Licht en Schaduw.
Rubriek voor Dames.
In den Severntunnel.
MADAME MELBA.
Men kan zich vooi stellen, dat ar
voor ecu beroemde zangeres groote be
koring in ligt, om na lange afwezig
heid terug ie koeren in haai- geboorte
plaats. Madame Melba moet dan ook
zeer geroerd zijn geweest, over de ont
vangst, die haar te beurt viel bij haar
bezoek aan Melbourne. In de jaren
dat zij weg is geweest, heeft zij zeker
naam gemaakt, en nog wel een repu
tatie zooals er geen tweede bestaat.
Er was aangekondigd, dat het plaats
bureau van de schouwburg op zekeren
morgen om negen uur open zou zijn.
Den avond te voren begonnen de men-
schen al queue te maken om bijtijds
hun plaatsen te kunnen nemen en zij
kwamen zoo vlug. dat er te midder
nacht drie honderd menschen in een
rij stonden te wachten. Men kan daar
uit naar hartelust phantaseeren over
het groote aantal, dat ten slotte teleur
gesteld moet zijn vertrokken omdat e
geen plaats meer te krijgen was.
DE JAPONROK EN DE VROUW.
Hebt
S? hiniiner opgemerkt hoe op
kamer *!laten- waar een den bereikt deelden zij hem mee dat
een scKjfel L7 'g 'V'V6 krfht van ecn OI1'Ploffing een
WqÜ.,»! i sterke onderaardschc bron, door den
zij hem d'enon' vroc'B! totfem van den tunnel gebiolun was.
I "ie schrikbarend snel niet water werd
Lambert stelde zicli voor, waarop gevuld,
de jongedame zich ook bekend maak-l De werklied.cn hadden helaas gelijk
te: zij was Dorothy W alker, de doch-1 Een half uur later stond de tunnel tot
ter van don ingenieur, en zij hielp den ingang te New-Passa»© volkomen
haar vader bij zijn schrijfwerk. I
Ik kom onx uw vader te helpen,
zei Lambert. Ik ben ingenieur, onaf
hankelijk en gefortuneerd. Ik kom,
om met mijn persoon, mijn kennis en
mijn vermogen in dienst der onderne
ming te stellen, voor de voltooiing
waarvoor uw vadter zoo heldhaftig
strijdt ben ik u dankbaar! riep
5*611 doorgrond tredende karaktertrek
ken der vrouw zijn uitgedrukt in de
kleedling der verschillende eeuwen Als
men let op de modellen, die tegèllvvoor-
dig en vogue zijn, dan ziet men dat
die kleeding geschikt is voor handige,
werkzame, energieke en vlug zich be
wegende vrouwen, wat ook bij uitstek
het tegen woord', ge vrouwenkarakter is.
Men ziel net duidelijk aan mantel en
rok, die bij onze eeuw behooren, en
niet bij eenige andere periode.
Een aantal jaren teruggerekend was
de Grteksche kleederdracht het meest
in aanzien, omdat men toen eenvoud
en kinderlijke onschuld in de vrouw t
meest bewonderde, terwijl in de acht
tiende eeuw de vormelijkheid in 't le
ven zich uitte in crinolines en andere
stijf uitstaande kleeren.
Men zou op deze wijze waarschijn,
lijk eeuw na eeuw terug kunnen gaan,
zoo moet het merkwaardig zijn ge
weest, hoe men in de middeleeuwen
de kleeren in allerlei vormen ploo'ide,
om vooral aan de draagster een zacht
moedig uiterlijk te geven evenals in
den tijd van de ..Renaissance" de rok
ken kenteekenen vertoonden van kunst
en litteratuur.
Huishoudelijke wenken.
Het schijnt, dat heele kruidnagelen
beter zijn tegen de mottenplaag dan
kamfer, iiabak of peper.
II. Laat bezems en stoffers nooit in
een hoek staan, rustend op de haren.
Hang ze op bij de einden van de hand
vatten of zet ze verkeerdom neer.
III. Om koek of taart versch te
houden, moeit heit bewaard worden in
een blikken bus of trommel en alleen
eruit genomen worden als men ervan
wil gebruiken Om een oudbakken'
taart weer versch te maken, moet zc
in melk gestoken en dan in den oven
gedrougd worden.
