NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD. Meestgelezen Dagblad in Haarlem en Omstreken. Het Einde* IPe Jaargang. Zaterdag 14 Juni 1902. No. 5814 HAARLEM'S EAfiBLAD ABONNEMENTSPRIJS: ADVERTENTIEN Yoor Haarlem per 3 maanden1.20 Oi^l Yan 15 regels 50 Ofce.; iedere regel meer 10 Ots. Buiten het Arrondissement Haarlem Yoor de dorpen ih den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der gemeente), is de prijs der Advertentiën van 15 regels 0.75, elke regel meer 0.15. per 3 maanden1.30 jk Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat. Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden1.65 llh 1 Reclames 30 Cent per regel. Afzonderlijke nummers. 0.02fjl Bureaux: Gebouw Het Spaarne, Kampersingel 70, vlak bij de Turfmarkt. Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.3724 Telefoonnummer der Redactie 600. Telefoonnummer der Administratie 122. de omstreken en franco per post0.45 Interoommunale aansluiting. Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur: J. C. PEEREBOOM. Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam. Dit blad verschijnt dagelijKs, behalve op Zon- en Feestdagen, Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE Co. JOHN F. JONESSucc., Parijs 31K* Faubourg Montmartre. tfa&rlem'B Dagblad van 14 Jnni beiat oa.: Een motie van Schalk Burger, Uit Zuid Afrika, De Franscne Kamer, Moord te Tilburg, Een eigenaardig geval, Het Gemeente lijk slachthuis. Advertentiën VOOE HET Zaterdagavondnummer. Meermalen zijn wij tot ons leedwe zen genoodzaakt Ad/vetrtentiën af te wijzen voor het Zaterdagavondnum mer, die des Zaterdagsmorgens pas worden bezorgd. Wil men zeker zijn van de plaatsing dan is inzending op Vrijdagavond noo- dig, uitgezonderd natuurlijk kleine ad vertenties of familieberichten, die moeilijk vooraf kunnen worden inge leverd. De ADMINISTRATIE. Het gemeentelijk slachthuis. De Raadscommissie ter voorbereiding van een gemeentelijk slachthuis heeft ons gisteren een teleurstelling bezorgd. Niet alleen, omdat zij nu in de plaats van drie en een halven ton gouds, zooals vroeger was toegestaan, vijf en een hal ven noodig meent te hebben voor een goed slachthuis, maar vooral omdat zij ronduit verklaart, dat de exploitatie rekening over het eerste jaar zal sluiten met een nadeelig saldo. Deze teleurstelling moet voor vriend en vijand van het abattoir groot wezen. Daaraan heeft niemand gedacht. Meer malen hebben wij, de oprichting van een gemeentelijk slachthuis als overbodig bestrijdende, van de voorstanders te hoo- ren gekregen: „wat praat je toch? Het slachthuis zal aan de gemeente immers geen geld kosten, de slachtloonen zullen zóo worden berekend, dat ze alle uitga ven volkomen dekken. Niet meer (want er mag aan een slachthuis niet verdiend worden) maar ook niet minder. Dit was inderdaad een argument van beteekenis voor de oprichting van het abattoir. Het valt evenwel totaal weg, nu de Commissie met prijzenswaardige openhartigheid ons voorbereidt op een nadeelig saldo van het eerste jaar. Welis waar zet zij die becijfering eenigszins vreemd op en trekt nl. van het nadee lig saldo een som van f 5000 af, omdat die zou moeten worden uitgegeven voor uitbreiding van den gemeentelijken keu ringsdienst, indien er geen slachthuis tot stand kwam, een uitbreiding waar toe de Raad natuurlijk nog niet eens be sloten heeft. Zij komt zoodoende over het eerste jaar tot een nadeelig saldo van J 7325. Maar