Tweede Kantoor
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
Groote Houtstraat 55,
Meestgelezen Dagblad, in Haarlem en Omstreken.
bij de Peuzelaarsteeg.
Geïllustreerd Zondagsblad.
19e Jaargang.
Dinsdag 27 Mei 1902.
No. 5798
IBLEirS DAQBLAD
ABONNEMENTSPRIJS
Voor Haarlem per 3 maanden1.20
Yoor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der gemeente),
per 3 maanden1.30
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden1.65
Afzonderlijke nummers0.02^
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.37}4
de omstreken en franco per post0.45
ADVERTENTIEN
Yan 15 regels 50 Ots.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement Haarlem
is de prijs der Advertentiën van 15 regels 0.75, elke regel meer 0.15.
Groote lettere naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 30 Cent per re gek
Bureaux: Gebouw Het Spnarne, Kampersingel 70, vlak bij de Turfmarkt.
Telefoonnummer der Redactie COO. Telefoonnummer der Administratie 122*
Intercommunale aansluiting.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur: J. C. PEEREBOOM.
Abonnementen i
Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DB LA MAR Azn. te Amsterdam.
Dit Jblad ver schijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen,
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE Co. JOHN F. JONESSuccParijs 31M» Faubourg Montmartre.
Hiel primo Juni wcrdt een
gespend voer de behandeling der zaken van
de MEIHOOTSOHAP L0I3RESÏS ÖOSVER en
«vei in de
Bit kantoor zal in hei bijzonder bestemd
zijn voer puülieatse wsss BuJlelïsss, voor de
aan neming van Advertentieman Abw nementen
«oor Kadrietn'e Sagb^d, van Advertentiën
voor alle andere Bladen in 3inn;n« en Buiten
land en voor h-t in ontvangst neuten van or
ders op Drukwerken.
lav dove laatste branche hebben ïwijonza
zaken sedert esnsgen tijd zee.» uitgebreid,
zoodat wij in staat zijn aan alle aanvragen
op dat gebied, zoowel voor als groot
werk volkome» te voldoen.
Vennootschap Loasrens Sosïer,
J. O. PEEHEBG3SS, Oir.
Haarlem's Baglbltd ran 27 Mei
berat o. a.:
Vredesonderhandelingen, Presi
dent Loubet iu Kopenhagen, Alg.
Ned. Verbond, Volksweerbaarheid
Stoompoatreer te Velaen, Lichtin
gen '95, '96 en '97.
Bericht aan onze Abonné's
op het
^V"ij deelen bij deze mede dat
het formulier, hetwelk aan nummer
22 van het Geïllustreerd Zondags
blad was toegevoegd en dat, na
behoorlijke invulling en toezen
ding als Bewijs van Aandeel
strekt in de Gratis-Verloting
van 1000.ook kan wor
den ingeleverd ten kantore
van ons blad.
Onze Abonné's, die er dus de
voo; keur aan mochten geven om
hetzelve even bij ons aan te rei
ken, dan wel per post aan het op-
gegevene adres in te zenden, kun
nen daarmede even goed volstaan.
Voor onze stads-abonné's is dat
wellicht gemakkelijker.
Niemand verzuime om van deze
waai lijk iraaie kans, welke geheel
gratis aangeboden wordt, gebruik
te maken.
DE ADMINISTRATIE.
Politiek Overzicht.
Er zijn in die laatste dagen massa'i
telegrammen aangaan die die onderhan
delingen te Vereent ging losgekomen,
dlie echter niets beslists omtrent den
wede med'edteelen, wel spoedig wede
in vooruitzicht stellen.
Donderdag was het beste, wat men
te Pretoria van liet uitzicht op den
wede dorst te zeggen, dat het blijven
van d© Boerenafgevaardigden te Pre
toria, waarover men zich na den uit
slag van die beraadslaging te Vereeni-
ging verbaasde, nog hoop gaf, dat de
vij andelij khiedien niet aanstondls hier vat
zouden worden en de kans op den vre
de niet geheel verkeken was.
Het Engelsche kabinet ïs langdurig
bijeen geweest, in verband met de vre-
desonderhandelingen natuurlijk. En
men mag wel aannemen, dat d'aar in
behandeling is geweest een tegenvoor
stel, door de Boeren gedaan, of althans
hun weigering om zich bij enkele van
de voorwaarden der Engelsche regee
ring neer te leggen. Volgens de
„Standard", die het weten kan, heeft
die Engelsche regeering haar meening
over die punten in geschil in een tele
gram naar Pretoria neergelegd.
