EEI HALVE WEEK
Tweede Blad,
Hoe zij gratie verleenen
DE FAKIR.
behoorende bij
„Haarlem's Cagblad"
van
Februari 1002.
NOm 5704
Maandag
Haarlemsche Handels-
vereeniging.
Goedgek. bij Kon. Besluit van
12 Nov. No. 22, 1899
De Haarlemsche Handelsvereen. telt
(hans ruim t>50 leden, dat is veel, a
niet genoeg. Elke winkelier, elke i -
delaar. zijn belang begrijpende moet
,i„K n'nnoi..i»nn n» r.ontributie be-
voor
draagt slechts /2.5U, terwijl
deelen groot zijn.
Rechtskundige adviseurs ZP®
de bee-
ren rnrs. ui. Ue uuuu
«■I. Pb. de Kanter, Spaarne 1)4, welke
gratis advies in handelszaken geven
aan de leden en voor hen gratis optre
den in faillissementen.
Voor incasso's, door bemiddeling
der advocaten gedaan, wordt 5 be
rekend.
Bankiers der vereeniging zijn de
heeren Loane van Bemmel, Kruis
straat 51.
Alle brieven of aanvragen (ook opga
ven voor het lidmaatschap) moeten ge
richt worden aa «het bureau der ver
eeniging, 22 Lange Beeijnestraat.
Het is ons gelukt eene overeenkomst
te sluiten, waardoor het mogelijk is
H.II. leden nauwkeurige informaties
te verschaffen omtrent alle firma's in
Nederland.
De kosten dezer informaties bedra
gen 61) cents per adres, plus 5 cents
voor porto, en moeten vooruit betaald
worden, aan het bureau. Information
naar binnen de stad wonende perso-1
nen gratis.
Ruim 650 information en rechtskun
dige adviezen werden in het afgeloo-
p&u jaar verstrekt.
ïa October zijn 51 vorderingen tot
een bedrag van /2751.93 betaald; 8 vor
deringen worden afbetaald, 10 vorde
ringen zijn uitgesteld.
Volgens artikel 7 dient het Geheim
der Maandlijstea ongeschonden be
waard te blijven.
H.H. Leden worden er op attent ge
maakt, dat pretention, buiten de stad
in te vorderen, niet worden behan
deld. tenzii oi to-vergoeding (10 ets.)
is bijgevoegd.
Het Bureau der vereeniging is geves
tigd 22 Lange Begijneslraaf, en is ge
opend iederen werkdag van 's morgens
9 lot 1 en 's middags van 2 tot 4 uur.
Dagelijks is een der bestuursleden
aanwezig en bereid tot het geven van
alle gewenschte inlichtingen en wel
Maandag en Vrijdag van 11—12 uur
v.m., de overige dagen van 34 n-in.
i materiaal bijeen to brengen tot beoor-'
deeling van de vraag, mot hoeveel de
voortdurende uitgaven van de mari-
ne-begrooting zullen. ?ii; "Ou, als inde
jaren 19061910 het materiaal van de
vloot, dat dan in dienst gesteld zal
zijn, en in overeenstemming daarmee
de vermeerdering van het pei'soneel,
do voorgestelde hoogte bereikt zullen
hebben. Het stuk verklaart, dat deze
vermeerdering van uitgaven voor de
indienststelling van de nieuwe sche
pen bij de toelichting van de laatste
vlootwet buiten beschouwing geble
ven is, omdat anders die wet zonder
nieuwe belastingen niet uitvoerbaar
geweest en dientengevolge in het
grootste gevaar gebracht zou zijn,
Dit verzuim moet echter in den win
ter van 1904 op 1905 ingehaald worden
als de finantieele en binnenlandsche
politieke omstandigheden van het
rijk het maar eenigszins mogelijk
maken. Voor de berekeningen moet
aangenomen worden, dat tot 1910 elk I
jaar twee linieschepen, een groote
kruiser en drie kleine kruisers bijge
bouwd zullen worden en dat de linie
schepen en groote kruisers vijf jaren
de kleine kruisers vier jaren na de
bewilliging van de credieten gereed
zullen zijn om in dienst gesteld te
worden.
Tirpitz heeft het beste gedaan wat
hij in dit geval doen kon: hij heeft
droogweg in de begrootingscominissie
verklaard dat het stuk evengoed in
de ,,Norddeutsche" had kunnen staan
als in de „Vorwfirts" en het inder
daad den avond daarop fluks nog eens
in het eerstgenoemde blad laten af
drukken. Verder betoogde Tirpitz,
dat een aanzienlijke versterking van
de vloot in vreemde wateren onver
mijdelijk en noodzakelijk was. Een
dergelijken eisch had hij voor 1905
1906 reeds aangekondigd bij de be
raadslaging over de vlootwet.
