-ËKWÊRSA:
eni i ejvl/ln-
Gebruikte Kachels
't Goedkoopst Adres,
Haarlemsclie Gasfabriek.
Depot van Wijnen te Haarlem:
Groote Houtstraat 3 5.
-to^-
ONTBÜT-
Alleenverkoop voor Haarlem.
O KLEINE HOUTSTRAAT O*
Zijlstraat 78.
KOEK
f VERKADE £0!®
Nobelstrnat 114$, f.
Prijs der Cokes»
Grove COKES 60 Cent per Hectoliter.
Geklopte 65
c&óibaf nfoj? vol frisch groene bladeren;
tlians weer hetzelfde verschijnsel.
Als alle loofboomen hun bladeren
verloren hebben, staat „Paul Krager"
nog of 't zomer is. niettegenstaande de
veie vorsten en harde stormen, die wij
reeds gehad hebben.
En de overeenkomst met den ouden
Staats-President, die na al de stormen
des levens nog pal staat, deed den ont
dekker dezer nieuwe variëteit haar den
naam van „Paul Kruger" geven.
De variëteit groeit sterk, vertakt zich
regelmatig, vormt een prachtigen boom
heeft groote bladeren, die weanig of
geen last van insecten hebben. Zij is
dus een prachtige aanwist
Het volgend jaar hoopt de heer J.
H. Sickmann, opzichter der gemeen
te-plantsoenen te Arnhem takken van
deze linde te kunnen verspreiden en
wij kunnen ons voorstellen, dat 't sDoe-
dig een nationale, zelfs internationale
boom zal worden.
Leger en Vloot.
Met ingang van 1 Januari a.s.: de
iult.-kolonel, intendant van het korps
mariniers. J. Allot, op zijn-verzoek op
pensioen gesteld en het bedrag van het
pensioen bepaald op 1800 's jaars,
bij het, korps mariniers bevorderd: tot
luitenant-kolonel, intendant van het
korps,'de kapitein-kwartiermeester A.
C. Beydals, en tot kapitein-kwartier
meester, de le luit.-kwartiermeester J.
Beitnebroek Evertse.
Het aantal vrijwilligers bij de huza
ren, dat in het begin des jaars zoo ge
ring was. neemt in den laatsten tijd
gestadig toe, zoodat het incompleet
aanzienlijk fis vermindlerd. Van het
depoti-escadron van bet le reg. te
Amersfoort zullen nog in deze maand
vertrekken naar de escadaons te De
venter 16. naar die te Zutfen 10. ter
wijl *n 30-tal te-Amersfoort in instruc-
ie blijft.
Brieven uit Berlijn.
[Van onzen Berlijnschen corresp.)
In de „Hafengclieuke zum
verschluckten Jonap."
Avondfeest in de Klause van het
Künsllerhaus).
Berlijn. 5 Dec. 1901.
Manner von de Waterkant! Het was
er stampvol van in de schilderachtige
kroeg, waar we mannetje aan manne
tje aan lange tafels zaten.
Allemaal louter pikbroeken, „Cap
tains. Siüerlüd, Lootsen, Matrosen.
Schepjungens, Heuerbosen Schau-
erlüd un dat annere Kroptüg," rooken-
de en dwalmende uit korte pii*>»es, en
daartusschen drinkende en zingende.
Allemaal „waschechte" zeelui met
witte en blauwe matrozenmutsen, met
wollen truien en bonten halsdoeken,
met oliejassen. en groote zuidwesters.
Een leven als een oordeel, een lawaai
van honderden luidsprekende „ma
trozenstemmen" in bet lage, rookerigo
lokaal met de booggewelven, waar «ie
nieuw aangekomenen hunne weldoor
voede zeemanslijven met moeite tus-
schen de nauwe stoelenrijen schuiven
en na veel zoekens nog een plaatsje
machtig worden naast ouwe „Captains
en „Stüerlüd", die zich met innig
welbehagen aan een vette gerookte
Flunder te «me dl doen.
