vol mede
lijden aan, terwijl zijn eigen angst dui
delijk op rijn bleek gelaat te lazen,
stond. „Br. Gray zegt. dat er geten hoop
is. HaVold. in Gods naam kijk mij
niet zóó aan Een doctor is niet onfeil
baar, en Mc. Milan, die de operatie
heeft gedaan, zegt, dat de kansen haar
gunstig zijn..."
-NGZOXDüN mEDEDE
Li K GEK.
N'ii cent per regel.
hij op da.t oogen blik geheel en al op
zijai wefrfk.
Het spi't mij te moeten zeggen, dat-
haar stilzwijgendheid hem min of meer
imiteerde. Het. sloeg halftwaalf, en het
was tijd voor hem om weg te gaan. Hoe
wel hij niets meer zeide, en er uiterlijk
niets ontbrak aan zijn afscheidsgroet,
was er een zeker geestelijk voorbehoud
in. dat voor Helenas paychisah gevoel,
Haarlemmer Halletjes
Een Zatgrdugovondpruafje.
CCCXXVII.
E: is weer on bewoon baar verk laving
aangekondigd' van een reeks van wonin
gen, wanneer dio niet binnen eeu zeke
ren termijn van goed drinkwater wor
den voorzien.Over dezen maatregel van
het gemeentebestuur is het blijkt uit
verschillende berichten en ingezonden
stukken in dit blad' heel wat op-
fchudldlng in de stad. Natuurlijk rijn
vooral die huiseigenaren er ovetr onthikt.
Tot dusver ontvingen rij de huur of
ontvingen die ook wel eens niet - zon
der dat en- sprake was van eenige inmen
ging van een openbaar bestuur. En daar
komt op eens de Raad met rijn groote
\-uist tusschenbeidq, zet de mensolieai
bij dozijnen uit de woningen en sluit de
deuren dicht, 't Is hard en ik kan me
begrijpen dat je als huiseigenaar die be
stuursdaad vergelijkt met het bekende
optreden van den hond in het kegelspel.
De kegels stonden zoo goed en nu komt
me daar op eens dat ongelikte beest ze
omgooien'
Natuurlijk jagen de kegelaars in een
ommezien het dier uit hun baa®. maar
of de huiseigenaars het voer hen fatale
Raadsbesluit zoo gemakkelijk uit hun
baan zullen kunnen verdrijvenbetwij
fel ik. Een gemeen"eraadsbesluit is zoo
massief, je wentelt het zoo gauw maar
niet op zij. De macht van een gemeen
tebestuur gaat in dergelijke omstandig
heden, zóó ver. dat hij zelfs zou kunnen,
gelasten, dait iemand rijn huis waar hij
tot dusver rustig in gewoond heeft, af-
breekt wanneer het volgens 't oordeel
i van het gemeentebest uur- om dc een of
andere reden schaadt aan de openbare
gezondheid. Wil hij daaraan niet vol-
I doen. dan zegt de gemeenteraad goed,
dan doe ik het, voor uw rekening." Nu
kan de ongelukkige eigenaar wel gaan
procedeeren, en van het gem een telx>-
siuur schadevergoeding via langen.maar
vóór dat proces is beslist, staat er van
het. huis al lang geen steen meer op
den anderen.
Nu is het hier om 'l afbreken van
woningen niet te doen en ik geef het
'dan ook maar alleen, als staaltje, hoe
ver de macht van een gemeentebestuur
'gaat. De huiseigenaars blommen dan
1 ook wel over do o n bewoonbaarverkl a-
ring. maar tot dusver hebben ze klaar
blijkelijk een proces tegen de gemeente
'niet aangedurfd. Krijgen we dat neg?
