Haarlemsche Gasfabriek.
Café Je Kleins Vereenipino,"
Magazijn van Gastoestellen.
GRASBOTER.
Prijs eliSP H&kesr.
Grove COKES 70 Cent per Hectoliter,
Geklopte 75
3 Yolksharinonika^
JOH. DE HEER, Rotterdam, Noordmolenst. 71. j
OsEftsche draaipoter,
T. A. DONNÉE, KI. Houtstraat 62.
KLEINE HOUTSTRAAT 77.
Haarlernsohe Gasfabriek.
TT este@te©g.
jxu blijkt dat ik er nog 6 meter van ver
wijderd was.
Ik ga weer na beneden; langzaam,
langzaam daal ik weer; heel voorzich
tig als ware ik bang iemand tegen 't
lichaam te s too ten... zou ik nu al op
vier meter wezen? dacht ik,- en opeens
weer dat gesteek in de ooren... O, dat
is ongeveer de vier meter genaderd; ik
slik en werkelijk terwijl ik slik geen
pijn; ik slik weer on daal intusschen
dieper... weer gesteek... wil weer slik
ken... maar helaas... mijn keel wordt
zoo droog, dat ik niet moer slikken
kan 't is toch wel treurig wanneer
nen zich met zoo'n droge keel in 't natte
element bevindt en mon kan niet eens
één mondje vol nemen
Ik prober't nog eens, nog eens, maar
't gaat niet; de drukking wordt sterker
en gestadige* en thans is het stakerige
veranderd in een drukkend gevoel, 't
Is alsof hot hoofd' tusschen een schroef
bekneld zit, die langzaam wordt aan
gedraaid, 't Wordt zoo erg dat ik bang
word ik bijt op de tanden. Nog een
keer zal ik probeeren te slikken en ge
lukt 't niet dan ga ik er weer uit; ik
slik en doordat zich langzamerhand
weer wat speeksele in den mond ge
vormd heeft, gelukt het.
Een kleine, doch hoorbare knap ge
ven mijn trommelvliezen die tot dit
oogenbllk erg gespannen waren.
Des te dieper men daalt, des te ster
ker wordt de luchtdrukking op de aan
den uitwendigen gehoorgang grenzende
zijde der trommelvliezen. Op een diep
te van 10 M. heeft men ongeyer 1 At
mosfeer.
Wanneer men nu daalt, treedt de
ingeperste lucht met vol vermogen in
't oor en zal dus naar gelang van de
diepte een hoogere drukking op de
trommelvliezen uitoefenen, terwijl aan
den anderen kant der trommelvliezen
<L i. in de ruimte van het middenoor,
die door de buis van Eusiachtus inet
de mond- en keelholte in verbinding
staat een veel geringere luchtdruk
king bestaat.
Zoodra men eene slikbeweging
maakt, wordt de benedenuitgang der
Eustacliiaansche buis geopend; de in
de mondholte opgenomen, samenge
perste lucht treedt dan in de buis en
oefent op de binnenzijde der trommel
vliezen eene drukking uit ongeveer ge
lijk aan die welke op de buitenzijde van
uit den uitwendigen gehoorgang, werd
uitgeoefend.
Er zal dus nagenoeg evenwicht ont
staan waardoor de pijn t stekerige
dan ook verdwijnt.
Juist op 't zelfde oogenblik voel ik
den grond onder mijn voeten nieuwe
gewaarwording. De signaallijn, waar
aan ik tot nu toe had gehangen, komt
met een bocht te hangen en 't lijkt me
dat iedereen me is vergeten; geen ruim
te rond me hoe 't komt, ik weet 't niet;
ik wordt weemoedig. Tien meter water
boven m'n hoofd, als er eens wat brak
of als ze eens ophielden met lucht pom
pen... ik moet er uit, ik trek aan de
lijn. De 6einhouder haalt me onmid
dellijk op. Hé! dat is een aardig ge-
voel doordat de drukking van het
water en daardoor ook van de lucht
afneemt, is 't alsof ik in een ruimere
kamer kom de drukking op de trom
melvliezen vermindert sterk; ik wordt
vroolijk en geef weer 't teeken dat
me moeten laten zakken.
Ik kom weer op den grond.
Thans ben ik kalm en ik begin weer
meer te zien ik wil loopen, doch h6t
£aat niet; door 't stroomen van 't water
is 't niet mogelijk; ik kruip daarom op
handen en voeten, heel voorzichtig,
bang dat ik 'n vreemd dier zal grijpen.
