Sporlpraatje.
Van alle tijden.
Voor alle tijden.
ALLERLEI.
een .glas eigen gemaakte wijn, en
floot toen zoo goed hij kon, en de
dames neurieden de wijs, en James
Woflland, zwaar-matroos, na twee
maal op eene trotsche manier de ka
mer te hebben rondgeloopen, begon
plottsejing met dien wonderlijkste*!
van alle dansen.
Tiddel-loni-tom-tom, tiddel-lid-
del-lom," zongen de dames, terwijl
James met over de borst gekruiste ar
men, een verbazingwekkende, toer
door de kamer maakte op zijne tee-
nen, links en rechts uithaalde naar
boven en naar beneden sprong, en orn
kort te gaan, alles deed, wat niemand
ander zou hebben kunnen doen, en
mtet een bovenaardschen schop, die
bijna den zolder ra alt te, eindigde.
Even later kwamen de mannelijke
familieleden om de dames naar huis
te geleiden.
Welken weg moet u op, mijnheer
Woolland.?" vroeg nicht Em, toen hij
hare handschoenen dichtknoopte.
Ilc zou eigenlijk naajr Mil ford
moeien, zei hij, naarP. S. Best ziende.
Onzin zij de gastheer met geest
drift. Blijf van nacht, en ga
morgen.
Waarom, zei nicht Em, ik en
mijn broer rijden tot op eene mijl van
de plaats.
Ik zou maar blijven, zei P. C.
Best, Er staat eene sofa in de mooie
kamer.
IJ heeft me het einde nog niet ver
teld, van uw avontuur in Australië,
hield nicht- Em aan. Ilc zal denken
dat u ergens boos om is, als u niet met
ons meerijdt.
Dus James Woolland kuste de
baby, en na afscheid van juffrouw
Best, en P. C. Best, opgewonden r-r
dien eigen gemaakten wijn sloeg hem
erg lollig voor om te vechten, om
het uit te maken of hij blijven zou
of niet waarop nicht Em den arm
van James nam, en met hem naar de
dogcar liep. De andere vrouwen, be
vreesd dat Best in ernst mocht zijn.
omringd'en hem, smeekten hem om
niet onverstandig te zijn. en om zijn
maatschappelijke positie, niet- te ver-
grooien en aan zijne kinderen, en aan
de buren te denken.
De bezoekers reden weg, nicht Em
en Jaines gezeten op de achterbank
van de dogcar, met een kleed over
hun knieën, en James een vaarwel
wuivende met zijne muts.
Jongen, jongen, moeder, riep
Best, terwijl hij bezig was de borden
te helpen wasschen, dat is een
heerlijke dag voor ons heiden geweest.
Ik ben zoo blij dat de partij zoo
goed van stapel liep't Is allemaal te
danken aan dien zeeman.
Wacht eens, zei P. C. Biest moest
ik hem niet opbrengen voor 't een of
ander?
Ik geloof dat je niet half weet.
wat je doet of zegt, zei zijn kleine
vrouw gestreng.
Ga door met die borden af ie
wasschen, en praat geen onzin.
Voetbalov&rzicht.
We zijn dan toch eindelijk een heel
eind gevorderd in de verschillende
coiV;paütielijster>. Het wordt toch ook
wel zoowat tijd, want 't seizoen is al
reeds ver genoeg. De laatste Zondag
heeft geen verrassingen gebracht.
Zooals te denken was, heeft I-I. F.
C. het tegen de cadetten af moeten
leggen, alsook R. A. P. tegen de Ha
genaars. De standen hebben echter ie
kennen gegeven, dat liet iecu span
nende wedstrijden zijn geweest.
In het Oosten hebben Quick en U.
D. van plaats verwisseld, doordat
Quick eene overwinning op U. D, van
1—0 wist te behalen.
