Moment-Opnamen.
Prijsraadsel.
had en die de eerste was van de ge-houdt, zullen wij natuurlijk buiten be-
ipreking laten.
Wat den leeftijd betreft.
liet huwelijk van Koningin Victoria en Prins Albert van Coburg
in de Koninklijke Kapel van Buckingham Palace.
men hebben dat de gemeente, wilde
cichorei (Cichorium Intybus), die
overal aan den kant van den weg
groeit, 's morgens vroeg haar groo-
ten. helderblauwe» bloesem wijd
geopend houdt, terwijl er eenige
uren later reeds geen enkele meer
var. te zien is. Hetzelfde merken wij
op van den leeuwentand (Leonton-
dor; Taraxacum.!, die zijne goudge
le bloem 's morgens van 67 uur
opent en haar ongeveer te 10 uur
weer sluit. Weer andere, zooals.
onder meer. bijvoorbeeld, het kris-
talkruid (Mesembrianthemum crys-
tallium) openen hare bloesems van
ongeveer li12 uur. dus geduren
de de middaghitte, en sluiten ze
weet van 45 uur. 't Is bekend,
d'al de .nachtkoningin"(Cereus nyc-l
ticalus), hare prachtige bloesems'
eerst bij zonsondergang opent en i
ze bij het aanbreken van den dagj
weer sluit evenals de Victoria re-i
gia, die dan echter c-p den tweeden
dag hare bloesems voor de tweede
maal des namiddags bij daglicht
ontvouwt.
Hel spreekt van zelf, dat een
bloemenhorloge niet in alle stre
ken op dezelfde wijze is samen te
stellen omdat natuurlijk, al naar
mate de zon vroeger opkomt of on
dergaat, ook de bloesems zich vroe
ger of later openen of sluiten. Dat
is het best waar te nemen in berg
streken waar dezelfde plantensoort
irf het dal en op de berghoogten
voorkomt en de planten, die op de
hoogte groeien, veel vroeger door
de zon bereikt worden dan de an
dere. Daar het zwermen van de in
secten zich ook naar het vroeger
of later te voorschijn komen van
df. zonnestralen richt gebeurt het
niet zelden dat in nabij gelegen
plaatsen de planten van een en de
zelfde soort, die op de hoogte
groeien, zich meer clan een uur
vroeger openen dan die van de la
gere streek. Is iemand dus voor
nemens zulk een bloemenhorloge
samen te stellen, wat gemakkelijk
te doen is. dan moet hij zelf in de
vrije natuur waarnemingen doen
hoe de gesteldheid van de streek
is, om daarnaar de geschikte plan
ten soorten voor zijn tuin te kie-
de trein zijn loop wat temperde, kwa
men wij voorbij een klein pleintje, een
paar vierkante meters maar toeval
lig door de bouwwoede gespaard om
dat liet overal te gering voor was. Daar
glinsterde het wit weer blij op. I
was wat sneeuw blijven liggen, en het
handhaafde zich dapper en vroolijlc, ge
holpen door de pasgeboren vlokjes die
nu en dan neerwiegden.
Niet lang want een schelle kreet
van verrukking uitgestooten door een
hooge jongenskeel, deed in een oog
wenk twaalf paar hongerige handen
het sneeuwplekje bijeenschrapen, en
meenemen naar de natte bruine stra
ten, waar een paar dienstmeisjes en
ook wel heeren, er mede kennismaak
ten. En glimlachend stapten wij uit
de \ieze, sombere stad in, die in eens
pgeklaarcl scheen. NICO
Van alle tijden.
Voor alle tijden.
Want het is een harde waarheid,
die wij allen te leeren hebben,
vaak. door harde lessen, dat wij
niet gelukkig kunnen zijn, dan na
dat wij opgehouden hebben, ons
zelf gelukkig te willen maken.
Miss Mulock, De overgebleven brokken.
Poëzie in de stad.
