Prijsraadsel.
SCHAAKSPEL
Het Theseion te Athene.
Moeilijk werk.
(Bij de platen.)
Het z.g. Theseion te Athene, de uit
bouwkundig oogpunt het best gecon
serveerde tempel uit de Grieksche oud-
"heid, miste eeuwenlang in den gevel-
drüehoek, het grootste gedeelte van
de plastieke figuren, welke het eer
tijds hadden gesierd. Bruno Sauer,
een Duitsche professor in de kunst
geschiedenis, die reeds sedert eenige
bekendheid kreeg door onderzoekin
gen naar de plastieke versiering van
het Parthenon en den eenzamen berg-
tempel van Phigalia, is 8 jaren lang
bezig geweest uit de voet- en andere
overblijfselen der beelden de geheele
figuren samen te stellen en. hoe opge-
loofelijk het klinken moge, hij is er
na grondige studie van de beeldhouw
kunst der Oudheid en door gedurfde
combinaties in geslaagd, figuren saam
te vatten, welke geheel vallen binnen
den stijl van den tijd, toen het The
seion moet zijn gebouwd.
De platen geven afbeeldingen van
de gereconstrueerde figuren: 1. De
versiering van den westelijken gevel,
voorstellende het vierspan van Helios,
den Zonnegod; 2. de versiering van
den driehoekigen voorgevel.
Tegen d:t argument was niets in te
brengen, en de dame sloeg een ande-
ren weg in.
Een geweigerd eerekruis.
Kolonel de Montaignac, die als
commandant van Dschemma verrader
lijk werd vermoord, had zich in 1869
als kapitein onderscheiden bij het on
derdrukken van den opstand en hij
zou daarvoor bij een inspectie het
kruis van het Legioen van Eer ont
vangen.
j Hij werd voor het front geroepen
j en de koning wilde hem eigenhandig
uur 20 minuten. Bij het vuren door i het kruis op de borst hangen. Maar
de troepen vielen drie gewonden; één i op waardigen toon sprak de kapitein:
man werd gedood." „Sire, ik heb het niet verdiend."
„Gedood? Wie is er gedood?" „„Kapitein,"" zei Louis Philippe, .„,de
„Dat ben ik," verklaarde de verslag- j Koning schenkt u het eerekruis.""
gever nog, en daarna viel hij leven- „Ja, Sire", was het antwoord, „maar
loos achterover. Montaignac weigert het aan te ne-
men."
De bedrieger bedrogen.
Een man, die in zijn voorkomen
iets van een gerechtsbeambte had,
kwam, met een zakboekje in de hand,
zich bij zeker iemand aanmelden.
„Neem mij niet kwalijk," zei hij,
„maar ik geloof dat gij een zwarten
jachthond, met eene witte vlek op de
borst, hebt."
De ander had visioenen van onbe
taalde hondenbelasting en verzekerde
nadrukkelijk: „O, neen neen, vol
strekt niet. Het lijkt er niet naar. Die
hond is een arme zwerver; het beest
is mij nageloopen, maar hij behoort
mij niet toe ik heb de dienstmeid al
eenige malen gezegd dat zij hem naar
het politiebureau moest brengen."
„O, zoo," zei de onbekende „dan
is het goed. Het geval is, dat mijn Napoleon I op bet stuk van i
cliënt van ochtend dien hond bij on- scheren en rooken.
geluk heeft doodgeschoten, en ik kwam >>Niemand is groot tegenover zijn
u voorstellen de zaak in der minne kam er dién aar", luidt de spreekwijs,
te schikken door u vijf pond aan te Constant, Keizer Napoleon's kamer-1
hieden; maar natuurlijk, als de hond J dienaar, weerspreekt dit gezegde. Vol-
niet van u is. welnu dan goeden i g)ens jiem kWamen Napoleon's beste
Om dezelfde reden heeft ook een ge
zegde, dat aan Edison wordt toege
schreven, iets veelbeteekenends. Het
volgende wordt van hem verhaald:
Een lieer bracht zijn. zoon bij den be
roemden natuurkundige!, en in den
loop van het gesprek verzocht hij hem
den jongeling, die juist aan de intre-
del van zijn beroepsloopbaan stond,
eene gedenkspreuk mede te geven.
