Vorstelijke Liefhebberijen.
HOE
INDIANEN ONTKWAM.
Een stokpaardje is het beste middel
tegen verveling en zij, die waarlijk be
lang in iets stellen, wat dan ook, zul
len ontsnappen aan menig uur van1
hangen en niets doen, waartoe zoo ve
len veroordeeld zijn. Voor vorsten is
een stokpaardje haast onmisbaar en
er zijn er onder de Europeesche lioof-
kroonde hoofden zeer weinigen die niet
een of andere liefhebberij hebben.
Levendige belangstelling houdt de
menschen jong en gezond, doet nie
mand kwaad en helpt menig verloren
uur vullen.
De oudste dochter van Koningin Vic
toria, Keizerin Frederik. heeft er ver-
scheidenen, maar misschien nog de
voornaamste is hare smaak voor anti
quiteiten, oud porselein, oude meute- j
lcn, prenten borduursels en tapijten,
I in één woord in alle mooi handwerk
van vroegeren tijd. Groot is hare
en de arme Josette had altijd Eenige maanden gingen voorbij. Ik Helaas! 't Is de treurige waarheid. 1 vreugde, wanneer zij die zelve ont-
:nde oogen. tot op t, oogen- wachtte met mijn huwelijk, tot ik een De liefde is soms een valsche spiegel. dekt en in triomf kan meenemen naai
zij met een kapitein der hu- betere positie had, doch ik weet niet. Ik geloofde gelukkig te zijn met Jo- haar geliefkoosd paleis te Cronberg.
't huwelijk trad. waarom, maar ik voelde in mijn bin-fsette, ik loog mij zeiven voor en be-1 In don laatsten tijd houdt de Keizerin
lij was het ook een groot ver- nens-te iets vreemds, als een stomme merkte dezen leugen eerst, toen ik de zich bezig met het verzamelen van alle
Frans M. mijn beste vriend smart, die mijn leven verbitterde. oogen van hare zuster ontmoette. Het reliquieën die zij vinden kan. die be-
Ik kreeg afkeer van het" leven, van was Denise. die paste bij mijn karak-I trekking hebben op het oude Huis I
lote kerel, met zijn sentimen- dat leven, dat mij zoo heerlijk toe- ter, mijne ideeën, mijne liefde. Het: Cronberg, die zij in bet oude kasteel
lardheid, had jaren met mij lachte. De lach van Josette begon mij medelijden dat ik voor haar meende wil plaatsen en er daardoor een fa-
i. Hij was bijna een broeder te hinderen, want ik had geen zin :n te gevoelen, was liefde, en voor Josette milie-nniseum van maken,
en zijne geheimzinnige ver-lachen, en somtijds, wanneer ik gevoelde ik slechts vriendschap, niets1 Het is niet algemeen bekend, dat
deed mij oneindig veelj's avonds thuis kwam, zette ik mij jmeer. Keizerin Frederik en bet Britsche Ko-
j neder met mijn hoofd op mijn handen Ik ben. vertrokken, niemand heeftningshuis, zoowel als het Pruisische
geleund, en stelde mijzelf dezgSyre''-1 geweten waarom, noch Josette, noch I afstammen van dit Huis van Cronberg,
II. iselijke vraag, die voor mij een onop- de arme teringlijdster, die in den w'er stamslot nu in het bezit is van
I houdelijke kwelling werd: Ben ik wel herfst gestorven is, zonder te weten I Hare Majesteit. De stammoeder der
ar later voor zaken te Bar-- 'de geschikte echtgenoot voor dit jonge wat er gebeurd was, tenzij zij het on- vorstenhuizen is Anna von Cron-
nde, zag ik op zekeren avond, meisje? danks zichzelf in haar hart geraden ')erSr die een paar honderd jaar gele-
n een café in de zoo beroem- Toch beminde zij mij. Wij kenden heeft. den leefde,
la Rambla des Fleurs, plot- elkaar reeds lang en langzamerhand Josette heeft me moeten vloeken voor j De keizerin van Duischland is een
men armen stakkerd staan, hadden we samen ons geluk voorbe- mijn daad, maar zij zal mij hebben hartstochtelijk photograaf. Hare ver
vals een hout en geheel uit- reid, maar iets had dit geluk ver- vergeten, tot zichzelf zeggende, dat za,neling is even uitgebreid als belang-
Doch zijn gezicht... dat had stoord, iets ik wist niet wat was ik haar niet beminde. wekkend. In een onlangs plaats gehad
■zien. Geen twijfel. hij was mijn vreugde komen vergiftigen. Ik Had zij geweten, dat. ik hare zuste.- hebbende tentoonstelling te Berlijn be
vond zich eene groote collectie harer
photografieën op verschillende reizen
genomen, de laatste van de revue der
VON HOHENLOHE.
