viaggen, ter eére van de verloving van
H. M. de Koningin.
Woensdag werd aan het station al
hier het treinpersoneel gehoord in
zake het ongeval van jl. Zondag.
De heer Martinus Kriens, repeti-
teur en 2e orkestmeester aan de
Fransche opera te Mons, heeft eene
Symphonic gecomponeerd, welke
door het Haarlemsche muziekkorps
in studie genomen zal worden, en
de volgende maand wordt uitge
voerd. De heer Ch. Kriens Jr. zal
a. s. Zondag op de Matinée in het
BrongebGuw, als Viool-Solist op
treden.
Den 13en December a. s. zal de
kapitein J. W. van Alphen, onze
vroegere stadgenoot, hier in het
Brongebouw een lezing komen
houden over Willem III, Koning en
Stadhouder.
"Weten en Werken.
In 't Gebouw Weten en Werken trad
Woensdagavond van wege de Toynbee-
vereeniging op de heer Dr. Schepers,
die in een breedvoerig beioog uiteen
zette het huiselijk en maatschappelijk
leven in de vorige eeuwen. De heer
Dr. Schepers wees ons vooral op de
slechte toestanden wat hygiëne, onder
wijs, verkeerswegen en drukpersvrij
heid betreft en vergeleek die bij onze
hedendaagsche toestanden. Spr. liet
ons hierna een blik slaan in het leven
van onze voorouders, in hun feesten,
de manier waarop zij hunne woningen
inrichtten, het gebrek aan eenheid in
die dagen, toen als 't ware elke stad
en elk gewest op zichzelf stond.
Vervolgens gaf de heer Dr. Schepers
nog een overzicht van de oorzaken die
ons van ons hoog standpunt hebben af
doen dalen, welk afdalen volgens spr.
voornamelijk te wijten was aan het
zich ontwikkelen van de andere groo-
tere staten van Europa als Duitschland
en Engeland.
Hiermede besloot de hoer Dr. Sche
pers zijne leerrijke rede.
Naar wij vernemen zal Dinsdag 27
November het Algemeen Secretariaat
vergaderen ter bespreking der reorga
nisatie -plannen.
Op 1 November zal de Volkskïesver-
eeniging vergaderen.
Examen vrije en orde-
oefeningen.
Haarlem, 17 October. Geëxamineerd
6 candidaten. Geslaagd de dames M.
E. Beck, M. van Balen, D. E. la Croix.
E. C. Croon en H. W. Duyker, allen
vaar Amsterdam.
Haarlemmermeer.
Mej. F. van der Lugt alhier is
benoemd tot onderwijzeres aan de
openbare lagere school te Amster
dam.
Binnenland.
De ïgriaïlBi der Koningin.
In de zitting van den Amsteröam-
schen Gemeenteraad zeicle bij den aan
vang der vergadering de voorzitter
het volgende
,,De Baad heeft zeker mot groote be
langstelling en vreugde kennis gekre
gen van de verdoving van H. M. de
KoninginB. en W. stellen voor van
die gevoelens kennis te geven door het
zenden van het volgende adres aan
H. M. de Koningin.:
„Mevrouw
„De Gemeenteraad van Amsterdam
nam met levendige belangstelling ken
nis van Uwer Majesteits verloving met
Zijne Hoogheid Hertog Hendrik van
MecklenburgSchwerin. Hij veroor
looft zich Uwe Majesteit met deze ge
beurtenis geluk te wenschen, en de
hoop uit te spreken, dat zij, onder
Gods zegen, niet alleen bevorderlijk
moge zijn aan het welzijn van ons
land en van zijne bezittingen en lcölo-.
niën, maar ook aan het geluk van Uwe
Majesteit en Haar Huis."
Het adres werd bij acclamatie aan
genomen.
De raad der gemeente Apeldoorn is
tegen heden bijeen geroepen voor
een buitengewone zitting tot opstellen
van een adres van gelukwensch aan
H. M, de Koningin met H. D. verlo
ving.
Ten paleize had Dinsdag een diner
plaats na aankomst van prins Hen
drik. In Apeldoorn en Het Loo wap
pert de vlag van vele woningen.
Bij den doode bleven alleen He-
lene en Julie.
Savinien ging den dokter voor
en bracht hem in 't salon, waar hij
Martial en Margarete reeds vond.
