I kreet zich voort, sneller nog dan de
langzaam aankomende trein. En
als dan het stalen ros onder de kap
aankomt, en de statige verschijnine
van Oom Paul voor da ruiten van
het salcnrijUiig zichtbaar wordt
dan breekt de geestdrift los, dan
I stiigt zij ten top, dan klinken luide
j hoera's.
Indrukwekkend en om nimmer te
t vergeten is het oogenblik dat de
-trein stilhield en de zwaarbeproof-
de balling zich in ons midden be
j vindt. De menigte oo hel perron;
de groofe massa daarbuiten, ju
belde en juichte.
't Was een waardige, kalme en
toch treffende ontvangst. Daar
was de eerbiedwaardige grijsaard
- de eerwaardige bode van een voLk.
ruw en beestachtig vermoord om
dat ze goud in hun duur gekochten
bodem bezaten en vrijheidlievend
genoeg waren om hun eigen zaken
te willen behandelen.
Op het balcon van het rijtuig ver
scheen Kruger, een grootsch figuur,
een imposant man. fier van gestalte,
oud, doch niet afgeleefd, een patriarch
Het eerst spreekt de Burgemeester den
President toe en zegt het volgende:
Mijnheer de President der Z.-A.
Republiek.
Namens den gemeenteraad van
Haarlem en Haarlem's burgerij, roep
ik u, Mijnheer de President der Z.-
Afrikaansche Republiek, een hartelijk
welkom toe. Het is ons eene bijzondere
eer, al is het slechts voor een enkel
oogenblik u in ons midden te zien en
U mondeling de verzekering te geven,
dat onze harten uitgaan naar onze
stamverwanten in Transvaal. De ban
den die ons moesten verbinden zijn
niet altijd even hecht geweest, maar
nu hebben wij, zonen der vrijheid,
elkander weer gevonden en nu zullen
die banden blijven bestaan, want al
kunnen wij niet samen strijden, wel
kunnen wij medelijden en onze gebe
den vereenigen tot Hem, die ons bei
der God is.
Met groote belangstelling hebben wij
den strijd gevolgd, dien Gij en Uw
volk in het verre Afrika voor Vader
land, Gerechtigheid en Vrijheid voert,
wij hebben het gevoeld, dat onder uwe
heldenscharen het bloed snzer vaderen
nog spreekt, en waar wij Nederlanders
ons nu reeds zoolang mogen verheu
gen in het bezit der vrijheid onder
het dierbaar Vorstenhuis, waaraan wij
naast God, alles te danken hebben,
daar zijn wij diep bewogen over het
lot van hen die minder bevoorrecht
dan wij een strijd moeten voeren over
'wat hun het liefst en dierbaarst is,
daar huldigen wij in U, Mijnheer de
.President, den man, die zijn volk zoo
lief heeft, wiens naam ovenals die
van onzen onvergetelijken Willem den
jZwijger in Nederland, verbonden blijft
'aan de Z.-A. Republiek, daar eerbiedi
gen vrij den naam van een man, die
onder alle omstandigheden des levens
getoond heeft op den Heer te vertrou
wen en daarom al geeft Hij U niet
aanstonds de overwinning, de toe-
:komst blijft in Zijne Handen. „God
2al U niet verlaten, al zijt Gij nu be
roofd.
En nu hebben wij U een oogenblik
mogen aanschouwen, voor ons een on
vergetelijk oogenblik. Behoef ik nog
te zeggen, dat onze beste wenschen
voor U, Uw volk de zaak van vrijheid
en recht U vergezellen? Daarvan zijt
Gij overtuigd, als ook dat wij vurig
hopen dat het U uog eenmaal moge
gegeven worden Uw volk vrij te zien.
Maar welke do uitkomst moge zijn,
dit weten wij. dat Gij berust-a zult in
hetgeen God beschikt, want wat Hij
doet, dat is wèl gedaan.
Luide toejuichingen weerklinken na
deze woorden. Dan spreekt met forsche
krachtige stem Prof. P. J. Muller,
voorzitter der Z. A. Veroeniging, de
yolgendo schoone redo uit
Hoogedele Heer
Op de conferentie te Bloemfontein,
drie jaren geleden, is door U naar
waarheid gezegd: ,,Wij zeggen recht
is macht, en die beweert dat macht
recht is, die is bezield met den geest
van den antichrist!"
Engeland ils machtig; maar Uw
volk, dat strijdt voor het recht, kan
rekenen op de hulp van don hoogsten
Rechter: God!