Als het nu inderdaad, tot den vrede
komt, zal het blijken, dat de onvoor
waardelijke onderwerping onlangs
door "Chamberlain verloochend, maar
nog dezer dagen door Seddon te Johan
nesburg als heit eenig mogelijke einde
van den oorlog uitgebazuind ver
waterd is tot een toegeven op zoo rui
me schaal dat men van „de hoofd
beginselen, waarop die Engelsche re
geering blijft staan", al een zeer rek
baar begrip moet hebben.
Indien 't waar is, dat de Boeren de
onafhankelijkheid prijsgeven wanneer
zij dadelijk of binnen een vastgestel-
den en korten tijd' zelfstandig bestuur,
gelijk b.v. in Natal, krijgen, dan zul
len zij zeker geen genoegen nemen met
de belofte, dat het hun verleend zal]
worden als het verbond van Zuid'-Afri-
kaanscbe koloniën aanstaande is. En
leggen zij die wapenen niet neer tenzij
de rebellen ongestraft blijven wat
stellig is dan zullen zij geen genoe
gen nemen met de verklaring, dat al
leen de misdadigers onder de rebellen
niet wij uit zullen gaan. Zij weten
wat de Engelsche regeering en Lord
Kitchener, om hun vijanden te velde
te treffen, onder misdaad' gelieven te
verstaan.
Evenmin als op het stuk van zelf
standig bestuur en amnestie zullen de
Boeren, dlie geen grens bepaald willen
zien aan het geld, noodig tot. wederop
bouw van hoeven en het herstel van
hun veestapel, zich laten vangen door
de belofte, diat er onbeperkt geld' aan
het Parlement gewaagd zal worden
om het hun tot dat doel te Joenen, j
Niet te leen. maai- als rechtmatige
schadevergoeding willen de Boeren het
hebben.
Het zou nergens toe dienen, zegt de
„Daily News", ons te vermoeien met
gissingen over hetgeen er besproken
of beslist is in den kabinetsraad, die
twee uren lang vergaderd' is geweest,
•en door alle ministers, met uitzonde
ring van dim hertog van Devonshire,
werd bijgewoond. Maar reedis de om
standigheid dlat een kabinetsraad' op
dit oogenhlik gehouden is, wijst op een
crisis. Intusschen, al gebeuren er
groote dingen, dat brengt ons niet op
den weg om te weten wat voor din
gen
l>e „Daily News" herinnert er dan
aan. dat Chamberlain verleden week
te Birmingham zeide dat hij hoop had
maar geen vaste hoop; Brodirick heeft
Zaterdag, na den kabinetsraad, gezegd
dat 1 bi] hoopte op vrede. Moet
waagt de „D. N." het weglaten,
door Brodirick van Chamberlain's laat-
s ste zinsnede opgevat worden als een
teeken van verhoogd optimisme in re-
geeringskringen, of alleen aan het per
soonlijke karakterverschil toegeschre
ven worden? Het blad durft niet te be
slissen..
I Brodirick, die minister van oorlog,
heeft, volgens d'e verslagen Zaterdag
ongeveer het volgen die gezegd' aan een
feestmaal van de vrijwilligers-officie-l
ren: Ik zou meer zeggen dan ik mocht
indien ik uitweidde over de stukken
die thans gewisseld) wordien, en diie,
naar wij allen hopen, een voorspel
zullen vormen van de overgaaf dei- nog
te veld staandle Boeren. Al wat ik zeg
gen kan Ls dit, dat de regeering meer
dan ooit vastbesloten is geen tijdelijke
verlichting van lasten te koopen door
iets op te offeren wat noodig is voor
de vestiging van een duurzamen wede
en duurzame veiligheid' in Zuid-Afri-
kaLord Rosebery, die Zaterdag
avond in de National Liberal Club het
woord voerde sprak ook enkele woor
den over den oorlog. Ik heb, zeide
hij, er nooit aan getwijfeld, en ik twij
fel er niet aan, of na dleze, ik wil niet
zeggen wapenstilstand', maar na deze
vreedzame schikking, zoo goed als op
den grondslag van veTlies der onaf
hankelijkheid voor die twee republie-
j ken, de wedle in Zuid-Afrika verzekerd
zal zijn.