Roef daar schiet een heel dun na-
linkje voorbij ik blijf stil zitten, üls-
of ik verklaring vroeg van 't geen ik
zag.
Wat is het toch vreemd dacht ik...
Wat is dat daar tegen dien muur? zou 't
een plant wezen of een dier? en dat
mooie roode voorwerp, wat is dal?
Vol verbazing zit ik doodstil op han
den eu voeten. Onder den indruk van
al 't vreemde vergeet ik dat ik onder
water ben. Plotseling echter helpt een
krabbe, die me in den vinger kneep, me
er aan herinneren; genoeg voor mij om
direct aan de signaallijn te trekken en
naar boven, te gaan.
Onze Eeuw.
Overal in onze tijdschriften en bla
den vindt men den weersla^ van den
Stroom des tijds, waaraan zij noch op
letterkundig en kunstgebied, noch op
het terrein van wetenschap en staat
kunde ontkomen.
En zóó zeer doet zich die tijdstroom
gevoelen, dat de „Gids", tegen wie in
1880 de onstuimige aanval der jonge
ren gericht werd, thans nu er meer be
zadigdheid meer rijpheid en overwe-
ging in hun kunst gekomen is, hun
werk met waardeering bespreekt en
gaarne opnoemt.
Maar juist, doordat zich dat nieuwe
op allerlei gebied uitspreekt in de mo
derne en ge-moderniseerde tijdschrif
ten. op artistiek gebied, or> politiek, en
sociaal-economisch en wetenschappe
lijk terrein juist daardoor hebben en
kelen de behoefte gevoeld een tijd
schrift op te richten, dat niet ..met den
stroom van den tijd meedrijft" en dat
tijdschrift wil ..Onze Eeuw" zijn, on
der redactie der heeren P. J. Blok. P.
D. Chantepie de la Saussaye. G. T. Has
pels, E. B. Kielstra, Jhr. Smissaert, W.
van der Vlugt en Jhr. B. H. C. K. van
der Wijck bij de Erven Bohn versche
nen.
De eerste aflevering opent met een
filosofische verhandeling van Jhr. Van
der Wijck over Noodlot en Vrijheid".
Het artikel wordt getypeerd door dit
slot:
De jongeren onder ons zijn hior te
lande bezig een tijd voor te bereiden,
waarin kloekheid van zin en gezonde
levenslust opnieuw den boventoon zul
len voeren. Uit instinktief zelfbehoud
verwerpen rii leeringen welke dreigen
hun het merg uit de beenderen te zui
gen. Een nieuwe geest werkt en woelt
in hen. Zij zijn geneigd weer in zich
zalf te gelooven en van zich zelf af te
hangen. Men vleit zich niet lancrer be-
hagelijk bij het agnosticisme neder.
Van het wiisgeerïg denken wordt als
van ouds de beantwoording van groote
vragen "eëischt. Men tracht Kant en
de genieën uit zijn school, Fichte,
Schelling en vooral Hegel te begrijpen.
Men waakt hier te lande met ijver over
moedertaal en volkslied, redt zoo de
toekomst van den eigen stam. Men be
rust niet meer in de weerloosheid van
ons volk; velen achten het landverraad
de wapenen niet te kunnen hanteeren.
Men bepaalt er zich niet meer toe, ge
lijk twintig jaar geleden, feestmalen
voor Kruger aan te richten, maar toont
goed en bloed voor de stamgenooten
over te hebben. Oud-Nederland kan
trotsch zijn op zijn zonen, die in Zuid-
Afrika als strijders voor het recht een
vroegtijd'- graf hebben gevonden of te
midden van de helden uit de Boeren
republieken nog voortgaan te vechten,
opdat de hoogste goederen der echte be
schaving niet verloren <-aan.
Een betere periode is ons volk bin
nengetreden. De tijd van slapheid, waar
in men, om een fijn. gekozen term aan
een onzer voortreffelijke prozaïsten te
ontleenen, „langs lijnen van -eleide-
lijkheid" naar beneden gleed, schijnt ie
zijn verstreken. Er waait een frisscher
wind over Nederland. Het is nog maar
de dageraad, doch die een schoonen
dag belooft.
Onze eeuw schijnt niet te zullen iue-
behooren aan slaperige, halfbewuste
automaten, maar aan vrijen van «est,
die oog en hart hebben voor de onzien
lijke werkelijkheden, voor waarheid en
gerechtigheid.