IV. Om gesmeerde boterhammen,
die men niet dadelijk gaat eten,versch
te houden, moeten ze op een koele
plaats bewaard worden, goed bedekt
met een servet of schoon laken
Het laken of servet moet eerst in
koud water uitgewrongen worden, en
eenige uren later zijn de boterhammen
nog even versch als toen zij pas ge
smeerd waren.
V. Om inktvlekken te verwijderen
uit een katoenen deken moet men de
vlekken houden boven een kom met
kokend water, waarop een tinnen bord
maak de vlek vochtig met kekend wa
ter en wrijf met een lepel wat zuring
zout over de vlek. Laat dat eenige
minuten weeken en wrijf het met den
rug van de lepelspoel de deken in
lauw water vóór het drogen.
jaarlijks, in den herfst, komen uit
Berlijn handelaars in haar naar het
Sp,reewald en reizen er de dorpen af
om zaken te doen.
In deze streken hebben de bewoners
die van Slavische afkomst zijn, de taal
en de taal der oude Wenden bewaard.
De vrouwen en meisjes dragen groo
te kappen, die de haren geheel en al
verbergen en daardoor oorzaak zijn,
De Haarmarkt.
dat de Spreewalderinnen er niet tegen-
opzienvoor een prijsje heur haartooi
te verkoopen.
De handel wordt gedreven in de her
bergen onder aanbieding van een
g'as schnaps aan den vader, de moe
der of het meisje zelf.
Voor het haar van meisjes tusschen
12 en 17 jaar wisselen de prijzen af
van 2U tot 50 fres., naargelang van de
lengte, de dichtheid en de kleur van
bet haar.
Duitschland voert haar uit naar de
voor naams, e steden van Europa en
zijn haarhandel concurreert met de
haren, welke uit Bretagne komen,
waar, zooals bekend, eveneens haar-
markten gehouden wordern.
kranten kocht. Hij wou
zich ook da- reeds zijn uitgebroken?
Het scheen bijna zoo. Jones gaf
delijk in de iectuur daarvan verdie-1 ""omh eenandere wending aan bet
pen, toen het erd, p» verd« het halt
opengerukt en onmiddellijk voor
vertrek van <r©n tred® n#>g een passa-|
gier in den coupé stapte.
Deze keek den reeds gezeten passa
gier een oogenblik onderzoekend' aan
en riep vervolgens verheugd uit: ..Wel,
Lambert! Waar kom jij vandaan? Ik
dacht d;at j.e in Australië zat!"
De jonge man met het door die zon
gebruinde gezicht keek op. ..Ben jij
het, Jones!" antwoordde hij. ..Wat een
onverwachte ontmoeting! Ja. waarde
vriend, ik ben in Australië geweest,
heb er spoorwegen gebouwd en ben
pas veertien datren in liet vaderland te
rug!"
„En nu denk je, hoop ik, hier te blij
ven?"
„Integendeel, ik ga naar Southamp
ton en van daar met een der eerstver-
trekkende stoomschepen naar Ameri
ka. Waarom zou ik liier blijven? Al
mijn naaste familieleden zijn dood,
mijn vrienden zijn voor mij verdwe
nen, en liad ik toevallig jou hier niet
in den trein ontmoet, dan zou ik in
Engeland zijn geweest zonder eigen
lijk een kennis te spreken".
Ja, d'e vrienden, met wie wij sa
men hebben gestudeerd, waarde Laan.
bert. zijn over de heele wereld ver
strooid'.
uurtje dut zij samen reisden hij
woonde in een der voorsteden van
Londen zoo opgewekt mogelijk.
Toen George Lambert alleen was,
nam bij de krant weer op en begon te
hebben lieden er zich mee beziggehou
den een tunnel onder die Severn door
te projesteeren, en Thomas "Waneer,
de bekende ingenieur, heeft in zekere
kringen geestdrift voor zijn plan we
ten te wékken. Vier jaar geleden is
een maatschappij opgericht, die den
bouw ondernomen heeft. Op het punt,
waar de tunnel onder haai- doorgaat,
onder water.
Het. scheen dat deze nieuwe ramp
beslist zou leiden tot den ondergang
der onderneming.
Walker, die oogenblikkelijk bericht
van Lambert, ontvangen nao, Kwam
ten spoedigste over. in gezelschap van
Kewett. den duiker.