hoe in de volgende jaren? De toe lichting van de deskundigen zegt: „men verkrijgt in verband met de bovenge noemde cijfers weliswaar in de eerste jaren een verlies In de eerste jaren. Derhalve niet over het eerste jaar alleen. De belasting betaler heeft maar weer pal te staan. Wij betwijfelen zeer, of het slachthuis een meerderheid in den Raad zou hebben verkregen, wanneer dat van te voren bekend was geweest. Nu de zaak een maal zoover is gekomen, terrein is aan gekocht, een directeur benoemd, in be ginsel tot den bouw is besloten, staart, de Raad voor een moeilijk geval. Hij kan de slachtloonen verhoogen, maar daar wil de Commissie, die deze waarschijnlijk al hoog genoeg vindt, klaarblijkelijk niet aan. Hij kan besluiten tot de uitvoering van het aanvankelijke, kleinere plan, maar zal huiverig wezen daartoe te besluiten, omdat de Commissie thans voor een goed plan zooveel hoogier eischen stelt en de Raad dus gevaar zou loopen, half werk te dp en. Het eerste rapport over den bouw van een slachthuis, opgemaakt door de hee- ren Leijh en van Oijen, dateert van drie jaar her. Dat sedert dien tijd door zien en hooren, deze zelfde rapporteurs hoo- gere eischen stellen, achten wij verklaar baar. Alleen zouden wij wel hebben ge- wenscht, dat het verschil niet bijna 2 ton ware gewenscht. Haarlem zou langza merhand den naam krijgen, dat het met zijn ramingen voor groote werken niet gelukkig is. Voor ons allen is het een harde noot om te kraken. En hoewel wij niet gaar ne alarmeerende noodkreten slaken, vra gen we toch: „waar gaan wij op die ma nier met onze belastingen heen? Wat moet er van ons financieel evenwicht worden, wanneer een stichting, die zich zelf behoort te bedruipen, jarenlang aan de gemeentekas geld kosten zal?" Politiek Overzicht. Thans iis zooals men weet de Engel- sche „Standard/' weer gekomen niet een motie van Schalk Burger, aan de Boeren over de onderwerping op 31 Mei te Vereendging aangenomen. In de motie wordt betreurd, dat de Engelsche voorwaarden moeten worden aangenomen zooals zij daar liggen, of afgewezen zonder meer betreurd wordt de weigering der Engelschen om te onderhandelen op den grond, slag van onafhankelijkheid, en zich in verbinding te stellen met de vertegen woordigers 'in Europa. De motie zegt verder, dat er niet langer een aan neembare re dan beistaat, dat een vo ort, zetting van den oorlog de onafhanke lijkheid zal verzekeren, en dat een verlenging van de vijandelijkheden niet gerechtvaardigd is. Daarom wor den de voorwaarden aangenomen, ter wijl het vertrouwen wordt uitgespro ken, dat de toestand spoedig verbete ren zal, en het volk het volle genot- verkrijgt van de privileges waarop liet recht heeft. Men ziet er weer uit, hoeveel waar 'is van het beweren, als zouden de Boeren het einde van den oorlog op deze wijzg, bij,na toejuichen; het is ook gebleken uit de door de „Stan dard" gepubliceerde brieven van Boe renleiders. Lord Kitchener seinde den lOen de zer uit Pretoria Gisteren hebben de commando's van Tonder en; van Heerden zich bij Ventersdorp overgegeven. In het kampconcert, dat later gegeven werd. zongen de Boeren Aul-d Lang Syne en God save the King. Verdere- over gave 'in W.