NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
M feu wj nar sgroeten
Meestgelezen Dagblad, in Haarlem en Omstreken.
20e .laargang
Dinsdag 30 December 19U2.
No. 5982
HAARLEM'S DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS: ADVERTENTIÉN:
Voor Haarlem per 3 maanden.ƒ1.20 Vaa 1—5 jewels 5® Gis.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement Haarlem
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der gemeente), ia de pij® dar Adverfcentiën van 15 regels 0.75, elke regel meer 0.15.
per 3 maanden 1.30 Groot© Ketters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden. 1.65 BMffl lrP5w4lfT!T Reclames 30 Cent per regel.
Afzonderlijke nummers. 0.02^ Bureaux: Gebouw Het Spaarne. Zaider JBuiteu8pa»rue No, 6.
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden 0.37yt Telefoonnummer der Redactie 600. reietoonnummer der Administratie 122.
de omstreken en franco per post 0.45 Intercommunale aansluiting.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur: J. C. PEEREBOOM.
Aboanemonten ea Advertentiëm worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
J>it blad verschijnt dagelijkss behalve op Zon- en Feestdagen
Mmfdogent&n voor het Buitmbmd: Générale de Publicité Etrangèr® <0« Li DAUBE Co. JOHN F. JONES* $wcc., Parijs 31^> Faubourg Monmuxrtr&
In ons nummer van 1 JANUARI
a. s. zal evenals het vorig jaar weder
gelegenheid bestaan tot het plaatsen van
aan Familie, Bekenden, Begunstigers enz. tegen
den prijs van S3 cent a contant voor 1 5
regels, elke regel daarenboven 3 cent extra.
DE ADMINISTRATIE.
Maanem's Dagblad vaa 30 Dec.
feevüt o. a.
Venezuela, De Kroonprinses van
Salisen, England's diplomatiek be
leid Moord te Ooltgensplaat.
Verslagen van uitvoeringen enz.
Buitenlandsch Nieuws
Zuid-Alrika.
„De Standard" uit, Johannesburg bevat
een bericht, dat bet Transvaalscbe Gou
vernement besloten beeft de spoorweg-
vrachten voor locaal verkeer ïn Trans
vaal te verminderen, waardoor de spoor
weg-opbrengsten verscheidene bonderd-
duazende ponden sterling lager zullen
worden.
Ook de tarieven voor personen-vervoer
zullen in Transvaal en Oranje-Vrij staat
binnenkort belangrijke vermindering on
dergaan.
Duitschland.
De Petit Bleu" publiceert een on
derhoud, dat zijn bijzonderen corres
pondent te Genève had met den heer
André Giron. Deze verklaarde inder
tijd te Brussel te hebben vernomen,
dat de betrekking van gouverneur
over da kinderen van den Saksischen
kroonprins vacant was, naar welke
betrekking hij door tuisschenkomst
van den Duitschen gezant solliciteer
de. Hij had toen prinses Louise
nooit te voren gezien. Zijn intimiteit
mjet haar is, zonder diat hij het zich
goed bewust was, langzamerhand
ontstaan.
De kroonprins bedroog zijn ecbtge-
noote nooit, doch was zeer ruw
hard voor haar en bedroefde haar
vaak door het brutaalste geweld.
André Giron beschouwde de prinses
als van een onafhankelijken doch vol
strekt niet excentrieken aard. „Mijn
betrekkingen met de prinses," zeide
hij, „werden aan het daglicht ge
bracht door de grootmeesteres®© van
bet Saksische hof, madam©/ de Frette,
die mij er toe wist te bewegen, zon
der meer te verdwijnen, en die koning
Albert verzocht prinses Louise te be
letten mij te volgen, zooals zij ver
klaard bad te zullen doen. Den 14en
November vertrok ik naar Brussel.
De prinses begaf zich volgens een
vooruit door ons opgemaakt plan
den 9en December naar Salzburg en
vervolgens naar Munchen. De broe
der der prinses, aartshertog Leopold
Ferdinand, heeft mij daarop per
soonlijk getelegrafeerd, mij te> zullen
helpen, om mij bij zijn zuster te voe
gen. Den 12en December hebben de
aartshertog en de prinses het kasteel
van Salzburg langs een geheime
trap verlaten en zich naar de wacht
kamer derde klasse van het spoor
wegstation begeven. Zij zijn van
daar naar Inshrück em vervolgens
naar Zurich gegaan, waar ik mij bij
hen heb gevoegd.
