DE ZATERDAGAVOND
GRATIS BIJVOEGSEL VAN „HAARLEM'S DAGBLAD'
IpSpfia,
fel
Letterkundig Weekblad voor Jong en Oud.
Prijsraadsel.
Mmsfa&E
Haarlemmer Halletjes.
Bi». HQ.
Zi5rt»'r^«e 22 Honembar,
i9U2.
Meeat gelescen Dagblad in Haarlem en Omatreken.
De oplossing van ons vorig prijs
raadsel bleek te zijn:
VERKIEZING.
Na loting werd de- prijs toegekend'
aan den heer H. W. BOUWMAN,
Kennemerstraat 9f rood.
0n9 nieuwe Prijsraadsel is als
volgt:
Het geheel bestaalt uit 9 letter's en
is binnenkort in 't vooruitzicht.
Een huis is verdeeld in verschillen
de 9, 8, 6, 4, 5, 2.
Water bevriest tot 1, 2.
7 is 8.
Als prijs loven wij dezen keer uit:
EEN BOEK.
In den Regerj.
Het leven en de bedrijvigheid in de
badplaats Scheveningen waren al sterk
aan 't minderen. De lichte toiletjes zag
men allang niet meer. daarentegen
d'oemden de denri-saisohs en de na-
jaarsmantels reeds op en de weinige
wandelaars 's middags op pier en zee
boulevard hadden den kraag hoog op
geslagen. In de ScheveningscheBosch-
jes namen de bladeren al een donker
bruine of gele tint aan. en menige
booze windvlaag werkte er toe mee,
om de takken kaal te maken.
Charles, de keiln,er in het Oranje-ho
tel anders heet hij gewoonweg Ka-
rel," stond zich aan t venster der eet
zaal tc vervelen en keek knorrig naai
de zee, die door den September wind!
onstuimig werd bewogen. Hij dacht j
eraan, hoe weinig logés er nog maar;
waren overgebleven en dat bij zelf ook-
weldra terug zou keeren naar hef, pro
vinciestadje, waar zijn vader zelf een
hotel deed. Zoodra hij van school
kwam, had vader hem naar de groot©
steden gezonden, om zich in het vak
te bekwamen en te leeren met voorna
me menseden om te gaan. Als piccolo
in een hotel in Amsterdam was hij be
gonnen en had zich zoo opgewerkt tot
zijn tegenwoordige betrekking, die de
hoogste klasse was van zijn leerschool.
Daarover nu stond hij te denken
toen de luide stem van een dame hem
deed opschrikken.
liet was mevrouw do douairière Van
Elzenstein moeder eener huwbare
dochter. Éen collega had hem verteld,
dat die twee jaar op jaar in het Oran
je-hotel konion logeerem en er grinni
kend bijgevoegd, dat de oude dame zoo
hard was als een spijker en zoo trotsch
als een pauw en dat zij alleen hier
kwam om voor haar dochter een niet
alleen rijken, maar ook voornamen
echtgenoot te zoeken, maar nog niet
éen clie 'in liet aas had gebeten.
Dit laatste had Charles sterk ver
wonderd., want freule Anna was een
mooi meisje, 26 jaar oucl en in t minst
niet trotsch. Hij herinnerde zich nog
zeer goed, hoe hij van den zomer, toen
hij zijn vrijen middag had, haar eens
in de Scheveiïingsche boschjes had
ontmoet en hoe verrukkelijk zij er toen
uitzag in haar glad-witte zomerkleedje.
Hij had haar gegroet en zij beant
woordde zijn groet met een lief hoofd
knikje. Nog was zij niet uit het ge
zicht, toen het begon te regenen en ter
wijl zij tamelijk ver van het hotel af
waren had Anna geen parapluie bij
zich. Charles, die er wel een had mee
genomen, stak deze op, en even later
kwam de freule hem achterop, en vroeg
of ze ondier zijn parapluie mocht loo-
pen, wat hem ten toppunt van geluk
bracht, want nu moest zij dicht tegen
hem aariloopen. ja, zelfs nam zij fami
liaar zijn arm, terwijl zij met een lief
lachje vroeg
Mag ik?
