„Spun Glass".
Groots MM 24.
PREDIISESRISN
Telepliooii 490.
Verkochte Muze.
CiÖ
schap to geven van üe motieven üer
4 staking.
„In het licht der ontvangen infor-
'maüea schynt het ook mij, dat de
toestand der werklieden onhoudbaar
was geworden.
„Bet »boort,dat do diamantslijper
noodig heeft voor zya werk en voor
eigen rekening zich moet aanschaften,
is raim driemaal duurder geworden
dau da normale prijs, waarop bij de
vaststelling der loontarieven is go-
rekend. Daardoor is het nettoloon
van den werkman gedaald beueden
peil. Verklaarbaar is dus do eisch
dor werklieden, dat do juwelier-werk
gever h6t boort voor zyne rekening
neme. Oppervlakkig schyut die eiscü
moefiyk voor iuwiiliging vatbaar. "Wie
buiten hot vak staat, maakt licht do
tegenwerping, dat, indien do werk
geler bet bcorfc verstrekt, de werk
man geen belang heeft by zuinig
verbruik en dus waarschynlyk do
productiekosten te veel zullen stijgen.
De werklieden antwoorden, dat, indien
zy te veel boort gebruikten, hun werk
zelf er onder zou iyden en dus de
prikkel van eigen belang by zuinig'
hoortverbruik blijft bestaan ook wan-:
neer dc werkgever dit verstrekt. De
werklieden wijzen er voorts op, dat
dit thans reeds geschiedt by enkele
werkgevers met vast personeel.
„ïniussehen algemesse overgang van
bruto- naar nstto-ioontarievea kan
niet dadelyk geschieden. Dit erkennen
ook d3 werklieden. Zij zonden tevreden
zyn geweest, indien de werkgevers
dien overgang in overweging hadden
willen nemen en inmiddels zich bereid
hadden verklaard tot een verbooging
van het- bruto-tarief, in overeenstem
ming met de styging van den boort-
prye.
„Do meerderheid der juweliers heeft
echter geen ander aanbod gedaan dan
eeno verhooging der bruto tarieven
met 10 pCt.
„Da werklieden achten dit aanbod
onvoldoende. Mijn inziens terecht.
'Want ook bij eene verbooging der
bruto-tarieven met 10 pCt. komt het
.grootste deel der verhooging van den
•boort-prjjs ten Dsdeele vandenwerk-
'man. En men bedenke daarbij, dat
stijging van den boortprijs op zich
zelf een voordeelis voor den juwelier.
„Nadat ik deze inlichtingen had
,ontvaDgen en overwogen, ismijnwre-
vel over de staking verdwenen.
„Gebleven en gestegen is mijne ver
ontwaardiging tegen beo, door wier
schuld de diamantindustrie is gewor
den een ellendig vak. Het zijn de
leiders van het diamantsynaicaat in
Londen. Beschikkend orer onbeperkte
geldmiddelen, geen tegenwicht vin
dend in 6ene krachtige organisatie
van koopers, bepalen zij da prijzen
ran ruwe diamant zoo hoog als hun
goed dunkt. Voor hen buigen mach
teloos de juweliers en lijden de werk
lieden 1"
Van patroonszijde vernam men
naar aanleiding van de staking, het
volgende
Het gevraagde loon-systeem is slecht
invoerbaar, omdat dan absoluut geen
contróle bestaat op het werken der
arbeiders, vooral wat betreft de on-
kosten.
j Als de arbeiders de onkosten nier,
zelf behoeven te betalen, kunnen zij
j zoo langzaam werken als zij willen,
en komen dus de onkosten op een
stuk werk gemaakt, naar willekeur
van den arbeider, voor rekening van
5 den werkgever.
Contröle is alleen uit te oefenen,
door eigen vast personeel te nemen,
en dit is voor sommige industrieelen
te bezwarend. Over zooveel kapitaal
beschikken niet velen.
Dit zou trouwens ook indirect kun
nen veroorzaken grootere werkeloos-:
beid.
De patroons vinden wèl degelijk
direct verband tusschen de loonen
te Amsterdam en te Antwerpen, en
SfaspIessssKeB* Halletjes
Een Zaterdagavondpraatje.
CCCLXXVH.