Toen deze hoorde, dat de plaats van
doorbraak aan het uiterste einde van
de jongedame met schitterende oogen. i het gereed zijnde deel van den tunnel
Uw verschijning en uw woorden zijn was. haalde hij de schouders op.
d* eerste lichtstraal, die in den nacht Dat is. meen ik, ongeveer acht-
van ons ongeluk valt. Excuseert u mij tienhonderd meter, zei hij. Zoover kan
een oogenblik, ik ga dadelijk vadier J ik er met de luclitslang niet inkomen,
roepen I Wanneer een duiker naar beneden
Een nur later zat Walker met gaat., is bet wat anders. Dan staat de
Lambert aan een groote teekentafel en luclitslang loodrecht boven hein. Maar
Walker verklaarde zijn jongen collega uls ik in don tunnel ga, gaat de slang
aan de hand van tal van teekeningen op den grond liggen en dan komt er
en ontwerpen zijn geheele plan. De licht hier of daar een kronkel ra,
energieke man sprak kalm, (Duidelijk die de lucht afsluit. Ik wil het evenwel
volkomen zaakrijk, en tocli vlamde probeeren en kijken, hoever ik komen
geestdrift uit zijn woorden. Hij hing kan.
aan de onderneming met lijf en ziel en' Met het maken van de buitengewoon
geloofde rotsvast aan haar welslagen.lange slang gingen enkele dagen heen.
En zijn overtuiging en geestdrift wist Lambert had een akeligen nacht.'
hij te doen deelen'door den jongen in-! Was werkelijk alles verloren? Wan-
genieur. die zich zoo onverwacht te neer het den duiker niet gelukte, tot
zijner beschikking had gesteld. I de plaats van doorbraak door te dtrln-
Er was besloten geworden, dat Lam-gen en ze te stoppen, moesten de
bert aan do andere zijde der rivier, te werkzaamheden inderdaad worden ge-
New Passage zou gaan wonen en «aar! staakt. Alle millioenen. die in die on-
de werkzaamheden leiden zou. Oin dien dememing waren gestoken, zouden
anderen dag kwam bij' te Newport om, verloren zijn. het leven van alle- men
de zaken met Walker te bespreken, schien, die bii het werk waren ornge-
wienst gast hij dan was. komen, zou nutteloos zijn opgeofferd.
Eerst moest de plaats van- door- Alles stond .op het spel, het succes dier
braak in de overstroomde tunnellielft onderneming, de eer van Walker en
uitgevonden en gestopt worden. Een Mjn ingenieurs, misschien het leven
bekwame duiker, Kewett genaamd, die van den beminden man en de rust van
al herhaaldelijk bij de tinmelwerk- zijn, dochter,
zaamhedfen meegeholpen had, werd -pn Lambert had de dochter lief.
naai- beneden gestuurd. Toen 'hij naj Eigenlijk was het heel natuurlijk,
een uur weer te voorschijn kwam, ver- j dat zich tusschen hem en Dorothy een
klaarde hij, dat het betrekkelijk ge-1 intieme verhouding ontwikkeld had.
makkelijk was het gat ie stoppen; i Z'1 hadden een gemeenschappelijk
wanneer men hem door twee andere deel, zij hoopten en vreesden samen,
duikers liet bijstaan wou hij op zich e}f dat brengt de menschen gauwer tot
lezen, zonder ook maar een enkele is die rivier aan het watervlak drie en
maal het landschap te zien, dat hij een halve kilometer breed. Daar de
doorreed'. spoorweg geleidelijk, langs een hei-
Zijn gezicht zag er onverschillig en ling, op den grond en even zoo gelei-
lusteloos uit. Plotseling echter wer- delijk aan de overzijde der rivier naar
den zijn gelaatstrekken veel levendi-boven moest gaan, zou d'e geheele tun-
ger Hij had blijkbaar een artikel ge- nel een lengte van 7200 meter krijgen,
vonden, dat hem interesseerde _Boven De kosten worden geraamd op een half
dat artikel stond in vette letters: „De millioen pond sterling. De werkzaam-
tunnelwetken aan de Severnnvier ver- heden vorderden aanvankelijk uitste-
nietigdi!" Het artikel luidde als volgt: kendl Men begon met de voortreffelijk-
New Passage. 7 Juni 1882. Wat die ste boormachines zoowel van Caldiicot
verstandigste vakmannen al voorspel-ais van New Passage uit te werken en
den toen het reuzenwerk van den, dacht midden onder de rivier samen
tunnel onder de Severn ondernomen j te komen. Het eerste jaar is ook
werd heeft zich helaas op de treurig- j bijna zonder ongeval voorbijgegaan,
ste wijze bewaarheid Gisteren heeft Tnen is echter het water van beneden
in de noordelijke tunnelzijde een wa- en van boven herhaaldelijk de tun.