(Verder was daar nog een heer, die
echter bij 't venster stond en den
rug naar de deur gekeerd had. In
den beginne lette Gordon in 't ge
heel niet op hem. Hij herkende
hem niet, want het begon reeds te
schemeren en het salon was ge
deeltelijk in 't duister gehuld. Toen
de deur van het salon dicht gedaan
(werd, draaide de man zich om en
Gordon week, als door een vuist
slag getroffen, met uitgestoken ar
men achteruit, terwijl hij met
moeite een kreet onderdrukte.
De vreemdeling was de staats
procureur d'Aigurande.
Gordon was zoo hevig ontsteld,
Üat zijne voeten hem plotseling
jden dienst weigerden en hij zich
'in een fauteuil liet vallen. Het
angstzweet kwam hem op 'fc voor
hoofd nog begreep hij niet geheel
én al, wat hem wachtte, maar in
stinctmatig gevoelde hij, dat hij
!n eene val was geloopen, die men
voor hem had opgezet. Werkelijk
hief hij de cogen op naar Savinien.
Ten paleize in het Noordeinda te
's-Gravenhage hebben de autoriteiten
en zeer vele particulieren door het in
schrijven van hunne namen in twee
gereed liggende boeken hunne geluk
wensch en gebracht aan Hare Majesteit
de Koningin en de Koningin-Moeder.
Na de opening der zitting van het
Gerechtshof te Amsterdam herdachten
'Woensdagmorgen de voorzitter, mr.
Op ten Noort, en het O. M,, waargeno
men door mr. Pleyte, de heuglijke go-
beurtenis der verloving van H. M. de
Koningin.
Op de Marinewerf schaarden alle
werklieden zich om den schout-hij
nacht, die op de beteekenis van het
feit wees. De werklieden hadden
Woensdagmiddag vrijaf en ontvangen
een halven dag loon extra, evenals
zulks op den verjaardag der Koningin
gebruikelijk is.
Precies te 12 uur Woensdagmiddag
ving in het Malieveld te 's-Gravenhage
de parade van het garnizoen der resi
dentie aan, door den minister van
oorlog gelast om de troepen met de
verloving van H. M. de Koningin in.
kennis te stellen. Het militaire schouw
spel begon met een inspectie langs de
gelederen door de waarn. gouverneur
der residentie generaal majoor jhr.
Lam an Trip commandant der le div.
infanterie.
Hierna deed kolonel De Bock, com
mandant van het regiment grenadiers
en jagers, die met het commando over.
de parade was heiast, het carré for-
meeren, waarvan een zijde werd ge-,
vormd door een vrij groot aantal actief
dienende en gepensionneerde hoofd
en verdere officieren van verschillen
de wapens en van het regiment schut
terij.
Na het openen van de ban scheidde
generaal Lainan Trip zich een weinig
af van zijn staf en richtte zich te paard
gezeten met luider stem tot de troepen.
Hij deelde de opdracht mede hem als
waarn. gouverneur der residentie ver
strekt door den minister van oorlog,
om het garnizoen mede te deelen dat
Hare Majesteit onze geëerbiedigde Ko
ningin zich heeft verloofd met hertog
Hendrik van Mecklehburg-Schwerin,
een heugelijke gebeurtenis, die, daar
van hield de generaal zich overtuigd,
door het leger zoowel als door liet
gansche volk met groote ingenomen
heid is vernomen. De generaal besloot
zijn korte toespraak met een forsch
„leve de Koningin'" een uitroep die
met zeer groote geestdrift driemalen
werd herhaald door de hem omringen-,
de troepen. Daarna werd de ban ge
sloten en ving het defileeren voor den
generaal-inspecteur aan.
Alvorens het paradeveld te verlaten
richtte generaal Laman Trip nog het
woord tot de officieren die de parade
ais toeschouwers hadden bijgewoond
cn deelde hen mede dat hij namens de
officieren van het garnizoen telegram-
men van gelukwenschen had gezonden
aan H. M. de Koningin en aan H. M.
de Koningin-Moeder.
Ter eere van de verloving van H. M.
de Koningin werd Woensdag aan
boord van Hr. Ms. schepen van zons
opgang tot zonsondergang gevlagd en
gepavoiseerd.
