i vM
J*.
Grootmama's inval.
F f r| IfflTOL
Osbome-Iïouse, het Paleis op het eiland Wight, in den rechtervleugel waarvan.
Koningin Victoria overleden is.
dezelfde vijver, waar hij zijn eer-
bekentenis had gedaan, die zoo
[echt opgenomen was.
„Wat! Mij verlaten! Nu reeds?"
Hij kreeg een kleur van genoegen,
laar poogde,- ondanks zijn ontroering,
spotten.
„Dat is een woord, dat een arme,
in ongenade gevallene als ik, de
looie edelman die ik eertijds was,
die hier zoo verpletterend werd afge-
zou begeeren
„Souvent femme varie, neef, ik kon
zijn
„Ik ben. degeen die veranderd is
„Van hart?"
„Neen, van gelaat, en nu zou ik
niet de woorden durven herha-
jn die ik toen sprak."
Waarom niet?"
„Omdat ditmaal bet antwoord ver-
liend zou zijn."
„Beproef het."
Hij verbleekte en met bewogen stem
ei hij:
„Laat dat spel, Odette, want het is
voor een zoo leelijk man
liefde te spreken, en een meisje
oo schoon als gij, moest er niet mede
Het jonge meisje nam zijn hand in
le hare:
„Neef!" zei zij ernstig, „een enkele
mishaagt mij in u, dat u uiterlijk
uw overige hoedanigheden in de
chaduw stelt. Zie! er is van den mooien
niets overgebleven en daarom
leb ik u lief."
Het huwelijk werd met groote praal
tot groote verbazing van
babbelaarsters, die zich die zonder-
inge luim van mejuffer de Croix-Nivert
niet konden voorstellen. En
na verloop van een jaar de jonge
barones moeder werd van een jongen
leelijk als zijn vader vroeger mooi
geweest, riep deze laatste juichend
uit:
„Goddank! Hem zal men niet de
Narcis noemen, en het zal hem
jaren van geluk kosten!"
Krijgsgevangen zonder slag
of stoot.
De bloedigste oorlog heeft soms
zijne kluchtige zijde. Zoo gelukte
het in den Franscli-Duitschen oor
log van 1870 den Badensehen troe
pen in Hagenau een geheelen
spoortrein met Franschen gevangen
te nemen.
Dat gebeurde op de volgende
wijze
Nadat de Badensche troepen
meester van Hagenau waren en de
Fransche telegrafisten door Duit-
sche waren vervangenkwam er
een telegram van den Franschen
kommandant in Straatsburg, met
de vraag: ,,Is alles veilig? Kunnen
wij troepen zenden De Duitschers
antwoordden natuurlijk met ..Ja
en toen er een uur later een trein
met 1000 Franschen te Hagenau
aankwam, werden zii zonder dat
men hen liet uitstappen, met trein.
locomotief pak, zak én al naar Ber
lijn gezonden.
De „kat" in spreekwoord en
spreekwijs.
Het eerste gewin, is kattegespin.
De kat uit den boom kijken.
Kat in den zak.
Als een kat in een vreemd pakhuis,
't Muist wat van katten komt.
Als de katjes muizen, dan mauwen ze
niet.
Geen kat zonder handschoenen.
De kat in 't donker knijpen.
Als de kat van honk is, zijn de muizen
baas.
Leven als katten en honden.
Bij nacht zijn alle katten grauw.
Hij loopt als een kat om de heete brij.
Met. elkaar omgaan als de kat met de
muizen.
De kat laten lollen.
De kat in den kelder.
Ergens de kat in steken.
De kat de bel aanbinden.
Op katjesspel uitdraaien.
Van de kat of de kater gebeten worden.
Eerst spelen en dan krabben, is katten
manier.
Kattebelletje.
Kattekwaad.
Katterig.
Valsche kat.
Brutale kat.
Het katje van de baan.
Tooneeloffect.
