NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
Meestgelezen Dagblad, in Haarlem en Omstreken.
Een Man van Adel.
!9e Jaargang
Woensdag 14 Augustus 1901.
Nó. 5559
HAARLEM'S DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS: ADVERTENTIEN
Voor Haarlem per 3 maanden150 Van 1—5 regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement Haarlem
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der gemeente), de prijs der Adrertentiën van 1—5 regels 0.75, elke regel meer 0.15.
per 3 maanden1-30 Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden1.65 fff Reclames 30 Cent per regel.
Afzonderlijke nummers0.02# $Jxv Bureaux: Gebouw Het Spaarne, Kampersingel 70, vlak bq de Turfmarkt.
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.37# Telefoonnummer der Redactie 600. Telefoonnummer der Administratie 123.
de omstreken en franco per post 0.45 Intercommunale aansluiting.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur: J. C. PEEREBOOM.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van AdTertenti
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Dit blad. -verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangèro Q. L. DAUBE Co. JOHN F. JONESg Succ., Parijs 31Faubourg Montmsutre.
Haarlem's Dagblad van 14 Aug.
bevat o.a.
De liberale Engelsche- en vaste
landspers ovor Kitchener's procla
matie Prins Hendrik bezoekt
Amsterdam, Koning Edward in
Ylissingen, Rouwdienst, Congres
voor ambachtsonderwijs.
Politiek Overzicht.
Waar wij gisteren, niet zonder
een gevoel van afschuw, neerschre
ven die gedachten der Engelsche
Jingo-pers over Kitchener's bloed1
dorstige proclamatie, daar geeft
het een groote blijdischarp te zien
hoe de Engelsche liberale pers haar
afschuw niet minder lucht dlan. de
bladen op het vasteland).
,,De Star" wijst er op. dat de
♦roclarhatie een doorloopende
schending ia van die ook door
Gr.-Britann.ië ondier beek end© Haag-
sche conventie en vol van de. dwaas
te contradicties. „Natuurlijk", zegt
het blad, „zal die uitwerking pre
cies nul zijn,. Botha,, De Weit en de
la Rey, die dien „ijzeren greep" van
Kitchener -©trotseerd hebben, zul
len wel niet neervallen voor een
stoot uit de koperen trompet van
Birmingham. De waarheid1 is, d!at
de regeening haar besluit om die
kosten van don oorlog te verminde
ren door het leger in te krimpen),
wil bemantelen. Het gras wordt iin
September weer groen! op^het veld
en, het zal weldra moeilijk zijn bet
volk ten aanzien van dien standi van
zaken in Zuid-Afrika te misleiden.
De oorlog werd begonnen met bluf.
Hij zal niet geëindigd worden door
bluf."
De „Manchester Guardian" zegt
dlat in een document als dit twee
dingen moeten bewezen worden
tien eerste, dat het wettig, d. w. z.
bestaanbaar met internat/ianale ze
delijkheid en ten tweede dlat het
doelmatig is. Wettig nu is het do
cument niet. omdat het ongerecht
vaardigd de Boeren', hoe eerlijk zij
ook vechten, zoo maar eens de
rechten van oorlogvoerenden ont
neemt en omdat het de Boeren wil
laten betalen voor het onderhoud
hunner families, die niet ten ple-
ziere der strijdende bureers maar
ten pleziere der Engelschew in kam
pen ongesloten zitten. Er worden
in de proclamatie drie redenen
voor de uitvaardiging er van aan
gevoerd. Zij ziin deze het. land is
door de Enrelschen bezet, de groo
te meerderheid dier burgers ver
langt naar vrede en de operaties
zijn niet meer geregeld!"Geen de
zer drie redenen is echter juist. Wij
hebben het land niet effectief be
zet. of er zou geen oorlog meer
ziin. Welk deel der twee nieuwe
kolonies is door de Boeren geheel
aan ons overgelaten? De holheid
van dit voorwendsel blijkt voldoen
de uit het feit dat de proclamatie
haar oorsprong vond in een klacht
der Natalsche regeering dlat haar
gebied door ons niet effectief is be
zet, .maar door de Boeren wordt
overvallen. Bijna letterlijk volgens
de voorstellen der Natalsche regee
ring werd' de proclamatie uitge
vaardigd en men; redeneert nu dat
de Boeren rebellen zijn. omdat wij
hun land' effectief hebben bezet en
wii hebben hun land effectief be
zet. omdat zii een deel van ons ge
bied meer of minder effectief heb
ben bezet
Wat het tweede argument be
treft. dat de groote meerderheid
der burgers wede wenscht, dat is
juist, maar niet op onze voorwaar
den. dit blijkt onwederl'egbaar uit
het feit dat de oorlog voortduurt en
de vredesonderhandelingen zijn
mislukt.