In den voormiddag werd groote pa
rade gehouden, na afloop waarvan de
equipage in tegenwoordigheid van de
officieren, door den commandant werd
toegesproken.
Daarna werd, nadat de commandant
wuivende met den steek, geroepen had
„Leve de Koningin" op het fiuitsein
van den schipper en wuivende met de
hoofddeksels een driewerf „hoezee 1"
geroepen.
Het commandementsschip salueer
de 's morgens om 8 uur met 38 schoten,
's middags met 35 en des namiddags te
4 uur met 33 schoten. De overige sche
pen salueerden op den middag tevens
met 33 schoten.
De schepen en vaartuigen schoten
alleen hun geschutbatterïj af.
Op alle schepen bood de eerste of de
oudste officier, aan het hoofd van den
état-majoor de gelukwenschen aan den
commandant aan en zoover de gele
genheid dat toeliet, vervoegde de com
mandanten zich, tot datzelfde doel,
gezamenlijk hij den oudsten comman
dant ter plaatse.
Aan de parade te Amsterdam werd
deelgenomen door alle daar in garni
zoen liggende wapens der landmacht
de infanterie, de vestingartillerie en
de cavalerie. De honneurs werden be
wezen aan den generaal-majoor J. G.
F. van Houtuin, commandant in de
stelling Amsterdam.
De parade werd gecommandeerd
door den luit.-kolonel J. Klasing van
Deze stond naast hem en hield
het oog op hem gevestigd, en dit
oog schitterde van eene wreedé
voldoening.
Gordon gevoelde, dat hij verlo
ren was. Op welke wijze, dat wist
hij niet, maar hij raadde het, hij
was ervan overtuigd.
HOOFDSTUK XXII.
De staatsprocureur trad op Savi
nien toe, trok een telegram uit den
zak en vroeg;
Dit telegram is van u afkom
stig?
Ja.
Dus heeft u mij verzocht om
hier te komen?
En nog wel dringend verzocht
met het oog op uwen plicht en ons
aller belang.
Welnu, spreek dan 1
Meneer de staatsprocureur, ik
moet u en de beide Richardiers
helaas herinneren aan den sluip
moord, waarvan Richardier het
slachtoffer werd. Men veronder
stelde, dat de ongelukkige door
eigen onvoorzichtigheid den dood
had gevonden, ofschoon dat heel
onwaarschijnlijk was, 'daar d!e
het 7e regiment infanterie, en had
plaats in de omgeving van het Ooster
park.
Nadat de troepen waren geïnspec
teerd, plaatste de generaal zich voor
den troep en deed hij voorlezing van
de door H. M. uitgevaardigde procla
matie.
De generaal hield daarna ongeveer
de volgende toespraak
„Namens ons allen, officieren, on
derofficieren en minderen tot de land
macht behoorende en in Amsterdam
in garnizoen, heb ik gisteravond, on
middellijk nadat de tijding van de
heugelijke gebeurtenis mij gewerd,
een telegram van gelukwensch gezon
den aan Hare Majesteit. Ik ben over
tuigd de tolk te zijn geweest van uw
allen door te verklaren, dat wij niets
liever verlangen dan het toekomstig
geluk van onze Koningin met de dooi'
1-Iaar gekozen hertog van Mecklenburg
Schwerin en de hoop uit te spreken,
dat die keuze moge -strekken tot heil
van H. M. en van Haar toekomstigen
gemaal.
„Leve de Koningin, leve Prins Heïn-
rich van Mecklenburg-Schwerm 1"
Gp deze woorden volgde een drie-
werf herhaald hoerah
Uithoofde van de bezwaren aan het
terrein verbonden, waardoor geen
carré kon worden opgesteld, werden
aan de afdeelingscomm andanten af
schriften der proclamatie ter band ge
steld.
Cornpagniesgewijze werd toen de
voorlezing herhaald en door de man
schappen niet een driemaal herhaald
hoerah begroet.
De troepen defileerden daarna voor
den generaal, en hiermede was deze
militaire plechtigheid geëindigd.
