vorstelijke stoet voorbij trappelde. In
de Kal verstraal werd op verschillende
plaatsen eon bloemenhulde gebracht.
En voor den nauwe ingang van het
Burgerweeshuis stonden zoo netjes ge
schaard de coquette weesmeisjes. Zoo
met een licht, zonneschijntje was de
stoet toch veel mooier. De heeren van
de Eerewacht hadden nu hun mantels
afgelegd, en dc fraaie blauwlaken uni
formen. met fluweel en goud, de goud
met parelmoer ingelegde degens, wek
ten bewondering van kind en mensch.
Voor het Stedelijk Museum stond
„Klein maar Dapper" zeer ijverig hul
de te betuigen.
Aardig, zoo als deel van den stoet,
te zien al die verrukte gezichten en
deputation. Bijv. tusschen al dat
zwart van de kijkers dc in blauw ka
toen gekleed© verpleegsters op de
Prinsengracht.
Voor de Katholieke kerk op de Stad
houderskade trok 'n reusachtige oranje
W in groenen achtergrond de aan
dacht. Langs den weg werd het al
maai' opgewondener het vooruii-
zicht op de illuminatie' scheen prettig
te stemmen.
Bij Peck en Co. op de Stadhouders
kade tintelde het electrisch licht in
vele kleuren. Op de Weesperzijde ver
scheen het bestuur van de Boei- en
Zeilvereeniging „de Hoop" aan den
weg, gekleed in blauwen rok me't gou
den knoopen. Graoi.euseJ.ijk boden de
watterrotten een prachtige bouquet
aan. In de le Oosterparkstraat stonden
heel liefjes wit gekleede kinderen voor
het Evangelisategebouw te zingen.
Artis had zijn deuren wijd openge
zet. In de hal was uitgestald een bed
van frlssche tulpen en hyacint'ien. Op
dep achtergrond de witte beelden van
het echtpaar in een haag van groen.
De jongenB van de Zeevaartschool
zorgden voor muziek door luid-opklin-
kend hoerah-geroep. Het leukste was
de hulde in de volksbuurten, waai- de
raipen volgeperst waren met volk, de
Jongens in de boomen hoezee riepen,
en de balkonnetjes tot bezwijkens toe
waren overladen.
De loopbrug over het spoor bij de
Muiderpoort was gegarneerd met volk.
Aan den linkerkant paradeerden de
jongens in het want. Driemaal ringen
de petjes af en woei het hoerah-geroep
over- het water tot ons over. Ook de
Monitor er naaist deed plechtig. De
volwassen jantjes stonden als stand
beelden, terwijl de eeremarsch werd
geblazen.
HET GALA-CONCERT.
De ruime, lichtgepolychromeerde
zaal van het Concertgebouw leverde
Donderdagavond een onvergetelijk
schitterenden aanblik op. De heldere j
kransen gasvlammen, die aan het hoo-
ge plafond dansten en vlamden, ver
lichtten een tooneel zóó schitterend als
weinigen gegeven is ooit te zien. Op
het podium, waarachter het forsche
orgel zilverglansde links en rechts veel
meisjes in het wit, en in het midden de
heeren in stemmiger rokzwart.
Voor het podium, dus juist tegenover
de Koningsloge lagen schuin als op een
lessenaar neer j3en ineengevlochte W
en H, gemaakt van witte bloemen op
een achtergrond van fijn groen. Bo
ven die initialen fonkelde een kroon
vanedelgesteenten.
Daar heen leidde een oranjekleu
rige looper, en links en rechts zaten
op de lange rijen van rood-fluweelen
stoelen de hooge autoriteiten en voor
name personen uit Amsterdam en het
land.
Voorop de ministers zeer dicht bij de
plaats der Vorstelijke personen. Die
plaats was gelegen op een verhooging
aun het einde der zaal, van voren ge
garneerd met tweeüerlei getint kort
groen, dat afgezet was door groene
electrische lampen, en op afstanden
bezet met groote witte bouquetten.
Voorop de verhooging, die eenigszins
vooruitkwam, een viertal gekroonde
stoelen. Ook op de galerij verdrongen
zich rijkgetooide dames en heeren. In
het midden juist boven de Koningsloge
was een ruimte met groen vrijgehou
den.