Wat betreft de „ongeregeldheid"
van de operaties dier Boeren, d'eze
beschuldiging moge in enkele af
zonderlijke gevallen waar zijn,
maar d'an moeten deze na behoor
lijk onderzoek bestraft worden. Van
het meerendleal' d'er Boerientroepan
kan men de a am tv--'- niet vol
houden. Niet het gemis aan artil
lerie. noch de geringe getalsterkte
der afdeel'ingen maken krijgsopera
ties ongeregeld, maar wel die: schen
ding van het oorlogsrecht.
Ook d'e ..Westminister" heeft een
weinig vriendelijk oordeel over
Kitchener's stuk. Dit blad zegt, dat
Chamberlain c. s. meenen; wat ze
zeggen met de betiteling der Boe
ren als nlunderen.de bandieten en
de omschrijving van den oorlog als
struikrooverof ze meenen het
niet. In het laatste geval hebben zij
niet het recht de Boeren, die voor
hun land vechten, te dreigen, als
in de proclamatie geschied, met
verbanning en belasting van hun
eigendommen in het eerste geval
zijn de straffen bespottelijk om
dat men een plunder enden bandiet
geen rekening aanbiedt. Het is een
nieuwe mislukte nosring van Cham
berlain om den Boeren de rechten
van oorlogvoerenden te ontnemen
langs een omweg. Openlijk durft,
d'e Engelsche regeering dlat niet te
dben.
De Fransche pers veroordeelt de
proclamatie eveneens sterk. ,,De
Temps" voegt er bij. dat zij betwij
felt of de proclamatie wel het ge-
wenschte effect zal hebben, maar
dat er veel kans is dat zij kwade
gevolgen zal dragen. Het „Journal
d'es. Débats" schrijftZelfs al kon
men hopen op het effect, 't welk
die Engelsche regeering beoogt en
verwacht, dan schijnt het ons nog
dat zij had' moeben, terugdeinzen
voor de zware verantwoordelijk
heid. die zij gevoelde, dat zij op
zich nam. In zaken van internatio
naal recht is het ook slechts d'e
eerste stap die kost. Het voorbeeld
door een mogendheid als Engeland
geg-even zal misschien door anderen
gevolgd worden, misbruiken zul
len meer en meer toenemen en En
geland zal door zijn poging om het
einde van den Zuid-Afrikaanscben
oorlog te verhaasten, misschien zelf
op een of ander punt van zijn groot
rijk te lijden, hebben van d'e toe
passing van het beginsel, dat het
zoo pas heeft ingewiid."
De Duitsche pers steekt deels den
draak met de bedreigingen van de
proclamatie en keurt ze deels in
d'e krachtigste termen af. De „Köl-
niische" zegt, dat de proclamatie
wel het uiterste was. wat Engeland
kon bedenken zonder, de grenzen
van beschaafd oorlogvoeren te over
schrijden, als hot die tenminste niet
reeds overschreden heeft. Ook de
„Kölniscbe" gelooft niet dlat deze
begen alle recht ind'ruische,nde pro
clamatie eenig nut zal hebbenzij
zal alleen de vele papieren, beschik-
■kingen d'er Engelschen met een ver
meerderen.
