Tweede Blad,
behoorendö bij
van
Dondordag 9 Aug, 1900.
No. 5248.
Uit de Pers.
Wat Nederland in Zuid-Afrika
te doen staat.
Ia bet Col. For. Reg. staat da
volgende aansporing te lezen: „Emi
gratie van Eng. vrouwen naar Zuid-
Afrika"„Nu de oorlog in Zuid-
Afrïka bijna gedaan is, h69ffc het voel
joDge Eagelsche kolonisten noodig.
Do Chartered Company hebben hun
edict tegen bet trouwen van hunne
geëmployeerden ingetrokken. Het
meisje, dat uitkomt om een kolonist
te trouwen in Zuid-Afrika heeft geen
voorstelling, wat de toekomst baar
biedt. Geen jonge vrouw, hetzij dat
zij een millionalr trouwt, en deze zgn
in Zuid-Afrika zeer zeldzaam, moet
naar de Koloniën gaan, als zy niet
een goede buisvrouw is, iets vau het
landleven afweet en niet te trotsch is
om toezicht te houdeu over do keuken.
„Op plaatsen waar geen spoor is,
zijn de levensmiddelen duiirde
tieren kosten soms een guinea per
dozijn. Het landleven is primitief, er
zyn slechts weinig winkels en eene
vrouw moet het verstandig aanleggen
afwisseling te brengeu in de eentonig
heid. Wat bleeding betreft is hoofd
taak een mantelcostuum en een ry-
kleed. Afgezien van de moeilijkheden
van het huishouden, is het leven daar
zeer aangenaam, de menschen zyn zeer
gastvrg en vriendelijk."
He t „Exportblad", dit citoeren de,
wijst er op, dat Engeland zeer goed
neet, dat d9 eigenlijke heerschappij
in een land gevoerd wordt door 't
volk, dat er woont.
Uit Botha'snek schreef onlangs de
correspondent van „De Telegraaf" dat
het denkbeeld van emigratie van Hol
landers naar da beide Republieken
niet veie voorstanders vindt en
ongetwijfeld ook in de Republieken
geèn bijval zal vinden, 't Komt velen
echter voor, alsof men in Nederland
to veel do zaak wil laten afhangen
van de opinio hier te lande en men
vraagt zich af, waarom de Hollanders
zoo angstvallig zyn waar de Engel-
rellen bij duizenden ongevraagd en
ongewild zijn ingestroomd en allen
tcii bestaan hebben gevonden. De
oude Hollanders hier, zjj die zelf heb
ben geworsteld, totdat zij zoogenaamd
„bovnu Jan" waren gekomen, zijn bijna
nigeméen van oordeel, dat wanneer in
Nederland sedert haar ontstaan cis
Neet. Zuid-Afrik. Yereeniging haar
krachten niet had versnipperd, maar
had aangewend uitsla)tend voor emi
gratie en aanvankelijke hulp aan
emigranten liefst bij wij zo yan kolonies,
zij dit zoowel voor zich zelf, als voor
de uitgezondenen zij zich financieel
en nationaal niet zou hebban te be
klagen. In verband hiermede kan het
dengenen, die deze zaak willen aan-
pakken niet genoeg worden toegeroe
pen: woest gereed voor den aankoop
voor geschikien grond! De gelegen
heid om dit voordeelig te doen is
waarschijnlijk zeer nabij. Baat dan
niet het geschikte oogeublik weer voor
bijgaan.
En hierbij maakt de heer Karaer-
lingh Onnes, redacteur van het „Ex-
portblad" de opmerking„Als er maar
wat meer leven, wat meer actie in
onze natie zat, dan zou men Engeland
op ieder schip mot Hollanders vi-.n
Za'd-Afiika, antwoorden met een
vmigratieboct en een zolfde getal
Nederlanders koers zettende naar
Zoid Afrika. Het zou eou paar mil-
Moon kostenJuist; en verbeeldt
Cf mi eene naadslsnatie die geon paar
aiiliocr. voor hare toekomst wil mis
sen. Zulk eene natie is ènmers naar
de strenge wetten van den strjjd om
het bestaan ren doods opgeschreven
tenzij Zmd Afrika alleen, vc-or ons
moe. het uitvecht. Wat gelukkig nog
mogelijk is.
