EEIHALYE WEEK
Tweede Blad,
Het geheim van den
Senator.
behoorende bij
„Haarlems Dagblad"
van
Donderdag 19 September 1901.
No5590
Wereldgeschiedenis
De dood van Mc Kinley.
Een audiëntie op het W itte
Huis. Het uiterlijk en karak
ter van den overleden pre
sident.
Zoo heeft dan toch de dood zijn offer
opgeëischt. President Mc Kinley is be
zweken onder de kogels van Czolgosz.
De man, die nog zulk een groot aantal
jaren in 't belang van zijn land en
volk had kunnen werkzaam zijn. is
niet meer. O, wij allen moeten eenmaal
sterven, dat weten we, maar om, zóó,
uit de kracht van het leven weggerukt
te worden, door het boos opzet van een
ellendeling of een zinnelooze, dat is eën
dood, te afschuwelijk, om er niet van
te walgen.
Men heeft in dit blad uitvoerig het
verloop van Mac Kinley's ziekte en
dood) kunnen Lezen. Onnoodig hierbij
dus nog verder stil te staan. Men zal
echter wel nieuwsgierig zijn iets meer
te vernemen uit den tijd van zijn pre
sidentschap. Eene uitmuntende bijdra
ge hiertoe is wat de heer Gaston Des-
champs in de ..Figaro" schrijft over
eene audiëntie op het ,.W itte Huis
't bekende presidenten verblijf te Was
hington. Deze woning, heeft, schrijft
hij, niets van hetElysée of bet Luxem-
bourg.Het is niet eens oen paleis,zooals
Rambouillet of Compiègne. Het is een
ruim, zeer eenvoudig verblijf, dat op
een gewoon huis van een gezeten bur
german zou gelijken, indien de zuilen
voor den ingang en de vlag, die van
het gebouw wappert, aan het Witte
Huis niet het aanzien gaven van een
zeer netjes ingerichte prefectuur. Er
staat trouwens geen enkele schild
wacht voor hei hek. Men treedt vrije
lijk den tuin binnen, zonder door ec-n
concierge te worden lastig gevallen.
Men gaat de trappen op en over
schrijdt den drempel. Geen dorpel-
vachber, die u tegenhoudt. De vesti
bule staat in verbinding met liet overi
ge deel van de woning door twee deu
ren. Boven die ter rechterzijde, staat
een opschrift Particuliere vertrekken
van den president. De linkerdeur, die
toegang geeft tot de ontvangzalen en
de bureaux is steed's geopend.
„Ik volgde" gaat de heer Gaston
Descliamps voort kanselier
van dc Fransche ambassade, een trap
op, die ons naar de eerste verdieping
voerde. Op het portaal kwam ons een
oude neger met een. grijzen baard te
gemoet en verwelkomde den heer
Boeufvé (zoo heette de kanselier) met
de grootste hartelijkheid."
De^e neger ging een, zich in bet
aangrenzend vertrek bevindend, lieer
roepen, die op het verzoek der beide
Franschen, ze aan den heer Cortelyou,
secretaris van den president voorstel
de. Weldra bevond men zich in een zaal
waar eenige lieeren staande met fi
kander spraken. Eerst dacht de heer
Deschamps, dat hij zich in een der
wachtkamers bevond, maar weldra be
merkte hij Mc Kinley to midden zijner
bezoekers, die hij allen geduldig de
een na den ander aanhoorde, zonder
de minste vermoeidheid te vertoonen.
De meesten behoorden tot den Senaat
of de Kamer van afgevaardigden. Men
kreeg meer den indruk van een bij
eenkomst van eenige lieden van goe
den huize, dan van eene presidentie-ele
audiëntie".
„Ik merkte op," zegt Gaston De
schamps, „dat iedereen stond, zitten
was trouwens ook niet wel mogelijk,
waar stoelen bijna geheel ontbraken,
een goede voorzorg om lange gesprek
ken te voorkomen. De tijd is kostbaar,
vooral bij de Amerikanen. Eenige plan
ken met boeken erop, waren aan de
muren van het vertrek, welke muren
slechts hier en daar met eenige rosetten
versierd waren."
„Dc heer Mac Kinley, die door den
secretaris gewaarschuwd was, nam
afscheid vau eenige personen, met wie
hij sprak en begaf zich naar den heer
Boeufvé en mij. Hij hoorde zeer hoffe
lijk do gewone begroetingen aan en
reikte mij de hand."
..De ontvangst van den heer Mac
Kinley was zoo als ik die verwacht
Feuilleton.
Naar het Duitsch
van
p. arnepeldt.