Wie zon dan wanhopen waar voor
vrijheid en voor recht de wapenen
werden opgevat? Neen door lijden
gelouterd, zal Uw volk krachtiger dan
ooit uit den smeltkroes te voorschijn
komen.
Hoogedele Ileerl Gij hebt in den
laatsten tjjd het Psalmwoord leeren
verslaan: „Vest op prinsen geen ver
ren, niet waar
-Mij persoonlijk is het in elk
geval nog niet voorgekomen, voor
onmogelijk mag ik hot daarom
echter nog niet verklaren. Het
komt juist op den aard der ziekte
aam cn op de omstandigheden,
tv aaronder dt. daad zou zijn ge
volgd. In de geschiedenis der ge-
rechterlijke geneeskunst komen ge
vallen voor, die groote gelijkenis
hebben met hetgeen u opneemt.
Ik dwaalde dus toen ik er niet
$an wilde gelooven. Ik dank u voor
het antwoord, dokter, en ik wil u
öiet langer ophoudenHoe staat
ftet met uw patient ginds in Eich-
#eld?
Met onzen Noor, meent u?
p, hij maakt het uitstekend. Ik
za\ den heer Hallager morgen zelfs
Verdunnen een uur zijn bed te ver
laten. Ónder inachtneming van de
noodige voorzorgsmaatregelen kan
hij' ov&r dog of acht op reis.
--- 16 h'(t zoo ongeduldig om van
tfjrèr weg te komen
v Hij kan het tijdstip van ver-
dvok nauwelijks afwachten. Tus-
Ischpn hem en zijn dames wordt
prjro- over niets anders meer ge-
'f-' DaïfjzaT u hom' nafimflü£~ h1et
trouwen", hoewel één vorstin zich
kloek «en mannelijk gedragen heeft;
onze geëerbiedigde Koningin Wilhelmi-
na. (Daverende toejuichingen). Wij
beginnen te gelooven dat tusschen-
komst, tusschen Uw volk en het En-
gelsche, evenveel kwaad als goed zou
kunnen doen; tenzij dan dat door inter
ventie de onafhankelijkheid der Zuid-
Afrikaansche Republieken gewaar
borgd worde. Maar waar dit twijfel
achtig moet gesteld worden, daar roe
pen wij in U\*e.i persoon Uw gansche
volk toe: „Strijdt voort, krachtige
helden! Strijdt en bidt: God van den
Hemel zal Uw Helper zijn en Hij zal
recht doen!"
Ook deze woorden worden met dave
rende toejuichingen begroet. En toen
weerklonk een roep om stilte. Hij ging
spreken, de President zelf; zelf zou hij
de menigte zijn stemgeluid doen h. o-
ren. Treffend waren de woorden met
vaste stem uitgesproken, waarmede
hij zijn dank uitsprak. De President
zeide ongeveer het volgende:
Ik kan geene woorden genoeg vin
den om te bedanken voor de geluk-
wenschen, mij door heel Europa toe
gezonden en voor de juichtonen, die
ook heden hier weerklinken. Dank
daarvoor, dubbel en dubbel. Wij weten
dat het beter is te vertrouwen op God,
dan op Koningen en Keizers, daar
alle hulp komt van den Allerhoogste,
die recht, en gerechtigheid zal doen
zegevieren. Ons vertrouwen is geheel
op den Heer; dio wonderen heeft ge
daan en nog altijd wonderen doet, die
ons het geluk geeft ons van de zwaar
den en ammunitie van onze tienmaal
sterkere vijanden meester te maken,
waardoor wij den strijd kunnen door
vechten en onze vijanden kunnen be
kampen. Dat is een wonder in C-ods
hand. Hier brak het publiek in luide
toejuichingen uit, zoodat de president
niet verder kon doorgaan. Het Trans-
vaalsche Volkslied werd geestdriftig
aangeheven; het fluitje van den con
ducteur weerklonk, de trein zette zich
in beweging, terwijl een deputatie van
Patrimonium nog in der haast een
prachtig schilderij aanbood. Onder het
wegstooinen brak de jubel weder los,
de juichkreten stegen op, de handen en
armen wuifden ten afscheidsgroet en
luide weerklonk nog steeds het Trans-
vaalsche Volkslied, als spontane uiting
van het volle gemoed, vol van sym
pathie voor den eerbiedwaardigen
grijsaard. En dan is het voorbij.
Bloemen had de bloemenstad blijk
baar niet.
Op het perron waren de gemeente
raadsleden, het bestuur der Z.-A.