Dat men in vroeger tijd ook de kunst
verstond om door uiterlijkheden de
aandacht van het publiek op het too-
neel te vestigen, blijkt uit het volgen
de
Bij de opvoering van het treurspel
Andromeda van Corneille, in 1650, te
Parijs, werd de' rol van het paard Pe
gasus door een levend paard voorge
steld, dat, in de lucht zwevend, al de
bewegingen maakte, die het op den
grond gemaakt zou hebben. Om het
dier daartoe af te richten, had men
het reeds sinds eenige dagen geen
voeder gegeven, zoodat het uitgehon
gerd op het tooneel kwam. Op het
oogenhlik dat het moest opkomen,
plaatste zich tusschen de coulisses een
man, die eeilé gi'oöte krib met haver
voor de oogeh van het paard heen en
weer zwaaide. Door honger gedreven,
begon het paard nu te hinneken en met
de pooten juist zulke bewegingen te
maken als de dichter had voorgeschre
ven. Het stuk had groot succes, waar
van, naast den d ichter en de tooneel-
spelers, het paard ook de eer toekwam.
Schoolopstellen.
Een onderwijzer geeft daarvan de
volgende staaltjes»
„Het schaap. Als men het streelt,
geeft het een zacht geluid, omdat het
zoo zacht is. Men gebruikt het voor
vioolsnaren, omdat het zoo geduldig
is. Daarom kan men het slachten. Ook
kan men het vel gebruiken. Het heeft
vier pooten, die onder zijn buik zijn,
twee aan den kop en twee aan den
staart."
„De rivier. De rivier stort haar wa
ter in de zee uit. Hoewel zij daar haar
naam niet behoudt, vereenigt haar wa
ter zich met het water van de zee.
Evenals de loop van eene rivier een
einde neemt, zoo neemt ook de levens
loop van den mensch een einde. Ieder
mensch moet een einde aan zijn leven
maken, want men zegt: „Allemenschen
moeten sterven."
„Tc-cht"-msnscheiL.
„Mijn vader," zei iemand in allen
ernst, „was gevoeliger voor kou vat
ten dan ieder ander, dien ik ooit ge
kend heb."
„Dan moet het wel heel lastig ge
weest zijn."
„Of heit dat was! Hij kon geen oogen
hlik op den tocht zitten, zonder verkou
den te worden. Ik herinner mij zeke
ren avond, dat mijn vader, toen hij bij
een vriend op bezoek was, plotseling
begon te niezen. Hij beweerde, dat het
in de kamer tochtte. Alles werd ge
daan om te ontdekken waar de tocht
vandaan kon komen, maar te vergeefs.
De deuren en vensters waren dicht
en een- haard was er niet, maar mijn
vader bleef aanhoudend niezen, en
hield vol, dat er tocht in de kamer was,
en dat was er ook."
„Wat was die tocht dan?"
„Het bleek, dat de stop niet weer op
de azijnflesch was gezet."
(Naar het Duitsch.)
„T Zal heusch niet gaan. lieve Hans,
met den hesten wil ter wereld niet,
werkelijk, ik hen doodmoe".
Zij keek hein zóó uitgeput aan bij
deze woorden en scheen werkelijk zóó
vermoeid, dat de handelsraad er ern
stig over begon te denken een dokter
ie laten komen. Maar daarvan wilde
zijn vrouw niets weten wat zouden de
gasten wel moeten denken Neen, zoo
erg was het niet j met een uurtje rust
zou zij wel,weer de noodige kracht te
rugvinden en dan zou zij ten slotte nog
wel aan het feestmaal kunnen deelne
men. Een geboortefeest zonder de ja-
rigjBidat zou'wat moois zijn
Goed dan zij moest maar een uur
tje rust gaan nemen, dan kon zij nog
eens bedenken welken wensch zij nog
gaarne zou willen vervuld hebben. En
hij dacht daarbij aan een prachtige
Chineësche vaas, die zij onlangs in cle
Leipzigerstrasze had gezien en die zij
buitengewoon mooi had gevonden.
Hij liet zich door haar een kus op
de wang drukken en kuste zelf het
smalle, magere handje, dat zij hem
reikte. En toen zij daarop langzaam
wegruischte in haar kostbaar zwart
zijden kleed, keek hij haar lang, lang
Het onderzeesehe schip „Narval".