Of eigenlijk, ten toppunt van geluk
wus hij toen nog niet, dat zou hij
straks bereiken, als zii in een laan
kwamen, waar zij noodzakelijk dooi
moesten, en d'-'e halverwege onder wa
ter stond. door den velen regen van
gesloten en gij zijt en blij t onverloofd.
dezen zomer.
Anna had witte schoentjes aan, die
i.otaal bedorven zouden zijn, wanneer
zij door dien modderplas had gewaad
en daarom waagde Charles, die door
haar prettig ongedwongen gesprek op
de wandeling zeer stoutmoedig was ge
worden. het haar voor te slaan, dat
hij haar door dien plas zou dragen.
Zij nam het lachend aan en kort
daarop drukte hij haar blozend aan
zijn borst, terwijl zij de paraplu bo
ven hen beiden ophield en toen zij zoo
weer op een drogere "plaats waren aan
gekomen, veroorloofde hij zich een kle'i.
oe galanterie, door te zéggen
Hoe jammer, dat die plas niet wat
grob ter was.
Zij was cl aar volstrekt niet. boos om
geweest, maar had hem lachend met
den vinger gedreigd en gezegd
Pas in 's hemels naam maar on,
dat mama er niets van hoort
De mama
Ja, zijn collega had gelijk de oude
dame was onverdraaglijk trotsch en
verbeeldde zich dat de geheel© wereld
voor haar in 't stof moest bergen.
Juist toen Charles zoo stond te Dein
zen, kwam zij woedend de eetzaal bin
nen gevolgd door haar dochter. Op
Charles sloeg zij in 't minst geen acht,
die telde niet mee, een kellner
Neen, het is ongelooflijk riep zij
uit. daar had ik toch zoo zeker ge
dacht dat de baron zich zou declaree-
ren, en in plaats daarvan vertrekt hij,
terwijl hij van ons slechts door een
kort. briefje afscheid neemt.
Eerst toen werd zij Charles gewaar,
en snauwde zij hem toe
Kellner, breng thee.
Charles verdw een, maar hoorde nog,
hoe zij haar aochter verwijten deed:
Het is je eigen schuld, dat zich
gc-en man voor je opdoet, Je doet er
niet de minste moeite voor en je arme
moeder kan z'ich alleen afsloven om
je onderdak te brengen. Ik geloof,
clat het eir tijd voor wordt. Wat moet
ik met een oude vrijster aanvangen
O. als ik in jou plaats was, dan zou
ik al tien maal getrouwd geweest zijn.
Ge zijt net als uw vader, geen greintje
energie.
Maar mama, wat had ik dan moe
ten doen Ik ken toch den baron niet
om den hals vallenEn bovendien,
heeft hij niet den m'instén indruk op
mij gemaakt 1
Och korn, onzin! Een meisje van
26 jaar zonder vermogen wou die nog
wachten, tot een man indruk op haar
maakte Die mioef eenvoudig trou
wen, zoo goed' en zoo spoedig mogelijk,
daarmee basta. Waarvoor.heb ik nu
den geheelen zomer mijn kostelijke geld
uitgegeven Om van den winter nog
erger krimp te lijden. Het seizoen is
Anna wilde iets antwoorden, zeggen
dat zij liever niet meer naar een bad
plaats wilde gaan, dat die mannen
jacht" haar tegen de borst stuitte,
maar bij het eerste woord reeds viel
hoar mama haar in de rede en nu werd
zij inderdaad grof, verweet haar dat
zij een ondankbaar nest was, niet
waard een zoo goede moeder te hebben.
I Waar blijft die thee nu? brak zij
haar eigen woorden af. De menschen
schijnen hier te denken, dat zij, nu er
bijna niemand meier is, zich om die
paar logés niet meer behoeven te be
kommeren maar dan zullen zii mij
anders leeren kennen. Ik ga naar de
directie, ik ga mijn beklag doen.
Tegelijk stond zij op.
Mama riep d:e dochter bedeesd,
maar zij lette er niet op en liep de
eetzaal uit.
