paar uren in het leven teniigroe-'
pen, dan zoude, cDe werkelijkheid
van het tegenwoordige hle<m als een
dwaze droom voorkomen. Hij zou
die niet alléén zijn fort „Amster
dam1" tot een stad' aangegroeid
zien, die wel is waar niet die re-
georingszeftel Van die Amerikaan-
sche Unie zelfs niét die hoofdtetad
van den Staat New-York is, maar
tooh do eerste en die grootste stad
der nieuwe wereld eni het hoofd
van. alle steden dér Uni'e. Hij zou
ook verwonderd opzien, dat het
N o ord-Amerik aans che werelddeel
welks atlanibischen, oevers w:el is
waar geheel, maar welks oevers
aan dte Zuidzee toenmaals slechts
bekendl w'aren tot 40 graden N. B.
en van welles binnenlanden men
nieit meer wist dan zoover de ebbe
en vloed in Hudson, en Lorenzo
reikten; tegenwoordig eenige klei
ne districten uitgezonderd, door
blanken volk planters bezet is te r
wijl de toen zoo gevreesde rood
huiden, in de als oasen tuissc-hen
de bewoonde plaatsen gelegen wil
dernissen, hun nabij zijnd" uitster
ven wachten, of hunne nog onaf
hankelijke jaebtgrondien door tele-
graphen en posten, jaarlijks zien
verkleinen. De opgeroepen geesten
der oudé Hollanders zouden niet
zoo verwonderd zijn dat hun. taal;
evenals de roodhuiden, verdwenen
ds. Reeds in eerste helft der 17e
eeuw kwamen de Engelsche kolo
niën, zoowel die van het Noorden,
als van het Zuidten,, altijdi nader,
en Jamestown in Virgimië (nu ver
woest) was toen een plaats, van
meer belang dan1 het fort Amster
dam;
Aan twisten ontbrak het ook niet.
daar de Engelse-hen aanspraak
De
maakten op Nieuw-Nedlerlandl. Hun
ne schepen voeren die Hudsom-rivier
op terwijl zij, beweerden da,t, vol
gens het recht der ontdekking, dte
rivier hun toebehoorde, daar Ja
mes Hudson een Engelschman was.
De wakkere deVries was niet wei
nig vertoornd over zulke aanma
tigingen en hij ried dein comman
dant van het fort Amsterdam aan,,
dat hij een Briischen koop vaarde i
die onder dit voorwendsel die „Groo-
te rivier" wa9 opgevaren, zou ver
welkomen miet boonien uit dien ach t
ponder.
Sneeuw in Juni
Het weer leek sedert eten paar
weken meer op Maartsch dan op
midzomersch: overal is de tempe
ratuur zeer laag; te Meran, in Ty
rol, is zij zelfs winterachtig en de
gebergten van ZuidJ-Tyrol, Karin-
thië en Stiermarken, liggen tot in
de dalen diep onder de sneeuw,
terwijl in het Ertsgebergte aan die
noordelijke grens van Bohemen een
sneeuw orkaan woedt.
Zelfs in de oostelijke provinciën
van Frankrijk is het feitelijk win
ter. Op dein Elzasser Belchen ligt
de sneeuw 2 centimieter.» dik en te
Pontarlier heeft het Woensdag den
gaheielen dag gesneeuwd. Te Gharn-
bery viel den heelen dag een ijs-
kcrudie regen en de omliggende ber
gen dracren- sneeuw.
De meteoroloo'gan trachten troost
te brengen met d)e mededteelmg,
diat lage temperaturen voor Juni
geen -zeldzaamheid zijn en dat de
tegenwoordige het gevolg zijn van
een gebied van hoogen luchtdruk
boven dte Britsche eilanden,, terwijl
boven Zweden, hlet Oostzeegebied,
en Midden-Du itschland hardnek-
te Berlijn.
dien de bladeren der palmen toefluis
teren: „Het is te laat! Ge krijgt uwe
jeugd toch niet terug!" En de zacht-
ruischende zee murmelt: „Leer te lij
den, zonder te klagfn!"