Tègeuwoordig waren o. a. het Ge
meentebestuur van Amsterdam, leden
van de Eerste en Tweede Kamer, van
de Provinciale Staten, mr. van Tien
hoven, comm. der Koningin,, enz. enz.
Theo Neyhuys teekende heel mooi
een programma, in teeder-grijze kleu
ren. De titel luidde aldus: „Programma
van de Gala-voorstelling, bij gelegen
heid van het eerste bezoek van Hare
Majesteit de Koningin en Zijne Ko
ninklijke Hoogheid den Prins der Ne
derlanden, Hertog van Mecklenburg."
Om 9 uur verstomde het gedruisch
der op de vraag, of ze een nieuwen
japon mocht aandoen, die ze even
eens bij de laatste plechtigheid had
gekregen. Dora pruilde niel alleen
over deze weigering, maar gaf,
toen haar herhaald verzoek ten stel
ligste werd geweigerd, zelfs een
zeer ongepast antwoord. Met be
traande oogen, daar het wasschen
met koud water weinig gebaat had.
ontving ze haar gasten. Ook was
de d'oktersvrouw in een allesbehal
ve vroolijke stemming. Het was
stijf en vorevelend op de partij, en
alle bijvalsbetuigingen van den
kant der gasten, en vooral ook de
complimenten, die haar goede ma
ma gemaakt werden, waren niet in
staat Dora's stemming te verbete
ren. Dat alles diende slechts om de
verwijtingen te verscherpen, die ze
zichzelve deed, die verwijtingen
vol berouw welke met den blij
ven den trots zulk een zeldzaam
toumooi beginnen. Maar o wee
Die trots bleek sterker, hoezeer
ze ook streednadat de gasten ver
trokken waren, uitte hij zich in een
knorrig gezicht en een stroef woord
zoo lang, dat de d'oktersvrouw ein
delijk in de woorden uitbarstte.'
Je moest je schamen, Dora 1 Je
van stemmen en gestern van snaren.
De vorstelijke personen traden binnen.
Allen rezen, in de zaal zoowel als op
het poddum. Toen brak in eens uit het
orgel en vele honderden kelen, met
groote onstuimige kracht, en toch sta
tig rijzend, het oude Wilhlemus. Ik
zag een zeer teedere aandoening gaan
over het gezicht van het mooie, jonge
paar, dat naar alle zijden boog.
De Koningin zag er zeer gelukkig
uit. Zij droeg een blauw gazen japon
met witten kant en zilveren oplegsels
gegarneerd. Om den gedecolletee-rden
hals en op het hoofd droeg zij het ge
schenk van haar volk, de schittemde
diamanten, de zilveren paarlen De
Prins droeg weer de uniform van
schout-bij-nacht, die hem zoo goed
staat. Het open, gezonde gelaat stond
vroolijk en opgewekt. Links van de
Koningin nam de Hertog-Regent van
Mecklenburg plaats en naast den Prins
de Koningin-Moeder, in gris-perle zij
den costuum.
Beide Vorstinnen hadden een bouquet
in de hand. Die van de Koningin was
van groote, roode rozen, die van de Ko
ningin-Moeder van thee-rozen.
Na een kort voorspel leidde mevr.
Noordewier-Reddingius met haar mil
de, omvangrijke stem, de Feestzang
van dr. Schaopman, muziek van W.
Mengelberg, in, tot het opeens aan
groeide een heerlijk klankvolume
opsteeg.
Toen zong Messehaert's krachtig,
Koninklijk geluid, den tweeden zang.
Als tweede nummer was, eigenaar
dig genoeg, gekozen het teedere, gevoe
lige recitatief en duet uit Die Sehöp-
fung van Jos. Hay dn.
Het klonk machtig mooi, innig en
goed gevoeld
Teedere Gade! U ter zijde, vloeit het
leven zalig voort; ieder oogenblik is
weelde; smart noch kommer kent dit
oord.
Dierbre Gade! U ter zijde baadt mijn
ziel in zaligen lust; zij mijn leven u
gegeven; zij uw liefde mij ter loon.
Hoe frisch zijn uw droppels, paar
lende morgendauw! Hoe zacht is uw
laafnis; koelte der avondlueht.
Hoe streel end is der vruchten sappig
vleesch! Hoe geurig is der bloemen
ademtocht. Doch zonder U, wat waar
voor mij de morgendauw en d'avond-
lucht, der vruchten, sap, der bloemen
geur?