Stewart Robert heeft een gauden
Droppen up Lager en voor de swacke
magen Heringe un Flundern in sin
Kombüs.
En altiïd komen er nog meer „zee
lui" de trappen af naar de rumoerige
matrozenkroeg. Zouden die ook nog
een plaats vinden Op een van de laat
ste treden van de bochtige trap blijven
ze staan om uitkijk te houden.
Uitkijk houden door een dikken,
zwaren tabakswalm is voor landrat-
ten niet gemakkeiiik. maar de oogen
van Loodsen en Matrozen zijn gewend
aan mist en nevel.
Als zij daar een oogenblik van de
hoogte naar de zmeende en drinkende
Tantjes aan hun voet hebben staan
turen, zijn ze genoeg georiënteerd,
om zich thuis te voelen in deze omge
ving van schippers en bootslui, even
onvervalscht als zij zeiven zijn.
Rondom aan de wanden en af
hangende van het plafond geteerde
scheepsnetten, zeilen en touwladders»
Boven de lange tafels laten witte zee
meeuwen zich met uitgespreide vleu
gels op de tabakswolken „drijven"
naast volgetakelde groote en kleine
fregatten en driedekkers.
Van de ijzeren kronen, waarop lan-
ge kaarsen branden, loopen naar alte
richtfhgon slingers van frisch dennen
groen, Naast, de kleine raampjes in de
zijwanden niet de in het midden saam-
geregen witte plooigordijntjes en
paarsch katoenen overgordijnen zijn
hier en daar op uitstekende gedeelten
albatrossen en andere „opgezette"
zeevogels neergestreken.
In een hoek op een verhooginkje.
dichter bij het plafond dan bij den be-
ganen grond, een troepje lustig fiede
lende, blazende en toeterende speellui,
die zoo nauw op elkaar zitten gedron
gen, dat zij hunne klarinetten en
schuiftrompetten huiten boord moeten
steken tusschen de scheepsz waard en
en roeispanen, waarmee de balustrade
versierd is.
Al de bezoekers zijn op den korten
weg. dien zij hadden af te leggen van
de deftige entree-vestibule van het
Künsllerhaus naar de daaronder ge
legen gemoedelijker ..Klause" in Man
ner von de Waterkant veranderd. Dat
ging nog al gauw in zijn werk- Aan
den ingang kon men tusschen twee
hoofddeksels kiezen, een zwarten,
glimmepdien Zuidwester of een blauwe-
of witte matrozenmuts der Kaiserliche
Marine met afhangende linten, alles
van papier. Dan kregen we allen nog
een grooten, bonten halsdioek, waar de
heele Duitsche marine op was afge
beeld met den Keizer, prins Heinrich
en prins Adalbert in het midden.
Om de metamorfose nog volkomener
te maken en de gelijkenis op een ech
ten zeeman nog frappanter, werden
de jassen omgekeerd' en met de voe
ring naar buiten weer aangetrokken.
Voila tout! Of in Hamburg en Bremen
de zeelui bij voorkeur met omgedraai
de jassen loopen, kan ik u heusch niet
zeggen, maar het zal wel zoo wezen!
Kunstenaars zijn als kinderen, een
vroolijk, onbezorgd volkje: zij hebben
er den slag van, zich met weinig te
amuseeren. Een bonte doek, een papie
ren muts, een omgedraaide jas, een
vol glasDe rest komt van zelf
wel! Vroolijkheid werkt aanstekelijk,
en het ging er vroolijk en luidruchtig
toe. Daar waren er in den kelder ver
scheidene met heele groote namen,
Anton von Werner. Excellenz, en an
dere beroemde schilders en beeldhou
wers, doch talrijker waren natuurlijk
zij. die zich in de Berlijnsche kunstwe
reld nog een naam moeten maken
en zij, die hierin wel nimmer zullen
slagen.
Doch op dezen avond zitten ze aan
lange tafels door elkaar, rijp en groen,
allen met hun „Heuerbuch" voor zich,
dat wel hun „signalement" bevat,maar
verder in plaats van loontabeilen
vroolijke zeemansliederen.