6)
Toch is het. zoo en ik kan het
hem niet kwalijk nemen. Oorspron
kelijk was hij immers van. plan
ons beiden in den handel op te lei
den; nu hem dat mislukt is houdt
hij toch van zulk een kranig jurist
als Herrlich is veel meer d!an van
een kwakzalver zooals ik. Een dok
ter hebben wij in onze familie nog
niet gehad, ik ben heelemaal uit.
den aard geslagen.
Evenals ik, fluisterde Herr
lich zijn buurvrouw toe, en dat
blijft nooit ongestraft.
Stil zijn en hopen, antwoord
de zij eveneens fluisterend, wie
weet wat het nieuwe jaar otns
brengt.
had. En van dit onderhoud heb ik eeu
herinnering behouden, die door den
tijd niet uitgewischt zal worden,"
De nu overleden president der Ver
eenigde Statën geleek, volgens den
schrijver, wat zijne gelaatstrekken
aangaat, zeer goed op de van hem in
omloop zijnde portretten. Het hooge
voorhoofd,, de onder zware wenkbrau
wen verscholen oogen, het geheele
uiterlijk van een staatsman, die het
gewicht en de uitgestrektheid van zij
ne verantwoordelijkheid kent, dat al
les was, zooals men dat zich op de af
beeldingen afgaande, voorstelt. Maai
er ontbreekt de strenge, heerschende
uitdrukking aan, die de geïllustreerde
Amerikaansche bladen aan Mc Kinley's
gelaat zoo gaarne gaven.
Men heeft den president vaak bij Na
poleon I vergeleken. Het kan zijn, dat
beiden eenige eigenschappen gemeen
hadden, maar er is veel verschil. Mc
Kinley had niet dat overweldigend op
treden van den groolen Keizer, noch
zijn haastigen gang, zijne veelzeggen
de gebaren of zijn heerschers-uiter-
lijk. De heldere blik van den Ameri-
kaanschen staatsman had iets meer
goedigs. Toch boezemde hij ontzag
in, zonder tot hulpmiddelen ziino toe
vlucht te moeten nemen. Zijne huise
lijke, ja patriarchiale deugden, die
door den invloed, zijner edele vrouw
slechts te meer uitkwamen, deden te
rug denken aan de eerste dagen der
Amerikaansche republiek.
Binnenland.
De openingsplechtigheid.
De openingsplechtigheid der Kamer
had ditmaal een bijzonder karakter,
door dat de Koninklijke Gemaal Ne
derlands Koningin vergezelde op den
tocht naar het Binnenhof en de Ko
ninklijke Moeder verving, die verschei
dene jaren de trouwe leidsvrouw was
geweest.
Veel meer levendigheid heerscht er
op straat dan ooit en zelfs de regen
vlagen die het zonnetje afwisselden,
konden de menschen niet verdrijven
die opeengepakt geschaard stonden
langs dan weg van den stoet opdrin
gende om toch maar een glimp van-liet
gezicht der Koningin te zien.
De stoet was precies als anders; de
gouden koets werd niet gebruikt maai
de gewone vergulde glazen karos voer
de het Echtpaar in statigen stap naai
de vergaderplaats. Daar was het vol
ler dan ooit. De tribunes tot in de hoog
te gevuld. In de zaal buitengewoon veel
leden meest allen in costuum. Slechts
enkelen: Nolting Ketelaar, Hubrecht,
Van der Vliet, in zwarten rok, en te
midden van de van goud flikkerende
gala-costuums vielen de violetlen man
tel van dr. Schaepman, kamerheer des
Pause/n, en. de priestermantel van den
heer Nolens nog beter in -t oog.
De sociaal-democraten waren niet
aanwezig.
Toen de nieuwe ministers binnen
kwamen werd heit nog levendiger.
Dr. Kuyper en de andere ministers
drukten vriendenhanden en begroet
ten geestverwanten en tegenstanders
druk pratende in liet midden d'er zaal
met de leden van dein Raad van State.
Te 1.10 werd bet plotseling stil. De
middendeuren werden opengeslagen
e,n de kamerheer-ceremoniemeester
klopte met zijn staf ten teeken der
aankomst van de Koningin en haar
Gemaal. De hooge personen, vooraf
gegaan door den stoet van hovelingen
in groot costuum, tredën binnen, de
Prins ter linker van zijn Gemalin, die
buigende links en rechts en voor den
president Van Naamen, plaats nam
op Haar zetel, terwijl de Prins links
van zijne Gemalin den anderen fau
teuil innam.