De ranglijst is daardoor al gemaakt
en Victoria is evenals 't vorige jaar
kampioen van 't Oosten en zal zich
met H. V. V. moeten meten om het
kampioenschap van Nederland.
Prinses Willielmlha speelde in
Amersfoort tegen Quick gelijk 2—2 en
zal de beslissing nu in Enschede moe
ten vallen. Volharding staat ook nog
steeds te wachten tegen wie zij den
promotiewedstrijd moet spelen. Ik
voor mij zou zeggen tegen de rood-
broeken en ik geloof niet, al is Vol
harding nu eindelijk no. 1 der 2e klasse
geworden, dal zij kans heeft óf Haar
lem, óf Ajax uit de eerste klasse te
knikkeren.
Sparta heeft A. V. V. op het Am-
sterdamsche veld ook nog een bezo3k
mogen brengen. De Rotterdammers
zijn er in geslaagd A. V. V. met 31
klop te geven en zijn met 1 punt ver
schil. op Volharding No. 2 der 2de
klasse.
Voor aanstaanden Zondag staat de
beslissingswedstrijd op het program
ma, en wel HaarlemR. A. P. in
Amsterdam; voorzeker een der span
nendste wedstrijden van het seizoen.
Deze strijd zal beslissen, wie de laat
ste plaats in zal nemen; wint R. A.
zoo j« Haarlem onherroepelijk ge
noodzaakt tegen Volharding te kam
pen; wint Haarlem daarentegen, of
speelt zij gelijk spel, dan is de eer aan
de Leidenaren. Dus een strijd waar
in de rooclbroeken weer hard zulten
weaken wat hun nogal eens is ge
beurd van dit jaar. Echter niet altijd
met evenveel succes. Mijne voorspel
ling hiervan is een kleine overwin
ning der roodzwarten. Speelt Haar
lem als tegen II. B. S., dan zou 't ook
nog wel eens omgekeerd kunnen zijn;
er valt weinig van te zeggen.
Verder speiellt VeJocdtasRapiditas
in Breda, wat wei een overwinning
zal worden voor de cadetten; de groen
zwarten hebben weer zulke rare din
gen uitgehaald. Donk maar eens aan
de 7—0 Ajax. Of zij hun mooie plaats
die zij tot nu toe hebben, wel zullen
behouden, betwijfel ik. Ze kunnen
nog wel eens verwisselen met R. A. P.
In het Oosten speelt Quick tegen
P. W. den beslissingswedstrijd, waar
van ik de kans aan laa.' ^genoemde
geef.
Dan staat nog op het programma,
een zeer voorname wedstrijd, en wel
H. V. V.Victoria in den Haag, dc
eerste wedstrijd om het kampioen
schap der geheele competitie. De Ha
genaars zullen hier wel weer als de
overwinnaars uit het strijdperk tre
den, en laten zien, dat 't voetbalspel
in het Oosten nog niet de hoogte heeft
bereikt, die het in 't Westen heeft.
Over de wedstrijden, welke plaats
zullen hebben op 3 Mei, spreek ik de
volgende week Woensdag nog wel
eens.
AMATEUR.
Een Goethe-geiSenkteeken «oor Rome.