Een oogenblik later kwam Charles
met de thee binnen.
Zet d'aar maar neer als 't u belieft
zei de Anna, Mama komt dadelijk.
Charles keek op. Wat was dat-?
Het meisje weende inderdaad.
Wat is er gebeurd freule vroeg
hij vol deelneming en met zachten
blik zag hij haar aan.
De hartelijke toon, waarop hij dit
vroeg, deed haar goed en opeens was
het haar, alsof zij haar verdriet min
der voelen zou, wanneer zij iemand
had, wien zij .er deelgenoot van ma
ken kon.
Bovendien was Charles geen vreem
de voor haar, dat hij een kellner was,
maar een kellner dat deed er min
der toe. Hij was toch ook een mensch,
zoo goed, misschien nog beter dan
menig ander.
En zij vertelde hern alles hoe mama
tot eiken prijs een man voor haarwil
de zoeken, die rijk en van voorname
afkomst was, hoe haar die huwelijks-
jacht een gruwel was. en dat zij nog
liever ongehuwd zou blijven dan' zich
zoo te laten versjacheren.
En Charles hooirde haar met belang
stelling aan, bijna zonder het zelf te
weten, was hij naast haar gaan zitten.
.■aar freule, waarom verzet ge u
ei' dan niet tegen?
Ik IVlij verzetten Zij glimlach
te weer. - - En n og- wel tegen Mama.
Maar op die manier maakt zij u
diep ongelukkig. Ais een ander haar
eens flink de waarheid zei.
Zijn oogen glinsterden toen hij zoo
sorak.
Een ander Maar wie
Wie? hij was plotseling on
dernemend geworden Ik
U
Ja, ik. Zie mij maar oens aan.
Maar ik moet steun hebben aan u i
Ik begrijp u niet.
Ja, ik kun het misschien niet zoo
mooi zeggen, als de heertn van uw
stand, maar ik meen het er des te eer
lijker om. Ik ben 28 jaar oud, u 26,
dat past juist bij elkaar. Ik ken u. U
weet het misschien niet meer. van on
langs, maar Ik.Zou u mijn vrouw
willen worden 'l
Ziezoo, het was eruit, dat had moei.
te genoeg gekost.
En nu biechtte zij ook op zij had
menigmaal aan 'hein gedacht, sedert
die wandeling m den regen en eens
zelfs van hem gedroomd.
En ik droom lederen nacht van u
riep hij vroolijk uit, en tegelijk sloeg
bij zijn arm om haar heen en kuste
haar op den mond.
Daar klonk een gilop den drem
pel van de eetzaal stond de douairière,
verstijfd van schrik.
Anna De kellnerIk val in
zwijm
Doe geen moeite, mevrouw, zeide
Charles. Ilc heb het genoegen u om de
hand uwer dochter te vragen
Wat kon ik er aan doen? vroeg
de douairière later aan een barer ken
nissen. De man heeft mij eenvoudig
overrompeld, en bovendien is Anna
meerderjarig. Zij moet ten slotte zelf
maar weten, wat zij doet. Ik wasch
mijn handen in onschuld.
Een gedenkteeken voor koningin Vitoria in Indië.
De Engelsche officieren en manschap-11. brengen voor de oprichting van eeni bruikelijke plechtigheid van een groot
pen van het politiecorps van Ahmad- gedenkteeken voor de koningin. aantal Europeanen en notabele inlan.
nagar, in Bntsch-lndië, hebben hun Onlangs is dit monument, waarvan ders.
eerbied voor wijlen koningin Victoria !wij hier een afbeelding geven, en dat te
getoond, door onder elkaar geld bijeen Nagar geplaatst 'is, onthuld met de ge-1
Nu, dat kon zij gerust doen, de bra-
ve dame, want haar Anna'is zeer ge
lukkig en vindt er werkelijk een ge
noegen in haar man behulpzaam te
zen in het beheer van een flnik ho
tel. haarman, die zoo goed vóórhaar
s, dat hij het vuur uit den hemel zou
halen, als hij er haar een plezier mee
kon doen.
ALLERLEI.
Bellini.