Een speciale verslaggever van de
„N. R. Ct." seinde uit Apeldoorn:
Toen ik hedenochtend, met den snel-'
trein uit Rotterdam, om half tien in
Apeldoorn aankwam, was het mooie
dorp nog in zijne eerste verrassing over
Harer Majesteits verloving. Wij, in
Rotterdam, 's-Gravenhage en Amster
dam en in de grootere steden van ons
land, wisten het groote nieuws Dins
dagavond reeds en overal zagen wij
daar op straat de blijdschap. I-Iier gaat
men vroeger ter ruste en zoo kon het
gebeuren, dat de -naaste buren van de
Koningin de blijde gebeurtenis niet
kenden, die ver af reeds werd gevierd.
Slechts heel enkelen hadden met gis
sende verwondering den gast van Ha
re Majesteit met zooveel eerbetoon zien
begroeten: de Hertog reed van het sta-:
tion af in een rïjiuig met vier. paarden,
bespannen a la daumont, maar tot de
eigenlijke burgerij was dit buitenge
wone niet doorgedrongen. Woensdag
ochtend eerst meldden bulletins haar
de gelukkige proclamatie van Wilhel-
mina. En zoo zag ik in de haast de
vlaggen uitsteken in de kom van het
dorp, en hoorde ik op de tram de hee-
ren elkander gelukwenschen met „ons
Koninginnetje", lachend, omdat de
Vorstin dit heuglijk feit voor Haar
trouwe Apeldoornaren, die anders zoo
goed op de hoogte zijn, zoo heel stil
heeft weten te houden.
De prachtige Looi aan lag verlaten
in het droefgeestigs najaarsweer; al
leen de gouden looper van dorre bla
ren onder de boomen gaf wat glinste
ring in het natte waas, en zoo heel
eenvoudig rustig stond daar het witte
paleis met zijn groene luiken, voor het
nog felle groene terras, waar late na-
jaarsbloemen in gloeien. Geen men-
schen te zien in dezen omtrek, en de
vensters keken zoo heel gewoon als
of daarachter niet leefde in intiemen
kring, hetgeen heel het volk, ja. is 't
overdreven als ik zeg hetgeen heel Eu
ropa bezig houdt met harteli jke belang
stelling. Zolfs in de onmiddellijke om
geving van het Hof was de verrassing
lang bewaard.
Wat later op den ochtend zag men
toch wel eenige buitengewone drukte.
Tal van heeren meldden zich aan hij
den witten portier aan den onaanzien-
lijken zij-ingang van het paleis. Daar
lagen bladen ter teekening voor wie
de Koningin en haar verlooide op die
wijs willen-gelukwenschen. Een voor
een zag men de Apeldoornsche auto
riteiten daar binnengaan. Voor overi
ge dignitarissen in den lande was het
nog te vroeg. Bovendien liggen er ook
aan het paleis in den Haag bladen ter
teekening, doch die voor den hertog
alleen zijn hier gedeponeerd. En het
telegraafkantoor het Loo werd aan
zienlijk versterkt. Nog moest dat te
Apeldoorn te hulp treden om den
stroom van draadberichten van keizer
lijke en koninklijke heilwenschen, van
huldebetuigingen van corporation en
particulieren door te helpen naar het
paleis en postboden liepen al op en
overledene met alle vuurwapenen
uitstekend was vertrouwd. De ju
stitie scheen dat ook te begrijpen,
want zij stelde een onderzoek in,
zooals we allen weten, tot geen re
sultaat leidde. Desniettegenstaande
bleef.de overtuiging bestaan, dat
de heer Richardier vermoord was
maar helaas, de justitie kent niet
elite misdaad, bestraft niet eiken
schuldige!
Als in. een droom hoorde Gor
don de woorden van den avontu
rier. Was het werkelijk, die man,
die daar sprak? Die man, van
wiens schuld hij overtuigd was?
Die man, wien hij onder de on
weerstaanbare inwerking van het
slechte geweten in de doornen-
kloof een doodschrik op het lijf
joeg, waagde het thans zulke her
inneringen terug te roepen?
En daarbij was dit mensch vol-
komen kalmzijn gelaat verried
geen spoor van opgewondenheid
maar alleen van medelijden, toen
hij aan het drama in de kloof her-
innerde en vervolgens voortging
Wat ik thans ga mededeelen,
zal u waarschijnlijk zoo vreemd
schijnen, dat ik vrees, dat u me
voor krankzinnig zal houden, en
neer, do armen vol brieven en pakket
ten. Maar op het Loo had men toch
reeds Maandag een sterk vermoeden
gehad, toen Hare Majesteiten twee da
gen eerder dan bepaald was terugkeer
den, en het vermoeden werd zekerheid
toen men Wilhelmina Dinsdagavond
zelf op het bordes hertog Hendrik had
zien begroeten. De enkelen die het
voorrecht hadden genoten in de avond
uren den verloofde te mogen zien en
spreken, roemden om strijd de eenvou
dige beminnelijkheid van den hertog.