In den loop der vorige week zijn
düQr de Fransche marine or> de
reede van Cherbourg in tegenwoor
digheid van den minister van ma
rine en dien van oorlog goedge
slaagde proeven genomen mei de
nieuwe onderzeesehe booten ..Mor
se" en „Narval." Uit de proefne
mingen is gebleken, volgens het
oordeel van deskundigen, dat
Frankrijk nu de middelen bezit om
zijn kusten tegen ie deren aanval
te beveiligen.
Wij geven hierbij de afbeelding
van de „Narval", die bestemd is,
onderzeesehe torpedoaanvallen te
richten op vijandelijke oorlogssche
pen. De „Narval" kan zoowel aan
de oppervlakte van het water als
onder zee varen. In het eerste ge
val ontwikkelt zij een snelheid van
12 knoopen, in het laatste een van
8 knoopen. Op de plaat bevindt het
vaartuig zich onder waterslechts
een kleine signaalstang met een
vlag eraan steekt boven het water-
niveau uit om den weg, dien de
boot volgt van het land af te kun
nen waarnemen. Het schip vaart
onder water door middel van ac
cumulatoren waarin de noodige
elecfcriciteit kan worden, opgeza
meld voor een lange reis. A!s de
boot aan die oppervlakte vaart,
wordt zij door een met nafta ver-
-warmde stoommachine gedreven
en kan gebruikt worden als gewo
ne. torpedoboot.
Voor zij zinkt, worden alle in
gangen en speciaal schoorsteen wa
terdicht. afgesloten. Het dalen en
rijzen der boot geschiedt automa
tisch en met groote zekerheid. De
voorwaartsche beweging wordt ver
oorzaakt door een zich aan de ach
terzijde bevindende schroef, waar
vóór het roer is geplaatst. Het schip
is 36 M. lang en verplaatst, als het
geheel is ondergedompeld, 160 ton
water. De machines ontwikkelen
250 paardekrachten. Vier werpbui-
zen dienen voor het afschieten van
torpedo's.
na, met een uitdrukking van ontvoe
ring en medelijden, die aan zijn, trots
zijn hoogen ouderdom, nog energieke
trekken iets sympathieks gaf.
Zijn lief, goed oudje 't Was ook
geen wonder dat zij zich vermoeid ge
voelde na dien morgen vol inspanning
en drukte. Is een mensch eerst maar
eens tachtig jaren oud, dan wordt hem
zelfs de vreugde een last. Reeds bij het
krieken van den dag was de drukte be
gonnen eerst de aubade, door het zan
gerskoor van de fabriek aan de hoog
vereerde vrouw gebrachtdaarop de
honderden gelukwenscnen, die van
alle kanten toestroomden, de bloemen,
de geschenken, de deputaties en afzon
derlijke bezoekers 't was alles heer
lijk en indrukwekkend geweest, maar
toch ook ontzettend vermoeiend. Alleen
de naaste bloedverwanten, kinderen
en behuwdkinderen, kleinkinderen en
achterkleinkinderen, neven en nich
ten, telden reeds een dertig personen
- en ieder wilde op die goede groot
mama toch 2 3 minuten beslag leg
gen Hij had er zich over verbaasd dat
zij hei zoo lang had volgehouden. Zij
was werkelijk een reuzin van kracht,
bij hern vergeleken, en welk een humor
spreidde zij dikwijls nog ten toon, wel
ke geestige opmerkingen wierp zij
soms nog tusschen het gesprek door
Hij moest lachen wanneer hij daar
nog aan dacht. Hij was nauwelijks
twee jaren ouder dan zij, maar als hij
zichzelven eens beschouwde, met de
bijne verlamde ledematen, haast onaf
gebroken aan den ziekenstoel gekluis
terd was hij dan bij haar vergele
ken niet een ongelukkige stumperd
Dat is te zeggen, zijn geest was nog
zoo frisch en opgewekt als van een jon
gen man. Met zijn twee-em-tachtig ja
ren bleef hij toch altijd nog het wer
kelijke hoofd zijner wijdvertakte fami
lie en de eigenlijke chef der oude ge
renommeerde fi,\na Hellmann Co.,
metaalwarenfabrikanten. welker lei
ding hij alleen om zich van het zaken
doen vrij te maken aan zijn beide oud
ste zoons had overgedaan. Hij had wel
eens willen zien, wie het zou hebben
durven wagen in een aangelegenheid
van eenige beteekenis zijn wil te v.*o-
derstaan Hij zou hem eenvoudig door
zijn toorn hebben verpletterd;
Maar al te goed kende zijn vrouw
deze zijde van zijn karakter. En daar-
een ..ondergeschikte" wel, toen had
zij in gezelschap van den man barer
keuze het huis verlaten waar zij zoo
lang gelukkig was geweest, zij was
ergens in het buitenland met, hern ge
trouwd en sedert had men haar niet
teruggezien.