Den len November 1801, niet zooals
gewoonlijk abusievelijk wordt opgege-
veu J Nov 1802, te Catania, op het
schoonste eiland der Middellandsche
Zee Sicilië, werd Bellini geboren Zijn
grootvader Vincenzo, (gest. 1829) en
zijn vader Rosario (gest. 1840) waren te
Catania geachte, doch overigens zon
der onderscheiding genoemde musici.
Reeds in z-ijn prille jeugd openbaarde
zich zijn buitengewone aanleg en trok
in zijn vaderstad de aandacht, want
de Raad van Catania verleende hem
een jaarlijkschen onderstand door be
middeling van zijn beschermster, de
hertogin van Sammarttno.
.Met achttien jaar kwam Bellini te
Napels en genoot van Tritto en Zinga-
reüi zijn opleiding. S. Sebastiano
Choron heeft in zijn lijvige drie folio
banden Principes de composition des
écoles d'Italie'het grondstelsel waar
naar, en het materiaal waarmee ge
werkt. werd aan deze conservatoria,
der wereld nagelatenmaar aan de
muziek van Bcilini zal men het niet
vermoeden, dat hij met zulken zwaren,
degelijken kost is opgevoed. B. met
zijn zacht, teerhartig, mijnierziek ge-
1, zijn beminnelijk maar lichtzinnig
oppervlakkig karakter,schijnt niet veel
rut gehad te hebben van dit onder
wijs. Onder de tucht der klassieke
studiën kon hij zich niet buigen, al
thans men bemerkt in zijn werken wei
iiIg of niets van hetgeen op contra
punt uf poiyphonie gelijkt
Arth. Pougin merkt dan ook op, dat
men leemten in zijne werken vin
dend, die niet aan zijn meesters, al
lerminst aan Zmgarelli moet wijten.
Maar B. bad veel van de natuur
meergekregen het gemak van schrij
ven. dat velen zich door langdurige
oefeningen moeten verwerven scheen
bij hem gedeeltelijk aangeboren. Doch
toch getuigen zijn niet-dramatische
werken, dat zeJfs den rijkst bedeelde
de gebraden duiven niet in don mond
vliegen.
Als vooroefeningen tot zijn eerste
tooneelwerk schreef B. tal van kleine
composities voor fluit, klarinet of
symphonteën, drie missen en twaalf
psalmen. Tot maestrino of kweekeling
van het conservatorium bevorderd,
openbaarde zich zijn ware roeping,
teen hij zijn krachten aan dramati
sche1 muziek wijdde.
Met de cantate „Ismene" had hij
reeds de aandacht getrokken, maar
niet de kleine opera Adeison en Sal-
vina". die in 1824 op het tooneel van
hot conservatorium werd vertoond,
bleek het vooral, dat Bellini's verbeel
dingskracht en gevoel hoog ontwikkeld
waren.
De tooneeldirecteur Barbaja was
over deze eersteling zoo voldaan, dat
Hij niet aarzelde den drie en twintigja
rigen debutant een libretto voor een
opera toe te vertrouwen. Deze „Bian-
ca en Fernando', het tweede tooneel
werk dus van B., maakte den compo
nist door geheel italië bekend B. had
het geluk, dat zijn werk door eender
eerste theaters in den schouwburg San
Carlo te Napels werd opgevoerdden
30en Juni 1826. De koning, die deze
opvoering bijwoonde, behoorde tot de
meest opgewonden toejuichers.
Vele werken volgden ,,11 Pirata",
La Straniera, Zaira, Montechi et Ca-
puleti, La Sonnambula, Norma, Bea
trice di Tendra, I Puritani, 1835, in
welk jaar de levensdraad van den zoo
hoog begaafden componist werdafge-
saedend en24sten September blies
Bellini te Putaux, bij Parijs, den laat-
sten adein uit.
Wreede straffen uit de
middeleeuwen.
In de jaarboeken der oude rijksstad
Augsburg vindt men o.a. zeer belang
wekkende aanteekeningen betreffende-
de Duitsche rechtspleging in de mid
deleeuwen, eenige mededèelingen over
de bestraffing van vervalsebers van
voedingsmiddelen. Deze strafbepalin
gen overtreffen in Draconische wreed
heid de hardheid van de bloedigste
verordeningen van Karei V.