Als £3tic kunnen wij de numerieke
kracht van een stamverwant Zuid-
Afrika eist ontbseren, Zuid Afrika
liollandech te behouden is voor ons
Nederlanders een waarachtige eisch
van zelfbehoud, wy moeten de grenzen
over ea cp zulk terrein waar onze
taal read3 voor dezon wortel heeft
geschoten, want alleen daar kan bij
zich handhaven, overal waar wij op
nieuw terrein komen, staat onze taai
in den wedstrijd vaa hot internationaal
verkeer achter en gaat hij verloren.
Daaróm, dat alle Nederlanders die niet
lauw zgn, meehelpen Zuid-Afrika in
natiocalen geest te bevolken, het hol-
ianctech element te handhaven, trots
wat ook."
Gemengd Nieuws.
Rooken,
Rooken is een genoegen voor man
nen met allerlei karakter en tempera
ment, en groote rookers hebben vaak
krachten gemeten in matches in
rooken.
In 1723 werd er een groote rook-
natch ta Oxford gehouden. Yoor 't
?emak was er esn platform opgezet
een herberg en de voorwaarde
dat elke man of vrouw, die me-
3 ons tabak moest oorookon
sonder te drinken en zonder het plat-
'orm te verlaten.
„Yeien probeerden hel", zegt
„en men dacht dat een platte-
kleermaker de overwinning zon
daar hij sneller rookte en
e anderen menige pjjp voor was;
maar op *t laatst was bij zoo ziek,
dat men vreesde dat hy zou sterven.
Een oud steenhouwer, die 't lang-
zaampjes aan gedaan had, bleef ton
laatste de overwinnaarhij had zijn
3 ons schoon opgerookt, en vertelde
mij, dat hjj naderhand nog twee pijp
jes had uitgedampt."
Een jaar of veertig geleden nam
iemand aan om in twaalf uur tijd een
pond zware sigaren op te rooken. Da
honderd sigaren wer:?n binnen den
bepaalden tijd op kt. In het
eerste uur rookte hy zestien sigaren.
De winner verklaarde dat hy zich
absoluut niet onwel gevoelde.
Yan jongen datum is het feit, dat
eens voor den mao, die in twee uur
tijd de meeste sigaren oprookte, een
zilveren sigarendoos en tweehonderd
sigaren werden uitgeloofd.
Eten, drinken en medicijnen gedu
rende dien tijd waren verboden. Er
waren zeventien liefhebbers, waarvan
er na het eerste uur tien afvielende
winner, die zonder ophouden had
doorgerookt, had tien lange sigaren
in de lucht geblazen.
Een Amerikaan rookte honderd si
garetten in zes en een half uur.
Oorlogsrisico.
In het Engelsche verzekeringsblad
„the Review" van 11 Juli j.l. komt
eene korte beschouwing voor over de
gevolgen, welke de Zuid-Afrikaan-
sche oorlog tot heden reeds voor do
Maatschappijen van levensverzekering
gehad hesft.
„Da Yoorzorg" ontleent daaraan
de volgende cijfers:
Tot het einde van Juni waren urner
dan 300 officieren gesneuveld of aan
wonden overleden en 125 aan ziekten
gestorven.
Bijna 3000 minderen werden op het
slagveld gedood of overleden tenge
volge van verwonding en 4000 ten
gevolge van ziekton. Wegens invali
diteit moesten ropatrieeren pi. m. S00
officieren en meer dan 16000 minderen.
Schat men ruwweg de sterkte van de
troepenmacht in Zuid-Afrika op
200.000 man en het percentage der
officieren in het Britscho leger op
3 pOt., dan komt men tot de slotsom,
dat het aantal der Briiscbe officieren,
die aan de krijgsverrichtingen deel
nemen, ongeveer 6000 bedraagt en
van dit aantal 21 pCt. (1264) zyn ge
sneuveld, gestorven of voor den dienst
afgekeurd en 7'/2 pOt. (A4S) ten ge
volge van verwonding of uitputting
zijn overleden.
"Wanneer men nu nagaat, dat door
de Engelsche maatschappijen als ex! ra
premie voor oorlogsrisico werd gene
ven 5 pCs. van hot verzekerde kapi
taal voor den tijd vsn een jaar, dan
blükt het, dat door haar in da eerste
negen maanden reeds zware verliezen
zijn geleden en de extra premie zeker
tweemaal zoo groot had bohooron te
zijn.
Lord Roberts vervangen?
In Londen moet in sommige krin
gen het bericht do ronde doen, dat
Lord Roberts spoedig zou worden
vervangen als opperbevelhebber over
het Engelsche leger in Zuid-Afrika.
