V
y
L.. - N
A
1
Het nieuwe directiegebouw der Rijkspostspaarbank
te Amsterdam.
waai' opmerking verdienen eenige zeer
ruime kasten die uit geheel brandvrij
materieel zijn samengesteld.
Het zou ons te ver voeren, zelfs maar
een korte beschrijving te geven van
wat in al deze werkzalen gebeurt, een
uitzondering willen wij slechts maken
voor het afzonderlijke, achter en aan
den rechtervleugel opgetrokken ge
bouwtje. waar de rekening-courants
worden bewaard.
Zooals men wellicht weet, kan de
postspaarbank op de rekening-courant
van elk inlegger nazien, hoe groot het
tegoed op zijn bqekje is. Hieruit blijkt
reeds dadelijk van hoe enorm belang
deze verzameling van 900.000 rekening
courants, waarop het wel-en-wee, het
,,soll und haben" van elk boekje ver
meld staat, voor de controle is.
In een der gebouwen, waarin de re
kening-courants werden bewaard, had
men deze vlak naast de werkplaatsen
der firma Spijker, waar in verloop van
eenige jaren een paar maal brand was.
Feitelijk waren daar de rekening-cou
rants niet veilig of zooals een der amb
tenaren het typisch uitdrukt: wij zaten
daar op een vulkaan.
'Nu echter zijn de rekening-courants
volkomen veilig in een gebouwtje, dat
op zichzelf geheel brandvrij is en dat
met zware ijzeren deuren van het ove
rige deel van het gebouw is afgeschei
den.
Daar liggen de rekening-courants
heel practisch los in hun hokjes en een
wenteltrap voert naar de verdiepingen,
waar al maar weer de duizenden losse
velletjes karton liggen tusschen ijzer.
En als men nu nog ongerust mocht
zijn, dan zullen deze laatste atomen
van onrust wel worden verbannen
door de mededeeling, dat in het ge
bouw drie brandschellen aanwezig
zijn, benevens 17 brandslangen, op de
Vechtleiding staande.
De aansluiting bij de Vechtleiding,
waarop de volle druk staat, is zoo, dat
daaraan ook de 2 1/2 duim dikke slan
gen der Am sterdam sell e brandweer
kunnen geschroefd worden.
Nog zij van de benedenverdieping
vermeld, dat er aan de beide vleugels
hydraulische liften zijn, die resp. 150
en 350 K.G. kunnen dragen.
Daarmede gaan wij echter niet naar
boven, doch wel langs een der beide
zandsteenen breede trappen, keurig ge
modelleerd met zware leuningen. Zoo
komen wij op de eerste étage, waar
weer een groot aantal bureaux zijn,
evenzoo ingericht als die beneden zijn.
Daar is het bureau voor de statistiek,
dat der controle op de postkantoren,
dat der orders van betaling, dat van
den index enz.
Op deze verdieping is tevens boven
de vestibule de kamer, waar de Raad
van Beheer, wiens bijzondere taak is
het beleggen der gelden, eens per
maand vergadert.
Deze hooge kamer met boogvormige
zoldering in teakhout is de eenige, die
met haar bordeaux-rood behang en in
lood gevatte geschilderde lantaarnver
lichting. op wat weelde bogen kan.
De derde étage staat voorloopig leeg,
maar als het excelsior gaat. dan zullen
ook daar over een paar jaar de pennen
krassen, ook op andere dagen dan wan
neer de bijzonderlijk daarvoor geën
gageerde onderofficieren van het gar
nizoen de renteberekening in het be
gin des jaars uitvoeren.
Nog hooger is de zolder, die als alle
zolders leeg"*is, maar gereed in zijn
geweldigen muil van 65 bij 15 M. alles
te bergen, wat men er in wil bergen.
Nog even dient vermeld, dat in het
sousterrain <1p verwarmingstoestellen
staan opgesteld en dat daar veilig be
waard liggen de afgeschreven boekjes
in bet archief.
Wat wij schreven is zeker voldoende
om een indruk te ^even van het gebouw
waar met grooten ijver en de uiterste
nauwgezetheid bijna negentig millioen
gulden van het nationaal vermogen
worden beheerd.
Wal hei kostte.
Naar het Engelsch
van EVELYN AD YE.