Prof. Van der Vlugt- heeft het c ver
„Vrijzinnig of democraat?" en Welk
oordeel hij voor vrijzinnig democraten
heeft, moge blijken uit dit citaat
„Gezwegen worde van den toon, waar
in sinds jaar en dag het débat gestemd
is over sommige begrootingen, met na
me die van waterstaat. Dat hengelen
ettelijker „geachte leden" naar eene
milde gift voor hun district (een stoom-
tramlijntje. of een subsidietje, ja, wat
niet al?) de amendementen ook om te
verhoogen een salaris hier en daar
weer een pensioen, die dingen mogen
een geheel nieuw licht doen vallen op
de legende, als zou slechts Demos niet
omkoopbaar wezen, zijn nog het ergste
niet. Bedenkelijker kan het feit ons
schijnen, dat in „vrijzinnig-democrati-
schen" kring de leer. als moest naar
eene te wachten volksstem zich eigen
inzicht plooien, een paar maal reeds
om het hoekje is komen gluren. Adres
aan den zoo mannelijken adviseur uit
Winschoten in de vóórlaatste samen
komst der „Unie". Adres ook aan dien
volksvertegenwoordiger, die te Utrecht
blijk gaf van den treuricen moed, een
woord ten gunste van 's lands weer
baarheid te ontraden, „omdat het volk
daarvoor geen gelden „overhad." Vóórs
hands, intusschen, zijn die twee volks
hovelingen vocalen in ons staatsleven
nog niet. Neen: wat den schrijver dezer
regelen het meest bezorgd maakt, het
is iets anders. Het is de lichtvaardig
heid, waarmee vrijzinnige kamerleden
en bewindslieden sinds eenigen tijd zich
heenzetten over wat vroeger eene ge
wetenszaak, een principieel bezwaar
zou zijn geweest, zoodra vasthoudend
heid aan zoo'n beginsel een' maatregel
dreigt op te houden, dien, naar men
zegt, „het volk" verlangt. Kan een vrij
zinnig oeconoom zich erger ketterij
verbeelden, dan het artikel onzer onge
vallenwet. dat den patroon verbiedt het
bedrag der premie te verhalen op het
loon? Was, ja, of neen, de weerzin te
gen ander© dan strict noodige verbree
ding der staatsbemoeienis, en bovenal
tegen functionalisme, voor ieder mon
dig volk een' nagel in zijn vleesch, van
ouds een proefsteen der vrijzinnige po
litiek?
Do overige bijdragen zijn: Heoren-
dienstcn op Java. door E. B. Kielstra;
Over Oud-Grieksch© Opvoeding en On
derwijs, door Prof. K. Kuiper; Verzen
van Frans Bastiaause; Drie Fabelen,
door C. van Nievell; Novalis' hymnen
an di© Nacht, door Dr. J. D. Bierens de
Haan; Tennyson's Tuinmansdochter,
door Soera Rana.
In „Onze Leestafel" wordt besproken
de laatste afl. van ..Finlandsche Rand-
schau".
Uit Rotterdam wordt aan het „Hbld".
geseind, dat een groot terrein aan den
Ouden Binnenweg aldaar is aange
kocht, of dat althans over den aan
koop daarvan ernstige onderhandelin
gen worden gevoerd, door een combi
natie aan welker hoofd staat Fritz
Bouwmeester, en dat het olan bestaat
op dat terrein een schouwburg te bou
wen.
Het benoodigd-e kapitaal voor deze
onderneming moet reeds zijn gevon
den en zoo vernam 't blad verder
als Louis Bouwmeester er toe besluit
zich bij zijn broeder aan te sluiten,
dan zon nog meer kapitaal beschik
baar zijn, en zou een théatre van groo-
ter afmetingen worden gesticht.
INGEZONDEN.
Voor den inhoud, dezer rubriek stelt
de redactie zich n iet aansprakelijk.
Van ingezonden st ukken, geplaatst of niet
geplaatst, wordt de kopy niet aan den
inzender teruggegeven.
Mijnheer de Redacteur!
Vergun mü even een antwoord te ge
ven aan den heer Kleijnenberg.
„Een stoot toebrengen aan den Toyn-
bee-arbeid hier ter stede" is wel nooit
in mij opgekomen, daar die arbeid
steeds miin volle sympathie heeftal
leen betreur ik, dat ik als huismoeder
met weinig tijd er zelf niet aan kan
medewerken.
