NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
Meestgelezen Dagblad in Haarlem en Omstreken.
19e Jaargang. Dinsdag 22 April 1002.Nö. 5770
hAarlems dagblad
ABONNEMENTSPRIJS: ADYERTENTIËN
Voor Haarlem per 8 maanden1.20 Van 1—5 regels 50 Ofcs.; iedere regel meer 10 Ots. Buiten liet Arrondissement Haarlem
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der gemeente), ia de prijs der Advertentiën van 1—5 regels 0.75, elke regel meer 0.15.
per 8 maanden1.80 Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden1.65 Reclames 30 Cent per regeL
Afzonderlijke nummers0.02J^ fflcl BureauxGebouw Het Spaarne, Kampersingel 70, vlak bij de Turfmarkt.
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.87^ Telefoonnummer der Redactie 600. Telefoonnummer der Administratie 132,
M de ometreken en franco per post0.45 Intercommunale aansluiting.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur: J. C. PEEREBOOM.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem 1b het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
JDit blad versohijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publiciti Etrangère G. L. DAUBE db Co. JOHN F. JONES, Succ., Parijs 3i^* Faubourg Montmartre.
Haarlem's Dagblad van 22 April
bevat o. a.:
Zou er toch vrede komen De
werkstaking in België geëindigd,
De toestand der Koningin, Mis
handeling, Courses te Woestdnin,
tJit het Sanatorium Oranje-Nassau-
Oord, Bloemendag.
Politiek Overzicht.
Een schril contrast met de berichten,
die uitsluitend van Engelsche zijde over
de vredesonderhandelingen tot ons ko
men, vormt het rapport van generaal de
la Reij aan president Kruger, waarvan
het perskantoor van het Algemeen Ne-
'derlandsch Verbond ons een afschrift
zendt. Dit rapport is van December 1901
te velde; en daarin schrijft de Transvaal-
«che generaal:
„Mijn Regeering en die van den Oran
je Vrijstaat zijn bereid, zooals zij ook
aan Lord Kitchener hebben te kennen
gegeven om voor hun recht te strijden
tot het bitterste einde; en er is gesn
sprake van, tot nog toe, bij ons om eenl-
gen vrede te sluiten, waarbij de onaf
hankelijkheid der beide Republieken niet
erkend wordt, alsook die van onze Ko-
lonische Broeders, die hun lot met ons
hebben ingeworpen."
Na een schildering te hebben gegeven
van de verwoestingen door de Engel-
schen in de Republieken aangericht,
zegt generaal de la Reij:
„Er is nog een zeer groot aantal bur
gers onder de wapenen, die God door
Zijn macht moge staande houden tot het
einde.
„Wij hebben nog eenige kanonnen. On
ze Mausers zijn meest omgeruild voor
Lee Metfords. Ik heb verscheiden dui
zend mannen die met Lee Metfords ge
wapend zijn. Wat, betreft kanonnen, heb
ik vandaag niet minder dan een jaar ge
leden. De patronen zullen eerst opraken
zoodra Engeland ophoudt ammunitie
«laar Afrika te zenden. Zoo gaat het ook
met de generaals Botha en De Wet".
Ten slotte raadt De la Reij niet moe
deloos te worden.
„Wij hebben vandaag niets meer te ver
liezen dan ons volksbestaan en daar
voor zijn wij tot den laatsten man be
reid ons bloed te geven. Na een meer
dan tweejarigen strijd hebben wij nog
ons volksbestaan, in ons verbond te
Paardekraal gemaakt".
Dat is andere taal dan „onvoorwaarde
lijke overgaven"-
De Zaterdagavond in het Volkshuis te
Brussel gehouden meeting was minder
druk bezocht dan andere dag6n.
De overheersohende indruk is, dat de
campagne der socialisten voor algemeen
stemrecht voorgoed verloren is. Van der
Velde heeft in een redevoering laten
doorschemeren dat de Conseil Général
der werkliedenpartij, die morgen bijeen
komt-, de hervatting van den arbeid zal
aanraden. (Zie de bevestiging hieronder).