Aardig was dat zeker niet en correct
evenmin maar lieve hemel het men-
schelijk hart...
En thans, op grootmama's tachtig-
sten verjaardag was het eerste levens-
teeken van de vluchtelinge gekomen.
Vierentwintig uur geleden had de post
bode der oude dame een brief van
Fritzi komenzij kon zich geen heer
wagen was dat zij met haar dochtertje
onder de feestvierenden verscheen
Anders ging het haar heel goedzij
had een man die haar hartelijk lief
had en ijverig werkte en wellicht een
maal nog beroemd zou worden en
meer kon de kleindochter van een han
delsraad toch ook al niet verlangen.
Dat was een brief, die de zenuwen
der oude grootmoeder duchtig in op
roer bad gebracht. Natuurlijk zou haar
Fritzi gebrachtof het misschien al te
lijker geschenk op haren geboortedag
wenschen. Hoe evenwel moest de stijf
koppige oude man met dit plannetje
verzoend worden
Urenlang zat zij te denken einde
lijk viel haar een oplossing in. die zij
onmiddellijk met beide handen aan
greep.
„Zoo zal het gaan," zeide zij, stil
voor zich hesa lachend. „Zoo heeft hij
zijn zin, wordt er van zijn eenmaal ge
geven bevel niet afgeweken en ik
weet den mijnen door te zetten. En per
slot van rekening zal het hem niet
minder genoegen doen dan mijzelf."
Tegen 1 uur 's middags had zij Fritzi
besteld elk oogenblik kon zij thans
binnentreden. Met een baby wilde zij
komen Fritzi met een baby
Stil werd daar niet geklopt? Ja
wel
De oude dame richtte zich in harm
stoel op en riep „binnen De ka n>
nier opende de deur en een slanks
jonge vrouw, met een klein blond
meisje aan de hand, trad in de kamer.
„Grootmama „Kind
Met een heerlijk geurende bouquet
rozen in de handjes stond de kleine
daar en beschouwde met verwonderde
oogen de groep der beide vrouwen, die
elkander onder luid snikken omarm-
Cui*acaoscliö mangeltjes.
Do onder dien naam bekende
Oost-Indische aardnootjes, ook we!
ap&nnootjes en bij de jeugd, als
snoeperij, als ..sausjes" bekend,
hebben sedert lang bij vele ban
ketbakkers de amandelen verdron
gen. omdat ze gemakkelijk te ont
bolsteren en zeer goedkoop zijn. In
onze O.-l. Bezittingen noemt men
ze Kal jan". Zoodra de rijst van
het land is. worden in dien grond
de nootjes gepoot, evenals hij ons
dc aardappelen in den regel ge
ven ze een overvloedige# oogsthet
loof is een uitstekend groen-voer
vooi de paarden en >appies.
De Javanen bereiden de nootjes
op verschillende wijzen als voed
sel. en gedroogd en gemalen bak
ken zij er brood van. Vroeger, toen
de stoomvaart op OosUndiê nog
niel zoo'n vlucht had genomen, wer
den de repatrieerenae zeilschepen
dei marine voorzien van uil Kat jan
gebakken scheepsbeschuit. Dat
kostje werd op de reis. door ver
groeiing, zoo hard. dat Janmaat hei.
met een hamer moest stukslaan e:i
in zijn zoogenaamd theewater moert
weken, alvorens het to kunnen ver
orberen. Zoodra het schip was bin-
nengeloopen, werd het afgemon
sterd en buiten dienst gesteld en
ging alles, wat er nog aan victua
lie en dus ook de Katjanbeschuit
aan boord was, naar de magazijnen
op de Rijkswerven, waar het in
conservatie genomen werden moest
het scheepsvolk op de wachtsche
pen dat rösiantje onoeuzelen. Stel
ler dezes herinnert zich nog zeer
goed, dat bij de nieuw opgerichte
leerschool voor machinistleeriingen
\.t- Hellevoetsluis de jongelieden op
een oude kanonneerboot moesten
logoeren. en dat zii bij hun eerste
ontbijt een bak met Katjan kregen
die zoo hard was en zoo vol kalan
ders zat, dat het leefde van die wit
te wormpjes en ongenietbaar was.