Op Korea.
De bekende repubiike/insehe staats
man Sloan© F asset! is na een lang
durig verblijf op Korea, waai* hij
handelsbelangen hoeft, to New-York
teruggekeerd. Hij heeft aan een
journalist gezegd dat het land bui
tengewoon rijk aan dlelfstoffen is,
veel rijker dan nnen tot dusver ge
loofd had. Wat dten politioken toe
stand op Korea betrof, twijfelde er
daar niemand' aan dat het vroeg of
laat tot een botsing tusschem Rus
land en Japan zou moetent komen.
Rusland moet en wil een ijsvrije
haven in het oosten hebben otm het
grootte werk van den Trans-siberi-
schen spoor te bekronen. Japan
kan, afgescheiden van alle Groot-
Japansche aspiraties, niet gedoogen
d'&t Rusland zich op het een of an
der punt in Korea nestelt, want
Tsjoesjima, de westelijke bezitting,
van Japan, is maar 30 mijlen ver
wijderd van dte haven van.Foftsan,
aan de zuidelijke spits van Korea,
en als een vreemde mogendheid
daar eenmaal voet heeft gekregen;
is het slechts een kwestie van tijd
d'at Japan zelf bedreigd zal worden.
Voor Japan is hot feitelijk een le
vensvraag om Rusland op een af
stand te houden, en in het rijk van
den Mikado ziet men dlit zeer goed
in. Men is graag bereid, groot© of
fers te brengen om aan Rusland's
omdrongen paal en perk te stellen.
Fasselt meende dat er maai* één
vreedzame schikking van1 de kwes
tie mogelijk was, namelijk dat de
mogendheden de onafhankelijkheid
en onzijdigheid van Korea waar
borgen.
Arraenisck spropkie over
Napoleon.
Een Armeniër in Consfcantinopel
heeft het sprookje hooren vertellen
door een zijner landigenooten, een
ouden marskramer, die lezen noch
schrijven kon: en veel dn de koffie
hui zen kwam.
Het sprookje van den groeten
keizer is van dezen inhoud
„Panaperte (Bonapart©), in Frank
rijk geboren, was, een machtig ko-
jiing en, een groot veroveraar. Ve
le landen heeft hij veroverd;, ook
Egypte. De Arabieren verdreven
h'em echter en sloegen zoo vela
Fraroschen dood; dat de lijken op
gehoopt lagen tot aan de spitsen
dier minaretten van de groote mos
kee te Gaïro.
Toen Panaportei geheel Europa
veroverd; had, ging hij' ook naar
Rusland om dat te veroveren. Zij
ne Czaarsche Majesteit de Keizer
van Rusland geraakte in angst en
vreeze. Niemand wist hem te ra
den. De Czaar herinnerde ziich toen
een oudten Arrnenischen generaal,
dien hij naar Siberië had! geban
nen. Hij gaf bevel, dat de Armeni
sche generaal bij, hem zou komen.
De oude generaal kwam en gaf den
Czaar den raad Petersburg en allo
Russische steden in brand te ste
ken. En het- geschiedde, zooals de
generaal bevolen had.
Toen nu Panaport© alle stedlen
tat) aschhoopen verkeerd zag, zend©
hij„Daar moet een Armenische
generaal achter steken; d'e Russi
sche boeren zijn niet in staat zoo
iets te verzinnen.
Dei Fransc-he soldaten marcheer
den steedis vertdler zonder maar een
enkelen. Ruissischen soldaat te zien.
Intusschen werd heb winter. Wat
moesten al die soldaten zonder
winterkleedïng en behuizing be
ginnen? Napoleon bad -een grooten
mantel. Eiken, nacht sloeg hij diien
om en la's in de sterren, tot zijne
oogen moed© wierdeni. Op zekeren
diag vroeg hij om zijn mantel, zon
der te wachten, dat het nacht werd.