Of zal er eptn andere weg worden inge-
s'agcn Een amateur-jurist (in rechts
wetenschap en in medicijnen beunhazen
we. zooals bekend ia, allemaal zoo'n boet
je) een amateur-jurist dan gaf de na
volgende oplossing aan „De uitgezette
huurder dagvaardt den huiseigenaar,
.om hem te stellen in het rustig bezit
van de door hem gehuurde woning,
waarvan de huur immers door huurder
noch verhuurder is opgezegd; de huis
eigenaar op zij® beurt roept het gemeen
tebestuur in vrijwaring op. Gaat die
vlieger op, dan ontstaat er een proces
tusschen den huurder en het gemeen
tebestuur over het. hoofd van den ei
genaar heen en wat ook niet onver
schillig is - buiten zijn partemonnaie
om. daar de huurder als cnbemiddeld)
man. gemakkelijk van den rechter d!e
toestemming verkrijgt om gratis te pro
cedeeren
Maar toch zouden ook bij. toepassing
ven die manier de eigenaars schade lij
den. Immers het gemeentebestuur zal
dan niete aJle on bewoon baar verklarin
gen opschorten tot na afloop van het
procec), maar daarmee kalm doorgaan.
Mocht clan de gemeente het prcces
verüezfen, dan kunnen de eigenaars haar
aanspreken voor schadevergoeding Maar
wie zal voor dat-kleine kansje rijn hui
zen een paar.- jaar leeg laten staan.
Eén raoikis mu ui 't dfuidelijk em wel
waarom de huiseigenaren geen, water
willen aanleggen. Hun meening, dat het
gemecnto.bcstinr.' zijn bevoegdheid
buiten gaat door hun clen aanleg te g'e-
lasteójj'; is geen voldpende verklaring. Ik
kan mij voorstellen, dat een autoriteit
mij ieta gelast, waartoe hij; naar mijn
meeiiing het recht mist maan" date ik
hel bevel desalniettemin opvolg-, „can-
ckn wat van mij verlangd' wordt werke
lijk goed en nuttig is."
Stel dat er een gate komt in de straat
Voor mijn deur en dat een scherpziend]
j politieman bij, miji aanbelt en zegt „U
moet. dat gat dichten, anders breken in
'deze donkere straat vanavond voorbij-
gangers armen of beenen." Ik voor mij
ben overtuigd, dat het onderhóud1 van
dp straat niet bij mij. maai- bij de ge-
1 meente behoort. Moet ik nu zeggen-
:„Fk weiger dat te doen. 't ia mijn werk
.niet?" Dat is 't gemakkelijkst, maar
dientengevolge breken de voorbij ga n-
j gci*s misschien 's avonds hun ledenia-
teen. Mij dunkt, 't is vrijwat verstandi-
gicjr en men9chli evender om alvast het
gat te dichten en den Volgenden dag het
gemeentebes uur 'e verzoeken om ver
goeding van de gemaakte kosten.
Als ik huiseigenaar was, dan zou ik
willen, dat aJ mijn huurders goed' dVink
water tot' hun beschikking hadden.
„Maar rt drinkwater is goed." zeggen
sommigen. Als dat zoo is, hebben dunkt
me de huiseigenaars niets haastigers te
doen. dón het drinkwater zoo gauw mo
gelijk op to zenden naar een vertrouw
baar chemisch laboratorium. Krijgen ze
het terug met eon attest van bruikbaar
heid, dan kan men, triomfantelijk bijl
don Raad komen t-n zeggen „de. advi
seur van B. en W. heeft zich vergist
het water is wel degelijk drinkbaar.'"
De Raad zou van zulke woningen, ik
ben er zeker van, onmiddellijk de on-
bewot-n'baaj-v.:rklaring i 11 trekken
Maar wat geef ik hier ongevraagde
adviezenDe huiseigenaars zijn niet van
gisterenmen zegt. wel eens, dat wie
niet bijzonder bij, de hand en uitgeslar
pen is, hot vak van huizenveahuurder
maar liever aan een ander moet over
laten. Hoe ze do zaak ock oplossen, laat
me steenkoud'. Als die maar opgelost.
wordSt en in de reeds afgekeurde en nog
bedreigde woningen behoorlijk drinkwa
ter aangebracht. Terwijl ik dit schrijf
vriest het ferm en men kan niet zonder
innig medelijden dénken aan do men
sehen. die uitgezet zijn en nog zullen
worden. Waar moeien op den duur de
stumpers naar' toe? Bij buren of familie-
kunnen ze niet eeuwig blijven en huis-
jes van denzelfden huurprijs als dat,
a- zo rijn uitgezet, rijn schaars, ja
niet to vinden. In een slappen winter
edit rich dat met minder moei to, maar
De vreugde eens Huisvaders.