-Transvaal167 geweren en 23.000patronen. In het district Er- melo 302 geweren en in Zoutpansberg 136 geweren, makende sinds mijn laatste rapport in het geheel 1023 in geleverde geweren. Waajrom geeft Kitchener nu het aantal ingeleverde geweren en niet 't aantal burgera op Men heeft gezien dat er niet zooveel geweren ingeleverd worden als er burgers inkomenin vele gevallen zijn er münder geweren dan burgers. Moet het misschien moeie-lijk gemaakt worden uit offi- cieele getallen op te maken, hoe sterk de commando's nog waren? Laffan seint uit Pretoria den lOen, dat al ruim 8000 Boeren zich hebben overgegeven. De meesten schijnen in uitmuntenden staat te verkeeren. Zij zeggen, dat zij volop kost hadden., broodven vleesch,, maar het was zeer moeielijlt aan ldeeren te komen, Het is hun vooral te doen om hun vrouw en kinderen terug te zien. Als zij hun wapens afgelegd' hebben galop poeren zij naar het naaste vluchtelingenkamp en vragen naar hun mensehen. Reuter seinde den 11 den uit Kaap stad Commandant Kemp, de wel be. keilde luitenant van de la Rey, heeft zich te Mafeking met een aantal van zijn mannen overgegeven. Buitenlandsch Nieuws Uit Zuid-Afrifea. Men leest in de „Times" „Het departement van oorlog ont vangt vele vragen om inlichtingen be treffende het vrijlaten van krijgsge vangenen in gevangenschap of op pa rool, de verstappliig van de bepaling voor de uitgifte van verloven om in Zuid-Afrika te mogen landen en de- censuur op telegrammen e-n brieven. Het verzoekt nu ons blad' te melden, dat Kr. Mis. regeering deze vragen be hoorlijk zal overwegen, en dat, voor er een besluit is genomen om den be- staanden regel te veranderen, geen aanvragen van bizondere behandeling in indiv.id'ueele gevallen ingewilligd kunnen worden." In dit verband' deelen wij nog mede. dlat een landgenoot, die hier te lande bij een agent van een stoom vaartlijn op Zuid-Afrika inlichtingen ingewonnen had. het volgende ant woord kreeg Hiermee moeten wij u mededeelen, dat passagiers naar Zuid Afrika alvorens hun passagebiljet uit gereikt wordt, ten kantore van den Engelschen consul de verklaring moe. ton teekenen „I have never been a Burgher, or taken out Burghei- rights in the late South African Republic or Orange Free State". (Ik ben nooit burger geweest of heb nooit burger rechten verkregen in de voormalige ZuicLAfilLkaansche Republiek of Oran je Vrijstaat) De Engelsche consul heeft bij zijn gouvernement aange vraagd, of deze instructie van kracht bleef. Behalve deze verklaring is, gelijk men w&c't. nog een bijzonder verlof om in Zuid-Afrika te landen, noodig. Het transportschip Canada, dat gis teren uit Southampton ils vertrokken, brengt eenige troepen en reizigers naar Kaapstad over». Het schip zal St. Helena aandoen en daar eenige krijgs gevangenen aan boord nemen, om hen naar Zuid-Afrika te brengen. Volgens de Refit Bleu komen be halve Louis Botlia, ook Reitz en Lu cas Meyer binnenkort in Europa. De Randtmijneni hebben in Mei 138,602 ons goud opgeleverd tegen 119,588 in ApriL De correspondent van Reuter te Pre toria seint nog: „Het is eigenaardig om de Boeren te hooren over de vreemdelingen die hen geholpen heb ben. Over het algemeen spreken zij hun, hartelijke minachting voor hen allen uit, behalve voor die Amerika nen. Een groot aantal, zeggen zij, waren zuiver avonturiers, die er al leen op geld uit waren. Van de Duit- schers sprekende zeide een der voor name commandanten: ze wanen, alleen goed om do paarden een ze eren rug te bezorgen". Behalve de Amerikanen, dat spreekt. Dat zijn „Angelsaksers". bij na zoo goed als Britten. Zoudien de Boeren ook minachtend gesproken hebben over - Slegtkamp, dien zij tot