Op het breede podium tegenover den
ingang gaat het ook lustig toe. Een
matroos" is zijn witten broek, kort
blauw baatje en bloote borst zit op
den rand van de tafel en laat zijn bee-
nen over boord bengelen. Zijn eene
oog is achter een zwarte pleister ver
borgen. Zeker heeft h pas in een
vechtpartij een blauw oog opceloopen,
maar dit belet hem niet, vlijtig de
harmonika te kantoeren. In zijn ijver
heeft hij zijn blauwe matrozenmuts
achter in den nek geschoven. Twee
ouwe, dikke „zeekapiteins" (de een
de bekende teekenaar Jüttner uit de
Lustige Blatter) walsen con amore op
de tonen van dit fraaie instrument
Achter hen danst een spichtige
schepjungen" in een soort oliepak
solo een krijgsdans met de handen in
de diepe zakken van zijn broek en met
wijd afstaande ellebogen.
De toeschouwers zien den matroos
wel zijn harmonika uittrekken en in
duwen, maar hooren kunnen hem de
dansers alleen. Beneden in den kelder
gaat zijn dreinende muziek totaal ver
loren in best geraas van het orkest aan
den overkant en het gepraat en gelach
van de aanwezigen.
Wat wordt daardoor een achterdeur
op het podium gedragen? Het lijkt wel
een kolossale visch te zijn. Vier stoere
visschers dragen het vrachtje met
moeite op hun schouders.
Ein schwarzer Walfisch hat den Jonas
ganz verschlucki
Undi nach drei Tagen ihn lebendig
ausgespuckt,
staat op den muur te lezen, en daar
komt de levendie Jonas zoowaar uit de
walvisch te voorschijn in de gedaante
van prins Tsjoen. den boeteprins, die
op zijn terugreis overboord is gevallen
en door een walvisch is opgeslokt. Hij
doet zijn lang relaas in oen Chineesch
met een sterk Berlijnsch accent en be
geleidt zijn rede daarbij door met zijn
oen timeter-lange nagels tegen een rij
wijn- en bierglazen te tikken. Het ap
plaus van de aanwezigen wordt nog
verdubbeklals de visschers, die Jonas
j&qvl koopvaardijschip met
zeven masten.
Toen de Amerikaansche koopvaar
dij vloot in hare opkomst was, had zij
als gewoon type den schoener met
twee masten. Later zijn de driemasters
gekomen, en daarna de schoeners met
4, 5 en 6 masten; de laatste stap in
die richting brengt ons dit jaar een
schoener met 7 masten: Met het aantal
masten neemt natuurlijk ookdegroottc
en de tonnenmaat van het geheele
schip toe.
In 1899 is te Cambden een kolen-
transportschip gebouwd, dat 4000 ton
steenkolen kon vervoeren. Het is 95 M.
lang, 13.4 M. breed, en heeft een diep
gang van 6.55 M. Daarop volgde een
9chip met 6 masten, dat 5500 ton goe
deren kon ladten, 100.58 M. lang, 14.65
M. breed is en 7.32 m. diepgang heeft.
Het record is geslagen door eene ree-
derij te Boston, die een reuzenschoe-
ner liet bouwen met 7 masten en ge
heel van staal. Het schip zal 7500 ton
goederen kunnen vervoeren, 120 M.
lang en 15.24 M. breed. Volgens e.ene
niet zeer duidelijke mededeeling wor
den voor het „manoeuvreerèn" stoom
machines gebruikt, waardoor het mo
gelijk werd, de equipage tot 19
man te beperken.
Men kan met een stoommachine
wonderen doen; „klimmen in de mast,
maken de zeilen en touwetjes vast"
zooals het oude liedje zegt, lijkt ons
toch beter werk voor een matroos dan
voor een machine. En dan is 19 man
voor 7 masten al heel weinig... Intus-
schen hebben de reeders zooveel ver
trouwen in "het succes van dit buiten
modelschip, dat zij er al een tweede
van gelijke afmetingen hebben besteld.