trrdoorbraak plaats gehad, waarvan .nelkanalen binnengedrongen en deze
all« acht, werklieden "die in den tun-ongelukken hebben alle berekeningen
nel aan het boren waren, het slacht-1 ome jwrnm. D» kas der maat-
offer geworden zijn. Ook verongelukteschappij raakte uitgeput en de ban-
een eter ingenieurs, zoodat de tunnel kifflrs..die zeer aanzienlijke sommen
lot dusver zeventien menscbenlevens geld? m de zaak gestoken hadden, zijn I
fnilliat crocrntin Hpt, p-pmkt.p int.llSSCnP.n I
nemen het in enkele uren tedoen. en
dan kon men dadelijk met het uitpom
pen van het water beginnen.
Dit bericht wentelde -een zware last
van Walkers hart en Lambert was er
elkaar dan een jarenlange gewone da-
gelijksche omgang. Zij waren na wei.
nige dagen vertrouwelijk, er ontstond
tusschen hen een innige liefde, die aan
weerszijden op oprechte hoogachting
zoo verheugd en ijverig over, d'at hij j berustte. Maar nog had Lambert niet
aan geen verveling meer aaent. Hij gesproken.
zond aan de kranten in Brussel enl Mocht kon hij het nu doen? Neen,
Londen dadelijk berichten, dat de eerst moet alles beslist zijn. Ook zijn
werkzaamheden in den tunnel reeds naj levensgeluk was nu geketend aan de-
enkele weken weer hervat zouden kun-*OTV
nen worden. De bladien nametn die
berichten wel op ,maac met onaange
name opmerkingen. Men noamdle het
idee, de werkzaamheden weer te wil
len litervat,ten een hersenschim. Een
Londensch blad ging zelfs zoover, oat
het onverbloemd1 uiting gaf aan zijn1
overtuiging, dat Walker vermoedelijk
krankzinnig geworden was.
Maar de publieke opinie sloeg spoe
dig om toen vier weken later aan de
kranten het bericht kon worden ge
zonden, dat de tunnel watervrij was
en het werk kon worden hervat. De
bladen gaven nu heel andere
beschouwingen ten beste; zi] prezen
om strijd de kloeke energie van Wal-
die het schijnbaar onmogelijke
dusver zeventien failliet gegaan. Het gelukte intusschen - her. die het schijnoaa
driekwart mjliwm pond stortog 0VBnn0eidte„ hoofdingenieur mogelijk had gemaakt.
Verder beeft h.J wee,i gr,„ot,e tol Th financiers te
I lissementen veroorzaakt en ai one
en uiicana.1, «x...r
kost. Vertier heeft hij weer groote fail-
Dat is het juist! Als men lang in' lissementen veroorzaakt en al drie-
het buitenland'blijft, raakt men heele-maal is hij vol water geloopen. De bewegen, kapitaal te storten voor voort
~-i -„k wv„4<scovt pr, mp(n doorbraak van gisteren heeft den tun- j zetting van het werk; na deze nieuwe'
x i ra.mn echW i» de onderneming in elk
maal uit zijn oude kennissen en mee ke!e men geheel met wa-1 echter is de onderneming in elk
gaat er niet zoo gauw toe -over. nieuwe"al bmnen enk js niet eens in geval als volkomen misJukt te be-
kenuismakingen aan te knoopen. Dus ter gevuhh en De schouwe,, wijl niemand' meer den
:i,„ V,„„ra Hanr pph Staat geweekt, ue j ,rl,„ moed zal hebben, znn leven of znn eeld
(Naar het Engelsch).