Hare Majesteit was in wit gebro
cheerd satijn kleed met kant en witte
veerenhoed met een edelsteen. Zij
droeg de sjerp van het grootkruis van
den Nederl. Leeuw. De Prins was in
groot tenue van schout bij nacht an
hield zijn steek in de hand.
De voorlezing van de vrij lange rede
duurde 10 a 12 minuten. Ze geschied
de vrij snel en zonder bijzonderen na
druk.
Onmiddellijk nadat het stuk uit was
en H. M. uit de papieren rol opziende
verklaarde de zitting der Staten-Gene-
x-aal te zijn geopend, weerklonk eerst
rechts uit veler mond een leve de Ko
ningin! dat algemeen weerklank vond
en door drie hoera's werd bezegeld,
evenals bet „leve de Prins!" dat ter
stond daarop volgde. Toen eerst stond
H. M. op, buigende dankbaar evenals
Haar Gemaal, en verlieten zij de zaal,
begeleid door dc commissie, niet wier
Een innige handdruk was zijn
veelbeteekenend antwoord'.
Spoedig daarna ging het kleine
gezelschap uiteen. John nam bij
den ingang van die woning d'er
Lamprechts afscheid van zijn ver
loofde, en begaf zich daarna met
zijn zuster naar huis. Frits Herr
lich vergezelde hen slechts een
eind1 weegs, d&ar hiji zijn kantoor
en kamers in d'e Burgstraat had.
DERDE HOOFDSTUK.
In de eenvoudig, maar zeer die-
gelijk ingerichte eetzaal, ten huize
van den senator Lamprecht was de
tafel feestelijk met fijn damast be
dekt, terwijl het servies bestond
uit ouderwetsch porselein en zil
ver. Ter eere van d'en eersten Kerst
dag had mevrouw Lamprecht haiar
laden geopend en de daarin anders
goed' bewaarde schatten voor dien
dag gehaald ofschoon er slechts
een kisin rrrtiem gezelschap em de
ovale tafel verzameld! was.
Aan 't hoofd zat de senator, een
goed geconserveerde zestiger met
een ernstig gelaat, waarvan de uit
drukking zelfs streng fca noemen
zou zijn geweest, als niet een
president, don heer C. Pijnacker Hor
dijk. II. M. zich onderhield, terwijl
in de vestibule dc Prins met vele le
den eenige korte woorden wisselde.
Het duurde wel tien minuten voor
dat de Vorstin met den Prins weer
plaats hadden genomen in de koets
niet liet achtspan en onder de luide
hoeras van het publiek dat, tot het. Bin
nenhof had weten door te dringen, naar
het Paleis terugreden. Daar moest de
Koningin aan de zijde van Haar Echt
genoot zich nog even voor het venster
vertoonen om de toejuichingen van
het publiek te beantwoorden met een
vriendelijken hoofdknik, waarna het
volk, hoogst voldaan over het schouw
spel aftrok.
II. M. de Koningin-weduwe van
Italië, gemalin van wijlen, koning
Humbert, wordt, tegen den 20sten
hier te lande verwacht. Koningin
Ma/rgaretha zal echter niet Den
Haag bezoeken.
Rivier-Impressie.
Over het Riviertochtje dat door de
Vorstelijke bezoekers werd gemaakt,
geeft de verslaggever van de N. R. Ct.