Da Noordhollandscke aardappelen-
boeren hebben, naar ik uit zekere
bron weet, te kennen gegeven dat
ze hopen, dat er nu maar niet al te
veel regen meer vallen zal. Dat zon,
naar hun besliste overtuiging, hesl on
gunstig werken op den aardappel
oogst. Ook is het hun hartewensch,
dat er nu niet veel hitte meer zal ko
men, want die zou eveneens een ca-
.deeligen invloed uitoefenen op het ge
was. De mogelijkheid dat er na deze
regenperiodo een tijdperk van koude
winden zou intreden, vervult den
Noordhollandsehen aardappelenboer
met ontzetting, omdat zooiets onge
woons in Augustus de aardappelen
zeer zou hinderen.
Met do belangstelling die iemand
verplicht is to gevoelen voor alles wat
den landbouw ia 'L algemeen betreft
en den aardappe'enteelt in 't bijzon
der, heb ik deze reeks van wenschen
van onzo Noordho'.laadjsch8 aardappc-
Jenboeren aangehoord. "We kunnencr
nu dan zekor van wezen, dat wanneer
het bestier over de weersgesteldheid
ban een Noordhollancischen aardappe-
lenboer was opgedrase leza onmid
dellijk maatregelen z. ..men om to
zorgen,
le. dat hel niet warm werd;
2e. dat het niet nat werd
3e. dat het niet koud werd;
Zeer begrijpelijk inderdaadDo
ïnensch stelt het meeste belang in de
jdingen. die zijn eigen bestaan raken.
De smid draagt den heelen dag zyn
'smederij met zich om altijd in ge
dachten do timmerman peinst des
daags en droomt des nachts overj
schoren en zuivere verstekken en den
aardappelenboer liggen zijn aardappels
zei Is in Amerika met zijn toekomstige
industrie.
Ik zat op een hesten Julidag aan
miin venster cp mijn penhouder te
zuigen. Ik was ia een droefgeestige
stemming. Verscheidene drama's, ro-
nnvs ea heldendichten die ik begon-
r ca was, waren afgekeu; d en zoo goed
en zoo kwaad als Let ging, trachtte
ik als gelegenheidsdichter aan den
kost te komen.
Om de waarheid te zeggen, dio
kost was heel schraaltjes. Ik ver
diende niet veel meer dan droog
brood. Ach. het was een zuur bestaan!
Dat werd me dien dag volkomen
duidelijk, toen ik by 80 gr. in de
schaduw esn feestlied voor eeo bui
tenpartij dichtte, die Saatwinkel io
een" Jan Plezier rast een mand mond
voorraad er bp, zou geven. Ik had
oneindigveel liever de buitenpartij zelf
meegemaakt.
Vroeger toen ik nog tot mjjn ge
noegen dichtte, vielen mij de schoonste
rijmklanken eu heerlijkste alliteraties
in, ik schudde zo uit de mouw. Maai
de Muzo wilde al lang rials meer
van myn mouw weten, omdat het zoo
tocht in esn mouw, waar een gat
in is.
Toen ik nu -zoo troosteloos zat te
zosfeen naar een ry ra woord op Jan
Pieizïer, werd er'aan myu deur ge
klopt. Hoe 't zoo kwam weet ik niet,
maar op dat oogenblik kwam er
iets by me op als een vermoeden van
een onverwachte wending in myn lot.
En wie is er, die nooit iets dergelijks
gevoeld heeft?
„Binnen."
De deur werd geopend en eon heer
trad binnen, die cr als een gcwcon
mensch uitzag.
„U herkent rns misschien niet mos?
begon hij. „Myn naam is Adam." O,
mjjö profetische geest! Ja, mijn voor
gevoel had my niet bedrogen, want
Adam was niet ailesn de eerst3 mensch
geweest, maar ook de eerste mensch
die by mij een gedicht besteld had en
prompt betaald. Het was een gedicht
aan Eva haar waro naam wist ik
toen niet meer een liefdesverkla
ring in verzen, die een steen week
moest maken, laat staan een meisjes-
hart.
Na waren ze waarschijnlijk reeds
man en vrouw enk wam bij een doops-
gedicht by me bestellen.
