In de schaduw van den dood.
bemerkte hij een aap, die van de eene
tak op de andere sprong, totdat een
scherpe tak, waarop hij sprong, hem
zóó verwondde, dat zijn darmen uit
zijn lijf vielen. Deze bleven tusscnen
twee takken hangen en werden weldra
geheel droog en strak; toen de wind
ze aanraakte, ontstond er een aange
naam geluid. Toen do wijze Saz-
Perdaz dit opmerkte, nam hij de dar
men er af en spande die tusschen
twee latten en zie, toen ontstonden
wezens te verhinden en het onver
klaarbare in haar, door tusschenper-
sonen to verklaren. Bij alle volken
zijn de lofliederen op de toonkunst
zeer talrijk, evenals de sagen en
sprookjes, die ten doel hebben haar
duistere afkomst te ontsluieren, of
om do tooverlcracht. die zij op net
menschelijk hart uitoefent, te bewij
zen, of om groot© uitwerkingen van
haar macht te vermelden, kortom het
raadsel op te lossen dat ons de mu
ziek opgeeft. Het zou zeker een der be
langrijkste hoofdstukken eener ziel
kundige vergelijking van de volken
vormen, indien er een verzameling
kon gemaakt worden van alle sagen,
die op dit onderwerp betrekking heb
ben en die niet slechts een weten
schappelijke bijdrage zou leveren voor
de kennis der volkszielen, maar ook
het wezen der muziek verklaren en
aanschouwelijk maken, en haar innig
ste betrekking op het leven en werken
van alle rnenschen op aarde kon open
baren Algemeen bekend zijn de over
leveringen der oudheid, die vermel
den hoe het eerste snaren-instrument
nit, de schaal van een schildpad ver
vaardigd werd: welke wonderen de al
les bet onveren de. toonkunst op aarde
volbracht beeft, hoe zij hergen en
hoornen in beweging bracht en stee-
nen tot een stadsmuur samen voegde.
Het is niet onwaarschijnlijk, dat
vele van deze Grieksche verhalen van
Oostersehen oorsprong zijn. evenals
zoovele Helleensche sagen die vroegere
geslachten voor oorspronkelijk en zelf
bedacht, hielden, in het heldere licht,
van het moderne onderzoek duidelijk
bewezen is afhankelijk te zijn dei-
ontwikkeling van 't, oosfen. Do ooster
lingen hebben een sage van de uitvin
ding van bet, snareninstrument, die
7'oh openbaart ols oen tegenhanger der
genoomda Grieksche sago. Do wiizon
van Tndjë verhalen, zoo luidt het Tufi
Mamoli, het. Pnnoenaien-hnek. een ver
zameling vertellingen, die in 't geh^ele
Oosten verspreid ziin dat Saz-Perdnz.
rirt geleerde, on zekeren dam toen hii
door het. bergland reisde in de sehn-
duw van het hosoh wandelde. Toen
nog lieflijker tonen. Daarop overtrok
hij de planken met een dierenvel, voeg
de er eeiiige dradien bij en begon te
spelen. Anderen wijzigden het naar
hun inzichten en vervaardigden zoo
de meest uiteenloopende instrumen
ten. maar de eigenlijke uitvinder is
Saz-Perdaz". Verder tracht dezelfde ge
schiedenis den oorsprong der melodie
te verklaren: er zou namelijk in Indië
een vogel leven, wiens snavel met vele
gaten doorboord was; door elk dezer
gaten komt een zeldzaam geluid; daar
om zouden de wijzen in Indië daaraan
de toonafwisseüng en de melodie ont
leend; hebben.