Dat is nu gelukkig alles zeer ver
béterd er wordt nu geen Katjan
beschuit meer gevictualieerd.
Maar nu de vraag hoe is men
aan den naam van Curacaosche
amandeltjes gekomen Op Curacao
of naburige eilanden onder ons ge-
Het devies van Koningin Victoria ,,Ün earth peace, Good will toward men".
(Vrede op aarde, den menschen een welbehagen).
om had zij het niet gewaagd van haar
kant het eerst te spreken over „iets",
dat jaren geleden was voorgevallen.
Zou hij niet gemerkt hebben dat al
leen de gedachte aan dat „iets" haar
vandaag zoo had neergedrukt en afge
mat Maar hij had eenmaal gezworen
dat de „onwaardige" zijn drempel niet
meer zou overschrijden. Hard moest
hij blijven, hard tot eiken prijs. De
arme vrouw moest zich daar maar
overheen zetten
„Frans
De oude bediende van de familie, die
ter eere van dezen dag zijn gala-livrei
droeg, verscheen op den drempel.
„Rijd mij naar het salon terug
naar de gasten
„Zou je mij te bed willen brengen?
Toch niet leg maar een kussen daar
in dien stoel. En als er een jonge dame
met een kindje komt zij heet me
vrouw Güssow en zal waarschijnlijk
van de achtertrap gebruik maken
dan moet ge haar onmiddellijk hier
bij mij in de kamer brengen
De kamenier was nog niet lang bij
de oude mevrouw in betrekking zij
wist van „die geschiedenis" niets. Het
heele personeel had drie jaren geleden
van den ouden heer zijn ontslag gekre
gen op Frans na, dien hij niet kon
missen, maar die dan ook met een hei
ligen eed moest beloven dat hij zou
zwijgen.
Als zij dat alles nu eens overdacht,
had haar oude Hans zich in deze zaak
wel een beetje dwaas aangesteld. Zij
wist zelf maar al te goed hoe hij zelf
naar zijn „Fritzi" verlangde. Was zij
niet zijn lievelinge geweest, het kleine
ding, dat reeds zoo spoedig wees was
geworden, dat na den dood harer
ouders in het huis harer grootouders
als een kleine, vroolijke wildzang was
opgegroeid Hij mocht de kleine Fritzi
zoo graag lijden, veel liever dan al de
andere kleinkinderen, die zoo correct
waren opgevoed, 't Was evenwel een
quaestie van gezag aan den eenen en
ongehoorzaamheid aan den anderen
kant geweest en daarom liet hij zich
van het eenmaal genomen besluit ook
thans niet afbrengen.
„Zij komt niet meer over mijn drem
pel daarbij bleef het.
Wat had die arme kleine dan voor
verschrikkelijks gedaan Zij was ver
liefd geworden op den beeldhouwer
Güssow, een bijzonder knap jong-
mensch van veel aanleg, die op het ate
lier der firma werkte. Dat was alles. En
toen grootpapa Hellmann zijn toestem
ming weigerde tot een verbintenis met
den en kusten.
En toen kwam aan Hansi zelf zoo
heette de kleine, naar grootpapa de
beurt om geluk te wenschen...
Een uur hadden de beide dames met
het kind onder vertrouwelijk gebab
bel doorgebracht toen kwam het dei-
oude dame voor alsof zij een onbehol
pen stap de deur hoorde naderen.
„Daar komt grootvader gauw
naar binnen, lieve
Fritzi verdween in de naaste kamer,
terwijl de kleine Hansi bij grootmoe
der bleef. Deze opende thans de deur
en door Frans gesteund trad de oude
heer de kamer binnen. De bediende liet
hem zacht in den zetel glijden en ver
wijderde zich.