Ir die kleine wereld, waarin cle
kinderen leven en zich bewegen,
wordt niets zoo gevoeld als de on
rechtvaardigheid. Een kleine on
rechtvaardigheid in onze oogen is,
naar den maatstaf van een kind.
niet klein. Zijn hobbelpaard is
hem minstens evenveel waard als
het mooiste rijpaard den volwas
sen ruiter. De opmerkingsgave van
een verstandig kind kan nooit te
hoog worden aangeslagen. In dien
kinderleeftijd moeten de indrukken
soms zeer sterk zijn. Door hang
maken kweekt men vrees. Is uw
kind eenmaal door het een of an
der hang gemaakt of verschrikt ge
worden, dan zult gè misschien
trachten om hem voorgoed van zul
ke dwaasheid te genezen, door hem
tegen zijn wil op te sluiten in een
donker vertrek; maar ik zeg u gij
deedt heter uw kind te dooden
Charles Dieken
Verdriet- is een vruchtGod laat
haar niet wassen aan een tak. no?
te zwak om haar te dragen.
Victor Hugo.
heele serie.
Geen naam was in Italië meer
populair dan de zijne en zoo er een
tijd is geweest, dat men, huiten zijn
vaderland, met voorname minachting
op zijn kunst neerzag, die tijd is lang
voorhij. I-Ians von Bülow sprak liet
mea culpa", velen zijn Ilans gevolgd
en allen zijn het nu wel daarover
eens, dat aan Verdi in de kunst een
blijvende plaats toekomt.
Verdi schreef veel en veel daarvan
is nu reeds gevonnisd, maar in weer
wil van den veranderden smaak
blijven ,,Rigoletto", „Trovatore"
„Traviata", ,,Un Ballo" zich hand
haven. Met laatstgenoemde opera be
gint in Verdi's „oeuvre" een nieuwe
phase, die over „Don Carlos" en
„Forza del Destino" tot „Aïda" voerde.
Deze vormt niet „Otello" en „Falstaff"
(zijn laatste werk 1893) een trits, die
evenzeer getuigt van het buitengewone
scheppingsvermogen van don meester,
als van zijn groot kunstverstand.
Hier is misschien niet meer al het
spontane der vroegere werken, maar
daartegenover staat een oneindig
rijpere en voornamere instrumen-i
teeringskunst en een zich veel meer
verdiepen in den tekst. En terwijl
Verdi aldus met zijn tijd meeging,
bleef hij al zijn oorspronkelijkheid
bewaren. Hij leerde van Wagner,
maar leende niets van hem.
Ook op ander gebied, met het Man-
zoni Requiem en, niet lang geleden,
met zijn kleinere kevk-muziekstukken,
won Verdi lauweren. De parlemen
taire lauweren versmaadde hij en
slechts zeer zelden verscheen hij in
den Senaat, waarvan hij sedert 1875
deel uitmaakte.
Het kenmerkende van Verdi's kunst
is hartstocht, dramatische kracht.
Voor het komische en humoristische
had hij de rechte ader niet. Als mensch
stond hij zeer hoog. Hij was een
voudig, welwillend en nijdloós jegens
jongeren en van de fortuin' door
werken verdiend, maakte hij een edel
gebruik door stichtingen en schen
kingen. Met hem gaat een groot man
heen,
Zijn meest bekende opera's zijn
„Nabucco" (Nabuchodonosor 1842)
II Lombardi (Jerusalem 184-3), „Er-
nani" (18441. „Attilla" (1846) „Mac
beth" (1847), „Rigoletto" (1851) „II
Trovatore" (1853), „La Traviata"
(1853). „De Siciliaansche Vesper
(1855). „Un Ballo in Maschèra" (1851),
Don Carlos" (1867), „La Forza del
destino" (1869'. „Aida" (1871), „Othel
lo" (1889) en „Falstaff" 1894).
WETENSCHAP.
Een Maatcirkel.
Langs de spoorbaan was het wit
star, hewegenloos wit van kil liemel-
dons. Een landschap zonder licht en
schaduw, zonder een enkele tint, Zelfs
de' horizon scheen verdwenen, zoo
vloeiden lucht en aarde ineen.