Ik mag de herinnering bewaren dat
ik de eerste gewone sterveling was die
Hare Majesteit met haar aanstaanden
echtgenoot bij hun eerste verschijning
in het publiek eerbiedig heb mogen
groeten. De klok in den paleistoren,
bad zijn elf zangerige slagen door de
bosschen laten klinken. Toen leidden
de stalknechts zes gezadelde paarden
aan den toom voor het bordes. Nie
mand te zien op het voorplein, niemand
in de lanen heel geen militair vertoon.
En toen verschenen daar, erg eenvou
dig, opgewekt, in den ingang twee jon
gelieden, onze lieve blonde Koningin
in een leverkleurige paletot en een laag
slap hoedje op de lokken-, en aan haar
zijde ging een slank krachtig gebouwd
jongmensch, eveneens in zeer eenvou
dige dracht, een kort zwart j acquet op
den lichten rijbroek, een zwarte fan-:
tasiehoed hoven het zonverbrand ge
laat.
De Hertog reikte onze Vorstin de
hand en hielp Haar bij het vlugge op
stijgen. I-Iij zelf volgde met rappen rui-
terzwier. En zoo reed Hare Majesteit
met haar toekomstigen Prins-Gemaal,
door enkele dames en heeren der hof-:
houding gevolgd, langs het terras,
langzaam het herfstwazige buitenpark
in, regen en windvlagen jong trotsee-
rend.
En heel vriendelijk met gentlemenli-
ken zwaai van zijn hoed, groette de
hertog de heeren van hei gevolg, die
belangstellend uitkeken voor de ramen
hunner kamers in de zijvleugels, en
met vriendschappelijk gebaar zijn ei
gen heide adjudanten die voor den in
gang van een corridor stonden.
De ochtendrit duurde ruim een uur;
over de drassige bladbedekte paden
onder de druipende boomen, die ston- j
den in grijzen mist.
Voortdurend waren de jonge ver
loofden in blij intiem gesprek.
Het bleef heel stil om het paleis; men
zag enkele dames en heeren van de
hofhouding gaan wandelen of wiele
ren in de bosschen. En de post en de
telegraaf brachten maar aldoor de sta
pels brieven en telegrammen nit het
blij verraste land en reeds uit de verre
landen, die van ochtend in de wereld
pers de lieve gebeurtenis geseind za
gen.
Toen het jeugdige paar te kwart over
twaalven terugkeerde, dreef juist een
hoer vreedzaam zijn kalfjes het pad
op. Alleen twee dames, onder glimmen
de parapluies, hadden den kouden re
gen een uur lang staan verduren op
eerbiedigen afstand van het hek.
Van verre hoorde ik toen hoven het
hoefgeklap uit de twee lachend jon
ge stemmen schertsend gaan in de wij
de boschstilte. Een frissche blos kleur
de het blanke gezichtje van de jonge
Majesteit. Zij reden vlak langs mij; ik
zag duidelijk nu het fiere, zonroode
gelaat, snor- en baardloos, de klare
Germanen-ocgen van den hertog; ik
zag zijn stoere militaire gestalte, hoe
hij los en vrij te paard zat; ik zag hoe
beiden, achteloos de tengels van hun
mooie rossen slap lieten hangen, zoo
dat de dieren de koppen, als wilden zij
grazen gaan, rekten naar den grond,
weelderig onder hun nobele, heel niet
strenge berijders.