De keizer van Duitschland heeft in j zijner jaren en gelijkt voortreffelijk
een spontane uiting vau bewondering i Vol bewondering kijkt de dichter over
voor Goethe eenigen tijd geleden een de Eeuwige Stad met een boek in de
standbeeld vau den grooten dichter rechterhand, terwijl hij met de lin
ten geschenke beloofd aan dje stad ker losjets zijn mantel vasthoudt Om
Rome, sedert eeuwen die aai'het voetstuk zijn eenige allegorische
van alle kunsten en waar Goethe de groepen aangebracht, symboliseeren-
geüukkigsie jarien zijns levens heeftdie de werken des dichters. Mignon
doorgebracht. De uitvoering van het j aan de' zijde van den ouden harpenaar
gedenkteelcen wtetod opgedragen aan als de groep der lyriek, die tegelijker
den Berüjnschen beeldhouwer profes
sor Eberlein en hoe deze zich van
zijn opdracht gekweten heeft, blijkt
uit do plaat, die een afbeelding geeft
van het monument
Overeenkomstig de klassieke omge
ving vertoont het voetstuk in een
Jonisch zuilenkapiteel de edelje
tijd uitdrukking moet geven aan
Goethe's liefde en bewondering voor
Italië. Als pendant voor deze groep
dient ter zijde een groep van Orestes
en Iphigenie, die het drama beli
chaamt, terwijl aan de achterzijde
van het gedenkt©eken in de groep
Mephiste en Faust zoowel de geheele
rijke vormen der antieke plastiek. filosofie, als het grootste werk van
Goethe is voorgesteld in den bloei I Goethe allegorisch zijn voorgesteld.
Er zijn niet alleen geschreven pla
giaten, men vindt ook heele men-
schen, die plagiaten zijn.
De herinnering aan de jeugd straalt
iu den ouderdom als de regenboog
boven een regenachtige lucht.
Als ik ipijn geheim verzwijg, dan is
't mijn gevangene, laat ik het ont
snappen, dan ben ik zijn gevangene.
De ware arbeider onderscheidt zich
door aanhoudende opmerkzaamheid
en ijver, zelfs bij de geringste zaken.
De grootste mannen waren zij, die
het alleda&gsche niet verachtten,
maar er zorgvuldig partij van wisten
te trekken. -
Geef zooals gij het liefst ontvang!
liefderijk, snel, zonder a&ïzeling
want cv rust geen zegen op de welda
den, die als 't ware aan de gevende
hand blijven kleven.
Die uit het verleden merkt het toe
komend spel,
Zulk een die weet zijn weetje wel.
Roemer Visscher.
Wie vindt of wint een waren vriend
Die heeft zijn dagloon wel verdiend.
Jacob Cuts.
Zoolang als het paard van Alex
ander den Groote in den stal stond
met eenen slechten halster aan en
eenen gelen lap op hadden, dan liet
het zich berijden van de palfrenïeren:
maar als het gong op eenen kosl■•lij
ken thus met gevlochten manen en
droeg eenen gehorduurden zadel met
twee gouden stegelrepen, dan en ken
de 't niemand als Alexander. Neemt
een werkelijke gelijkenisse van eenen
oogslag. Iemand! krijgt eenen slag in
't gezicht, 't oog zwelt wel cn wc wit
grooter; maar hij en ziel znovrri ide
als van tevoren; van gelijke: iemand
staat naar een officie; hij heeft goede
vrienden in 't spel, hij verstaat hem
van kruipen (gelijk men in den Hage
spreekt); de slag wordt gegeven. De
man zit op 't kussen, hij zwelt op en
wordt grooter; maar 't- gezicht is ver
kreukt, hij en kent geen vrienden.
Adrianus Poirters.
Hoe diep te beklagen is de menscb
die geen enkel hart bezit, waaraan
hij zijn volle vertrouwen kan schen
ken, geen hart dal met liefde zijn lij
den deelt en verzacht.
De Lente komt! Zij brengt weer loven
En vruchtbaarheid in 's r Vijks
schoot;
Met jonge bloesems mild ven,
Zie 'k haar langs veld en akker
zweven
En leven blazen in den dood.
Raar ge io open,
F.r zijn sommige menschep, die hard
op denken.
Een vermakelijk staaltje bic-rover ver
telt een Fransch bkul.
Onlangs hoorden eenige jongelui, ach
ter een prieeltje \\- srinJen, den maffe
(burgemeester; van hun dorp K t zich
kwam om den verpor., en zak met kost
baarheden en den liond-schildwacht
te halen.