de volgende frissche, levendige impres
sie:
Maar dat die tocht zóó onbeschrijf
lijk mooi zou zijn op dozen alle boos
heid voorspellenden herfstdag, heeft
zeker niemand kunnen voorzien. Het
koninklijk jacht, snijdend het wild
schuimende, hoog-op zwabberende wa
ter. van gelig-grijze tint, schitterend
in 't telkens weer fel stralende zon
licht; de zwermen van fladderend be-
vlagde bootjes, driest maar voortstoo-
mend in dat opwekkende, echt Hol-
landsch winderige waterweer op de
vrije Maas, waar ze zich niet masz-
regeln laten, en tot in 't gevaarlijke
toe elkander opzij, vooruit jachten,
plotseling terugslaand als ze de Co
lumbus in hun nieuwsgierigheid drei
gen in te varenEn daaroverheen de
stoere, zwart-bonkige Maris-luchten,
met wonder fantastische plekken van
gouden licht hier en daar over het
donkere stads-silhouet. fel rood de da
ken, blank do torens, klaar kleurig de
vlaggen, midden tusschen de van scha-
duwvolgezogen huizenveeksen in een
dik waas van bergkri jtkleurigen smook
En de fiere, breed schommelende sche
pengevaarten aan wallen en boeien,
kinderlijk blij wuivend met wimpeltjes
van top tot boord, en over de verschan
singen heen, op de bruggen en in de
raas, de ertskLeurige bootwerkers, 't
scheepsvolk met roode baaie hemden
loshangend over de bloote borsten, de
gezichten tot tranen toe van geestdrift
verwrongen, schitterwitte tanden in
juichende monden, en boven die zoo
men van mannen uit 't gewapper van
petton en zakdoeken... En op de Co
lumbus, in een tuin van groen, waaruit
van alle stangen 't oranje woei, vóór-
opgezeten in de frissche bries, de jon
ge Koningin, onvermoeid in haar bui
gen, in haar dankbaar gegroet met 't
zakdoekje, on opgewekt, met zijn ge
bruind open zeemansgezicht naast
Haar slaande de admiraal Haar ge
maal, die 't boegwater vrij tegen zijn
wangen liet spatten. En achter hen
de drom van autoriteiten, onder wie
wij den president van de Kamer van
Koophandel vergaten te noemen. Een
mengeling van fonkelende uniformen
en fleurige damestoiletten, afgemeten
daartusschendoor schrijdend de stram
me lakeien, met bladen vol verver-
schingen. Tusschen de boeien door, de
Schiehaven in, langs de petroleum-
etablissemenlen, de Eerste Katen-
drechtsche I-laven ingezwaaid, waar
het droge dok een viermastschip, Ma
ria Josuah, torste; opeens de haven
afgezet, en de drom van volgende boot
jes daar krioelend en joelend achter,
het eJectrisch politieboolje, de liaven-
stoomertjes, tevergeefs trachtend in
de volte van scheepjes wat orde te hou
den. Dan de Tweede Katendreclitsche
Haven, vol met bevlagde schepen als
een potje met pieren, even gestopt voor
de kolentip, waarop een spoorwagen
met kolen in de Caledonia werd leeg
gestort- Daarnaast lag de wondervor-
mige Skandia, met haar tien masten
en achttien laadboomen. de boeiers
in do Jachthaven feestelijk gepavoi-
seerd, en toen tusschen de saamge
drongen schepen-volte van de Rijnha
ven doorgestoomd, voorin de enorme
gevaarten: Rotterdam, Llangorse, Geb
lèr, Jassy, omstuwd van groene lich
ters-. Maai' aLles lag stop, alle man hing
overboord met de koppen om de Ko
ningin te zien; alleen 't volk in een
gemeentelijke zandaak schepte plicln-
nmtig voort onder de oogen van zóó
veel gemeentelijke autoriteiten. De
reusachtige pakhuizen langs, den
vriendelijke, ja, bijna sc-halksche
trek om dien mond, die uitdruk
king aanmerkelijk had verzacht.
Zijn zoon., dokter Lamprecht had
mei zijn vader, dien geestigen trek
om den mond gemeen, doch overi
gens had dieze evenals zijn zusten
Ca'ecilie veel meer overeenkomst
met, zijn moeder die in bruine zijde
gekleed, een muts van fijne kant
op hei hoofd, d'e plaats aan die rech
terzijde van haar man innam. Ter
wijl zij aan het gesprek deelnam,
gaf zij de voordienende dienstbo
den met een blik uit haar kalme,
heiderbruine oogen haar bevelen.
Links van den senator zait' zijn
schoondochter Olivia en daarnaast
haar man tegenover dezen Caec-i-
lie en John Langenbruch. Verder
waren nc- aanwezig Frits Herr
lich die in het huis van den sena
tor bijna als zoon werd behandleld,
en als eenige vreemdeling mr.
Ra'^h Wilson.
Wilson had zijn bij dokter Lam
precht aangekondigd bezoek tot
groote vreugde van, Olivia afge
legd. De gelegenheid om met
iemand, d'ie het wist te beoorde e-
len, haar voortreffelijk Engelsoh
te kunnen luchten, was haar zeer
graan-elevator, de dicht-opgepakte vlo
ten van Rijnaken, waar op de voorste
equipages waren saamgestroomd. Leve
de Koningin! „Leve de Koningin twee",
riep een zwarte stoker de Persboot na.