Er zijn geen incidenten voorgevallen,
alles is lcalm.
De part. corr, van het „Hbld". meldt:
Ik had heden een interview met Van
der Velde. Op mijne vraag of de werk
staking nog lang zou duren, was het
antwoord dat morgen de Conseil Géné-
ral du parti ouvrier zou beraadslagen.
De Conseil du parti progressist© had he
den vergaderd en besloten te vragen de
werkstaking te doen eindigen in het be
lang der werklieden. Van der Velde sprak
als zijn persoonlijke meening uit dat de
Conseil hierop wsl zou ingaan; dan is
de werkstaking Maandag uit, doch begint
de agitatie voor het stemrecht meer.
In een meeting Zaterdagavond in het
Volkshuls gehouden, werd ook reeds
door Bertrand op deze oplossing gewe
zen. Delporte zeide dat de Koning, wil
hij nog eenige jaren regeeren, de Ka
merontbinding dient uit te spreken.
Groot succes had een jong Vlaamsch
socialist, die uit Leuven gekomen, tot
kalmte aanmaande. Van der Velde las
voor het besluit van den Conseil des pro-
gressistes en veroordeelde de Regeering,
die thans binnen een week driemaal een
bloekvlek op zich wierp. Alles is rustig.
Ik ben Zaterdagmorgen naar Leuven
gegaan en sprak daar den afgevaardigde
Langendonck. Toen hij gisteravond uit
Brussel kwam, haalde een kleine troep
hem van het station af. Er ontstond een
tumult, door de onhandigheid van een
tamboer, op de Place St.-Antoine, door
dat mon wilde manifesteeren voor de
woning van den heer Schollaert. Er zijn
nog drie gewonden stervende; het aan
tal gewonden is totaal dertien. De heer
Langendonck verzekerde, dat men niet
meer zou manifesteeren. In de stad ston
den eenige groepen voor het stadhuis.
Overigens is thans alles rustig.
Voor het Volkshuls stond een menigte
werklieden in droeve, stemming. Juist is
weder een der gewonden overleden. Tn
het Volkshuis wordt een chapelle arden-
te ingericht, waar hedenmiddag de lij
ken geëxposeerd zullen worden. De be
grafenis heeft hedenochtend plaats. De
meeste gewonden en dooden zijn tus-
schen 25 en 17 jaar, de oudste is 38 jaar.
Het blad „De Volkswil" is in rouwrand
verschenen.
De Algemeene Arbeidsraad heeffc
Zon da o- na twee en een half uur be
raadslaagd te hebben, een motie a-aav
genomen, waarin beslist wordt dat de
arbeid' met het begin der week en bloc
zal hervat worden. Een manifest zal
hedenavond aan d'e werklieden uitge
vaardigd! worden om hen bekend ba
maken met bet besluit van den Alge.
meanecn Arbeidsraad1.
Buitenlandsch Nieuws-
De vredesonderhandelingen.
De „Éclair" heeft dir. Leydé te Brus
sel geïnterviewd. De gezanrt sprak zijn
volkomen vertrouwen uit dat de
eischeei der Boeren zullen zegevieren,
maar toondte zich meer pessimistisch
ten opzichte van de geruchten omtrent
het sluiten van den vrede. Met het
aanvaarden dier vredesonderhandelin
gen hadden de leiders der Boeren ten
doel om, zonder zich tot iets te ver
binden, te weten te komen wat Enge
land wiil. Als de Boeren een referen
dum gaan houden, is dat een bewijs
dat die voorwaarden van Engeland hun
onaannemelijk toeschijnen; in het te
genovergestelde geval zouden zij on
middellijk den vrede geteekend heb
ben.
De gezant voegde er bij dat in deze
onderhandelingen, waartoe het' initia
tief van Engeland uitgaat, beidie par
tijen met gelijke rechten op den
grondslag van onafhankelijkheid on
derhandelen
Lukas Meyer, Reatz en hun gezel
schap zijn Vrijdagavond uit Pretoria
te Balmoral aangekomen. Zij vertrok
ken Zaterdagmorgen om acht uur in
Kaapsche karren met een Britsch ge
leide naar het noorcüen in de richting
van het Zilverraijnkamp, waar zij
Bo er en-co mmando verwachten te vin
den.