In politieke kringen moet- men zeer
onteyreden zyn over de langzaamheid
waarmede de operaties door den veld
maarschalk geleid worden.
De „Éclair" verneemt uit London,
dat als reden voGr het ontslag van
Lord Roberts zal worden opgegeven
vermoeidheid.
Willen en kunnen.
Een beroemd Berïynsch geleerde uit
da lSJe eeuw, prof. Philip Karei
BnlicKinn, de schrijver van esn des
tijds bekende Griekscho spraakkunst,
ging steeds in het grijs gekleed. Daar
;'U in dien tyd wegens het poeder,
dat veel werd gebruikt, de kappers
eveneens in het grijs waren gekleed,
kon het licht gebéuren, dat uien BulS-
raann voor een kapper hield. Eens
stond hy in do deur van zijn huis,
tc-es een man op hem toetrad met de
Traas-
„Wilt u mij het haar snijden."
„Gaarne", zeide de hoogSeeraar op
beleefden ^tcon, en hy bracht den
klant in zijn kamer, liet hem op een
stoal neerzitten, greep een groote
papierschaar en sneed er maar op los.
Do klant bleef geduldig zitten, of
schoon de schaar dikwijls genoeg op
een gevaarlijke manier om de ooren
streek.
Eindelijk was de professor klaar en
voerde zijn offer voor den spiegel.
„Om 's Hemels wil, wat zie ik or
uit!" riep de vreemdeling, „en u be
weert kapper te zijn
„Kapper Neen, dat ben ik niet,"
antwoordde Bultmaan. „Ik ben pro
fessor Bulfcmann"
„Maar een professor kan toch geen
haar snijden risp öe heer veront
waardigd uit.
„U hebt me ook Diet gevraagd
„Kunt u ine hot haar snydea", maar
„Wilt u my het haar suydan Ea
daar ik juist niets te doen had, wilde
ik u wel dat pleizier doen. Natuur
lijk moet u myn goeden wil voor lief
nemen. Meer kunt u van een hoog
leeraar in de talen niet verlangen."
Daarop boog de professor. De
vreemde keek nog eens wear op een
wanhopige wijze in den spiegel,
bromde wat bmnensmonds en ging
toen heen zonder t9 groeten, zonder
den professor te bedanken, zonder te
betalen zelfs.
De jonge Koning van Servië.
Reeds meermalen werd de aandacht
van het publiek op Alexander I van
Servië gevestigd, doch deze belang
stelling gold tót nu toe slechts in zoo
ver zijn persoon, als deze de draagster
was van een hooge waardigheid.
Alexander scheen den meesten niet
'méér dan een willoos werktuig van
zyn vader te zyn. De jongste wending,
die de gebeurtenissen in Servië heb
ben genomen, doen echter de vraag
rijzen, of men den KoniDg niet heeft
onderschat.
In elk geval ia de belangstelling in
zijn persoon aanmorkeljjk toegenomen.
Alexander is even bo7en de gemid
delde grootte en heeft een sympathiek
gezicht, waarin twee zwarte, welwil
lend blikkende oogen staan. Ten ge
volge van zyn bnitengewoDe bijziend
heid heeft zijn optreden een zekere
bevangenheid gekregen. Dit wordt nog
verhoogd door de onzekerheid van
zyn gang, waarvoor men in hofkrin
gen een eigenaardige verklaring heeft.
De koningin, zyu moeder, zou hem in
zyn eerste jaren zoo vertroeteld heb
ben, dat by altijd moest ryöcn en
daardoor eerst zeer laat leerde loopen.
Op do wandelingen, die hy thans
maakt een of tweemaal per week in
gezelschap van zijn eersten vleugel
adjudant of van een minister door de
hoofdstraten van Belgrado en het
prachtige park „Kalimegdan", wordt
hy door de voorbijgangers over 'c al
gemeen ec-rbiedig, door do boeren by na
met een echt Slavische devotie ge
groet. Het is to zi6n, dat het volk
nog Turksehe tyrannie in 't bloed
heeft. De koning moet steeds door
zijn begeleider op dit groeten opmerk
zaam gemaakt werden om terug te
kannen groeten, daar hij de voorbij
gangers zelfs op drie pas afstand
ternauwernood ziet. De dames maken
meestal ceremonieelo buigingen en de
koning hecht er zeer veel waarde aan,
geen groet onbeantwoord to laten.