Met u verdubbelt zich de weelde,
verdubbelt zich de vreugd, met u is
zaligheid het leven; u zij het toegewijd.
Het derde nummer was muziek. Het
was Schubert's Rosamunde, waarvan
werd uitgevoerd de entré-acte no. 2 en
Ballet-Muziek.
In de pauze gebruikten de Vorstinnen
een glas champagne.
De Prins stond eenige oogenblikken
op en onderhield zich met den heer Van
Ogtrop, president van het Bestuur van
het Concertgebouw.
Na de pauze werd eerst uitgevoerd
door Messchaert Aria uit Der Messias.
"Waarom ontvlammen de Heid'nen en
raken in gramschap en waarom, Vol
ken beraadslaagt gij in trots? De
Koningen spannen te zaam en de
Vorsten staan op, in hun weerstand
tegen den Heer en tegen zijnen Ge
zalfde Recitatief: Maar Wie in den He-1
mei zetelt, Hij spot met al hun macht,
en de Heer verheelt hun trotschheid.
En daarna het recitatief en aria uit
„Die Jahreszeiten" van Haydn.
Het heerlijk slot was het voorspel
uit de „Meistersinger" van W'agner.
DE ILLUMINATIE.
't Is toch nog gebeurd en met succes.
Want de lauwe lucht, die elk oogen
blik weer regen wilde neerzenden, was
zoo st.il dat het water in de grachten
als gladde olie lag. Toen het Vorste
lijk paar de sprookjesachtig mooie
koets, die van binnen daghelder ver
licht was, weder bestegen had, ving
een tocht aan onstuimig door paard-
getrappel en hoerah geroep!
De P. C. Hooflstraat was ros gekleurd
door mannen met Bengaalsche fakkels;
het Museum geleek met de hoog op
gaande vurige lijnen plechtig als de
Notre-Dame van Prijs. En in de Bocht
was het schouwspel zoo kleurrijk en
phantastisch dat men meende te droo-
men. De huizen waren meest alle tot
boven aan^verlicht, en de kleurige bol
len, die zachtkens zwaaiden boven het
glansvak deden effectvol, gaven een
het geheel iets feëerieks.
Binnenland.
Dezer dagen is in Nederland terug
gekeerd de heer J. de la Lande Cremer,
hoofdopzichter-machinist der N. Z. A.
bent onze goedheid en onze liefde
niet waard
Dat was te veelDora wierp zich
op de canapée en liet aan hare tra
nen den vrijen loop. Ze weende
bitter. De blonde vlechten schenen
mee te treuren ze hingen slap neer,
terwijl ze anders vroolijk om haar
schouders fladderden. De kleine
verraderlijke haartjes aan de sla
pen van 't. hoofd waren echter alle
te voorschijn gekomen en krulden
zich. Zoo was het steeds wanneer
de trots de overhand kreeg. Ze kon
nu eenmaal niet om vergiffenis
vragen; de woorden kon ze niet
over de lippen brengen., al kookte
en woelde het ook nog zoo in haar
binnenste. Hoe vochtig waren haar
blauwe oogen, hoe was haar zielj
gedeemoed'igd, hoe vol berouw was
haar hartHoe bleek waren haar
wangen, waaraan anders de zachte
gloed van het frissche, jeugdige
bloed een rooskleurigen tint gaf,
die haar gelaatskleur zoo bekoor
lijk deed uitkomen.
Ach was ik maar dood' t schreef
Dora in haar dagboek. O, ik ben
slecht, niet waard dat mij de aard
bodem draagt. Bij dezen zin hield
zij midden in den aanval harer
S. Mi uit Johannesburg. De heer Cre
mer, die 26 November j.L gekozen
werd als lid der commissie van Z. A.
S. M.-personeel, welke beoogt het be
hartigen der belangen van het in Zuid-
Afrika gebleven Z. A. S. M. personeel
en sinds maanden werkzaam is om een
oplossing te vinden voor de overgroot©
armoede, welke thans onder dat ge
deelte der Nederlandsche bevolking
ginds heerscht, is door de Commissie
naar Nederland afgevaardigd met het
doel om èn de Z. A. S. M. en de Neder
landsche Zuid-Afrikaansche Vereeni-
ging (hetNedcrlandsch Bijstandsfonds
voor Zuid-Afrika) hiervan in kennis te
stellen en te trachten in dien toestand
een verbetering 'te brengen.