Bebel beval den minister aan, zul
ke aanschrijvingen in de „Norddeut-
sche" bekend te maken, voor ze in de
.Vorwarts" kwamen.
Muller, van het Centrum, bestreed be
slist, dat de minister een nieuwe ver
sterking van de zeemacht binnen het
tijdperk, dat de vlootwet werd uitge
voerd, had aangekondigd. Integen
deel had de regeering een dergelijke
vrees ongegrond verklaard.
Velschillende andere sprekers gal-
ven als hn meening te kennen, dat de
aanschrijving niets schrikwekkends
had, omdat de Rijksdag de bevoegd
heid had om te beoordeelen, of de fi-
nancieede en politieke omstandighe
den van het rijk, waarvan het stuk
spreekt, aanwezig waren, om tot een
versterking van de vloot over te kun
nen gaan.
Hoe wordt men eigenlijk ontvangen
op het Elysee? vroeg een piepjong ad-
vokaatje.
Die vraag tooverde een reeks van
tooneeltjes voor den geest der ande
ren, want elk groot advokaat heeft
immers minstens „une tête" op zijn
geweten.
Ziehier de instantaneetjes. gegeven
door aanwezigen, of op rekening van
afwezigen gesteld.
President Grévy. onbewegelijk ln zij'n
leunstoel met gevouwen handen en
gesloten oogen, geleek op een wassen
beeld. Toch. oplettend, luisterde hij
naar de argumenten van den spreker,
die tegenover hem zat en dien hij „mon
cher confrère." noemde.
Dan stelde hij vragen, maakte zijn
opmerkingen, als beslist tegenstander
van de doodstraf, zocht een voorwend
sel hij eiken iwiifel die rees. een ver
ontschuldiging voor elke inschikke
lijkheid of stelde voor een rekking van
het onderzoek.
Ontdekte hij een tegenstrijdigheid
in de verklaringen der getuigen, hij
verheugde er zich ln; hadden de des
kundigen (experts) geaarzeld, hij vond
I er een reden in. lat zij zich wellicht
vergist, hadden; kortom, alles aangrij
pende. wat maar eenigszins lelden kon
tot intrekking der doodstraf, tot ontko
ming aan de guillotine!
President Carnot was koel beleefd
en zeer karig in zijn vragen. Zijn hou
ding was er een, die de keel van een
redenaar als Demosthenes had doen
verstijven en hem het spreken, ten
minste het spieken met warmte ver
hinderd had. Maar Carnot, dwong den
advokaat. die tegenover hein zat, eer-
bied of door zijn grondige kennis van
geheel het dossier". Hij had het pro
ces van az gelezen, en toonde in het
bestudeeren der stukken een nauwkeu
righeid, een wiskundige waardig.
Maar van -iin meening liet hij niet
het geringste doorschijnen. Beloven
deed hij niets; hij zou zienl
Carnot! riep op een3 Mr. Henri Ro
bert. Dien ben ik eens gaan opzoeken
te Fontainebleau, om hem gratie te
vragen voor Yvorel geloof ik. Ik wist
dat Grévy te Mont-sous-Vaudrey, al
tijd den advokaat. die gratie kwam
vragen te dejeuneeren hield en ik naar*
den trein aan het Gare de Lyon, droo-
mende van een presidentieelen maal
tijd bij diens opvolgerl Al vroeg was ik
op het pad en te Brunoy voeide ik al
dat ik trek kreeg. De president ont
ving mij te 11 uur. Te half twaalf was
de audiëntie afgeloopen, en meit den
meest vriendelijken glimlach der Pre
sidentenwereid geleiden mij Carnot
naar de deur van zijn cabinet en...
had ik de overtuiging, dat men ons te
Fontainebleau niet te dejeuneeren
hield-
Mr. Félix Decorl vertelde: De eerste
gratie die ik vroeg, was die ran een
solc'aat, Üurs Leoni geheeteu, een arm
nietig Corsilcaantje door den militai
ren krijgsraad van Parijs tor dood
veroordeeld, 't Ventje werd om zijn
W@re!s8geschiedenïs,
De sociaal-democratische „Vor
warts" en de vlootplannen
der Duitsche Regeering.
Het edelaardige karakter van
Generaal de Wet.