„De Post" zegt. dat een handel
wijze als dlie van, Kitchener haar
wedergade niet heeft in de geschie
denis van het moderne oorlogvoe
ren en gelijk staat met opheffing
van het internationaal recht tegen
over de' Boeren. De laatste zin, zegt
het bladi. beiteekent dat de vrouwen
en kinderen der Boeren, die zich
niet overgeven, zullen, doodgehon
gerd worden. „De Boeren", heet
h'efc verder., ..zullen zeker weer
wraak niemen over d'eze ongehoor
de proclamatie, en zoo zal de- oor
log geleidelijk in moord en slach
terij ontaarden."
Do „Lokal Anzeiger" zegt, d'at de
proclamatie e,e.n erkenning door
Engeland is. d!at het allo hoop ver
loren heeft om zijn dool met fat
soenlijke middelen te bereiken.
De markies van Queensbenry
heeft een krachtig protest aan de
pers gezonden om zijn veroord'eer
iing over Kitchener's prpclamiatie
uit te spreken. „Als vertegenwoor
diger. naar ik overtuigd' ben
schrijft de markies van een groo
aantal menschen zoowel in Schot
land. in Engeland als in de kolo
niën, wensch ik uitdrukking te ge
ven aan d'en afschuw, waarmede
ons Kitchener's uit input urn aan de
Boeren heeft vervuld. Ik acht het
strijdig met alle denkbeelden van
recht en billijkheid en slechts ge
schikt om GrootrBribainnië nog in
een hatelijker licht te nlaatsen bij
de andere volken dlan het nu reeds
is, en dat nog wel zondier dat de
proclamatie aan haar doel zal be
antwoorden. Zij kan ons slechts de
sympathie van duizenden onzer ko
lonisten ontnemen,, die vóór alles
rechtvaardigheid en eerlijk hande
len op nrijs stellen."
Buitenlandsch Nieuws.
Aleemeene berichten.
DE OORLOG IN ZUID-AFRIKA.
De „Times" verneemt uit Graaff-Rei-
net, dat Kitchener's proclamatie alge-
meene verademing geeft, omdat ze on
vermijdelijk geacht werd. Men betreurt
alieen dat de proclamatie buitendien
niet spreekt van verbeurdverklaring
van grondbezit Men (wie?) hoopt ook
dat een nieuwe proclamatie de opstan
delingen buiten de wet zal stellen.
Volgens een bericht uit Pretoria aan
de „Times" kan het verzet der Boeren
ieder oogenblik ineenstorten, maar het
staat vast dat de burgerlijke ambtena
ren en de militaire aanvoerders van
de Boeren nog altijd) bezoldigd worden
van het geld dat Kruger meegenomen
heeft
De correspondent van, de „Times" te
Graaff-Reinet maakt nog melding van
herhaalde storingen in den tredr enloop
den laatsten tijd. Crabbe moet Vrijdag
honderd Boerenpaarden buitgemaakt
hebben ten zuiden van Stormberg, en
Scobell zou dienzelfden dag Lotter's
commando naar het noordwesten ge
dreven, hebben.
De invoeren in de Kaapkolonie heb
ben in het afgeloopen jaar een waar
de van 22,800,026 pd. st. beloop&n. de
uitvoeren 9,848,472 pd. st.de gouduit-
voer bedroeg 4 miillioen minder, die
van diamant 2 1/2 millioen meer.
Aan de „Standard" wordt uit Preto
ria geseind: Twaalf Boeren die zich on
derworpen haddien, en van det Engel
schen geweren hadden ontvangen om
hun vee te beschermen, werden omsin
geld in den hoeve ten noorden van
Volksrust door d'e Boerenafdeeling.