Ik heb beproefd het vermoeden op
te wekken, dat wij in Brussel waren
an tal van personen van het Saksi
sche hof zijn naar de Belgische
hoofdstad gekomen met het doel ons
op te sporen. Zelfs vandaag nog heeft
de Duitschei regeering beproefd, te
bewerken, dat de prinses over de
Zwitsersche grenzen zou worden ge
zet, doch de Bondsraad heeft gewei
gerd.
Eem duel heeft tusschen den kroon
prins en aartshertog Leopold Ferdi
nand plaats gehad. Het Saksische hof
heeft de bewijzen van mijne betrek
kingen met prinses Louise in handen.
Een medewerker van „Le Matin"
had Vrijdag te Genève een onderhoud
met aartshertog Leopold1 Ferdinand.
Tevergeefs trachtte hij herhaalde ha
len prinses Louise zelf te spreken te
krijgen. De prinses is zeer afgemat
en zenuwachtig. De redacteur van
bovengenoemd Fransch blad beschrijft
haar als onmiskenbaar de sporen dra
gend van haar twee-en-dertig jaren.
In haar voorhoofd vei'toonen zich nu
en dan rimpels .baar oogopslag is
vaak zeer verschrikt. De heer Giron
is een groote, slanke en welgebouw
de jonge man, drie-en-twintig jaren
oud en uiterst elegant. Hij heeft groo
te verwondering uitdrukkende oogen
en is vast besloten prinses Louise van
Saksen te huwen, zoodra deze alle
banden met haar echtgenoot heeft
verbroken. De geïnterviewde aarts
hertog Leopold Ferdinand vertelde
den journalist ongeveer 't volgende:
..Zoodra ons besluit, Saksen te ver
laten, genomen was, besloten wij, ons
naar Genève te begeven, wetende dat
wij in Zwitserland niets te vreezen
hebben. Wat mij betreft, ik ben vast
besloten, nimmer meer een voet op
Oostenrijkschen bodem te zetten. Ik
wil geen aartshertog meer zijn, zal
een anderen naarn aannemen, en zou.
als de eerste de beste burger leven
gelijk 't mij bevalt. Twee dagen na
dat wij hier waren aangekomen, ont
vingen wij een schrijven van keizer
Franz Joseph, die ons verzocht terug
te komen. Wij hebben geweigerd.
Hiet leven was daarginds niet meer
houdbaar. Een paar dagen geleden
heeft mijn broeder Joseph Ferdinand
uit naam van mijn vader beproefd
ons tot terugkeer te bewegen. Wij
hebben nogmaals geweigerd. Wij
zullen nu met niemand meer in be
sprekingen treden. Het gaat niemand
aan welke besluiten mijn zuster neemt
en mijn zaken boezemen alleen mij
belang in. Wij zullen ieder van zijn
kant, alles doen wat ons goed voor
komt. De Zwitsersche wetten be
schermen ons, wij zijn gelukkig, vol
vertrouwen en vrij, ziedaar alles wat
wij vragen.
De prinses en de aartshertog moe
ten voornemens zijn, Zwitsersche on
derdanen te worden Zij hebben een
rechtsgeleerd raadsman, dien advocaat
Lachenal, in den arm genomen, die
alles voor hen bezorgt en behandelt.
Aartshertog Leopold Ferdinand
heeft verklaard, mademoiselle Aüa-
movic te zullen huwen.
Als een bewijs, hoe overhaast prin
ses Louise gevlucht is. kan gelden,
dat zij met slechts weinig bagage te
Genève aankwam en zich aldaar toi
letten, schoenen etc. heeft moeten aan
schaffen. Het afscheid van de prin
ses van koning Albert van Saksen
moet zeer hartelijk zijn geweest. Een
ooggetuige verhaalt, dat hij haar,
die met haar kinderen te voet naar
het koninklijk slot gekomen was. in
het bijzijn van het geheele bedienden-
personeel omarmde en haar meerma
len met de hand' ten afscheid toe
wuifdie.
Zoo het verhaal van dezen oogge
tuige waarheid bevat, zou men mo
gen aannemen, dat geen bittere fa
milie-twisten aan de vlucht dier prin
ses zijn voorafgegaan.