Te weinig afwisseling dus om interes
sant te blijven. Toch keken wij reizi
gers er allen naar. 't ls zoo iets onge
hoords voor stadsmenschen al die
sneeuw die zoo puur blijft liggen, niet
besmeurd door het uit de schoorstee-
nen neerzakkend roet, niet vertrapt
door de ijverige, maar vuile hakken,
van menschep die er doorheen inbeten.
Maar rechts werd opeens het uitzicht
benomen. Een achtergevelreeks van de
voorstad schoot voorhij. Kregel wend
den zij die aan dien kant zaten het
hoofd naar de andere zijde. De muren
waren zoo vuil verkleurd en dropen
smerig van den regen de gore gordij
nen voor de slordige, armoedige inte
rieur, waren zoo weinig verkwikke
lijk, na de volkomen blankheid daar
buiten, dat je een voorgevoel kreeg van
heel smerige straten, en de stad er wat
kwaad op begon aan te zien.
Floep ook links was het uit. 't
Boerenkoolveldje- van den spoorweg
wachter was hel laatste toevluchts
oord. van wat versclie sneeuw. Nou be
gonnen aan te dringen scheepstimmer
werven en ijzergieterijen, en alles leek
stoffig en oud en roestig; een ongezon
de grond waar het teere sneeuwbloem-
pje niet kon tieren. Hier smolt het da
delijk weg, zoodra het werd neergelegd.
Alleen de modder groeide traag en
standvastig, alsof daar onder in de aar
de een kracht werkzaam was, die hen
naar hoven werkte.
Nou kwamen er rechts en links stra
ten, smalle openingen tusschen de ou
de, topzware huizen, die moede naar
elkaar overhuifden, en het leven der
volksbuurt in een triestig, gedrukt licht
zetten. Vrouwen en mannen liepen te
sjokken door liet vuil, met gebogen
rug, al maar voor zich heen starend,
alsof zij bezig waren aan een hopeloo-
ze, oneindige taak.
Zoo is de stad, dacht ik, en misschien
wel meer reizigers met mij. Zoo is zij.
triest en akelig prozaïsch als het
leven in die buurten.
Maar even voor het station, juist toen
De trouw verbreken jegens
iemand, die leeft, is snoode dief
stal.* maar de smaad, een doode
aangedaan een weer- en wapenloo
zc. is ergerhet is boosaardige
rdof.
M. Janitscln
Het is niet geven, maar verkoo
pen, als ge. bij het bewijzen van
een vriendschapsdienst, uitrekent
hoe zeer die man u dankbaar zal
zijn
Geluk is de innerlijke stemming
der mensch en hun klare zeker
heid hun weten van plicht
hun zielevrede.
De hierbij afgebeelde van taai alpaca
vervaardigde maatcirkel bevat 16 van
de meest gebruikelijke kdjartschalen
.van 1 12500 tot 1 750.000. Van deze
'schalen, die in cirkels geplaatst en
op beide zijden van het instrument
verdeeld zijn, kunnen direct kilometers
en bij de schalen van 1 12500 tot
1 100.000 ook hectometers afgelegen
worden. De Engelsche schalen 63360
en 253440 toonen behalve de kilometers
ook Engelsche mijlen. De beide bee-
nen van den cirkel kunnen door een
moerschroef stevig worden vastg'
klemd en even snel wederom worden
losgemaakt. Deze cirkel is zeer geschikt
voor de vervaardiging van vergrootin
gen en verkleiningen op willekeurige
schaal.
VERDI. t
Giuseppe Verdi is 10 October 1813
geboren in het dorp Roncola, in het
toenmalige hertogdom Panna.
Giuseppe toonde reeds op jeugdigen
leeftijd grooten muzikalen aanleg.
Dank zij der protectie van een edel
moedig muziekliefhebber, Antonio
Barezzi, kon hij zich naar Milaan
begeven en er studeeren onder leiding
van Lavigna, die aan het hoofd stond
van het Scala-Theater. In 1839 werd
zijn eerste opera „Oberto di San Bo
nifacio" opgevoerd, die veel succes
Koningen en keizers bij de
eeuwwisseling.