Vereeniging, de eere vacht, bestaande
uit leden van Voor Vaderland en Ko
ning, commandant de heer J. J. Zee-
woldt, en tal van andere corporatiën,
vele met banieren..
De cavalerie, infanterie en politie,
hadden bij de overwegen en bij het op
rij-terrein der H. IJ. S. M. post r-«vat.
Waarom was dit noodig, waarom
mocht dit groote terrein aan do overzij
de van het perron niet door het pu
bliek worden bezet; dan zou de ont
vangst in alle gevallen nog hartelijker
nog indrukwekkender zijn geweest.
Het getuigt niet van welwillendheid
j eg ens het publiek.
President Kruger te
Amsterdam.
Men meldt ons uit Amsterdam, van
heden
Reeds om negen uur hedenmorgen
waren de stralen, waarlangs de stoet
zou passeeren afgezet. Overal hingen
de vlaggen uit.
Als de trein het Centraal Station
binnenstoomt, breekt de jubel gewel
dig aan alle kanten los. Terwijl de
dames Heemskerk, S au vage Nolting,
Wijnmalen, en Heineken bloemen
strooien voor 's presidents voeten,
wordt hij naar de wachtkamer geleid.
De heer Wormser neemt hier aller
eerst het woord; en sprak namens de
burgerij een woord van welkom.
Namens de drie vereenigingen, die in
Amsterdam en elders Zuid-Afrikaan-
sche belangen trachtten te bevorderen
en Zuid-Afrikaansche nooden trachtten
te verzachten, sprak de heer Middel-
berg.
Heerlijk en breed zwol omhoog de
statige psalm 33 9 en 10, gezongen
door de 700 zangers.
Buiten het station hadden zich tal
van vereenigingen opgesteld.
De stoet reed regelrecht naar het
Raadhuis. Op den N. Z. Voorburgwal
zongen de kinderen van de school dos
heeren Emous, een krijgslied, gemaakt
in den goeden ouden tijd, door kapt.
Jooste van Rapportgangers.
iang terughouden als het in zijn
belang is dat hij gaat. Zal ik u nog
eert oogenblik spreken nadat u
mijn broer gezien heeft?
Mijn tijd is mooi beperkt,
maar als u liet wenscht ben ik gaar
ne tot uw dienst.
Hij ging heen en Edith trad in
de kamer daarnaast, die nu haar
werkkamer was, zooals die eerst
die was geweest van baron Wer
ner von Linderode en daarop van
zijn ongelukkiger! kleinzoon. Ze
ging aan de schrijftafel zitten en
schreef haastig eenige woorden op
een stuk papier, op welks envelop
zij den naam van mejuffrouw Thy-
ra Jensen plaatste. Toen begon zij
weer ongeduldig de kamer op en
neer te loopen tol dokter Harm sen
terugkwam. Hij scheen inde: laad
niet tevreden over hetgeen hij ge
zien had, want zijn gezicht stond
zeer ernstig.
Uw broeder bevalt mij niet.
barones, zeide hij oprecht. Die
vooridu rende toestand van opge
wondenheid moot ten laatste ook
zijn lichamelijke krachten uitput
ten. Al zijn gedachten bewegen zich
klaarblijkelijk maar cn één rich
ting het lot van zij a ongelukkigen
neef en zoolang hij door hot on-
Overal langs den weg donderden de
spontane hoera's.
Na de plechtige ontvangst op het
Stadhuis, begaf de president zich naar
het Zuid-Afrikaansche Tehuis. Hij
werd hier verwelkomd met het zingen
von Ps. 84, vrs. 3 en 4, begeleid door
de muziek van ,,Soli Deo Gloria". De
ontvangst ging hier uit van het Chris
telijk Nationaal Boeren-Comité.
Nader semt men ons
lu de burgemeesterskamer van het
Stadhuis stond een sofa voor Kruger
gereed. Voor den hoofdingang was
een eenvoudige versiering aange
bracht. Aan lafel in de raadszaal ston
den zetels voor den president, den bur
gemeester en de leden van de comité s.
Tusschen de raadszaal en de perstri
bune verhieven zich plantengroepen.
De president werd bij het stadhuis ont
vangen door de commissie uit den ge
meenteraad. Aan den ingang stond een
eerewacht van Boeren met vaandels
geschaard. Boven aan de trap wacht
ten 2 dochtertjes van den Wethouder
Blooker. De Burgem. sprak den pre
sident in de raadszaal toeGij komt
tot ons met een bloedend hart, wijl een
noodlottige oorlog uw eigendommen
heoft vernietigd uw land heeft ver
woest. Gij hebt niet geaarzeld op uw
hoogen leeftijd den pelgrimstocht te
aanvaarden en hebt door uw persoon
lijk optreden pogingen gedaan tot be
ëindiging van den hartgrondige»
wensch een eervollen vrede.