Ik groette hem du? met de grootste
hartelijkheid, verzocht hem plants tc
nemen en wachtte in spanning de
dingen die komen zouden.
In 'c eerst kwam er niets. Hij
wischts zich het zweet van 't gezicht,
zuchtte diep, schraapte eenige malen
de keel, raia? zei niets.
Toen ik hem zoo aankeek, bemerkte
ik, dat er een donkere schaduw ovc-r
zijn geziekt lag en dat Lijerbszorgd
en vermoeid uitzag.
„U heeft zeker ver moc-ten loopen?"
vrosg ik op medelydendan toon.
„Gktnsch Berlyn door, mynheer, om
U te vinden, eu dat een paar maanden
lang. U verstaat do kunst voor 't oog
van de wereld onzichtbaar te bly ven"'
„Ik ben", zei ik verlegen, „nog al
dikwijls verhuisd. Mijn hospita's had
den alle de onaangename "gewoonte,
betaling te verlangen en voor dé
rauwe kreten dezer barbsarsche we
zens vlood deteero Muze telkens."
„En n met haar. Maar nu heb ik
u gevonden on ik laat u ni8t meer
los, reken daar gerust op. Doe wat
a wilt, u zult me niet meer kwijtra
ken. Als uw schaduw zal ik u vol
gen door de gacsche wereld, en doe
maar geen poging me te ontvluchten
want- u ontvlueht me nooit meer."
By deze woorden greep hy myn
hana en hield die met ijzeren vuist
omklemd. Ik huiverde. Een vreeselyk
vermoeden rees bij me op. Zou ik
met een krankzinnige te doen hebben?
na aan 't hart. Dat mogen we hun
geen van allen kwalijk nemeninte
gendeel, wanneer de timmerman dacht
over dc aardappelen, de smid over de
verstekken en de aardappelenboer
over de smederij, dan zouden de drie
affaires heel gauw gezamenlijk op dc
flacon wezen.
Wat me evenwel verwondert dat is
welk soort van weer de aardappelen
boer ons nu eigenlijk bezorgen zou,
gesteld dat hij er de directie over had.
Warm mag het niet wezen, koud en
nat evenmin. Maar wat dan wel?
Wanneer de aardappelenboer het ma
nuaal in handen kreeg, zou hij er
waarschijnlijk zelf geen raad mee
weten. Én in dat opzicht (en dit is
waarop ik komen wou, zijn er onder
ons verbazend veel aardappelenboeren.
Dingen waarover ze niets te vertellen
hebben, willen ze zoo niet geregeld
hebben, zus niet en op een andere
manier ook niet. Wanneer men hun
vraagt, hoe zij het dan wel zouden
.willen heb'oen, dan weten ze het zelf
niet precies en maken er zich van af
met de verklaring: het dat ©p hun
weg niet liet.
Het mopper-.::. - wei op hun weg,
naar het schijnt. deze soort van
aardappelenboeren Lwhooren
do menschen die altijd afgeven op
het gemeentebestuur
de menschen, die zich maar niet
kunnen vereenigen met de regeling
van de verschillende takken van ge
meentelijken dienst
de menschen, die zich maar niet
kunnen begrijpen, dat er geen krasse
maatregelen worden genomen tegen
wielrijders en automobilisten
do menschen, die den tramdiens-
anders ingericht zouden willen hebt
ben
en nog wel vijf en twintig andere
soorten van menschen, met de op
somming waarvan ik don lezer niet
zal vervelen. Allemaal aardappelen-
Zou mijn poëzie hem tot waanzin
hebben gebracht?
„"Wilt gij u niet wat nader verkla
ren vroeg ik en greep voorzichtig
heidshalve meteen naar de papier-
schaar, om in geval van nood niet
ongewapend te zy'D. Hij zuchtte nog
maals diep en zei toen zich kaloiee-
rendo: „Ik ban in e9n zeer netelige
pohtie. Als n eens wist, wat ik door
gemaakt heb,sedert dien ongeluksdag,
toen u mij uw gedicht, uw poëzie, uw
lier een wijle verkocht hebt. O, Ik
heb dst duur betaald!" „Hoe dat?
U heeft my tien mark er voor gege
ven, op mijn woord, dat was toch niet
to veel" gevraagd."