Zoo wordt verhaald
1456. Hang Kolbel, burger van Nurn-
berg, en Lienhard Frye van Thalmes-
sing wegens vervaisching van safraan
en andere specerijen met de door hem
vervaLsclite waren op den Vrijdag na
Misoricordias levend verbrand en hun
helpster, Pfrager, levend begraven.
1459. Uli'ich Heydenheimer, burger
van Nurnberg, ctie den wijn, weiken
bij te koop aanbood, met water had
vermengd, uit bijzondere genade de
beide uoren afgesneden.
Een /.aterdagavqndpraatje.
De Haarlemmers, voor zoover ze niet
tot de ingewijden behoorden, zullen
wel met verwondering gelezen hebben,
dat de heer Van de Kamp behoort tot
de sollicitanten naar de betrekking
van hoofdopzichter bij de gemeenterei-
niging. Het komt niet dikwijls voor,
dat een lid van den Raad dingt naar
een gemeentelijke betrekking, ai ware
het alleen, omdat hij dan zijn Raads
lidmaatschap natuurlijk moet laten
vairen.
Ik denk wel, dat niemand meer ver-
wonderd zal zijn geweest dan de heer!
De Breuk, toen hij als wethouder mj
liet Stadhuis zitting hield om de can-1
didaten te ontvangen en deze sollici-1
tant naar binnen stapte. Kén ding isj
wel zeker de wethouder moet met lietj
ondervragen van dezen aspirant gauw
klaar zijn geweest. En wij leeken, die1
voor de deur van de StadhuisvertrekJ
ken blijven staan en er niet doorheen;
kunnen kijken, wij kunnen ons aan-l
genaani, zoo niet nuttig bezighouden!
met de vraag of de heer Van de Kamp!
kans heeft of niet.
Zal hij werkelijk de opperste onzer
reinigers gaan worden Er is niemand,
die daarmee grooter verplichting op
zich zou laden dan hij. Hij heeft im
mers sinds jaar en dag gezegd, dat
de boel niet deugde welnu, men zou
nu kunnen zeggen: „toon. dat gij 't
beter kunt". En hij is daarvan dan
ook zoozeer overtuigd, dat hij bereid
is een benoeming voor éen jaar aan te
nemen. Blijkt "hij in dat ja.ar niet te
voldoen, dan kan men hem weer kwijt
rakenvoldoet hij wel, dan kan een
definitieve benoeming volgen.
Sommige menschen zéggen ,,B. en
W. zullen hern misschien wel willen,
omdat er dan een opposaut uit den
Raad gaat". Daar geloof ik niet veel
van 't Zou van B. enW. niet op zelf
vertrouwen wijzen, en daarbij is
Van de Kamp nog wol een lastig op
posant Mij dunkt van niet In elk
geval kan hij niet halen bij d'e heeren
Hugenholtz, Hofland Schram, Groot,
Die hebben het zoo duizelingwekkend
ver gebracht in de kunst van opponee-
ron, dat Van do Kamp aan geen con
currentie donken kan.
Ik houd het er dan ook voor. dat de
vraag, of de heer Van de Kamp kans
heeft, eenvoudig zal afhangen van de
ze andere vraag„wie zijn de andere
sollicitanten Zijn daar betere on
der, dan heeft bij geen kans, zoo niet,
dan heeft hij wel kans.
Deze zaak is dus dan ook naar mijn
'meening zoo doodeenvoudig, dat. ik er
niemendal meer over weet te zeggen.
Bijna even eenvoudig als het feit, dat
een der advocaten uit. het Teylerproces,
Mr. Noyon to Arnhem, zich als zooda
nig hoeft teruggetrokken. De redactie
van dit blad heeft hem met de gepas
te vrijmoedigheid, die den waren jour
nalist kenmerkt, en die door men
schen, die er niets van begrijpen, bru
taliteit wordt genoemd, gevraagd,
om welke redenen hij dat gedaan heeft.