De heer Kleijnenberg moet n.l.
weten, dat ik wel degelijk ben wat ik
mij in mijn eerste stukje genoemd heb,
en ik begrijp heusch niet, wie hem het
recht geeft, daaromtrent anders te den
ken. Waarom zou een vrouw haar mee
ning niet kunnen zeggen
De sop is de kool niet waard, zegt
de heer KI. Zoo gering acht ik het on
derwerp nu niet. Hettooneel is zulk een
machtige factor in de ontwikkeling
der menscheen. De hr. KI. geeft zich de
moeite om nu meteen al het goede dat
da T. V. gedaan heeft aan te roeren.
Van al dat werk heb ik volstrekt geen
kwaad gezegd, ik heb het alleen over
de verkeerde keuze van dit stukje voor
het- publiek, dat men door middel van
de T. V. wil bereiken. Zulk een tooneel-
stukje ik blijf er bij en ik zeg dit
alleen ook in het belang van het Tovn-
bee-werk moet degelijk z;in en volks-
opvoedend. Het mag vroolijk, beestig,
fatsoenlijk grappig zijn, maar het mag
niet onbeduidend wezen, zooals dit.
EEN HUISMOEDER.
Gemengd Nieuws.
Opzienbarend proces.
Te Elberfeld is in een opzienbarend
proces uitspraak gedaan. Zekere Bau-
mann was beschuldigd, er sedert jaren
zijn werk van gemaakt te hebben, jon
gelui die hun militairen dienstplicht
moesten vervullen, een vrijstelling te
verschaffen door hun een militairen
dokter aan te wijzen die ze, als zij ze
kere inwendige gebreken voorwendden,
afkeurde. De rechtbank veroordeelde
Bauraann tot 7 jaar gevangenisstraf.
Dat de militaire dokter door Baumann
omgekocht was kon, naar de rechtbank
meende, niet bewezen worden: wellicht
waren 's mans geringe kennis en zijn
hardhoorigheid oorzaak geweest dat
hij jongelui die gebreken voorwend
den, zoo licht afkeurde. Een aantal rij
ke kooplieden en fabrikanten en hun
zoons die1 Baumann's lusschenkomst
hadden ingeroepen, in het geheel twin
tig beschuldigden, zijn veroordeeld tot
gevangenisstraffen van een tot vijf
maanden.
Een zonderling lieer.
De elfde strafkamer te Parijs zag zich
genoodzaakt, iemand te veroordeelen
tot 50 francs boete en 1 franc schade
vergoeding en bovendien in de kosten
van vijf-en-twintig copieën van het
vonnis, alles wegens 't ontbroken van
een paar handschoenen. De veroordeel
de, Alphonse Gilbert, is van meening
dat spoorwegbeambten, die den reizi
gers de kaartjes moeten uitreiken, ge-
handschoend behooren te zijn.
Hardnekkig weigerde hij dientenge
volge zijn kaartjes te toonen aan den
controleur, toen dit hem onlangs op
het traject Parijs—Dieppe verzocht
werd.
Fabrieksötitploffing.
Een lievige ontploffing heeft plaats
gehad in de kanonnenfabrlek van
Trubia in Oviedo; het gebouw heeft
zwaar geleden; er zijn drie dooden en
vijftien gewonden.
Ean visschersvaartuig
vergaan.
Ter hoogte va,n Penmarch aan de
Fransche kust is dezer dagen de vis-
scherssloep Marengo 1638" van Guil-
vinec met man en muis vergaan. De
elf opvarenden kwamen allen om het
leven en hun dood maakt zeven wedu
wen en zestien weezen. Dc meeste
slachtoffers waren gehuwd en vader.
Over de oorzaak der ramp verluiden
geen bijzonderheden.
De kleinste paarden der
wereld.
