NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD. Meestgelezen Dagblad in Haarlem en Omstreken. 19e Jaargang. Dinsdag 22 April 1002.Nö. 5770 hAarlems dagblad ABONNEMENTSPRIJS: ADYERTENTIËN Voor Haarlem per 8 maanden1.20 Van 1—5 regels 50 Ofcs.; iedere regel meer 10 Ots. Buiten liet Arrondissement Haarlem Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der gemeente), ia de prijs der Advertentiën van 1—5 regels 0.75, elke regel meer 0.15. per 8 maanden1.80 Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden1.65 Reclames 30 Cent per regeL Afzonderlijke nummers0.02J^ fflcl BureauxGebouw Het Spaarne, Kampersingel 70, vlak bij de Turfmarkt. Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.87^ Telefoonnummer der Redactie 600. Telefoonnummer der Administratie 132, M de ometreken en franco per post0.45 Intercommunale aansluiting. Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur: J. C. PEEREBOOM. Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem 1b het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam. JDit blad versohijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publiciti Etrangère G. L. DAUBE db Co. JOHN F. JONES, Succ., Parijs 3i^* Faubourg Montmartre. Haarlem's Dagblad van 22 April bevat o. a.: Zou er toch vrede komen De werkstaking in België geëindigd, De toestand der Koningin, Mis handeling, Courses te Woestdnin, tJit het Sanatorium Oranje-Nassau- Oord, Bloemendag. Politiek Overzicht. Een schril contrast met de berichten, die uitsluitend van Engelsche zijde over de vredesonderhandelingen tot ons ko men, vormt het rapport van generaal de la Reij aan president Kruger, waarvan het perskantoor van het Algemeen Ne- 'derlandsch Verbond ons een afschrift zendt. Dit rapport is van December 1901 te velde; en daarin schrijft de Transvaal- «che generaal: „Mijn Regeering en die van den Oran je Vrijstaat zijn bereid, zooals zij ook aan Lord Kitchener hebben te kennen gegeven om voor hun recht te strijden tot het bitterste einde; en er is gesn sprake van, tot nog toe, bij ons om eenl- gen vrede te sluiten, waarbij de onaf hankelijkheid der beide Republieken niet erkend wordt, alsook die van onze Ko- lonische Broeders, die hun lot met ons hebben ingeworpen." Na een schildering te hebben gegeven van de verwoestingen door de Engel- schen in de Republieken aangericht, zegt generaal de la Reij: „Er is nog een zeer groot aantal bur gers onder de wapenen, die God door Zijn macht moge staande houden tot het einde. „Wij hebben nog eenige kanonnen. On ze Mausers zijn meest omgeruild voor Lee Metfords. Ik heb verscheiden dui zend mannen die met Lee Metfords ge wapend zijn. Wat, betreft kanonnen, heb ik vandaag niet minder dan een jaar ge leden. De patronen zullen eerst opraken zoodra Engeland ophoudt ammunitie «laar Afrika te zenden. Zoo gaat het ook met de generaals Botha en De Wet". Ten slotte raadt De la Reij niet moe deloos te worden. „Wij hebben vandaag niets meer te ver liezen dan ons volksbestaan en daar voor zijn wij tot den laatsten man be reid ons bloed te geven. Na een meer dan tweejarigen strijd hebben wij nog ons volksbestaan, in ons verbond te Paardekraal gemaakt". Dat is andere taal dan „onvoorwaarde lijke overgaven"- De Zaterdagavond in het Volkshuis te Brussel gehouden meeting was minder druk bezocht dan andere dag6n. De overheersohende indruk is, dat de campagne der socialisten voor algemeen stemrecht voorgoed verloren is. Van der Velde heeft in een redevoering laten doorschemeren dat de Conseil Général der werkliedenpartij, die morgen bijeen komt-, de hervatting van den arbeid zal aanraden. (Zie de bevestiging hieronder). Er zijn geen incidenten voorgevallen, alles is lcalm. De part. corr, van het „Hbld". meldt: Ik had heden een interview met Van der Velde. Op mijne vraag of de werk staking nog lang zou duren, was het antwoord dat morgen de Conseil Géné- ral du parti ouvrier zou beraadslagen. De Conseil du parti progressist© had