Lady Ffétsby, Isabella's moeder, zit
veilig in haar stil boudoir te tellen, en
niet alleen te tellen, maar bij haarzelf
woorden te mompelen als: ,.De schild
padden snuifdoos, mei goud ingelegd,
de saffieren en hm hm haar witte
1 hoed en de twee blouses ja, vijf pond
i en de nieuwe stofmantel, twee pond.
Ja! Ze heeft bepaald een nieuwe ge-
kieede japon nnodig!"
I Eene pauze en zij zit na te denken
en zucht en murmelt weêr:
,.De twee broches, de gouden met
turkooizen van tante Gray en de klei-
ne diamanten! O. ja, die zou ik graag
[gehouden hebben maar wat zag
j zij er bekoorlijk uit in haar gebro
cheerd, wit. zijden, met paarlen gebor-
j duurd japonnetje. Arme Isabella!"
Lady Fretsby glimlacht teeder. Zi j
- is eene kleine vrouw in eene zwarte
j japon, en dat is al wat er van Lady
Fretsby te zeggen valt, aangaande
haar uiterlijk: ,,een kleine vrouw iu
eene zwarte japon", verder is er
niets aan haar, dat opvalt behalve
misschien de buitengewone eenvoud
van de japon en de buitengewone bleek
heid van hare tint.
Het boudoir is een vroolijke, kleine
kamer, met verkleurde, gele gordijnen
en opgevuld met eene menigte bloe
men.
De Fretsby's zijn arm heel arm,
maar hun zilver was prachtig. Was,
i zeg ik, omdat er de laatste twee jaar
geen zilver meer te zien was; in de
serres prijken echter nog rijen mooie
bloemen, niet alleen mooie, maar ook
I zeldzame; vooral zijn er eén of twee or-
chideën, waarnaar I.ady Fretsby soms
gaat kijken en die zij beschouwt met
een eenigszins droeven blik.
j Twee jaar geleden begjon Isabella
uit te gaan. Isabella houdt zooveel van
j bloemen. Zilveren schotels zijn voor
j haar eene overtollige weelde en zij zou
iu het geheel geen eetlust hebben, als
zij in de korte tusschenpoozen. van
bun eenigszins schraal diner geen ro
zen had om naar te kijken of geurige
bloesems om deu reuk te slreelen.
Lady Fretsby zit nu heel stil, maar
hare hersenen zijn nog bezig en ver
moedelijk haar hart ook, want dat
heeft weer die kleine kramptrekkingen,
waaraan zij iederen dag meer gewoon
raakt.
Isabella komt binnen: zij is lang en
slank. Het is in Juli en zij vindt, dat
zij dan de dunste, de lichtste en de
kostbaarste stoffen dragen moet.
..Lees dit eens, Isabella." zegt hare
moeder, en Isabella begint langzaam
te lezen.
..Ja." zegt zij zacht; ,,de bals bij de
Langley's zijn altijd prettig. Ik zal
bleek mauve dragen met zacht geel en
een bouquet."
„Bleek mauve, zacht geel?" vraagt
hare moeder, een beetje angstig.
„Ja," zegt Isabella, „ik ga dadelijk
aan Madame Pierre schrijven en mo
deplaten laten komen. En zij keert om
en legt. haar wang tegen eene donker-
roode roos.
„Dat moet dan maar gebeuren."
fluistert Lady Frestbjr met een zucht
en kijkt een oogenblik naar buiten in
den rozenhof. Dan gaat zij de kamer
uit en naar boven, naar haar eigen ver
trek.
„Mauve satijn, zeker". Er komt eene
gedachte bij haar op en zij ziet er bijna
hoopvol uit. „Misschien." zegt ze half
fluisterend eu weer naar beneden gaan
de, opent zij de deur van het boudoir.
„Moet het mauve-satijn zijn. Isabel
la?" vraagt zij zacht.
„Ja," zegt Isabella achteloos, ja, ze-
I ker."
j Lady Fretsby gaat langzaam weer
naar boven, alsof zij opeens heel moe
is geworden. „Het zal op zijn minst
j vijftig guinjes kosten met de schoen-
[tjes. zijden kousen en alle kleinighe
den," zegt zij hardop, terwijl zij haar
juweelkistje opensluit en er de iaatjes
uit haalt.
Deze zijn gevoerd met rooskleurig
fluweel, nu verkleurd, maar nog goed
genoeg, want het behoeft alleen als
achtergrond te dienen voor een paar
oude, doffe armbanden, een gouden
potloodhouder, een zegelring en een
camél
Van onder de laadjes haalt Lady
Fretsby een leeren étui te voorschijn.