Het Tuti-Nameh vertelt, hoe een
koopman, genaamd' Said, een groote
handelsreis onderneemt en aan een
wijze, geleerde, sprekende papegaai,
die hij bezit, tijdens zijn afwezigheid
do bewaking van zijn heele huis. maar
vooral van zijn mooie vrouw Maki-
Scheker, toevertrouwt. Om haar tijd
nuttig te-besteden, wordt zij intusschen
verliefd op een voornamen jongeling,
voor wien zij een ware hartstocht op
vat en hem nachtelijke bezoeken toe
staat. Doch eerst vraagt zij haren ver-
standigen' meester, den papegaai, om
raad. Deze weet door zijn kennis van
het vrouwenhart zeer goed, dat hij
met afraden en vermaningen niet te
gen de wenschen der vrouw op kan;
hij neemt daarom een list te- haat en
•doet alsof hij haar plan bevordert,
geeft haar goeden raad voor haar lief
desaangelegenheden, die hij in aardi
ge verhalen, fabels en sprookjes in
kleedt, en houdt haar op die wijze een
maand lang eiken avond bezig, totdat
haar man thuiskomt. Onder anderen
vraagt Mahi-Scheker den papegaal om
haar een middel aan de hand te doen,
waarmee zij haar geliefde kan op de
proef stellen, om te ontdekken welk
geesteskind hij is.Vooraf had de wijze
vogel haar reeds gezegd dat woorden
de spiegel der ziel zijn en den inner-
lijkan mensch aantoonen; maar dit
raididlel is voor de onervaren vrouw te
moeilijk en zij verlangt een gemakke
lijker Dit bestaat nu volgens de
meening van haar raadgever in de mu
ziek, die de geleerden der voor
wereld al al,s een middel aanwezen,
om het karakter van een vriend te
ontdekken. Zijn meening is. dat zij,
wanneer zij met haar geliefde samen
was. muziek laten komen om haar op
te vroolijken en die maar vroolijk la
ten spelen: als dan bij die klanken de
jongeling in verrukking geraakte, dan
was hij van een edele natuur, en een
edel geslacht en zijn edele inborst was
dan ook duidelijk bewezen; wanneer
de muziek echter geen indruk op hem
maakte, dan was hij haar vriendschap
niet waard. Hierbij voegt de pape
gaai een even geestige als poëtiseno
geschiedenis. In Ispahan stierf een
koning, die 120 jaar geworden was, en
als eenige zoon een knaapje naliet, dat
nog maar een zuigeling was. De ge-
Het hellend vlak. waarlangs de kisten
naar den oven glijden.
Venetiaansche gondel.
Uit hel Engelsch
van E. W. HORNUNG.
32
Met een Engelsch accent sprak
Langholm liet Australische woord voor
landlocpor uit en Kachel verbeterde 't
instinctmatig. En welke kleur had
die deken, als ik vragen mag? voegde
zij er haastig bij.
Flets blauw.
En weer louter bij instinct, knik
te Rachel. Zijt ge daar ooit geweest
Msr Steel? vroeg I.angholm terloops.
Ik niet, maar die zak is tot verve
lens too in boeken beschreven en ik
verbaas mij er nog over, dat ik hem
niet direct, herkende. Zeker was het
de lyaatste type, dien men ooit denkt
bij klaarlichtcndag op een Engelschen
landweg te ontmoeten.
Had Langhilm kunnen denken,
hij een vraag deed. waar hij zich lie
ver buiten had moeten houden? Had
liii vermoed, dat hij, ofschoon volko-
einnonbewust, de vroegere lotgevallen
van zijn vroegere landvrouw op de
proef stelde, cn werden zijn volgende
opmerkingen geuit, om die vraag te
herroepen Als dat zoo was niet zoo
veel fijn gevoel bezat de oudste M'iss
Venables, die zich plotseling vol be
langstelling toonde bij de kleurverwis-
■seling op Rachel's gelaat en bij haar
eigen gedachten, wat do oorzaak zou
kunnen zijn,
-- Is u in Australië geweest. Mrs.
Steel herhaalde Vera de vraag, ter
wijl zij Rachel oplettend aankeek cn
langzaam voegde zij erbij Ik geloof
het wel
Kr was een oogenblik stilte cn toen
klonk een haastige stap op liej mar
mer; even daarna verscheen Mr. Steel
uit zijn studeerkamer.
Australië, bste Miss Venables, zei
hij, is een van de landen, die mijn
vrouw noch ik ooit in ons leven heb
ben bezocht en 't laatisle, dat wij ooit
verlangend zijn te bezoeken.