De Duitsche regeering is altijd bij
zonder geheimzinnig met hare plan
nen en het is dan ook geen wonder,
dat de bladen alle mogelijke moeite
doen om er wat meer van te weten te
komen voor de ministers ze nog tot
publicatie geschikt achten.
Men neemt, door de ervaring van
vroeger geleerd, tegenwoordig zeer
uitgebreide voorzorgsmaatregelen om
zulke onbescheidenheden te voorko
men. Het. is, o. a. bij het tareifontwerp
gebeurd, dat de kopij in tallooze
reepjes geknipt werd, opdat de zetters
liet verhand niet zouden kunnen ont
dekken. Maar dit alles heeft het ge
heimzinnige kanaal, waardoor men
de sociaal-democratische „Vorwarts"
„der rote Offiziosus" kostbare inlich
tingen uit de rijksdrukkerij toefluis
tert, niet kunnen toestoppen. Het
eenige afdoende middel zou zijn dat
de ministers hun vertrouwelijke
stukken zelf leerden zetten en druk
ken
liet nu door de „Vorwarts" open
haar gemaakte stuk is een aanschrij
ving van den staatssecretaris van ma
rine Tirpitz aan de afdeelingen van
zijn departement. Er blijkt uit dat
in 1904 op 1905 bij den Rijksdag
een aanvullend wetsontwerp op de
vlootwet zal ingediend worden, om
aan dit lichaam de, vroeger gewei
gerde, versterking van de vloot in
vreemde wateren te vragen. De aan
schrijving heeft ten doel, statistisch
De ..Yorkshire Post" bevat een ver
haal van een soldaat die den 24en De
cember te Tweefontein krijgsgevan
gen werd gemaakt, uit welk verhaal
ten volle 't edelaardige karakter van
De Wet blijkt:
De Wet, zegt de Engelschman, ver
scheen op het slagveld en leidde zelf
de krijgsverrichtingen. Hij liet den
wijn en de likeuren, die in de offi
cierstenten gevonden waren, onder de
gewonden uitdeelen, en belette zoo
veel mogelijk zijn mannen het plun
deren, hoewel hij daarbij geen ge
makkelijke taak had.
Een Boer ziende die een doodenEn-
gelschman zijn horloge afnam, gaf
Da Wet hem zulk een zweepslag, dat
de man op zijn knieën vieL Hij ging
op dezelfde wijze tewerk tegen de
burgers die zich niet flink genoeg
hielden bij den aanval.
De voornaamste vraag, die de Boe
ren ons deden was naar het nummer
van onze schoenen. Als het antwoord
hun beviel, moesten wij onze schoe
nen uittrekken.
DOOR HENRI DE VARENNES.
Een dezer dagen werd in een hoekje
van het Paleis van Justitie te Parijs
gesproken over Brierre, den ter dood
veroordeelde en over de laatste poging
gevraagd ten zijnen gunste bij den
president der Republiek door Mr. Da-
net, den deken der orde van advoka-
ten.
Treurig, echt treurig, die stap te moe
ten doen, zeide er een! De advokaat,
gewoon aan publiek en aan een zaal-
met-menschen-lucht, voelt zich gege
neerd in den armstoel, hem welwillend
aan ewezen, naast den lessenaar van
het Hoofd van Staat. Het redenaarsta
lent verstikt er en de argumenten, die
straks moeten aangehaald worden, ver
kleuren in de hersenen I
Stil, stil, vertel er mij maar niets van!
Al? ik in den krijgsraad gezeten had,
zou ik niet alleen geen maximum ge- 1
vraagd hebben, maar ik had vrij
spraak geëischt. Wees maar niet bang
voor den Corsikaan! Ik zal de gratie
persoonlijk aan President Grévy voor
stellen. en vandaag nog stel ik, ver
staat ge, ik als Minister, een onder
zoek in naar de „brimades" (plage
rijen den ..groen" aangedaan), die gij
zelf. Mr. Decori, met zooveel vuur in
uw pleidooi hebt gegeeseld.
Mr. Demange, die ook luisterde,
vroeg'oen: Hebt ge President Mac Ma
lton gekend? De jongeren onder u na
tuurlijk niet! Nu dit was een manne
tjes-putter hoor, een echte „m&le",
heel niet houdende van vrouwelijke
coquetterie, dat kan ik u verzekeren.
Denk maar niet, dat die n een stoel
aanbood als ge om gratie voor een
veroordeeld? waart xomen vragen. Die
luisterde naar mij. ik herinner 't mij
nog best, ongeveer als een kolonel,
die, erg gehaast in de zaal der rap
porten het gepruttel aanhoort van een
jong luitenantje tegen het „onredelij
ke in den dienst". Nu, dat zie je van
hier, hoe Je dan op Je gemak bent!