2d© Bacheoncart.
Dinsdagavond had het tweede Bach-
concert plaats, waarbij de pianist Fer-
ruccio Busoni uit Florence als solist
optrad. Hiermede kon ik ditmaal ge
voegelijk mijn verslag besluiten, want
het optreden van het Amsterdaxnsche
orkest is tegenwoordig gelukkig voor
ons geen nieuwtje meer en ook de kla-
vier-heros Busoni is, sedert, zijn eerste
verschijnen in onze stad, voor onge
veer vier jaren, bij de leden der Bach-
vereeniging zeker nog in eerbiedvol
aandenken gebleven.
Of hij toen een geweldiger indruk op
zijn hoorders heeft gemaakt dan dezen
keer staat echter zeer te betwijfelen.
In ieder geval, 't zij men dezen kunste
naar voor 't eerst of bij herhaling
hoort, zijn titanisch klavierspel kan
zijn spannende werking nooit missen.
Zelfs waar het voorgedragen werk
ons ruet onmiddellijk aangrijpt zoo
als bij mij bv. met Liszt's haast over-
dadiig kleurenrijk Concert No. 2 het
geval was volgen wij het samen
werken van zulk een eminent pianist
rnet een niet minder eminent orkest in
bewonderende aandacht, Hooger nog
stijgt de geestdrift wanneer hij zijn
instrument zelf tot orkest gaat maken
en er klanken aan onttoovert van im-
poneerende kracht, verrassende kleur
speling en machtige bezieling Maar
ik moet het opgeven hier een schets in
waarden ie beproeven van een talent
dat enkel te waardeeren is door hem
die zich onder zijn invloed gevoeld
heeft. Ik bepaal mij dus tot de vermel
ding van zijn programma in het twee
de deelbet bestond uit „Toccata,"
„Adagio" en „Fuga" (C-dur, Peters
Orgelwerken Band 3 No. 8) van Bach,
„Nocturne" in C-mol en „Polonaise"
in As van Chopin.
Het orkest, onder de suggestieve aan
voering van Willem Mengelberg, gaf
een heerlijke vertolking van Beetho
ven's Zevende. In het tweede deel deed
het ons op zeer sympathieke wijze ken
nismaken met een expressief en ook
als orkestratie belengwekkend „Voor
spel" van de 2e acte der opera ..Ing-
welde" van M. Schillings, en besloot
het geheel met de „Euryanthe"-ou-
verture van Websr.
Een rijk menu dus van uitgelezen
muzikale gerechten, die bij alie ver
scheidenheid toch hierin overeenkwam
men, dat ze alle met dezelfde keurige
zorg waren toebereid.
PHJLIP LOOTS.
De Weerbaarheidsvereeniging „Voor
Vaderland en Koning" begaf zich he
denmiddag onder haren kapitein-com
mandant, den heer J. J. Zeewcldt Jr.
naar Amsterdam, om ook daar aan
President Kruger hulde te brengen.
Hedenmorgen omstreeks 8 uur bad
de keta) maker M. O tg er, werkzaam
aan de Centraio Werkplaats der H. IJ.
S. M„ het ongeluk staal in zijn linker
oog te krijgen, zoo dat hij zich naar
den oogarts van Genderen Stort moest
begeven.
Vuurbollen.
De heer G. ten Napel schrijft ons;
Naar aanleiding van uw desbetref
fend bericht., kwam het gesprek heden-
derzoelc steeds opnieuw aan die
treurige zaken wordt herinnerd,
is op den terugkeer van een nor
malen gemoedstoestand niet te ho
pen. Een spoedige verandering van
omgeving schijnt me dringend
noodzakelijk. U moet met hem op
reis gaan en wel hoe eer hoe beter.
Ik kan hier vcorloopig niet
gemist worden, maar mijn broeder
zou heel goed met hern weg kun
nen gaan en ik heb hem dit voor
stel reeds herhaaldelijk gedaan.
Totnogtoe wilde hij er niets van
hooren, omdat hij elke aanraking
met menschen vreest, en die is op
reis natuurlijk onvermijdelijk. Bo
vendien is er een andere vijandige
invloed, die mijn bemoeiingen te
genwerkt. Maar ik zal het niette
genstaande dat doorzetten. Nog
deze week moet hij weg.