De „Daily Telegraph" geeft de vol
gende overweging ten beste: Wij weten
h >e de onverzoenlijke Boeren verklaard
hebben dat on,afhankelijkheid het eenL
ge was waarvoor men mocht leven of
sterven. Indien zij nu bereid zijn,
dat geliefde voorrecht op te offeren,
is het wel uiterst onwaarschijnlijk dat!
zij om kwestiën van minder belang
het vooruitzicht om hun gezin en hun j
eigen haard terug te krijgen, zouden
prijsgeven..
Zoo schrijft ook die „Times" in een
hoofdartikel: Dat er besloten is, te on
derhandelen over voorwaarden waarin
onafhankelijkheidgeen plaats vindt, is
op zichzelf al een groote stap voor-'
w aarts, want het beginsel van het:
voortzetten van dien oorlog is daarmede
prijsgegeven. Mannen die moeten er
kennen dat zii niet langer vechten voor
hun onafhankelijkheid zullen zich wel
dra de waag stellen, waarvoor zij dan
eigenlijk vechten, en die vraag zal hun
krachtig opgedrongen worden door hen
die den oorlo? moedie zijn.
De „Daily Mail" spreekt van een
ultimatum, of „wat op een ultimatum
neerkomt", dlat aan die Boeren voorge
legd. zou zijn, waarna dezen weer aan
het onderhandelen gegaan zouden
zijn, en het blad vertelt nog een en an-
der dat wij maar laten rusten; het acht
overigens het vooruitzicht, op den we-
de zeer hoopvol .hoewel het de moge-'
lijkheid toegeeft dat pas Dinsdag of
Woensdag een officieeïe verklaring af-
gelegd zal worden.
Buitenlandsch Nieuws.
President Lonbefc te Kopenhagen
President Loubet verliet Zondagmor
gen om 8 uur met minister Delcassé
en gevolg de Montcalm en ging met:
een harpoenierssloep over op de Cassini
om zich naar Kopenhagen te begeven.
De Kommer kwam aan boord van de
Cassi'ni en heette president Loubet wel
kom. Deze stelde daarop die heer en
van het gevolg voor aan den Koning,
die zich met allen minzaam onder
hield. De kroonprins en verschei den
andere prinsen vergezelden den Ko
ning. Op de kadien stond een aanzien-!
lij ke menigte, die den president harte
lijk toejuichte.
De koning geleidde zijn gast naar 't
kasteel Amallënborg.
Aan het dejeuner dav hier plaats
hadt, werden twee toosten uitgebracht.
De Koning zeide:
„Ik haast mij, u mijn oprechten
dank te betuigen voor uw vriendelijk
bezoek en betreur slechts dat het zoo
kort diuurt. Ik .drink op de gezondheid
van den president en op zijn schoon,
vaderland?'.
Presidient Loubet antwoordde:
„Bij dien terugkeer uit het land dat
ons dierbaar is. kan niets mij aangena
mer zijn dlan den eerwaardiigen souve-j
rein te begroeten van dte natie voor
welke Frankrijk achting en sympathie
heeft. Ik drink op dien Koning, de ge
heel e koninklijke familie en op den
voorspoed! van het dappere Deensche
volk."
Nadat Loubet met den Koning een
rit had gemaakt door de binnenstad,
begaf h" zich na een hartelijk afscheid
om 4 uur 's namiddags aan boord van
die Cassini, dlile koers zette naar het
noorden.
ïïartiniqne.
Donderdagmiddag is de gemeenschap
per kabel met Martinique plotseling ver
broken. Men heeft zich daar ongerust
i over gemaakt; de Kabelmaatschappij liet
hekend maken, dat de storing het gevolg
moest zijn van een verplaatsing van het
kabelschip Pouyer-Quertier, dat voor
Fort-de-France voor anker lag.
Laffan's correspondent te Fort-de-Fran
ce meldt dat de paniek voortduurt: de
meeste bewoners willen het eiland ver
laten. De stoomschepen Versailles en
Viilede-Tanger zijn naar de eilanden en
het vasteland vertrokken met 450 emi
granten, veel meer passagiers dan deze
schepen in gewone gevallen aan boord
nemen. Toen de twee booten vertrok
ken, heerschte de grootste opgewonden
heid onder hen die niet medegenomen
konden worden, velen stonden snikken
de op het strand de vertrekkende sche
pen na te kijken.