he den vergaderd en besloten te vragen de werkstaking te doen eindigen in het be lang der werklieden. Van der Velde sprak als zijn persoonlijke meening uit dat de Conseil hierop wsl zou ingaan; dan is de werkstaking Maandag uit, doch begint de agitatie voor het stemrecht meer. In een meeting Zaterdagavond in het Volkshuls gehouden, werd ook reeds door Bertrand op deze oplossing gewe zen. Delporte zeide dat de Koning, wil hij nog eenige jaren regeeren, de Ka merontbinding dient uit te spreken. Groot succes had een jong Vlaamsch socialist, die uit Leuven gekomen, tot kalmte aanmaande. Van der Velde las voor het besluit van den Conseil des pro- gressistes en veroordeelde de Regeering, die thans binnen een week driemaal een bloekvlek op zich wierp. Alles is rustig. Ik ben Zaterdagmorgen naar Leuven gegaan en sprak daar den afgevaardigde Langendonck. Toen hij gisteravond uit Brussel kwam, haalde een kleine troep hem van het station af. Er ontstond een tumult, door de onhandigheid van een tamboer, op de Place St.-Antoine, door dat mon wilde manifesteeren voor de woning van den heer Schollaert. Er zijn nog drie gewonden stervende; het aan tal gewonden is totaal dertien. De heer Langendonck verzekerde, dat men niet meer zou manifesteeren. In de stad ston den eenige groepen voor het stadhuis. Overigens is thans alles rustig. Voor het Volkshuls stond een menigte werklieden in droeve, stemming. Juist is weder een der gewonden overleden. Tn het Volkshuis wordt een chapelle arden- te ingericht, waar hedenmiddag de lij ken geëxposeerd zullen worden. De be grafenis heeft hedenochtend plaats. De meeste gewonden en dooden zijn tus- schen 25 en 17 jaar, de oudste is 38 jaar. Het blad „De Volkswil" is in rouwrand verschenen. De Algemeene Arbeidsraad heeffc Zon da o- na twee en een half uur be raadslaagd te hebben, een motie a-aav genomen, waarin beslist wordt dat de arbeid' met het begin der week en bloc zal hervat worden. Een manifest zal hedenavond aan d'e werklieden uitge vaardigd! worden om hen bekend ba maken met bet besluit van den Alge. meanecn Arbeidsraad1. Buitenlandsch Nieuws- De vredesonderhandelingen. De „Éclair" heeft dir. Leydé te Brus sel geïnterviewd. De gezanrt sprak zijn volkomen vertrouwen uit dat de eischeei der Boeren zullen zegevieren, maar toondte zich meer pessimistisch ten opzichte van de geruchten omtrent het sluiten van den vrede. Met het aanvaarden dier vredesonderhandelin gen hadden de leiders der Boeren ten doel om, zonder zich tot iets te ver binden, te weten te komen wat Enge land wiil. Als de Boeren een referen dum gaan houden, is dat een bewijs dat die voorwaarden van Engeland hun onaannemelijk toeschijnen; in het te genovergestelde geval zouden zij on middellijk den vrede geteekend heb ben. De gezant voegde er bij dat in deze onderhandelingen, waartoe het' initia tief van Engeland uitgaat, beidie par tijen met gelijke rechten op den grondslag van onafhankelijkheid on derhandelen Lukas Meyer, Reatz en hun gezel schap zijn Vrijdagavond uit Pretoria te Balmoral aangekomen. Zij vertrok ken Zaterdagmorgen om acht uur in Kaapsche karren met een Britsch ge leide naar het noorcüen in de richting van het Zilverraijnkamp, waar zij Bo er en-co mmando verwachten te vin den. Optimistiselie(?) Waden. De Engelsche bladen van Zondagoch tend melden, dat Zaterdag de leden van Hooger- en Lagerhuis, na de mededee- lingen van Balfour en Lord Salisbury (die hetzelfde van de vredesonderhande lingen zeide als de leider van het Lager huis) zeer blijmoedig gestemd .waren. Zij hadden alle hoop op den vrede. Een der leden een autoriteit, zoo wordt ons verzekerd zeide: we zullen vrede heb ben in Juni. De overige schijnen den vrede al eerder te verwachten; over drie weken of zoo. Geloofden de Boerenregee- ringen niet zelf, dat de oorlog uit was zoo redeneert men dan zou men niet drie weken op uitsluitsel hoeven te wachten; over een week zouden zij al weer aan het vechten