Aan het Waterloo-station te Londen
stond een trein klaar ooi naar South
ampton te vertreken De krantenjon
gens liepen luid1 roepend den trein
langs om de nieuwste namiddugb.a-
den te verkoopen, In het geopende
raampje van een coupé le klasse leun
de een door de zon gebruinde, onge
veer dertigjarige man, die zich twee
Ten gevolge van deze krantenbe
richten waren er nou ook weer men
schen genoeg diie geld in de onderne
ming wilden steken.
Aan den kant van New Passage vor
derden de werkzaamheden buitenge
woon snel. Telkens wanneer Lam
bert bij Walker kwam, in elk geval
iederen Zondag wanneer hij zich naar
zwoauwc. Newport begaf, om daar met Walker en
.Het bericht van den dood van den zijn dochter den rustdag door te ureri-
- -- gSAjp *<ii zrar, nionwp vnrdPil'in.CnPTI
ökf SiSmTeur^van 'dTn'iunnel, The moed zal hebben, zijn leven of zijn ge.d
resst*m^ Je weet dalmijn omstandig- w Walker, moet zich gisterenavond te wagen aan deze liopelooze zaak-
heden mij veroorloven geheelte levenin?ijn «oninï hebben doodgeschoten telegram uit New Pas-
zooals ik wil. en ten Jvervloede heb1, Tot zoover onze correspondent. Ter sagemaldde
ik in Australië ook not? pp.n flink stuk bc-te-re orienteering van onse-lezers, die I ..riet. neucnu vctxx .„ia
eplrvwrdiénd' Maar ^vat óop ik pr zicl1 onze vi'oc-gere berichten wellicht heer Walker is onjuist; de moed' van gen. kon hij van nieuwe vorderingen
meè* Het leven Mer verveelf mii in 1,iet meer hörinneren, geven wij nog Jen ingenieur is integendeel ongebro- melding maken. Aan de andere zijde
hootre mate en ik hen, hano- voor hef1 een kort'overzicht van de geschiedenis ken- Hij heeft aan een reporter ver-, werdi eveneens zeer flink gewerkt,
uitbreken van de rrNis Ta°herinnert der verongelukte onderneming. In het klaart d'at hij niet wanhoopte aan zijn maar men moest daar uiterst voor-
ie 'mrtschien dat in on?e familie ni I zuidwestelijk deel van ons land maakt werk, en wanneer het hem gelukte de Mchtigi zijn. Het was daarom vooruit
i het Bristolcanal een diepen inham, aoochge gelden bij een te krijgen, zou te zien, dat men elkaar niet midden
Aan zijn noord-oostelijken kant mondt de ondierneming trots alle hinder- onder de
na de Theems de,Diafen tot een goed eind© brengen".! Zoo brak den 18en Juni 1883
verschillende personen aan de verve
ling zijn ten gronde gegaan
Jones knikte. Hij wist. dat de fami
lie Lambert zeer sterk leed aan d'e En-
•iviea* ontmoeten zou.
- - x dien lSen Juni 185
rivier van Engeland, i Toen George Lambert dit artikel ge- Niemand' vermoedde onraad en zelfs
scheidt op voor het, lezen had, zette hij een gezicht alsof Walker
wijze de bei die land1-1 iemand hem ©en hoogst, aangename nieuwe
ii. t-i~ *iifurnt hn.rii rrphrn.phf. Hii slnpB1 zich vndrHInp
de Severn uit.