Aan boord van de Dixie moeten zich
eenige (Amerikaansche) geleerden be
vinden, die naar St. Vincent gaan om
daar de uitwerking der uitbarstingen te
onderzoeken. Andere geleerden vertrek
ken naar Saint-Pierre.
Volgens een bericht uit Fort-de-France
hebben hevige slagregens de asch weg
gespoeld van den plantengroei op het
eiland.
Binnen den nieuwen krater van de
Montagne Pelée is een aschkegel te zien
van meer dan honderd voet hoog, door
de uitbarstingen opgeworpen.
Do Pelée werpt nu nog dikke wolken
rook en waterdamp uit, overigens is op
Martinique alles rustig.
Stadsnieuws.
Haarlem, 26 Mei 1902.
Lichtingen '95, '96 en '97. Het
bestuur van het Haarlemsch comité, der
drie lichtingen heeft aan het Centraal-
Comité der lichtingen 1895, '96 en "97, het
volgende adres gezonden:
Kameraden!
In onze laatste vergadering van het
comité .bovengenoemd, is besloten, met
het oog op de mogelijke verwerping van
het wetsontwerp Lobman, Heemskerk c.s,
alsmede denkende aan dezelfde moge
lijkheid dat de lichting '97 wordt buiten
gesloten, de volgende vragen aan uw
comité ter beantwoording te zenden.
Ie. Wat denkt gij, dat er gedaan moet
worden bij verwerping van het wetsont
werp Lohman-Heemskerk c. s.
2e. Wat denkt gij, dat er gedaan moet
worden indien het wetsontwerp Lohman-
Heemskerk c.s. wordt aangenomen en
de lichting 1897 daarmede wordt uitge
sloten.
Wij verzoeken u deze vragen zoo spoe
dig mogelijk door uw comité aan de
orde te doen stellen, te beantwoorden en
een afgevaardigde te benoemen, die ons
congres, (van alle plaatselijke comité's,
in Utrecht te houden, den Zondag, vol
gende op den dag waarop bovengenoemd
wetsontwerp zal worden verworpen) zal
kunnen bijwonen. Wij verzoeken u dus
deze vragen te beantwoorden, deze ant
woorden aan mij op te zenden en een
afgevaardigde (of meer) te benoemen,
die gemandateert op ons congres zal ver
schijnen. 't Is natuurlijk overbodig u aan
te sporen om nu de agitatie weer zoo
sterk mogelijk te doen worden. Wij re
kenen daar dan ook op; voor de drie
lichtingen staan wij, wij mogen dan
ook niet dulden, dat 1897 er wordt buiten
gesloten, daar deze lichting op denzelf
den rechtsgrond staat als de beide vori
ge lichtingen. Vooruit dan, makkers, nu
is het weer tijd, nu nog eens flink de
zaak aangepakt. Men heeft gemeend, dat
wij sliepen, laten wij toonen dat we nog
krachtiger kunnen optreden dan reeds
geschied is. Nog eens: „aangepakt ka
meraden 1"
Namens hot Centraal Comité,
W. Ch. MERKS, Secretaris.
Het bestuur van het comité alhier, zal
per advertentie bekend maken, wanneer
er, om het bovenstaande te bespreken,
eene openbare vergadering zal plaats
hebben.
HET BESTUUR.
Haarlem, 26 Mei 1902.
Binnenland.
Feuilleton.
Naar het Duitsch van
CLARA VIEBIG.
26.
Arm kind1, zei mevrouw Langen
en bracht haar schreiende dochter in
de kamer daarnaast.
B rekenhof er verroerde zich niet.
Hij had geen woord van kalmeering
voor zijn vrouw.
Nonsens ontzettend, bromde
hij, mijn schilderij maakt alles weer
goed.
Op den drempel struikelde Lena; ze
hief plotseling het gezicht op uit den
zakdoek, dien haar nioeder haar tegen
de oogen drukte, en draaide het hoofd
om naar haar schoonzuster.
Jij jij, zei ze dreigend jelui
allemaal jelui allemaal! Somber
gleden haar blikken van Susanna naar
Richard. Schei uit, jelui, riep ze zin
neloos heftig met een gillenden ge
broken klank in haarstem, je vermoordt
mijn geluk! Jelui hebt er allemaal
schuld aan! i
Ze stiet haar moeder terug, ging al
leen de andere kamer in en deed de
deur achter zich op slot.
Mevrouw Langen staarde met een
onthutst gezicht naar de gesloten
deur; toen werd ze vuurrood. Onzeker,
schuw keek zij naar de sofa.