Iemand aan het hof te Munchen die
met de Kroonprinses van Saksen zeer
bevriend is vermoedelijk prinses The-
rese, de dochiter van den prins-regent
Luiitpold heeft uiit het Hotel d'Angle-
terre te Genève van de gevluchte prinses
een brief gekregen, waarin zij haar ver
trek uit Dresden en Salzburg uitvoerig
beschrijft. In den brief is geen zweem
te bespeuren van de verstandsverbij ste
ng, die sommigen de afgetobde vrouw
zouden willen toedichten. Integendeel,
de brief is zeer frisch en duidelijk ge
steld.
De prinses beklaagt zich daarin bitter
over de onverdraaglijke behandeling die
zij aan het hof te Dresden beeft onder
vonden. Men heeft haar, zoo schrijft zij,
door bare grootmeesteres laten bewaken
op een wijze, welke niet in overeenstem
ming w.as met bare positie, en haar in
alle kleinigheden, zelfs in bet kiezen
van baar lectuur, vernederende voor
schriften gegeven. Vooral nam men het
baar kwalijk dat zij bij het publiek veel
beminder was dan haar gemaal, en toch
deed zij niets om hare populariteit kunst
matig aan te wakkeren. De Kroonprin
ses spreekt in haren brief ook over Gi
ron., den Belgischen (gouverneur. Zij ver
klaart echter dat de officieele, van Dres
den uitgegeven lezing van de zaak „niet
geheel juist is'maar zij wil er evenmin
tegen ontkomen als tegen alle andere
kletspraatjes. Zij heeft innig medelijden'
met hare kinderen, maar zij wil liever
alles op zich nemen dan aan de zijde
van hare gemaal teruigkeeren. Men
schijnt ook zoo voegt zij er ironisch
bij te Dresden niet meer naar mij te
verlangen.
Terwijl men aan bet hof te Munchen
totnogtoe beproefd had, den schijn aan
te nemen van de zaak optimistisch op
te vatten om zoodoende de Kroonprinses
den terugkeer mogelijk te maken, heeft
men na bet bekend worden van de bizon-
derheden alle illuzies van dien aard op
geven.
Rusland
Dat men ver komt met diplomatiek be
leid en ruw geweld volstrekt niet noo-
dig is om zijn invloedsfeer uit te brei
den bewijst Rusland en China.
Door diplomatiek overleg breidt het
zijn Invloed in Mandchoerije gaande
weg uit, reeds meermalen hadden we
gelegenheid biervan melding te maken.
Rusland volgt bij het aanleggen der
spoorwegen in Manchoerije een eigen
aardige gedragslijn: bet vermijdt stelsel
matig alle groote bestaande steden, maar
legt de lijnen en bouwt de stations eend-
ge mijlen van deze verwijderd. Op die
wijze ontstaat er, geheel overeenkomstig
den wenscb van bet Russische gouver
nement., dat alles doet om zijn invloed
en macht in het gebied in kwestie te
versterken, bij "elk station in w.einöge ji
ren een nieuwe stad, doch geheel Rus
sisch; deze overvleugelt binnen korten,
tijd de oude stad, ©enige mijlen verder
gelegen, volkomen en doet ze ten slotte
verdwijnen.
Di.t igebeurde reeds in Centraal-Azië,
waar de Russische spoorweg van Gene
raal Anmenkov al de oude steden aan. de
eene zijde liet ligigen, en waar stations
gebouwd werden slechts weinige mijlen
verder; thans zijn bij deze stations nieu
we steden, geheelRussisch, uit den grond
gerezen! Hetzelfde gebeurt in Manchoe-
rije waar eveneens dit stelsel wordt toe
gepast, met dit gevolg, dat al meer en
meer de Russische invloed zich uitbreidt
en versterkt.
Wij zie nbet, Rusland zoekt niet min
der dan Engeland, uitbreiding van
grondgebied; doch het bedient zich niet
van dezelfde middelen. Het heeft inge
zien, dat brutaal igeweld, in enkele ge
vallen en in laatste instantie noodig,
onvermijdelijk zelfs moge zijn, doch dat
de vreedzame weg, de weg van geleide
lijk© ontwikkeling, van langzame inwer
king de veiligste, de goedkoopste en
daarbij de duurzaamste is.
Een land, dat zóó langzaam wordt in
genomen als Manchoerije thans door
Rusland, zonder eenig wapengeweld,
maar veeleer door concessie op conces
sie, door het aanbrengen van welvaart
en nieuw leven, zulle een land zal niet
zoo licht zijn verloren vrijheid met de
wapenen in de hand weer trachten te
herkrijgen, als het land dat voor brutaal
geweld, voor overmacht van kanonnen
en soldaten heeft moeten bukken!