Edison bedacht zich een Joogenblik,
toen zeide hij: „Mijn jongen, kijk nooit
onder het werk hoe laat het is."
Dit laconisch gezegde zal vader en
zoon wel min of meer verbaasd! heb
ben; maar een jongeling zal zeker niet
lang in het gezelschap van confraters
of anderen geweest zijn, zonder ont
dekt te hebben, dat diegenen onder
hen, die weinig belangstellen in hun
werk, zoodat zij telkens kijken of vra
gen hoe laat het is, niet tot de men-
schen behooren, die in de wereld voor
uitkomen.
De man, die uw bezoek ontvangt en
begint met op zijn horloge te kijken
weet óók niet hoe het behoort, of is
een gewichtig-doener.
PUZZLE.
Grafkrans, als hulde der Natuur-Historische Yereeniging alhier aan
wijlen den Heer P. W. van EE DEN, wiens stoffelijk overschot
op Donderdag 8 Mei j.l. ter aarde werd besteld.
Van een aardige optische illusie
wordt men dupe als men op het hier
bij afgebeelde diagram kijkt.. Het
lijkt dan of de twee middelste hori
zontale lijnen gebogen zijn. Toch loo-
pen zij precies evenwijdig, wat men
kan constateeren door ze schuin voor
de oogen te houden. Natuurlijk zijn
de stralen, die van het middelpunt uit
gaan, schuld aan het bedrog. Zij lei
den de gezichtslijnen af zoodat het
schijnt, alsof de twee evenwijdige lij
nen in het midden verder van het mid
den afwijken dan aan de uiteinden.
Dure telegrammen.
I-Iet duurste telegram werd eens
afgezonden door het Britsche Parle
mentslid Hennicker Heaton, was be
stemd voor Australië en kostte niet
minder dan 38,400 gulden.
Reuter's bureel ontving eens per
telegraaf een in 4000 woorden vervat
uitvoerig bericht uit Australië over
het proces van den moordenaar Dee
ming. De kabel was er gedurende 24
uren door versperd voor de overbren
ging van andere berichten daarvoor
moest het telegram dan ook 19,200
gulden kosten.
In het jaar 1893 werd eens een tele
gram van 1800 woorden naar de Ar-
Waar is mijn moetje?
Van alle tijden.
Voor alle tijden.
Geen geestkracht te verspillen, zijn
kracht aan te wenden, waar het met
vrucht geschieden kan, hét geringe te
doen wat zijn hand te doen vindt,
niet te wachten op de denkbeeldige
kans tot heldhaftige daden, maar wel
er zich op voor te bereiden, dit wa
ren de beginselen, welke hij zich had.
voorgehouden.
ft, Eliot. „Felix Holt."
Het zijn juist de menschen, die niets
te doen hebben, die nooit tüd voor
eenig werk kunnen vinden.
Mevr. Tweedie. Arbeid voor Dames.'
De muziek heeft de' gave. de gedach
ten te ontrukken aan de zorgen van
den dag en haar ver aan de werkelijk
heid weg voeren.
P. J. Stab 1. Maroussia.
Er is een groot onderscheid tusschen
lachen en lachen. De gezonde, harte
lijke lach, die den volwassene evenzeer
als het kind goed staat, verwarmt ons
hart, wij stemmen er gaarne mede
in; andei's is het echter met den spot-
tenden, schamperen hoonlach, die ons
pijn doet en ons doet huiveren.
Johanna. „Over het lachen."