de afgetreden rijkskanselier van
Duitschland.
VON BiiLOW.
de nieuwe rijkskanselier van
Duitschland.
elukkige keerde zich als door
rischen schok getroffen om,
droefgeestige oogen.
mij een oogenblik verbaasd
iep ik uit. ..Frans, gij voelde angst, angst ondanks mijzei- wig vervloekt. Het was dus beter voor
ven, voor het naderende huwèlijk. altijd "te zwijgen. Ik heb mij uiV het
„Wat scheelt u," vroeg Josette mij leven teruggetrokken
soms, verbaasd over mijn bezorgd „En nu?" vroeg ik hein:
uiterlijk, I „Nu? Denise is dood, Josette gehuwd
Dan gaf ik haar een kus, zonder te|en gelukkig met een ander. Wat komt £an(j
iplolseling kwam hij op me 1 antwoorden. Wat mij scheelde, wisthet er op aan, wat er van mij wordt?"
handen. ik plotseling op zekeren dag. want „Maar de uwen, ongelukkige, de
ben het. arme vriend. Gij men heeft van die oogenbLikken, waar- uwen die gij zooveel smart veroor-
t ik dood Avas, niet- waar?" in men zich helder voor den geest uwen dien gij zooveel smart veroor-
ten ons ter neder in een afge- -stelt, wat er in zijn binnenste omgaat, zaakte, uw vrienden, zooals ik bij
van het café én daar bij ik had mij vergist, vergist weken lang voorbeeld, die niets van u wisten?"
Aan de maan, die de Spaan- Denise beminde ik en niet Josette.
naar China vertrekkende troepen. Ook
verschillende familiegroepen van don
Keizer en hare kinderen en eene apar
te verzameling photo's van het Heilige
onden zoo heerlijk schoon
vertelde de ongelukkige mL.ï
ensgeschiedenis.
)m." had ik hem fluisterend
„waarom hebt gij Josette,
lief had. verlaten?"
De Prinses van Wales photografeert
ook met veel succes. Hare specialiteit
is het overbrengen van photo's op por
selein, en tallooze borden en kopjes
a-oor speciaal gebruik der familie, zijn
op deze Avijze versierd.
De Koningin van Portugal heeft in
Frans stond plotseling op, zonder
iets te zeggen. Hij sloot mij in zijn de medicijnen gestudeerd, en men zegt,
IV armen. Eenklaps maakte hij zich los dat zij, na het verkrijgen van den doc-
en verdAveen, om zijn tranen te ver- tor's titel, ook de praktijk zal gaan uit-
Dat a\-as slecht, niet waar, zeer bergen. oefenen. Hare Majesteit is zeer ener-
slecht en zeer vreemd. Lang volgde ik hem met de oogen giek en besloten alles te doen wat in
Oo den vooravond van mijn huwe- onder de groote boomen van de Ram- haar vermogen is. om den toestand
zei hij, „ik zal het, u j lijk was het, als zag ik eensklaps in I bla, terwijl dicht bij mij het orkest een der Portugeesche ziekenhuizen te ver-
dat geheim, dat ik nulde oogen van de zieke de weerkaat-jvroolijke melodie speelde, en de Cata- beteren.