Ofschoon de christelijk-historische
kiesvereeniging in het district Dokkum
eene vergadering gehouden heeft,
waarin het stellen van een candidaat
aan de orde zou komen, is van een
en ander niets naar buiten uitgelekt.
Men beweert, dat er besloten is eene
afwachtende houding aan te nemen
aangaande de samenwerking van de
christelijk-historischen met de anti-
revolutionnairen en dus deze kies
vereeniging zich heeft neergelegd bij
den raad, haar gegeven in het orgaan
der Provinciale Persvereeniging. Men
noemde anders voor de vergade
ring algemeen als candidaat dezer
chr.-hist. vereoniging den heer L. W.
de (Vries, oud-lid der Tweede Kamer,
burgemeester der gemeente Barradeel.
Eigenaardig mag het heeten, dat men
in dit district nog niets merkt van
verkiezingsarbeid bij de Volkspartij
en S. D. A. P., die zich in andere
distrikten zoo buitengewoon actief
betoonen.
Enkel is de heer Melchers, redac
teur van De Volksstrijd, in dit district
opgetreden om te debatteeren metds.
G. Wagenaar te Leeuwarden, die het
standpunt der chr. hist, partij, bij de
aanstaande verkiezing uiteenzette
doch van een campagne in dit district
door woordvoerders der S. D. A. P.
werd nog niets vernomen. Men ver
neemt dat die ook niet komen zal, wijl
de S. D. A. P. in dit district weinig
aanhangers teltmet name in het
zuidelijk deel van het district, de ge
meente Dentumadeel, vindt men enkele
partijgenooten en in de stad Dokkum.
Van liberale zijde zal zoo goed als
zeker het aftredend lid Mr. E.
Schaafsma gesteld worden, die te
Driesum als spreker optrad en wiens
rede daar een zeer gunstigen indruk
achterliet.
Eenige leden der Vrijzinnige kies
vereeniging te Tiel hebben het voor
stel ingediend, dat de kiesvereeniging
zich afscheide van de Liberale Unie
en een afgevaardigde zende naar de
vergadering van vrijzinnige democra
ten, die 17 Maart te Utrecht zal ge
houden worden.
Amaj uba-collecte.
Bij gravin Van Bij landt, penning
meesteres van het hoofdcomité voor de
Amaj uba-collecte, is tot nu toe van 112
gemeenten en eenige particulieren de
som van f 15,416.20 ingekomen.
Brief uit Borenco Marquez.
De voorzitter van het Hoofdcomité
van het Nederlandsche Roode Kruis
heeft den volgenden brief ontvangen
van dr. Van Engelen.
Lorengo Marquez. 5 Febr. 1901.
„Afrika is het land van verrassingen.
Dit werd mij eens gezegd, en werkelijk
is hier geen peil op de toekomst te trek
ken.
Kort na de verzending van mijn vorig
schrijven, waarin mededeelde, dat de
ambulance hier haar taak wel zou vol
brengen, kreeg ons hospitaal bezoek
van den. Portugeeschen kampdokter,
om een onderzoek in te stellen naar
den gezondheidstoestand van de lij
ders.
Hij zeide een verslag te moeten uit
brengen aan de Portugeesche Regee
ring, in hoeverre dat transportatie van
de Burgers wenschelijk was, en ver
zocht ook mijne schriftelijke meening
aan hem te doen toekomen.
Als medicus gevoelde ik mij gedron
gen tot de volgende verklaring: I have
the honor to certify that transportati
on to a climate free of malaria fever,
for the Boer refugees in Delagoa Bay
is more than necessary."
Ik was echter overtuigd, dat de
grootste meerderheid der Burgers niet
voor wegzending uit Afrika te vinden
zou zijn. Wat is echter het geval? Van
de 700 burgers, in de barakken en el
ders aanwezig, waren tot op heden 37
niet in het hospitaal verpleegd. Reci-
sm&rt op ,want ze vermeed liefst
uitdrukkingen, diie aan anderen
ontleend' waren, en ze was het met
haar zelve er niet eens over, of deze
wel oorspronkelijk was.