Toen er iemand kwam bleken het
er drie te zijn, en James was genood
zaakt er twee vast te houden, totdat
Best den derden geboeid had, waarna
de andere door James met hun eigen
halsdoeken secuur werden gebonden
geheel op zeemans-manier.
Men zocht daarna den inspecteur
op, die het drietal meenam in zijn
karretje, maar eerst verontschuldigde
hij zich behoorlijk hij Best voor elk
toevallig gezegde dat hij gebezigd
mocht hebben, en hij beloofde een
gunstig rapport te zullen uitbrengen
bij den Hoofd-commissaris.
Die gebeurtenissen maakten dat
P. C. Best met Jim thuis kwam in een
bijzonder jolige stemming, en hij
dronk drie glazen van zijne vrouws
eigen gemaakte wijn achter elkaar uit.
James wt&rd aangespoord om het
voorbeeld van zijn gastheer te volgen,
maar hij bedankte, en nicht Em keur
de zijn weigering goed.
De lippen die drank aanraken,
zullen nooit de mijne vinden, decla
meerde zij.
Het was op dit oogenhlik, vertelde
-A-
juffrouw Best later altijd, dat haar
partijtje eigenlijk begon. Men vond
eene harmonica boven in eene hoe
dendoos die onder het bed stond, en
ofschoon zij aamborstig was, en een
paar tonen hardnekkig dienst weiger
den, James Woolland, (zooals tante
Saar zei) liet haar spreken!
Hij speelde Alice, waar zijt gij?
en een der dairies, die vroeger een
kanarie-vogeltje had gehad, dat Alice
heette weende in stilte; hij
speelde „Het molenaars muisje" en
twee zusters zongen, een de tweede
stem; hij speelde „Kom jongens en
meisjes," en tante Saar maakte eene
slapende tante van haar leeftijd wak
ker, en die twee dansten; hij speelde
„Rule Britannia" en het geheele ge
zelschap spande zich in, en deed de
p'olitie-post dreunen, en maakte de
baby wakker, die naar beneden ge
bracht werd onder een doordringend
geschreeuw, maar haar goed humeur
terugkreeg toen zij James zag. Toen
tante Saar, in een oogenblik van geest
vervoering, om eene horlepijp ver
zocht, stemde de kleine hiermede in
door te klappen met hare dikke hand
jes.
Daarom nam P. C. Best eerst nog
UIT DE IHneOELEEUWEN.
De plaat geeft een afbeeldnig vanj De plaat laat zien hoe een strijder
een tooneel uit de middeleeuwen, den achtervolgd wordt door zijn ruwe vij-
tijd van onafgebroken strijd, waarin anden. De zwaargewonde heeft mei
om de minste aanleiding, heit zwaard inspanning van alle krachten het
werd getrokken en farailieveeten tien-I voorportaal van een kerk weten te
tallen van jaren achtereen door beide bereiken, waarvan de geestelijke op
patrjtijen in bloed werden beslecht, j het rumoer van het wapengekletter
Het was de tijd van de Europeesche reeds naai- buiten gekomen was. Een
bloedwraak: er waren toen streken I gezel van den vluchteling is niet zoo
in Europa, waar de zeden niet veel j gelukkig geweest. Juist toen hij ook
beschaafder waren dan die onder de op gewijden grond den voet zou zet-
koppensnellers in Indië. Soms werd 1 ten, velde hem de hellebaard van een
op klaarlichten dag in de straten der j achtervolger en de man ligt dood voor
steden gevochten tusschen dp aan- de kerk met het hoofd op de eerste
hangers of de soldeniers van de ade tree, die zijn behoud zou zijn geweest,
lijkte geslachten, die met elkaar in Wel wil de eerste vervolger nog
strijd waren, en de overwinnende par- trachten den tweeden gewonden vij-
tij achtervolgd® de overwonnenen I and van het kerkportaal weg te halen
dan tot het uiterste. Slchts één plaats maar de geestelijke wijst hem met
was eir, waar de wapenen moesten krachtig gebaar terug en voor d3
gestrekt worden: de kerk. Wanneer j waardig afwerende' houding van den
een vervolgde er in slagen kon hetgeestelijke wijkt de ruwe krijgsman
gebied te bereiken, waarover de macht terug. De kerk heeft een mensc-hen-
van de kerk zich uitstrekte, wanneer leven gebed,
hij eenmaal gewijden grond betreden j
had, dan was hij veilig. I
Nsar het Duitsch van
CLARA YIEBIG.
