uil
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
Ii fel Leyensstorm.
Meestgelezen Dagblad in Haarlem en Omstreken.
18e jaargang.
Zaterdag 24 November 1900.
9
No. 5340
DABBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Voor Haarlem per 3 maanden1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der gemeente),
per 3 maanden1-30
Franco door liet gelieele Rijk, per 3 maanden. i >•••- 1-65 r
Afzonderlijke nummers0.0L/S
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.37J^
H de omstreden en franco per post0.45
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster.
ADVERTENTIEN
Van 1—5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten bet Arrondissement Haarlem
is do prijs der Advertentiën van 1—5 regels 0.75, elke regel meer 0.15.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 30 Cent per regel.
Bureaux: Gebouw Het Spaarne, Kampersingel 70, vlak bij de Turfmarkt.
Telefoonnummer der Redactie 600. Telofoouimmmer der Administratie 132.
Intercommunale aansluiting.
Directeur: J. C. PEEREBOOM.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantier3. Met uitzondering van bet Arrondissement Haarlem is bet uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen nan bet Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Uit blad -verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Puhlicité Etrangère G. L. DAUBE Co. JOHN F. JONES, Succ., Parijs 31Faubourg Montmartre.
Dit nummer bestaat uit
zes bladzijden.
Haarlem's Dagblad vau 24 Nov.
bevat o. a.Uit China, President
Kruger's ontvangst te Marseille,
Hamers van Arbeid, Parlemen
taire Praatjes, Verslag van den
Gemeenteraad te Dloemendaal.
Politiek Overzicht.
Alle mogendheden hebben op
min of meer toestemmende wijze
geantwoord op de voorstellen be
treffend- de ,,opendeur"-politiek
en de maatregelen om de verdee
ling van China tegen te gaan. Doch
na,*'' de Regeering te \vashington
meent, heeft het er allen schijn van,
zooals de loon der onderhandelin
gen toont, dat die beloften niet ern
stig gemeend waren, of dat zij, die
aanvankelijk zich bij de Engelsch-
Duitsche overeenkomst hebben aan
gesloten, later van meening veran
derd zijn, wat betreft de toekomst
van China.
Ondanks deze opmerkingen, door
de ministers in het kabinetsraad
gemaakt, en breedvoerig bespro
ken meent de „Times"-correspon-
dent niet dat bij de Vereenigde
Staten het voornemen bestaat, het
Europeesche concert te veriaten.
Wel koestert de regeering te Was
hington den wensch de onderhan
delingen zoo spoedig mogelijk ten
einde te brengen, opdat zij haar
troepen uit China zal kunen terug
trekken; maar zij is vastbesloten
dit niet te doen voordat de belan
gen van de Vereenigde Staten en
van haar burgers in China behoor
lijk zijn gewaarborgd.
Een telegram uit Washington
aan de Evening Post" zegt, dat
naar de Regeering meent de on
derhandelingen te Peking in een
critieken toestand gekomen zijn.
Fa ul Kruger.
Aan een brief van een on varende
van de Gelderland" is het volgen
de ontleend over
KRUGER AAN BOORD.
,,De president maakt het goed,
is geheel vrij van zeeziekte, en had
alleen wat last van de oogen als
de wind op zijde inkwam. Aan
boord, waar men op alles raad
weet, wordt aan de windzijde da
gelijks een klep van zeildoek ge
hangen, zoodat dit bezwaar re we
ken is. Een sportpet verving al
spoedig den aan boord minder prac-
tischen hoogen hoed, en wegens de
warmte moest de "■ekleede zwarte
ias plaats maken voor een luchtige
khaki dril jasje. De maaltijden wor
den gebruikt in de kajuit, in te
genwoordigheid van den kolonel
en van de leden van het revolg.
De President staat om kwart voor
zessen op, gebruikt wat koffie en
een beschuitje. leest daarna een 1 genoodigden.
halfuur in den bijbel, kri' t daarna
medische hulp voor zijn oogen van
dr. Heymans, en is om halfzeven
gezeten in den stoel op de campag
ne, na eerst de lo~_ te hebben ge
controleerd, en op zijn zaklcompas-
je den koers te hebben nae-ogaan,
welke waarnemingen dagelijks
eenige malen worden herhaald. De
bediende Happé is voortdurend in
de onmiddellijke nabijheid van den
president, oip op de hem bekende
wenken te kunnen voldoen aan de
wenschen van zijn meester.