„Maar 't heeft ma veel me3r gekost,
mijn nachtrust, myn eetlust, myn
zielevredo. Als een bezetene ren ik
heen en weer, en pas nu ik u weer
gevonden heb, komt er zooiets als
rust over me. Biyf bij me, verlaat me
nooit, zweer het me. Op myn knieën
bid ik het u."
Eo inderdaad knielde hij voor me
roer en ik zag tranen in zyn oogen.
Eensklaps zich. beheerschend sprong
Mj cp on sprak „Hoor nu, wat eigen-
iyk net doel is van myn komst. Ik
zal kort zij?. Dat meisje, op wie ik,
pardon u, enfin, wij samen een lofdicht
hebben gezongen ie de dochter van
coa boterhandeiaar, in wiens zaak ik
osrsic bediende ben. Ik verlied zij
troiscb es ouwe ryk. Mijn hoop
was nihil. Toen kwam ik op de ge
öackio van dat gedicht. De uitwer
king was fcetc-OTeresd. Zoo slecht qwq
verzen ook waren en dit waren
ze, dat durf ik voor mya geld te zeg
gen do bordjes waren er cloor ver-
Laogen, het was nuZjj verliefd, ik
troiscb, do oude ryk. „Ach. üa3 wa
ren seiige Siunden". We vierden ors
verlovingsfeest, eo morgen heeft do
liuweiyksvoltrekging plaats. Maar
sedert dien ongeluk? eUg ben ik do
dichter in do familie, de genie uit het
buis. Ik moot in verzen spreken, in
jamben „Goeden morgen" zeggen, in
trochaeëèn. „Hoemaakt u het schoon
mama?" Voor alle tantes moet ik op
iiiiu verjaardag, voor alle nichtjes op
Luu bruiloft, bij den doop van kleine
kinderen en de begrafenis van -grijs
aards, al lijd sn overal, op de lier tok
kelen dio ik niet bezit. TA m toe
Leb ik altijd uitvluchten kunnen vla
de-.!, maar mc-n begint mij in de kaart
te k|jkec. Nu kan ik nog terug, mor
een Mot meer. Ik heb nachten lang
den hovigsteu tweestrijd gevoerd om
do kracht to vindon om ven 't geluk
dat ik aan een lengen te danken heb
openlijk afstand toedoen. Masr ik heb
cr de kracht niet toe. Ia uwe handen
leg ik nu myn lat, IJ alleen kuaime
reiden of ongelukkig maken."
Hij zweeg uitgeput ea gebroken.
Langzaam bad ik me by zyn laatste
woorden opgericht en stond voor hem
ais een engel der gerechtigheid. Ik
be<reep
Mijn gansc'qe verleden trok in dit
moment aan mya geestesoog voor'oy
alle hardvochtige kame r ver au ars ter s,
Vlo niet bijgewoonde buiten par tijen,
alle gaten ia da mouwen, alle cnbe-
rijmdo Jan Pleizleren. De dag:der
verlossing was daar, het uur dei-
wrake voor de arme, geschonden lier,
voor do voor geld vorsehacherde muzoj
voor de verkochte poëzie. Do triomph
van den dichter over hot geostc.lyk
ploeiteudom, van het genie over het
domme geld. Hier had ik 8r een in
myn macht en die moest voor allen
boeten.
Onwillekeurig had ik hardop ge
dacht en cr most zeker iets vrec-sslyks!
in mjin blikken en in mijn voorkomen
gelegen hebben, want eensklaps hoor
de ik myn slachtoffer mat bevende
stem roepen: „Verschrikkelijk mensch
wat wilt gij Van me
„Dat zal je he-orea", donderde ik.
„Val dan terug io je ongevoelige bar-
basrschheid c-n luister. In de eerste
plaats eisch ik tien percent provisie
van de huwelijksgift, dan dcizend
galden omdat ik swijg. Voorts een
boeren„Ik vrees zelfs," zei ik tot
Wouter, toen hij mij [dezer dagen eens
een bezoek kwam brengen, „ik vrees
zelfs, dat cr op de tien menschen één
aardappelenboer gevonden wordt."
„Precies mijn idee," zeide hij, en'
grijnsde daarbij op een onaangename
manier, „maar ik kan me niet be
grijpen, boe jij dat zeggen durft."