Men gelooft wel aan de oplosbaar
heid der groote vraagstukken, maar
niet aan eigen vermogen om aan die
oplossing mede te helpen. Dit onge
loof maakt het leven kalm, het geeft
een grond om te rusten, een reden tot
niethandelen, een grond tot onthou
ding van inspanning. Rustig als een
kalm beekje maakt deze bescheiden-
beid het leven. Zij is zeer in het be
lang van een geregelden slaap. Zij
bepei'kt den arbeid van den een tot
morgenl"
Plichtsbetrachting.
Te Parijs leefde in vroeger jaren
Mathieu Donzelot, die als een der be-
Itrouwbaarste en moedigste verslag
gevers bekend stond. Eens brak er
in de Fransche hoofdstad een ernstig
oproer uit, en Donzelot werd door de
redactie van zijn blad uitgezonden als
verslaggever. Reeds vlogen de stee-
nen door de lucht en de volksmenigte
begon de straat op te breken om een
barricade op te werpen. Een vriend
van Donzelot zag hem, terwijl hij naai
de plaats van het tumult ging, en riep
hem toe: „Wat wilt ge nier doen? Ga
heen en red u." Donzelot gaf eerst
geen antwoord en de vriend drong er
nogmaals op aan, dat hij de gevaar
lijke plek zou verlaten. „Ik wijk niet
van deze plaats," zeide Donzelot nu;
„maar als je toch weggaat, bezorg dan
asjeblieft deze regelen aan de redac
tie van mijn blad dat wint mij een
kostbaren tijd uit."
Een uur verstreek en net oproer was
op zijn hevigst. De menigte was met
de vertegenwoordigers van het gezag
in feilen strijd geraakt.
Plotseling weerklonk een salvo van
de nationale garde en Donzelot viel,
hoedanigheden uit in het zeer intieme i
leven, en hij verklaart alles, wat men
van overdreven drift of boosheid van
zijnen meester heeft verteld, voor las
ter.
De groote man heeft nooit kunnen
leeren zichzelven te scheren. Toen
zijn kamerdienaar hem herhaaldelijk
had aangeraden het toch eens te be
proeven, want dat hij, die als barbier
werkzaam was, toch ziek kon worden,
heeft de Keizer het gedaan, maar zoo
onhaifdig mogelijk. Hij kon niet eens
het scheermes vasthouden, sneed zich
onophoudelijk en deed geheel anders
dan andere lieden; want hij scheerde
van boven naar beneden en niet van
beneden naar het bovengedeelte van
het gelaat. J
met trots hebben gedragen. Maar m
Wat nu het rooken aangaat, dat
Hit har» ,L- clacnto mnn nlicnT alc
Het vierspan van Helios.
iDt voorval wekte natuurlijk groot
opzien en Montaignac moest bij den
Minister van Oor-log opheldering ge
ven van zijn gedrag.
„Als ik het kruis bad ontvangen
voor een wapenfeit in den strijd met
een vijand van buitenaf, dan zou ik er
verheugd mede zijn geweest en het
heeft de Keizer slechts eens gedaan,
en wel toen hij eene kostbare Qoster- j
sche pijp ten geschenke had gekregen.
Maar hij werd er zoo onpasselijk van
als een schooljongen en waagde er j
ziclr nooit weer aan.
Verslaafd echter was hij letterlijk
aan het snuiven.
dit geval heb ik slechts mijn plicht als
soldaat gedaan, zooals ik altijd zal
doen. Ik heb medegebolpen tot her
stel van de orde binnenslands, maar
ik geloof, dat bij burgeroorlogen geen
ordeteekenen verleena moeten wor
den."
In de nagelaten geschriften van
j maarschalk Canrobert wordt dit ge-
i drag van Montaignac vermeld als een
De koe van eea commandant voorbeeld van militair plichtsgevoel en
Te Plymouth placht een grasperk te j edelen burgerzin,
zijn tegenover het Gouvernementshuis,
gentijnsche Republiek gezonden, en
daar ieder woord destijds f 10.30 kostte,
bedroegen de seinkosten totaal 18,648
gulden. Het telegram ging van Lon
den over Brest naar New-Foundland,
van daar naar New-York en verder
over de landlijnen naar Rosario.