Zij gaven zich over, nadat een hunner
gedood was. Vijf hunner moesten dnnr-
na terecht staan voor een krijgsraad,
onder voorzit/terschap van ^hristiaan
Botha, die er vier zou heboen doen
doodschieten en den vijfde veroordeel
de om flink gesjambokt te worden.
Kapitein Valentine, met 50 man der
Burgerpolifie, verliet Zaterdag m den
avond) Pretoria, om, op grondl van in
lichtingen d)ie vrijwilüg gegeven wa
ren door een onderworpen Boer een
groote kudde vee buit te maken.
Dei kudde werd buit gemaakt, doch
op den terugweg viel de troep in eeu
hinderlaag. Yier man der burgerpoli-
tie werden gedood, twee gewond, en
vier krijgsgevangen gemaakt. De ove
rigen slaagden er in te ontkomen. Naar
gemeld wordt werden twee Boeren ge
wond-
CHINA.
De „Times" verneemt uit Peking,
dat de Mogendheden zich krachtig ver
zetten tegen de Engelsche amendemen
ten op het eind-protocol, onder voorge
ven dat die telaat werden ingediend.
Engeland beweert, dat de mogend
heden met een kleinen handel op Chi
na evenveel invloed zullen hebben op
de verandering van rechten ad valo
rem in specifieke rechten, en stelt voi r,
dat elke mogendheid zal onderhande
len over een afzonderlijk tarief.
Een der Engelsche amendementenis
Zaterdag reeds teruggenomen.
Binnenland.
Prins Hendrik te Amsterdam
Eenige dagen geleden reeds was het
aangekondigd: de Prins zou Maandag
op den schietwedstrijd komen van
Claudius Civilis. En de hooge gast
nam de gelegenheid waar hoogst
waarschijnlijk met het do«l de hoofd
stad des Rijks goed te leeren kennen
om op dezen heerlijken zomerdag
eenige bezienswaardigheden te bezoe
ken, en een lang tijdje in onze mooie
hoofdstad te vertoeven.
Met den trein van 8.53 Greenwichtijd
arriveerde Zijne Koninklijke Hoogheid
aan het Gentraal-Station, gezeten in
een extra-coupé vergezeld van zijn ad
judant jhr. Van Suchtelen van den
Haere. De prins was gekleed in jacquet
costuum met demirsaison. De hooge
hoed; droeg een smallan band, ten tee-
ken van den rouw. thans door het Hof
voor eenige weken aangenomen, na
den dood d'er Keizerin-Moeder van
Duitse ld and.
De Prins werd aan het station, ge
complimenteerd! door den burgemees
ter, mr. W. F. van Leeuwen, en bui
ten wachtte een open landauer met
twee paarden bespannen, de equipage
van den burgervader.
Nadat de Prins had plaats genomen
naast Hem zat de burgemeester
ging het in draf naar het Abattoir.
Hier kwam Zijne Koninklijke Hoog
heid' tegen kwart voor tienen aan. De
directeur van het abattoir de heer
Hoogeboom, wachtte den Prins aan 't
hek om hem te begroeten.
Da Prins steeg, uit het rijutig, en ver
gezeld van den directeur werd het ge
heele abattoir-terrein belt eken-
Achtereen volgens worden bezocht
eenige slachthuizen, de koeien- en var
kensstallen-
De kranen, die u-* geslachte dieren
ophijschen werkten, en even werd stil
gehouden, toen een tweetal pas ge
slachte varkens geheschen werden in
een warmwater bad.
Even werd1 nog een bezoek gebracht
aan het oudie an nieuwe laboratorium.
Het was met dien Maandagmorgen in
de slachtplaatsen stil. Meer drukte en
levendigheid heerschte buiten, op de
veemarkt-
De slagers en veekoopers, in het ge
heel niet voorbereid op koninklijk be
zoek, kwamen toesnellen, en gejuich
klonk bij de aankomst en het vertrek.