,,ïk? En waarom niet?" vroeg ik
mét verbazing.
„Nou," zei Wouter, en krabde zich
achter de ooren, alsof hij niet recht
durfde, wat maar een flousjo is,
want hij heeft brutaliteit voor drie,
„zie je, ik wil je niet onaangenaam
wezen, (dat zegt hij altijd, als hij
van plan is, om het eens wel te we
zen) maar je zult me moeten toege
ven zoo'n aardappelenboer ben je
zelf
„Ik?" riep ik uit, „ik een aardap-
Eelenboer Ik, die allo menschen
et beste toewenseh en van een ha
telijkheid gruw als van een spook,
ik zon een aardappelenboer wezen
Neen maar, nou nog mooier. "Weet
je wie een aardappelenboer is Jij
bent er een, en een echte."
„:tls te gek om alleen te loopsD,"
zei hij kwaad. „ïk die eeu eigen mee
aing er cp uahou, gelukkig, maar die
nooit scherp ben
„Pheu," zei ik.
„Nooit scherp ben," herhaalde hy
mot vorlnfffog van stsm, zou een
aardappelenboer wezen 1 Neen man
netje, dat bea jij en een heeleboel
andere menschen, maar ik niet. En
als jy z&g'v, dat ik esn hen, dan
is dat alleen om de aandacht van je
zelf af te leiden, 'tls heel loep, dat
moet ik zeggen, maar de vlieger gaat
bij my niet op. Ik heb de eer je io
groetea I"
Eo daarmee ging hij hsen, de deur
achter zich dichtslaande. Ik ZGnd hem
een zucht vol meewarigheid over zyn
drift achterna en constateerde het na-
lyfrente van 1600 gulden eneindelyk
voor elk gedicht, laat ons zeggen
twintig gulden extra. Alles op geze
geld papier." By het hooren van deze
eischsn kromp de ongelokkige inesn.
Ilc vermeide mij in zijn vertwijfe
ling. Toen ik voldoende genoten had,
stelde ik het kontraet op. Hij moest
hefc met een druppel bloed teekenen,
Dat deed ook ik en daarmede was
deze plechtigheid afgeloopen. Adam
gaf mij een paar rijksdaalders voor
schot en ging. Nu waren wij voor
immer aan elkaar gebonden. Maar!
voor mij begon een nieuw leven.
Voorbij was het droog brood, nu
kwam om zoo te zeggen do boterzijdc
van het leven.
Ik ging dadelijk drie garnalen- en
drie saucijsenbroodjes koopen.
Ach, wat was dat toch heerlijk,
gold te hebben. En dat zou nu zoo
blijven tot het einde mijns levens.
Met deze gedachten sliep ik in.
Maar... met het uitbetalen van
de huwelijksgift, scheurde de schoone
waan. Want aan één ding hadden we
niet gedacht. Toen hij getrouwd was,
had hij geld, en wat behoefde hij dan
nog genie te hebben? Niemand ver
wachtte liet meer van hem, hij zei
eenvoudig: ik neb geen tijd,hij moest
geld verdienen. En omdat hij geld
had, vond men dat volkomen in orde
en prees hem daarvoor, zijn vrouw
het meest.
Ik klaagde hein aan en zoo werd
de zaak ruchtbaar. Maar ik was niet
de winnende partij, doch bij. Want
zijn schoonvader verloor daardoor het
laatste sprankje wantrouwen dat hij
voedde over zijn geschiktheid voor de
zaak, trok zich uit dc zakon terug en
liet ze aan hem over.
De rechter meendeor was wel een
kontrakt voorhanden, maar do zaak
behoorde elders thuis, zoodat mijn
aanklacht werd afgewezen.
Nu was 't weer brood zonder boter.
Toen ik den volgenden ochtend,
nadat ik weer verhuisd was, aan de
koffietafel zat, en mijn droog brood,
het sj'mbool van 't dichters leven, at,
lag er naast mijn bord een circulaire
van den volgenden inhoud:
„Ondergeteekende heelt de eer onder
uwe aandacht te brongen, dat hij in
deze stad een filiaal zal openen,
waarin do fijnste soorten taielbotcr
tegen marktprijs dagelijksch versch
voorhanden zijn."