Lambt
in den tunnel om toe te zieai
gelsche nationale ziekte, het spleen; j verkeer stomme wijz,e uJB>iw x«ax«-, --
twee nauwe bloedvei-wanten van den schappen Gloucester en Mónmouth. De tijding had gebracht Hij sloeg zich voordoen. Lambert begaf zich eiken
ingenieur Lambert hadden zich dood- spoorwegen moeten ophoud'en aan de ni&t d'e hand op de knie en zei hard-op: niid'd'a» in den tunnel om toe te zien
"s* hniHo novp.ro. van de Severn, die zich' „Die Thomas Walker is majn man! Ik bij het werk der boormachines. Nau-
'ntig J help h,©m. Nergens in die wereld vind welijks was hij dezen dag honderd
ixxoox XXX.XX. j - van ik interessanter werk dan den tunnel- meter ver. of hij hoorde roepen en zag
George Lambert op school aï voor de een brug was onmogelijk omdat hij bouw!" lichten, op zich toekomen, dan spoedig
- spook. westenwind in de beneden-Severn dik. I Den volgenden dag al belde Lam- daarop werd hij meegetrokken door
-------1 bert aan de deur van de kleine villa in de vluchtende werklieden, die aan de
geschoten enkel uit verveling, omdlat! beide oevers van
het leven voor hen geen bekoring j naar het zuiden van één tot twintig I help hem
meer had. Hij wist. dat zijn vriend kilometers verwijdt. De bouw - :1-
bert op school al a 1pmri
verveling vreesde als voor een
twijfeld; erfelijk
Zou do erfelijk
te bij den zoo krachtigen jongen man Th,eemstunnel in Londen gelukt was,
Hii was ongetwijfeld erfelijk belastwijls een vloed ontstaat tot een hoogte
met het spleen. Zou de erfelijke ziek-1 van achttien meter. Sedert oe groote
de nabijheid van Newport,, die be- boormachines werkzaam waren
woond werd door Thomas Walker. Hij weest. Eerst toen zij den uitgang had-
zen tunnelbouw.
Den volgendien morgen was Lambert
vroeg lw den ingang van den tunnel.
Allo slangen waren er nog niet. maar
Kewett, gaf te kennen, dat hij eerst
eens probeeren wou, hoe ver men er
binnedringen kon. Er werden acht
honderd meter si an- aan elkaar ge
koppeld. Kewett trok zijn duikerpak
aan. de pomp werd in werking gesteld
en voorzichtig stapto de- duiker den
tunnel in. Er volgde een kwartier van
spanning Toen trok Kewett aan het
touw, dat hem om het lijf gebonden
was. ten teeken d'at hij terugkeeren
zou. Hij kwam terug en verklaarde,
dat het onmogelijk was ook maar acht
honderd meter ver te gaan Hij had
reeds gevaar geloopen te stikken, wijl
de luchtslan? niet behoorlijk functio
neerde.
Daarmee ging de laatste hoop teloor.
Ik had niet anders meer ver
wacht. zei Walker somber. Zoolang
d;e tunnel maar een paar honderd me
ter lang was. kon de duiker er te alle
tijde in. Maar nu zijn we aan hei
eind met onze kunst en die zaak is uit.
Lambert wist daarop niet andiers te
antw-oorden dan de hem, zelf vreeselijk
ba-naad. vooalkómefnd'e troostwoorden.
„Wij zullen nog niet wanhopen, mister
YV alker. Er is misschien toch nog een
middel te vinden, dat ons uit d'e ver
legenheid' helpt."
Walker haalde die schouders op.
Niemand mag wanhopen en ik
ben daar allerminst de man naar.
Maar ik vrees zeer, dat we het middel
dat ons helpen moet. niet zullen vin
den.
Daarop verwijderde Walker zich. en
toen hij hem nakeek, kwam het hem
voor. dat de lichaamshouding van den
bejaarden ingenieur lang zoo flink
niet was als anders.
Lambert ging naar huis en sloot
zich in zijn kamer op. Hij had, het
diepste medelijden met den ongelukki-
gen Walker en nog meer met zijn
dochter. Opeens kreeg hij een idee,
dat hem de eenige oplossing van de
zaak scheen. Hij nam dadelijk aan z*n
Schotsen van DEKA.
Uit Davos..
't Was al haast donker toen de
brief van haar jongen in Davos kwam
maar toch zette zij zich nog in het
raamkozijn, om bij het laatste licht
van den grauwen, winterschen dag,
de dun geteekende letters te lezen.
Want ze moest zuinig wezen, ze
stak niet voor zeven uur als het
borduurwerk kwam de Tamp op.
Duidelijk teekende zich haar zwart
silhouet af tegen den grijzen achter
grond, silhouet van mager, dames
achtig burgervrouwtje, met nog iets
nuffigs en deftigs in de uitmonstering
harer verborgen armoede, herinne
ring van: betere tijden toen ze het
goed had. En de oude oogen, die
zich den ganschen dag al pijnlijk
hadden gekeken op veel te fijn werk,
openden zich weer in, met haast wan
hopige kracht, begeerig als zij was
om gauw te weten hoe hij het maak
te, of haar opoffering niet om niet
was geweest.