U zal daarmede het eenige
redmiddel aanwenden waarvan ik
me nog eenig goed gevolg voorstel.
Want mot pillen en drankjes is
hier niets uit te richten. Ik kan
hem niets geven don morphine te
gen tie slapeloosheid, waaraan hij
klaarblijkelijk het meest lijdt. De
jcr en van den apotheker zal u
straits de poeders brengen. ïk be-
'veel u dringend aan. barones. di6
morgen in school op „vuurbollen."
Een mijner leerlingen, omstreeks 4
uur aan 't Kolkje zijnde, Zondagmid
dag. beweert, dit luchtverschijnsel ook
gezien te hebben in de richting N. O.
WoldacUeheidnaar Vermogen.
De ervaring in de laatste jaren ver
kregen, dat velen geneigd zijn „Welda
digheid naar Vermogen" omtrent.
Kerstmis of Nieuwjaar met eene gift
te verblijden, deed de vereeniging be
sluiten ook dit jaar weder eene extra-
bijdrage te vragen.
Maandag worden daartoe 1300 circu
laires verzonden. Gaarne bevelen wij
„Weldadigheid naar Vermogen" aan
bij onze stadgenooten. De a. s. feestda
gen zullen er nog aangenamer door
worden.
Binnenland.
Parlementaire Praatjes.
Het voorstel van de heeren Truyen
en Van Vlijmen om schadeloosstelling
te verleenen aan behoeftige ouders van
door den dienst bij de bereden wapens,
zonder hun aanvraag ingedeelde mili
ciens. is ingetrokken of lit:ver uitge
steld tot bij de hervorming der leger-
organisatie, als wanneer de heeren
het denkbeeld tot alle wapens wen
schen uit te breiden. Het amend, op
de begrooting van oorlog was door den
Min. Eland ontraden, op verschillen
de gronden en een deel van de bezwa
ren werden door de voorstellers erkend.
De vestingbegrooting gaf tot een
langdurig debat aanleiding. Terwijl
de heer Seret er den Min. een grief
van maakte dat deze de stelling van
Amsterdam niet sneller afwerkte, wilde
de heer van Kol juist het werk staken,
omdat hij tegenover de millioenen die
ons veranderd vestmgsjelsel kostte,
het, nut daarvan niet inzag. De water
linies hadden volgens deskundigen
geen waarde meer Ook de Amstsrdam-
sche stelling, die bijna 24 millioen
reeds vorderde, kon dit lot deeleiL
Voort te gaan was in strijd met onze
financ.ieele belangen. De spr. stelde
dan een aantal vragen
Kunnen wij zonder ons veldleger
aan groote verliezen bloot te stellen de
reusachtige fortenrij bezetten
Zijn de. inundaties zoo dat wij er op
kunnen vertrouwen?
Zal ieder der forten bestand blijken
tegen de uitwerking van 't hedeu-
daagsch geschut?
Is voldoende gezorgd voor de water-
verschaffixg?
Is er afdoende gezorgd en kan 't
voor appro landeering, voor aan
voer van graan en steenkolen
Gaat het aan een bevolking van
500.090 menschen bloot te stellen »nn
een bombardement? Is dat gevaar ge
rechtvaardigd bij een verdelging voor
enkele dagen?
Wat zal 't lot van Amsterdam zijn
als nu de forten zijn genomen door
den vijand, wat al spoedig kan geschie
den?
Kan de vijand, meester van de slui
zen te IJmuiden, niet terstond den ge
heel eu IJpolder inundeer en?
Is ook een stad van 600.000 zielen ge
schikt om te worden ons laatste red-
uii, het palladium onzer onafhanke-
heid?
Mag men 't land ook maar geheel
overgeven aar. den vijand, om ons en
kel tot de verdediging te bepalen van
Amsterdam?
Op de meeste dezer vragen gaf de
spr. een ontkennend antwoord en
grondde daarop zijn amend, om de
verdere uitvoering van de stelling van
Amsterdam te staken en op te houden
met het roekeloos verspillen van mil
lioenen.
De heer Verbey daarentegen was
door de geheime stukken, aan de Ka
mer overgelegd, overtuigd van de nood
zakelijkheid der stelling, doch ook hij
achtte verschillende wijzigingen in het
gevolgde stelsel noodig. Maar hij be
streed de opvattingen van den heerv.
Kol, speciaal diens meening, dat ons
land zich leende voor een gueiilia-
oorlog.