zijn. Als men zul ke dingen leest, vraagt men zich zelf al, of de bladen een afspraak hebben ge maakt om zich zoo optimistisch moge lijk te toonen waartoe dat dan strekkon moge dan wel of het echte onverwoest bare optimisme der Engelschen, vrucht van onwetendheid en het nooit begrij pen van de Boeren, hier aan het woord is. Uit Portugal. Heit „Hbl." verneemt uit Caldias da Ratnha, 9 April: Er heerscht hier op dit oogenblik groote en ernstige ontevredenheid on dier de Boeren. Gedurende de laatste week werden, voor het eerst sedert hun verblijf alhier, bovenkleederen door de commisse (aangiesteld te Lou-i reoaso Matrquez door die TransvaaLsche regee-ring) aan de mannelijke refugiés uitgedeeld. De voorraad bestond' uit nieuwe en gedragen kleederen en ette lijke rollen nieuwe stoffen. Alles kwam uit Holland, Tijdens de uitdieeltng bleek het, en werd het bewezen, dat verschillende gedragen en degelijk versleten kleesreu het eigendom waren geweest van eeni ge dér zoogenaamde „officieren" daar Boeren, die hier, ten getale van zes tien, (benevens drie vrouwelijke), alle voorrechten genieten van een „werke lijk" officier. Maar tevens kwaim het uit, dat desa heer en bij een kleermaker hier ter stede stoffen hadden gebracht om nieuwe kleedleren van te maken, en verklaarde deze kleermaker ten stel ligste dat deze stoffen niet in Galdas ta verkrijgen waren, maar uit Holland kwamen. Men beweert thans zelfs, dat een hoeveelheid flanellette, bestemd! voor vrouwen an kind»ren, door en tua- sc.hen deze „officieren" ls verdeeld; on vermaakt tot nachthemden en nacht broeken. Deze zaken zijn natuurlijk erg on verkwikkelijk bevonden; oude klachten omtrent commissie en officiesren ko men weer te berde, en er is sprak© van een uitvoerig schrijven t© zenden aan den president en aan dr. Leydis, ten einde in den onhoudbaar wordenden toestand een© verandering te bren gen. Keizer Wilhelm. Bij het feestmaal ter gelegenheid van de onthulling van het gedenktee- ken voor den rulter-generaal Von Ro senberg, bracht graaf Waldersee een hoch! uit op don Keizer. De Keizer beantwoordde dit met een dronk op Waldérsee. De Keizer ver wachtte van de aanwezige vertegen woordigers der cavalerie uit alle Duit- sche landen, dat zij evenals Roden berg slechts dienst en plicht zouden kennen. Het hoogste wat er voor officier te bereiken is, is d!e vo.Ee eigen tevredenheid in d© vervulling van zijn betrekking. Wij kunnen terugziende op Rosenberg's leven, eten gedtenkwoord schrijven, dat voor ons tot in verre toe komst zal gelden: „Dals Zied erkannt, die Kr&fte gespaaint". Uit bet eenvou dig gedenkteeken van Rosenberg mo gen wij een voorbeeld putten. Een blok graniet draagt die trekken des ge neraals in brone: zoo moogt ook gij lieden het stuk graniet van ons leger, dat de ruiterij heet, koesteren en laten kristaUieeeiren, zoodat ieder die er op bijt, zijn tanden verliest. In dien geest drink ik op het aandenken aan Rosen berg, op dé Duitsche ruiterij en haren voortoreffelij ksten vertegenwoordiger, WaMereee. Algemeene Berichten. Aan de „Times" wordt uit Sjanghai gemeld: Regeeringskringen te Peking zijn verontrust over den vreemdelingen haat van het Chlneesche leger in het Noorden van China, die aangewakkerd wordt door het voortduren van de vreem de bezetting te TiëntsLa.. De zendelingen persen voortdurend nieuwe schadeloos stellingen af. De reactionaire ambtena ren smeden daar een wapen uit tegen de vreemdelingen. De „Times" verneemt uit Melbourne: De economisch© hervormingspartij is een belangrijken veldtocht begonnen. De gedelegeerden van 850 gemeenten van Victoria hebben te Melbourne vergaderd en besloten aan te dringen op bezuini ging in de staatsuitgaven door een aan zienlijke inkrimping van het aantal le den van hot Hooger en Lagerhuis en van het ministerie. Verder wenschen zij dat geen nieuwe leeningen zullen worden uitgegeven, behalve voor productieve en consolidatle-doeleinden. De Boarengedelegeerden