En President Thiers? vroeg er een.
Dat was een goedig klompje vleesch
in een te grooten leunstoel, ziedaar
wat ik er mij nog van herinner, zot
Mr. Demange. Nu en dan, boog hij
zich voorover, zette zijn bril eens
recht en stelde u te gelijk een paar
vragen, die echt hout sueden.
En President Faure? wilde weer
een ander weten, die pleizier begon
te krijgen in dat gratis karakter-lezen
van hooggeplaatste mannen.
En er gingen stemmen op bij velen
onder hen en ieder advokaat was het
hiermee eens, dat men bij Faure zijn
de, zich waande bij Lodewijk XIV!
Wel ja, vertelde er een, enkel dat u
aanbieden van een leunstoel, dat zoo
heelemaal doen als op het tooneel der
Coniédie n-an(;aise, dat hield u dade
lijk op een afstand. Hij liet zijn fraaie,
blanke hand duidelijk zien in haar
zeer vorstelijke gestes en in zijn
woorden voeldet ge duidelijk, dat ge
bij hem gekomen waart, om een gra
tie te vragen, dis hij alleen verlee-
uet koude.
Heeft iemand President Casimlr Pé
rier wel eens ontmoet voor gratie-ver
zoek? liet er weer een ander op volgen,
die zeker dacht: Nu moet die ook maar
eens op 't tapijt komen.
En Mr. Demange, de man van on
dervinding, antwoordde: Ja. ik, en
nog wal voor een vader-moordenaar.
Zijn onaangst was recht hartelijk.
Zonder veel omhaal of overdreven
plichtplegingen ontving hij u als rr.an
der wereld. Toen ik mijn zaak flink
uiteen gezet had en hij er voor of te
gen geknikt, beloofde hij ernstig te
Lullen vverw*ï2ii.
IIr' nelsi/Jdc niet enkel tot de
deur \4'ti zljr. Cabinet, doch door den
gang tot no buitendeur waar zijn rij
tuig gereed stond.
Populair Concert. Zondag
2 Februari geeft het strijk orchis t
van Haarlemsch Muziekcorps een po
pulair concert in het Brongebouw,
met zeer evarieerd programma. O.
het Oostenrijkseho Volkslied van
Haydn, voor strijkinstrumenten, de
te Rotterdam en ook hier gevierde
duedilten, de heer en mevrouw Flou-
rij Hessal'in^. en de zeer populaire
komiek-zanger Henry Hartog, verlee
nen hunne medewerking.
R ij w i e I e n. Van den heer Klaas
Baving, rijwielhandelaar te Zwolle,
ontvingen wij een brochure, waarin
het nut en do voovdeelen van het
„Success-cushion frame of (veerend
raam) worden uiteengezet. Voor dege
nen, die zich een nieuw rijwiel willen
aanschaffen, verdient het zeker over
weging eens dit boekje aan te vragen.
Alle noodige inlichtingen worden met
genoegen verstrekt.
Voetbal. Zondag 2 Februari a.
s. I3 er op het terrein van laatstge
noemde Vereeniging een voetbalwed
strijd tuaschen Oranje en IL F. C. II.
beurt, om aftetreden als Hoofdingeland
van den Haarlemmermeerpolder.
Sloterdyk.
Door het "■emeent.e bestuur van
Sloten is aanbesteed: Het onderhoud
der ram oen te-gebouwen enz. gedu-
rendle 1902. Ingekomen waren 11
biljetten. Laasrste inschrijvers bier
ken te zijn de heeren M. de Roe
mer, te Sloten,pore. 1 voor 1072,
en A. Potgieter te Sloten perc. 2 voor
690. Aan deze inschrijvers zijn
de werken gegund.
Binnenland.
Uit de Omstreken.
dMlgj!,-'IdidlkWii'Un 00,)e Kenomen I Keert ge naar h8t Paleis te-ux?
DlMeïR wff"™»™- en ePra toen de "V* de Prudent.
irrnnÜ» werd. had ..die Ja> «ide ik, ik neem de Place Dan
KclrKü enertnCS°1C-M ,P Z'jn "weer phm8' -Zü°'a Jee'i6 -Werende lan-s
^Liegci en m het. wilde f-esehoten, ge- I ue baaien,
- - r»n. j
heel zondor doel, er oën uit de hoop
treffende.