De laatste Pransche
MarkoteüSter.
De laatste marketenster van den
ouden stempel is in Frankrijk in alle
stilte in een klein provinciestadje ge
storven en haar soort zal voortaan
slechts als operettenfiguur een dartel
tooneelbestaan leiden. Deze laatste
van haar genre heette Madame Vialar
zegge Madame, want deze marke
tenster was steeds de vrouw van een
onder-officier of van een soldaat. Op
jongen en ouden leeftijd liep ze voor
het regiment, vlak achter de muziek;
verder was zij keukenmeid, wasch-
vrouw en op veldtochten tegelijk zie
kenverpleegster.
Op 22-jarigen leeftijd maakte Mada
me Vialar reeds den Krim-oorlog mee;
en zijn walvisch binnen hebben ge
sjouwd, aanstalten maken om te dan
sen. Het zijn de eenige heusche water
rotten van de geheele gezelschap, zij
en hunne vier vrouwen, die achter hen
aankomen dribbelen. De planken van
het special) teitentooneel worden tegen
woordig zelfsdoor eenvoudige visschers
betreden, die in de zomermaanden
van de badgasten gehoord hebben, dat
er 's winters in Berlijn ook geld te ver
dienen valt. als thuis schraalhans keu
kenmeester is. Een paar weken ach-
reen hebben zij in het Apollo-Thca-
ter hunnen nationalen dans ..Schüt-
tel de Büx" uitgevoerd en gaan nu
weer met een goedgespekte beurs te
rug naar Goh ren aan de Oostkust van
Rügen, op het schilderachtige, boseh-
rijke schiereiland MönchguL De
Mönchguter visschers zijn nog de ee
nige bewoners van Rügen, die hun na
tionale dracht, in eere hebben gehou
den en zij weten wel waarom.
Op het kleine podium van het lage,
rookerige lokaal met louter zeelui als
toeschouwers maakt hun dans een al
leraardigst effect. Kerels als hoornen,
breed van schouders, met zware zwar
te ringbaarden en trouwhartige oogen;
hunne vrouwen, wier heupen tal van
wiebelende rokken dragen, munten
minder uit door schoonheid.. De scher
pe zeewind heeft het vel van hare gro
ve. glimmende gestichten strak getrok
ken over de hooge jukbeenderen. Hare
hoofden worden geheel ingesloten door
zwarte kappen in den vorm van een
bloempot. De mannen dragen zwart la-
kensche petten, dito dito korte baatjes.
hooge roode vesten met blinkende
knoopjes, wit linnen, geweldig wijde
broeken tot over de knie en daaronder
hooge laarzen.
Hun dans Is een soort gecombineerde
quadrille en rondedans, waarbij aller
lei aardige toeren voorkomen.
Schuttel de Büx" is de glanstoer van
den dans. Dan staan man en vrouw
tegenoverelkaar en wanneer de muziek
in valt, danst elk op zijn eigen houtje
in het rond; de mannen hebben de han
den in de pijpen van hun wijde pom.
broeken begraven, de vrouwen sprei
den hare rokken wijd u'it.
Schüttel de Büx" zingen de toeschou
wers. Op de maat van d«e muziek dwar
relen de rokken en de manslui schüt-
teln hun Büx (hun broek) dat het een
aard heeft. Vervolgen? dansen de man
nen kruisgewijs te samen en daarna
de vrouwen, waarna met een algemeen
patertje in het rond de Schüttel de Büx
besloten wordt.
Da capo, bis. bis! roepen en gillen de daarna werd haar de titel van ,.Eer-
toeschouwers. En de Mönchguter laten s(e marketenster van Frankrijk" ver-
zich niet lang nooden, maar zijn da/ie- leond Men heeft in het Fransch twee
lijk weer bereid1, hun Büx zu schut- j woordcn^ V00r deze waardigheid, na-
teln. De dans van deze eilanden was de melijk ijCantinière" en „vivandière".
clou van den avond. Daartegen moes- j eerste bedoelt men de kazerne
ten de beide uitstekende Komiker het jliarketenster, die een cantine bezit;
CHATEAU MaLLLKETƒ0,80 per fl.
per anker van 45 11. slechts 32.