Do Minister zeide dat hij, met het
geld dat het Kabinet hem wilde toe
staan zoo snel voortwerkte als moge
lijk was. Hij meende van de Kamer,
nu zij zijn inzichten kende, vertrou
wen te mogen vragen, ook wat de N.-
Holl. waterlinie betrof. De beide eer
ste vragen beantwoordde hij volmon
dig bevestigend. De forten van Amster
dam, gemaakt zooals de heer van Kol
ze bedoelde, waren tegen modern ge
schut bestand. Verplaatsbare waren
voor ons land onbruikbaar. Nog tien
millioen waren noodig en hoe sneller
men werkte hoe goedkooper. De watev-
zalf ui bewaring te namen an dan
patiënt nooit meer dan de voor ei
ken keer voorgeschreven dosis te
geven. Bij zieken van dorgelijken
aard moet men voorzichtig zijn,
want ze zijn ontoerekenbaar.
Wenscht u me anders nog iets te
vragen
Neen. Maar ik zou u een dienst
willen verzoeken, dokter! Zal u
vandaag den heer Hallager nog be
zoeken
ïk ga geregeld 's avonds naar
hem toe.
Bij die gelegenheid zal u na
tuurlijk ook zijn pleegzuster zien.
Wil u haar een brief voor me over
handigen?maar zóó dat geen
ander er iets van bemerkt. Het be
treft gewichtige zaken, die echter
noch de heer Hallager, noch zijn
moeder mogen weten. Ik zou u niet
met zoo'n zonderling verzoek las
tig vallen als ik me op andere wij
ze wist te redden.
Zoo haar houding den dokter ook
bevreemdde, hij was toch te hof
felijk haar daarvan iets te laten
bemerken. Bereidwillig beloofde
hij aan haar wensch gevolg te ge
ven en nam het sierlijk zwart ge
rande briefje in ontvangst.
Maar verzraimfc u niet der juf
voorziening was voldoende. Voor de
proviandeering was nu een commissie
van onderzoek benoemd. Een eigenlijk
bombardement der stad was niet te
vreezen. Het inundeeren van den IJ
polder zou den vijand zelf het meest
hinderen. Voor een guerilla was ons
land ongeschikt. Een goed leger be
hoorde op de vestingen te steunen: in
een oorlog moest niet, alles op één kaart
staan. Leger, vloot en vest.ingstelsel
moesten een geheel vormen Was de
stelling van Amsterdam gereed, dan
moest, men aan de kustforten beginnen.
Hel amend der socialisten werd ver
worpen met 60 tegen 17 stemmen. De
vestingbegrooting werd zonder stem
ming, de begrooting van oorlog met
74 tegen 7 stemmen goedgekeurd.
Toon kwam men aan Waterstaat,
zonder algemeene beraadslaging en
daarmede aan de tallooze provinciale
districts- en gemeentelijke belangen.
De Min. hoopte, in antwoord aan
den heer Schafsma, dit zittingjaar nog
een voorstel te doen betreffende de in
dijking van de Louwerzee. Hij achtte
in antwoord aan deD heer van Gijn,
verbetering van Aardappelengat en-
Hellegat noodig.
De Min. erkende de noodzakelijkheid
om voort te gaan met de normalisee-
ring van de Maas, ten einde die tot
Tegelen bevaarbaar te maken. Hij be
loofde een nauwkeurig onderzoek naar
de mogelijkheid van verbetering der
Vecht in Overijsel.
Daarmede is het voornaamste gecon
stateerd.
Heden 11 uur voortzetting.
Vrijdag zijn tegen den aanvang der
zitting een reeks kleine ontwerpen aan
de orde gesteld.
G. Jr.
Huwelijk der Koningin.
In wel ingelichte kringen weet men
omtrent den inhoud van het weldra ln
te dienen wetsontwerp betreffende het
huwelijk van EL M. de Koningin het
volgende mede te deelen. Er zou tn
worden voorgesteld aan den aanstaan
den Gemaal van H, M. het Nederlan
derschap toe te kennen en tevens zou
het regelen de toekenning aan den
Hertog-Gemaal van een jaarlijksch in
komen uit 's lands kas, echter niet ge
durende het leven zijner Gemalin. De
naturalisatie van den Hertog zal o. a.
ten gevolge hebben dat Z. EL uit het
Duitsch staatsverband treedt
De kamerdienaar van president Kru
ger, Happe genaamd, een Amsterdam-
mei* van geboorte en die reeds sedert
6 jaren den president dient, ontving
Maandag toen hij te Amsterdam was
in verband met de komst van zijn mees
ter, van uitgezette ambtenaren uit
Transvaal het minder aangename be
richt, dat sedert zijn afwezigheid uit
Pretoria, waar hij in de Fisagiriestraat
woonde, de Engelschen zijn woning
geheel hadden leeggeplunderd. Hij be
zat o. a een heel aardige verzameling
curiositeiten, waaronder vele van het
oorlogsveld. Aanleiding tot dat plun
deren schijnt geweest te zijn het vin
den van geweren in een put op een
terrein dicht bij zijn woning, maar dat
hem in geene deeie aanging.