aanvoerder van een korps Boeren ge kozen hebben? Maar, de Boeren zullen cte Hollanders niet als vreemdelingen beschouwd hebben. En dan, van wien komt het heele bericht? Een Engelsch correspondent. Het I's wel Bennet Bur leigh van de „Daily Telegraph" niet van wien e<on voornaam Afrikaner gezegd heeft: Ik ken hem goed, het is een knap schrijver, maar een snoe ver en hij zou iemand kunnen dood liegen in Zuid-Afrika geven zij el kaar over het geheel echter niet veel toe. Wat de oorlog gekost heeft. Dinsdagavond; is aan het Engelsche Lagerhuis meegedeeld in den vorm van een witboek hoe groot de mili taire uitgaven zullen zijn gedurende de jaren 1902 en 1903 in Zuid-Afrika, bij benadering. Behalve de 145,000,000 gulden, uit gegeven in d'e maanden April en Mei, blijft er nog te betalen een som van 350 millioen gulden,. Hiervan is ruim 100 millioen bestemd voor soldijen en helooningen, ruim 50 millioen voor te rugvoer der troepen naar Engeland 25 millioen voor transport naar de koloniën e-n 90 millioen voor levens- middelen. Uit de Fransche Kamer. In de Donderdag gehouden Kamerzit ting waren de tribunes overvol. De afge vaardigde Bussière hield zijn interpella- tie over de algemeene politiek der Re geering. Hij zeide, dat het kabinet Wal- deck-Rousseau de rust op straat herstel de, en noodigde het nieuwe kabinet uit, een offensieve houding aan te nemen, en zijn programma geheel uit te voeren. Spreker eischte voor alles van de Regee ring een billijker belastingverdeeling. De afgevaardigde Jaurès zeide, dat het Regeeringsprogramma den socialisten bevredigend toeschijnt. Voor alles moet men zich beijveren het evenwicht in de begrooting te herstellen ;hij eischt ver der de strenge toepassing der wet op de vereenigingen. Jaurès zeide verder, dat de socialisten voor het leger het militie-stelsel zuilen voorstellen. Hij dringt aan op het goed keuren der Brusselsche suiker-co nventie, en op de scheiding van kerk en f-iaat. De socialisten zullen wetsontwerpen in dienen om hunne theorieën in de wetge ving in toepassing te brengen. Spreker houdt een lang pleidooi ten gunste van de ontwapening, waarbij hij zich grondt op de resultaten der Haag- sche conferentie. De afgevaardigde Sembat bestrijdt de ministerieele verklaring, en eischt de hervorming der rechtspraak, waarvan de zaak-Humbert de noodzakelijkheid be wijst. De afgevaardigde Lasies bestrijdt de theorieën over de ontwapening, daar een oorlo dichterbij kan zijn, dan men meent. De minister-president Combes ant woordde, dat het alemeen stemrecht zich duidelijk uitsprak voor de staatkunde va nhet kabinet-Waldeck-Rosseau. Hij vraatg der KameT die staatkunde voort te zetten, totdat de vijanden er van tot onmacht zijn gebracht. Het clericale ge vaar is, dank zij Waldeck-Rosseau en André, veel verminderd; maar een deel der geestelijkheid bleef niet binnen de grenzen harer bevoegdheid. „Het behoud van generaal André als minister van oorlog toont welke houding de Regeering tegenover de nationalisti- I sche woelingen wil aannemen; het leger willen wij onttrekken aan den geest van favoritisme. Het leger moet nationaal en niet nationalistisch zijn. De Regeering zal de wet op de con gregaties zonder zwakheid toepassen. Wij zijn vast besloten onze beloften 1e houden. De meerderheid kent ons uro gram, zij zal zeggen of wij haar vertrou wen genieten". Deze verklaring werd door de linker zijde met langdurige toejuiching begroet. De