Heel aan het begin der nieuwe eeuw
staande, lijkt het ons een aardig werk
je eens den leeftijd vast te stellen van
alle thans regeerende vorsten van Eu
ropa en den werkelijken duur hunner
regcering, waardoor, uitgaande van
den gemiddelden menschelijken leef
tijd, het mogelijk wordt ten naasten
hij te schatten welke gekroonde hoof
den het eerst en welke het laatst in de
ze eeuw van het tooneel zullen ver
dwijnen.
Hoofden van staat met beperkten
geeringsduur, als de president der Hel-
vetische republiek (een jaar), presi
dent Loubet, van de Fransche Repu
bliek (zeven jaar), die in 1906 aftreedt,
en de twee kapiteins-regent van de
kleine republiek San Marino, wier
mandaat slechts zes maanden aan-
de Ben-
„arnin der Europeesche vorsten koning
Alphonso XIII van Spanje, die den len
Januari 1901 14 jaar, 7 maanden en 19
dagen telde.
Dan komt aan de beurt Koningin
Wilhelmina, 20 jaar en 4 maanden oud.
Vervolgens koning Alexander van Ser
vië, met precies 24 jaar en 5
maanden en daarna de koning van
Italië, Victor Emmanuel, oud 31 jaar,
1 maand en 20 dagen.
De koning van Italië wordt op den
voet gevolgd door Nicolaas II. keizer
aller Russen, die 32 jaar( 8 maanden
en 5 dagen telt. De eenige andere vorst,
die op 1 Januari '1901 zijn vierde kroon
jaar nog niet overschreden had, is ko
ning don Carlos van Portugal, die 3?
jaar, 3 maanden en 4 dagen oud is.
Keizer Wilhelm II van Duitschland
neemt de zevende plaats in met 41 jaar
en 11 maanden; tusschen hem en de
volgenden ligt een aanzienlijke tijd
ruimte. Want nu volgen vorst Albert I
van Monaco, die 52 levensjaren telt, I
koning Wilhelm II van Wurtemberg]
mét 52 jaar en 10 maanden, koning
eorge van Griekenland, 55 jaar en 7
dagen oud. sultan Abdul-IIamid van
Turkije, 58 jaar en 2 maanden oud.
si Nicolaas I van Montenegro, sinds
maand Koninklijke Hoogheid, die
den 25sten September 59 jaar werd. ko
ning- Karei van Rumenië, 61 jaar en 9
maanden oud. en koning Leopold II
an België met 65 jaar, 8 maanden en
23 dagen per automobiel als 14de op
de lijst.
En nu komt de veteranen groep aan
de beurt. We beginnen met keiz
Frans Jozef van Oostenrijk-Hongai ijt,
die 70 jaar, 4 maanden en enkele da
gen telt, gaan verder met koning Os
car van Zweden, op 3 weken na 72 jaar
oud, koning Albert van Saksen, a
jaar en 8 maanden, koning
Christiaan IX van Denemarken,
met 82 jaar en 8 maanden, Adolf, groot
hertog van Luxemburg, 83 jaar.
maanden en een week oud en eindigen
met den nestor der vorsten, paus Leo
XIII. 90 jaar en 10 maanden oud en
dus meer levensdagen tellend, dan de
gekroonde hoofden van Spanje. Ne
derland. Servië en Italië te zamen.
Maar als men de vorsten rangschikt
naar den duur hunner regeering
komt deze schikking zonderling U
staan tegenóver de chronologische
volgorde.
De nestor der monarchen van Eu
opa wordt dan de keizer van
Oostenrijk, die reeds meer dan een
halve eeuw (52 jaar en 30 dagen) het
bewind voert.
Als goede tweede volgt dan de vorst
van Montenegro, met 40 jaren, waar
na. om zoo te zeggen, bijna schoude
aan schouder optreden de Vijftigjari
ge vorst van Griekenland, die 37 jaar
en 2 maanden regeert en de SOjarige
koning van Denemarken, met 37 jaar
en G weken, daar hij 25 dagen later
dan de koning der Hellenen (zijn zoon)
den troon besteeg.