En door 't gejuich heen klonk 't ge
dreun van een zandbaggermolen. De
van al die wiegelende schepen, al die
wiomelende menschen, de dobberende
bootjes, en steeds 't vernieuwd! hoera
geroep. 't kleurengeschetter van vlag
gen en rompen en masten en koopwaar,
werd nog onrustiger door de wapperen
de pluimen van rook, den opwolken-
den stoom, hoog wegwarrelend' over 't
van zonlicht schitterende water, waar
de vlagge-kleuren in kaatsten. In óe
deining waagden zich enkele clubroei
ers in slanke wherries, zwaaiend hun
petjes als dc Columbus passeerde. De
gedenksteen in den kop van de Wilhel-
minakade, door kleine Wilhelmina ge
legd, was met een frisschen krans ge
tooid. En overal aan den wal de op
stuwende menschen menigte, 't Prin-
seuhoofd één klomp van koppen, be
straald van geel licht. Even wachten
voor de Spoorweghaven tot de brug
open ging. de persboot mocht er niet
mee binnen. Dan de Koningshaven,
vóór de fabrieken van Van den Bergh
Limited op de kade en de eigen sche
pen drommen van werklieden in lichte
kielen... En zoo ging 't voort, een eind
buiten de stad, waar geen sheds en
kranen, maar hoornen en grazige vlak
ten met buitenhuisjes de rivier omzoo
men, tot een eind voorbij Bolnes toe.
En toen, met stroom tegen, terug door
't gewriemel van al wat varen kon heen.
onder de Willemsbrug door, die één
dik gelid van menschen droeg, in 't
midden een omnibus, en daarlangs de
menschendrom opklimmend op tree
plank, balkon, imperiaal. De jongens
van 't opleidingsschip paradeerden in
't want En hoe dichter bij de ponton
van aanleg, hoe voller de rijen van
schepen, boord aan boord liggend tegen
den walGeen einde aan 't al nieuw
ingezet juichen, 't Was een wonder
glorieuze tocht die aan 't Vorstenpaar
een grootschen indruk van Rotter
dam's rivierbedrijf gegeven moet heb
ben-.
Uit de Arbeiderswereid
BUITENLAND.
In de mijn Vieille Marithayete Se-
raing hebben de arbeiders 't werk ge
slaakt. Zij willen geen loonsverh'ooeing
aanvaarden. Men vreest voor een al-
gemeene grève in 't mijndistriet.
Ook uit Barcelona komt bericht van
een staking onder de daar zoo talrijke
werklieden bij de stoomzaagmolens.
En men voorziet dat de metselaars zul
len volgen.
Wetenschap.
Groei van knapen.
Hitehings en Fi-tz hebben, een 20-
tal jongens van 7 tot 14 jaar een- jaar
lang wekelijks gewogen en om
de- drie miaandien gemeten'. Het
bleek, dat -er schommelingen ini bot1
gewicht voorkwamen;, t-ot 2£ K. G.,
met vóór en achteruitgang. Van. de
winst in gewicht gedurende; het
jaar viel 90% tusschen Juni en De>-
oember. De overige maanden van-
het jaar was de gewichtstoename
onbeduidend, terwijl de schomme
lingen veel "rooter wanen dlan tij
dens de groei maanden. Aan de
werking van- uitwendige invloeden
schijnt gedurende diezen tijd min
der weerstand te worden geboden.
Vochtigheid heeft vermoedelijk een
ongunstigen invloed1. De kromming
welke het gewichtsverloop aangeeft
was bij alle jongens van dienselfden
vorm. De1 lengte neemt of regelma
tig toe, of liet meest tijdiens de
groei maanden.
(Med. Record.)
Gemengd Nieuws.
Herbert Spencer's rekening.
Herbert Spencer, de beroemde wijs
geer, moest in zijn eersten tijd zijne
werken voor eigen rekening uitgeven.
„Toen ik pas begon te schrijven,"
zoo verhaalt hij zelf uit die dagen van
strijd, kon ik maar geen uitgever vin
den, die het durfde wagen mijn phi-
losophisch werk uit te geven met eeni
ge geldelijke verantwoordelijkheid en
zoo moest ik het wel op eigen kosten
doen.
„Na eenige jaren, toen ik ontdekte,
dat ik alles opteerde wat ik bezat,
maakte ik mijns rekening op en toen
bevond ik. dat, ik in vijftien jaren
welkom. Het gedrag en de manie
ren van d'en jongen man-, die zoo
geheel andiers waren, dan men in
Lübeck gewoon was, beloofden
eenige afwisseling te brengen in
de eentonigheid van het dagehjk-
sche leven en daarom had zij hem
niet alleen zeer voorkomend ont
vangen-, maar er ook voor gezorgd,
zooveel mogelijk van zijn gezel
schap te kunnen profiteer en.