oud-minister Ribot protesteert te gen een staatkunde van represailles. De Regeering verklaart zich te vereeni gen met een motie, voorgesteld door Co- det en Jaurès, waarin wordt gezegd: „De Kamer, vertrouwende op de Re geering voor de toepassing van een strenge anti-clericale staatkunde, van fiscale hervormingen en van sociale so lidariteit, gaat over tot de orde van den dag". Het eerste deel der motie, uitspreken de het vertrouwen der Kamer op de Re geering wordt aangenomen met 319 te gen 124 stemmen, en de geheele motie daarna bij acclamatie goedgekeurd. Masolino. Het proces tegen den beruchten roover Muso Lino is Woensdag een behandeling van drie maanden beëindigd. D.e jury acht alle ten laste gelegde misdaden bewezen en is niet van meaning, dat Musolino ontoereke ningsvatbaar is. Zij veroordeel die hem tot levenslange detentie en acht jaren celstraf. Musolino heeft van dit vonnis cas satie aangeteekenidi. Algemeene Berichten. Een ernstige pokken-epidiemi© woedlt in de streken van Vitry, bij het Pas- de-Calais. In sommige gemeente zijn gansche huisgezinnen aangetast. Ge vallen met doodielijkne afloop zijn ook reedis voorgekomen. Stadsnieuws Haarlem, 13 Juni 1902. Chr. Nat Werkmansbond. Donderdagavond hield d'e afd. Haar lem van den Chr. Nation alen Werk mansbond haar 4e huishoudelijke jaar vergadering in het Rrongebouw, met welwillende medewerking van liet Chr. Fanfare-corps „Kunst na Arbeid", dir. de heer Geor" Schmidt, en het Ned;. Herv. Zangkoor, onderafd. van dein Bond! De voorziter, de heer J. W. Ililbrau- der .opende de vergadering met allen een hartelijk welkom toe te roepen. Hiet deed spreker goed1 zooveel leden te zien. dat stemt blijmoedig, geeft re den tot dankbaarheid, zeide hij. Van onze afdeelin- kan eene groote kracht uitgaan, als men maar eensgezind,1 blijft, d'och dut is helaas niet altijd' het geval. Meer dingen zouden tot stand' gekomen zijn, wanneer or mee* gemeenschappelijk gevoelen was ge weest. Waarom werken, zoo weinig chistelijk werklieden mede tot de in standhouding dezer organisatie? Dat komt omdat er geen meerdere kracht van ons uitgaat, omdat er alleen be geerte is naar de groote kas. Onze bond toch stelt zich ten doel niet al leen de stoffelijke, maar ook de gees telijke belangen der leden te beharti gen. Ten slotte zeidie spr.: „God geve ons een genoeglijk uur van samenzijn" waarna hij de 4e jaarvergadering voor geopend verklaarde. Daarna kreeg dis. Hulsman, van Zandfvoort. bij afwezigheid van dien eere-voorzitter, den heer Van Hennep, hel woord. Deze spreker herinnerde in zijne feestrede aan het laatste boek van Mater li nek, waarin d/eze het leven der bijen overbrengt op den toestandi onzer maatschappij. In een bijenkorf toch treft men aan het symbool van het geluk, de Koningin. Onder haar staan honderden! nietsdoeners, doch daar naast staan duizenden werkbijen. En zoo is het ook in onze maatschappij. In een bijenkorf worden de nietsdoe ners doodgemaakt, wij willen d'it ech ter niet doen, maar wel zullen wij zo minachten. Maar tegenover die hon derden nietsdoeners staan in de maat schappij dlufzendien in alle rangen en standen, diie werken met hot hoofd', of met de hand. Het devies onzer maat schappij is dan ook: „Laat ons wer ken", De liefde voor den arbeid ala zoodanig moet in aller harten zijn. Maar laat ons diaarhij niet vergeten, dat wij den steun van boven, van den Koning der Kaningen noodig nebben, die ons in