Als schier geen andere vorst in
Europa, wordt Alexander allerzorg
vuldigst door scharen detectives en
gendarmen bewaakt. Dit tracht men
volstrekt niet ta verheelen, het heeft
daardoor, voor den onbevangen be-
cordeelaar iets bevreemdends. Met
mooi weer pleegt do koning te wan
delen door hos „Topscbiden", dat
prachtige park met fraaie lanen, per
ken en uitgestrekte bosschea, dat
circa 5 kilometer van de residentie is
verwijderd. Twee nur voordat do ko
ning uitrijdt werden reeds gendarmen
en infanterie-afdoelingea langs den
weg, dien de koning zal Lemen, op
post gezetdoor voortdurend patn-tiU-
ieerea bSyven doze posten mot eikaar
in verbinding. Een Oostsniyksch of
ficier, die dit zag, was vaa meening,
dat er veldoefeningen werden gehou
den. Doch weldra werd hy op ondub
belzinnige wyz) van zyn dwaling ver
lost. Hij werd onophoudelijk scherp
in 't oog gehouden, tct-Jas eindelij jr.
een geodanao hem met do volgende
woorden aansprak„Mijnheer, wil u,
als 'l u biieff, uw har.den boven uw
Havolock vrij en zichtbaar bewegen,
anders kon u in de verdenking komen
dat u eon wapen of iets dergelijks
verbergt."
Koning Alexander heeft een groote
voorlief le voor 't zwemmen. O.n aan
die liefhebberij te kunnen voldoen
heeft hy een klein badhuis in Oos-
terseken stijl aan den Don au oever,
tegenover zijn psicentie. laten bouwen.
Yan hieruit zwemt do koning in de
vrye Donau eu lot volstrekt niet op
waarschuwingen, dat de stroom
gevaarlijk is. Het is dau ook in den
zomer van l£93 geboord, dat hy door
den stroom zoo werd roadegeslespt,
dat hij door vermoeidheid niet meer
in staat was, zich boven water to hou
den, zoodat «roa hem in bootjes moest
te huip komen.
{Schrijver dezes was er eens ge
tuige van, hoo koning Alexander van
een zwempartij in do Donau meteen
boot aan de landingsplaats, aan den
osver van Belgrado, aankwam. De
kleins berk, waarin plasts was voor
30 per >:.-rcn en die door pontonniers
werd bestuurd, bood met haar veel
kleurige Oóstersohe versierin gen een
schildorscltig gezicht. Midde.i in hef
vaartuig ouder een baldakijn zat de
koning, omgeven door militaire en
burgely fee waardighexdshekleeders. Op
de bark volgden twee groote booten,
dis met oppassers waren volgepropt.
De gendarmen, die op den oever wa
ren geporteerd, gingen nu in twee
rijen staan, zoolat een „haïe" was ge
vormd tot de wachtende hof rijtuigen.
Ia da onmiddellijke nabijheid van deze
rijtuigen had zich intusschen oen &f-
daeling huzaren, "20 man sterk, onder
bevel 'van een officier opgesteld. Toen
de koning in zyn rijtuig had plaats
genomen,' zwenkten do beide vioagels
dor ruiters, zoodat het rijtuig door
cavallerie omgeven was. Nu ging 't
iu vollen draf Daar den „Konak", hete
Koninklijk slot.
Dergelijke voorzorgsmaatregelen
worden ook genomen wanneer de'
Koning den schouwburg fcezu8fct of
ergens eonigen tyd vertoeven wil. Ge-
durende zijn bezoek aan den schouw
burg on dit duurt in den regel tot
het slot Tan het stuk blijft het
detachement huzaren voor 't gebouw.
Koning Alexander houdt zeer voel
van hét tooneol, doch vooral van de
vroolyke muze. Hy gaat meestal in
't civiol naar den schouwburg en is
daar alleen bij feestelijke gelegenheden
io uniform te zien. Hierin schijnt hy
echter nooit goed op zyn gemak. Aan
deze omstandigheid is het dan wel
licht ook too te schrijven, dat hg in
offioierskringan niet zoo populair is
als zyn vader Miiao.
Wel bezoekt de jonge koning het
zeer elegant ingerichte officiers casino,
doch hij is tegen de hooge officieren
te terughoudend, wat waarschijnlijk
aan zyn bevangenheid en zyn jeugd
moet toegeschreven worden.
Yesl vryer ea aangenamer is Alex
ander I als gastheer en het is geen
zeldzaamheid, dat by by hof bals uren
lang danst en met zyn gasten vruoifik
babbelt.