Op haar raad had hij zich ook
dadelijk bij den Senator en zijn
vrouw gepresenteerd, waarop zij
zeer handig een uitnoodiging voor
Wilson wist te verkrijgen om op
den eersten Kerstdag bij de Lam-
preclit's te komen dineeren. Zij
was de lieveling van haar schoon
vader en wist- van dezen dingen
gedaan te krijgen, die voor een paar
jaar als ongehoord in het oude pa
triciër-huis zouden zijn aange
merkt en ofschoon ook haar schoon
moeder met veel wat haar in, 't ge
drag van Olivia als extravagant of
onpassend voorkwam, volstrekt
niot was ingenomen, kon zij toch
nooit in ernst boos op haar worden.
Ook nu wekte de ongedwongen
wijze, waarop Olivia met den
vreemdeling, dien zij toch nog
1200 pd. st. verloren had, behalve de
rente en de kosten van mijn onder
houd, welke laatste echter niet groot
waren, omdat, ik zoo zuinig leefde, als
maar mogelijk is.
„Ik was op het punt. al mijne plan
nen op te geven, toen ik tot voortzetten
daarvan w,erd gebracht door een le
gaat, dat ik kreeg. Dat was mij. 't is
wel eigenaardig, vroeger al tweemalen
gebeurd, als ik op 't punt was mijn on
dernomen werk op te geven.
..Maar na het derde legaat begonnen
mijne boeken voordeel op te leveren.
Een merkwaardig dorp.
Het dorp Eltham, aan den zuid-oos
telijken uithoek der wereldstad Londen
gelegen, kan op een aantal merkwaar
digheden bogen. Daar wonen onder
eene bevolking van ettelijke honder
den zielen niet minder dan dertien
eerzame burgers, wier naam ook die
van hun beroep of bedrijf is of ten
minste aanduidt, b.v. Smith, de
kachelsmid, Cook, de bakker,
Burton (een bekende biersoort), de
herbergier. Last, de schoenmaker,
Miller, de Molenaar, enz. Bijna zou
den wij juffrouw Stamp van het post
kantoor vergeten.
Met trots laat men u daar ook op
het overoude kerkhof op een grafsteen
liet volgende opschrift lezen: „In me
mory of Elizabeth Armstrong born
1699, died 1806."
Blauwe bloemen.
Aan gestorvenen worden, als laatste
groet, bloemen medegegeven, waar
om verwelkomt men de pasgeborenen
niet met de lieflijkste gave der aarde?
Niet met geurende bloemen hun eer
sten sluimer bezwaren, doch met geur-
looze, blauwe, pas ontlokene hun eer
sten oogopslag wijden!
Zoovele lentebloemen zijn fclauw als
hemel en als kinderoogen; in tuinen
en in veld en bosch, op duinen vooral,
bloeien zij, bewonderd soms, ono~~e-
merkt het meest.
Rijk aan. blauwe bloemen is do zc-
mer, en als de herfst vele barer zus
ters al heeft verjaagd, houden de in
't vrije veld bloeienden nog stand, als
voelen zij geen winter naderen, t Beu
rende viooltje heeft zoovele verwanten
die, omdat haar het fijne aroma ont
breekt, veel minder geliefd zijn uan
zij verdienen; hare kleuren in veler
lei tinten doen soms denken aan kleur
van vergeet-mij-nieten. Onder kreu
pelhout schuilen zij dikwijls weg met
andere bescheiden blauwe blocmkens,
en op de groote heidevelden bloeien
de lieflijke Jasione en hare verwan
ten, allen van dezelfde kleur als de
kleine, wonderfijne blauwe kapellen,
die haar omfladderen.
Maagdepalm en kinderlijke, aanval
lige klokjes zijn, evenals de koren
bloem, vriendinnen aller menschen en
kostelooze kostbaarhvten voor wie de
ze hegeeren en waar ie inn.
Zeldzamer, en in bos? -1 :n alléén,
groeit de sierlijke wilde hyacinth, die
in zuidelijker streken de bosjhgrondön
zoo geheel met haar bloemtrossen ovt-r-
dekt, dat het fraaie groen van hare
lichtvormige bladeren zelfs onzicht
baar wordt door den weelderigen over
vloed van donker hemelsblauw.
Geurloos zijn de olauwe bloemen
bijna allen, viooltje en hyacinth uitge
zonderd .evenals de lupine met haar
aan oranjebloesem herinnerend aro
ma. En zóó talrijk zijn rlie hemelkleu-
rige aard-kinderen, dat het noemen
van hun namen allicht vervelen zou.
Doch zij, die ginds hij een beek ie in
de oude Veluwe zich verheft, is zóó
schoon, dat ook een véórtisehend' bloe-
men-liefhebber haar zou vensehen
voor zijn tuin; het is de groote, prach
tig blauwe gentiaan; vele kleinere
soorten van haar geslacht bloeien op
de Alpen en in onze nederige duinen.