Cour tan Hove.
Dinsdagmiddag tegen het uur van
aanvang der Cour van gelukwenscbing
ten Hove van de militairen, was er
een groote toeloop van schutterij, land
en zeemacht naar 'het Koninklijk Pa
leis, terwijl een lange file van rijtui
gen af- en aanreed.
Te midden van dat drukke verkeer
kwamen EL M. de Koningin en Her
tog Hendrik in den door een vierspan
getrokken phaêton op het Paleis terug
van den rijtocht in stad en omstreken.
Het Vorstelijk Paar werd bij het op
rijden van het plein voor het Paleis
omringd door het gejuich Yan de me
nigte.
Bijna alle opper-, hoofd- en Yerdere
officieren in de residentie en uit da
omliggende garnizoenen hadden zich
ter ontvangst door H. H., in tegen
woordigheid van den Hertog, aange
meld.
Zij werden door hunne respectieve
commandanten voorgesteld.
De Cour van gelukwenscbing die de
Koningin Dinsdagavond ten paleize
hield, was niet minder druk bezocht
In de groote balzaal alwaar de audien-
tiegangers samenkwamen, schitterde
het van da uniformen en gaia-ombts-
gewaöen, hoewel er ook vele personen
waren, die In rok verschenen. De in
geschrevenen maakten een wandeling
door de in een zee van electrisch licht
schitterende salons alvorens de recep
tiezaal binnen te treden, alwaar H.
M. staande tusschen EL M. de Koning-
frouw bij het afgeven te zeggen
dat ik op haar stilzwijgen reken.
Hot zijn hoogst gewichtige belan
gen, dio op het spel staan..
Do dokter beloofde nog eens al
les nauwgezet te zullen volbren
gen en met een woord van dank
reikte Edith hem de hand. Aan
het open venster staande zag zij
het wegrijdend wagentje na en
nooit had zij meer op haar groot
vader geleken dan op dit oogen
blik nu de harde, gruwzame trek
om haar mond en neus alle schoon
heid van haar klassiek gelaat weg
nam.
EEN EN TWINTIGSTE
HOOFDSTUK.
Een sombere, betrokken 'dag was
aangebroken. Daar waar de naar
het dorp voerende veldweg zich in
de duisternis van het woud ver
loor, stond Edith von Lindorode.
reeds meer dan een kwartier te
wachten. Ze was ongeduldig, maar
verliet haar plaats niet, want ze
wist dat de andere komen zou. dat
de tooverformule, waarmede zij
haar had bezworen te verschij
nen, haar uitwerking onmogelijk
kon missen. En nu ademde zij
in-Moeder en den Hertog, haar aan
staanden gemaal en omringd door de
grootmeesteressen en dames du palals
en groot-officieren der hofhoudingen,
den groet ontving van de honderden
eri honderden die in een schier einde-
looze rij voorbijtrokken.
Zij, die zich voor dezen cour had
den doen inschrijven, vertegenwoor
digden grootendeels de koninklijke hof
houding, de hooge staatslichamen, het
Nederl. corps diplomatique, de beid©
Kamers der Staten-Generaal, de rech
terlijke macht, de rijks-, provinciale
en gemeentebesturen, de kerkelijke col
legien, de instellingen van kunst en
wetenschap, de verschillende takken
van den staatsdienst, het consulaire
corps en verschillende openbare co
legiên en particuliere instellingen.
Onder de deelnemers aan dezen cour
bevonden zich o.a. een deputatie van
het hoofdcomité van het Roode Kruis,
de consul-generaal van den Oranje-
Vrijstaat, het comité voor feestelijke
volkshulde bij H. M. huwelijk, de hoofd
commissarissen van politie te Rotter
dam en 's-Gravenhage.
Te 11 uur ruim was de cour afge-
loopen.
Men seint ons uit Den Haag
Bij behandeling van het hoofdstuk
\V aterstaat, werd ingediend een amen
dement-De Waal Malefijt om te schrap
pen de geiden voor de vergrooting van
de haven te IJmuiden. Na bestrijding
werd de post door den minister inge
trokken.