Van onzen correspondentOnze
verslaggever zijn rondreis door
Nederland voortzettt nde, waarvan
wij voor eenige dagen het begin
vermeld hebben, was eindelijk te
Alkmaar aangeland. Men staat ver
stomd als men in jaren die kleine
plaatjes in Nederland niet bezocht
heeft, over de eigenaardigheid van
elk hunner op 't gebied van han
del. Wij hadden van den lieer A
de la Grange, zeilmaker te Alk
maar, een sch ijven ontvangen als
volgt luidende:
»Reeds verscheidene maanden
was ik lijdende geweest aanmaag-
zwaarte en alles wat ik er voor
gebruikte mocht niet baten. Toen
mij toevalliger wijze een boekje
onder de oogen kwam handelende
over de Pink Pillen van Dr. Wil
liams. Ik probeerde ze ook eens
en zij hebben wonderen verricht.
Ik blijf U steeds dankbaar, na 't
gebruik van de tweede doos ge
voelde ik mij volkomen wel. want
't eten en slapen bekwam mij goed,
't geen ik voor dien tijd niet ge
voor ee® strenge, langdurige kou hou
den, geloof ik, nu reads velen van de
uitgezetten zich het hart vast.
„Mooie dingen," zullen misschien, de
huiseigenaars zeggen, „maar jij hebt ge
makkelijk praten. Jij weet niet, hoe
soms de huurders roekeloos met het
duinwater omgaan en ons daardoor een
waterrekening op den hals schuiven, dio
haast niet te betalen is." Maar is dan
dé gewikste huiseigenaar opeens zoo duf
geworden, clat hij daartegen geen mid
delen bedenken kan Kan hij den 'huur
der ingeval van verbruik boven een ze
ker maximum, niet bij contract tot ver
goeding verplichten en is hij in elk ge
val niet vrij, om eiken waterverspiïler
dïrecti de huur op te zeggen Dodlen allo
eigenaars date, dan zouden de roekeloo
zó huurdfers zich voortaan wel voor wa-
teiverkwisting wachten.
Vooral omdat zc niet zoo gemakr
k cl ijk geen ander huis kunnen krijgen.
Hoe er ook wordt gebouwd1 en weer ge
bouwd en opnieuw gebouwd, aan ar
beiderswoningen is een voortdurend ge
brek. Niet enkel aan de goedkoope wo
ninkjes van f 1. f 1.25 en 1,50 per
weeks, waarccdca- juist do meeste onbe-
woonbaarverklaringen voorkomen - de
politieverordening verbiedt zulke kleine
huisjes te bouwen en de nieuwgebouwde
zijn dan eole alle hooger in prijs. Daar
aan. aan perceelen van f 1.75, f 2. en,
f 2,25 blijft evenzeer neg altijd behoef
te bestaan.
Niet zelden gebeurt het dat jongelui
hun trouwen moeten uitstellen, omdajt.
ze geen geschikte woning kunnen vin
den. Lang voordat nieuwe huizen af
zijn, hebben ze huurders gevonden en
noten had. Ik raad deze Pink Pil
len een ieder aan, want zij hebbel
mij genezen.®
De vreugde van dien huisvader
zoo verklaart ons onze verslagge
ver, is onbeschrijfelijk, en het was
een trelTend iets, deze vreugde bij
Naar een portret,
deze persoon te bespeuren daar
hij deze niet met woorden kon
doen kennen, aangezien hij boven
dien nog berooid was van het ge
hoor en de spraak. Het lichamelijk
lijden was hem een last geworden
en op een lei schrijvende verklaarde
hij mij zijne genezing in 't bijzijn
zijner echtgenoote, eveneens opge
ruimd en verheugd door de onge
hoopte herstelling van den brood
winner des huisgezins. Met erken
telijkheid werd bovenstaand portret
aan onzen verslaggever aangeboden
om de waarheid te bevestigen van
hetgeen voorafgaat. De twijfelaars
kunnen zich vrijelijk tot al de per
sonen wenden waarvan de attesten
vermeld worden en al de personen
die gebruik gemaakt hebben van
de Pink Pillen zullen er de goede
uitwerkingen van mededeelen
Diegenen die gebruik maken van
de Pink Pillen zullen er de beste
resultaten van bekomen. Zij zijn
krachtdadig voor bloedarmoede,
verlammingruggemergstering
rheumathiek, heupjicht, zenuwpijn,
St. Vitusdans, hoofdpijn, zenuw
ziekte. kliergezwellen, enz. Zij zijn
een hernieuwér van het bloed en
een spierversterkend middel. Zij
geven schoone kleuren aan de
bleeke gelaatskleuren, handelen in
al de tijdperken der verzwakking
bij de vrouw en veroorzaken bij
den man eene werkdadige werking
tegen al de ziekten veroorzaakt
door lichamelijke en geestelijke
overspanning eri door buitenspo
righeden.