En zij las door groote, warme tra
nen heen:
Lieve, lieve moedertje,
O, ik ben zoo gelukkig, zoo geluk
kig al ik alleen voor mijn ziekte kan
zijn geweest, toen ik nog een kind
wasVóór mijn ziekte... is eer in
derdaad een 'tijd geweest dat ik niet
ziek was, dat ik niet voelde den lang
zaam groeienden stervenspijn, de le
vensverslapping door al mijn leden?
Ik weet het niet meer; het moet al
lang geleden zijn, lang voor ik tot de
jaren des onderscheids kwam, tot de
wetenschap wiat ik lichamelijk, was
en waarop het zou uitloopen
Maar nu weet ik 'heusch zelf niet
waarom ik zoo droevig ben. Ik geloof
dat het komt uiit overgroot geluk, en
omdat ik nooit gewoon was iets te
verbergen voor u. O. -ik ben zoo ge
lukkig De tijd van ziekte en angst
en doodi schijnt nu reeds ver achter
mij te liggen, dank zij dit gezegende
land! Ja, nu weet ik het. ik zal weer
leven, ik kan weer leven, ik ga weer
opbloeien en voortgroeien als _een
bloem die eerst wreed geknakt werd,
maar daarna opgericht door een
zorgzame hand, en opgekweekt in ver
warmend zonlicht.
Wat is mijn levensbeschouwing
veranderd sedert ik u verliet. Zelf
heb ik mij ten laaltste verzet tegen
uw wijs besluit. Het scheen mij of
ik werd gejaagd van de plaats waar
ik althans nog eenig geluk vond, uit
ons tehuis, moedertje, waar wiji
niettegenstaande mijn lijden toch
nog zoo gelukkig waren. Ik heb dat
vroeger nooilt zoo ingezien. De ziekte
maakte knorrig en onhartelijk. Dat
altijd door denken aan lichamelijk
lijden sluit het hart, maakt het onge
voelig voor zachte, geestelijke indruk
ken. Vergeef mij, moeder, wat ik u
willens of onwillens heb aangedaan.
Goddank, ik heb mij hier weer we
ten te onttrekken aan mijn stille on
derwerping aan den dood. Ik zou weer
kunnen weenen als iemand mij zeide
dat mijn leven nog slechts kort zou
duren. Ik zou mij"weer verzetten,
met al mijn geestelijke kracht tegen
die vreeselijk© gedachte, zooals ik
deed heel lang geleden, toen mijn
ziekte pas begon.
Moeder, ik wil weer leven, ik zal
weer leven, ja ik wil hét. Ik voel dat
mijn krachten langzamerhand toene
men ik behoef mij niet
meer te ontzien! Dat lijkt mijn
eerste groote overwinning over licha
melijke, ellendige slapt©. Geen klach
ten meer, geen warme doeken of pas
tilles. Verbeeld u 't is hier vinnig
koud, maar windstil, en wij liggen
's nachts te bed - miet open ramen!
Ja, u zult schrikken als u dat leest
m,et open ramen!!! Gisterenmorgen
toen ik wakker werd. had1 de sneeuw
heel gewoon het voeteneinde van mijn
bed met een laagje van een paar cen-
timeter bedekt. En toch kan ik er te-
j gen, en ieder schijnt er tegen te kun
nen in dit gezegende klimaat Die
goedige, groote bergen, rondom ons,
zorgen ervoor, dat -de kwade winden
wegblijven. Hoezee, mijn vijand, die
scherpe Noord-oosten wind van Hol
land kan mij hier niet bereiken, en
ik blijf hier binnen dé verschansin
gen, tot ik weer geheel beter ben
nietwaar, moedertje, dat kan toch
wel? Dat zal u toch niet al te groote
opofferingen moeten kosten? O, als
het eenigszins kan, houd nog wat
vol! Over 'n half jaar ben ik misschien
weer geheel en al hersteld; dan kan
ik tegen den gezondsten jongen op
werken, en ik zal u op uw beurt ver
zorgen en vertroetelen, zoodiat u heel
oud wordt en heel dik van biet goede
leven! Hoe zou u dat vinden, zoo'n
gezellig leventje met on.? tweeën, of
met z'Ti' drieën, als ik gezond ben mag
ik immers even goed als een and©r
naar een vrouwtje omzien. Dan ver
troetelen wij tweeën u te zamen. Dan
zal u het goed 'hebben!