bij mij draag, drukt mijn 1 sing van mijn eigen oogen, ik had be-Ionische vrouwen, gelukkig te leven De tegenwoordige Koning van Italië
veel. Niemand kent dat ge-1 grepen. en le beminnen, zich lachende met is een verzamelaar van munten, en Zij-
niet Josette. Ik ben laf ge- Het Avas ook laf, vooral te- kaar verloofden en eehtgenooten on- ne Majesteit bezit de volledigste ver-
heb niets gezegd." genoArer Josette, die veel van mij hield derliielden. zameling der wereld. Hij heeft 20000
en die ik het hart zou breken.
III. Maar ik aaras geen meester meer a-an
mij zelA'en en het scheen mij een mis-
lert gij u nog die eerste da- daad met een vrouw te huwen, die ik D\AR ZAT DE KNEEP
Mijn vrouw zou het niet wagen
Een druk punt in een Wereldstad.
haar kende. Gij moet het niet beminde.
mt gij kwaamt ook bij hare Ik ben gevlucht als een dief. j iets te zegt
huis. Wat een hartelijke En mij het hoofd ziende schudden, jlujs rra
viel ons daar steeds te bij wijze van twijfel, dat het mensche Maar ze haalt vermoedelijk haar
prettig ging men er met el-j lijk hart zich zoo kon vergissen, hei- schade in als je. terug komt!
-'oor mij, die tot nu toe op mij I nam Frans:
d had, Avas het een nieuwe
familie te kennen, diel
e moe lit lijden, en dan bo-
bekoorlijke jonge niêisje,
swaardig door baar karak-
r schoonheid.
as altijd vroolijk gestemd,
haar in de Avandeling
noemde: Nooit Avas zij j
of nooit arertoonde
prachtige lokken omgeven
eenige plooi of rimpel. Zij
ochtend tot den avond.
•eed haar omgeving op te
t zij dat hare natuur zich
gevoelde tot al wat
s, 't zij om de haren te doen
er verdriet in huis was. I
Gij herinnert u het ook
Iet was over Denise, hare
Lster, die langzaam Aveg-1
n eene borst kwaal; Denise,
oo schoon was, niettegen-
ar bleekheid en haar ziek- -
die zoo teer Avas als allen,
n ongeneeslijke ziekte lij-
o treurig als al degenen,
moeten missen.
Jierf haar. Ik zelf kreeg,
er en meer bij de familie
wam, als erkend Arerloofde
meer en meer medelijden
ïieuwe zuster,
as er echter niet minder
in en, dat zij vroolijk Avas, j
oed humeur en haar liede-
een weinig opvroo-
contrast tusschen die tAvee j
lichamelijk als a\;at
etreft. De eene met haar
gezicht, die neus, die
uitige, altijd lachende oo-
met haar bleeke tint,
lokken, altijd stil en
er van met beiden te pra-1
elkaar in zeker opzicht
rt Van Denise temperde de
van Josette, en wanneer
we spraken over
Iroomen en onze plannen
omst, ik de oogen aTan de
ig zag worden, jaloersch
it Avas op een geluk, waar-1
hopen, hield ik op met
haar een zoen op het
zeide tot haar: „Ween
e mooie dagen a*oor u ko-
weer aan."
eke hoestte, hoestte hart- i
maar zij glimlachte. I
tot haar sprak.
30 goed aroor mij," zeide
zoo veel van u." I
zeldzame exemplaren en heeft een a lug
schrift uitgegeven over munten, die
in 't kort de herkomst en geschiedenis
van alle munten aangeeft.
De Hertog van York verzamelt post-
zegels en bezit eene uitgebreide collcc-
als ik naar het koffie- Waarvan sommige exemplaren ab
soluut eenig in hun soort zijn en hon
derden ponden waard.
