NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
Meestgelezen Dagblad in Haarlem en Omstreken.
Nota's, Rekeningen,
Quitantiën en Wissels,
In de schaduw van den Dood.
20e .jaargang
Dinsdag 13 Januari 1903
No. 5993
HAftM.ElffS DAGBLAD
Abonnementsprijs
Voor Haarlem per 3 maandenf 1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar. een Agent gevestigd is (kom dei-
gemeente), per 3 maanden1.30
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden1.65
Afzonderlijke nummersö.02Vs
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.371/»
de omstreken en franco per post0.45
-é&-<3L"S7"©ïrt©:o.t;±Ö:öi
Van 1—5 regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten bet Arrondissement Haarlem
is de prijs der Advevtenlien van 1—5 regels f 0.75, elke regel meer 0.15.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 30 Cent per regel.
Bureaux: Ztilder Baitenspaarne No. 6,
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 122,
Groote Houtstraat No. 55. Telefoonnummer 724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur: J. C. PEERE300M.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Adveitentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DL LA mak Azn. ie Amsieiaam.
Dit blad verschijnt dagelijksbehalve op Zon- en Feestdagen
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publiciié Etrangère O. L. DAD BE Co., JOHN F. JOüES, Suec., Parijs oJMs^Fauboi^
Haarlem's Daeblad van 13 Jan.
fesvat o, a.
Aanslag op den Koning van
Spanje, Rusland in Mandsjoerije,
Magazijn- en Winkelbedienden,
Schouwburg, Stukken van den
Gemeenteraad.
Ter Stoomdrukkerij dLOURENS
CGSTERa, Groote Houtstraat
55, worden in verschillende
grootte, keurig afgewerkt, ge
lever ii
bedrakt met firma, tot zeer lage
prijzen.
Hp* Levering ten allerspoe
digste, desgewenscht op den dag
zelf der bestelling.
Officieele Berichten.
ONTTREKKING VAN GROND
AAN DEN
OPENBAREN DIENST
BURGEMEESTER en WETHOU
DERS van HAARLEM
brengen ter algemeene kennis, dat
aan den Raad "der gemeente wordt
voorgesteld, om aan den openbaren
dienst te onttrekken
een gedeelte grond voor de perceelen
nos. 75 en 77 aan dï Gedempte Raam
gracht alhier.
De stukken te dezer zake betrekking
hebbende, zullen met ingang van he
den gedurende acht dagen ter plaat
selijke secretarie t7e af dee ling) ter in
zage van een ieder zijn nedergelegd.
Haarlem, 10 Januari 1903.
De Burgemeester voornoemd,
BOREEL.
De Secretaris,
PIJNACKER.
üuiienlandsch Nieuws
Fraukryk.
De vrouwenmoordenaar Vidal heeft
gratie gekregen. President Loubet
heeft de doodstraf veranderd in le
venslangen dwangarbeid.
Men is nog al verbaasd over deze
daad des presidenten, daar pas Zater
dagmorgen een andere moordenaar,
de 24-jarige Bouche, te Rijsselterecht
gesteld is. Bouche had een enkele
oud'e vrouw vermoord, terwijl Vidal
een tiental moorden op zijn geweten
had.
Donderdagavond aan den vooravond
van de terechtstelling heeft een ver
gadering van jonge menschen uit Rijs-
sel een motie aangenomen, waarin zij
haar afkeuring uitspreekt over de
handelwijze van een beschaafde maat
schap- die den eenen moord beant
woordt met een anderen moord.
Duitschland.
Dezer dagen meldde zich een jong-
memsch aan bi] het keizerlijk hofsecre-
tariaat aan den Hofburg en verlangde
bij den Keizer te worden toegelaten.
Toen men hem vroeg, wat hij wensch
te, zei hij-: ,,Ik heet. Jacob Reis, ik ben
de zoon Gods en heb den Keizer zeer
gewichtige mededeelingen over de
kroonprinses Louise van Saksen te
doen."
Jacob Reis werd natuurlijk onmid
dellijk in verzekerde bewaring geno
men en naar een kliniek voor zielszie
ken overgebracht.