Door zulke ernstige beschouwin
gen liet de tijd zich evenwel niet
staande houdenhij ging onge
stoord zijn kalmen gang. Eer Dora
't gemerkt had, was de zomer aan
gebroken, en zelfs deze neigde ten,
einde. Door een overblijfsel der
vroegere kinderlijke neigingen
werd' Dora op zekeren dag ertoe
aangespoord om een ladder tegen
den morelleboom te zetten en de
zen te plunderen. Het was tusschen
licht en donker op een warmen
dag in Augustus. Dora bemerkte
het niet, d'at er zich iemand bij den
boom bevond' en, geheel in haar
schoonheid verloren, stond toe te
kijken. Haar papa was buiten de
stad bij een patiënt geroepen, haar
mama bezocht kennissen, Dora was
alleen, in huis.
Excuseer me juffrouw, ik zou
vragen
Hemel, is dat iemand ver
schrikt maken1, zoo viel de aan
gesprokene den spreker in de rede,
klom in verwarring van de ladder
divisten waren er legio, en hieronder
vele anaemische individuen, die de
schim waren van hetgeen ze eens ge
weest waren.
Nu nog in aanmerking nemende, dat
het einde van den oorlog niet le bepa
len is en deze ongelukkige slachtoffers
hoogstwaarschijnlijk nog een zomer in
dit koortsnest zouden moeten doorbren
gen, werd ik licht bewogen tot boven
genoemde verklaring.
Mijne verklaring, dat de burgers
niet gemakkelijk gedeporteerd zouden
worden, was waai-, doch merkwaardig
was hunne verandering van zienswij
ze, toen ze hoorden dat de Hollandsche
ambulance hen niet zou verlaten. Vele
tegenstanders werden nu voorstan
ders.
Officieel was mij echter nog niets ter
oore gekomen en daarom nam ik he
den het besluit, Z. Exc. den Gouver
neur-Generaal over deze geruchten te
gaan spreken. De heer La Roy, wd.
chef van de O.-I. Compagnie, was zoo i
vriendelijk als Portugeesch tolk te fun-
geeren. Wij werden door Z.Exc. uiterst
welwillend ontvangen en de meest uit
gebreide inlichtingen werden mij ver
strekt.
De Boeren zouden ongeveer 20 Fe
bruari met een Portugeesch transport
schip overgebracht worden naar Lissa
bon. Op mijn vraag of een Holland
sche ambulance door Portugal ge-
wenscht werd, gaf Z.Ed, ten antwoord,
dat hij het zeer op prijs zou stellen,
dat het Ned. Roode Kruis zijn diensten
verder te Lissabon den Boeren zou
aanbieden. Het Portugeesch gouverne
ment zou zorg dragen voor den over
tocht van personeel en goederen, juist
in den geest., zooals vroeger door dr.
Lingbeek en mij besproken was. Kort
om, de uitslag van dit onderhoud gaf
mij aanleiding tot de verzending van
het volgend telegram:
Red Cros The Hague.
Kaiser arrived. Stop further supplies
Myself part ambulance proceed, end
February Lisbon.
Mijn plannen nn zijn, het noodige
aan medicijnen, verbandartikelen en
bedden mede te nemen voor inrichting
van een hospitaal te Lissabon. De res-
teerende goederen, welke later nog zou
den kunnen dienen voor uitrusting van
een ambulance in de O.-A. Compagnie,
te doen opslaan.
Mijn plan, 28 Februari per Message-
ries Maritimes naar Holland te ver
trekken, heb ik opgegeven, daar ik
eerst met dr. Kaiser het hospitaal te
Lissabon wil inrichten. Marcheert de
zaak weer geregeld, dan is mijn plan
te repratrieeren.
Bij het naderend einde van ons ver
blijf te Lorengo Marquez, vind ik het
hier de plaats mijn innigen dank te be
tuigen aan den heer La Roy, die, na
het vertrek van consul Pott, de raads
man van onze ambulance was, en zich
zoowel ten opzichte van de Portugee
sche autoriteiten, inklaring van goe
deren, als ten opzichte van honderden
kleinigheden in de huishouding zoo
verdienstelijk heeft gemaakt.
INGEZONDEN MEDEDEE-
LINGEN.
30 oents per regel.
Een belangrijke Brief
een Heer schrijft over een zeer
interessant onderwerp.