In 1890 kwam te Londen een tele
gram aan van 131 regels, elke regel
tegen 8 woorden gerekend, dat uit
Buenos-Ayres aan de „Times" was
gericht en ƒ4401.60 kostte benevens
nog een ander van 221 even lange
regels en waarvoor f 7761.60 was be
taald moeten worden.
Het duurste particuliere telegram
kan wel dat zijn geweest, hetwelk de
Koning van Italië met de tijding van
het overlijden van zijn zoon, den her
tog van Aosta, naar den hertog der
Abruzzen verzond, die zich destijds
met zijn schip te Rio-de-Janeiro op
hield het kostte 6,408.90.
In December van dat jaar werd ook
De versiering van den driehoekigen voorgevel.
door een kogél: ih de borst getroffen,
neder. Een geneesheer ijlde naar hem
toe.
„Zijt ge gewond?" vroeg hij.
„Ja,' 'antwoordde de journalist, ..en
ik geloof heel ernstig; ik kan het pot
lood niet meer hanteeren."
„Och wat, bekommer u niet om uw
potlood," riep de dokter uit, „het komt
er nu op aan, uw leven te redden!"
„Dat heeft geen haast," antwoordde
Donzelot gelaten; .ieder moet zijn
plicht doen, en de mijne is: mijn ver
slag af te maken. Wees zoo goed, on
der aan deze pagina te schrijven: 3
j dat door geen schepsel mocht betre-1
i den worden. Daar graasde de koe van
den commandant.
Op zekeren dag, dat Lady Deal bij
den commandant moest wezen, wilde
[zij, om haren weg te verkorten, het
grasperk overgaan^. toeirzij door den
-schildwacht tegengehouden werd.
„Maar," sprak de daine, het hoofd j
fier opheffende, „weët je wel, wie ik
ben?"
„Ik weet wel niet wie gij wit, me
vrouw!" antwoordde de schildwacht,
„maar ik weet toch, dat gij in elk ge-
val niet de koe zijt van den comman-
Kijk nooit onder het werk
hoe laat het is.
Dikwijls zijn het juist kleinigheden,
die den besten blik in iemands karak
ter gevén, op zichzelf zeer onbeteeke-
ixende dingen, die men onwillekeurig
doet, als men niét op zichzelf acht
geeft.
Zoo kan ieder bij voorbeeld veel uit
zichzelf leeren, als hij er op let hoe hij
zich heeft aangewend zijne vrije
oogenblikken, tusschen de verschil
lendewerkzaamheden, en zijn los klein
geld te besteden.
Swinburne's treurspel „Lochrine" uit
Londen over den transatlantischen
kabel naar de „New-York Times" ge-
telegx-apheerd binnen den tijd van vijf
uren voor de som van 3000 gulden.
De grootste som, door een dagblad in
ééne week voor telegx-ammen uitgege
ven, was die, welke voor de „Times"
te Londen betaald werd voor een ka-
beldienst op Buenos-Ayres tijdens de
revolutie in de Argentijnsche Repu
bliek, welk bedrag in ééne week tot
72,000 gulden opliep.
den bloei van zijn kantooi-, van den
ander tot het besturen van zijn gezin,
van den derde tot het voltooien eener
altijddurende onnutte bezigheid, en
van allen tot het vervullen van wat
binnen den engen plichtoirkel ligt, den
cirkel, met den straal der bescheiden
heid getrokken.
P. H. Ritter. „De Zoon des Menschen.
Op onze prijsvraag: Wie geeft het
beste rijmpje op de verkiezingsdagen,
waren tamelijk veel antwoorden in
gekomen. Het beste leek ons dat van
den heer J. C. v. d. BERG, Bolwerk,
alhier. Wij laten het hier volgen:
Kiezers pijn en troost.