Onder zoovele wilde doemen on
kruid; dat sierkruid zou morton licc-
ten, zijn blauwe bloemen niet de
minst bekoorlijke, 't is als werden zij
gevormd uit de lucht boven ons. die
onze oogen altijd zoeken vol verlan
gen, achter en door nevelen en w-iken.
Zijn blauwe bloemen dus niet als
aangewezen om een eerst m groet le
brengen aan pasgeopenJe blauwe oog
jes? Groet van hemel en anrde tegelijk!
Haschiscli.
In Griekenland wordt door velen
gebruik, wellicht misbruik gemaakt
van haschiscli, eene zelfstandigheid,
die uit de Indische hennep wordt ge
trokken. De gezondheidscommissie te
Athene heeft daartegen hare waar
schuwende stem laten hooren.
In warme landen, waar de bedwel
mende eigenschappen van de Indische
hennep en van de daaruit in verschil
lende vormen bereide haschiscli se
dert. lang bekend zijn, heeft de waar
neming afdoend bewezen, hoe ver
derfelijk het gebruik daarvan op den
mensch wordt. Het gebruik van
haschïsch stoort de spijsvertering en
den bloedsomloop, verstompt de zin
tuigen, bemoeilijkt de beweging en
stoort de hersenwerking.
De uitwerking is echter bij verschil
lende personen niet. gelijk. De belem-
njering van den bloedsomloop kan
slechts kort kende, omging, haar
verbazing, evenals zijn kleeding.
Want, terwijl d'e drie overige hee-
ren in rok waren, droeg Wilson
een fantasre-costuum.
In tusschen bleek hij een onder
houdend man in gezelschap te zijn.
Eenige vragen van den senator
over de politiek en handelszaken,
van Amerika, beantwoordde hij op
een wijze, die bewees dat hij daar
mee goed op de hoogte was en door
daaromtrent eigenaardige bijzon
derheden te vertollen, wist hij het
gezelschap aangenaam bezig le hou.
clen. Daarbij deed hij de rijk voor
ziene tafel en de heerlijke wijnen
alle eer aan, terwijl hij dc gast
vrouw daarover eenige vleiende
complimentjes maakte, en zijn
blijdschap te kennen gaf, het Kerst
feest in een echt Duitsche familie
te kunnen vieren.
Niettegenstaande uw Enigel-
schen naam geloof ik toch, dat ge
Duitsch bloed in uw aderen hebt,
zeide de senator. De mentor
waarop ge Het Duitsch uitspreekt,
doet mij dit vermoeden. Ilct gaat
u evenals John Langenbruch wiens
moeder een Engelsche was. Uw
moeder %-
1 lauw ten teweegbrengen en uit de ge
stoorde hersenen kun waanzin ont
staan.
Eigenaardig zijn de storingen van
het zenuwgestel, die het gebruik van
haschiscli doet ontstaan. De droom
beelden, welke door haschiscli be
dwelmde personen zien. en de neigin
gen, die zij dan te kennen geven, zijn
in den regel eene afspiegeling van
d<en gewonen gedachtengang of
van de denkbeelden, die hen ver
vulden op den dag toen zij bedwelmd
werdeq, of op het oogenblik. waarin
de kenteekenen der vergiftiging zich
duidelijk begonnen te openbaren. Alle
schrijvers zijn het er over eens. dai
een voortgezet gebruik van dit genot
middel het lichaam verzwakt en aoet
kwijnen, den geest verdooft en aan
leg geeft tot zwaarmoedigheid, onnoo.
zeiheid en waanzin. Die aan den
haschiscli verslaafd zijn hebben een
starenden blik, zonder uitdrukking,
en zien er uit als idioten.
De gezondheidscommissie raadt der
halve de Regeering met aandrang aan,
de teelt en den invoer van Indische
hennep streng te verbieden.
Volgens een verslag, over deze cul-
tur uitgebracht door het stedelijk op
perhoofd van Orchomenus, is de ver
bouw van deze plant gemakkelijk en
zeer voordeelig. zoodat de cultuur
voorspoed gebracht heeft in dit en alle
andere districten, waar de grond er
goed voor is. Het verbod zou dus wel
tegenstand ontmoeten.
Vijanden der bijen.
De bijen hebben onder de vogels een
aantal vijanden, waarvan de dierkun
dige Reber de volgende lijst geeft.