Tot dusverre kon Noord-Amerika er
zich op beroemen het kleinste paard
ter wereld te bezitten. Het draagt den
naam Sixpence, misschien naar den
toegangsprijs van de tent, waarin het
werd tentoongesteld, en meet niet meer
dan 70 cM. tot den zadelboog. Als men
nu nagaat, dat een middelmatig groote
Newfoundlander even hoog is en dat de
Leonberger honden tot 86 cM. hoog
zijn, kon men zich gemakkelijk voor
stellen, hoe klein deze aardige paardjes
zijn. Nu is Sixpence in kleinheid over
troffen dooi' Prince Asha, die nog circa
4cM. kleiner dus maai* 66 cM. hoog
is. Prince,Asha is 4 jaar oud en stamt
af van twee Iersche ponnies; hij is te
genwoordig te zien in den „Nouveau
Cirque" te Parijs, en wel in gezelschap
van zes andere ponnies. Prince Asha
heeft naar verhouding zeer korte
beenen, die veel gelijken op die van
een dashond. Deze dwerg onder de
paarden behoort tot liet kleine ponny-
ra-s, dat op de Shetlandsche eilanden
en in Ierland wordt aangelokt, met
weinig tevreden is en met groote vol
harding groote vermoeienissen ver
duurt.
Faillissementen.
Uitgesproken:
Amsterdam, 9 Mei. J. P. Heis, koop
man, aldaar. Rechter-commissaris: mr.
T. Henny.
8 Mei. De naamlooze vennootschap
„Hygiëa", aldaar. Rechtercommissaris
mr. T. Henny.
Arnhem, 9 Mei. II. C. V. Piette, fa
brikant van suikerwerken, aldaar.
Rechter-commissaris: mr. H. J. van dei-
Poel Hiddingh.
8 Mei. G. J. Bos, kunstschilder, te
Apeldoorn. Rechter-commissaris: mr.
T. S. Tromp.
's-Gravenhage, 10 Mei. D. F. Struby,
wed. van J. Timmler, aldaar. Rechter
commissaris: mr. J. F. van der Lek te
Clercq.
Geëindigd:
C. A. M. van Alphen, winkelier, te 's-
Gravenhage; W. Hagen.
Vernietigd:
J. L. van Deth, behanger, te Amster
dam.
Stoomvaartberichten.
Het stoomschip Soembawa, van Am
sterdam naar Batavia, arriveerde 13
Mei te Padang.
Het stoomschip Koningin Wilhelmi-
na, van Batavia naar Amsterdam, pas
seerde 12 Mei Gibraltar.
Het stoomschip Bali, van Java naar
Moulmain, vertrok 13 Mei van Padang.
Het. stoomschip Gedé arriveeerde 12
Mei van Java te Rotterdam.
Het stoomschip Ardjoeno, van Rot
terdam naar Java, passeerde 12 Mei
Gibraltar.
Het- stoomschip Lawoe, van Rotter
dam naai- Java, vertrok 13 Mei van
Perim.
Het stoomschip Koning Willem I,
van Amsterdam naar Batavia, arri
veerde 12 Mei te Southampton.
Het stoomschip Priam, van Amster
dam naar Batavia, arriveerde 11 Mei
te Singapore.
Het stoomschip Zillah, Holland
Amerika-Lijn, van Amsterdam naar
Newport. News, arriveerde 12 Mei te
Norfolk.
Het dubbelschroefstooinschip Rotter
dam, van de HollandAmerika-Lijn,
arriveerde 12 Mei van Rotterdam te
New-York.
Afgehaald aan de Fabriek.
Bezorgloon binnen de gemeente CsMi pör
Hectoliter.
Wedepverkospeps genieten rabat*
DE DIRECTIE.
Volgens nevenstaande
teekenins lever ik eenl
soliede Harraonika, hoog j
35 Cm., 10 kleppen, dub-
beltonig, (48 tongen) 2
.„registers, open nikkel
;'5;j! klavier met patent spiraal
veeren, driedubbele balk
met nikkel beslag, slui
ting en hoekbeschermers.
Schoone. rolle toon. In
cartonnen doos, goed ver
pakt, franco door geheel
Nederland
f 3.75.
Hetzelfde Instrument,
3-korige Orgelmuziek (octaaf en trémolo) f450; idem 4-korig
(octaaf, terts en trémolo) f 5.50.
Degelij ke Ha? monika's, 4 register, 40 kleppen van af f 2.franco.
Uitgebreide Catalogus gratis. Bestelt niet in het buitenland, b
waar u geen verhaal of garantie hebt., en bovendien nog E
I vracht en recht betalen moet, doch zendt Postwissel aan
Goedkoopste en geriefelijkste reisgelegenheid
van Haarlem naar:
le tU 3e k).
HEEMSTEDE15 Ots. 127, Cfe.
BENNEBROEK20 177.