CHAMPAGNE IMPERIALƒ2.25 per fl.
per mandje van 12 fl. slechts 25.
Rum Punsch ƒ1.25 p. fl.l Cognac Vieux. ƒ1.15 p. fl.
Citroen Punsch »1.35 I Cognac Vieux. »1.44
Arak Punsch. »1.35 Cognac, fine Champ 1.80
Prijzen Netto a Contant.
Door aankoop eener groote partij ben ik
in staat prima Gloeikousjes te leveren per stuk
voor 15 cent, per doos 25 stuks f3.25, bij groote
partijen minder in prijs.
zelfs afleggen. Steidl van het Apollo
Theater en Alexander van het Residenz
Theater, die met hun geestige voor
drachten de aanwezigen allerprettigst
bezfig hielden.
Het was een genoeglijke Herrenabend
en toen de morgen aanbrak, zaten er
nog verscheidene naplakkers in de be
roemde ..Haflenschanke zum ver
schluckten Jonas."
Kunstenaars zijn als kinderen. Zij
hebben er den slag van zich met wei
nig te amuseeren. Een bonte doek, een
papieren muts, een omgekeerde jas,
een vol glas..en de rest komt
van zelf weil.
In dem engen Schenkenzimmer,
Fest gepfropfet Mann auf Mann,
Stïmmenwir beim Lanpenschimmer.
Wieder unesr Liedlein an.
Ei das ist ein lustig Leben
Das uns allen wohl behag
Bruder, so, so lasst uns ïebt
Bis der nachste Morgen tag;
zich. mu haastte uit (le geven om
daamueidie zijn lang otmtbeeaxte vrij
heid! lie bevestigen. De kinderen
lieten niieit na toean waar hij ging
of ötaradl te volgen, eoi toean ook wel
van tijd) tot tijd iets nia te roepen
dat kwtolseffiidl klonk. Ook dit scheien
hij echter als huldebetoon op te vat
ten. nam. somtijds miet spottende
betefdheiid) zijot hoed af «en zwaaidio
er dan mede tegen, dte ondleugen.de
bende, die dan schreeuwend en
lachend uiteenstoof.
liet was blijkbaar dat hij geen
helder bewustzijn had; van allies wat
er oim en met hem geheuirdfe.
En dit airme wezen, dlait men niet
meer als een redelijk nue/nsch kon
beschouwen zou morgen vroeg
hel was vreeselijk er aan te moe
ten d'eniken!
Ik bracht dein, dag in gemelijke
stemming door en mijne arme
schets moest het onrtgeMen. Ik wil
de in dien middag niet naar het lo
gement teruggaan, maar liet mij in
een hoerenhofstedfe eon schotel
melk met brood geven, ear schilder
de daarna wecDar door. Miaiar ein
delijk ging het niiet meer. Ik pakte
mijn 6olmid)ein=gereti bijeen, hoewel
hol nog nauw eli iks begon to scho-
Gemengd Nieuws.
meren «en besloot dien trouwdag rniet
af <he« wachten, maar mij reieds met
dien avondttroeniQ unt die voeten te
maikem. Toean ik -ectoUer in toet stadje
kwam ,wtais ik niet wei wig verbaasd
hot kleine marktplein zwart van
menseheu te vinden, dii© aitoem in
een dbf zwv -en maar die ramen van
„de Beijiea^otoe Leeuw" ©taandlan.
De gezamenlijke bewoners van toet
stadje schenen hunne huiizen te zijn
uiiitigetoopieini in die verwachting van
het aea\ of ander buitengewoon
feestelijk of droevig setoouwispel.
Wiaaram staan al dJiie miemsctoen
bier? vroeg ik aan «een eenzaam bur
german, dlie van zijn werk scheen
te zijn weggeloopeni, want hij had
zijn voorschoot nog aan en was zon
dier pet.