Hij wist, dat hot spoedig zou gaan
sneeuwen. En het begon ook te
sneeuwen. En. er viel zooveel
en,eeuw, dat de geheel© armee in
gesneeuwd raakte. Toen kwam de
oude Armenische generaal met de
ftussen uit de schuilhoeken plotse
ling te voorschijn, en nam Napo
leon en allen die van, dei groote ar-
m'ee nog in het Heven waren, ge
vangen.
De Czaar wildle dien ouden gene
raal een© belooning schenken. Deze
het onverd'ienstelijke van hunnen
gast te bespreken; en braken af
door zijn onverwachte komst in dte
kamer. Zijn gezicht was roodi d'oor
do vorst en den windzijn handen
Waren bloedeloos. Er hingen
sneeuwvlokken op z,ij,n wangen.
maar het kwaadaardige van zijn
klaagtoon 1'ogensLrafte Olga's ver
wachting.
Wat een verschrikkelijk land;
barstte hij uit. terwijl Fékla hem
een plaats bij het vuur gaf, is
het niet een buzzard (muisarend),
zooals de Engelschen zeggen, Lord
Dan©
Ol'ga klapte in haar handen.
Hij; meent een blizzard, juich
te zij,. hij meent een bl'izzard.
HOOFDSTUK X.
De storm.
De storm die de bewoners van
Moskou naar hunne woningen had
gedreven, verhief zich bij het val
len van. den, nacht tot nog groofcer
hevigheid. Hij blies iedter uur vin
niger, en beukte het onbeschutte
palei's als een eenzame rots in het
midden dier ze©,.
Bosschen en tuinen lagen in de
J'iepste duisterniser kwamen ver-
echter weigerde elke belooming,
maar begeerde weder te keeren
naar Siberië, waarheen hem die
machtige heerscher van het Russi
sch© Rijk verbannn had.
D Czaar liet Panaporte met gloei
ende ijzers d'e oogen uitbranden en
hem toen naar een kasteel bren
gen waar hij. levenslang gevangen
zou zitten. Twee Russische gen
darmen stonden nacht, en dag voor
zijne kamer. Maar Panaporte was
een buitengewoon slim en verme
tel man. Op zekeren dlag vertelde
hij aan de gendarmen, dat hij' zijn
einde voelde naderen, en vroeg hun
een priester te halen; hij wilde
biechten en het Laatst© avondmaal
houden. De gendarmen haalden
een Pope en stoten hem met Pana
porte op.
Hij greep den Pope aan en ver
worgde hem. Toen trok hij de
kl'eedteren van den Pope aan en ver
liet dé gevangenis en kort daarna
Rusland. Hij vond. hoewel hij blind'
was dat doett hem niemand1 na
den weg naar Engeland, waar
hij eindelijk stierf. Hij Met een tes
tament na. Het testament hield niets
dn dan den volgendleni raad De vij
anden van Rusland moeiten het
nooit aan de zijde dier Oostzee aan
vallen. want aan die zijde is het
onverwinbaarhet moet geschie
den van de Zwarte Zee uit. Die
raad'1 werd in den Krimooiiog op
gevolgd.
Dit is het Armenische sprookje
van Koning Panaporte.
New-York voor 250 iaren.
Vroeger droeg New-York niet zijn
tagenwoordiigen naam., maar werd
Nieuw-Amsterdam gemoemd. Ook
dte rivier waaraan het lag en die
naar haar ontdekker, Jameis Hud
son heet, werd door de 'eerste volks-
ianters de „Groote rivier" of Mau-
ritiius-rivier genoemd; Hudson was
toen' (1609) in dienst van ©ene Hol-
landsch© compagnie en het doiel
zijner reis was dei ontdekking van
een noordwestelijke doorvaart,
voor welker uitwatering hij: in het
begin de Huidsomrivier nog hield.