Te 8 uur nuttigt de President
het ontbijt, te 9 uur rust hij een
uurtje op een lederen chaise-longue
in de kajuit, om van 10 tot 12 uur,
vergezeld van de bekende groote
pijp, weer op de campagne te gaan
zitten in den rieten stoel, al maar
starende voor zich uit naar de zee,
die de harten zoo weemoedig kan
stemmen van hen, die gelooven,
hopen en liefhebben.
Te 12 uur wordt geluncht, van 1
tot 3 uur gerust en daarna do be
kende plaats op de campagne weer
ingenomen, en precies bij zonson
dergang (tusschen halfzes en zes
uur), te gelijk met het neerhalen
van de vlag, trekt de President zich
in de kajuit terug, om in zijn af
zondering na de vele overdenkin
gen van een ganschen dag over het
lot van zijn land en volk. weer
troost en kracht te putten uit den
bijbel.
Te 7 uur wordt de avondmaal-
t':I gebruikt, waaraan, evenals aan
eiken anderen maaltijd, een kort
gebed vooraf gaat, dat de President
luide uitspreekt.
De President slaapt uitstekend,
is nooit vermoeid en geeft, wat zee
ziekte betreft, een goede les aan de
leden van het gevolg die, niettegen
staande het voortdurend mooie
weer, dikwijls onder den invloed
zijn van de zeer lichte bewegingen
van het schip.
De President spreekt zeer wei
nig. Aan hen, die op de campagne
of in de omgeving daarvan zijn
wordt wel eens een snuifje aange
boden, als de doos uit zijn zak
wordt gehaald, maar velen, die
daarin gaarne eene aanleiding vin
den, om een gesprek aan te van
gen, worden daarin wel eens te
leurgesteld.
Geen wonder ook, dat in de droe
ve omstandigheden weinig plaats
meer is voor andere gedachten, dan
die aan zijn bedreigd land en volk."
DE GELDERLAND IN ZICHT.
Om halftien kondigden 21 kanon
schoten aan, dat de Gelderland bin
nen was. Duizenden menschen ver
drongen zich in de buurt van de
Joliétte-haven. Allen en alles toon
den feestelijke stemming.
Bij de aanlegplaats was een
ruimte, van Fransche en Transvaal-
sche en Vrijstaatsche vlaggen voor
zien, afgeschoten voor comité's en
Om tien uur kwam professor van
Hamel, die met de gezanten aan
boord gegaan was, mededeelen dat
de landing eerst over tweeën plaats
zou hebben, omdat de commandant
van de Gelderland eerst de geheele
equipage in volle tenue wil laten
aantreden en defileeren om den
President voor het verlaten van het
schip alle honneurs te geven die
hem toekomen, waarna hij met vol
le eerbewijzen door de sloep van
de Gelderland aan wal zal worden
gebracht.
DE GELDERLAND KOMT
BINNEN.
Om 9.10 kwam de Gelderland
de haven binnen. Het eerste schot
van het salvo van 21 valt, schot
voor schot wordt beantwoord door
de batterijen bij den vuurtoren.
De leden van de comité's scharen
zich aan de trappen van de aanleg
plaats. Achter hen komen de leden
van Kamer, departementale en ge
meenteraden en voorname genoo
digden te staan.
Een groot aantal booten steekt
van wal en vaart in de haven op en
neer. Veelkleurig waaien hun vlag
gen uit. De menigte aan het roe
pen Leve Kruger! Leve de Boeren I
Aan boord van de Gelderland
maakt men toebereidselen voor het
van boord en aan wal brengen van
den president.
Nu ziet men een sloe" van de Gel
derland naar land komen. Daarin
zit prof. van Hamel, de tolk van
president Kruger. Hij stapt aan wal
en z> aan Thourel,.Ik kom u
uit naam van dr. Leyds zeggen, dat
de gezagvoerder van de Gelderland,
die dadelijk na de landing van
President Kruger weer zee moet
kiezen, van plan is den president
der Z.-A. Republiek een plechtig
afscheid te bereiden. De plechtig
heid zal ten minste twee uur du
ren. President Kruger kan dus nul
voor twaalf uur aan wal komen.