Lieve Hemel, geef mij raad!
'k Ben wanhopend, desperaat
Wien of ik mijn stem moet geven!
Al die dagblad-kolommen vol
Maken mij het hoofd op hol,
Ja, vergallen nu mijn leven!
Lees ik eerst: stem A. of B.,
Even verder staat weer: „nee,
„Daarmee breng je 't land ten onder!"
Hoor, in de bus weer een biljet!
In iederen jaszak een pamflet!
Dat ik niet gek word is een wonder!
Al weer zoo'n kies-brief! Geef maar
hier.
In stapels vet-bedrukt papier
Wordt deugd met maat en al geme
ten
Wie van de besten is nu 't best?
Wie nu de primus op het lest?
De goeie Hemel mag hét weten!
Ja het wèl en wée van 't land
Houd ik in mijn kiezershand!
Lezer, acht dat niet te licht!
Ik wel 't valt me zeiven mee
Krijg waarachtig het idee
Dat 'k een man ben van gewicht
'k Ben een kiezer van gewicht!
0. die schoone, zware plicht
Geeft me slapelooze nachten,
Vrouw, haal mij mijn hoogen h
En beste das, ik wil ik moet
Ik kan, ik mag niet langer wac
En als het stemmen is gedaan..
Och, lieve menschen kijk eens i
Is mijn gewichtigheid voorbij
Ja dat geeft troost bij Kiez
p:
Er is een helpend medicijn.
Kies pijn vind ik erger, lezer! -
De prijs ligt Maandag a.s. tus:
2 en 3 uur ter beschikking van
winner.
Wij geven nu weer eens een
raadsel en wel het volgende:
Bij een oorlog zijn de partijex
er gewoonlijk niet over eens wa
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9. 10, 11. mot
schouwd worden.
De 10, 2, 7, 7, 11, 5, wordt geb
bij het visschen.
De meeste menschen houden
1, 2, 9, 4, 8, 3, 4, 11 betaling.
Als we nu nog zeggen 'dat 6 is
8, zijn alle gegevens voor oplo.
daar.
Inzendingen worden ingewach
en met Woensdag a.s.
Als prijs loven wij uit een
BOEK.
Uit den Moppentroinnu
EEN VOORZICHTIG ANTWOl
Wijlen de om zijn gestrengheii
vreesde Berlijnsche procureur-^
raai Von Tessendorf kwam een
eene restauratie en bestelde een
eieren. De kellner. die hem kt
was blijkbaar angstig verlegen,
hij de eieren bracht.
„Zijn de eieren zacht?" vroeg
sendórf.
Geen antwoord.
„Zijn ze hard?"
Weer geen antwoord.
„Welnu, antwoord dan toch!"
Bevend zei daax-op de kellner:
„Mijnheer de procureur-gene
het zijn eieren; meer zeg ik niet!'
DE BEDELAAR VAN BEROE
Huisvrouw: „Heb ik je niet ge2
dat je niet tex-ug moest komen?
Bedelaar: „Ja, juffrouw, dat i
schuld van mijn secretaris, die
zuimd heeft u van de lijst te set
pen."
PROBLEEM No. 6.
ZWART.
Wit speelt en geeft in twee
zetten mat.
Oplossingen worden vóór 1 Jul
gewacht aan het adres van den re
teur dezer rubriek, Jhr. A. E.
FOREEST, Atjehstraat 134 te 's-
Oplossing van Probleem No.
1 Da8 enz.
Goede oplossingen ontvangen
A. v. V. en W. v. B. Jr.. te Haarle
CORRESPONDENTIE.
t. d. H. R. te Haarlem.
x Dd4 antwoordt Zwart met Dc7
het mat is den volgenden zet niet
gelijk.
H.