Optimistiselie(?) Waden.
De Engelsche bladen van Zondagoch
tend melden, dat Zaterdag de leden van
Hooger- en Lagerhuis, na de mededee-
lingen van Balfour en Lord Salisbury
(die hetzelfde van de vredesonderhande
lingen zeide als de leider van het Lager
huis) zeer blijmoedig gestemd .waren. Zij
hadden alle hoop op den vrede. Een der
leden een autoriteit, zoo wordt ons
verzekerd zeide: we zullen vrede heb
ben in Juni. De overige schijnen den
vrede al eerder te verwachten; over drie
weken of zoo. Geloofden de Boerenregee-
ringen niet zelf, dat de oorlog uit was
zoo redeneert men dan zou men
niet drie weken op uitsluitsel hoeven te
wachten; over een week zouden zij al
weer aan het vechten zijn. Als men zul
ke dingen leest, vraagt men zich zelf al,
of de bladen een afspraak hebben ge
maakt om zich zoo optimistisch moge
lijk te toonen waartoe dat dan strekkon
moge dan wel of het echte onverwoest
bare optimisme der Engelschen, vrucht
van onwetendheid en het nooit begrij
pen van de Boeren, hier aan het woord
is.
Uit Portugal.
Heit „Hbl." verneemt uit Caldias da
Ratnha, 9 April:
Er heerscht hier op dit oogenblik
groote en ernstige ontevredenheid on
dier de Boeren. Gedurende de laatste
week werden, voor het eerst sedert
hun verblijf alhier, bovenkleederen
door de commisse (aangiesteld te Lou-i
reoaso Matrquez door die TransvaaLsche
regee-ring) aan de mannelijke refugiés
uitgedeeld. De voorraad bestond' uit
nieuwe en gedragen kleederen en ette
lijke rollen nieuwe stoffen. Alles
kwam uit Holland,
Tijdens de uitdieeltng bleek het, en
werd het bewezen, dat verschillende
gedragen en degelijk versleten kleesreu
het eigendom waren geweest van eeni
ge dér zoogenaamde „officieren" daar
Boeren, die hier, ten getale van zes
tien, (benevens drie vrouwelijke), alle
voorrechten genieten van een „werke
lijk" officier.
Maar tevens kwaim het uit, dat desa
heer en bij een kleermaker hier ter
stede stoffen hadden gebracht om
nieuwe kleedleren van te maken, en
verklaarde deze kleermaker ten stel
ligste dat deze stoffen niet in Galdas
ta verkrijgen waren, maar uit Holland
kwamen.
Men beweert thans zelfs, dat een
hoeveelheid flanellette, bestemd! voor
vrouwen an kind»ren, door en tua-
sc.hen deze „officieren" ls verdeeld; on
vermaakt tot nachthemden en nacht
broeken.
Deze zaken zijn natuurlijk erg on
verkwikkelijk bevonden; oude klachten
omtrent commissie en officiesren ko
men weer te berde, en er is sprak© van
een uitvoerig schrijven t© zenden aan
den president en aan dr. Leydis, ten
einde in den onhoudbaar wordenden
toestand een© verandering te bren
gen.
Keizer Wilhelm.
Bij het feestmaal ter gelegenheid
van de onthulling van het gedenktee-
ken voor den rulter-generaal Von Ro
senberg, bracht graaf Waldersee een
hoch! uit op don Keizer.