Leopold II van België neemt de vijf
de plaats in met 35 jaar en 21 dagen.
Dicht wordt hij op den voet gevolgd
door den koning van Rumenië, die al:
vorst en als koning reeds 34 jaar en 8
maanden het roer van staat voert.
Zoowel uit een oogpunt van reg
ringsduur als uit een leeftijd, zijn de
regeerende hoofden van Zweden
van Saksen bijna tweelingen: de eerste
regeert reeds 28 jaar, 3 maanden en 14
dagen, en de laatste 27 jaar. 2 maan
j den en 3 dagen.
De paus behoort, wat den duur van
zijn pontificaat aangaat, tot de jonge
•en. Sedert den 7en Februari 1878. cïen
dag. waarop paus Pius IX stierf, neemt
hij het hooge ambt waar. Acht vorsten
zouden moeten sterven of aftreden; dan
eerst ware paus Leo XIII „de oudste'
maar dat zullen wij all er waarschijn
lijkst niet beleven.
En nu komen de jongeren weer aan
de beurt. De sultan. 14 jaar en 4 maan
den; de keizer van Duitschland 12 ja.;
0 maanden en 16 dagen; vorst Albe
van Monaco 11 jaar, 3 maanden en l!
dagen; de koning van Portugal 11 jaar
2 maanden en 13 dagen; de groot-her
tog van Luxemburg 10 jaar. 1 maand
en 8 dagen; de koning van Wurtemberg
9 jaar en 3 maanden; Alexander van
Servië 7 jaar en 9 maanden; de Czaar
6 jaar en rond twee maanden; Koning
in Wilhelmina 2 jaar en 4 maanden, en
ten slotte cle nieuwste, de baby der ge
kroonde hoofden, de koning van It,
lie 5 maanden en 2 dagen.
Koningin Victoria had alleen
bijna even lang geregeerd als de ko
ning van Italië, Koningin WiJhelmin
cle Czaar van Rusland, de koningen
van Servië en Wurtemberg, de hei ze
van Duitschland. cle sultan en cle ko-
al te zamen.
GEPASTE VERONTSCHULDIGING.
De moeder: „Ik dacht je hadt ge
zegd, Jantje, dat de kleine jongen van
hiernaast al dat leven heeft gemaakt?"
Jantje: „Dat was ook zoo, mama.
Maar ik sloeg hem met een stok."
ZOO NIET BEDOELD!
(Kortademige dame komt in der I (Nadat cle trein een tien minute
haast aanloopen, juist toen de trein het rijden is, verschijnt de man t
het punt is te vertrekken). 1 -
- ConducteurConducteurIk
et...
Conducteur. Jawel, jawel. U.bentwas daar zooeven zoo haastig. II
nog net op tijd. Hier, vlug erin. Zoo alleen maar clien brief in cle tre
meteen kom ik uw kaartje wel knip-gooien,
pen. I Tableau
.Heel eenvoudig, aen beschonken
bedelaar liep op straat te zingen en
maakte door zijn misbaar, dat- 'e U'-n-
den en de straatjongens hem naliepen
de straatsteenen zelfs door <h jon
gens in beweging gebracht werden.'"
Een hedendaagsche Orpheus.
In een gezelschap kwam het gesprek
op de Grieksche legende van Orpheus,
die door de macht van zijn gezang de
wilde dieren temde en steeuen en hoo
rnen in beweging bracht. Een geleerde
onder de aanwezigen gaf zijn meening
te kennen, dat de fabel allegorisch op
gevat mo.est worden, in zooverre al:
de machtige uitwerking der toonkunst
op reine, onbedorven zielen zinnebeel
dig voorstelde en te gelijk bewees, hoe
reeds in de oudste tijden cle muziek
zich lot een hoogen graad van ontwik
keling verheven moest hebben.