Om even tien uur verliet de Prins
het Abattoir-terrein weder en te kwart
over tienen kwam het rijtuig aan den
Zeeburgerdijk voor het „Vosje", het
tijdelijk feestterrein van de vereeni.-
ging Claudius Civilis.
Toen het rijtuig stil hield en prins
Hendrik uitstapte, klonk van uit den
tuin het „Wilhelmus", gespeeld door
het corps van het regiment schutterij.
Aan den ingang werd do Prins be
groet door den voorzitter van de feest
commissie, den heer W. de Geus. die
de geheele commissie aan den Prins
voorstelde.
In den mooien tuin van het „Vosje"
was het zeer gezellig. De hooge hoo
rnen wierpen schaduwen en on den
grond was speling van licht en donker.
Vrij veel publiek was in spanning
van wat gebeuren'zou.
Het gezelschap begaf zich naar de
versierde paviljoen, waar de commis
saris der Koningin in de Provincie
Noord-Holland, mr. G. van Tienhoven,
den Prins begroette. Achtereenvolgens
werden aan Z. K. H. gepresenteerd ga.
neraal-majoor P. C. Kool. comman
dant van de stelling Amsterdam, kolo
nel Van Essen, plaatselijk comman
dant, Ridder van Rappard, kolonel,
commandant van het 2e regiment ves
ting-artillerie, kolonel Van Wely, com
mandant van het corps mariniers en
de heer C. A. A. Dudok de Wit allen
leden van het eere-comité.
Nadat de Prins zich even onderhou
den had met den voorzitter der ver-
eeniging, den heer Posthumus, teven9
oudsto lid in vereenigi n gsj areniets
waarnaar Z. K. H. belangstellend in
formeerde werd buiten het feestlied
gespeeld, gecomponeerd door den heer
Venverloo.
Da Prins bekeek ne>" even de prijzen
en geschenken, om zich daarna te ba.
geven naar d'e schietbanen.
Vroolijk wapperden de vlaggetjes
van de tentjes, waar zich de schutters
ophielden, terwijl op de offlcieele tenfc
de koninklijke standlaard geheschen.
was.
Het nieuwsgierige publiek, dut wat
opdrong werdi door haan-commissaris
sen op eenigen afstand gehouden.
Allereerst schoot de Prins op de
baan van 150 meter, met het gewone
rijksgeweer. Zeven schoten werden ge
lost en achtereenvolgens golden de tref
fers (het hoogst geldt de roos, namelijk
twaalf punten) 12, 7, 11, 12, 5, 11 en 11
punten.
Met zeer vaste hand schoot de jon
ge vorst, en na een kort aanleggen
ging het schot af. Telkens wanneer een
hoog cijfer door den baangriffier was
aangegeven, klonk een zacht „hoera"
of „bravo".
Van de baan van 150 meter ging de
Piüns naar die van 200 meter. Hier
werd aan hem voorgesteld, dei lieer Kos
ter, de beste schutter van „Claudiua
Civilus".
Om die beurt werd een schot gelost
door den Prins en den heer Koster, de
eerste natuurlijk beginnende en eindi
gend», zoodat Z. K. H. één schot meer
deed knallen.
Do Prins behaalde bij dit concours
dat zeer in dien smaak viel van het
publiek ongerekend het ééne schot-,
dat hij meer loste een hooger aantal
punten dan de heer Koster.
Z. K. H. liet nog even aan zich voor
stellen de heer Bouwens, van de Bos-
scher Schietvereeniging. Deze schutter
onderscheidde zich zeer bij den inter
nationalen schietwedstrijd, kort gele
den te Lïizern -"houdon.
Daarna begaf het gezelschap zich
weer in het paviljoen. De Prins onder
hield zich mot do hoofdofficieren. En
het viel elk op. hoe duidelijk en juist
Hij de Hollandsche taal sprak, natuur
lijk wel met een Duitsch accent, maar
toch merkwaardig goed voor iemand,
die nog zoo kort geleden het nieuwe
vaderland betrad.