Ik ga ook heen, goeden dag, zei
Haar schoonzoon hield haar niet te
rug; onmiddellijk daarop hoorde men
de gangdeur toeslaan. Broer en zus
ter waren alleen.
Dat is 'n mooie boel! Haha! Me
vrouw Allenstein keek nijdig de ka
mer rond, zag toen haar broer aan;
hij zat daa.r, het gelaat beschaduwend
met de hand. Eerst lachte ze zenuw
achtig luid, toen barstte zij los in
gesnik. Deze scène met brutale belee-
digingen was werkelijk te veel voor
haar zwakke zenuwen.
Dat jij zoo iets kunt dulden! steun
de zij achter den schei-gekleurd en
zijden zakdoek. Mijn zenuwen! Wat
zal Karei wel zeggen?
Mevrouw Suzanna vroeg nooit naar
haar man, maar jn groote oogenhlik-
ken voerde ze hem toch in 't veld.
- Karei zal buiten zich zelf zijn.
Het is ongehoord! Dat heb je nu voor
ie liefde alles doe ie uit liefde
dat is nu je loon! Ze snikte kramp
achtig en greep naatr haar hart.
Wat klopt mijn haait; het springt!
o! oü
Haar broer werd bang; hij schoof
dichter naar haar toe.
Ik smeek je, zeg er niets van aan
Karei, fluisterde hij. Lena meent het
werkelijk niet zoo, je moet het haar
niet kwalijk nemen ze is nu een
beetje opgewondten en dan die in
vloed van haar schoonmoeder ver
geef het haar, Susi-lief!
Hij kuste zijn zuster en streelde haar
de kunstig opgemaakte haren.
Och, arme jongen! Susanna
schreide nu echte tranen. Heb ik 't
je niet gezegd, heb ik het niet vooruit
geweten? Zij hief het hoofd op, legde
beide handen om zijn gezicht, enkeek
hém medelijdend) aan. Mijn trots,
mijn Richard! Lang bleef zij hem in
zijn oogen zien, als een bedroefde
moeder in die van haar slecht kind.
- Heb je ooit, vloo'g ze ineens op,
dat onverstandige, kleine vrouw
tje, zich tegen jou te verzetten, jou het
leven te verbitteren! Bloedige tranen
zou je
Zenuwachtig kromp ze ineen, er
werd geklopt. Daar stond Greta ook
al in de deur; ze wachtte nooit op het
De ziekte van H. M. de Koningin
Men meldt:
De ontsmetting der vertrekken ten pa-
leize is gereed, zij heeft plaats gehad
onder leiding van den arts Pot en de
heeren J. M. Romijn, hofapotheker, en
diens broeder dr. G. Romijn, door mid
del van formaldehyde.
De ontwikkeling dezer dampen ge
schiedde volgens een door dr. G. Ro
mijn uitgewerkte methode nl. door ver
hitting van een met sterk phosphorzuur
vermengde formaldehyde-oplossing.
De vertrekken, die vooraf, op de voor
het invoeren van het gas bestemde ope
ningen na, geheel waren dicht geplakt,
werden daarna ongeveer twintig uren in
dien toestand gelaten, waarna het for
maldehyde, dat een hevig prikkelenden
reuk bezit, door instoomen van ammo
niakgas onschadelijk werd gemaakt.
Deze methode heeft het voordeel, dat
gee nenkel voorwerp aan de behandeling
ontsnapt en er niets wordt aangetast of
beschadigd.
Naar men verneemt, heeft H. M. de
Koningin aan den opperkamerheer, K.
J. G. baron van Hardenbroek van Berg
ambacht, opgedragen tijdeus zijn bezoek
te St. Petersburg, waar hij de Roode-
Kruis-conferentle bijwoont, een audiën
tie aan te vragen bij den Keizer en de
Keizerin van Rusland, om namens Hare
Majesteit aan de keizerlijke familie dank
te betuigen voor haar belangstelling
in de ziekte van H. M. de Koningin
Morgenmiddag om vier uur vertrPkt
baron van Hardenbroek naar St. Peters
burg.
Uit het Loo meldt men, dat dr
Roessingh gistermiddag zijn aange
kondigd bezoek aan d'e koningin heeft
gebracht met den heer Pot en om half
zes teruggekeerd is. De geneesheeren
moeten den gezondheidstoestand der
Koningin zeor gunstig bevonden heb
ben.