Na 1609 begonineni die Nederlanders
de kusten van het tegenwoordige
Nieuw-Engelandi te bezoeken. Hun
eerste tocht daarheen bad waar
schijnlijk plaats voor het jaar 1614,
terwijl ruilhandel met die roodhui
den, tegen, pelzen, het eerste verkeer
gemakkelijk maakte. Het magazijn
of fort dat d'e Hollandiers het eerst
gesticht hebben in 1614 of 1615,
was gelegen op Castte Island bij
Albanië. Eerst na de grondveeting
van de Westrlndisch© compagnie
in' 16211623 maakten de volks-
pl'anters groote voirderingeu en
wierd' bet „fort Amsterdam" op hot
Mahattan-eiland) (16251626) ge
bouwd1.
Het Holl'andlsohe gedeelte van
New-York Is nog kenbaar aari
zijn. onregelmatigen bouwtrant. De
Hollandtec-he geslachten in de Ver
eend gde Staten-, welken namen, van
Buren, van der Bilt, Rensel'aar,
enz., wiji zoo dikwijls ontmoeten;
behooren tot dte oudste ingezetenen
eni vormen een soort van patriciër-
schap. Zij zijn ook n'og talrijk te
Philadelphia dat evenzoo in het
laatst© gedleelte der 17© eeuw ge
sticht was. Die zich wil verplaatsen
in d'e eerste volksplantingen, moet
de „Voyagiën) van David Pietersen
(Peterszoon), de Vries (Hoorn 1655)
nalezen, ,e©n uiterst zeldzaam, werk.
maar waarvan in 1853 te New-Yörk
een Engelsche vertaling van Henri
G. Murphy is verschenen. De Vries
ondernam verscheidene ren,zen naar
Nieuw-Nederland tusschern 1632
1644. De volksplantingen der Neder
landers strekten zich toen slechts
tot op een kanonschot afstanlds van
het fort, „Amsfcemdlaib" 'op het Ma-
hatt'an,-eiland uit, wabt het was niet
geraden alleen verder landwaarts
in te bouwen uit vrees voor dl© rood
huiden. Long Island toen nog het
Lang© Eiland genaamd], kri.'oelld©
van Indianen, en do bewoners van
de kleine volksplanting, door tje
Vries gegrondvest, werden door hen
vermoord, terwijl de invallen der
Indianen in hutten en schepen, die
de Hudson-rivier bevoeren, zeer
dikwijls irn zijn schilderingen1 voor
komen,.
Kon mlen een oude Hollander, die
nu reeds twee honderd jaren onder
dte aar'dle van Miahattiani rust, een
schrikkelijke geluiden uit den he
mel als machtige, ruischiende wa
teren en als een strijd van heerscha
ren. Al wat leefde had1 een schuil
plaats gezochtook in het hart van
de stad was geen, teeken van leven.
Allen die in de vroeg© uren van
den avond nog met hunne sleden
op den weg waren, galoppeerden
naar de wallen eni vluchtten voor
den orkaan. De doodel'ijko over
winningen die do storm behaald©
bleven onbekend voor do levenden.
De stemmen van hen die verloren
gingen bleven onverhoord, de storm
voerde kritegen, de aarde, miet
tegen menschen.
Hoe ruw do nacht buiten was, in
Veliki Paleis was leven. Fékla ge
noot met de gasten die de grillig
heid der fortuin haar had toegezon
den. Mocht al een zekere verlegen
heid tusschen haar ,en Dane be
staan, hij schreef die toe aan de
m erk waardige omstandigheden
waaronder zij elkaar weer ontmoet-
ten. Soms dacht hij, dat, zij berouw
had over hare mededeelingen van
gisteren en daarom zag hij hare
gedwongenheid over het hoofd).
Niettemin, moest hij toegeven, dat
haar houding tot Otto iets meer was
Op 25 Mei jl. is de internationale
tentoonstelling van brandbluschmid-
delen enz. te Berlijn geopend.
Het aantal inzendingen is zeer groot
(660), hiervan zijn 570 uit Duitschland
en 90 uit het buitenland afkomstig.