Zweden.
Door de aanneming van het Duit-
sche toltarief is ook het oog van Skam-
dinavië op het nieuwe tarief gevallen
en vooral Zweden maakt zich bezorgd
dat zijn exporthandel er zwaar door
zal worden getroffen. De Zweedsche
minister' van buitenlandsche zaketn
heeft zich tegenover den vertegen
woordigen' van de Stockholms-Tid-
ning uitvoerig over de beteekenis van
het nieuwe toltarief uitgelalten.
Wat de noodzakelijkheid van „en
ergieke ondlerhandielingen" betrgft,
waarop door de Zweedsche pers werd
aangedrongen, merkte de minister op
dat tot nu toe geen onderhandelingen
met Duitschland hebben plaats ge
had, maar wel heeft de regeering met
veel aandacht het verloop der beraad
slagingen in den Duitschen Rijksdag
gevolgd. Zij wacht nu, af, of Duitsch
land van zijn kant de handelsverdra
gen met Zweden en Noorwegen zal
opzeggen. Die opzegging kan ieder
oogenblik plaats hebben e£i in dat
geval zal de regeering er naar stre
ven de belangen van het land zoo
goed mogelijk te behartigen, hoezeer
Duitschland er ook op uit zal zijn,
izijn eigen belangen te beschermen.
De kwestie eener overeenkomst tus
schen Zweden en Duitschland schijnt
in hooge mate ingewikkeld, zei da
minister, van beide kanten werken
verschillende factoren hiertoe mede.
De Zweedsche -axporthandel op
Duitschland is kleiner dan de Duit-
sche op Zweden, daarom hoopt men
op een voor Zwed'en gunstige over
eenkomst. Aan den anderen kant
echter speelt de Duitsche export naar
Zweden in den handel van Duitsch
land bij lange na niet dezelfde rol
als de Zweedsche export naarDui'tsch-
land in den handel van Zweden.
Zweden exporteert n.l. naar Duitsch
land bijna uitsluitend ruwe artikelen
Duitschland naar Zweden daarente- j
gen voor het grootste deel bewerkte 1
stoffen een omstandigheid, die
door Duitschland in het oog gehouden
moet worden bij het sluiten van een
eventueel nieuw handelsverdrag met
den Noordelijken dubbelstaat.
De minister noemde het een zeer
gecompliceerde kwestie en sprak den
wensch uit, dat de Zweedsche pers in
het vervolg zich meer en degelijker
met de bespreking van het douanen-
vraagstuk zou bezig houden dan zij
tot nu toe gedaan heeft.
Verrijkt met deze inlichtingen en
misschien gedachtig aan diit lesje be
gaf de correspondent van het Stock-
holmsche blad zich naar een groot
handelaar in hout hout is n.l. het
voornaamste! uitvoerartikel naar
Duitschland. De handelaar toonde
zich niet zoo bezorgd als de minister
en meende, dat men van Zweedschu
zijde het verloop der dingen tamelijk
kalm tegemoet kon zien.
Venezuela.
De brief dien de Frarusche afgevaar
digde d'Estournelles de Constant in
dertijd een der vertegenwoordigers van
de Frarusche Republiek op de vredescon
ferentie in den Haag aan minister
Delcassé geschreven heeft, luidt als
volgt:
Mijnheer de Minister! Ik ben voorne
mens, u te interpelleeren over de niet-
nakoming van artikel 27 der Haagsehe
Conventie. Dat artikel is op die confe
rentie uitvoerig besproken. De mogend
heden hebben eerst na een bedenktijd
van veerscheiden weken hun vertegen
woordigers gemachtigd, het aan te ne
men, en daama is het plechtig door
ieder van de mogendheden bekrachtigd!.
Het bracht in de intei-nationale wetten
een hoogst belangrijk nieuw beginsel,
omdat het voor 't eerst een plicht oplegt
aan de staten, die tot dusver slechts
rechten erkend hadden. Artikel 27 be
paalt dat de mogendheden, indien er een
ernstige botsing dreigt te ontstaan tus
schen twee of meerderen hunner, het
als hun plicht beschouwen, deze laatste
mogendheden in herinnering te brem-
gen, dat het Hof van Arbitrage voor hen
openstaat.