De Groothertog van Hessen heeft een
zonderlinge liefhebberij a'oor een
man ten minste. Zijne Hoogheid is zeer
handig met de naald en zijn borduur-
en tapisserieAverk wordt buitengewoon
geroemd. Hij gaat geheel op in zijne
handAA-erken en schijnt een bijzonder
talent te hebben voor kleurschikking.
Hij bezit, eene zeer artistieke natuur
en houdt veel van muziek, van dansen
en komediespelen, minder van sport.
De Dutische Keizer is door geheel Eu
ropa bekend om zijne liefhebberijen.
Hij is zooAvateen: ..Manusje-van alles"
Zeilen, jagen, rijden, schieten, schil
deren. komediespelen, muziek compo-
nceren, hij doet va aalles en zijne rus-
telooze natuur drijft hem om alles te
ondernemen, niet meer of minder
succes.
De Hertogin van Orleans houdt bij
zonder van muziek. Zij is dichteres en
componiste. Zij is eene zeer begaafde,
edele vrouw. Iii Hongarije Avas zij zéér
bemind, en de hartstochtelijke Hon-
gaarsche muziek verveelde haar nooit.
De Groot-hertogin Anastasia van
MecklenburgSchwerin is een enthou
siaste tennis-speelster. Zij is eene zeer
bekende figuur in de tennisbanen van
Cannes in den winter en heeft meer
malen meegespeeld in internationale
wedstrijden.
De hertog van Beieren Aviens doch
ter onlangs trouwde met den erfprins
van België, is een beroemd oogheelkun
dige.
De blinde landgraaf van Hessen
Kassei, wiens jongere broeder de jong
ste zuster des Keizers trouAvde. is een
muzikaal genie. Zijne Koninklijke
Hoogheid brengt een groot deel van het
jaar steeds te Parijs door, A\-aar vele
zijner compositiën ten gehoore worden
gebracht. Hij munt uit in het coinpo-
neeren van kerkmuziek, en zijne gave
is zeer groot. Daarbij speelt hij piano
en viool.
De Koningin van Rumenië is bij een
ieder bekend als een groot schrijfster,
dichteres en musicienne. Zij heeft al
lerlei liefhebberijen en haar grootste
genoegen na haar schrijven en muziek
bestaat in het aanmoedigen der Ru-
meensche industrie, het dragen van het
nationaal costuum en het verbeteren
van alle naaldwerk -borduursel, enz.
liet is verwonderlijk, zooveel als Ilare
Majesteit gedaan heeft om het levens
peil harer onderdanen te verhoogen,
en de manieren en gewoonten te ver
beteren in het land, dat. het hare is ge
worden.
Onze lijst eindigt met Keizerin Alex
andra Teodorowna van Rusland. Hare
Majesteit is zeer muzikaal, speelt en
zingt en organiseert zeer goede con
certen: maar haar grootste talent en
amusement bestaat in het teekenen van
caricaturen van al degenen, waarmede
zij in aanraking komt. Zij heeft een
scherp oog voor ieders eigenaardighe
den en brengt, die duidelijk aan het
licht, zonder ooit te vervallen in hate
lijkheden. Haar talent is een bron van
veel vermaak voor haarzelve en den
Czaar. die meermalen het onderwerp
is geweest harer schetsen. Caricaturen
teekenen is een gevaarlijk talent, en
de Keizerin toont hare teekeningen al
léén aan degenen, die zij volkomen kan
vertrouwen. ,,N. A. CL"
Op onze plaat ziet men een doorsne-
de van een kruispunt van straten te
Londen op den hoek van de Queen
Victoria- en de New Bridge Street,
waardoor men een kijkje krijgt zooAvel1
boven als onder de straat. Bij het haas-
tige zakenleA'en en het dooreengevlieg j
in een dichtbevolkte stad als Londen
is het niet meer dan natuurlijk, dat
de in het" centrum der stad samenko-1
mende of elkaar kruisende verkeerslij-1
nen een enormen transportarbeid te
beheerschen hebben en reeds tientallen
van jaren is het gebruik van de een-
a-oudige trams op de straat daartoe
niet meer voldoende geA\-eest. De stra
ten avorden daarom oa'erkruist door
viaducten, terwijl onder de straten
tunnels liggen, die gedeeltelijk verdie-
pingsgeAvijs over elkaar gaan.