Juffrouw Johanna is een; uur ge-
Leden cLoior haar bruidegom dood
geschoten), wat het antwoord1, met
een zoo verstegen gezicht alsof hij
vaini een zijner naaste bloedverwan
ten sprak. Het meisje wendJ alge
meen' geacht, dial had ik aan alles
kunnen zien.
Slot voligt.
&en ndrmger.
Te Frankfort is Vrijdagochtend de
Orient-expres van Oostende naar Wee
nen. doordat de rem rniet werkte, over
het perron heen in de wachtkamer
tweede klasse gedrongen. Niemand van
de weinige passagiers in den trein
werd gedeerd. De locomotief stond Vrij
dag nog met den kolenwagen midden
fin de zaal. A-an hest station waren op
het oogenblik van het ongeluk maar
weinig menschen. Twee of dlrie men-
schen in de wachtkamer konden rich,
toen de machine dien muur stuk ram
melde, nog bijtijds bergen.
Een plattelands-tooneel-
vereenigmg.
De briefschrijver uit Breda van „de
Controleur" geeft het volgende verma
kelijke verhaal van de voorstelling
door een tooneelvereenigang in een
dorpje bij Breda:
Weken en maanden lang had
den zij gerepeteerd'. aldus ver
telt hij, costumes waren gekomen,
moeite noch kosten waren ontzien en
voor wie? Voor hun pleizier? Volstrekt
niet, zij hadden er alleen de lasten en
de toeschouwers de lusten van. Wat is
hun dank geweest? De „notabelen"
hebben gebiruld van 't lachen en
was nogal een drama. De oorzaak was,
dat zij wat te veel gestudeerd1 hadden
uit het boekje en zij alles zegden wat
er gedrukt stond. Zoo hoorde liet pu
bliek eerst tot zijne vevbaz/ing, maar
toen tot groot vermaak, de artisten
zeggen: „Komt met •-«•weid binnen en
werpt zich op een stoeL" Daarna volg
de dan de eigenlijke rol. Voordat Juli
us, een der eerste krachten, liet too-
neel' verliet, wendde hij zich tot de toe
hoorders en riep: „Juïius af, langs de
middendeur".
Dat ging zoo vier bedrijven door on
steeds kondigden de acteurs aan hoe
het boekje de regie voorschreef: ter
zijde, fluisterend, spottend enz.; 't is
dus wel te begrijpen, dat het publiek
een schik had van belang. En onder
de aangrijpendste scenes, b.v. toen de
prinses pathetisch riep: „Werpt zich
weenend voor hem op de knieën'
lachte men tot berstens toe.
in et de laatste duidt men meer de met
het leger mec-marcheerende aan. En
trots haar marschvaardigheid heette
Mme Vialar officiéél „La première
cantinière de France."
Thans is dit beroep afgeschaft en
alzoo is de eerste in rang en de laatste
uit de rij heengegaan.
Een avondblad, dat een artikel aan
haar nagedachtenis wijdde, haalt ook
het volgende gesprek aan dat Generaal
Canrobert met een marketenster voer
de, die hem het leven gered had:
Ben je getrouwd? Jawel.
„Kinderen?" Ja. „Hoeveel dan?"
—Drie. „Jongens of meisjes?"
Och, Maarschalk, dat weet ik niet; dat
moet u aan mijn man vragen, om der
gelijke dingen bekommer ik me niet.
Zelfs als de marketenster getrouwd
5, houdt ze zichzelf toch voor een
Manwijf" ze beschouwt haar man
nu eenmaal als een noodzakelijk iets;
overigens spreekt ze niet gaarne van
zich als echtgenoote, zelfs minder
graag als moeder.
Muskieten door geluid
getrokken.