Zij opent die en er ligt een hartvormig,
diamanten medaillon in. een weinig
ouderwetsch wat den vorm en het zet-
ten der steenen aangaat, maar de stee-
nen zelf zijn goed. terwijl in het mid
den een zeer fraaie robijn gloeit.
Een oogenblik kijkt zij naar het sie
raad, dat in hare hand ligt. „Prachtig,
prachtig is het toch." fluistert zij. „Ar-
1 me, arme
Maar of het arme. arme Lady Frets-
by was of arme Isabella, of arme Re-
ginald, Lady Fretsby's overleden echt-
J genoot, dat kan ik niet zeggen. Het ju
weelkistje wordt weer gesloten met
I zijn nuttelooze schatten, de camée met
den zwaren rand en al de andere
ouderwetsche sieraden, en Lady Frets-
by gaat weer naar beneden en zet zich
t neer in het boudoir, met het diaman-
j ten medaillon in haar zak. Zij schrijft
een korten brief en zet Op het couvert
„Aangeteekend", en dan gaat zij op
de 'canapé liggen en kijkt den oude
i postbode na, die wegsukkelt door de
I velden, terwijl de pijn aan haar hart
j erger wordt maar Isabella ziet er
allerliefst uit in een zachten, witten
rok en blouse.
Het is bijna drie uur 's morgens en
Lady Fretsby ligt klaar wakkei'. Isabel
la is op het bal onder de vleugelen van
de oude Lady Grofton, want bijna op
het laatste oogenblik kon hare moeder
niet met haar meegaan in plaats
daarvan moest zij naar bed. Maar toen
zij gekleed was, was Isabella in hare
kamer gekomen en hare moeder was
dadelijk overeind gaan zitten om naar
haar te kijken. Het meisje stond daar.
terwijl de zachte plooien van het mauve
j satijnen kleed om haar heen vielen en
I een wazige lichtgele fichu op hare
slanke schouders lag. Lady Fretsby
i nam nauwkeurig alles op de japon,
den prachtigen bouquet, de mooie
i schoentjes en kousen. Toen leunde zij
i glinilachtend tegen het kussen en spoe-
d: daarna reed Isabella weg.
i Dien ganschen nacht lag hare moe-
j der met open oogen. vol onderdrukte
i opwinding: nu en dan drukte zij de
'handen tegen haar zijde en haalde
moeilijk adem.
Toen begon zij te murmelen ..Regi
nald. het moet lukken: zij ziet er al-
lerliefst uit. Ik heb haar nu alles ge-
j geven wat ik te geven had en nu hangt
het van haar af. Het medaillon had
1 ik graag gehouden. Maar het mauve
satijn! de lichtgele fichu! de o. al
die kleinigheden! Wees er niet boos
I om, Reginald, ik had ze graag gehou-
1 den. En. o ja, Reginald, de kleine gou-
den slang mei de oogen van smaragd,
die heb ik óók moeten verkoopen. Ik
weet. dat ze eens aan je moeder toe-
behoorde, maar maar Isabella had
geen waaier en o Reginald! we had-
I den nooit gedacht dat het zoover ko-
j men zou, nietwaar? Mijn hart doet me
zoo'n pijn: ik wou, dat je me helpen
kondt om het te dragen. Je bent je
bent toch niet boos, Reginald, niet
waar?"
En nu gaat Lady Fretsby recht over-
1 eind zitten en bij het kille licht der
morgenschemering kijkt zij ernstig
naar de oude photographie van een
jongen man, met melancholieke oogen
Ken een gestalte even slank als die van
Isabella.
..Ik denk. dat Eduard Langley haar
haar vanavond zal vragen en dan
zullen we geen verdriet meer hebben
over het medaillon, of de kleine gou
den adder of die andere kleinigheden.
Lieve Isabella, hoe gelukkig zal ze dan
zijn! Soms lijkt ze zooveel op jou. Re
ginald. alleen maar" en met een
diepen zucht valt Lady Fretsby weer .moeten weggeven, al jou
op het kussen. j Een oogenblik laat Lady Fretsby het
Er verloopen vijf minuten, dan be- hoofd op de handen zinken dan kijkt
weegt zij zich weèr. zij snikkend weêr naar het portret.