91
Een prettige stem riep op het por
taal: Goed volk! Onmiddellijk daarop
gleed Richard Brcdenhofers elegante
gestalte de donkere kamer binnen,
Hè, hen jij het Richard; Su-
zanrrm's gelaat klaarde weer op, ze
strekte naar haai" broear de armen uit.
Lachend ging hij op den rand van
het rustbed zitten en kuste haar bei
de handen. Nu, hoe gaat 't, Susi, al-
weetr niet in ordle? Och!
Ze keek hem feeder in 't gezicht en
streelde hem de wangen. Men zou
naar hard. krassend orgaan nauwe-
iljijks hebben kunnen heirkennen.
Mocht jij wel uit, met dien noordoos
ten wind? Jij, waaghals! Als je je nu
WfetM* aan 't hoesten helpt! Ze gaf hem
een lichten tik.
Och wat! Hij hapte naar haar
hand. Nu niet me de wet voorschrij
ven als een klein kind! Wat wil je
toch? Hij rekte zich uit. Ik hen nu
toch zoo gezond als een visch!
Waarom wa,s je dan gister niet
bij de Veltems? Ik dacht, dat je niet
meer van dansen hield!
Ik! bewaar me!
Dan was het heel onaardig van
je om weg te blijven en onverstan
dig,ook voegde zij beteekenisyol
erbij. Irene Reiclienbach was er, en
haar werd het hof gemaakt als nie
mand. 'Je weet,, dat je kans hebt. Het.
meisje is verrukkelijk, en zoo beschei
den voor haar millioenen! De Rei-
chenhachs behooren tot je eerste fa
milies, de vader staat in hoog aan
zien; waarom draal je eigenlijk?
Ik wil niet, zei hij kortaf.
Maar, Richard! Zij werd rood
van schrik. Wat zijn dat nu voor
kuren! In het begin van den winter
maak jê haar erg het hof en nu op
eens geen lust?! Ik was a] zoo blij; in
gedachten zag ilc je gezellig ingericht,
een lieve, rijke vrouw, je kon heele-
maal voor je studies leven! Juffrouw
Reichenbach aanbidt ja. en de oude
heer zou je graag als zijn schoonzoon
zien. Lieve Hemel, ze streelde hem
weer over de wangen en zag hem met
voldoening aan ik ben toch ook
trolsch op je! Zooveel talent als jij
hebt! Richard, ik zal je ds volgende
week met Irene Reichenbach samen
invileeren, heel alleen, dan heb je de
prachtigste gelegenheid, je verzuim
weer goed te maken.
Doe dat niet, ik hou niet van
haar. Hij keek somher voor zich uit
en beet op zijn snor..
Vol ontzetting richtte zij zich op en
sloeg de bevende handen in elkaar.
Nu. nu ik de zaak zoo mooi' in orde
gemaakt en zóóveel ervoor heb ge
daan?! Je bent een afschuwelijk
mensch, koppig als een kind! Wees
toch niet zoo dwaas, je leeft en leeft
van den eenen dag in den anderen en
verteert, je moederlijk erfdeel
Dat is binnenkort op, lachte hij.