O, ironie van het noodlot I Het was
m ij n boterhandeiaar.
INQEhONDEN ALEDEDEE-
LXNGEN.
SO cents per regeL
Ecu Ieder zorgt vc-or zyn levens
geluk.
Een ieder zoekt zijn leven en
zijn bestaan volgens zijn beste
goeddunken in ie richten en te
verlengen. De regeling is evenwel
onzeker en aan een hoogeren wil
onderworpen, waartegen de mensch
niet kampen kan. Diegenen die
den grooten, breoden levensweg
glanzend voor zich zien, betreden
dezelve met vasten tred, evenwel,
hoe vele hindernissen doen er zich
niet voor en de slimste dezer hin
dernissen is zekerlijk wel het ver
lies der gezondheid. Een plotselinge
ziekte kan voor immer de rust
onzer dagen, storen, en smart en
pijn is daar waar vreugde moest
heezschen. Wat is er kostbaarder
dan de gezondheid? Vermogen,
gelukkig familieleven of vriend
schap verliezen hunne waarde,
wanneer het door ziekte verzwakte
lichaam lijdt.
Het middel daartegen in te gaan
en het bestaan weder aangenaam
te maken, is thans onder een ieders
bereik, men moet het slechts ken
nen en te dien einde tot versprei
ding en tat bekendmaking, zijn
volgende„E? zya in de maatseftappy
veel aardappeleshosren, masr zij welen
het zelf niet!"
Daarop nam ik de pen vaster en
schreef verder:
„Da politie te Haarlem is iu den
laatsten tijd weer drak over d3 tong
gegaan. In berichten en ingezonden
stukken worden ernstige bezwaren
gemaakt tegen de manier waarop zij
optreedt,
"Nu is het vak van de politie een
heel moeilijk ambt. Zy moet beleefd
optreden, maar niet zoetsappigzy
moet meegaand zyn, maar gedecideerd;
zy moet de orde handhaven, maar
bedaardz|j most moedig wezen, maar
nooit driftig; zij behoort op duide-
iyken toon te spreken, maar nimmer
te schreeuwenzij moet kernachtige,
krachtige taal gebruikeo, maar nooit
vloeken.
En toch kost het wel eens voor,
dat dc politie haar hoofd kwijtraakt
en onbesuisd te werk gaat. Is zij op
een zeker oogenblik genoodzaakt den
wapenstok te trekken, dan slaat ze
er ook op los, dat braven en schuldi
gen te gader klappen ontvangen
waarhy dan een boosaardig toeval
veelal wil, dat de braven de meeste
krijgen. Het is ook wel mogc-lyk, dat
dit aanvallenderwys optreden met den
wapenstok voorkomen zou worden,
wanneer de politie met tact de men
schen wist toe te spreken.
Met tact, zeg ik, want die is de
hoofdzaak. Wat be toekent het, dat
de politie leert photografeeren en gyen-
nastiseeren? Tact most ze loeren. In
de kermis moesten de inspecteurs en
do adjuncten, die nu veel te veel met
administratie zyn overladen, straat
dienst uitoefenen
„Aardappelenboer 1" zei opeens een
stem achter my en "Wouter, die te
ruggekomen was, wee® met uitgestrek-
ten vinger naar myn papier. „Zoo
betrap ik je op heeterdaad. Wat
deze regelen geschreven. De eerste
eisch voor eene krachtige gezond
heid is een zuiver en krachtig
bloed. Door verschillende oorzaken
verliest het bloed die zuiverheid
en kracht.
De Heer J. v. d. Eng, te Akker-
sloot, Noord-Holland, wiens zoon
waarvan het ingezonden portret
hierboven, had een ziekte die men!
eigenlijk geen naam kon geven, hij 1
wasusteloos en ging van dag tot dag
achteruit, thans schrijft hij ons is
mijn zoon door het gebruik uwer.
Pink Pillen v. Dr. Williams krach-1
tig en levenslustig, hij heeft zijne
gezondheid aan uwe pillen te dan-!
ken.