„Mon cher Confrère," zeide mij Gré
vy, ik hen geheel bereid dien Jongen
mail in deze omstandigheden gratie
te verleenen, maar wij zijn hier in
zake militairisme en derhalve Ga
eerst uw zaak bepleiten hij den minis
ter vp.a oorlog.
Nu was op dat oogenblik Boulanger
minister van oorlog. Ik vroeg een au
diëntie aan bij den oeneraal, verkreeg
die onmiddellijk en ging op eeu mor
gen naar de Rue SU Doniinque.
In de voorkamer ontmoette ikRoche-
fort, George Laguerre eu Cam!.!ie
Dreyfus, die den Generaai. kweme*.
spi eken over, ik weet niet ueer welke
zaak. Ik legde hun het doel van mijn
bezoek bloot.
Maar dat gaat als van een leien
dakje, zei mij Laguerre, wacht maar
even, ik zal er Boulanger wel van op
de hoogte brengen.
Daarop veruv/enen de heeren ln het
Cabinet van uen Minister.
Geen kwartier later kwarn naar mij
toe, beide handen vooruit gestoken,
wie denkt ge? Laguerre? Neen, de Mi
nister zelf. Generaal Boulanger, de
man van de wereld bij uitnemendheid.
Hij ontving mij, reeds geheel op de
hoogte van mijn zaak en vastbesloten
mij ter wille te zijn.
En toch was dit de eerste maal, dat
ik den populairen Generaal ontmoet
te, terwijl hij mij naderde als hadden
we elkaar jaren gekend en ln langen
tijd niet gezien. Alles was innemend
en vriendelijk in hem. Zoo was die
man, die begaafd scheen met een wil
om te behagen, niet als een ietwat
verwijfd wezen, maar wel met een
coquetterie, die aan de „betere" sexe
deed denken.
Dus Laguerre, dacht ik, heeft woord
gehouden en mijn arm klantje den
Minister warm aanbevolen.
En hoe warm? Dat hoorde ik wel aan
het antwoord van Boulanger zeiven:
Maar, mijn waarde Mr. Decori, dis
veroordeeling tot het maximum is be-
lachelijk. op mijn woord van eer.
Dat vind ik 'n genot. Ij zulk heer
lijk weer...
Och ja, antwoordde Casimir Périer,
met cm lachend zuchtje: Je bent te
h nijden Mr. Demange, jou laat men
■'alleen uitgaan!
En nu eindelijk President Loubet,
waagde een reeds bejaard collega.
Li en heb ik nog niet ontmoet voor
uezeifde zaak. Ik wel, zei een ander.
Hij is uiterst eenvoudig, burgerlijk be
leefd. Ilij iaat je nooit wachten. Ze
dienen je aan, je gaat binnen. J ou-
bet, of ie je kent of niet, geeft Je in
een opwelling van hartelijkheid bel
de handen en vergeet nooit, dat le zelf
advokaat was en jou Jus een „Cher
Confrère" toekomt.
En dadelijk daarop voel Ja dat je
't best doet zonder omwegjes m«t de
deur ln het huis te vallen.
President Loubet spreekt met Je als
wilde hij wat van je leeren. als vaagt
hij geheel zijn persoonlijkheid uit, om
toch vooral te begrijpen, wanrom Jij,
ab, degelijk pleiter zoo overtuigd bent
dat grai'e verlecna moet worden in
dit geval. Men voel' dat Loubet één
enkel doelwit heeft bij het opdrinken
van je woorden. Dat goedertierenheid
ln rechtszaken het winne van nauw
keurigheid.
Brièrre heeft dan ook veel kans op
graticl
Naverteld door
CANDIDE.
Bennebroek.
Het been van dien jongen die on
langs alhier onder de tiram geraak
te ia tot even beneden de knie ge
amputeerd. Zijn toestand is bevre
digend. De arme jongen moet wel
zwaar boeten voor zijn ondeugend
heid.
Als een bewijs van bet zachte weer
en men zou haast zeggen van de op
handen zijnde lente toonde een jon
gen op school een musschennest
met eieren, zoomede een kippenei
van ruim een H.G. gewicht, bevat
tende 3 dooiers.
II. M. de Koningin, die ln de laat
ste dagen weinig uitreed, maakte
Donderdag wederom een korten rij
toer.
IJ mui den.
Vanwege de afdeel ing van den
Nederlandschen Protestantenbond
alhier worden pogingen aangewend
om oen eigen kerkgebouw te ver
krijgen.
Beverwijk.