Mr. Noyon van zijn kant heeft, mc'f
de even gepaste vrijmoedigheid, die
den advocaat in het dagelijksc.li leven
kenmerkt en die door menschen, die
er wel iets van meencn te be
grijpen. voor slachfvaardigheid wordt
gehouden, op dat briefje niet gean*
woord. Even goeie vrinden
Iedereen begrijpt de redenen van den
advocaat ook wel zonder dat hij die
noemt. Hij wil er natuurlijk niet meer
mee te maken hebben, en dat strekt
hem tot eer. Het ns een kleine kunst,
de. menschen idealen voor te spiege
ler. van groots erfenissen de "voor
zichtigst en ralten van de wijs bij de
voorspiegelingen van zakken rnet'zil
ver en goud. waar je maar in helt.
rond te tasten. De stakkers, die daar
hun goede dubbeltjes aan wagen, zul
len bekaaid wegkomen. Een advocaat
is toch zekerde man niet, die de men-
•ch&n alleen heeft te adviseeren over
al hun wens chen en droom en line on
zinnig die ook mogen wezen, Als hij
zijn taak van raadsman goed opvat,
dan behoort hi j hun dingen, waar geen
kans op is, te ontraden.
Dit is nu een klein stukje moraal,
niet aan 't adres van Mr. Noyon na
tuurlijk. Ik voel me vandaag in de
stemming voor een levkepreek, en zet
dus in die richting mijn beschouwin
gen voort. Nu en dan komen er in
vereerngingen mensehen optreden,
die aangekondigd worden als bekeerd,'
dit of dat. En daar er zoolang de
wereld staat, menschen overgaan van
het eene geloof in het andere, treft het
nu den een en dan den ander. Ik voor
mij heb er altijd ietshoe zal ik het
zeggen... iets vies is misschien wat
kras, maar toch wel iets terugstoot ends
in gevonden, Het is niet fijngevoeld,
noch van de partij, die den man laat
optreden, noch vooral van den man,
die optreedt. Waarom staaf die aan
kondiging er bij Zal de spreker zijn
vroegere overtuiging gaan heoordeelen
en beschimpen Dan vind ik bet er
ger dan vies. Zal hij dat niet doen
dan behoefde ook de bijvoeging hekeer.
de dit of dat er niet bij,
Ik kwam hier zoo op, omdat de
Chr. Zending een kaart heeft rondge
zonden. waarop vermeld staat., dat er
Zondag samenkomsten zullen worden
gehouden over het onderwerp „het
volle Evangelie", waarop als een van
de. Sprekers vermeld staag M. Klere-
koper. bekeerd Israëliet. Ik vind deze
aankondiging overbodig en ongepast,
om de hiervoor genoemde redenen.
Veel beter ben ik te spieken over het
adres van bewoners van allerlei ge
meenten, die aan of bij de tramlijn i
liggen van de Noord-Zuidhollandsche
Stoomtram Haarlem Leiden. Deze
adressanten vragen om een wachtlo
kaal bij de tram in den Hout. Nu is;
weliswaar de Raad met deze tramlijn
niet bijster in zijn schik, Een vorig ge- j
meentebestuur heeft vergunning gege
ven, dat de treinen tot voor het Wapen
van Amsterdam kunnen doorloopen en
nu zoudén de tegenwoordige Raads
leden de haele tram graag uit. den Ilout
willen vveg hebben en doen altijd een
beetje boosachtig, wanneer er van deze
onderneming gesproken wordt. Maar
dat een vroegte Raad een flater ge
maakt, heeft, kan de onderneming toch
niet helpen en de passagiers nog veel
minder.
Om hen is het in hoofdzaak te doem
Ze pleiten zoo aandoenlijk voor éen
wachtlokaal, die Oegstgeestenaren,
IIaarlemmermeerenarenLissenaren, I
Sassen heirncnaren, Bennebrockena-
ren, HiUegomenaren en Heemstedena-
ren. Ze zijn zoo één van hart en één
van zin, dat Dr. M. Colenbrander te
Heemstede met dertien and&re ingeze
tenen zijn renuest ondertoekende n a-
m ens de burgerij van Heemstede.