Daarna werd plaats genomen om
een tafel den Prins werd een fraaie
oud-Hollandschp leuningstoel gphoden
Feuilleton.
Naar het Engelsch.
20)
Als die Haystoun om mijn
dochter gekomen was, zou ik nooit
mijn toestemming gegeven hebben,
verzekerde mijnheer Wishart. Ik
zou nooit willen, dat Aluce trouw
de met iemand, dlie niets uitvoert.
Ik ben een eenvoudig man en geef
geen zier om al dlie maatschappelij
ke onderscheidingen.
Maar toen Stocks de kamer uit
ging. keek de eenvoudige man hem
na en schudde hij even het grijze
hoofd. Onwillekeurig vergeleek hij
de gestalte van dezen kloeken arbei
der in de groote menschenmaat-
schappii met. die van dien rijken
nietsdoener, die straks aan. zijn
disch had aangezeten. Het was een
gek een onbeteekenendle kwast
maair h'ir had innemende ma
nieren dat viel niet te loochenen.
En voor den tijd) van een seconde
rees de gedachte l»;i Alice's vader
op. dat het toch wel jammen- was,
dat hij zulk een plompen, onroman-
tischen schoonzoon kreeg.
Een paar dagen later reed het
echtpaar Andrews naar Etterick,
den tegenstribbelenden mijnheer
Wishart met zich voerend!. Alice
had een geschikt voorwendsel we
ten te bedenken', om vain dezen tocht
af te komen, en Thompson kon tot
zijn leedwezen niet van d'e partij
zijn. omdat- hij per telegram onver
wijld op zijn kantoor terug was ont
boden. Mevrouw Andrews ratelde
onderweg'onophoudelijk over aller
lei dingen en toen Etterick in 't ge
zicht kwam. had' zij geen. woorden
genoeg, om haar verrukking te
kennen te geven. Haar spraakzaam
heid maakte echter voor een stom
me verbazing plaats, toen zii die
groote zaal binnentrad, waar de fa
milieportretten hingen en alles ge
tuigde van geslachten em tradities
uit lang vervlogen eeuwen. Zii ge
voelde zich daar niet thuis met haar
dun laagje vernis eener oppervlak
kige beschaviV en haar moderne
neigingen en liefhebberijen.
De beeren waren diien dag niet
op de jacht en dus, wonder boven
wonderop het thee-uurtje in den
salon aanwezig. Een tante van Le
wie, een zekere mevrouw Alderson,
wiens echtgenoot pas kort eel eden
ontsnapt was uit de kaken van een
Zambesi-leeuw, nam de honneurs
waar. George's zuster. Lady Clan-
royden. was bezig bloemen in een
vaas te schikken, en op d'e breede
vensterbanken zaten twee hoeren
zich in het zonnetje te koesteren
Uit het aangrenzend vertrek klonk
vroolijk gepraat en gelach. Mijn
heer Andrews voegde zich bij de
twee he eren op de vensterbank en
begon mert ben een praatje over het
weer.
Weldra kwam ook George Wiin-
terham terug van een wandelinge
tje in het park. Hij werd' in optima
forma door zijn zuster aan me
vrouw Andrews voorgesteld.
Hebt u een mooien rijtoer ge
maakt vroeg hij. niet wetende,
hoe hij een gesprek zou aanknoo-
pem.
Wij zijn van Glienavelin ko
men rijden.
Logeert u op Glenavelin?
vroeg hij met levendige belangstel
ling. De Wishart's zijn daar nu,
is 't niet? Wij zijn daar heel wat
keeren geweest, toen de Manorwa-
teris er waren.
O ia I Alice Wishart heeft mii
zooveel van Lady Manorwater ver
teld. Het schijnt een zeer lieve da
me te zijn. Alice werd tenminste
niet moede, haar lof te verkondigen.