vertrokken Vrijdagavond 9 uur uit Pretoria, om met de burgers te velde te raadplegen. Crowder heeft zijn onderzoek naar het Engelsche kamp te New-Orleans, dat hij in 't geheim heeft verricht, geëindigd en is naar Washington vertrokken- De Londensche bladen sproken hoop vol over den vrede na de verklaringen van Balfour, maar aan de beurs daalde de koers der Consols. Uit Kanton wordt gemeld, dat de re bellen het belag sloegen om Naaning- foe. Het gerucht loopt, dat die stad reeds gevallen is. De telegraaflijnen zijn door gesneden bij Woetsjan-foe. Het Hamburgsche Landgericht heeft den dertienjarigen moordenaar Salomon, die omstreeks Kerstmis een jongetje van drie jaren in de Elbe gestooten had, ver oordeeld tot acht jaren gevangenisstraf en opzending naar een verbeterhuis. Een telegram uit Salonika aan de „Rap pel" meldt, dat het Revolutionaire Comi té in Macedonië 30 inwoners van Mo- nastir ter dood veroordeelde en liet te rechtstellen. De „Daily Telegraph" meldt: De White Star-lijn, de Dominion-lijn, de Leyland- lijn, de American-lijn. de Atlantic Trans port-lijn, de de Red Star-lijn, de Ham burg American-lijn, en de Norddeutsche Lloyd zijn toegetreden tot een overeen komst die samenwerking ten gevolge heeft voornamelijk met het doel om de exploitatie-lcosten te verminderen. Iedere maatschappij behoudt haar ei gen zelfstandigheid en nationaliteit. De overeenkomst bevat de eenheid van pas- sagiersdienst In den winter zoowel als in den zomer. De „Times" verneemt uit Sjanghai, dat de Chineesche Regeering het onaange naam vindt, dat de inl 'sche troepen tn Noord-China zulk een sterken afkeer van de vreemdelingen toonen. Uit New-York verneemt de „Times", dat algemeene ongerustheid heerscht over de operaties der vleesch-trust. De bladen beginnen een gemeenschappelij ke actie voor de onderdrukking der trust; een eiertrust zal nu volgen, en een aardappeltrust wordt eveneens verwacht. De regeerende vorst Heinrich XXII van Reuss oude linie, is Zaterdagmiddag overleden. Heinrich XXII werd den 23an Maart 1846 geboren en werd 13 jaar later bij den dood van zijn vader tot de regeering geroepen. Hij huwde met prins es Ida van Schaumburg-Lippe. Zijn oudste zoon Heinrich XXIV, geboren in 1878, volgt hem als regeerend vorst op. De „Lokalanzeiger" verneemt uit Ma- tupi in Nieuw Pommeren, dat den 3en April mevrouw Hedwig Wolff met haar zuigeling in haar woning t© Paparatava door inlanders met bijlslagen werd ge dood. De schuldige stam is onmiddellijk krachtig achtervolgd; ongeveer dertig inlanders zijn gedood en tien gevangen genomen. en koetsiers van twee elkaar ont moetende tramwagens zoo door snelheide- ijver aangegrepen, dat de wagen» op een gegeven moment tegenover elkaar sten,» den en het minuten worstel ens kosU* om iedeT te brengen waar hij behoorde te wezen. Waarschijnlijk waren se in of» wachting dat de E. N. E. T. hen over' neemt, al bij voorbaat door eleotriteits- bevlieging bevangen. Een klein verzoek aan ei- genaars van kelders. Dezer dagen ging een troepje schoolkinderen door de Bor- teljorisstraat-, toen opeens een meisje uitgleed en schuinsweg in een kelder viel, waarvan de luiken behoorlijk recht op stonden. Naar 't scheen had het kind zich niet bezeerd: althans het zette op dat oogenblik nog een vroolijk gezicht. Gevaarlijk zijn en blijven die kelderga ten. Kan men ze ni8t dichthouden, wan neer er (zoo&ls hier) geen enkele reden bestond om het open te laten? Generaal Booth logeerde Vrijdagnacht hier ter stede bij Jhr. Bo- reel van Hogelanden, onzen burgemees ter. Be Wekker. No. 4 van „de Wekker" bevat een hoofd, artikeltje over den strijd in België, eeni ge polemiek met plaatselijke dagbladen en ©en artikeltje Schoolkinderen in de gevangenis, waarvan wij verbaasd heb ben opgekeken. Er is namelijk een be richt verschenen in een van de Haar- lemsche bladen, dat er schoolkinderen zouden worden gehuisvest in het oude tuchthuis (Huis van Bewaring) aan de Botermarkt. Dat