Met hot huwelijk van den koning
zal een nieuw tijdperk aan 't Hof te
Belgrado aanbrekerê Wat dit bréngen
zal, vermag niemand te voorspellen.
Dit is echter zekerKoning Alexan
der zal moeten toonen of man hem
onrecht deed toen men hem vcor zwak
en onbeduidend hield en voor een pop
in de handen van geestkrachtige per
sonen, hetzij dan dat zij Milan heeten
of Nathalie of—Drsga Maschin.
(Tel)
Een Amerikaansch. middel.
Een belasting op geëngageerde paren
is het allernieuwste op het ooganblik
natuurlijk in Amerika. DeAmeri-
kaansche bladen melden, dat een me
thodisten-predikant in den staat Idaho
een mooi middel heel'fc uitgedacht, om
de kerkelijke kas te vullen. Hy heeft
een belasting van 10 cents opgelegd
op ieder bezoek, dat een jonge man
een tot zyn gemeente behoorende
jonge dame brengt. Het was er toen
om te doen, een nieuw orgel voor de
kerk tekoopen. De benoodigde gelden
waren spoedig bijeen. Maar do eetlust
komt eerst by het eten. Nu wil de
predikant ean nieuwe kerk houwen en
daarom heeft hy een nieuw belasting
stelsel iDgevoerd, waarvan wij de
hoofdtrekkon hier medeöeelen.
Een avondbezoek by (le jonge dame,
met wie raeu verloofd is, kost 10
centseen bezoek overdag 2 a 6 cents
een handdruk 16 cents; oen wande
ling „alleen met zijn tweeën", 12 cents;
een kus in tegenwoordigheid van de
moeder van het meisje 17 cents; esn
huwelijksaanzoek 2 dollars; do vast
stelling van den huwelijksdag 2 cents
en voor ieder pond bonbons, dat een
jonge man zijn meisje ten geschenke
geeft, moet hij 1 cent belasting be
talen.
Do toepassing van dit tarief oischt
een uitgóbreide administratie. De be
lastingontvangers iucasseeren de be
dragen volgons de opgave der jonge
dames, die in de zaak betrokken zijc.
Om de betaling to constateer ca, had
men oorspronkelijk een eenvoudige
kwitantie "ingevoerd; thans echter
geeft men voor belasting op kassen,
geschenken enz. den jongelieden zegels,
die zij voor hun overhemd moeten
plakken. Do belasiing'inners komen in
da woningen der mesjes en iedere
jonge mgh, dien zy daar aantreffen,
wordt gevisiteerd. Als hij op zijn
overhemd niet het juiste san!al zegels
heeft, d. w. z. als zijn berekening niet
overeenkom1; met de opgave van zijn
meisje, wordt hij inmiddels beboet of
beplakt.
be predikant hoopt mot deze bc-
lasiing eeno groote som byeen te sul
len brengen: hy schijnt net liefdes-
iovsn van do jongelieden goad te
kennen 1
ïegon duölleeron.
Dc rechtbank ta Munéhea is streng
tegen het duelleerc-n van studenten
opgetreden en wel togen medeplich
tigen. Een poUtie-icspecieur ontdekte
onlangs dat iu esn koffie -uis gelegen
heid tot vechten tttsschen studenten
wc-rl gegeven cn logde beslag opeen
groot getal degens en verbandmiddelen.
Do kcfficburshouder cu vier bedien
den van Etudoiiten-gözeischappen, dia
het lokaal gehuurd hadden, weröon
vervolgd wegens bevordering van
duelleeren en cllr tot een maand yos-
licgstraf veroordeeld.
Baloefd.
Do Chinees en key gen veel kwaad
van zich ta hoorea iu dose dagen,
maar, wat men van hen moge zeggen,
don lof vai 06n beleefd volk to zijn,
kan men hen niet onthouden. Zie bij-
voorbeeld eens aan, hoe. altyd volgens
het „Reiigrio-Philosophical Journal"
een Ghjoeesck uitgever een onbruik
baar manuscript terug zendt. Dit deed
er esn met den volgenden brief
„Yerhevsn broeder van zon en maan
Zio user op uw slaaf, die aan uw
voeten zich wentelt, aio de aarde voor
u kust cn van uwe genade verlof
vraagS cm to leven on to spreken.