Deze Pink Pillen geven door
hunne werking genezing en kracht
aan de zieken. Bloedarmoede, Bleek
zucht, Zenuwziekten, Rheumatiek
en algemeene zwakte bij man en
vrouw, welke de oorzaak ook zij
gaan door hun gebruik voorbij.
Prijs fl.75 de doos: f9 per
6 doozen. Verkrijgbaar bij J. H. I.
Snabilié, Steiger 27, Rotterdam,
hoofd-depothouder voor Nederland
en apotheken. Franco toezending te
gen postwissel.
Het bloed zijn kracht hernemen
de, geelt nieuwe sterkte aan het
organisme, door de spieren te ver
sterken gaat men deze storingen
tegen die de oorzaak zijn van zoo
veel lijden. Vele ziekten zijn ver
schuldigd aan de verzwakking der
spieren en van het bloed en wor
den genezen door een spier ver
sterker zoo werkdadig als de Pink
Pillen.
Ook echt verkrijgbaar voor Haar
lem en omstreken bijWed. W.
PLAATZER v. n. IIULL, Droge
rijen, 28 Jansstraat.
Telefoonnet, Haarlem.
ironie Houtstraat 78-
De nieuwste Engelsche
Voeringstof voor Rok
ken, ter vervanging van
Taffette en Moirette, is
Het eenige ons beken
de adres voor dit arti
kel is:
weet jy nu van politiezaken af, om
jc ep die manier een oordeel aan te
matigen
Eerlijk gezegd was ik door dezen
onverhoedschen aanval een beetje van
mijn stuk gebracht en ik gooide het
dus maar over een anderen boeg en
zei: „waar kom jij zoo op eens weer
vandaan
„Uit de buurt" zei hij, „ik ben niet
ver weg geweest. Ze zijn hier en daar
hard bezig om de straat te reparee-1
ren, maar dat ging weer echt op zijn
elf en dortigst. Steentje voor steen
tje ging er heel langzaam in, en:
ze klopten er op met zoo'n
slap handje, alsof het Deventer koeken
en geen straatkeien waren.
Over een öa^ of veertien ziet na-
tuurlyk de heole straat er weer uit,
alsof er een aardbeving is pevreest.
De wethouder van Poblieke Werken
moest eens een ander systeem van be
strating volgen, zooals het nn gaat
lijkt het naar niets
Aardappelenboer I" zei ik, met
verheffing van stem. By bleef staan,
keek me aan, wou toen wat zeggen,
bedacht- zich weer, liep naar raam,
stellig om zijn verlegenheid te ver
bergen en zag daar juist Van Paftelen
voorbijgaan. „Kijk", zei by, „daar
gaat van Puffelen, we hebben hem in
lang niet gezien, zsl ik hem eens even
binnenroepen
En voordat ik wat zeggen kon was
hy naar de voordeur gegaan en had
Yan Puffelen binnengeroepen. We
maakten een praatje over hot weer
en de vacantia en over de tentoon
stelling te Parys. Yan Puffelen was
er juist geweest, maar was met ver
driet weer thuisgekomen.
„Ky'k," zei hy, „ik kwam daar van
die helverlichte boulevards, die aan-,
gename, gezellige drukte, nog ocder
den indruk van de gemakkeD, die het
leven in een wereldstad oplevert en
wat vind ik te Haarlem? Esn gelui-
Gemengd Nieuws.
Een vorstelijk componist.
De onlangs overleden hertog van
Baksen Koburg en Gotha was een'
groot muziekkenner en componeerde'
ook. Alleen esn „Galatea-wals", die)
hij tijdens een tocht op het jacht;
Galatea schreef, is uitgegeven by dei
Londensche firma Cramer, toen de;
componist^ nog hertog van Edinburg!
heette. Zya vele andere composities
bleven enkel in handschriften. De
hertog was zeer bevriend met Sullivan1
en stichtte met dezen eu lord Wilton
een konicklyk orkest van lief hebbers,
waarin by zelf vaak in 't openbaar,
de eerste viool speelde. Hij verzuimde)
geen enkele repetitie en nam herhaal
delijk deel aan uitvoeringen in Albert-'
Hall. Ook tot weldadigheidsconcortén
werkte by dikwyis mede. Vao de ko
ninklijke academie voor muziek te
Londen was hy beschermheer. Dszo
liefde voor de toonkunst bad hy ge
meen met zya voorganger in Gotha,
hertog Ernst, van wien twoe opera's
te Londen zyn opgeveerd.
op ZONDAG 12 Aug. I30G
TE HAARLEM.