bericht is tegengespro ken. „Zeker" zegt. de Wekker, „eerst een geruststelling, die blijft bij menigeen hangen. En later, ale de eerst© verant woording voorbij is, als men zoowat ver trouwd is geraakt met het denkbeeld, dan komt de zaak tot uitvoering". En dan gaat de steller te keer tegen het Inrichten van dat gebouw voor school. Wij vragen: Kén het krasser? Een te gengesproken bericht als strijdwapen gebruikt. Foei! Hoe redeneert zoo'o schrijver toch en welke ontwikkeling verwacht hij van zijn lezers? Onder den naam het Schrikbewind in den Gemeentedienst verschijnt er een artikel over het lot van de plantsoen wachters, het stukwerk aan de Haar- lemsche Katoenmaatschappij, eenige be richten en ingezonden stukken, verslag van den Gemeenteraad, een aanbeveling van de coöperatieve bakkerij, een stukje over de Centrale Werkplaats en een van de Metaalarbeiders. De toon van een en ander in het blad wordt- er niet beter op. Hier en daar ie de bezadigdheid ver aan den horizon. Stadsnieuws. Haarlem, 21 April 1902. Zaterdagmiddag werden bij den wissel in de Barteljorisstraat paar- Brand. Zaterdagmiddag brak brand uit In de loods van den opzichter van de Electri3che Centrale aan de Leidsch© Vaart.. Het geheele gebouwtje brandde uit. De brand werd gebluscht door de aan de remise aanwezige brandspuiten. Populair Concert. Het laatste Feuilleton. Aan den voet der Bergen. Naar het Duitsch van SOPHIE CH. VON SELL. De boschvilla lag op tien minuten afstand! van het dorp, maar werd) door de zomergasten hoog geroemd om nare schoon© ligging. Ware ze dubbel zoo groot geweest toch zoude ze altijd be zet zijn ReecBs meermalen had men Peter Asinger aangeraden haar uit te breiden, dloch tevergeefs. „Dat kan mijn zoon later doen," zei bij. „Zoo lang als ik en mijn oudje nog de baas zijn, moet alles maar zoo blijven, als toen. wij er ons kwartier in hebben opgeslagen," Peter Asinger was boschwachter ge weest en als e.en dér krachtigste en schoonste jongens in 1870 rnee ten oor log getrokken. Met verminkten arm keerde hij terug. „Nu zal Roosje hem wel dien bons geven", was dé roep in 't dorp. En Poter zelf dacht het. Maar" het gewone boeredtochiertje had een goud-trouw hart. „Ik heb op hem gepocht in goedé dagen, waarom zou ik het/in droeve niét doen?" zei ze te-: gen den dorpsgeestelijke. Kort daarna stierf haar vader. Zijn zoon erfde de hoeve en landerijen, maar was ver plicht zijne zuster haar deel uit te betalen of dit op interest uit te zetten. En hoe hij ook raaedte' en tierde, er was niets aan te doen. Roosje trouwdie met Peter Asinger en haar broer moest haar behoorlijk op een oemt af uitbe talen. Toen kocht het jonge paartje de reedfi dirl'e jaar te koop aangeslagen, villa voor een prikje, meubeleerde ze geriefelijk en verhuurd)© ze 's zomers aan dé stadslui, die berg- en bosch lucht wilden genieten. Het was er zoo gezellig wonen. Rondom hooge den. nen on voor het gebouw een groen grasplein, dat zacht tégen het blauw groene meertje afstak. Eeuwenoude boomstammen zag men op den m achtigen grond liggen. Diepgroen en verborgen strekte het water zich tot in het bosch uit. Breedigetakte boom en spiegelden hunne takken in dien rusti- ■>n waterspiegel. Varens, heidebloem pjes en blauwkronige klokjes tier- dleii welig tusschen die steeuen en rotsblokjes langs den oever. En boven de krulden van dit schilderachtige bosch verhieven de puntige bergen hunne grijze met ijs bedekte toppen. Toen tii de eerste Septemberdagen de boomen begonnen te verkleuren en d« laatste zomergasten reedis wilden ver trekken, was nog een© logé bij Asin ger aangekomen: eene dame. Zij noemde zich mevrouw Sarthar en huurde kamers vow zich en haar kind. Dit was een schoon knaapje met goud. blond haar ongeveer 5 jaar oud, met sprekende bruine oogen, de lieveling dier moeder en weldra liet troetelkind van het heel© huis. Vrouw Asinger kookte heim wat hij het liefste at; Pe ter vertelde hem die verhaaltjes, waar mee hij