De Keizer beantwoordde dit met een
dronk op Waldérsee. De Keizer ver
wachtte van de aanwezige vertegen
woordigers der cavalerie uit alle Duit-
sche landen, dat zij evenals Roden
berg slechts dienst en plicht zouden
kennen. Het hoogste wat er voor
officier te bereiken is, is d!e vo.Ee eigen
tevredenheid in d© vervulling van zijn
betrekking. Wij kunnen terugziende op
Rosenberg's leven, eten gedtenkwoord
schrijven, dat voor ons tot in verre toe
komst zal gelden: „Dals Zied erkannt,
die Kr&fte gespaaint". Uit bet eenvou
dig gedenkteeken van Rosenberg mo
gen wij een voorbeeld putten. Een
blok graniet draagt die trekken des ge
neraals in brone: zoo moogt ook gij
lieden het stuk graniet van ons leger,
dat de ruiterij heet, koesteren en laten
kristaUieeeiren, zoodat ieder die er op
bijt, zijn tanden verliest. In dien geest
drink ik op het aandenken aan Rosen
berg, op dé Duitsche ruiterij en haren
voortoreffelij ksten vertegenwoordiger,
WaMereee.
Algemeene Berichten.
Aan de „Times" wordt uit Sjanghai
gemeld: Regeeringskringen te Peking
zijn verontrust over den vreemdelingen
haat van het Chlneesche leger in het
Noorden van China, die aangewakkerd
wordt door het voortduren van de vreem
de bezetting te TiëntsLa.. De zendelingen
persen voortdurend nieuwe schadeloos
stellingen af. De reactionaire ambtena
ren smeden daar een wapen uit tegen
de vreemdelingen.
De „Times" verneemt uit Melbourne:
De economisch© hervormingspartij is
een belangrijken veldtocht begonnen. De
gedelegeerden van 850 gemeenten van
Victoria hebben te Melbourne vergaderd
en besloten aan te dringen op bezuini
ging in de staatsuitgaven door een aan
zienlijke inkrimping van het aantal le
den van hot Hooger en Lagerhuis en van
het ministerie. Verder wenschen zij dat
geen nieuwe leeningen zullen worden
uitgegeven, behalve voor productieve en
consolidatle-doeleinden.
De Boarengedelegeerden vertrokken
Vrijdagavond 9 uur uit Pretoria, om met
de burgers te velde te raadplegen.
Crowder heeft zijn onderzoek naar het
Engelsche kamp te New-Orleans, dat hij
in 't geheim heeft verricht, geëindigd en
is naar Washington vertrokken-
De Londensche bladen sproken hoop
vol over den vrede na de verklaringen
van Balfour, maar aan de beurs daalde
de koers der Consols.
Uit Kanton wordt gemeld, dat de re
bellen het belag sloegen om Naaning-
foe. Het gerucht loopt, dat die stad reeds
gevallen is. De telegraaflijnen zijn door
gesneden bij Woetsjan-foe.
Het Hamburgsche Landgericht heeft
den dertienjarigen moordenaar Salomon,
die omstreeks Kerstmis een jongetje van
drie jaren in de Elbe gestooten had, ver
oordeeld tot acht jaren gevangenisstraf
en opzending naar een verbeterhuis.
Een telegram uit Salonika aan de „Rap
pel" meldt, dat het Revolutionaire Comi
té in Macedonië 30 inwoners van Mo-
nastir ter dood veroordeelde en liet te
rechtstellen.
De „Daily Telegraph" meldt: De White
Star-lijn, de Dominion-lijn, de Leyland-
lijn, de American-lijn. de Atlantic Trans
port-lijn, de de Red Star-lijn, de Ham
burg American-lijn, en de Norddeutsche
Lloyd zijn toegetreden tot een overeen
komst die samenwerking ten gevolge
heeft voornamelijk met het doel om de
exploitatie-lcosten te verminderen.
Iedere maatschappij behoudt haar ei
gen zelfstandigheid en nationaliteit. De
overeenkomst bevat de eenheid van pas-
sagiersdienst In den winter zoowel als
in den zomer.
De „Times" verneemt uit Sjanghai, dat
de Chineesche Regeering het onaange
naam vindt, dat de inl 'sche troepen
tn Noord-China zulk een sterken afkeer
van de vreemdelingen toonen.
Uit New-York verneemt de „Times",
dat algemeene ongerustheid heerscht
over de operaties der vleesch-trust. De
bladen beginnen een gemeenschappelij
ke actie voor de onderdrukking der
trust; een eiertrust zal nu volgen, en een
aardappeltrust wordt eveneens verwacht.