HET PLECHTIGSTE MOMENT
was het aan wal stannen, toen het
gezelschap de trap bereikte naar
het douanegebouw, dio rijk ver
sierd was met de Transvaalsche,
Vrijstaatsche en Fransche vlaggen,
bloemen en palmen. Een reusach
tige menschenmassa wachtte Kru
ger op. Er waren geen officieele
Parijschê regeeringspersonen. Kru
ger was zeer kalm en zag er goed
uit. Hij droeg den hoogen hoed r
rouwband en een lichte overjas.
Toen hij den voet aan wal zette,
riep de menigte vol geestdrift
,Leve Kruger!" De voorzitter van
het comité voor de onafhankelijk
heid der Boeren heette hem wel
kom in Frankrijk en hoopte, dat
zijn pogingen, de onafhankelijk
heid der Republieken te verkrijgen,
niet te vergeefsch zouden zijn."
Dr. Leyds vertaalde de woorden
in het Fransch. Kalm en ernstig
zeide Kruger daarop in het I-Iol-
landsch: „Ik sta hier als een vrij
man in een vrij land (Bravo s) en
ben naar Europa gekomen, om er
een arbitrale beslissing te zoeken,
die ik steeds gevraagd en nooit op
gehouden heb te vragen. Toen de
oorlog begon, hoopte ik, dat het een
oorlog zou zijn, op menschelijke
wijze gevoerd, doch wil strijden te
gen barbaren, die onze vrouwen
en kinderen opjagen en onteeren.
Wij str'-'den en zullen blijven strij
den," vervolgde Kruger bewogen,
..tot het einde. Transvaal zal op
houden te bestaan, als de laatste
man, de laatste vrouw, het laatste
kind gedood zijn. Ik ben dankbaar
gestemd en getroffen door uw ont
vangst en breng ook dank aan de
Fransche regeering, die de haven
en de reedc tot miin beschikking
stelde."
Deze rede werd herhaaldelijk
onderbroken door kreten als „Leve
Kruger!" „Leve de Boeren!" „Leve
de moed!" „Leve de onafhankelijk
heid van Transvaalt" De betooging
van het volk was onverwacht warm
en hartelijk. Aan Engeland vijan
dige kreten werden niet gehoord.
Kruger's rede werd vertaald door
Prof. Van Hamel. Nieuwe geest
drift. Kreten van „Leve de Boeren!"
„Leve Kruger!" President Kruger
hoorde de rede van den voorzitter
van het onafhankeli'ddieids-comité
met-ontbloot hoofd aan. Toen de
zon den President hinderde, hield
een der leden van het comité een
parapluie boven zijn hoofd. De
tocht door Marseille in open lan
dauers was een triomftocht. Het
weer is prachtig. Het publiek stond
haagsgewijs in de straten. Kruger
groet door het afnemen van den
hoed de talrijke en spontane ova
ties, hem gebracht. Het Leve Kru
ger" rolt als een donder door de
straten der stad. Tegen 12 komt de
President aan het Hotel de Noailles
aan.
REDEVOERINGEN.
zijn verder gehouden door den
heer Thourel, die o. a. zei
Phrases zijn nutteloos cn onze
ontroering is te verheven, om ze
in woorden te kunnen uitdrukken.
Geëerd en welkom zij onder ons de
held van de groote worsteling voor
de onafhankelijkheid, de groote
burger Kruger."
De heer Paulliat sprak over de
ontembare liefde voor de vrijheid
en onafhankelijkheid der Boeren,
waarvoor zij zich zelfs het smarte
lijkst lijden getroostten.
Ik heb de opdracht zei de heer
Paulliat, U niet alleen welkom te
heeten in naam van alle Franschen,
die bij ons comité zijn aangesloten,
maar eveneens in naam van alle
comité's, met hetzelfde doel in het
leven geroepen in de Vereenigde
Stalen, Rusland, Duitschland, Ne
derland, Zwitserland en België, en
zou U zelfs, zonder vrees voor te
genspraak, welkom kunnen heeten
uit naam van Engeland zelf, want
allen, die in dat land intellect en
kennis bezitten, allen, die verdie
nen. dat men in de maatschappij
rekening met hen houdt, alle man
nen van geweten, van recht en
rechtvaardigheid, bedroeven zich
en vragen zich treurig af, door wel
ke duivelsche machinatie hun land,
tot dusverre geëerd als de kam
pioen van recht en gelijkheid, in
dezen barbaarschcn oorlog, die
Zuid-Afrika in bloed wentelt, meê-
gesleept kon wordon.