Zc'o'n dokter toch Hij kent de men.
sciien van binnen en van buiten.
Als ik het voor 't zeggen had, dan
mocht do stoomtram haar wachtlokaal
bouwen. Het gaai toch niet aan, dat
een drukke stoomtramlijn geen wacht,
huis heeft aan 't drukste eindpunt, zoo
dat vrouwen en kinderen in weer en
wind moeten staan wachten en de man
nen tegen hun zin in een café wat
gaan gebruiken. De concessie voor een
dergelijk wachthuis zou dan gegeven
kunnen worden, totdat de concessie
van de stoomtram afgeloopen is. Dan
kan de Raad beslissen, of ze beide te
gelijk uit den Hout zullen worden ver
wijderd, en. zooals de heer Springer
wil, omstreeks bij hef BI au wb ruggetje
liun plaats en eindpunt zullen vinden
Mocht uit dankbaarheid voor dit
gunstig advies Dr. Colenbrander met
de heele burgerij van Heemstede' mij
een beleefdheidsvisite willen maken,
dan waarschuw ik hem, dat mijn huis
daarvoor te klein is, en ben bereid,
don wil voor de daad te némen.
Datzelfde wil ik ook doen met een
reclamebordje van de Haarlemsche
Industrieschool. Dit onnoozele bord
je is vastgemaakt op den zijmuur van
liet. kantoor van. de firma ivrelage en
wijst, met een pijltje in Oostelijke rich
ting. Inderdaad is dat dar. ook de
richting waar de school ligt, maar er
is toch aan deze plaatsing een gevaar
verbonden. Het bordje hangt, name
lijk aan een bmnenmuujr. iiotidt de
zoeker zich nu stipt aan de aanwijzing,
dan wandelt hij den tuin van de firma
Krol age binnen, marcheert in oostelij
ke richting voorwaarts en loopt, ten
slotte tegen een schutting aan. Kan
hij in Je perfectie klimmen dan levert
dit geen bezwaar op. maar gaat dat
moeilijk omdat de hij een zij is. dan
zit er niê'-.s andei's op, dan terug te
keeren naar hel punt van uitgang en
daar den hoek van de schutting om te
i slaan, de Bünemhofstraat in. Ik bied
dus dezen raad aan belangstel
lenden aan „gaat veel naar do Huis
houdschool maar neemt u in acht voor
dat bordje
aarvoor moeten we ons tegenwoor
dig al niet m acht nemen 'De lieve
jeugd kimt zelfs over muren heen om
appels en peren te stelen. Voor dit feit
stonden oensdag twee jongens voor
den kantonrechter. Het was gebeurd
tussehen i en 11 September, dus meer
aan twee maanden geleden. Ik wil
gelooven dat. het kantongerecht 't
ut uk heeft, maar is deze tusschenruim-
te niet wat lang voor jongens van elf
en dertien jaar En de. eisch is f2.—
boete De c-isch nog maar, do straf dus
wordt nog minder. Het eind is. dat
die ouders de drie kwartjes betalen die
de rechter oplegt, en dat de jongens
ci afkomen met een standje over het
half vergeten misdrijf,
i'ocJi beginnen boeven van professie
ook met zulke diefstalletjes. En daar
om zou ik willen, dat er geen twee
naanden voorbi j.gi ngen. tusschen daad
at terechtstelling, en dat niet ten laatste
de ouders gestraft worden in plaats
van de kinderen. Onmiddellijke straf
van de boosdoeners zelf. Dus geen
geldboete. En ik denk met weemoed
terug aan den stok van. de vroegere
dienders, die dadelijk na de boosheid
strafte, en die pijn deed1. En ik denk
ook aan het. cachot, waar de kleine
boosdoener vroeger wel eens ingestopt
werd en waar hij zoo bang voor was.
Dat alles mag niet meer. Stok en
cachot zijn uit den booze. We zijn
heel. heel zacht geworden in ons op
voedingssysteem. Maar mét de veilig
heid van personen en goederen is het
slecht geschapen.
FIDEL 10.