onzen, arbeid kan sterken. Ten slotte schetste spr. die aankomst van onze geëerbiedigde Koningin. Wil helm ina te Schaumburg, die na Haar gelukkig herstel, daar Haar verloren krachten hoopt te herwinnen. Wij allen hopen, dat Zij" spoedig haar oude krachten terugkrijst, zeide spr. Want aan het. hoofd van den Staat i's noodig eene Vorstin, eene Ko ningin. Met daverende toejuichingen werd dieze met geestdrift uitgesproken rede begroet. Daarna ward het programma ver der afgewerkt en gaven bovengenoem de muziek- en zangverc-enigingen vele nummers ten beste. Voor die ledein was het een avond vol genot Feuilleton. Eene Vertelling uit Monte-Carlo, naar ERNST GEORGY. In Café de Paris te Monte-Carlo speelde de muziek vroolijke wijsjes. Alle tafeltjes waren bezet. De electri- sche tram, die met krijschend geluid van Condaniine kwam, bracht tel kens nieuwe scharen bezoekers. Een deel hunner snelde terstond, de stra lende, hel verlichte trappen van het Casino op en verdiween in het hooge voorportaal. Eenigen wandelden lang zaam door die heerlijke palmenlanen, die van het Casino naar het kleine Paleis van het Crédit Lyonnais voer de. Natuur-1 lefhebbers begaven zich naar de plantsoenen, die vol bloemen geur waren, en op de terrassen nabij de zee gelegen waren. Het was eene le vendige b e weging, dat af- en aan ge drentel der elegante menigte, het heen en weer rijden der equipages,die op geld beluste spelers naar de speel holen brachten, of kunstminners in het mooie, stralende paleisje dat was gewijd) aan allerlei kunst. Uit, den voortuin van het prachtige hotel de Paris trad een paar, op ze keren afstand door een bediende ge volgd. Deze droeg de overjas en het witte manteltje van den heer en dame, die nu bleven staan en om zich heen zagen. De heer, een krachtvolle, ernstige, mannelijke verschijning, was dehan- delsraad Venecke, een der Duitsehe groot-in dustricelen. Lachend keek hij naar zijne slanke, schoons vrouw, die in dien aanblik van het heerlijke uit zicht verzonken was, en zei: Nu, lieve Jutta, heb ik je te veel verteld? Is het niet wonderbaar? Het. is als een fata morgana, een sprookje uit Duizend en een nacht, antwoordde zij langzaam. O, maar je zult eerst oogen op zetten, als wij d'aar binnengaan! Deze speelholen met haar verblindende luxe Hij wees naar het Casino. Neen, Frans, vandaag niet! alsje blieft niet. Lach niet om je klein provinciaal gansje, want ik ben tot dusver niet over de Duitsehe grenzen geweest. En nu deze reis, deze aldoor afwisselende en voortjagende schoon heden. Wij blijven nog zoolang hier Dat Casino zal ik later nog wel eens zien. Laat mij dit eerst nog eens goed genieten, en met alle bijzonderheden in mij opnemen. Zooals je wilt, Jutta! Laat mij je nu maar eens rondvoeren. Ik ken hier iedere plek. Dus eerst daar rechts naar beneden, voorbij liet Casino,door de palmenlaan. Dan langs de zee. Een uitzicht als je daar hebt, neen, eenig. Beneden Condamine, hoog boven, rechts Monaco, voo,r ons de diepblau we zee, en achter ons het witte Casi no. Kom, Ga nu mee, liefste! De jonge wouw nam zijn arm en liet zich alles zien. Van tijd: tot tijd legde hij uit. Meest echter liepen zij zwijgend voort. Venecke bewonderde stil en tevreden bet ernstige doch be koorlijke gezichtje van zijn verrukt jong vrouwtje. Dit huwelijk met de dochter van zijn inspecteur, die zon dier midldelen was, had hem wel wat toespelingen en spotternijen gekost, maar hij