Daarna ging hij glimlachend bij hen
zitten.
HOODFSTUK XTJI.
De natuur scheen alle rnenschen te
willen teleurstellen, lastig voor ieder
een, wreed voor de dieren en dat op
een dag midden in den zomer De
wind was Oostelijk groote dreigende
wolken vlogen door het luchtruim het
eene oogenblik zonder een drup regen
en dan weer losbarstende in snerpen
de regenbuien en zoo nu en dan
wat zonlicht was alleen in staat om 't
kwaad de9 te duideliiker te doen uit
komen, men herinnerde zich daardoor,
welk jaargetijde liet eigenlijk was. of
behoorde te zijn, cn verlokte deze of
gene nog tof een wandeling buiten,
die zeokr kon zijn daarv,oor met een nat
pak beloond te zullen worden. De lucht
in Delverton was fijn en scherp, maar
de oostenwind ging er door merg en
been cn voir iemand in zomerkleeding
bepaald onuitstaanbaar.
Op zoo'n dag konden er weinig nog
minder aantrckklijke woningen ge
vonden worden dan Normanthorpe
House, met haar marmeren vloeren,
haar hoogc plafonds on haar geheel
air van Italiaansche frischheid en on
gezelligheid. Het was op Dinsdag en
dan ging Steel gewoonlijk op goed ge
luk naar Norlhborough om zich daar
te amuseeren en in Delvertonclub te
lunchen. Rachel was dus niet alleen
lichamelijk koud en terneergedrukt ze
was op dit slechte oogenblik ook aan
zichzelve overgelatenen zij miste het
gezelschap van haar man meer dan ze
zichzelve wilde bekennen.
Eens was zij een vroolijk meisje ge
weest niet vet! energie en veel hulp
bronnen in zichzelve. Nu was dat uit
zij was voiistrooid van geest, en niet
op haar gemak, kon zich steeds minder
bij een boek of bij de zang bepalen en
was lit slachtoffer van een steeds
mooter wordende ongedurigheid van
lichaam en ziel. Anderen bemerkten
het niet, zij bezat zelfbeheeTsching,
maar onderdrukking was geen gene
zing. En daarvoor waren redenen ge
noeg maar de vrees, dat haar iden
titeit bekend1 zou worden bij de buren
als de beruchte Mrs. Minchin kon daar
niet meer bijgcrekend worden. Neen.
Wintervermaak in het Spreewaid.
Het Spreewaid; nabij Berlijn, is
's zomers en 's winters een gezochte,
uitspanningsplaats. De ongeveer ze-j
ven vierkante mijlen beslaande opper
vlakte wordt doorsneden door tal van i
beekjes en stroompjes. De bewoners!
van het Spreewaid zijn Wenden, die
tot dusver hun nationale gebruiken
hebben weten te handhaven. Bijna j
ieder jaar treedt in den herfst tenge-l
volge ven de regenbuien, het riviertje
de Spree buiten zijn oevers en over
stroomt uren ver het omliggende land.
1-Iet mooie Spreewaid schijnt dan een
groot meer en als dan ae vorst het
water met een stevige ijskorst over
trokken beeft, dan begint een druk le
ven op ht jjs.
Een tooneeltje uit het ijsleven in 't
Spreewaid is op de plaat, afgebeeld.
Jong en oud, kinderen en grijsaards
vliegen over de gladde banen. Maar
niet alleen de Spreewald-bewoners ver
maken zich hier. Ook uit de steden in
de nabijheid en verweg komen schaat
senrijders hierheen. Wendische jon
gens en meisjes wemelen in hun bon-
Ite, schilderachtige, nationale kleeder-
dracht met elegante dames en heeren
in moderne ijscostuums dooreen,
i Bruilofts-, doop- en lijkstoeten sui
zen op sleden en schaatsen voorbij.
Ook de brievenbestellers gaan per
schaats.
Het drukst gaat het toe in herber
gen en danszalen, waar kremisach-
tige drukte en vroolijkheid heerschen
Pannekoeken vormen den hoofdscho
tel van het ijsdiner.
anders zou ik u toch de tandetn en
de klauwen van den brombeer eens
laten voelen!