„Wij hebben uw handschrift met
vreugdo gelezen. By het gebeente
onzer voorvaderen zweren wij dat wy
oimmsr sulk een miesterstuk hebben
gokend. Zouden wij het drukken, dan
zou Zijne Majesteit de Keizer ons
bevelen het toó maatstaf te nemen en
nimmer meer iets te drukken dat niet
hieraan gelyk was. Aangezien dat
niet mogelyk zijn zou binnen tien
duizend jaren, zenden wij sidderend
uw handschrift terne', ea vragen u
tienduizend maal vergiffenis. Zio! inyno
hand is aan uwo voeten eu ik bon
uw slaaf."
Niet waar, het is nog haast pïoizi-
ger Yan een Chinees een roman terug
gestuurd te krijgen, dau aangenomen
door een Europeaan.
Een treurig ongeluk.
Eon „tandkuustenaar" dat wil
zeggen een man die zware lasten,
zelfs van 300 kilo, met zyu tanden
optilt is de vorige week van zyn
broodwinning, nl. zyn tanden, beroofd.
Terwyl by bezig was een reeds hon
derdmaal geslaagd kunststuk to rope
teeren, waarbij hij met do voeten in
een ring hangend met de tanden esn
trapezium vasthoudt, waaraan een
kunstenares gymsastiseerf, begon het
trapezium te draaien, zooèat hy de
caoinchouo-plaat die by, in den mond
hield en wnaraau hot toestel me<r een
baak vastzat, niet op de juiste plaats
kon houden en in eén paar seconden
zeven tanden afbraken. Zijn kaak
barstte 6n zijn mondhoeken werden
opengescheurd. Toch hield hij zich
goed tot de vrouw in veiligheid was
icen werd hjj bewusteloos. Da arme
kerel zal een ander beroep moeten
kiezen»
Parijscïio Brieven.
Particuliere Corréspondentie voor
Haarlem's Dagblad".)
Par.ijs, 15 Aug. J900.
X.
"Wös door de woestynhitte, welke
wy hier hebben gehad, het bezosk
aan de tentoonstelling gedaald, thans,
nu do koelte gekomen is, wordt de
wereldkennis weer eiken dag door een
steeds stygend aantal personen bezocht.
De warmte heeft anders geen in
vloed op den praatlust gehad, want de
animo óm te discussiëeren op de ver
schillende bijeenkomsten blijft bestaan
en het bezoek is talrijk. Er worden
nu al tien, twadf congressen tegelyk
in écu week gehouden, zcodat het
voor esn verslaggever onmogelijk is
ze alle te bezoeken. Yan de meest
belangrijke bijeenkomsten zal ik daar
om een kort overzicht geven, de an
dere noem ik slechts.
Een ondeugend Fransch collega zci-
,do mij dat die bijeenkomsten voor
vele getrouwde hoeren een mooie aan
leiding waren om eens ongehinderd
esn tydje alleen te kuunen uitgasn.
Hun echtgenooten zouden ze wys ma
ken dat ze zooveel moesten praten,
zooveel beradcncereu dat er van een
bezoek aan de tentoonstelling niet veol
zou komen, waarom vrouwlief maar
beter deed thuis to blijven. Ea vrouw
lief stemde hiermee in en bleef thuis.
Of alle echtgenooten met zalkebooze
plannen rondgaan en vooral of myo
landgenooten, die hot gelnk hebben
een reisgenoote door hot leven te be
zitten, zulke snoodaards zyn, alsmya
collega meent, waag ik niet te beslis
sen, kan ik ook niet bsslissen, omdat
ik, al3 diet-echtgenoot on: logelyk kan
aeoordeelon of znlko ideëen wel kunnen
Gpkomsn in het hoofd van een getrouw
den beer der schepping.
Maar om nu by de congressen te
blijven. Wy hadden dan een byeon-
komst der cconomis'co, waar heel
wat geleerde heeren uit de verschil
lende landen van Europa wyze woor
den zelden over de richting waarin
de natiën gestuurd mo9sien worden,
over vryen handel, over onderwijs in
economischo wetonschappan etc. etc.
Dan was er een congres over dieren
bescherming, over werktuigkunde,
over industrieelon eigendom, over
onderwijs in da leveiido talen, over
verge! ij ken do geschiedenis, over ge
neeskundige pers, over schouwburg-
wezen, over scheepvaart, tijdmeot-
kunla en architectuur.
Vorder werd het coDgres voorban
de! en industrie gehouden, waar dc
invloed van de militaire wetten der
verschillende landen op do ontwikke
ling van handel en industrie werd ge-
schetst. Daar werden schoone woor
den gesproken over do vredesconfe
rentie, in don Haag gohouden, over
het bureau van arbitrage en werd do
wenscii geuit dei men mocht komon
tot successievelijke ontwapening.