George's gelaat klaarde op.
Juffrouw Wishart is een aller
liefst meisje en een zeer speciale
vriendin van mij., sprak hij.
Als d'at zoo is. zal ik u Ln ver
trouwen een diep geheim vertellen,
hernam mevrouw Andrews. Ali-
ce is in stilte geëngageerd.
George was een en al opmerk
zaamheid.
Met wien vroeg hij kortaf.
Met mijnheer Stocks, het pas
gekozen parlementslid.
Het kostte George groote moeite,
om niet hardop te vloeken. Hij keek
zijn zegsvrouw eens aan e-n las op
haar gelaat niet anders dan dom
heid en oprechtheid. Mevrouw An
drews zelf was dan ook ten volle
overtuigd van de waarheid van
haar nieuwtje. Stocks had haar zelf
verteld, dat hij de toestemming van
Alice's vader had. en nu achtte zij
de zaak reeds beklonken.
Het trof al heel ongelukkig dat
mijnheer Wishart luist op dat
oogenblik zijn verlangen te kennen
gaf. om weer heen te "aan. Als me
vrouw Andrews nog een poosje
langer gebleven was, zou George
misschien vollediger ingelicht zijn
geworden. Toen de tijdelijke bewo
ners van Glenavelin vertrokken
waren, liep hij. in diep gepeins
verzonken en op zijn knevel bij
tend. het terras op en neer. Hij had
mni~ medelijden met zijn vriend
en verwenschte de geheele wereld.
Hij werd in zijn overdenkingen
gestoord door Haystoun zelf, die er
bijzonder vroolijk en onsrewekt uit
zag. Op den terugrit van Gledsmuir
naar Etterick. had Lewio voortdu
rend aan Alice gedacht met ver
nieuwde hoop en vol illusi.es voor
de toekomst. Zijn aanblik sneed
George door de ziel.
Wach-t even. Lewie, ga nog
niet naar binnen zeide hij. terwijl
hij zijn vriend' bij den arm greep.
Ik heb je iets te vertellen: en het
is 't best. dat je het maar zoo gauw
mogelijk weet.
Lewie voldeed gedwee aan het
hem gegeven bevel verbaasd' over
d'e ernstige uitdrukking op het ge
laat van zijn vriend.
Wi' hebben vanmiddag be
zoek gehad van een zekere mevrouw
Andrews, die op Glenavelin lo
geert. begon George. Ik heb een
poosje met haar gepraat en in d'en
Joop van ons gesprek decide zij mij
mede. dat Al..., dat juffrouw Wis
hart geëngageerd is met Stocks.
Lewie werd doodsbleek en wend
de het hoofd af. Hij kon, het bijna)
niet gelooven. Twee dagen geleden
was zü nog vrijdaar zou hij een
eed op duiven doen. Hij dacht aan
haar oogen. toen hij in de vestibu
le afscheid van haar nam. Maar
even daarna reeds verwenschte hij
zijn verblindheid. Hij. arme d'waas,
had allerlei fraaie luchtkasteelen
gebouwd en al dien 'dl was die
andere de ware uitverkorene <?e-
weest. Zij voelde niets voor hem.
Zij beschouwde hem als een na ets-
doener. met wien zij af en toe wel
eens gezellig en onderhoudend' pra
ten kon. maar meer ook niet. En
hij hoe had hij ook slechts voor
één oogenblik iets anders durven
hopen? Hoe vreemd het ook klin
ken moge, dacht h:ï thans voor 'fc
eerst met een gevoel van achting
aan Albert Stocks. Dat hij de lief
de van het meisje had mogen win
nen. was op zichzelf reeds een be
wijs van zijn degelijkheid.
Ik dank jo George, ■at jé het
mij verteld hebt. Neen blijf nog
even hier op het terr- ..v heb be
hoefte aan frissche lucht.