Wij hebbeen het genoegen uwe
aandacht te vestigen op een brief
die wij van een heer hebben ont
vangen over een zeer belangrijk
onderwerp handelende. De brief
luidt als volgt
Ath. België, 14 Juni 1900.
Mijne heeren, Sedert meer d'an
twee jaar leed ik aan zulk een
hardnekkige verkoudheid dat, niet
tegenstaande alle aangewende mid
delen, dezelve voortdurend toenam.
Ik voelde mijne krachten afnemen
en wanhoopte beter te zullen wor
den. Ik had alle eetlust verloren,
mijne nachten waren slapeloos,
met benauwdheid op de borst en
sterke uitwaseming, e-n de minste
inspanning liet mij gebroken en
uitgeput.
Hoewel ontmoedigd door het ge
bruik van zooveel medicijn zonder
resultaat, deden de merkwaardige
genezingen door de Scott's Emulsie
teweeggebracht mij besluiten er de
proef mede te nemen,.
Het was, Mijneheeren, eene ge
lukkige inspiratie, want na eenige
dagen slechts van deze behandeling
voelde ik mij reedst beter.
Gedurende zes maanden nage
noeg heb ik uwe Scott's Emulsie
zeer geregeld gebruikt en kan u
thans, tot mijne groote vreugde,
af, en legde, terwijl ze de morellen
spoedig inslikte, de hand op het
hart en haalde diep adlem.
En toch was het slechts August,
die even verlegen vóór haai' stond
en wien 't vooral innig speet, d'at
hij haar zoo verschrikt had.
De complimenten van mijn
heer Reinhard. zei hij eindelijk,
en of d'e familie plezier had mor
genavond bij hem te komen sou-
peeren. Ik vond niemand' in huis;
de meid zei me, dat u in den tuin
waart, juffrouw, en daarom
wasikzoo vrij
Dora zag den spreker dezer wel
geordende woorden aan. Opmerke
lijk was het - maar wat was hij in
't laatste halfjaar in zijn voordeel
veranderd. Hij droeg nu hooge va
dermoorders en een los omgeknoop
te dasook glommen de panden
van zijn jas niet meer zoo van 't
vet. August droeg een kort buis,
dat nauw om het middel sloot en
zijn figuur zeer voordeelig deed
uitkomen, waartoe ook het overige
zijner kleeding aanzienlijk! bij
droeg. Hij zag er dan fameus uit
Wees zoo goed mijnheer Rein
hard' te zeggen, dat er, zoover ik
weet, volstrekt veen verhindering
melden dat ik geheel en al gene
zen ben.
Eetlust, rustige slaap, vroolijk-
heidl, kracht, ja alles wat tot' vol-
ttó' A NAUWINCK
maakte gezondheid behoort, bezit
ik thans, dank zij uwe heilzame
Scott's Emulsie.
Ontvangt, Mijneheeren, de uit
drukking mijner diepe dankbaar
heid.
(Get.) A. Nauwinck.
De wonderdadige eigenschappen
van Scott's Emulsie openbaren zich
niet allee.n in de' genezing van. bron
chitis, hoest, verkoudheden en alle
aandoeningen van1 de1 keel en lon
gen, maar zij zijn oolc van groot
nut in alle kwijnende kinderziek
ten. Als kinderen niet blijven
groeien en door verschillende ziek
ten wegkwijnen moet Scott's Emul
sie onmiddellijk worden aange-i
wend om hun bloed te verrijken,
gezond vleesch te maken, en het
gestel levenskracht te geven.
Het is van het grootste belang als
uit den bovenstaandën brief blijkt.,
alleen de echte Scott's Emulsie te
koopen, die onderscheiden is door
ons eenig handelsmerk van een man
die een groote visch over zijn
schouder draagt.
Als Scott's Emulsie
in het gezin wordt ge
bruikt, worden andere
middelen dadelijk ver
worpen, daar Scott's
Emulsie spoedig de
gezondheid herstelt,
waar andere middelen
niet in staat zijn eenige
verlichting aan te bren*
hen. In geen anderen
vorm dan de echte Handelsmerk
Scott's Emulsie zal men levertraan,
hypophosphorzure kalk en soda,
en glycerine zoo doeltreffend vinden.
Depots
The Import Trading Office, 's-
Gravenhage.
Heer Henri Sanders, Amsterdam.
Heer P. E. van Santen Kolff,
Rotterdam.