Zeer belangwekkend is bet eens
na te gaan op de doorsnedeplaat.
hoe de twee onderaardsche spoorlijnen
elkaar kruisen in hun gemetselde tun-1
nels en hoe daartusschen riool-, water
en electrische leidingen zijn ingewerkt, j
De onderste tunnel van de lijn ligt met
zijn bovenkant niet minder dan 25 me
ter onder het straatplaveisel.
I Een komiek voor de Rechtbank.
De bekende Berlijnschc komiek Hel-
1 merding. Averd eens voor het gerecht
j gedaagd Avegens het volgende voorval:
Het Avas omstreeks het jaar 1870 en
.llclmerding moest 's morgens, om de
voorgeschreven repetition aan het Wal-
lertheater bij te Avonen, altijd door de
Blumenstrasse. In die straat woonde
een bakker, die geregeld iederen mor-
j gen na de moeite en last a'an den nacht
i aan de deur van zijn winkel stond om
j naar het bedrijvige leven in de wereld-
j stad te zien. Hij kende den beroemden
j 1 lelmerding en begroette hem steeds
i vriendelijk met de woorden:
:,G-g-goe~goe-den m morgen, rn-m-e-
neer Ilelmerd-d-ding!"
De komiek, die veel van een grapje
hield, antwoordde op zekeren dag, toen
reeds eenige dagen die begroeting had
plaats gehad:
,,M-in-morgen, b-b-b-baas!"
i De- bakker voelde zich door deze na
bootsing van zijn spraakgebrek ge-
I kwetst en diende bij den rechter eene
aanklacht wegens beleediging togen
I Helmerding in.
Voor den rechter moesten aanklager
en beschuldigde hun voor en tegen
aanvoeren.
De bakker verhaalt stotterend het ge
heele geval. Helmerding antwoordt:
,,M-m-meneer de r-r-rrechter, i-i-ik
st-t-t-ootter ook!"
De rechter verklaarde, dat niemand
deze verontschuldiging van den be
klaagde kon laten gelden. Iederen
avond kon elkeen het tegendeel hoo
rei», daar Helmerding op het tooncel
onverbeterlijk vloeiend sprak.
Helmerding antwoordde zeer ernstig:
..J-j-j-jja. m-meneer de rechter, o o- p
het t-t-tooneel speel ik k-k-komedie!"
Hierop volgde een uitbundig gelach
onder de toehoorders.
Na veel over en weer praten werd
de zaak in orde gebracht. Bij het ver
laten van de rechtzaal fluistert Helmer
ding den bakker toe: „Je bent toch
een echte schaapskop!"
Woedend wendt zich de bakker tot
den rechter en verklaart:
..M-m-m-meneer d-d-de rechter, n-nu
heeft hij h-h-h-hee-heel g-g-g-goed ge-
s-s-p-sproken!"
Het licht, dat haast ver
dween.
In zekere stad had een reizend too-
neelgezelschap, dat daar in zijne tent
voorstellingen gaf, de weekuota van
de gasfabriek niet voldaan en Maan
dagsavonds kwam er een heambto der
fabriek om de leiding af te snijden, als
er niet, onmiddellijk werd betaald.
De directeur was op het tooneel en
kon daar in het eerste uur niet af.
Maar de gasman wilde niet wachten.
..Als ik nu het geld niet krijg, snijd
ik de buizen af." zeide hij.
„Wacht maar even." zei de bureau
list. „Ik zal het den baas gaan zog
gen."