Door het rameen te bestuur alhier
is aanbesteed: het uitdiepen van de
haven, het verbroeden en uitdie
pen van den havenmond, het maken
van eene houten schoeiing voor los-
en Laadplaats ana. Ingekomen wa
ren 7 btljiadoa. -ie#., werk is onder
nadere goedkeuring - ,rund aan den
heer A. Bos, te Helder, volgens plan
A voor 4250.
De uitslag van de alhier ge
houden aanbesteding van bagger-
werk enz. aan de haven is als volgt.:
L. Volk. r Maarsen oetrc. A 4675,
perc. B. /6413; M. de Bruin. Amster
dam, perc. A. 459U, perc. B. 6300;
J. Schuurman, Mediemblik, f 5300;
A. Bos, Redder, perc. A. 4250, perc.
B. 6262; C. van Boven, Dietmen,
p&rc. A. 5200. perc. B. 6700; A.
Vissier, Haarlem, perc. A. /5200; C. J.
Harmeijer. Beverwijk, perc. A.
f 4999, perc. B. 5499; C. de Ruiter,
Leiden, perc. A. 4579, perc. B.
6579.
Stadsnieuws
Hot WtoldaJigheids-concert
dat het zaajkJCï Benedicamus Domi
no, Dondoi dag 6 Febru_ri a. s. in de
concertzaal \an de Sociëteit „Veree
niging' geeft, belooft zéér belangrijk
te worden. Medewerking wordt ver
leend door J. J. Rogmans, (zang), Joh.
Steenman (viool) en Ph. Loots (bege
leiding). Wij wokiien onze stadgenoo-
ten op in ,p ooïb schwron derwaarts
te gaan, vwa Kmiri Barmhartig
heid de handen in uen lubben gelegd
De gemeenteraad van Heemskerk
heeft besloten, dat alle wegen aan die
gemeente in eigendom toehehooren
de, voor heit berijden rneit automobie
len ongeschikt zullen worden ver
klaard.
Heit dames-comité van de commis
sie voor wijkverpleging alhier be
staat uit mevrouw Verhagen, Lam
me, Boon>, Helmers. Moens,
mej. Rens9enj,
In plaats van den jachtopziener P.
van Heunen, die naar Kortenhoef ver
trekt, is als zoodanig ter standplaats
Wijk aan Zee en Duin benoemd C.
NeL aivent van politie te 's Graven-
liage.
Halfweg.
Do postbode G. Jonge alhier ia als
brievenbesteller overgeplaatst naar
Amsterdam.
Prins Hendrik wordt aanst. Maan
dag uit Mecklenburg terugverwacht
Avicultura
Vrijdagmorgen werd ln het Verkoop-
lokaal ie Rotterdam de tentoonstel
ling eeopand. ingericht door de NecLer-
landsche vereeniging „Avicultura".
Dit geschiedde met eenige plechtig
heid in tegenwoordigheid van den bur
gemeester.
Deze expositie mag inderdaad een
fü.?0?3 'lee^en» als men nagaat, dat
133 inzenders mot 2UU0 nummers er
aan deelnemen.
Zaak-Ter Laan.
Het Kamerlid Tar Laan neemt do
hem aangeboden non-activiteit niet
aan, omdat hij ontslag krijgt aan
school en Handelscursus en in 1905
het salaris verlaagd wordt van 2300
tot 1400 gulden, terwijl bij herkiezing
hij van alles af is. Hij moet dus over
de eerste vier jaar voor het pensioen
fonds storten zonder do minste zeker
heid er ooit iets van terug te zien,
daar ook dit met vier jaar ophoudt.
Do minister van Koloniën,
Iemand die den minister van koloni
ën te zijnen huize bezocht heeft, deelde
het volgende omtrent den slaat van
's ministers gezondheid mede:
De bedlegerigheid mn iür. van Asch
van Wijck is niet eeu gevolg van een
bepaalde ziekte, maar meer een maat
regel om aan de voor den minister noo-
dig geoordeelde rust in werkelijkheid
dat karakter te geven.
Hij had bij zijn tijdelijk verblijf in
het zuiden van Frankrijk niet liet erf-
fect ondervonden dat daarvan ver
wacht werd; was door de dagelijksclie
wandeliniun op geneeskundig advies,
over nog al geaccidenteerde terreinen
gemaakt, nog al vermoeid alhier terug
gekeerd, waarvan de reactie niet uit
bleef.
Daarbij werd de minister gekweld
door aandoeningen van den maag. die
bloedverlies veroorzaakten, waardoor
zijn lichaam verzwakte.