..Isabella. ik hoor het rijtuig," ..Niets van jou heb ik meer over! Al
fluistert zij. 1 die kleine dingen weg allemaal ik
Eene pauze, dan verneemt men dui- wou ik wou Reginald!"
delijk de hoeven der paarden, het De man op het portret met de melan
openen van het portier, onduidelijke cholieke oogen, de man met het slanke
woorden van dank aan Lady Crofton, I figuur zooals dat van Isabella, kijkt
het zware sluiten»der voordeur en dan nog vol droefheid neer op het bed
er \erloopt eenige tijd en Lady Frets- waar Lady Fretsby nu ligt, zwijgend
by ligt stil te wachten, maar hare voor altijd, met de tranen nog op hare
oogen. fonkelend en schitterend, zijn magere wangen.
>p de deur gericht.
Deze gaat open en Isabella komt bin- Isabella trekt het mauve satijnen
nen; hare moeder glimlacht even, maar kleed uit en legt het op de canapé, ter-
zegt niets. Isabella kijkt haar kalm wijl hare vingers het zachtjes gladstrij
aan. ken.
Word wakker, mama!" Dan kijkt Behandel het met teederheid, Isa
ze door het raam want het gordijn bella. Schud er de kreukels uit en vouw
•pgehaald in den tuin. waar alles de lichtgele fichu <ip. Het kost nog me. r
kil en mistig is. Zij huivert een weinig. (ian v*jftien guinjes. t Is het kostbaar-
..Mijn bloemen hebben zich niet ste kleed- dai ooi* dragen zult. Nit-
goed gehouden." zegt zii. ..Ik moet aan mand van haar. die daar gisteravond
Foster zeggen, dat hij ze niet goed op wareD zelfs Miss NV arner niet, bezit
de i jzerdraadjes heeft gebonden." eene japon, die zooveel gekost heeft
Eene kleine pauze. Isabella heeft
zich half om gekeerd om heen te gaan,
dan gaat zii voort:
..Eduard Langley is geëngageerd
met zijn nichtje. Miss Warner: van- j
avond werd het-publiek."
Toen ging zij heen, zachtjes ruischt
haar japon over den drempel: maar
hare moeder roept haar terug. -.Neen. Axel. in den handel moeten
..Denk er aan. zegt zii zacht, zorg- k°oper en verkooper eerlijk zijn tegen-
vuldig elk woord uitsprekend, als gold Iover e*kaar- anders lijden zij beiden
het. een belangrijk onderwerp. ..denk sckade- Wanneer een man een vrouw
er toch vooral aan. dat ie het Foster J neemt om het geld, behoort hij haar.
morgen zegt. Hij moest nu eindelijk I kaE- ma§ en W*1 ie nooit meer zien
wel weten hoe hij bloemen op ijzer- vaarwel!
draad moet binden."
..Ja." zegt Isabella peinzend, en dan
wordt de deur gesloten.
Lady Fretsby is alleen, hare oogen
zijn gesloten en zij ligt stil. Dan gaat
zij plotseling weer overeind zitten „Re- dH D°B n°°"
ginald. Reginald!" Hoe klaaglijk klinkt
hare stem. ..Gij ik ik had die j
kleine broche en het diamanten hart, j Met langzame, loome. maar toch
dat je me gegeven hebt, even goed kun- vaste schreden liep hij de straat op ge
nen houden. Had ik maar geweten, dat lijk een slaapwandelaar, die niet om
het alles tevergeefs zou zijn eigen- ziet.
lijk kan het me niet zooveel schelen, j Zij stond met de elleboogen op het
dat hij niet maar dat ik alles heb (vensterkozijn geleund, het hoofd in de
GEHEIME WROEGING.
naar het Zweedsch van
ALFRED v HEDENSTJERNA.
..Vaarwel!"
Hij verwij derde zich met gebogen
I hoofd, maar was nog niet bij de deur
der kamer, of zij liep ijlings naar hem
toe, sloeg de armen om zijn hals en
ivoren gedaan had.
„Vaarwel!"
Vèr-teekenen zonder draad.