En ik zag hoe de heide dames, het
publiek, beleefd bogen, en hoe Hare
Majesteit daarvoor zeer vriendelijk
dankend knikte, en de Hertog weer al
lerinnemendst beleefd salueerde. Her
tog Hendrik reikte nu Koningin Wil
helmina hoffelijk de hand tot afstij
gen. Toen was daar op dat wijde ter
ras alleen het groepje ruiters, wach
tend op Hare Majesteit die, haar ama
zone elegant geheven, het lievelings
paard Miska een klontje suiker voerde,
eu streelde op den kop. En de Hertog
ook aaide den fieren nek van zijn
paard, van het zwarte Koninginne-
paard Valentijn. En toen de nobele die
ren zoo beloond waren voor dezen eer
sten verlovingstocht van bet jonge
paai', traden "Wilhelmina en Hendrik
het bordes weer op. Nog even bleven
zij samen uitkijken over het droefgees
tig herfstlandschap, dat zoo vreemd
contrasteerde met hun innerlijk prin
selijk lentefeest. In het salon begroette
de Koningin-Moeder met bewogen lief
talligheid de jongelieden, gerust nu
voor de toekomst.
daarom verzoek ik u mij -nauwkeu
rig gade te slaan om u te overtui
gen of zulk eene veronderstelling
gerechtvaardigd schijnt. Inderdaad
is de moord, gepleegd op den heer
Richardier, niet de eenige mis
daad, waarover ik hier moet spre
ken. Ik weet van eene andere even
vreeselijke en geheimzinnige mis
daad, die in den allerlaatsten tijd
is begaan, en die, zooals ik niet
zonder grond vrees, eveneens on
bestraft zal blijven.
Waarvan spreekt u? vroeg
d'Aigurande.
Ik spreek van den dood van
mijnen neef Ken&ud.
Hij zou ook het slachtoffer van
eene misdaad geworden zijn?
Ja.
Maar.dat is immers niet mo
gelijk I Zulk eene beschuldiging
uit te spreken, is waanzin. Het zou
te verschrikkelijk zijn 1
En toch is het zoo
Lever dan de bewijzen
De waarnemingen, die ik ge
daan heb, begon Savinien opnieuw,
had eigenlijk een ander moeten
doen, iemand, die meer ervaring
heeft en geleerder is dan ik, en aan
wiens woorden u niet gewaagd zou
En op zilveren bladen werden de sla-
pels telegrammen en brieven de jeug
dige souvereine en haar fieren verloof
de aangeboden: de heilwenschen van
haar volk en van de monarchen der
werelddeelen.
Uit Berlijn wordt aan de „N. R. Ct."
geseind:
Sedert een jaar ongeveer woont her
tog Hendrik in Schwerin om kennis
te krijgen van de staatsinrichting en
het administratieve recht van Mecklen
burg. Zijn opleiding, nadat hij thuis
het eerste onderwijs had ontvangen,
was als volgt:
Van 1886 tot April 1894 bezocht hij
het als uitstekend bekende gymnasium
van Vitzthum te Dresden. Hij verliet
het, om nog een half jaar door pri
vaatlessen verder te worden voorbereid
en legde daarna in het najaar van 1894
voor een militaire commissie te Berlijn
zijn examen to or vaandrig .af. Daarop
deed hij van 1894 tot 1895 een reis van
acht maanden door Ceylon, Indië,
Egypte, Palestina eri Griekenland haar
Konstaatinope!, waarbij hij in Indië
■aan zijn voorliefde voor de jacht bot
vierde. In de jaren 1895en '96 bezocht'
hij de krijgsschool voor officieren te
Metz en trad daarna in dienst bij de
jagers van de lijfwacht in Potsdam,
waar hij ook met den overleden kroon
prins Alfred vanKoburg nader kennis
maakte.
Gp het eind van 1899 nam hij een
jaar verlof en werd door Jofcan Albert
liertog-regent van Mecklenburg, naar
Schwerin ontboden, om daar door prac
tisch werken aan het -ministerie van
financiën met de administratie van de
groote Mecklenburgsche vorstelijke do
meinen bekend te worden. Daarbij trok
hem vooral de houtvesterij aan. Hij
woonde sindsdien in Schwerin op zich
zelf in een allerliefst turnpaleisje mid
den in 't groen,. dat daarom ook den
naam Greenhouse draagt en al het
geliefkoosd verblijf van zijn .grootmoe
der, prinses Alexandrine, was.
Als bijzonderheid zij nog vermeld,
dat de hertog zich tot dusver zeer on
gaarne liet fotografeeren, zoodat uit de
laatste jaren maar heel weinig portret
ten van hem bestaan, alle in uniform.