Mej. E. de Leeuw, Drogist, Den
Haag.
Heer A. Mulder, 's-Gravenhage.
Heer J. H. I. Snabilié, Rotterdam.
Heer A. van Tuyll, Paleisstraat.
Amsterdam.
Verkrijgbaar bij alle Apothekers
en Drogisten.
Rechtszaken
De rechtbank te 's Gravenhage deed
Woensdag uitspraak in die belangrijke
faillissementsquaestie of het pensioen
van een Indisch officier in dien faillie
ten boedel val't, dan wel of er bijzon
dere wetten zijn, welke de schuldei-
schers slechts binnen zekere grenzen
huil verhaal op dat pensioen laten uit
oefenen, in welk laatste geval volgens
art. 22 der faill. wet slechts ook dat
bepaald gedeelte in den boedel valt.
De eischer, een gepensioneerd O.-In
disch kapitein, had van den staat te
ruggevorderd 7 driemaandelij ksche
pensioen-termijnen, welke door het
departement van koloniën aan den cu
rator waren uitgekeerd.
In strijd met de conclusie van het-
O. M. besliste de rechtbank, dat er
geen wettelijke bepalingen zijn die de
uitoefening van het recht der crediteu
ren begrenzen.
De eischer is niet ontvankelijk ver
klaard in zijne vordering.
Te Laren verwacht men binnenkort
een interessant proces. Van den uitslag
hangt niet alleen het lot van f 18.000
af, maar ook dat van veel huizen.
De zaak geldt nl. de brand-a9suran-
tievmaatschappïj „Cum Deo", die in
1869 werd opgericht en van geheel
plaatselijken aard is. Tegen een laag
tarief kon ieder ingezetene zijn bezit
tingen bij „Cum Deo" verzekeren. De
premiën zouden beheerd worden door
den burgemeester, en nétjos worden
is en we dus zijn uitnoocLiging den
kelijk gaarne aannemen in elk
geval zal ik antwoord sturen, als
mama terug is.
Eigenlijk was August's taak hier
mee afgeloopen en had hij wel kun
nen gaanmaar hij bleef staan, en
wijl hij niets beters wist te zeg
gen, vroeg hij
Zijn die morellen al goed Ze
worden zoo laat rijp
Dora knikte. Wilt u er een
paar?
O neen. dank u 1
Wacht, ik zal er een stuk of
wat plukken.
Och neen, doe dat niet; d!at
zou al te veel moeite zij.n
Reeds wilde Dora de ladder weer
opklimmen, maar ze bedacht zich
plotseling en zei pluk liever
zelf, dan zal ik mijn schort ophou
den.
Nu klauterde August als een eek
horentje in den boom. vatte niet
zonder gevaar een onder zijn last
buigenden tak en scheurde heele
trossen af. Eenige waren nog om
rijp.
Het hindert niet zei Dora,
bukte zich, raapte de gevallen
schatten op en keek dan weer naar
bewaardals .er tenminste niet
spoedig brand ontstond. Had men een
maal een flinke 'som bijeen, dan zou
den de tarieven worden verlaagd. En
't beheer werd geheel overgelaten aan
dn burgemeester.
Maar toen de kas behoorlijk was ge
stijfd naar men meende, ontstond er
twist tusschen de verzekerden en den
directeur (burgemeester) met dit ge
volg dat de laatste zijn betrekking
neerlei, en een nieuwe directeur werd
gekozen.
In 1898 werd een aanvang gemaakt
met de samenstelling van een nieuw
reglement, dat eindelijk na veel gehar
rewar den 30en October 1899 Wérd goed
gekeurd in een algemeene vergadering
van deelhebbers. Toen nam de heer
Pendelaar ontslag als directeur. Het
schijnt dat hij aan de bétrekking een
bezoldiging wilde verbonden, hebben,
iets wat de commissarissen en verze
kerden minder noodzakelijk vonden.
Een nieuwe directeur werd gekozen
nog in hetzelfde jaar 1899, den 12en
December in den persoon van den heer
Kr. van Aken.
En nu ontstond de eigenlijke quae3-
tie.