Wat dan? Koortsachtig rood van
opwinding kwam op haar wangen. Je
weet in de verste verte niet, wat er
in 't leven allemaal komt kijken! Eerst
hebben onze ouders voor je gezorgd,
en vanaf je negentiende jaar, vanaf
den dag dat wij hen verloren hebben.
zorg ik voor je. Tranen kwamen in
haar oogen. De I-Iomel weet, dat ik
alles en èlleis met de grootste liefde
liob gedaan, niemand waakt angstval-
liger en i'verzuchtiger over je talen
ten, maar maar
Zeg dat nu niet, Susi! Ja, je bent
heel lief voor me, en ik ben je ook erg
dankbaar! Hij kuste haar. Maar kijk
eens. ik wil je toeh niet eeuwig moe
dertje over me laten speten, ik wil toch
nu ook eens één keer doen, wat ik w:l.
Zij zag hem met verbaasde, open
gespalkte oogen aan. Als men zich
zijn geheele leven heeft laten leiden
en altijd onzelfstandig was en nu
opeens!
Ongeduldig sprong hij op. Dan krijgt
men er eenmaal genoeg van! Ik mag
'niet, ik wil niet altijd jouw speelgoed
zijn. de marionet, die jij aan de touw
tjes trekt, zooals jij wil. Ik bedank
jel Ik neem juffrouw Reichenbach niet,
ik doe, wat ilc wil en laat nne nu
met rust. Opgewonden liep hij heen
en weer.
Richard, niet zoo hard! Richard,
mijn zenuwen 1
O pardonl Ik, heb .óók zenuwen.
zei hij gedwongen kalm en ging weer
zitten; maar op een stoel, niet op het
rustbed.
Heb je aan een ander je woord
gegeven? Zijn zuster leunde op haar
ellebogen en keek haar broer met lialf-
toegeknepan oogen vragend aan. Ri
chard, Richard, ben je weer verliefd?
Het is verschrikkelijk! Zij haalde haai'
zakdoek te voorschijn en begon harts
tochtelijk te huilen.
Hij bewoog zich niet, hij zat als aan
zijn stoel genageld. Minuten gingen
voorbij. Eindelijk mompelde hij: Ik
hoü niet van haar. Ik wil alleen uit
liefde trouwen.
Zij lachte luid, midden onder haar
tranen door; haar lach klonk schel en
onaangenaam. Liefde?! Mijn beste
jongen. Karei en ik zijn ook niet uit
liefde getrouwd! Dat komt wel als je
getrouwd ben. die verliefdheidjes hou
den tóch geen stand. Je bent net een
kind, Richard! Liefde?!
Zij liaaldje de schouders op en from
melde haar zakdoek ineen. Natuurlijk,
wij hebben elkaar lief. Karei en ik
natuurlijk maar zooals jij het je
voorstelt, zoo is het huwelijk niet. Ar
tiestengrillen !De hoofdzaak is, dat
mc.i zich niet behoeft te bekrimpen,
en zich al het gcv. nschto comfort ver
schaffen kan. Denk cons aa, wat heb
je eraan, al hoü ja nóg zooveel van
een vrouw, als jc haar later niet te
eten kunt geven?! En dan komen er
kinderen en alle nioy-lijke moeilijkhe
den! De gedachte alleen al, dat het
met jou dien weg op zou gaan, doet
me huiveren.
Hij was bleek geworden en liet het
hoofd op de horst zinken, v.eidra hic-f
hij het échter wilskrachtig weer op.
Ilc zal werken. Mijn hoek moét toch
ééns klaar komen en en dan
heb ik al verscheiden schetsen ver
kocht; als ik goed doorwerk, maak ik
per jaar meer dan één olieverfschilde
rij af. Pianolessen van 1 mark behoef
ik daarom nog niet te geven! Hij
lachte kort en nerveus en streek zich
over het voorhoofd. k
Je bent gek, riep ze boos en wierp
brusk do voeten van het rustbed. Ik
hoop dat je geen domheid zult be
gaan! Ach, Karei, toe, doe dl©
deur dicht. Kom er in of ga er uit;
dat is veflschrikkelijk, zoo op den