1
1
1
U
1 r-
Nadat in het, jon est verleden een staten stift o. door welker contract
zeer belanTGke volmaking in de een electrisc.he stroombaan gesloten
telegrafische overbrenging van por wordt- waarin een magneet cl is
fretten heeft plaats gevonden waar-1 geschakeld die den beweeglijken
door het mogelijk werd met vrij metalen hefboom e aantrekt,
grootc duidelijkheid portretten Zoodsra nu tengevolge van de
over grooten. afstand weer te ge- draaiing die stift c over een lijn
ven. komt nu uit New-York het be- van d^n isoleerenden inkt loopt,
richt, dat het daar een mr. W. J. wordt de stroom onmiddellijk ver
Clarke gelukt is. portretten over te broken en de magneet d gedemag-
zendien door middel van telegrafie netiseerd.Tengevolge daarvan wordt
zonder draad. De eerste proeven de hefboom e door de spiraalveer
die no"- slechts op korten afstand f teruggetrokken en tegen de con
genomen ziin. zijn uitnemend ge- tac-tstift g gedrukt. Hierdoor wordt
slaagddit succes bet-eekent een echter de stroom der inductiebatte-
geweldige vordering en er is geen rij h met de inductieklos i gesloten,
twijfel aan. of het systeem zal ook In deze zijn 2 metalen kogels kk
op groot-ere afstanden bruikbaargeschakeld, waantusschen zich een
worden, als de noodige ervaringen ruimte van 0.8 m.M. bevindt. De
zijn opgedaan. i ruimte wordt door den electrischen
Hierbij geven wij een schemati-1 stroom overgesprongen in den vorm
sche voorstelling van de voor deze van vonken, die electrische golven
overbrenging benoodigde toestellen I naar het ontvangstation zendt en
en hun wijze van werken en er on-1 daardoor een stroombaan sluit,
der de op het ontvangstation opge
nomen portretten.
Aannemend, dat de theorie der
telegrafie bekend is. kunnen wij
van de behandeling het volgende
opmerken
Op het- kantoor van afzending,
zoowel als op dat van ontvangst is
een toestel geplaatst. De metaalrol
a van den afzender A bevat het met
!i sol eerenden inkt geteekend por
tret, terwiil de rol b van den ont
vanger B overtrokken is met een
vel papier. Beide rollen draaien
zich nauwkeurig gelijkmati- daar
de betreffende motoren door den-
zelfden electrischen stroom gedre
ven worden. Op de rol a sleept een
waarin een magneet m is ogeno
men. Deze laatste trekt het eene
eind van de stift met dubbelen-hef-
boomsarm 1 aan en drukt, het an
dere van een teekenstift voorziene
uiteinde tegen de met papier be
legde rol b. Op deze wijze wordt
een ->unt of een li in op bet papier
geteekend waarvan de lengte af
hankelijk is van den tiidduur, ge
durende welken de magneet nu
magnetisch is. Deze verliest haar
magnetisme onmiddellijk, als de
stroombaan, waarin zii is gescha
keld, verbroken wordt, en dit ge
schied' zoodra die stalen stift c de
isoleerend-e inkt-l'in op de rol a e-
passeerd heeft.
v
C
handen en volgde hem mei angst en
wanhoop in de wijd opengesperde
oogen, die droog en starend vóór zich
uit bleven kijken, toen hij uit het ge
zicht verdwenen was.
Zij hadden altijd eerlijk met elkan
der omgegaan. Zoodra hij voelde, dat
hij haar beminde, had hij het haar ge
zegd, en zij had hem geantwoord, dat
zij hem al zoo lang bemind had. Toen
armoede en tegenspoed van allerlei
aard het hem onmogelijk maakten te
trouwen, hadden zij geen voorwend
sels gezocht om op slinksche wijze van
elkaar los te komen, zooals dat ge
woonlijk gedaan wordt. Hij zag het in,
dat de toekomst slechts ellende zou
aanbrengen in een huwelijk tusschen
hen. en eerlijk bracht hij haar dit on
der het. oog. terwijl zij,even eerlijk als
hij. daarop antwoordde, dat hij gelijk
had en dat het eene dwaasheid zou
wezen.
Nu was hij gekomen om haar te ver
tellen. dat hij een pieisje gevonden
had, dat bereid was al zijne academie
schulden te betalen en hem een aan
genaam leven te bezorgen en bovenal
dat hem in staat zou stellen ook zijne
moeder en zuster te onderhouden.
Hij was er op gesteld, dat zij alles
zou weten, en wilde haar eeuwige
trouw beloven. Zou zij sterk genoeg
zijn om vriendschappelijk met hem en
zijne aanstaande vrouw om te gaan?