„Dat ben ik niet volkomen met
eens", viel een jonkman hierop
„Zulke uitwerkingen, als de oude Or
pheus met zijne lier teweegbracht kan
men nog alle dagen zien iets derge
lijks is mij gisteren pas voorgekomen.
..Hoe zoo vroeg men nieuwsgierig.
doel aan het portier).
Uw kaartje, juffrouw
Dat heb ik niet, conductei
een zittend leven. De half geoxyd
albumine-producten vormen af:
dingen, welke, in den bloedsor
gerakende, zoowel lichamelijk
geestelijke stoornissen teweeg
gen.
De taal der dieren.
Om die taal cler dieren te leeren
erstaan, heeft de mensch in de
eerste plaats medegevoel noodig,
ant zeer dikwijls is het eene stom
me taal. die door teekens wordt
tgedrukt. Zoo is b. v. het paard
staat eene geheelc reeks gewaar-
ordingen duidelijk kenbaar te
maken door bewegingen met zijn
kor of door zijne zeldzame wel
sprekende blikken. Nu en dan
preekt het paard ook met den
staart. De bedreiging o. a. van er
eentje met de hoeven, te zullen ge
en kan het dier voor den kenner
ior staart bewegingen zeer aan-
chcuwelijl- maken. Niet zoo ge
heel ongelijk had eens de ezeldrij-
er, die van zijn schoppend dier
zeide „Ja. dat is nu eenmaal zoo
zijne manier var spieken."
De schrandere hond vermag niet-
alleen door zijn oogopslag, die al
tijd vol uitdrukking is, blijdschap
te kennen te geven, maar hij dit
diei verraden juist de bewegingen
van den staart de gewaarwordingen
op de sprekendste wijze. Noodig is
het echter, dat wij de wijze, waar
op onze huisdieren zich uiten, een
weinig hebben leeren verstaan. Zr
moeten wel onze taal en vooral on
ze hevelen leeren verstaan. Zoude I
hel nu, hij onze grootere begaafd
heid, niet onze plicht zijn, meer!
aandacht te schenken aan cle taal
van dieren, die hunne behoeften
en nooden van onze goedheid moe
ten ontvangen Hoeveel ge-makke
ijker zoude indien dit meer ge
daan werd, onze 'omgang met hen
in. en hoe zelden zouden wij om
hen te beheersc-hen tot gestrengheid
of zelfs tot hardheid behoeven over
te gaan. Zoo zegt- ons iedere blik
en elke beweging van een paard op
de straat, welke marteling het on
der een strak gehouden, teugel ver
duurt. Hunne pijnigers hebben dik-
wiils geen begrip van de smarten,
die zij zulk een dier veroorzaken
zouden clikwiils over hunne
eigen gruwzaamheid versteld staan
al? zij de paardentaal verstond-
3en, zij. die menigmaal niet zoo
veel verstand schijnen te bezitten
als een paard.
De taal der dieren is dus een on
derwerp dat nog zeer verwaar
loosd is. Toch is die taal zoo gemak
kelijk te verstaan en eischt geheel
geen voorbereiding om haar te lee
ren. Ook behoeft-, men daarvoor
een andere bezigheden te verzui
men. doch zich alleen, de moeite te
geven van een weinig stelselmatige
waarneming, waaruit men later
veel nut en genoegen kan trekken.
Uit den Moppentromm
Vleesch-diëet en sleclit
humeur.
Het eten van te veel vleesch kan oor
zaak zijn, dat men slecht geluimd is.
Dr. Hart, een Engelsch geneeskundige,
zegt dienaangaande het volgende Een
heti-eurenswaardig gevolg van het
overmatig gebruik van vleesch in En
geland is het slechte humeur, waar
over daar te lande algemeen geklaagd
wordt. In geen land worden het huise
lijk verkeer en het leven zoo ongeluk
kig gemaakt door hc/t slechte humeur
als in Engeland. Iedereen zal voorheel
den weten aan te halen van gezinnen,
die geheel onnoodig ongelukkig ge
maakt worden door de gemelijkheid
en grofheid van het hoofd der familie,
door de lichtgeraaktheid der huis
vrouw of door het gekibbel onder de
jongere familieleden. Vergelijkt, men
het huiselijk leven en de gewoonten in
Engeland niet die van andere landen,
waar vleesch niet zulk een voornaam
deel der voeding uitmaakt, zoo zal men
te dien opzichte eene belangrijke ver
betering waarnemen.