De tentoonstelling vindt dit jaar te
Berlijn plaats, omdat de brandweer
daar ter stede den 21en Mei haar 50-
jarig jubileum heeft gevierd. Onder de
inzendingen komt o. a. eene oude
brandspuit uit Kiel voor van 't jaar
1720, welke vermoedelijk de oudste
nog bestaande spuit van de wereld is.
De afbeeldingen, die wij onzen le
zersianubiedemzijnb]nsch-eni|ed-
dan diie tusschem nicht en neef. De
donkere blikken van Olga, die trots
van Var so, schenen haar tot groo-
tere vermetelheid uit te dagen. Zij
was we,er eens het Licht en het le
ven van het huis een vrouw die
haar lot trotseerde-, terwijl anderen
voor haar beefden. Dei logica barer
handelingen verbaasde den man
die gezworen had haar dien dag te
redden. Zijn gebrek aan ijdlelhieid
verborg voor hem- de werkelijke
bedoelinghij wist niet dat zij bet
rouw gevoelde over den dag van
gister, uit vrees dat de, herinne
ring daaraan, h'em een te hoogen
prijs zou doen eiiiscben.
Toen de lampen opgestoken wa
ren en het gebabbel boven het ge
weld van den storm, klonk, keek
hij verbijsterd haar aan,. Het too-
neel van die bijeenkomst was Fé
kla en haar leven waardig. Naast
haar elleboog zat de man die ge
zonden was om haar te verstrik
ken Onésimte Varso haar oude
vriend, zooals zijl beweerd©. Als
hij haar bespieder was, dan was er
naar Dane's oordeel geen beter ko
mediant in geheel Rusland. Zijn
oogenschijnLfjke goedaardigheid,
zijn zachte aangename stern, zijn
dingsmiddelen bij de Berlijnsche
brandweer in gebruik. Links boven is
eene oude Berlijnsche brandspuit, die
nu natuurlijk door meer moderne is
vervangen, daaronder ziet men het red
dingswerk door middel van den red^
dingsbuis en het vangzeil. Rechts is
een reddingsladder afgebeeld beves
tigd op een vierwieligen wagen. Zulke
ladders vindt men in verschillende
constructies en men tracht zooveel
mogelijk het volmaakte nabij te ko
men. De Berlijnsche brandweer staat
op een zeer hoogen trap. In ons land
kan alleen de Amsterdamsche dito met
haar vergeleken worden.
vaderlijke belangstelling ini alles
wat in dit huis omging, zou onder
andere omstandigheden, een genoe
gen zijn om er kennis mee te ma
ken. Hoezeer hij' dien Engel'schrnan
had1 gewaarschuwd! dit huis te mij-
dén, hij scheen dat nu geheel ver
geten te zijn. Geen woord' van ver
rassing, evenmin een vragende
blik, gaf zijn bevreemding to ken
nen of, wat meer zegt, zijn onge
noegen. Vlug en vlot oven1 deze of
geen© stad sprekend, of ovetr den
een of andieren staatkundigen zet
of over een krijgsvoorval1 hij h;ad
altijd een krinsr gewillige toehoor
ders om zich heen. Dane dli© naar
hem luisterde, vroeg zich af
Zou dte Engelsche waarheid of leu
gen hebben geschreven
Het was niet te gietooveni, dat een
man met zulke gaven een zoo ge
meente rol kon spelten.
Het was inderdaad een vreemd
gezelschap en juist toch een dat
Dane belang inboezemde'. Zijn ge
gronde twijfel gaf een zekere be
koring aan dte noodzakelijkheid bij
den nooddwang die hem dwong om
in het paleis te vertoeven:Hij was
er gekomen om de meesteressie van
dat huis té waarschuwen,. Wat er
kig lagere drukking blijft heer-
scheni. wat het ontstaan van) koele
vochtige moorden- en noordwesten
winden tengevolge heeft.
Een schrale troost!