De hertog spreekt natuurlijk, gelijk
alle prinsen van Mecklenburg, voor-!
treffelijk Pla.tduitscli,wathem vermoe
delijk het spoedig leeren van het Ne-,
derlandsch gemakkelijk zal maken.
Parlementaire Praatjes.
Nadat de Boodschap waarbij H.
M. de Koningin haar verloving me
dedeelde aan de Kamer was gele-
zen en de Voorzitter een kort
woord liad gesproken zooals
reeds per telegraaf werd gemeld
is gisteren de discussie over de
Ongevallenwet hervat.
Die beraadslaging was in hooge
mate saai en weinig interessant,
want men is nu genaderd tot aller
lei onderdeelen van de regeling der
verzekering, ware kluifjes voor de
heeren rechtsgeleerden.
Ik sta daarbij dan ook niet uit
voerig stil, maar wijs slechts op
de genomen beslissingen.
De eerste was de verwerping,
met 42 tegen 35 stemmen, van art.
41 houdende de bij de eerste be
handeling door de Kamer aange
nomen bepaling dat de Staat voor
de premiebetaling preferent schuld-
eischer zou zijn op de goederen
van den werkgever. Het waren de
heeren Pijnappel en Lobman die
tegen deze bevoorrechting opkwa
men, het was de Min. van Just,
die haar verdedigde. Maar thans
verloor hij het pleit.
De tweede beslissing was er
eigenlijk geen. De heer De Savor-
nin Lobman nam nl. (op grond van
bestrijding door de Reg.) een amen
dement terug op art. 56. Dit amend,
had ten doel om, waar de moge
lijkheid is geopend om de verple
ging van een getroffene over te-
dragen aan anderen, o. uf. ook aan
den werkgever, tevens de moge
lijkheid te openen dat de_ verple
gers de kosten der verpleging zul
len betalen. M. a. w. dat niet de
getroffene de tijdelijke uitkeerin-
gen die de Bank hem doet, zou in
ontvangst nemen, maar zijn ver
plegers. De Reg. achtte echter in
dit amend, niet alle waarborgen
gelegen dat de getroffene zou krij
gen wat hem toekwam.
Een andere beslissing, hij amend,
door den heer Tydëman uitgelokt,
is dat, misschien ten overvloede, in
de wet is bepaald, dat de medicus
die tot het afleggen eener verkla
ring wordt opgeroepen, zich ver-
hebben te twijfelen. Ik heb ont
dekt, dat Renaud niet geworgd,
maar gesmoord werd, gesmoord
door middel van een hoofdkussen,
dat men hem op den mond gedrukt
moet hebben tot de dood was in
getreden. De bloedaandrang naar
't hoofd heeft zijne duidelijke spo
ren op het gezicht achtergelaten,
en het kussen, waarmee de mis
daad is volvoerd, is met het bloed
bevlekt, dat in den doodsstrijd over
de lippen kwam.
Vol ontzetting had Margarete de
handen voor 't gezicht geslagen,
terwijl ze mompelde
Ontzettend 1 Dat is niet waar 1
Ik kan het niet gelooven.
U zal het wel moeten geloo
ven, mevrouw de gravin, als dok
ter Gordon, wien ik om deze reden
verzocht hier te komen, deze waar
nemingen, welke hij ongetwijfeld
zelf ook zal hebben gedaan, voor
jnist verklaart. En zich wendende
tot den dokter, die totaal verslagen
zat, vroeg hijOf zou u in 't ge
heel niets bespeurd hebben, me
neer de dokter?
Zeker. Ik heb hetzelfde opge
merkt.
En is u daardoor niet tot de-
schoonen kan op grond van zijn
beroepsgeheim.
Niet beslist is over een aantal ar
tikelen, op verzoek der Reg. voor-
loopig aangehouden en ook niet
over een amendement van den heer
Lohman op art. 80, dat het recht
van beroep van den verzekerde of
diens erfgenamen regelt. De heer
Lohman wil nl. aan den werkge
ver of aan de vereeniging of maat
schappij aan wie hij zijn risico
heeft overgedragen, het recht ge
ven om in hooger beroep te komen
indien het bedrag der door de .bank
vastgestelde rente hem onbillijk
voorkomt. De Regeering wil dat
nietzij wil geen processen uit
lokken tussehen werkgever en
werkman. Zij heeft aan plaatselijke
commissiën de bevoegdheid ver
leend om in hooger beroep te ko
men ten gunste zoowel van werk
man als van werkgever.