Een bekend hoogleeraar ln do ge
neeskunde hier te lande werd in con
sult genomen, die vooral voor terug
keer der krachten een behoorlijken
rusttijd noodig achtte, door te brengen
in bad ais waarborg vooreen volstrekte
rust. die echter gepaard kon gaan met
niet te inspaimenrten geestesarbeid!
Daarvan -onthoudt de minister zich
dan ook niet Ondergeschikte dienst
zaken u teezonderd, blijft hij de aan
gelegenheden zijn departement betref
fende behandelen en leest hij de stuk
ken en nota's hem gezonden, mei aan
toekening zijner opmerking en beslis
singen.
Zoo heeft de minister ook kennis ge
nomen van het Voorloopig Verslag
der Tweede Kamer omtrent de oplei
ding der Indische ambtenaren en do
puntten vastgesteld voor de Memorie
van Antwoord, (Ue. in overig met den
minister van binnenlandsche zaken,
za! worden voorbereid.
Daar het voorstel on zijn vroegst to
gen het einde van Februari in open
baar debat kan komen, is het nog zoo
zeker niet. dat dr. Kvivper hel in de
Kamer zal verdedigen, en bestaat er
alle kans. dat de heer Van Asch van
Wijck. hersteld, zich daarmede zal
kunnen belasten.
Sloten.
Tot molenaar-sluiswachter van den
Osdorperbovenpolder is benoemd W.
.Griffioen te Haastrecht.
Haarlemmermeer.
De heer A. J. G. Timmermans, te
Haarlemmermeer, is d,:t jaar aan de
Yoor de Boeren.
Ds. G. Hofstede, doopsgezind predi
kant te Aardenburg. heeft aan den
heer Emous f 1230 toegezonden. Dit
bedrag was door den predikant ont
vangen uit België, ten behoeve van
de Boeren.
Aead. Examens.
Aan de Universiteilt van Amsterdam
is met gunstig gevolg het Doctoraal
Examen in de Rechtswetenschap af >-
legd door den heer J. A. van ilomeL
jSaar het 1' ransch van Nicole Hey val
Cl. -
Ja. Pin-sonnet was het. Hij had'
rol van Fakir goed' gespeeld,
aan liem was het te dianken dat
Tcckson en Deborah voorloopig ge
red waren.
De naastbij staande Nirwanislen
waren bii de onverwachte verschij
ning eenige passem teruggeweken.
Goukryana zelf had zich lusschen
de geloovigen gemengd, die hem als
een heilige vereerden. En Si fa, van
do gelegenheid gebruik makend,
was de drie blanken genaderd in
die hoop bij hen bescherming te
vinden tegen die woede barer ge
loofsgenoot en.
Daar stonden ze nu met hun vie
ren: Sit-a diep ademhalend, Debo
rah bijna in zwijm gevallen, Tock-
son en Pinsonmet, met de revolver
gewapend, waarop nog vier kogels,
cereed om de eerste die durfde te
naderen neer te schieten.
Wat Tocksiom betreft, deze had
snel het breekijzer opgenomen,
waarmee hii den steen onder het
beeld van Parvati had; opengebro
ken hij leunde tegen d'e vaas van
Yama en zwaaide zijn wapen als
een bezetene door de lucht.
Toch was het duidelijk dat deze
twee mannen het niet lang tegen een'
overmacht konden uithouden, be
staande uit een paar duizend wilde
duivels, d-ie op het eerste teekenj
van Coukryana zich op hen zouden
werpen.
Op e::is verhief de laatste zijn
stem en riep uit:
Broeders, raakt de vreemde
lingen niet aan. Hun bloed zou uw
heilige wapenen bezoedelen! Ove
rigens, hun dood is niet voldoende
voor de godin. Haar tempel, haar
beeld zelf zijn bevlekt en ontheiligd
door de aanraking dezer heilig
schermers. Dat alles in eens worde
gezuiverd!
En terwijl hij de deur aanwees,
gin- hij met statigen tred naar den
uitgang gevolgd door de menigte,
die het ontzielde lichaam van Tirou-
vallouver mede sleepte, de vreese-
liiksto verwenschingen uitend le
gen de gehate vreemdelingen.
Als in een droom zagen de drie
blanken en Sita deze woedende
Hindoes zich verwijderen. Als door
een wonder aan den dood ontsnapt,
keken ze elkaar verbaasd' aan.
Nadat de laatste Nirw&nist den
tempel had verlaten., vielen de zwa
re bronzen deuren met een slag
dicht en onze vier getrouwen waren
alleen, in het heiligdom opgeslo
ten.