H1LLEGOM, LISSE. SASSENHEIM, OEGST-
GEEST of LEIDEN30» 25
Couponboekjes verkrijgbaar gesteld bij de goe
derenagenten, geven voor korte afstanden veel
besparing.
Heden ontvangen de allerfijnste kwaliteit nieuwe
gegarandeerd zuiver.
Groote en kleine Zalen voor Vergaderingen,
Bruiloften enz. Zeer billijk te huur.
In de Magazijnen der Gasfabriek zij11 steeds voorradig de beste
soorten van Gashaarden, Badkaehels, Gaskomforen en Keukenfornui
zen, tegen de iaagst mogelijke prijzen, die zoowel in koop als in huur
verkrijgbaar zijn.
Tevens wordt herinnerd, dat de prijs voor gasgebruik tot ver
warming of industrieelè doeleinden 7 Cent per kub. meter bedraagt.
ierwiiJ verdors inlichtingen gaarne zullen worden verstrekt.
den vergeten van den dag, diie zoo
ruw Jadwiga s droom van zalig
heid verstoorde, en hel andere zoo
kalme Ludniki, plotseling veran
derde in een plaats van verwarring
en ontsteltenis. Haar engagement
was pas d'rie weken bekend' en dé
uitzet was reeds aardig gevorderd,
wiant het huwelijk was bepaald' in
Augustus. Dien dag wachtten wij
op de post, die ons de stalen voor
een bruidsjapon zou brengen en
zagen de komst van het pak brie
ven met verlangen tegemoet. In den
laatsten tijd had Wladimir zijn na
middagen getrouw te Ludniki door
gebracht. want zijn vader was naar
Karlsbadi vertrokken voor zijn rheu-
matiek. en het ledige huis te Kras-
no leek onzen vriend niet erg. Zoo
was hij ook weer vandaag hier en
maakte zichzelf nuttig in den ro
zentuin. Wij waren in het hartje
van den rozen tijd en de Lange, een
zame laan, waar ik bij mijn eerste'
komst te Ludniki dadelijk door
heen liep. was herschapen in: een
ware rozon-allee. Als twee lange,
sierlijke bloemenhagen stonden die
rozenstruiken aan weerszijden van
de laan. het oog bekorende, met
hun frisch groen en de schoone ro
zen. terwijl de geur h3ast bedwel
mend was. Eiken morgen als ik
hier langs wandelde, waren ei* we
der nieuwe knoppen geopend', ter
wijl de uitgebloeide haar bladeren
lieten vallen en den grond bedek
ten met een geurig teorrose kLeedl.
Vandaag waren Anuika eau ik. met
een mandie in de hand. ijverig be
zig, de bloemen bijeen te garen, ter
wijl Jadwiga en Wladimir, in eeau
van de zomerhuisjes, omringd deor
een groot aantal korven met rozen
blaadjes, aangesteld waren om het
harde ondergedeelte van ieder
blaadje af te knippeneen goed
werk., daar van deze blaadjes de
heerlijk-ode u-rende jam werd ge
maakt, die ik reeds zoo dikwijls ge
roemd heb. Van het woonhuis
drong hei. suikerstampen eentonig
tot ons door. en van tijd- tot tijd,
verscheen Rosa, de keukenmeid-,
om een nieuwen voorraad rozen
blaadjes in ontvangst te nemen,
lederen keer bood1 Wladimir haar
zijn diensten aan om het te helpen
dragen en bleef dan eenigen tijd
weg.
Wat een geheel ander aanzicht
had het park van Ludhiki voor mij.
vergeleken bij den eersten dag, dat
ik het zagj. Ik dacht hieraan, ter
wijl ik met de schaar in dé hand
langs de hagen liep. Toen was ik
getroffen door de verregaande slor-
digheid. thans werd ik bekoord
I door zijn schoonheid. Was dit een
bewijs van achteruitgang van mij
zelf? Misschien. Het was zeker d!c
atmosfeer van ve-rwaarloozing uit
luiheid waarin ik leefde, die
haai' uitwerking op mij gehad had.
Wat een tijd verliezen wij- mat
met het onderhouden en- opknappen
van oiize tuinen. Is het werkelijk
een voordeel voor ons om toe te ge-
I veni aarii het gevoel van symmetrie,
i zoodat wij bijvoorbeeld geen ver
dwaald stuk papier of een; scherf in
onzen tuin kunnen zien liggen,
evenmin als een gezond menseh een
ledige flesch bij zich op tafel kan
zien- staan? Op mijn woord', ik ge
loof dat zij "elijk hebben. Met hun
lijfspreuk „Nic nie szkodzi". aart-
komen zij aan menige kwelling.