In het zuiden van Frankrijk,
waar hagel storm, en groote schade
;aan( d© wijnoogst hebben toege
bracht, vaat mem het weder corri-
geeren, met hagelkan'onneni, die de
hagelwolken moeten uiteendrijven.
Zorgen en onze hersenen.
_Dc moderne wetenschap geeft ons op
bijzond'er klare &n leerzame wijze een
begrip, hoe zorgen dooden kunnen.
Vele bekende physiologen, die nauw
gezet alle ontdekkingen met betrek
kin tot de kennis der hersene'n heb
ben gevolgd, verzekeren, dat 20 pet.
van de sterfgevallen, welke aan ver
schillende oorzaken worden toegeschre
ven, in werkelijkheid! door zorgen ont
staan.
Onbemerkt, doch zeker, woekert het
kwaad voort, blijft zonder verpoozing
de hersenen bezig houden, onder den
Cvorm van een idee fixe, waarvan men
zich niet kan ontdoen, en zooals een
geregeld ter zelfder plaatse neervallen
de druppel ten slotte een steen door
boort, zoo verwoesten de zorgen met
onbarmhartig langzame zekerheid, de
machtige hersencellen, de heerlij're or
ganen. die, in gezonden staat, gezond
heid aan lichaam en geest schenken.
Zorgen verooorzaken steeds een ze
kere opgewondenheid, doch als ze tij
delijk zijn of slechts nu en dan voor
komen, werken ze niet zoo schadelijk.
De hersenen kunnen voorkomende,
niet al te hevige schokken wel verdra
gen doch zijn niet in staat aan door-
loopende onrust weerstand te bieden.
Da werking van vooi'tdurende zor
gen op de hersenen kan niet beter wor
den voorgesteld, dan als een aanhou
dend zacht en zeer geregeld hameren
op den schedel. Een reinigende ge
dachte, waarvan men zich niet kan los
maken, doet het weerstandsvermogen
der gevoelige cellen allengs verminde
ren en verwoest die organen, welke
zoo oneindig fijn en teeder zijn, dat
alleen een beschouwing onder den
microscoop ons daarvan een denkbeeld
kan geven.
Dus in ieder geval geen onaoodige
zorgen zich scheppen, zooals velen ge
regeld doen, en vooral denken a«.h
„Mensch, erger je niet."
Felix Faure.
Dinsdagmorgen werd op de mooie
begraafplaats Père la Chaise, die Pa
rijs voor Frankrijk's groote mannen
heeft ingericht, het stoffelijk overschot
van president Faure overgebracht uit
het vooiioopige graf naar het praal
graf. President Loubet was bij de
plechtigheid tegenwoordig. De kist
was gedekt door de Fransche vlag.
Voor lezers die wellicht dezen zomer
Parijs mochten bezoeken, zij meege
deeld d'at het praalgraf is gelegen aan
het einde van den stijgenden hoofd
weg; iets naar rechts dus in de on-
middelliike nabijheid van het luister
rijke wit marmeren monument „Aan
de Dooden." Hij slaapt thans bij zijne
schilder- wier werken hij in zijn le
ven zoo lief had.
Het nieuwe monument is zeer schoon.
Het bestaat geheel uit graniet, met een
sarcophaag van hetzelfde gesteente.
In brons ziet men den President uit
gestrekt op zijn praalbed. De driekleu
ren vlag is er over heen ere drape er d.
De eenige versiering is twee bron
zen kronen, en de inscriptie luidt een
voudig:
FELIX FAURE,
1895—1899.
President van de Republiek.
Esn zonderlinge tentoon
stelling*
In Augustus a.s. zal te Kopenhagen
een intrenationale tentoonstelling wor
den gehouden van... rattenvallen en
toestellen, om ratten te dooden. Er
zijn verscheidene prijzen beschikbaar
gesteld.
ChineescR hofleven.
Hierover bevat de Chineesche cou
rant „Hsi-wen-pao" een beschrijving,
waaraan de „Ostasiatische Lloyd"
eenige bijzonderheden ontleent.