Verder sprak o. a. nog Dr. Flais-
siere, maire van Marseille en over
handigde aan den president een
groot aantal adressen.
In den namiddag bleven de deu
ren van het hotel du Louvre, op
de Cannebière, waar zich 's mor
gens het incident voordeed bij de
passage van President Kruger, ge
sloten. Bij den ingang bleef een
talrijke, maar bedaarde menigte
gestationneerd. Onder de vensters
van het hotel Noailles heeft men
een geheel ander aanzien, de me
nigte bleef aanzienlijk; van tijd tot
tijd wordt hoera geroepen, dat tot
de ooren van den President door
dringt, wiens vertrekken op de
Cannebière uitzien. Om 2.15 uur
bracht de heer Grimanelli, prefect
van de Rhone-monden, een bezoek
aan den President. Om half drie
beginnen de delegaties te komen,
de vestibule, de gangen, de trap-
n en de salons van het hotel zijn
vol menschen. In den groot-en sa
lon zeer fraai versierd met plan
ten en groen, heeft men onder de
palmen voor den monumentalen
schoorsteen fauteuils geplaatst voor
den President en zijne hoogwaar
digheidsbekleders.
Om half drie, hot, uur, waarop
do receptie zou plaats hebben, zei
de^ President Kruger glimlachend:
„Gelooft gij niet, dat mijne bezoe
kers mij een oogenblik rust zullen
toestaan? Ik heb honger en zou eerst
wel iets willen nuttigen."
De President ging daarop déjeu-
neeren. Om 3.15 uur deed hij zijn
intrede in den ontvangsalon, waar
hij door toejuichingen van de tal
rijke aanwezigen begroet werd.
Het défilé begon onmiddellijk
daarna.
Thourel overhandigde aan pre
sident Kruger een kunstvoorwerp,
gebeeldhouwd door een der beste
Fransche artisten cn voorstellend:
de verdediging van eigen haard.
Bij het défilé droeg Kruger de
roos van het Legioen van Eer.
FLUITENDE ENGELSCHEN.
Een incident deed zich voor. toen
de stoet de Cannebière doortrok.
Daar is gelegen het Hotel du Lou
vre, waar het meerendeel der En-
gelschen, gekomen om Kruger's in
tocht te zien, journalisten enz., lo-
geeren. Terwijl de stoet voorbij
trok, werd op het balkon, waarop
zich een twintigtal Engelschen* be
vond, gefloten. De geestdriftige me
nigte werd woedend cn wilde het
gebouw binnendringen om de En-
gelschen dood te slaan. Twintig
\politie-agenten verdedigden den
toegang en slaagden er in de deu
ren van het hotel te sluiten. Men
kan het hotel alleen binnengaan
langs de trap voor het personeel
aan den achterkant der straat *e-
legen. Een verontwaardigde men' -
té verdringt zich dreigend om net
hotel. Het is gevaarliik het te ver
laten zonder vlaggetje of insigne.
Men vreesde dat 't Donderdag
avond tot opstootjes, uitgaande der
Pro-Boers zal komen. Dr. Leyds
zeide, dat Pres. Kruger zeer voldaan
is over de ontvangst en zich geluk
kig gevoelt over de gunstige omstan
digheden tijdens z;m ontvangst.
Hij zal te half drie een receptie
houden. Do President had Dins
dag last van zeeziekte. Hij is thans
goheel hersteld.
Stadsnieuws
Haarlem, 23 Nov. 1900.
De heer J, W. Gerhard zal
Maandag 20 November 's avonds
8i uur in het Geheel-Onthouders
café, Kleine Houtstraat 44, in een
cursusvergadering van de Sociaal-
Democratische Arbeiderspartij afd.
Haarlem spreken over „Het stand
punt der vakorganisatie tegenover
de politieke partijen." Deze verga
dering is voorleden en introducée's
toegankelijk.