Prijs f4,75 de doos; f'9.per6
doozen. Verkrijgbaar bij J. H. I.
Snabilié, Steiger 27, Rotterdam,
eenig depóthouder voor Nederland
en alle apotheken. Franco toezen
ding tegen postwissel.
Ook echt verkrijgbaar voor Haar
lem en omstreken bij de Wed. W.
PLAATZER v. d. HULL, Droge
rijen, 28 Jansstraat.
genezing bieden voor
PIJNEN, VERSTUIKINGEN, of KNEUZINGEN. Zij
worden in de geheele beschaafde wereld verkocht.
Als huismiddel tegen alle KWALEN en PIJNLIJKE
AAHDOENINCEH ritn ALLCOCICS PLEISTERS de
besie. Bij alle Apothekers verkrijgbaar.
AgentCentraal Apotheek Lange Houtstraat.
O RGELJB BJSPELING
to de Groote- of St. Bavokerk alhier,
op Dinsdag 12 December 1899, desoa-
ahddaes van 1—2 uor door Jen
heer VvEZERMAN.
PROGRAMMA.
1. Preludium ec Fuga.. Bach.
2. Chora)faotaisie Lux.
3. Sonate no. 5 Mendeksohn
a. Andante.
b. Andante con moto.
e. Allegro maestoso.
4. Intermezzo Rheinberger.
5. Inleiding en Koor uit.
Stabat Mater Rossini.
de huiseigenaren worden als regel over
stelpt niet aanvragen. Gaat iemand dè
stad; uit, dadelijk rij®, er liefhebber»
bij hem om te vragen, of zi j het huigje;
kunnen betrekken. Dikwijls komen. z&
tot dé teleurstellende ervaring, date de
bewoner heit al zoo- en zooveel maanden
geleden aan een ander heeft toegezegd'.
Soms gaat ztoo'n opvolging ronder medet-
wefcen van den huiseigenaar, die dam
bij 't ophalen van de huur op eens tot-
do ontdekking komt. date hij een nieu
wen huurden* geknegeu heeft.
Waar nu voor deze huizen zooveel!
vraag ia, daar zou het niet mceitiiijjk
valltni gezinnen die als waterverspil-
lears bekend staan,, tot rede te brengen
clóor eenparig te weigeren, hun een huis
te verhuren. Vergis tic mij niet zeer,
dan bestaat ca- efen vereen iging van huis
eigenaren. clie o.a. het uitzetten van.
kwade betalers mogelijk maakt zonder
groote koeten,. Evengoed zoude® de Ier
don der vereeniging een verboord) kun
nen sluiten tegen de waterverkwisters.
Zulk verweer is redelijk en verklaarbaar*
Maar de menschen op straate te laten
zetten, al leien omdat men meent date!
het Gemeentebestuur rijn macht over-
schrijdt door iets te bevelen dat op zich
zelf gfced is, hete verkrijgbaar- stellen
van onberispelijk drinkwater dat ia
een houding, die alleen kan voortvloeien
uit overdreven zuinigheid.
Nu is zuinigheid een mooi ding. maar*
bij quaestics van gezondheid komt zie
niet te pas. En allerminst waar bet
dé gezondheid geldt van andere men
schen FIDEiLIO.