In Frankrijk, waar minder vleesch
gegeten wordt, is voorkomendheid in
den huiselijken kring regel. In het
visch- en rijstetende Japan zijn ruwe
woorden onbekend en zelfs de op straat
spelende kinderen gedragen zich be
leefd tegenover elkander. In Japan
hoorde Dr. H. alleen uit den mond van
Engelschen ruwe, misnoegde woor
den. Hij is overtuigd, dat het slechte
humeur der Engelschen grootendeels
te wijten is aan eene te overvloedige
vleeschvoeding. «Uc gepaaixl gaat met
WAAR HEEN
Een jong advocaat bepleit in
langdurige rede de onschuld var
cliënt. „Waar moet het heen,
achtbaren, waar heen...?" roep
herhaaldelijk uit.
Aan de verslaggeverstafel, vla
hem. fluistert korzelig een der ai
tenden
„Naar de zetterij... Maar als je
weer eens vraagt, komt het te laat
de post-editie
STAAN EN LIGGEN.
Onderwijzer. „Laat mij u dit m
leeren. kinderen. Er zijn in de w
nu eenmaal o n mogelijkheden,
kan eefi mensch, om maar iets te
men, niet tegelijk staan en ligge
Jongen. „En mijn..."
Ond, „Heb jij daar misschien
tegen in te brengen, vriendje
Jongen. „Ja, ziet u, mijnheer,
broer s t-a a t toch bij het vijfde, e
1 e i t in Amersfoort in garnizoen.
VLUG.
I „Vlug, dat die post tegenwoordi
Om vier uur 's middags verzend
engagementscirculaire voor mijn c
ter en om zes uur komen er al bri
van schuldeischers van mijn toe
stigen schoonzoon
GLIBBERIG GEBIED.
Geëngageerde„Dat dat je e
us geweest is, Willem ik kaï
haast niet gelooven. Daarvoor hle-
te veel... hoe zal ik het zeggen... te
oefening uit 1"
Minnaar ..Maar liefste, hoe koi
dan aan die kennis?"
UITVERKOOP.
Bediende. „Hoe moet ik die bic
prijzen, die tot nu toe 4 gulden
ten
Patroon. „ZetIn plaats van 6
den, thans 4
IN AFWACHTING VAN EEN N
WEN NAAM.
Ilij: „Ik wist wel, dat ik reeds -
ger het genoegen heb gehad, u te
moeten; uw naam is, geloof ik, Grc
Zij (vriendelijk): „Ik heette Gi
twee of drie echtgenooten geledei
EEN LOF IN OMGEKEERDEN
„Daar gaat een man, die zijn w
hpudt," zei iemand van een voo
ganger.
„Zoo?"
„Ja, niemand wil het aanneir
De oplossing van ons vorig P
raadsel is.
WOORDENBOEK.
Ingekomen waren 42 goede O]
singen. Bij loting viel de prijs
deel aan Mej. M. v. d. WEIDE,
ralensteeg 93b rood, wien wij
zoeken haar prijs Maandag a.s.
schen 2 en 3 uur te komen afh
aan ons bureau Kampersingel 70.
Ons nieuwe Prijsraadsel luidl
volgt:
Het geheel is een plaats in Tr
vaal en bestaat uit 4 lettergr^pei
12 letters.
11, 2, 9, is de naam van een c
op 't land, deels in 't water le\
zoogdier.
de 3, 10, 5, 6, 7, 5 waren vro
een zeer gevreesd volk.
1, 4, 6, 8 is een meisjesnaam,
men voor het cijfer 1 het geta
dan is het de naam van een vog<
Als prijs loven wij uit:
EEN KOP EN SCHOTEL.
Oplossingen worden ingewacht
en niet Woensdag a.s.