Thans dreigt er niet slechts een ern
stig conflict uit te breken, maar het is
reeds uitgebroken tusschen verschiedeni
mogendheden die de Conventie onder
teekend hebben, en de verplichting die
wij hebben aangegaan, te zamien met 25
andere staten, wordt niet alleen niet in
acht genomen, maar het Hof van Arbi
trage wordt stelselmatig gewraakt
door de Euroepesche regeeringen. Met
dit feit voor oogen is het noodig dat een
verklaring wordt afgelegd. De staat van
oorlog is officieel erkend. De onafhan
kelijkheid van Venezuela wordt niet be
twijfeld.
De tegenwerping dat deze staat niet
heeft deelgenomen' aan de Conferentie,
kan niiet als ernstig worden beschouwd,
aangezien Venezuela zelf arbitrage
vraagt, en omdat de andere staten herin
nerd behoorden te worden aan de over
eenkomst, door hen onderteekend en
bekrachtigd. Evenmin kan men beweren
dat staten in tegenstelling met perso
nen niet verplicht zonden zijn tot bet
Feraiï Beton.
sin de schaduw van den Dood,
Uit het Engelsch
van
E. W. HORNUNG.
Zij had natuurlijk' eC.n heldere geest,
maai' op *t oogenblik was ze me1, hel~
der ze was vervuld en liep o"er van
do geheimen en de verwarringen: ^an
haar eigen omgeving. Boeken konden
haar niet helpen daarin kon zij niet
verwachten de sleutel te vinden tot
een van de problemen die haar in be
slag namen en pijnigden.
Zoo ging zij met haar hand langs de
stoffige boeken niet droomende, dat
juist daar de sleutel was te vinden
zoo ten slotte en volkomen hij toeval
alleen maar omdat zij nu in dit, dan
in dat boek keek, nam zij het rechte
boek eruit en ging achteruit met het
boek in de hand.
Het was getiteld „The Fairie Queen,"
en Rachel l.ad hc-t uitgekozen, omdat
zij eens gehoord had. dat eenige men-
schen het van begin tot einde gelezen
hadden omdat zij zich nu maar voor
niets kon interesseeren, kon dit haar
misschien op weg helpen. Maar zij
opende het boek nooit want in het don
kere vakje, dat het boek had achter
gelaten, was een lichtende opening als
een kleine nieuwe maan. Rachel stak
haar hand erin en voelde een kleine
koperen knop heit omdraaien en druk
ken was een bijna werlituigeelijke be
weging en toen reeksen boeken naar
voren kwamen met de geopende deur,
die zij verborgen hadden, was het ge
woon menschelijk die deur ntet dade
lijk weer te sluiten maar ten minste
even naar binnen ta kijken.
Rachel keek eerst en slapte toen naar
jjX/nen in een geheime kamer, zoo un-
heitffbC*1 op het 661,5161 bezicht als zulk
een plaat® ^liaar rnet "^gelijkheid kan
zijn. Ze was esn laag stof
en gevuld met kisten. en koffers nog
niet geheel uitgepakt, eéit .rommelka
mer en niets meer. De deur ViuJ mel
een. klap achter haar dicht toen Tta',
chel stond te midden van dezén onbe-
langrijken rommel en bij instinct keer
de zij zich om. Op dat oogenblik stond
zij aan den grond genageld en met
starende oogen, neerhangende kin en
groote schrik in 'iedere trek van haar
gelaat.
Het kwam niet, doordat haar tweede
echtgenoot haar gevolgd en ontdekt
had, neen zij zag het gelaat van haar
eersten echtgenoot, dat Rachel Steel
aankeek, zijn brutale oogen starende
in de hare door het gebroken glas van
een door vliegen bevuilde schilderij
lijst achter de deur.
Het portret hing niet aan de wand,
maar rustte daartegen op den vloer.