Men seint ons uit den Haag:
Bij zijn vertrek werd President Kru
ger toegejuicht door eenige honderden
op het Stationsplein en de perrons.
De koninklijke wachtkamers waren
beschikbaar gesteld.
Het Kamerlid Van Kerkwijk vierde
heden zijn zeventigsten verjaardag.
onder veel belangstelling.
Rechtszaken.
P olak— Domel& N i en wen hui s.
De civiele kamer van de rechihonk
te Amsterdam deed Dinsdag uitspraak
in de zaak EL Polak contra F. Do; .e-
la Nieuwenhuis, waarin de eersto een
eisch van schadevergoeding, grooi
f 1000, had ingesteld tegen den laatste,
wegens plaatsing van een voor Polak
beleedigend artikel in „De Vrije So
cialist" van 5 Juli j.L
In het geïncrimineerde artikel was
van Polak gezegd dat hij ln zijn qua-
liteit als voorzitter van dsn A. N, D.
B. knoeide met de patroons, door weü
ke bewering Polak zich beleedigd had
geveeld, omdat hij daardoor gedaald
was in de achting en het vertrouwen
der leden van den Bond. Daarom bad
liij de bovengenoemde schadevergoe
ding geëischt. Bovendien was hij door
het artikel in zijn eer en goeden naam
aangetast
De rechtbank achtte do geïncrlmL
neer de woorden bcleedlgead, verwierp
de bewering van gedaagde dat hij had
gehandeld in het olgejpaen belang,
omdat da quallfXcaÜe op geen enkel
medegedeeld feit steunde, on nam ook
aan dat hij het oogmerk om te bel go-
digan gehad had.
Derhalv-ö wees de rechtbank de voe
dering toe.
Daar echte* de omvang der beweer
de schade niet was te schotten er
was o.a. niet gebleken van óen „étorm
van verontwaardiging", welke gïscW
beweerde dat hei artikel zou hebben
gewekt en partijen gewoon fcljn in
hare woderzIjcLsche organen elkander
minder liefelijke benamingen toe te
voegen (het vonnis releveerde een
soortgelijke uitdrukking aan het adrea
van DqiuöLï Nieuwenhuis, uil een ar
tikel geieekend „H. P.", in liet ina-
Ui-au»bewakers-weekblad), waardoor
da beleedlglng moet geacht worden
veel van tiaar grofheid te hebben ver
loren, achtto do rechtbank de opleg
ging von een geldboete van 100 vol
doende. Zij veroordeelde mitsdien De
mala Nieuwonhula tot betaling var.
boete, vermeerderd mat da kosten
het proces, welke bepaald werden
f 135.
Sport en Weüsvr^&j
Hockey.
Te Rotterdam speelde Zoncag dé ste
delijke club „Victoria" voor de eerste
kl. competitie van den Ned. Hockey en
Bandy Bond en won met 3—0 van da
Haarlemsche H. B. C.
Deze laatste kwam met een onvolie-
dig elftal uit.
Letteren en Kunst.
Agnes Sorma oogstte in Konstanti-
nopel zeer veel bijval met de verloi-
king van de hoofdrol in „Johannis-
feuer.'
diep als iemand, die zich tot een
zwaren strijd gereed maakt, want
tusschen de akkers en weilanden
bij de laatste huizen van Eichfeld
had zij een slanke vrouwengestal
te opgemerkt, die zich klaarblijke
lijk in de richting van het woud -
vcortbewoog. Ze trok zich nog wat
meer onder bescherming der mach-,
tige beukenkronen terug en schoof
de voile, die haar gelaat bedekt
had, omhoog. Bij hetgeen ze nu
van plan was behoefde zij haar ge
laat niet voor de gehate, medemin
nares te verbergen; er viel ni^ts
meer te huichelen, niets meer tus-
sciie.n h;.ar te verbergen. Wat de
andere ook in haar gelaatstrekken
mocht lezen, zooals de zaken nu
stonden, was het Edith volkomen
onverschillig.
Nog een kort oogenblik van onge
duldig wachten en toen stonden zij
tegenover elkaar. Thyra blozend en
frisch, doch met een uitdrukking
van angstige verwachting op het
gelaat, de barones von Linderode
trotsch en ongenaakbaar als op het
oogenblik. dat zij voor de laatste
maal van de jonge Noorsche had
afscheid genomen.
(Wordt vorvoh^dO