Den lOen December spreekt in
een openbare vergadering van die
partij in de „Kroon" (groote zaal)
's avonds 8* uur. do heer Dr. H.
Gorter uit Bussum over: „De te
genwoordige toestand der Ncdcr-
landsohe arbeidersbeweging."
Narcis.
Wij hebben Donderdagavond geno
ten bij do voorstelling van Narcis, fn
het bijzonder door de wijze waarop de
heer Bouwmeester zijn rol, eigenlijk
de rol van dit stuk, uitbeelde.
Zijne kunst bereikt zijn hoogste punt
in het voorlaatste tafereel, waar hij
in een alleenspraak een geheel bedrijf
lang do aandacht der toeschouwers
bindt, droef stemmend de verlaten en
altijd zoekende man, in zijn herinne
ringen verdiept, zich to zien verheel-
den nog met zljno vrouw to zijn. Diep
treffend is het gesprek met het afgods
beeldje.
Aan het slot van dit tafereel viel een
luid, lang aangehouden applaus den
kunstenaar ten deel.
Do zaal was meer dan goed bezet.
Donderdagmiddag slaagde voor
het examen van Apothekersbedien
de te Breda, de heer Robbrecht,
korporaal in het Militair Hospitaal,
alhier.
Feuilleton.
Naar het Duilsch.
12)
Hij kon zoo urenlang op eenzelfde
plaats liggen zonder eenigszins be
hoefte aan eten of drinken te ge
voelen en zonder aandacht te
schenken aan hetgeen in zijn omge
ving voorviel. De geluiden waren
hem langzamerhand zoo gemeen
zaam geworden, dat ze zijn stu
diën niet meer konden storen, ook
al weerklonken ze in de onmiddel
lijke nabijheid en er moesten wel
buitengewone dingen gebeuren om
hem tot het dageliiksch leven te
rug te voeren.
Zoo iets buitengewoons echter
was werkelijk de smartelijke kreet,
die plotseling bij hem weerklonk.
Hij kon slechts uit den mond eener
vrouw zijn voortgekomen en ge
troffen hief Prosper het hoofd op
om er de oorzaak van te onderzoe
ken. Lang behoefde hij niet te zoe
ken, want op weinige schreden
van hem af schemerde tusschen de
stammen een licht vrouwenkleed
en zachte klaagtonen verrieden dat-
de draagster van dat gewaad een
ongeval moest zijn overkomen.
Prosper sprong overeind en stond
een oogenblik daarna iiaasi- een
jong meisje, dat met pijnlijk ver
trokken gelaat op den grond lag en
vruchtelooze pogingen deed om op
te staan. De strooien hoed was haar
van het hoofd gegleden en de en
kele door het gebladerte dringende
zonnestralen speelden op hair
goudi'ossig, glanzend haar. Prosper
had de nicht van den hoofdtum-
man wel van tijd tot tijd vluchtig
ontmoet, maar hij had van to voren
nooit opgemerkt dat ze zulk won
derschoon haar had en toen ze nu,
naar hulp uitziend, tot hem opzag,
bracht hem het eigenaardig kleu
renspel van haar groote Nixen-
oogen geheel in verwarring.
Wat is u ovei-komen stamel
de hij, verlegen als een schooljon
gen. U is gevallen, maar ik hoop
dat u zich toch niet bezeerd heeft?
Kiithe beproefde nogmaals op te
slaan, maar met een licht steunen
zonk ze weer terug.*
Ach ja.., ik geloof dat ik mijn
o, wat doet het pijn Kon ik maar
opstaan
Wil u me toestaan u te hel
pen Misschien gelukt het me u
tenminste tot gindschen steen te
geleiden, waarop u dan kan gaan
zitton tot ik een dokter of een an
der geschikt persoon heb gehaald,
die u helpen kan.
Ja, als u zoo vriendelijk zou
willen zii^ mijnheer do baron. Ik
was van plan vlug voorbii te slui
pen om u niet te storen en toen ben
ik over een wortel van een boom
gevallen.
Dus draag ik gedeeltelijk
schuld in uw ongeval. Ik zou on
troostbaar ziin als u zich inderdaad
ernstig bezeerd bad.