Het was een portretvergrootmg in
kleuren en de sprekende oogen keken
Rachel aan met de overmoedigheid,
die zij zich nog als het meest aantrek
kelijke van dezen verondelukten man
man herinnerde, 7ij twijfelde geen
oogenblik, aan wien die oogen toebe
hoorden. zij spraken tot haar ?n deden
haar rillen en toch was hét portret
dat van een veel jonger man dan zij
getrouwd had. Het was Alexander
Mlinchin met kort afgesneden bakke
baarden, het haar in Vfc midden ge
scheiden, een speld in d'e knoop van
de das, wat jaren geleden in de mode
was geweest en toch was bet ongetwij
feld Alexander Minciiih,
Erf dat feit alleen was voldoende
voor Racket om haar van streek te
brengen haar onidDkking bracht haar
tot de overtuigng dat een onaange
naam onderhoud met den levende nood
zakelijk was. Maar de geleidelijke ap
preciatie van de ware beteekenis van
haar ontdekking verdubbelde Rachel's
bezwaren juist toen zij dacht, dat ze
zouden verminderen. Zij waren dus
vrienden geweest, haar eerste echtge-'
noot en haar tweedeRachel bukte
zich en tuurde pp de vergrooting en
toen zag zij duidelijk, het merk van
den photograaf. Ja, zii waren vrien
den geweest in Australië, dat land dat
John Buchanan Steel duidelijk en her
haaldelijk vergewend had nimmer op
al zijn reizen te hebben bezocht
Rachel zou hebben kunnen glimla
chen als zij een oogenblik haar ge
dachten op wat anders had kunnen
bepalen 'waaróm ér óver dé kamér
een damp van Australië hingSiê
doozeii, die nooit geheeï uitgepakt wa-
ï'êii, liepen óver van herinneringen
aan het lctën, dat zij zelve zoo goed
kende. Hier kweint eeii hoop boom-
ranlcen uitkijken, daar zag men een
ouden, grijzen, breedgetaridén flap
hoed, met een blauwzijden sluier om
den rand gewonden dat was een Aus
tralisch zadel; en die glazen doozen
bevatten monsters van nerinos wol.
Dus Steel had als landontginner in
Australië zijn fortuin gemaakt.
Maar waarom een feit geheim te
houden, dat zoo weinig reden tot wan-
trouwen gaf Het waren juist de re-
liquiën van een leven op de woeste
gronden van Australië die een vertrek
kende kolonist gaarne vorgvuldig mee
zou brengen naa.r zijn nieuwe woon
plaats. Waarom ze dan weg te stop
pen in een geheime rommelkamer, van
welks bestaan de Australische vrouw
van den oud-Australiër zelfs niets af
wist
Rachel voelde, dat haai' brein ver
ward word, en toch was ze dankbaar
voor het licht, dat zich ten slotte aan
haar openbaarde. Het was maar een
iantaarnlichtje in de duisternis maar
het was toch iets een begin, een leid
draad. Overigens was zij van plan,
1'ögeTreeht naar den man te gaan, die
haar noodeloos zoo lang in onwetend-.
heid had gelaten.
Waarom tér wereld had hij naar nóg
nööii iets van Australië verteld Welk
denkbaaf Jiwaad kon dat veroorzaakt
hebbenHet zou een sterke band tus
schen hen gevormd hebben, Enhoe
meer Rachel er over dacht, hoe verder
zij g'lhg. Waarom vertelde hij haar
niet opëwhartigf dat hij Alexander
Minchin gekénd' had, lang voordat zij
zelve hem kende? Na dezi dood van
Alexander Minchin kon dat toch geen
verschil gemaakt hebben Waarom had
hijdan heel jaloersch dat feit voor zich
gehouden En de geschilderde dogen
van den doode antwoordden „Waar
om?'' met de brutale, spottende uit
drukking, die zijn vrouw niet kon ver
keten, een blik, die op dat oogenblik
voor haar een geheel nieuwe en som
bere beteenenis had.
Rachel keek naar hoven door het
raam, dat van tralies voorzien was en
bijna geheel versperd was door strui
ken, maar een stukje hemel was ju'ist
zichbaar onder de hoofdbalk. Het was.
een zeer grauwe hemelgrauw even
als het gelaat van Rachel onder den
plotselingen invloed van wantrouwen
Toen werd een armzalig hoekje van een
wolk vurig verlicht en baande een
lichtstraal zich een weg tusschen stof
eh vuil van de geheim© kamer, en Ra
chel keek even grimlachend op. terwijl
ze zeer gedecideerd het hoofd schudde.
Daarop Vérclwééii Zij onmiddellijk Zóó*
als zij gekomen was, Sloot de verborgen
deur achter zich en zette „The Faerie
Queen" zeer zorgvuldig weer op zijn
plaats. Rachel dacht er niet meer
over zich te voegen bij het uitgelezen
gezelschapdat dit heldengedicht ge
heel had doorgelezen.
(Wordt vervolgd).