liet d'e boosheid van zijn fa milie, den hoonlach dar wereld, die hem een verlliefden dichter noemdne, kalmpjes over zich gaan. Jutta ontving in een voornaam meis jespensionaat 'die laatste opvoeding.1 die haar van nature harmonisch we zen nog ontbroken had. Zij werd de groote dame, die in verschillende ta len gemakkelijk praten kon. En zij bleef dat kinderlijk vertrouwende schepseltje tegenover hem. Jutta schonk hem twee prachtige kinderen, regeerde in zijn vorstelijk tehuis met onnavolgbare waardigheid en was de verpersoonlijking van zijn geluk. Zoolang Louis© en Wilhelm klein waren, had de zorgzame moe- dier zich niet van hen willen verwij deren. Maar nu zij vier en vijf jaren oud waren, had zij graag aan den wensch van haar man gehoor gege ven. Hij had met haar Italië door reisd! en wilde nu aan de Riviera ge heel tot kalmte komen. En haai-voort durende geestdrift voor al het schoone maakte voor hem het sinds lang be kende wedier nieuw, bezienswaardig en mooi. Licht leunend op de balustrade keek zij nu naar de wiegelende zee. Van het café drongen de gracieus© wals- wijzen van den Weenschen meester tot hier dloar. De stemmen der voor bijgangers klonken in de klare nacht lucht dubbel duidelijk, afgebroken deelen van gesprekken op zich zelf staande woorden in allerlei talen wer den van tijd tot tijd gehoord. Plotse ling deden eenige bijzonder duidelijke Duitsehe woorden mevrouw Venecke haastig omzien. Ook haar eichtge- jnoot hoorde ze. Nu, voordien duivel, dat moet gij dan maar aan mijnheer von Blohne vragen! Die zal het wel weten! I O, die.Ontzaggelijk verach tend klonken deze beide kleine woor den. Ilij was toch bij de cavallerie, dus hij zal je best kunnen raden! Neem 'dank je, zoover De bei die heeren verwijderden zich en verdwenen achter 't pittoreske rau- ziekpaviljoen. Venecke en zijn echtgenoote keken elkaar lachend aan. Maar toch werd haar gezicht met een gloeiend rood bedekt O, o, Jutta, dreigde hij spot tend, dat beteekant wat Den eersten avond in Monte Carlo hoor je al den naam van je voormalige vlam! Wie wget <of je hem nidt zult weerzien.. Von Blohne en cavalerie-officier, dat kan toch uitkomen... Zij vleide zich zacht tegen hem aan. Die vlam is al lang uitgebrand, lieve. Ik kan hem kalm wederzien. Ook al was hij nog even schoon en overmoedig als voorheen, voor mij is hij ongevaarlijk geworden. .Ik heb jou toch en onze kinderen! Do geheimraad drukte haar arm vaster tegen den, zijne en zag haar gelukkig aan: Ja, kind!, jij hebt een hart van goud! Van jou ben ik zeker! Maar het is in elk geval goed, dat jij weet, dat hij hier is, als wij hem wellicht onder de spelers dlaar ginds ontmoeten. Wie weet of het wel Her- bert Blohne is. Maar wij hebben heel weinig dragers van dien naam in het leger! Nu ja, dan moge het zoo zijn, Frans, Ik geloof zelfs, dat het mij zou verheugen. Zio mij eens aan, ik ben toch niet meer het zeer laag onder hjem staande, halfbeschaafde, arme meisje van vroeger. Ik ben zooveel geworden door jou. Zelfs meer dan hij. Want Zijne Majesteit heeft aan mijn tafel gegeten, en als vriend met mij gesproken. Zij lachte. Nu ziet gij hoe trotsch en ij del ik ben. Zacht streek hij haar met de hand langs de wangen: Neen, Jutta, je dtoet hem onrecht. Blohne heeft je toch, niettegenstaan de het standverschil, warm en oprecht gedurende langen tijd liefgehad. En,

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1902 | | pagina 1