De toestand van H. M. de Koningin
blijft gelukkig vooruitgaand. Houdt
dit aan, dan zal H. M., om weer geheel
op krachten te komen, een tijdlang
buitenslands vertoeven.
Uit Diez a/d. Lahn wordt aan dte
Frft, Zeit. gemeld, dat Koningin Wil-
„binnen!" Onder de krulletjes op
haar voorhoofd was ze donkerrood.
Dè.t was haar toch te erg; ze had nog
nooit bij iemand gediend, bij wien de
slager om zijn geld kwam manen. Al
was het jaar ook nog niet om, toch
besloot ze den dienst op te zeggen; al
leen al9 ze haar twintig mark opslag
gaven dan misschien?! Je hebt
toch ook je point d'honneur!
Ze draaide het vette slagersboekje
tusschen haar vingers heen en weer
en hield het. toen als een „mene tekel"
in de hoogte.
De slager, zei ze met impertinent
gezicht, „hij moest nog dTie maanden
hebben. En dan wou ik nog zeggen,
dat ik tegen den eersten den dienst
opzeg, we hebben vandaag den vijf
tienden,
Je meent het toch niet! Bredenho-
fer was vreeselijk geschrokken. Greta
had altijd goed eten op tafel gebracht
groote stukken gebraden vleesch, waar
hij zooveel van hield, aan het ontbijt
malsch, koud vleesch, en nooit meer
dan tweemaal hetzelfde.
Je gaat toch niet weg, herhaalde
hij nog eens. Geen mensch heeft je
iets in den weg gelegd!
Nee maar Greta voeldie, dat
haar actiën stegen, ze zette een erg
brutaal gezicht.
Mevrouw Allenstein had het vette
boekje gegrepen, met spitse vingers
bladerde zij het door.
Wat wat? Twintig mark vleesch
per week? Dat maakt per maand tach
tig mark! Hier staan summa summa-
rum ongeveer driehonderd twintig
mark aan vleesch. Dat is ongehoord
veel voor zoo'n klein huishouden! Ze
keek het meisje scherp aan.
Nou, denkt u misschien, mada
me, dat ik het geld gestolen heb? Gre
ta was in den hoogsten graad belee-
digd. Daarnaar kunt u in al mijn
vroegere diensten vragen. Nooit is mij
iels ovterkomen, all ((3 heb ik onder
mijn berusting gehad. Maar zoolang
heeft de slager ook nooit hoeven te
loopen! Ze vertrok honend haar ge
zicht Wat moet ik tegen den man
zeggen, mijnheer Bredcnhofer.
Ik zal hem het geld zelf wel even
brengen. Ga jij maar. Bredenhofer
was erg opgewonden; de hand, die
van zijn zuster het boekje aannam,
beefde. Hij ging naar de schrijftafel
en zocht het huishoudgeld van zijn
vrouw; met een treurig gebaar schud1-
de hij de portemonnaie leeg; slechts
een paar mark en wat klein geld kwa
men' er uit gerold.
IIet is verschrikkelijk, waar Lena
toch al dat geld laat? I-Iij keerde zijn
eigen zakken binnenste buiten. Wat
fataal, ik kan alles en alles bij elkaar
niet verder dan tot vijftig mark ko
men de man moet nog maar wat
wachten. Ik begrijp niet hoe een
mensch zooveel kan opeten! Verve
lend, erg vervelend! Steeds nog gloei
end rood ging hij naar de deur.
Richard, riep Susanna zacht, Ri
chard, wacht eens! Je moet den sla
ger betalen en dadelijk, zei ze beslist.
Al was het alleen maar om de meid;
dat schepsel is onbeschaamd. Hier
ze haalde haar dikke portemonnaie
voor den dag en maakte hem open
ik wou Gerson betalen, maar nu wacht
ik daar nog maar wat mee. Hier heb
je driehonderd mark; maak je nu maar
van hem af!
Susanna! Verder zei Bredenhofer
niets, maar men kon het hem aanzien
dat hem een pak van het hart viel.
Hij vloog de kamer uit, en kwam na
een oogenblik fluitend' weer naar bin
nen. Zijn gezicht was opgehelderd,
geen plooi meer op zijn voorhoofd.
O, jij goeie Suzi! Hij ging naast
zijn zuster zitten en glimlachte tegen
haar. Wat lief van je, jij bent toch
maar do beste! Binnen een paar da-