Ond©r het avondelten moejst hij zich
nog laten welgevallen, dat Degtjar-
jow. die Judas, allerlei belangstellen
de vragen tot hem richttei of hij veel
verloren had, waarom hij zoo stil was
en zoo al meer.
Naar huis teruggekeerd, voelde
Lew Sjawwitsch zich zoo kregel en
onbevredigd, alsof hij inplaats van
eene malsche kalfsbout, een ouden
overschoen opgegeten bad. Nog zou
hij het misschien te boven gekomen
en vergeten zijn, indien niet het ge
babbel van zijne dochter hem voort
durend weer d.e woorden kameel,
ezelskop en dikzak te binnen geroe
pen had.
Ranselen moest ik den schavuit.!
dacht hij. Hem openlijk aan de kaak
stellen! Hem ruïneeren.
Wat kon hij doen?... Degtjarjow
door een paar gehuurde mannen la
ten afrossen? Hem doodschieten in
een duel? Hem bekladden hij zijne
superieuren? Of, als hij eens don
brief van zijnen dochter eerder uit de
vaas nam en in de plaats daarvan
iets vuils legde eene doode rat. bij
voorbeeld? Of een oude panltoffel? Of
een spotvers?... Dat zou ook niet
kwaad wezen.
Lang liep hij in zijne slaapkamer
op en neer, brandend op allerlei
wraakplannen. Eensklaps bleef hij
staan en sloeg zich tegen het voor
hoofd.
Daar heb ik het! Bravo! riep hij
uit, stralend van voldoening. Dat zal
fameus worden! Fameus.
Hij zette zich aan da tafel en schreef
na lang peiinz.cn, terwijl hij zijn
schrift verdraaide en zooveel moge
lijk spelfouten maakte, het volgende:
,,Aan den winkelier Dulin.
„Mijnheer!
„Als van avond op den 12 Septem
ber vóór zes ure niet tweehonderd
roebels gelegd zijn in de vaas ln het.
stadspark, links van helt prieel van
den wijngaard, wordt, ge doodgesla
gen en uw fantasicwinkel vliegt in
de lucht."
Nadat hij dezen brief had opgesteld
sprong Lew Sjawwitsch vol verruk
king van zij non stoel.
Prachtig! Uitstekend! Voortreffe
lijk- mompelde hij, zich de handen
wrijvend. Een betere wraak had
zelfs de drommel niet kunnen uitden
ken! Natuurlijk slaat dien laffen
winkelier d'en schrik om het hart en
loopt hij op een draf naar de politie.
Deize zal zich Itegen zes ure achter
het geboomte verscholen moeten hou
den en don vlegel aanhouden zoodra
hij komt om den brief uit de vaas te
halenWie .er op zijn neus zal
zien!Daar zal hij pleizier van be
leven! Totdat do zaak opgehelderd
wordt, zal hij achter de tralies zitten
en klappertanden! Bravo!
Lew Sjawwitsch plakte op den
brief een postzegel en ba-acht hem
zelf op d© post. Hij sluimerde in met
een zalig glimlachje en sliep zoo zoet
als hij in lang niét geslapen had. En
toen hij 's morgens ontwaakte, en
zich zijn slimmen streek herinnerde,
begon hij vroolijk te giegelen.
Op weg naar zijn bureau lachte hij
voortdurend, zich vergenoegend over
den schrik van Uégtj&YJOW, wanneer
deze in de val was geloopen.
Tegen zes ure kon hij het niet meer
uithouden en liep helt park in, om
zich met eigen oogen in den wanho-
pigen toestand van zijn vriend te ver
lustigen.
Aha, dacht hij, toen hij daar
reeds een agent van politie tegen
kwam.
Hij ging itot aan hét prieel, verborg
zich achter een kreupelboschje en be
gon te wachten, zonder een oog van
d,e noodlottige vaas af te wenden. Hij
brandde letterlijk van ongeduld.