Haar antwoord hierop was geweest:
.In den handel moet men eerlijk zijn
tegenover elkaar."
Zij trachtten beiden volgens dit voor
schrift te leven. Zij nam eene betrek
king ver in het Noorden aan en hij was
een hartelijker bruidegom en een beter
echtgenoot dan menig man. die uit
zuivere liefde trouwt.
Alleen van de hoogste en reinste lief
de is het waar. dat alleen wederkeeri-
ge genegenheid gelukkig maakt.
Er zijn van die koele, oppervlakkige
karakters, die tevreden zijn met het
deel. dat hun door den man geschon
ken wordt, zonder behoefte naar meer
of verlangen naar al de liefde van zijn
hart te gevoelen. Ook zijn er mannen,
die het geld van de vrouw krij
gen, dertig jaren soms niet
haar samenleven, zonder ooit hare
ziel bezeten te hebben, en toch voldaan
met den koop door het leven guan: en
vrouwen, die onder dergelijke verhou
ding haren prijs voor den man betaal
den en er nooit berouw of. spijt van
hadden.
Zoo leefden Axel en zijne vrouw met
elkaar, zij gelukkig en tevreden, hij
rustig en onverschillig, met een ge
heim deurtje in zijn hart. dat hij zeer
wijselijk nooit opende, maar het be
wustzijn, dat hij daarachter een schat
verborgen had, maakte, dat hij slechts
ten halve leefde. Onverschillig liet hij
zich op den stroom de's levens glijden
en deed zijn best om door vriendelijk
heid en kleine attenties jegens zijne
j vrouw het tekort te dekken in dezen
handel.
Zij kregen twee dochtertjes, die met
haai' vroolijken lach en trippelende
voetjes levendigheid in huis brachten.
Axels hart begon weer te kloppen, hij
herleefde door deze kleinen en de ge
meenschappelijke liefde, die zij den
kinderen toedroegen, bracht man en
vrouw nader tot elkaar. Nu was zij niet
meer degene, die alles gegeven had:
neen, nu waren zij deelgonooten in het
bezit en de zorg van deze dierbare kin
deren. die hun gemeenschappelijk
eigendom waren.
Eens op een heet en zomerdag, terwijl
de zon helder in het vertrek scheen en
en hij uitgestrekt lag op de sofa. be
trapte hij zich plotseling erop. dat hij
inet welgevallen den blik op haar ge
vestigd bad. terwijl zij rustig lag te
slapen en hare geregelde ademhaling
zoowel als de vreedzame uitdrukking
op haar gelaat van een coed geweten
getuigde. Hij voelde zijn hart voor
haar ontgloeien, en eene ongekende
teederheid vervulde hem. Hij bad God.
haar toch nooit ite laten ontdekken,
dat zij zijne liefde niet had bezeten.
Een telegram werd binnengebracht:
„Kom dadelijk. Ik sterf en wil u zien!
Marie!"
Marie dat was zij! Het gevoel, ja
renlang met moeite onderdrukt, maar
nooit tot zwijgen gebracht, overweldig
de hem en de rijke, volle liefde van
zijn mannelijk hart ontgloeide weer en
maakte hem halftvaanzinnig.
Hoe hij het telegram in duizend klei
ne stukken scheurde, dadelijk eene reis
voor zaken verzon en zijne gelieele
wilskracht noodig had om zich te be
dwingen, opdat de meiden of zijne
vrouw niets aan liem merken zouden,
hij kon het zich later slechts flauw
herinneren. Hij was blij, toen hij ein
delijk in den trein stapte.
Marie's moeder was bij haar. Zij
wist van alles, wat er tusschen hen ge
weest was en ook dat haar kind niet
lang meer leven zou. De dokter had
verklaard, dat de ziekte diphtheritis
in hevigen graad was.
De oude vrouw stond diep bedroefd
aan het sterfbed van haar geliefd kind.
Zij had het hart niet Axel van de zieke
te weren en hem op het gevaar van be
smetting te wijzen. Waarom zou zij
deze liefhebbende zielen scheiden? Ma
rie kon niets meer zeggen, maar hare
stralende blikken spraken van innige,
onveranderde liefde en hij lag op de
knieën naast het ledikant en bedekte
hare handen en haar gloeiend gelaat
met kussen.