Voor de ontvangst van den keizer
en 'de keizerin-regentes waren te Sih-
gan-foe zoowel het nan-joean, het pa
leis van den gouverneur-generaal, als
het pei-joean, het jamen van den gou
verneur, ingericht. In beide paleizen
waren de muren voor die gelegenheid
rood beschilderd. Het hof nam eerst
zijn intrek in het paleis van den gou
verneur-generaal, maar ging later over
naar dat van den gouverneur, omdat
waar mocht zijn, vam wat dte Enged-
sohe hem bad meegedeeld, Fékla
ten minst© moesit het weten. Mis
schien dat de. avond hemi nog de
gelegenheid aanbood, die dte dag
hem had onthouden. Hiji had zich-
zelve gezegd, dat hij, geen uur had
te verliezen en aan dei waarheid
daarvan hield hij vast, want was
Fékla werkelijk in gevaar, dan zou
heb hem misschien morgen, oinmo-
geiijk zijn haar te waarschuwen.
Herhaaldelijk overdacht hij de
woorden die Varso tegen hem bij
de deuir van zijn kamer in Albany
had' gesproken Zulk een wouw
gaat naar het altaar of naar do
mijnen. Het werkelijk geheimzin
nige in 's mans tegenwoordigheid
in dit huis, bevestigde volkomen dte
medtedeelmg der Engelsche.
Wanneer Fékla een gevaar was
voor' hiaar vrienden:, hoe kwam het
dan, dat de graaf zoo geneigd' bleek
tot die vrienden te behooren? Wat
invloed of macht zou zijn naam
redden als die dag aanbrak? Of
aangenomen dte mogelijkheid vain
gevaar, in welk licht beschouwde
Fékla dan deze nieuwe gasten?
Waren zij, alleen miaar deelnemers
in hare tegenspoeden of gevoelde
het pei-joean ruimer was. Het nam
joean werd daarop gemaakt tot jamen
van den gouverneur, maar de hoofd
deur omdat de keizer er vertoefd had,
voor altijd gesloten. Voortaan mogeD
slechts de zijdeuren voor liet verkeer
dienst doen.
In het pei-joean ,waar het hof nu
is, gaat men in en, uit door de recliter-
poort. De hoofdpoort en de linker
poort zijn, evenals de hoofdpoort van
het paleis te Peking, met Spaansche
ruiters versperd. Boven de hoofd
poort hangt een bord met de woorden:
Hsing-koeng (reis-paleis). Door de
rechtsche poort komt men eerst in de
hallen, waarin de leden van den Raad
van State, van de1 zes roote en de
negen, kleine ministeriën, de gouver
neur ,de schatbewaarder en andere
ambtenaren, voor zij in gehoor wor
den ontvangen, antichambreeren. Aan
den ingang staat de keizerlijke lijf
wacht. Op een roode strook papier
staat waartoe elke afdeeling van het
gebouw dient.
De groote hal is verlaten en leeg,
Links ervan is een gebouw voor ge
heime audiënties, rechts een ruimte
waarin de ambtenaren zich terugtrek
ken. Midden in de troonzaal staat een
in zessen gedeeld scherm. Twee vak
ken ervan zijn open. In de opening
is de troon geplaatst die met gele zijdé
overwelfd is. In een tweede hal staal
ook een troon, links daarnaast ligt de
audiëntie-zaal, rechts een studeerver
trek voor de keizerlijke prinsen. Ook
een derde hal heeft een troon in het
midden, de kamers rechts en links ef-
van worden bewoond door de keizerin,
regentes. De keizer heeft zijn intrek
in drie kamers ten oosten van de
tweed© hal. De kroonprins heeft drié.
kamers ten westen van de derde hal.'
Alle kamers worden niet Europeesche
veiligheidslampen en kaarsen verlicht.