In de eerste plaats komt de mees,
die er 's winters een middel op weet
om de korven leeg te rooven. Daartoe
gaat zij op vrij aardige wijze te werk;
zij gaat namelijk bij het vlieggat zit
ten en klopt dan niet den snavel te
gen den korf om de bijen naar buiten
te laten komen, die zij dan in het voor
bijgaan wegpikt.
Een andere nuttige vogel, de groene
specht, is ook al oen groot hijendoo-
der. Hij boort zoo noodig gaten in de
korven en haalt er dan niet alleen de
bijen, maar ook haren honig rit.
De ooievaar, in vele opzichten een
vogel van ..geüsurpeerde reputatie",
deugt in dit geval ook al niet veel be
ter: hij vult gaarne zijn krop met bijen
en men heeft er wel eens enkele hon
derden van in zijn krop gevonden.
De bijenwolf en de buizert zijn ook
beijaald vijanden der bijen.
Dan moet men ook nog rekenen mei
den ekster, den vliegenvanger, het
roodborstje, den kwikstaart en zelfs
met. de musch, die het tenminste op
sommige tijden en in sommige omstan
digheden niet versmaadt voor hair
voedsel dit gewaardeerd insect te ki>-
zen.
Een mooi aanbod afgeslagen.
De overleden. Amerikaansche uitge^
ver II. O. Houghton wist .aardige ge
schiedenissen te verhalen van de groo
te schrijvers met wie hij wegens za
ken of door zijne gastvrijheid in aan
raking was geweest. Eene van de
beste is het verhaal welk een voordeel
de firma had van den toorn van Char
les Dickens. Met was in dien tijd, toen
de Greenback (de papieren dollar) zoo
laag in waarde geschat werd. Hough
ton was in de vrij onaangename nood
zakelijkheid Dickens te moeten mede-
deelen, dat, daar de Amerikaansche
wet geen kopyrecht, van Engelsche uit
gaven erkende, hij voornemens was
voort te gaan met Dickens' werken na
te drukken, hetzij de groote roman
schrijver daarin bewilligde of niet,
maar dat, als Dickons or in toestem
de dat het de auteurs-editie genoemd
werd, hij hem 5 percent van de op
brengst zou geven.
Dickens werd woedend: Ik heb je
voddige papierengeld niet noodig." zei-
de hij; 't is niets waard."
Houghton drong er niet verder op
aan. Maar twintig jaar later liet hij
zijne bedienden voor de merkwaardig
heid uitrekenen, wat hij Dickens en
diens familie wel betaald zou hebben,
als Dickens zijn aanbod had aange
nomen. het bedroeg moer dan 10.00P
pond sterling.
Kunst-caoutcliouc.
Het verbruik van caoutchouc is
nooit zoo groot geweest als tegenwoor
dig. en ingeval het oen algemeen ge
bruik wordt de wielen van alle rijtui
gen van luchtbanden te voorzien, dan
zal het gebrek aan deze grondstof zich
weldra doen gevoelen. Talrijk zijn
clan ook degenen, die zich beijveren
eeuc stof te zoeken of te bereiden, wel
ke het caoutchouc zou kunnen ver
vangen.
Op dit oogenblik koestert men,
vooral op de Duitsche markt, groote
verwachtingen van een surrogaat,
oxyline genaamd. Dit nieuwe product
wordt verkregen door de oxydatic van
lijnolie, waarbij men als kleefstof af
val van jute of andere vezelstoffen
voegt.. Met dc bereiding van oxvljne.
Was cok van Engelsche af
komst. viel Wilson in. Zij leeft
helaas niet meer. Terwijl hij deze
woorden sprak kwam een droevige
uitdrukking op zijn gelaat, die te
kennen gaf, dat hij liever op dit
thema niet wilde doorgaan. Men
was bij het dessert gekomen en als
naar gewoonte werdeni toen de deu
ren van het aangrenzende salon
geopend. Dit was hel verlicht dóór
d'e taJlooze lichtjes, die in den rijk
met geschenken beladen Kerstboom
schitterden.
Doet mij het genoegen, kin
deren. en zingt nog eenmaal de
Kers!liedjes, die mij gister tol in
het diepst van mijn ziel roerden,
zeide de senator.
Na dezen maaltijd zingen, pa
pa? riep Olivia. Toch ging zij naar
de vleugel-piano, die vlak tegenover
den kerstboom stond. Otto en Cae-
cilie volgden haar voorbeeld en de
laatste nam voor het instrument
plaats. Zij speelde mei geocfandie
h'r.d een praeludium en daarna
klonken dé schoone sopraanslem
van Olivia en het baritongeluid1 van
haar man door het vertrek. Hierna
volgden nog een paar andere kerst
liederen, welke de senator reeds in