„Wel, goed uitgerust?" vroeg de
oude heer joviaal.
„Dank je, dat gaat wel."
„En wat... wie is daar
Zijn blik rustte vragend op de kleine,
die hem met haar helderblauwe oogjes
nieuwsgierig aankeek.
,,'t Is een kleine bezoekster, die mij
komt geiukwenschen," zeide de jarige,
het kind met haar magere, witte hand
zacht de lokken streelend „raad eens
wie het is
Een oogenblik keek de handelsraad
zijn vrouw aan toen steeg hem een
toornige blos naar het gelaat.
„Is hei haar kind Is zij toch terug
gekomen klonk het op harden toon
van zijn lippen.
„Ja zij is... hier."
„Wat? Zij heeft dus gewaagd mijn
drempel te overschrijden?"
„Zij heeft hem niet overschreden
daar is hij, „je drempel"
Zij wees lachend naar een dikke
plank, die tegen den schoorsteen in
een hoek geleund stond.
„Wat... wat beteekent dat? Wil je
me voor den mal houden?"
„Ik heb den drempel er door den
timmerman uit laten nemen dus
kon zij hem niet overschrijden. Zoo
heb jij je zin, oudje, en mij... mij ver
vult het den vurigsten wensch mijns
harten. Ziezoo Hans, en nu... verzet je
nu ook niet langer... zeg ja en amen..."
Hij kon het niet langer uithouden.
Tranen heete tranen, die zijn ge
moed verlichtten, stroomden uit zijne
oude oogen. En terwijl hij zich voor
over boog en het blonde krullekopje
naar zich toetrok, stortte uit de kamer
daarnaast eene slanke vrouwengestalte
op hem toe en viel naast zijn stoel op
de knieën.
„Vergeving, grootpapa
Hij had reeds lang vergeven.
bied v/orden ze niet verbouwd. In
vroegere jaren werden dio nootjes
bij ladingen vol van Venezuela naar
Curapao overgevoerd 't schijnt toen
een sïapelnlaafcs voor dal- voedings
middel te zijn geweest vanwaar uit
het in particuliere schepen bij ons
werd ingevoerd.
De waarde van adverteeren.
Een van de grootste adverteerders in
Londen zegt:
„Wij hebben een nieuw middel ge
vonden om te weten te komen in welken
kring onze advertenties gelezen wor
den. Wij plaatsten een paar artikeltjes
van een halve kolom, waarin wij op
zettelijk zes historische feiten verkeerd
voorstelden.. Binnen een week ontvin
gen wij tusschen de 300 en 400 brieven
uit alle streken van het land', van
menschen, die wilden weten, waarom
wij er zulk een stommerik op nahiel
den, die zoo weinig van de Engelsche
geschiedenis wist. Drie of vier weken
lang stroomden ons brieven toe. Het
was een van de meest pakkende artike
len, die wij ooit gedrukt hebben; maar
wij hebben de proefneming niet her
haald, omdat die ééne genoeg aan het
doel beantwoordde. De brieven kwamen
van schooljongens, meisjes, professo
ren, predikanten, onderwijzers, en er
waren er zelfs twee bij van mannen,
die een wereldberoemden naam heb
ben. De waarde van adverteeren bleek
mij uit die twee artikelen meer dan
boekdeelen vol theorie mij er van had
den kunnen overtuigen."
De hare maar beneden haar
Hare oogen hadden eene woeste uit
drukking, hare losgeraakte vlechten
zwierden verward om haar hoofd, hare
handen waren tot vuisten gebald. Zij
was eene diep gegriefde, wanhopige
vrouw.
„O, wree.dej" riep zij op een toon
van folterend lijden uit. „Ik heb te
lang geduld met je gehad! Je hebt me
in het diepst van mijn bestaan ge
krenkt. Dag aan dag heb je me gefol
terd, en ik kon maar niet besluiten van
je af te zien. Toen we pas kennis met
elkaar maakten, hoe werd ik toen door
je net uiterlijk bekoord! Toen je de
mijne was, hoe werd ik toen door mijne
vriendinnen benijd Maar je bent voor
mij te bekrompen! Je hindert mé in
mijn vooruitgang. Je hebt mijn stand
punt in de maatschappij bedorven. Al9