De keizerin-regentes heeft sedert haar
aankomst te Sin-gan last van een
maag-katarrhe, een gevolg van het kli
maat. De keizer is flinker en gezon-1
der dan te Peking. Hij speelt dik
wijls met de eunuchen en lacht even
als vroeger maar het komt ook wél
voor ,dat hij ontstemd is, en dan zijn
kwade luim tegen de eunuchen bot
viert Van den cijns die uit alle prbp.
vincies inkomt, laat de Keizerin-wë-
duwe nauwkeurig boekhouden. Zij
geeft er veel van weg aan de ambtena
ren. „Vreugde en smart strijden in
haar als zij al deze dingen ziet. Dé
Keizer schreit slechts als hij ze be
kijkt." Als de Keizer in het park wil
gaan wandelen en een eimuch plotse
ling ergens opduikt, verbergt de Kei
zer zich dikwijls achter de deur of
gaat snel naar zijn kamers terug.
Daarom denkt men dat hij zeer arg
wanend is.
De kosten van de keizerlijke tafel
zijn door den gouverneur Tsin op on
geveer 200 taëls gesteld. Te Peking
plachten de eunuchen dagelijks een
menu met honderd ganzen aan t.c bic
den. Te Sin-gan-foe waren in den eer
sten tijd alleen kippen, visch en een
den te krijgen, maar nu de bezendin-
gen uit de provincies zijn aangekomen,
verschijnen er weer zwaluwnesten,
haaienvinnen en ander© delicatessen
op den discb. De Keizer eet graag
kool uit Sjantoeng en meestal weinig
vleesch. De Keizerin-regentes heeft
liefst meelspijzen. Er komen maar on
geveer tien gerechten op tafel, waar
van de Keizer er maar een of twee
eet. Verleden winter dronken de Kei
zer en de Keizerin-regentes geregeld
melk, en hield het hof daarom zes
koeien.
Het salaris van kozüns-
Edward.
Het Engelsche parlement bepaalde
in de vorige week het inkomen van
koning Edward met 355 tegen 52 stem
men op f 1,320,000 's jaai's, behalve
het inkomen uit de domeinen. En dé
heele z.g. „civiele lijst" de gezamen
lijke inkomsten voor de, hofhouding
is bepaald op ruim 7 millioen.
De som van f 1,320,000 is, zegt „the
Economist," niet bijzonder hoog. Zij
is nog niet de helft van wat een aan
tal lordt jaarlijks aan inkomen hebben
en stellig nog geen derde van wat b.v.
lord Ivcagh elk jaar verteren kan. Wel
onderhoudt het land ook nog 's ko-
nings paleizen; maar de staat, dien
de koning daar heeft op te houden,
eischt nog bovendien groote sommen.
Een vergelijking met andere landen
werd in het parlement voorgelezen
van de geheele civiele lijst, dan ook
wat aan prinsen enz. wordt toegelegd
uit de Staatskas, en wel het volgende
lijstje in afgeronde cijfers: Rusland
33 millioen gulden, Pruisen 9 1/2 mil-
lioen, Oostenrijk ruim 8 1/2, Italië bij-
zij in haar hart belangstelling voor
h'en Zij had! veel geledten en een
vrouw keert zich spoedig tot hen
dlie er over denken om zich te wre
ken. In die gtedachtvolle oogenblik-
ken; vreesde hij dat zij misschien
een dwaasheid had' begaan voor de
gevolgen waarvan hij haar niet kon
redden. Zulke bespiegel ingen maak
ten hem stil en zonderden hem af
van de. anderen. Stak Varso de ka
mer oyer om met hem, te pratien,
dan luisterde hij gaarne naar hem,
maar vernam niets dan gewone
dingen. De graaf speelde zijn spel.
daarvan, was hij nu zeker.
Wij d'oen onze aardige gast
vrouw overlast aan,, maar zij is, te
beleefd om ons te dooden, zouden
de oudte Russen zeggen. Er zijn
nachten; in Rusland1 waarin het
d'oodelijk zou zijn op straat fo we
zen, Lord1 Dame.
(Wordt vervolgd),