Woorden, woerden, niets dan woor
den Men kan op vergaderingen zoo-
vesi wenscbe! ijk lieden uitspreken als
men wil, do omstandigheden leiden er
too dat juist in tegenspraak met dio
schoone bedoelingen wordt gehandeld.
Zóó was do vredesconferentie gehou
den of daar hadt ge den oorlog in
Zuid-Afrika. Engeland stoorde zich
rfiet aan allo schoone woorden dio bet
had hooren spreken cn mee had ge
sproken, het liet zich leiden door z'n
belang. Dat belang bracht mee de
Afrikaansche Republieken er onder
re krygan, en het zal ze cr onder
krygen ook, dank zy de lauwheid van
degenen, welke in de verschillende
lauden do leidende personen zyn.
Praten over vrede en tegen oorlog,
dat wil men wel, maar om "door daden
19 toonen, dat men ook iets doen wil
voor den algemeenen vrede en voor
de rechtvaardigheid, dat durft men
niet. Men laat Engeland maar stil
voortgaan 6en paar krachtige volks
stammen te vernielen en het mooiste
is wel dat men bijna niet eeus ge
doogde dat op het interparlementair
congres voor don vrede, hetwelk hier
deze week gehouden werd, deze
kwestie een onderwerp van bespro-1
king werd. Vooral Yves Gnvot, do
bekende siryder voor do Dreyfus
tit-lire, heeft door artikelen in z'n blad
„Le Siècle" met allerlei argumenten,
dio ons, Boerenvrionden, zwak scho-,
non, pogen te verhinderen, dat er
ernstig over deze kwestie werd ge-
sproken. Hy heeft niet knnnen be
letten, dat deze zask aan de orde
kwam, dat is waar, maar net besluit
dat er le dien opzichte genomen word,
was zoo povertjos, dat hy en z'n
vriendenj yYeraars, mot met dadon
maar mot woorden voor dan vrede,
vrijwel hun zin hebben gekregen.
Er werd een revolutie aangenomen
van den Belgischen afgevaardigde
Lorand, waarin betreurd werd dat
man ia de Transvaal-zaak niet meer
had kannen doen en waarin de wen-
schelyklisid werd geuit dat men in
het vervo'g krachtiger nog de Regee
ringen zou wyzen op de verplichtin
gen, welke ze op da Haagsche con
ferentie op zich hadden genomen.
In schijn beteekent dezo motie heel
war, maar in werkelijkheid is zo niets. I
De zaak blijft bii haü oude en Trans
vaal en Oraoje Y rystaat laat men aan
hun lot over.
Een zeer belangrijk congres was de
internationale bijeenkomst waar over
de wettelijke bescherming van arbei
ders werd gesproken. Dit congres,
waarop Nederland vertegenwoordigd
was door den arbeids-inspecteuiv
Siruve, had vier hoofdpunten ter be-1
handeling
le. "Wettelijke regeling v&n den ar
beidsdag
2a. Yb bod van nachtarbeid;
8e. Arbeids inspectie;
4e. Srichting van een internationale
vereenigiag ter bescherming van ar
beiders door de wet.
Er werd op dit congres wetkéfijH
een daad verricht, want de interna
tionale veraeniging kwam tot stand,
na eon ze9r logisch in elkaar gezet
en mot overtuiging uitgesproken plei
dooi van den lieer Mahaim, een ro^
zeer jong man, dio ongetwijfeld er-n
der bezielende krachten van de nieuw
gestichte organisatie zal zyn.
De zetel van do voreeniging zal in
Zwitserland gevestigd zyn. Er zal een
internationaal bureau gesticht worden,
dat tot taak zal hebben een ondor-
zoek in te stellen naar de arbeidsvoor'
waarden zooals die in do vers iiillende
landen zyn, en verder om maat
regelen voor te stellen, welke ion bate
strekken van de wettelyko bescher*
ming der arbeiders in alle landen.
In de allereerste plaats bestaat deze
vereenigicg uit d3 nationale organisa
ties oyer baar groepseren zich do
personen of vereeuigingen welke met
haar statuten instemmen.
Enkele socialistische afgevaardigden
opperden vross dat dit bureau te veel
onder (V- '-.-d zou komen van
'persons..-, en tegenstrijdig
waren aan ü:o ucr arbeiders. Maar
ten slotte schonken zy hnn stom voor
do stichting van deze vereeniging,
daarmee te kennen gevend dat ook
zy wel iets goeds van deze nieuwe
organisatie verwachten.