Jaoskerk.
Yoorm. 10 nre, (Jer/h van Wijle Jr.
pred. Io Bennebroek.
Eglise Wallonne.
Yoorm. 10 ure, Moll,
pasteur Courcelles.
Gereformeerd© Kerken.
Ged. Oude Gracht.
Yoorm. 10 ure, Mulder
'a Avonds 5 ure, Mulder.
Ridderstraat
Yoorm. 10 ure, Ringnalda.
'sAv. 6 nre, Ringnalda.
Doopsgezinde Kerk.
Yoorm. 10 ure, Craandij/c.
Lutlierscli© Kerk.
Yoorm. 10 ure, Poolman.
Gedurende de maand Augustus word#
er geen Zondagsschool gehouden.
Kerk der Broedör-geïneeïitQ,
Yoorm. 10 ure, hmiit,
pred. te Amsterdam.
Remonstr. Gereformeerden.
In het Natsgebouw, Zijlstraat no. 58
(Bovenzaai).
Geen dienst.
Ciir. Garef. Gemeente.
Zuiderslraai.
Yoorm. 10 ure en des nam. 5!/; ure.
Godsaisnstoef eningen
Hersteld Apostolische Zending
(Internationaal).
Yoorm. 10 nar en Nainidd. 6 uur.
Godsdienstoefeningen.
Bsnnebroek.
Yoorm. 10 ure, Hoog.
em. pred.
Heemstede.
Yoorm. 10 ure, Kuijlman.
Nam. 2j/2 ure, Êtuijlman.
Doopsbedionïng.
Houtrijk en Polansn.
Yoorm. 10 ure, Heer inga.
Spaarndam.
Yoorm. 10 ure, Boon
van Beverwijk.
Umuiden.
Yoorm. 10 ure, Gutteling.
's Avonds 6 nre, geen dienst.
Godsdienstoefening vanwege den
Ned. Protestantenbond. Voorin. 10%
nur, in hotel Nommer Een, Gonlag,
luth. pred. ta Beverwijk.
A-post. Zendingsgemeente.
Yoorm. 10 ure.
Zandvoort.
Yoorm. 10 ure, Be Groots,
luth. pred. ta Amsterdam.
Collecte voor hst Diaconiehuis.
sterven station, geen enkele tram ineer,
geen paardentram noch een electrisclie.
Éq dat in een gietbuiEr waren (weo
rijtuigen, maar die hadden anderen al
in beslag genomen. Zoo moesten we-
's nachts te halfeen op onzo vocj-rs.;--
naar buis! Ik bagryp niet wat do
tramdirecties bezielt. Er moesten tram j
loopen tot na aankomst vau den laat-
sten trein, dat zou behoorlijk wezen
en de kosten ruimschoots dekken. Ik
zou zoo meoneu, dat
Hier Meld hij verbaasd op, want
Wouter, die mij al veelbeteekenend
had aangekeken, schudde zwaarmoe
dig het hoofd en zei
„Alweer een aardappelenboer I"
„Wat beleekent dat toch zei Van
Puffelen, die er niets van begreep.
Maar voordat ik den tijd had hem
te antwoorden, ging de kamerdeur
open en kwam mijn vrouw binnen,
die met een papiertje in de hand
zei„Och man, help mij eens even,
ik heb hier een quitantie van dé
waterleiding, die ik niet begrijp. Ze
disponeeren daar zoo raar; nu krijg
je deze quitantie, dan weer een an
dere, !t is erg ingewikkeld. Ze kon
den het heelwat eenvoudiger doen,
dunkt me. Als ik [wat to vertellen
had, dan zou ik
Ze zweeg verbaasd, net ais van
Puffelen zooeven, want Wouter
schudde weer droelgeestig het hoofd
cn zei:
„Ditmaal een aardappelenboer!n
En ik zelf, geschokt door do erva
ring van het laatste uur, slaakte den-
uitroep „Zijn wij menschen dan alle
maal aardappelenboeren
FIDELIQ