eertijds zijn kinderen had ver maakt: van Klein Duimpje en de reus, van Sneeuwwitje met de dwergen, van dé Kaboutertjes, die 's nachts alle werk verrichten, kortom alle die sprookjes, welke een kind met zooveel belangstelling aanhoort.. Als hij zoo aan 't vertellen was, kwam ook d'e kleine Marietje aanloop en ,dirukte het hoofdje tegen grootvaders knie luisterde even aandachtig als het aar dige vreemdelinkje. Weldra -waren de kinderen onafscheidelijke vriendjes. Marietje was een jaar ouder dan Ni co, zeer verstandig en flink voor haar leeftijd. Zij was het eenige kind der dochter van den ouden Asinger, die na een kort huwelijk twee jaar geledén haar man had verloren. De vreemd© dame mocht den om gang van haar zoontje met het brave huisgezin gaarne lijden. Dikwijls ver trouwd© zij haar jongen aan de zorg d'er oudé lui toe en dwaalde zelf uren lang door de bosschen rond. Ver moeid, maar met een uitdrukking van kalme rust, dié anders zelden op haar gelaat was te lezen, keerde zij dan te rug. Als zij verteld© waar ze was ge weest, dam schudde Peter het hoofd. ,,U moet niet alleen gaan, mevrouw. Het zijn gevaarlijke wegen, die weinig damös durven bewandelen zonder gids. Neem voortaan liever mijn zoon mee." Lachend schudde zij het hoofd. „Wees niet bang, vadér. Mij gebeurt niets. Ik ben in de bergen geboren en opgegroeid. En als ik daar zoo alleen rondzwerf, gevoel ik mij zoo gerust en j vrij, als ware ik nog het zorgelooze kind van vroeger. En daarna slaap ik 's nachts zoo goed, als ik ïn jaren niet heb gedaan". Een anderen dag zat mevrouw Sartiher soms urenlang op het baïCon, dat langs dén breedén ge vel der villa liep, juist voor de ka mers, die zij had betrokken» Dan rustte haar haakwerk in den schoot. Zij keek naar de bergen. Dikwijls ge beurde het dan dat haar dé tranen over de wangen rolden; zij zelf echter werd het niet gewaar. Op zekeren morgen, toen zij van haar wandeling terugkeerde, was een brief voor haar gekomen. Zij nam hem mee naar haar kamer. Toen vrouw Asinger het eten naar boven braolit, schrok zij over het ont steld uiterlijk van haar huurster, die juist uit dé slaapkamer kwam. Zij Icon niet nalaten haar te vragen: „Hebt u slecht nieuwis ontvangen? „Vraag mij nog niets, nog niet, klonk het dof terug. Alleen net jon getje at vandaag, de moeder kon geen beet naar binnen krijgen. „Mag ik Nico naar Marietje sturen?" vroeg zij, toen vrouw Asinger kwam om af te ruimen. „Zeker", was het vriendelijke ant woord. D:e hemel was bewolkt. Zwart dreigend hingen d© wolken over d© toppen der bergen. Somberder dan voorheen schenen deze op de kleine wereld aan hun voeten neer te zien,. Het was alsof zij beefden, die forsche dennen, als beseften zij het aanruk ken eener stormkracht, die niets dan vardieo'f zoude brengen en een ver ward geritsel steeg uit de struiken om de smaragdzee op. Daarna werd het weer stilademlooze, verschrikke lijke stilte van angst. Mevrouw Wal- burga Sarther ging naar bulten op het balcon. Eerst lais zij nog eens den ontvazu gen brief. Het stond er zwart op wifcj den eersten October moest zij hem af staan. haar eenigen lieveling. Zij kon het niet begrijpen. Haar advocaat deelde haar mee, dat dé scheiding tusschen haar ©n den vader van het kind was uitgesproken. Dit kind ech- ter omdat het een jongetje ©n ruina vijf jaar oud was, werd dén vader toe. gewezen. „Moet ik dan alles afstaan? Heeft hij mij niet reeds genoeg ontnomen? mom* pelde, zij en in haar donker© oogen scheen iets als haat ie schitteren. Toen zij na langen tweestrijd! toe stemde iïi de scheiding van een man, wiens liefde ze wist het wel - zjj sedert jaren niet meer liad bezeten, toen v/as zeker nooit dé gedacht© bij haar opgekomen, dat zij wellicht ooft, eens haar kind zou moeten afstaan. En toen de advocaat haar op deze mo», gelijkheid opmerkzaam maakte, kon zij liet bijna niet gelooven. (Wordt vervolgd)*

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1902 | | pagina 1