Ree-ets vroegen* lazen wij ioi „Nar
ture" cte op-metrkiog, dlait zekeae ge-
kuidJen. db muskieten aaantmekkeak
Nu schrijft siir Hiiram Maxim aan.
d)e „Times", dtot een van de ettec-
trisctoe Lampen te Sara/toga Springs,
New-York, toen hij' deor in 1878
vertoefde, of Meiveir dfe kast onder
haar, waanin die dlytreamo was beslo
ten, een toon gaf. Eens op eren
avond), die lamp mriendie, vwiidl hij
dat "«noind'oan toaar allies miert, miuskie-'
ten was bedlekt. Het bleek dat zij
niet ini dien bol van de lamp trach
ten tie dringen, maar in. de' doos, dlie
dien toon gaf. Ecji nader onderzoek
deed zien. dlait toet all'en mannelijke
muskieten waaien. Ofschoon, eir op
ellen grond zeker IWeietoon'deirdi maal
zooveel vrouwelijke aJis mannelijke
insekten Lageni, -vend! men dat geen
enkele vrouwelijke zich door dlie
muziek had Haten: vernle/idien.
Sir Hjiraim Maxim meukt hierbij
op, dial als dies avonds die. Lampen
ontstoken wenden:, elke mannelijke
muskiet ach direct maar die lamp
keerde en dan.' vloog in. de richting,
van waai" de muziek kwiatm. Het
viel mij dan op, dlat de twete kleine
veentjes op dien kop van dien man
nelijker) muskiet als oenen dienst1
deden, dat zij eenstemmig klikten,
rniet de' toornen van de lamp; en dlat,
aangezien: die h-oogte van dem toon
gelijk was aam dlie van toef. gonzen
der vrouwelijke muskiet, de, man-
netjes dien hlieLdem voor dlat lak
kend gonzen. Eigen: Baard'.
DE HAA.KLEMSCHK
Braudverzekering-
Maat8chappij.
OPGERICHT in 1846.
Kantoor te Haarlem:
le verdieping (naast het
Postkantoor),
verzekert tegen vaste en billijke
premiën alle Onroerende en Roe
rende Goederen binnen het Ko
ninkrijk der Nederlanden tegen
schade, ontstaan door brand, door
het inslaan van den bliksem en
het ontploffen van gas, ook al heeft
dit instaan of dit ontploffen geen
brand tengevolge gehad.
-ranisinaM
ZAANDAM
moet verpakt zijn in een
blauw etiquet met den
naam onzer firma.
Voor winkeliersVerpakking
in een gratis kistje, 48 stuks
^franco, gebruikelijke korting.
voor groote en kleine Lokalen in verschillende
soorten voorhanden in de Smederij van
Stoomtram: Haarlem, Schoten,
Santpoort, Velsen, Beverwijk,
Noorddorp, Heemskerk, Castricum,
Limmen, Heilo, Alkmaar.
Vertrek van het Kennemerplein:
Naar Alkmaar: 8.11.2.5,en 6.44,
Bovendien extra naar Velsen (Hotel de Prins"):
9,i 12.3.8,10.04 en 11.15; de beide
laatste gaan door tot Beverwijk.
Dienstregelingen gratis verkrijgbaar bij de
conducteurs en goederenagenten.
Ziekten onder de cliry«anten
In de Fransche Akaclemie van We
tenschappen is een ziekte ter sprake
gekomen, die tuiniers aan chrysanten
ontdekt hebben. De schoonste struiken
sten-en plotseling af; de bladeren be
komen zwarte vlekken en verwelken.
De oorzaak daarvan zijn larven van
een Nematode, waartegen geen ander
middel van bestrijding moet zijn dan
de aangetaste bladeren te verbranden.
Afgehaald aan de Fabriek.
Bezorgloon binnen de gemeente 5 Cent per
Hectoliter.
Wederverkoopers genieten rabat.
DE DIRECTIE.
Goedkoopste en geriefelijkste reisgelegenheid
van Haarlem naar:
le kl.
HEEMSTEDE15 Cts.
BENNEBROEK20 j
HILLEGOM, LISSE, SASSENHEIM, OEGST-
GEEST of LEIDEN30 j
Couponboekjes verkrijgbaar gesteld bij de goe
derenagenten, geven voor korte afstanden veel
besparing.
2e kl.
421/, Gts.
17'/,
25