II? geloof dat ik Jan's paard
hoor. zeidie Jadwiga -tot mij-, toen
ik haar een mandijevol blaadjes
bracht. Zend je Anuika even om
den postzak. Jan was de man, die
•oudergewoonte steeds de post van
Zloczek ging halen.
O ben je niet verlangend.?
riep Anuika toen ze wegliep,
maar ik hoop dat je brocaat kiest
en niet satijn. Satijn is zoo alle-
daagscli. vind je niet.
Ik zal kiezen w-at Wladimir
het beste vindt, zeide Jadwiga een
voudig. en hunne oogen- ontmoet
ten elkaar, en Wladami-r blies den
rook van zijn sigaret ter zijde om
haar gezicht beter te kunnen zien,
want natuurlijk rookte hij. In Ga-
licië is het sigareüen-rooken zulk
een hartstocht, dat men het zoowel
bij het kaartspelen als bij het vrijen
doet.
Spoedig kwam Anuika met den
brieven tasch in haar hand.
Jan zegt. dat de stalen ea' zijn,
riep zij ons van verre toe.
Het kopanen slot van dien ouden
verweerden tasch blonk in de zon.
Jadwiga liet een oogenbllk de ro
zenblaadjes rusten om den tasch te
openen. Zij had een roos in haar
kapsel en een andere in haar Gen-
tuur en had de schoonste bloem,
die zij vinden kon, in Wladimir's
knoopsgat gestoken'. In haar licht
zomertoileitje geleek zij inderdaad
de Koningin der rozen.
Ja, de stalen zijn hier. en laat
mij eens zien. wat nog meer? Een
brief van mevrouw Claasse de
modiste uit Lom berg en een an
dere groote brief voor mij
Zij las het adres op dé lange,
dikke blauwe enveloppe en haar
gelaal werd plotseling bleek.
Hoe vreemd zeide zij op een-
afgetrokken toon. Hij: is geadresr
seerd' aan' .Papa. Het moet iemand
zijn die het niet weet die denkt
dat hij nog leeft); maar ik kan mij
niet hegrijpen, wie. Wladimir, zijn
dit geen Fransche postzegels?
Ja, zeide Wladimir, ze bekij
kend. en het postmark is ran Pa
rijs. Misschien is het van iemand,
die hem lang geleden: gekend heeft,
maar wat kan hij hom to schrijven,
hebben? Ik gelocf dial 't het beste
is hem naar Mama te brengen.
O wil je niet eerst de- stalen
zien? vroeg Anuika vol ongeduld.
Neen. ik moet eerst naar Ma
ma. zeide Jadwiga opgewonden,
zooals zij altijd: was, wanneer iets
baar aan haar vader herinnerde
en met den blauwen- brief in dé
hand. stond zij haastig op, een
mandje omverwerpend zoadat de
rozenblaadjes over den grond! wer
den uitgespreid.
Mag ik hat niet voor je doen?
vroeg Wladimir, maar zij schudde
van neen.
Je kunt in dien tijd de stalen
uitpakken, zeidé zii. Ik zal in
een paar minuten terug zijn. Het
is waarschijnlijk van een ouden be
kende, die geen doodsbericht heeft
ontvangen.
Maar zij kwam niet binnen en
kele minuten terug. Wei waren op
zijn, minst al weer een: half uur of
langer aan het werk, en onze help
ster kwam nog niet opdagen. Wla
dimir rolde een onnoemlijk aantal
sigaretten tusschen ziin mooie vin
gers. en richtte vragende blikken
naar de rozenallee-, maar ea: kwam
niemand opdagen.
De stalen van brocaat en satijn,
die afgekeken waren- door Anuika,
lagen onaangeroerd op de tafel.
Langzamerhand ontstond er een
angstig gevoel in mij. De brief wag
van Parijs J ad Wiga's vader was
in Parijs geweest de doode mon
nik was een Franschm-an deze
gedachten speelden: onafgebroken
in mijn brein e-n d'aaruit voeldlei ik
een vrees voortvloeien, dat er i!ets
zou komen om Jad-wiga's geluk te
verwoesten.
Ten- slotte, zedde ik ik zal maar
eens gaan kijken of er soms slecht
nieuws is.
(Wordt vervolgd).