Met, klokslag zes verscheen Degtjar
jow. De jonge man was blijkbaar in
de vergeinoegdste stemming. Zijn
hoed stond hejm op één oor, zijn over
jas was losgeknoopt, en zijn vest
evenzoo open als zijn hart. Hij floot
een lustig deuntje en rookte eene si
gaar.
Nu zult ge van den dikzak en
den kameel eens een stukje ite proe
ven Inrijgen! Wacht maar, jubelde in
stilte Turmanow.
Degtjarjow ging naar de vaas en
stak zoo in het voorbijgaan zijne
hand etr in... Lew Sjawwitsch stond
op zijn boenen en zag zich de negen
uit. De jonge man haalde uit de
vaas een pakje, bezag helt) van alle
kanten en haalde verwonderd de
schouders op. Vervolgens opende hij
het aarzelend, zette een paar groote
oogen op en trok e>en hoogst verbaasd
gezicht
In het pakje waren namelijk twee
briefjes van honderd roebels!
Langen tijd bezag Degtjarjow de
papiertjes. Eindelijk stak bij ze hoof 1-
knikkend in den zak en zeide:
Merci!
De ongelukkige Lew Sjawwitsch
hoorde dit merci". Des avonds stoud
hij tegenover den fanlasiewtnvel van
Dulin, balde zijne vuist en mmupelde
woedend:
Lafaard! Miserabele krentenzik!
Ellendige konijnenziel! Dikbuik'ge
haas
Het is reeds vrij lang geleden, se
dert een nieuw ballet werd opgevoerd
in de Groote Opéra te Parijs en waar
schijnlijk is liet daaraan voor een
groo.t deel te danken, dat een nieuw
ballet in twee bedrijven „Kaccnus
getiteld, vervaardigd door Hartmann
en Hansen cn op muziek gezet door
Alphonse Davomoy, thans zooveel be
langstelling vindt.
Als het scherm omhoog gaat, ziet
men de stad Ayodhia. de vroegere
hoofdstad van Indië. Dc koning. Dav-
salha en vorsten uit den omtrek ver
maken zich, zonder zich te bekomme
ren om het, feit. dat Bacchus met een
groote strijdmacht toebereidselen
maakt om een inval in het land te
doen. De priesteres Yadma komt voor
bij op weg naar den tempel en de,
koning maakt van deze gelegenheid
gebruik om haar zijn liefde te ver-!
Een nieuw ballet.
klaren. Maar zij wil van die liefde
niets weten en Darsatha laat haar in
ketenen klinken.
Plotseling verschijnt de „Mouni
pénitent". een bejaarde fakir, on waar
schuwt den koning voor de plannen
van Bacchus. Hij vertelt erbij, dat
het cenige middel, om den ondergang
van het laad te vermijden is, Dadma
naar liet kamp van den vijand te
zenden. Bacchus door haar schoon
heid te verleiden cri hem vergif toe te
dienen.
Yadma aanvaardt de gevaarlijke
zending en komt in het vijandelijke
kuinp Maar als zij Bacchus ziet, wordt
zij plotseling op hom verliefd en het
vergif valt uit haar hand. Haar
liefde wordt beantwoord cn Bacchus
sluit haar in zijn armen als 't scherm
valt.
In het tweede bedrijf noodigt Bac
chus koning Darsatha uit tot een be
zoek aan zijn kamp en organiseert er
een feest. Middenin de feestviering
tracht de Mouni. aan liet lioofd van
Darsatha's soldaten, bet. Ramp ie be
stormen. Zij worden teruggeslagen,
doch voeren op hun tetrugtochl Yad
ma mee.
11 el, volgend tooneol verooelclt een
wildernis, waar Yadma door haar
ontvoerders is achtergelaten, om haar
to doen omkomen. Alleen Venus kan
haar redden en tot haar richt Yadma
haar gebeden. Deze worden vornoord.
Muziekgeluiden naderen en spoedig
komt Bacchus baar rod'den.
D© muziek bij het nieuwe naliet
wordt zeer geroemd, de misc-cn-scenc
is ongehoord weelderig.
De plaat stelt een moneci uit de
feost-scènc in Bacchus' kamp voor.