Het kostte hem moeite haar op te
heffen en daar zij niet. in staat was
den bezeerden voet bij het loopen
te gebruiken, moest hij haar bijna
dragen naar den grooten steen, die
gelukkig niet zeer vooraf lag. Het
was voor hem een niet geringe in
spanning geweest, maar deze was
niet alléén de oorzaak, dio zijn hart
zoo heftig deed klopnen.
Behalve zijn moeder en zuster
had nog nooit een vrouwelijk we
zen in zijn armen genist en totnog-
voet gebroken of verstuikt hebtoe ongekende, hem geheel in de
war brengende, gewaarwordingen
doorstroomden hem bij die innige
aanraking. «Zijn wangen gloeiden
toen hij haar zacht op de met mos
begroeide zitplaats had neergezet
en hij waagde het in 't goheel niet
meer zijn oogen tot haar gelaat op
te heffen.
Ik hoop dat ik u geen ruin heb
gedaan zeide hij zacht. Is u zoo
beter?
O ja, veel beter. Ik dank u
hartelijk, mijnheer de baron I Mis
schien is de voet toch niet gebro
ken ik geloof dat ik hem al een
weinig kan bewegen.
Ik zal spoedig naar Eichfeld
loopen om den dokter te halen of,
als ik hem niet vind. tenminste
den dorpsheelmeester. In elk geval
moet toch zoo spoedig mogelijk een
verband worden aangelegd.
Neen, neen, Ik wil in geen ge
val hebben, dat u zich om mijnent
wil zooveel moeite geeft. De pijn
is niet meer zoo hevig. Wanneer
ik hier mijn voet een poos heb la
ten rusten zal ik wel naar huis we
ten te komen. U kan me nu gerust
aan mijn lot overlaten.
Daarvan kan natuurlijk geen
sprake zijn. Als ik maar in staat
s om het een of ander tot uw
verlichting bij te brengen
Als u dat werkelijk wil doen,
dan verzoek ik u in de beek, die
nauwelijks honderd schreden van
hier is, mijn zakdoek nat te ma
ken. Een koele doek om den voet
zal zeker mijn pijn verlichten.
Hij voldeed zoo vlug aan haar
verzoek als gold het een menschen-
leven te redden.
Toen hij terugkeerde zag hij het
sierlijk schoentje en een fijne,
zwarte kous naast haar in 't gras
liggen, terwijl zij haar voet onder
den zoom van haar japon verborg.
Een dankbaar lachje beloonde hem
voor zijn ridderdienst.
Wat is u vriendelijkik weet
waarlijk niet wat ik zonder uw
huln had moeten aanvangen.
Prosper stamelde verlesren een
paar woorden om haar dank af te
wijzen en trad gedienstig een wei
nig ter zijde tot Kathe's heldere
stem hem weer in de ooren klonk.
Ik heb me gelukkig voor niets
angstig gemaakt. Er is niets gebro
ken of verstuikt. Op zijn ergst een
weinig verzwikt. Ziet u, ik kan al
weer loopen.
Zo stond werkelijk recht over
eind toen zij echter, schijnbaar
om hem van de waarheid harer1
verzekering to overtuigen, liet wo-
der geschoeide voetje wilde verzet
ten, ontlokte de ph'n haar weer een
kreet en het was gelukkig dat
Prosper vlak naast haar stond, zoo»
dat ze zich aan zijn arm kon vast
klemmen. Bij het zien van zijn be
zorgd gelaat lachte zij echter weer,
houdt me zeker voor heel
kleinzeerig, mijnheer do baron,
maar ik beloof u dat ik nu mijn
best zal doen me beter te houden.
Het was alleen maar de eerste
schrede, die nog wat pijn deed. Nu
gaat het reeds beter.
Gelooft u den grooten afstand
tot uw woning nu reeds te kunnen
afleggen? vroeg hij mot twijfel in
de stem.
Kiithe echter antwoordde zonder
zic-h te bedenken bevestigend, ter
wijl haar gevaarlijke oogen hem
smeekend aankeken.
Als ik u durfde verzoeken me
een weinig te helpen. Misschien
komen we spoedig den een of an
der tegen, die u van allo verdere
moeite ontheft.
Prosper bood haar ziin arm aan
en, door de gevoeligheid van den
gewonden voet gedwongen, steun
de zij zoo op hem. dat hij bijna
haar geheelo gewicht te dragen;