Hij sloeg een langen rooden mantel
om. zette een grooten vilten hood op.
gordde een zwaard aan en stapte, al
dus uitgedost, hot toon iel op, waar hij
tot den burchtheer zeide „Edele heer.
de man staat voor de poort van het.
kasteel en wacht op betaling voor het
licht, dat liij u verschafte. Als bij niet
op staanden voet wordt betaald, wor
den wi j met duisternis bedreigd."
En de directeur, die terstond be
greep Avat er gaande Avas, antAvoordde
met waardigheid „Ga. Ik volg u
De rekening werd betaald en de
burchtheer behield het noodige licht
\-oor zijne \*erdere treffende lotgeval
len.
Door één gedachte bezield.
Signora Rossi, de vrouw van den
grooten tooneelspeler, bezat, een schoot
hondje, dat zich niet altijd onberispe
lijk gedroeg. Eens op een avond lag
Flossie in elkaar gerold aan de a-oeten
van zijne meesteres en was er niet, toe
te beAvegen op te staan. Be\*elen noch
bedreigingen hielpen, en toen de Sig
nora het dier op zij wilde schuiven,
beet. de hond naar hare hand. Tot straf
voor dit onhebbelijk gedrag liet de
dame den hond naar den tuin brengen
en beval, dat bij daar den nacht moest
doorbrengen.
Nu Avas bet een koude November
nacht, en een dame, die als gast in het
Kuis arertoofde en het tooneeltje had
bijgewoond, had medelijden met het
vertroetelde beestje. Toen allen in huis
tor ruste waren gegaan, besloot zij den
rillenden Flossie heimelijk binnen te
laten en sloop met een kaars in tie hand
de trap af.
Groot Avas hare verbazing, toen zij
beneden in het voorhuis Signora Rossi
aantrof, die juist hetzelfde voornemen
scheen te koesteren.
Maar een oogenblik later verscheen
ook eensklaps Ernesto Rossi met eene
Avarme sjaal over den arm en een paar
beschuitjes in de hand, en nu Avas de
toestand zoo onweerstaanbaar grap
pig, dat zij alle drie in een hartelijk
gelach uitbarstten.
Een welgeslaagde list.
Eene aardige anecdote, die op den
bekenden componist Offenbach be
trekking heeft, wordt door Ernest
Blum verhaald in zijn „Journal d un
vaudevilliste", dat in de „Gaulois"
verscheen.
Offenbach had in den zanger Du
puis een zeldzaam voorkomende ver
eeniging van goede eigenschappen ont
dekt. Dupuis had nl. een zeer gunstig
voorkomen, Avas welgemaakt en niet
alleen een groot tooneelspeler, maar
tevens een voortreffelijk' zanger. Met
innig genot maakte Offenbach voor
I dezen kunstenaar het rondo van „Het
oordeel on den berg Ida" in de ope-
i rotte „De schoone Helena".
De maestro had! evenwel een zeer
nauwgezet geweten iels, dat men ve
len kunstenaars zou willen toewen-
i schen) en hij deed vaak zijn werk hon-
derdmaal van voor af aan over, voor
i dat hij er over tevreden Avas. Nu vond
bij acht dagen vóór de eerste opvoering
IOffenbach heeft het mij zelf ver-
I told, zegt Bluru op zekeren avond
een ander motief a-oor bovenbedoeld
rondo, ik heb het er in gepompt, het
I liet op en bracht het aan Dupuis, dia'
echter ronduit Aveigerde het te leeren.
„Neen", zeide deze, „twee maanden
lang herhaal ik eiken dag het andere
1 rondo, ik heb het er in geompt. het
gaat uitstekend, en ik zal dus niet
j acht dagen voor de première een an-
jdere aria gaan leeren; dit zou mi) in
j de Avar brengen."
Offenbach was ontroostbaar. Dupuis
i Aveigerde zelfs het nieuwe motief aan
te hooren. Maar de maestro, die
schalksch en daarbij zeer slim was.
noodigde Dupuis in een der voornaam-
jste restaurants tot een diner uit in
leene afzonderlijke kamer.