Sommige verzekerden, die niét te
vreden waren geweest met de nieuwe
reglementswijziging, verklaarden den
heer Van Aken niet te erkennen als
directeur. En de heer Pandelaar had
nog steeds de brandkast onder zijn be
rusting, die hij niet wilde afgeven
zonder behoorlijke décharge). En de
aangestelde commissiJe tot décharge
wilde haar werk niet doen, ondanks
herhaalden aandrang van 't bestuur.
Vele deelnemers wilden „Cum Deo"
eenvoudig ontbinden en de kas verdoe
len. Op raad' van hun rechtsgeleerden
adviseur is dan ook eindelijk de brand
kast, nog staande bij den heer Pande
laar, opengebroken en met de verdee
ling een aanvang gemaakt, tegen den
wil van het'bestuur en de meerderheid
der deelhebbers.
Op verzoek van het bestuur heeft
toen de officier van justitie last gege
ven aan den burgemeester om de
brandkast te verzegelen en op
het gemeentehuis in verzekerde be-,
waring te brengen. Eiken dag verwacht
men nu de dagvaarding van het be
stuur en de overige in de zaak betrok
kenen.
Daar „Cum Deo" nog aütijd geen
rechtspersoonlijkheid bezat, ziet men
algemeen met spanning den uitslag
van het proces tegemoet.
Letteren en Kunst.
Van Mevr. Marie MarxKoning,
schrijfster van „Het viooltje dat weten
wilde", zal binnenkort een tweede
bundel sprookjes verschijnen, getiteld
„Het beeld op de rots."
Wetenschap.
Elpetricrteit als r^tt.pnpift.
In Frankrijk moet de natuur de rol
van rattengift overnemen tot bestrij
ding van de millioenen ratten, waar
van het (in de Parijsche riolen wemelt.
Men legt daarin draden van ongeveer
100 meter lang, die door vloeispaatli
van den bodem geïsoleerd worden en
met eene sterke galvanische batterij
verbonden zijn. Aan die draden zijn
stukjes gebraden vleesch, op korte af
standen van elkaar, vastgemaakt, lek
kere beestjes, waar de ratten gretig
op aanvallen, zonder er genot van te
hebben, want bij de eerste aanraking,
hoe zacht ook, halen zij zich eene elec
trische ontlading op den hals, die zij
niet kunnen overleven.
Op? atnnge" G-lPkeuX-^ö.
Uit Athene wordt aan de „Frankf,
Zeit." bericht dat aldaar de vorige
week de heer Goekoop uit Den Haag is
aangekomen en Vrijdag jl. met Prof.
Dörpfeld naar het eiland Leukas is
vertrokken tot het doen van oudheid
kundige opsporingen. Men zal zich
wellicht herinneren, dat genoemde
hoogleeraar door opgravingen ten vo
rige jare op Ithaca gedaan, waarbij
geen overblijfselen uit den Myceen-
chen tijd werden gevonden, tot de
overtuiging kwam, dat dit eiland ver
keerdelijk voor het vaderland van
Odysseus (Ulysses) gebonden wordt.
Hij gelooft dat dit veeleer in het nabij
gelegen Ionische eiland 1 eukas (Santa
Maura) te zoeken. De heer Goekoop
heeft hem nu de middelen verschaft
daar opgravingen te doen en beiden
zijn er heen getrokken om de geheel©
oostkust te onderzoeken. Ook zal op
een vooruitstekend deel van het vaste
land tegenover het eiland worden ge
graven, waar men meent dat in het
Myceensche tijdvak een bevestigde
plaa'ts is gewtest.
August. Somwijlen maakte rij zijn
bewegingen, onwillekeurig meet
zoo ging ze in de zaak op nu Sri'
dan hielp ze door een luid gespro
ken woord' zelfs mee.
Kunt u"dien tak daar niet pak
ken, dien daar links?
August keek vragend orn en naar
beneden, schoon zulks niet zon,der
moeite ging.
Meent u dezen
Neen, neen, dien daar, meer
naar boven, nog een beetje hoo-
ger. Ja juist, dienDat is de
goeie.
Om aan Dora's wenschen, te vol
doen moest August d'e meest hals
brekende toeren verrichten. Met
den linkerarm om een tak geslagen,
boog hij zich ver voorover. Steeds
bleef Dora toekijken. Zij verheugde
zich, dat de boom eindelijk eens
goed leeggeplukt werd1. Élk jaar
vielen de beste morellen den mus-
schen ten deel.
(Wordt vervolgd).