De regeerende vorst Heinrich XXII van
Reuss oude linie, is Zaterdagmiddag
overleden.
Heinrich XXII werd den 23an Maart
1846 geboren en werd 13 jaar later bij
den dood van zijn vader tot de regeering
geroepen. Hij huwde met prins es Ida
van Schaumburg-Lippe. Zijn oudste zoon
Heinrich XXIV, geboren in 1878, volgt
hem als regeerend vorst op.
De „Lokalanzeiger" verneemt uit Ma-
tupi in Nieuw Pommeren, dat den 3en
April mevrouw Hedwig Wolff met haar
zuigeling in haar woning t© Paparatava
door inlanders met bijlslagen werd ge
dood.
De schuldige stam is onmiddellijk
krachtig achtervolgd; ongeveer dertig
inlanders zijn gedood en tien gevangen
genomen.
en koetsiers van twee elkaar ont
moetende tramwagens zoo door snelheide-
ijver aangegrepen, dat de wagen» op een
gegeven moment tegenover elkaar sten,»
den en het minuten worstel ens kosU*
om iedeT te brengen waar hij behoorde
te wezen. Waarschijnlijk waren se in of»
wachting dat de E. N. E. T. hen over'
neemt, al bij voorbaat door eleotriteits-
bevlieging bevangen.
Een klein verzoek aan ei-
genaars van kelders. Dezer dagen ging
een troepje schoolkinderen door de Bor-
teljorisstraat-, toen opeens een meisje
uitgleed en schuinsweg in een kelder
viel, waarvan de luiken behoorlijk recht
op stonden. Naar 't scheen had het kind
zich niet bezeerd: althans het zette op
dat oogenblik nog een vroolijk gezicht.
Gevaarlijk zijn en blijven die kelderga
ten. Kan men ze ni8t dichthouden, wan
neer er (zoo&ls hier) geen enkele reden
bestond om het open te laten?
Generaal Booth logeerde
Vrijdagnacht hier ter stede bij Jhr. Bo-
reel van Hogelanden, onzen burgemees
ter.
Be Wekker.
No. 4 van „de Wekker" bevat een hoofd,
artikeltje over den strijd in België, eeni
ge polemiek met plaatselijke dagbladen
en ©en artikeltje Schoolkinderen in de
gevangenis, waarvan wij verbaasd heb
ben opgekeken. Er is namelijk een be
richt verschenen in een van de Haar-
lemsche bladen, dat er schoolkinderen
zouden worden gehuisvest in het oude
tuchthuis (Huis van Bewaring) aan de
Botermarkt. Dat bericht is tegengespro
ken. „Zeker" zegt. de Wekker, „eerst een
geruststelling, die blijft bij menigeen
hangen. En later, ale de eerst© verant
woording voorbij is, als men zoowat ver
trouwd is geraakt met het denkbeeld,
dan komt de zaak tot uitvoering".
En dan gaat de steller te keer tegen
het Inrichten van dat gebouw voor
school.
Wij vragen: Kén het krasser? Een te
gengesproken bericht als strijdwapen
gebruikt. Foei! Hoe redeneert zoo'o
schrijver toch en welke ontwikkeling
verwacht hij van zijn lezers?
Onder den naam het Schrikbewind in
den Gemeentedienst verschijnt er een
artikel over het lot van de plantsoen
wachters, het stukwerk aan de Haar-
lemsche Katoenmaatschappij, eenige be
richten en ingezonden stukken, verslag
van den Gemeenteraad, een aanbeveling
van de coöperatieve bakkerij, een stukje
over de Centrale Werkplaats en een van
de Metaalarbeiders.
De toon van een en ander in het blad
wordt- er niet beter op. Hier en daar ie
de bezadigdheid ver aan den horizon.
Stadsnieuws.
Haarlem, 21 April 1902.
Zaterdagmiddag werden bij
den wissel in de Barteljorisstraat paar-
Brand. Zaterdagmiddag brak brand
uit In de loods van den opzichter van
de Electri3che Centrale aan de Leidsch©
Vaart.. Het geheele gebouwtje brandde
uit. De brand werd gebluscht door de
aan de remise aanwezige brandspuiten.