Nu ben ik toch weer moe! Dat komt
niet van dit korte briefje, maar van
de ontroering over al die plannen,
begrijpt u wel? Daarom voor vandaag
genoeg! Spoedig schrijf ik u weer
eens uitvoeriger over alles en nog
wat. Hoe ik hier leef, enz. enz. Apro
pos, er zijn hier een heeleboel ver
pleegden. die er heel walt lerger aan
toe zijn dan ik. Gisteren stierf er
weer een! Maar dat gebeurd in Hol
land ook, hé? Hoeveel gezande men
schen heb ik in mijn ziekte al niet
zien sterven. En ik leef nog! Weet u
wat mijn ideaal is. Ik moest h-ier
een betrekking zoeken, zoodra ik be
ter ben. Dan komt u bij mij inwonen
en ik richlt bijv. een zaakje op, dat
niet al te veel van mijn krachten
vergt. Er is hier een sigarenwinkelier
die op z'n achttiende jaar als onge
neeslijke zieke te Davos kwam, en
nou leeft hij nog op z'n vijftigste jaar
en zijn zaak gaat best. Hoe vindt u
dat? Leuk hé? Maar nu eindig ik
werkelijk. Denk maar veel aan mij
ik doe hét ook aan u. Dat is geestes-
telegrafie, en goedkooper dan andere
telegrammetjes A'diio, veel 'groeten en
een hartelijke kus van uw dankbaren
zoon Alfred.
Zij had' nu met schreien opgehou
den, met droge, brandende oogen la-s
zij den brief ten einde. Toen ontsnap
te haar een hijgende zucht. O God,
arme jongen, wat 'n illusies, wat 'n
plannen. Zij wiét immers te goed
dat haar opoffering om niet. was ge
weest. De dokters hadden het haar
immers gezegd. Een verblijf in Davos
kon slechts zijn leven rekken, omdat
zijn geest zou worden opgewekt,
ook door de goede lucht. Ja, tals zij er
eeTder bij was igeweeist, dan zou er
oog veel te maken zijn geweeslt van
het jonge mensch, had een knappe
professor haar in het geheim1 verze
kerd. Eerder alsof de armen over
den tijd te beschikken hebben. Zij
leefde van een kleine lijfrente die
haar man haar tijdiens zijn leven ver
zekerd bad. en verdiende er nu zoo
veel bij als ze kon, met fijnTxfrchiur-
en naaiwerk, zóó fijn en zóó goed
koop, dat de jonge meisjes er 'hun
oogen niet aan wilden wagen.
Eén ding had zij er echter mede
bereikt, zij erkende hét dankbaar,met
gevouwen handen. Haar jongen was
nu gelukkig, dat was hem slechts en
kele malen in zijn. leven overkomen.
En om dat geluk te bestendigen zou
zij werken toit zijn dood al moest
hij wellicht ver van haar in een
vreemd land sterven. Als zij die op
offering moest brengen, welnu zij zou
het doen. Zij zou zich alles onltzeg-
gen, als hij maar gelukkig was
Rinkelekin-g, ging de bel, en scheur
de haar uit haar overpeinzingen los.
Zij deed schielijk open, moeielijk
gaande door de donkere, koude gang.
Het was het dienstmeisje met het be
loofde haakwerk. Op snibbige®, toon
zei ze haar boodschap, bij de aan
merkingen die mevrouw haar had
meegegeven over het laatste werk,
nog een paar onbeschoftheden voe
gend. Zoo'n kakkie „mevrouw", die
naaien moest voor den kost!
I De oude dame scheen het echter
I niet tehooren. Zorgvuldig nam zij
het pakje aan, en met een „goed
kind", liet zij het meisje uit. Zij was
gewend aan dat. optreden, vooral van
j dienstbaren. Die schenen hét haar
I vooral kwalijk te nemen dat zij tot
hun stand was afgedaald.
Het lampje brandde dien nacht weer
tot drie uur. Zóó gebrekkig en duis
ter was het dat de moeder-werkéteir
er nauwelijks bij kon zien, maar het
wierp een groot en helder licht in de
ziel van den stervenden jongen daar
ginds, waarin het zóó lang donker
en troosteloos was geweest.