Verder werd hier deze week het
internationaal journalisten-coDgrcs ge
bonden, dat nu een enkel werk-con
gres was, omdat de vele feestelijk
heden, welke den vertegenwoordig ers
van de „Koningin der Aarde" be-oofd
waren, afbesteld moesten worden uocr
den tragischen dood van fcouing Hum
bert van Italië. Do Franscho regeering
toch meende dat zij alle dezo week
uitgeschreven receptiën moest achter
wege latOD, daardoor een bewys wil
lende geven dat zy mede ronwdo over
den dood van den ItaüaanscL-ea
monarch.
Dit internationaal congres werd ge
opend met een luid toegejuichte redo
van den hekenden journalist Singeri
uit "Weonen, voorzitter van het ccn-
traal-bureau der persvereenigingen.
Iu die rede werd groote lof gebracht
aan Frankrijk, dat hij do levende
bron no&mde der ideëen van vryheid
en broodersehap.
Yoorts werd gewezen op do schoone
roeping, welke do journalisten in de
wereld kunnen vervullenhoo ge
tracht moest worden door nobelen
arbeid het vak van den journalist
meor on meer te doen eeren.
Ten slotte noem ik nog het con
gres van geneeskundigen, waarop niet
minder dan 10000 afgavsardigden uit
verschiilenè9 landen aanwezig w..ron.
Eerst was bepaald dat de president
der Republiek by do openingsbyeen-
komst in de Salie des Fêtes zou tegen
woordig zyn, maar door don dood van
Koning Humbert kon dit nu niet ge
schieden en werd hy vervangen door
den minister van justitie, Monis.
Nadat deze de groote vergadering
had toegesproken werd het woord
geroerd door professor Lannelongue,
president van het congres, dio wees
op co schoor;"; i -' -.'ik v.eike de
geneeskundigen vervullen, n.l. te
trachten door hun kunst den menschen
de gezondheid woor te geven. Hy
verheerlijkte de wetenschap, die W6er-
galoozo opvoedster, welke zich niet
laat weerhouden om overal licht
biliykhcid en juistheid te brengen;
en hy gedacht haar groote en beroemdr
dienaren: Darwin, Kant, von Hum
boldt, Koch, Faine etc.
Hoo zeer het belang van deze in
ternationale geneeskundige congressen
wordt ingezien, kan blijken uit de
cyfers, welke professor Ohauffard,
secretaris-generaal van da commissie
van voorbereiding, daarna by het uit
brengen van z'n rapport noemde. In
1863, toen het eerste congres werd
gehouden, namen daaraan doel 333
geneeskundigen uit Frankrijk en 56S
dit het buitenland, terwyl nu op dit
dertiende congres het aantal deelne
mers 16000 is, waaronder 950 nit Rus
land, 550 uit Amerika, 670 uitDuitseh-
land etc. etc.
De congressen hebben wy hiermee
afgehandeld en in myn volgenden
brief verzoek ik ïn'n Isz8r3 en leze
ressen mij in gedachte weer te willen
volgen over het tentoonstellingsterrein
en door de gebouwen.
Letteren en Kunst.
Nieuwe Uitgaven.
"Wy ontvingen het feestnummer dat
de „Volksbond", het orgaan van deVer-
eonigïDg tegen drankmisbruik, heeft
uitgegeven bij de herdenking van het
25 jarig bestaan van den bond.
Het zeer net afgewerkte hoekje be
vat geïllustreerde artikoUjos over
stichtingen in verschillende af dodin
gen van den bond en uitspraken 0p
het gebied der drankbestrijding, van
mannen en vrouwen van naam
Yoorts bevat het boekje nog de
portretten van de eerste Yolksbond-
stryders en het tegenwoordige hoofd
bestuur, en eenige platen, speciaal
voor dit nummer goteekend.
Het hoekje ziet er heel aardig nit,
en kan zijne doon in den goeden
strijd,
„Volksplicht" is do titel van een
premie-uitgave van de „Voorzorg",
orgaan voor Levensverzekering, phi-
lantropie, enz.
Hat is geschreven en bijeengebracht
door den heer Wm. do Brnyn, met
bijdragen van bekende landgenooten
op litterair gebied en wil duidelijk
maken, dat de levensverzekering
volksplicht is, en dat dit door autori
teiten op elk gebied wordt erkend.