Populair Concert. Het laatste
Feuilleton.
Aan den voet der Bergen.
Naar het Duitsch van
SOPHIE CH. VON SELL.
De boschvilla lag op tien minuten
afstand! van het dorp, maar werd) door
de zomergasten hoog geroemd om nare
schoon© ligging. Ware ze dubbel zoo
groot geweest toch zoude ze altijd be
zet zijn ReecBs meermalen had men
Peter Asinger aangeraden haar uit te
breiden, dloch tevergeefs. „Dat kan
mijn zoon later doen," zei bij. „Zoo
lang als ik en mijn oudje nog de baas
zijn, moet alles maar zoo blijven, als
toen. wij er ons kwartier in hebben
opgeslagen,"
Peter Asinger was boschwachter ge
weest en als e.en dér krachtigste en
schoonste jongens in 1870 rnee ten oor
log getrokken. Met verminkten arm
keerde hij terug. „Nu zal Roosje hem
wel dien bons geven", was dé roep in
't dorp. En Poter zelf dacht het.
Maar" het gewone boeredtochiertje had
een goud-trouw hart. „Ik heb op hem
gepocht in goedé dagen, waarom zou
ik het/in droeve niét doen?" zei ze te-:
gen den dorpsgeestelijke. Kort daarna
stierf haar vader. Zijn zoon erfde de
hoeve en landerijen, maar was ver
plicht zijne zuster haar deel uit te
betalen of dit op interest uit te zetten.
En hoe hij ook raaedte' en tierde, er was
niets aan te doen. Roosje trouwdie met
Peter Asinger en haar broer moest
haar behoorlijk op een oemt af uitbe
talen. Toen kocht het jonge paartje
de reedfi dirl'e jaar te koop aangeslagen,
villa voor een prikje, meubeleerde ze
geriefelijk en verhuurd)© ze 's zomers
aan dé stadslui, die berg- en bosch
lucht wilden genieten. Het was er zoo
gezellig wonen. Rondom hooge den.
nen on voor het gebouw een groen
grasplein, dat zacht tégen het blauw
groene meertje afstak. Eeuwenoude
boomstammen zag men op den m
achtigen grond liggen. Diepgroen en
verborgen strekte het water zich tot in
het bosch uit. Breedigetakte boom en
spiegelden hunne takken in dien rusti-
■>n waterspiegel. Varens, heidebloem
pjes en blauwkronige klokjes tier-
dleii welig tusschen die steeuen en
rotsblokjes langs den oever. En boven
de krulden van dit schilderachtige
bosch verhieven de puntige bergen
hunne grijze met ijs bedekte toppen.
Toen tii de eerste Septemberdagen de
boomen begonnen te verkleuren en d«
laatste zomergasten reedis wilden ver
trekken, was nog een© logé bij Asin
ger aangekomen: eene dame. Zij
noemde zich mevrouw Sarthar en
huurde kamers vow zich en haar kind.
Dit was een schoon knaapje met goud.
blond haar ongeveer 5 jaar oud, met
sprekende bruine oogen, de lieveling
dier moeder en weldra liet troetelkind
van het heel© huis. Vrouw Asinger
kookte heim wat hij het liefste at; Pe
ter vertelde hem die verhaaltjes, waar
mee hij eertijds zijn kinderen had ver
maakt: van Klein Duimpje en de reus,
van Sneeuwwitje met de dwergen,
van dé Kaboutertjes, die 's nachts alle
werk verrichten, kortom alle die
sprookjes, welke een kind met zooveel
belangstelling aanhoort.. Als hij zoo
aan 't vertellen was, kwam ook d'e
kleine Marietje aanloop en ,dirukte het
hoofdje tegen grootvaders knie
luisterde even aandachtig als het aar
dige vreemdelinkje. Weldra -waren
de kinderen onafscheidelijke vriendjes.
Marietje was een jaar ouder dan Ni
co, zeer verstandig en flink voor haar
leeftijd. Zij was het eenige kind der
dochter van den ouden Asinger, die na
een kort huwelijk twee jaar geledén
haar man had verloren.