Edgar! riep Tockson in een
vlaag van teederhedd uit, ik dank
mijn leven cn dat mijner dochter
voor de tweede maal aan jou. Je
hebt ons gered, jongen!
Maar tot welken prijs, helaas!
anltwoord-de Pinsonnet, op zijn
nicht wijzende, die als zieltogend
op den grond lag.
De dokter boog het hoofd. Het
verwijt van Pinsonnet had hem lot
bezinning gebracht. Voor het eerst
van zij nJevetn zag hij in zijn bin
nenste. Nu begreep hij welke ge
volgen z:in dwaas plan had gehad,
nu had hij berouw over zijne stijf
hoofdigheid.
Sita stond ter zijde. Pinsonnet
wenkte de jong'e Hindioesche.
Sita, zei hij, aan jou danken
we het leven. Wij zullen je ook
redden.
De devadaisl schudde het hoofd
vol bange ongvdoov igh^id.
Nu, - .'.-v-ggde Pixüoflmet, nu
rekenen op jou om ons den
besoen weg aan te wijzen, ten einde
uit dit nest te kunnen om0nappen.
We z'in ingesloten, antwoord
de de priesteres. Hebt ge niet ge
hooid ïat men de poomen van dier.
tempel heeft diohtgeworpeii?
'Vfe kunnen Uooh door het hei
ligdom met zijn geheime uitgan
gen ontkomen,?
Helaas, neen. Toen ik in de
buurt van den tempel door Cou
kryana overvallen wend was hij
niet alleen. Mijn broer Kabir was
bij hem. En voor mij in den tem-i
pel binnen je sleuren, gaf Coukry
ana, voor zijn afscheid van Kabir,
aan dezen last om de wreede zen
ding te gaan vervullen de twee deu
ren af t,o sluiten d'ie het heiligdom
met het boscli verbinden. Ahl die
vervloekte had toen zijn pLan reedis
gemaakt.
Dan zijn we in dezen tempel
gevangen, onderbrak haar Tockson.
uiterst zenuwachtig.
Nauwelijks had hij deze woor
den gesproken of een gekraak deed
zich boven hun hoofden vernemen.
De beide mannen keken naar de
hoogte en zagen daar een dreigend
en grijnzend "elaat uitsteken dat
zich weldra terugtrok.
In plaats van deze hatelijke ver
schijning ontwaardde men eene
vlam, die zich over het olieachtige
hout meer en meer uitbreidde.
Men had het gebouw in brand
gestoken Er viei geen tijd te ver
liezen. Pinsonnet deed Deborah
opstaan, nam haar bij d'en arm,
'trok haar met zich med'e, terwijl hij
haar ondersteunde en gezamenl'jk
snelden de Europeanen nu naar het
heiligdom.
Op he« oo?enblik dat ze den voet
i op het marmeren platform zetten,
moesten ze achteruit wijken voor
een stroom rook, die hen met vroe-
selijke hitte in het gelaat sloeg.
Het gordijn had vuur gevat.
Klaarblijkelijk was de brand op:
verschillende punten tegelijk uitge
broken. Nu hadden ze de uitleg
ging van de woorden, door den Fa
kir straks uitgesproken. Hij wilde,
zei hij immers, den tempel en zelfs
het beeld' van de godin KMli zuive
ren. die door de heiligschennende
tegenwoordigheid van vreemdelin
gen bezoedeld waren I
En deze zuivering, hij volbracht
ze door de vlammen. Zoowel he4
heiligdom als de tempel waren be
stemd om door brand vernield to
worden en onder hun rookende pui-
nen zouden ze weldra de gevange
nen verstikken en begraven.
Pinsonnet liet Deborah voor do
marmeren train lia-sren, Ln een
sprong was hij de treden opgesneld
en had een bLik in het heiligdom
geworpen.
Vol schrik week hij terug. Daar
was dus het voornaamste brand
punt.
In den tempel lekten bij tus-
schenpoozen de vlammen het stand
beeld van Khfili, waarvan het mar
meren voetstuk scheen te barsten.
Langs de muren maakte het vuur
snelle vorderingen, het greep de
draperieën aan, die de kolommen
versierden en daalde al lager en
lager langs de santalhouten beeld
houwwerken.
Pinsonnet keerde haastig naar
zijn ongelukkige lotgenooten terug.
Hij had de grootte der ramp over
zien en den tempel gemeten om te
kunnen bepalen waar ze zich tijde
lijk veilig konden ophouden, in do