Over dit amendement wordt he
den' beslist.
G. Jr.
Academische examens.
Amsterdam. Het natuurkundig exa
men is met gunstig gevolg afgelegd
■door de heeren J. A. Rcborgh, P. Bern*
en H. J. Mo o jen.
Leiden. Bevorderd tot doctor in di
rechtswetenschap de heer G. Rebel, geb
te Over-Langbróek, op stellingen.
De Transvaalsche deputatie is te
Zwolle en Leeuwarden met veel
geestdrift ontvangen.
Een felicitatie waard.
De eendaagsehe retourbiljetten
in het buurtverkeer hebben menig
maal tot proces-verhaal aanleiding
gegeven, omdat reizigers in snel
treinen plaats namen. De directie
der H. IJ. S. heeft nu bepaald dat'
die kaarten ook geldig zijn voor
sneltreinen, uitgezonderd de inter
nationale treinen.
Gemengd Nieuws.
Storm in Kiautsch&u.
In de golf van Kiautschau heeft Zon
dag een tornado gewoed, waardoor
zestien gebouwen zijn verwoest, een
man gedood en acht gewond zijn.
Spoorwegongeluk.
Deze week werd bij Breslau een
omnibus door den trein aangere
den. 't Rijtuig werd totaal verbrij
zeld; van de daarinzittende perso
nen werden verscheidenen, deels
zwaar, deels lichter gekwetst.
Nadere berichten maken melding
van het overlijden van een der ge
kwetsten, een spoorwegarbeider.
Het ongeluk moet worden toege
schreven aan het feit, d?.t de koet
sier van de omnibus liet waar
schuwingssignaal van den trein
hoorende, dit aan andere in de
huurt zijnde locomotieven toe
schreef.
Een droevig voorval.
Te Prosznitz in Oostenrijk is de
geheele voorgevel van het Gzeclii-
sche Gymnasium naai' beneden ge
komen, 7 personen werden gedood
10 gekwetst.
TerecMsiellin g.
De roovers en moordenaars Di-
moff en Kiefer die op 29 en 30'
Juni 1899, Reichersherg, de zeven
tigjarige dames Araould en Man-
gin vermoordden, zijn deze week,
in den vroegen ochtend op de bin
nenplaats der gevangenis onder de
guillotine' gestorren.
Rechtszaken.
Naar men verneemt heeft het ge
rechtshof te 's-Gravenhage naar aan
leiding van de bekende klacht van den,
oud-hoofd-commissaris van politie al
daar, den heer J. C. van Schermbeek,
een strafrechterlijke vervolging gelast
tegen mr. J. S. baron Van Harinxma
thoe Slooten, burgemeester der re si
dentie, op grond van heleediging den
heer Van Schermbeek tijdens de (Ero~
ningsfeesten in 1S98, aangedaan.
Letteren en Kunst.
De inwoners van Aarhus in Jut
land hebben, geheel door particu
liere bijdragen daartoe in staat ge-'
steld, een prachtig theater laten
bouwen. Een koopman heeft alleen
100,000 kronen gegeven, opdat mcn;
zich niet tot de regeering zou be-
hoeven te wenden. Met een opera
van Enna is dit gebouw ingewijd.
zelfde overtuiging gekomen als ik,
namelijk, dat Renaud door eene
misdadige hand vermoord werd
Gordon keek den vrager stijf aan
en antwoordde
Ja-, dat is werkelijk het geval.
Met een luiden kreet wierp Mar
garete zich in de armen van den
dokter terwijl Savinien zei
Spreek op, dokter, spreek
openhartig.
Met het oog vast op den avontu
rier gevestigd, ging Gordon voort
Ja, ik ben overtuigd, dat Re-,
naud vermoord werd, evenzeer als
ik overtuigd ben, dat de dood van
Richardier niet aan een toeval is
te wijten. Ik ben verder overtuigd,
dat beide misdaden door hetzelfde
hoofd werden beraamd en door de
zelfde hand ten uitvoer gebracht.
Savinien knikte toestemmend en
zei op droeven toon
Dat is ook mijne meening.
(Wordt vervolgd;