De vreemd© dame mocht den om
gang van haar zoontje met het brave
huisgezin gaarne lijden. Dikwijls ver
trouwd© zij haar jongen aan de zorg
d'er oudé lui toe en dwaalde zelf uren
lang door de bosschen rond. Ver
moeid, maar met een uitdrukking van
kalme rust, dié anders zelden op haar
gelaat was te lezen, keerde zij dan te
rug. Als zij verteld© waar ze was ge
weest, dam schudde Peter het hoofd.
,,U moet niet alleen gaan, mevrouw.
Het zijn gevaarlijke wegen, die weinig
damös durven bewandelen zonder
gids. Neem voortaan liever mijn zoon
mee."
Lachend schudde zij het hoofd.
„Wees niet bang, vadér. Mij gebeurt
niets. Ik ben in de bergen geboren en
opgegroeid. En als ik daar zoo alleen
rondzwerf, gevoel ik mij zoo gerust en j
vrij, als ware ik nog het zorgelooze
kind van vroeger. En daarna slaap ik
's nachts zoo goed, als ik ïn jaren niet
heb gedaan". Een anderen dag zat
mevrouw Sartiher soms urenlang op
het baïCon, dat langs dén breedén ge
vel der villa liep, juist voor de ka
mers, die zij had betrokken» Dan
rustte haar haakwerk in den schoot.
Zij keek naar de bergen. Dikwijls ge
beurde het dan dat haar dé tranen
over de wangen rolden; zij zelf echter
werd het niet gewaar. Op zekeren
morgen, toen zij van haar wandeling
terugkeerde, was een brief voor haar
gekomen. Zij nam hem mee naar haar
kamer.
Toen vrouw Asinger het eten naar
boven braolit, schrok zij over het ont
steld uiterlijk van haar huurster, die
juist uit dé slaapkamer kwam. Zij
Icon niet nalaten haar te vragen: „Hebt
u slecht nieuwis ontvangen?
„Vraag mij nog niets, nog niet,
klonk het dof terug. Alleen net jon
getje at vandaag, de moeder kon geen
beet naar binnen krijgen. „Mag ik
Nico naar Marietje sturen?" vroeg zij,
toen vrouw Asinger kwam om af te
ruimen.
„Zeker", was het vriendelijke ant
woord.
D:e hemel was bewolkt. Zwart
dreigend hingen d© wolken over d©
toppen der bergen. Somberder dan
voorheen schenen deze op de kleine
wereld aan hun voeten neer te zien,.
Het was alsof zij beefden, die forsche
dennen, als beseften zij het aanruk
ken eener stormkracht, die niets dan
vardieo'f zoude brengen en een ver
ward geritsel steeg uit de struiken om
de smaragdzee op. Daarna werd het
weer stilademlooze, verschrikke
lijke stilte van angst. Mevrouw Wal-
burga Sarther ging naar bulten op
het balcon.
Eerst lais zij nog eens den ontvazu
gen brief. Het stond er zwart op wifcj
den eersten October moest zij hem af
staan. haar eenigen lieveling. Zij kon
het niet begrijpen. Haar advocaat
deelde haar mee, dat dé scheiding
tusschen haar ©n den vader van het
kind was uitgesproken. Dit kind ech-
ter omdat het een jongetje ©n ruina
vijf jaar oud was, werd dén vader toe.
gewezen.
„Moet ik dan alles afstaan? Heeft hij
mij niet reeds genoeg ontnomen? mom*
pelde, zij en in haar donker© oogen
scheen iets als haat ie schitteren.
Toen zij na langen tweestrijd! toe
stemde iïi de scheiding van een man,
wiens liefde ze wist het wel - zjj
sedert jaren niet meer liad bezeten,
toen v/as zeker nooit dé gedacht© bij
haar opgekomen, dat zij wellicht ooft,
eens haar kind zou moeten afstaan.
En toen de advocaat haar op deze mo»,
gelijkheid opmerkzaam maakte, kon
zij liet bijna niet gelooven.
(Wordt vervolgd)*