Een correspondent van de „Petit Bleu"
heeft Zondag André Giron gezien, om
trent wien een Parijsch blad gemeld had,
dat hij verdwenen was.
Giron verklaarde dat de prinses zich
zeer wel bevond; het gerucht, in de we
reld gebracht door de „Courier de Fran-
conie" omtrent een tusschenbeide komen
van Keizer Frans Josepji, waarbij de
prinses uitgenoodigd werd naar Oosten
rijk te ruig te keeren, is onjuist; aartsher-
tog Joseph was nimmer belast geweest
door den Oostenrijkschen keizer met
eene zending bij de prinses.
Rusland
Men weet. dat Rusland voortdurend
bezig is zijn invloed iu China uit te
breiden. Dat gaat veelal langs den weg
van listig diplomatiek beleid.
Maar niet altijd.
Dat mag blijken ''it een correspon
dentie uit Wladiwosfok naar de ,.Now.
Wremja"
De Toengoezen volgen de Russen bij
hun vertrek op den voet zooals de
wolven, die in den winter een spoor
volgen. Maar. wat m Nederland ge
beurt, kan ook in Mandschoerije ge
beuren de trein, die de Russen ver
voerde, kreeg bij Churbin een ongeluk
ie er moest worden gestopt en de
scharen Foengoezen. die daarop niet
verdacht waren dvonger wat al te ver
naar voren en plunderden Russen en
Chineezen bij de stad Nikolsk uit. De
Russische militair-en kregen hen daar
te pakken, cn voordat de inboorlingen
zich op veilige plaatsen konde.i verber
gen, waren dozijnen van hen gedood.
De haat van de bevolking tegen de
vreemdelingen wondt bovendien overal
aangevuurd door de troepen Toengoe-
zen, die zelfs de telegraaflijn langs
den Oost Cliineeschen -spoorweg trach
ten te verstoren en de stations in brand
te steken, alsof de opstand van 1900
nog in vollen gang was. Als padde
stoelen na den regen duiken overal in
Mandschoerije benden op. die zich ver
eenigen en zich gruwelijk wreken op
de Mantsclioes voor de gastvrijheid,
die deze aan de Russen verleend heb
ben. Bij Nikolsk is een arsenaal van
geweren, revolvers en messen ontdekt
en in de Chiagan-be.gen zijn verschei
den Toengofzenkampen. Niet alleen
de Mandschoes; die en al
weerloos zijn 11a het vertrek der
Russen, maar ook deze zelf worden
door de woeste horden aangevallen
de militaire macht is onvoldoende om
den spoorweg te beschermen en de
correspondent vreest voor een herha
ling van de gebeurtenis van 1900 in de
lente.
Iieele Mandsehoerijsche dorpen zijn
geplunderd en de inwoners gedood,
daar de Chineesche autoriteiten en de
militairen hen niet kunnen beschermen.-
Eerst wanneer een groote- Russische
strijdmacht uit verschillende punten
.samengetrokken, op het bedreigde ter
rein verschijnt, en ook dan alleen, trek
ken de Toengoczen in het binnenland
van Mandschoerije terug om met
nieuwe en frissche krachten terug te
keeren, zoodra de Russische troepen
zich van den spoorweg verwijderd heb
ben. En dan begint opnieuw de ver
woesting.
I-Iet ..perpetuum mobile" is hier in
derdaad niet moeilijk te vinden.
Turkije
Men weet, nu niet nifeer waar men
zich aan te houden heeft in de kwestie
van het doorvaren der Dardanellen
door Russische torpedojagers. Terwijl j
wij vroeger bericht gehad hebben, dat)
deze oorlogsbooten reed? op weg naai
de Zwarte Zee, onder dfc Turksche ka
nonnen door, de beroemde zeeëngte
waren gepasseerd, terwijl ook de St.
James Gazette meent, dai de torpedoja
gers reeds in October zijn doorgeko
men, hebben andere berichten ons ver
teld, hoe het vlootje achtereenvolgens
allerlei West-Earopeesche havens heeft
aangedaan iu de laatste weken. Dezer
dagen vernemen wij, dat he-t in een
haven van Greta lag en het laatste te-
legram (uit Athene) verklaart thans,
dat de vier scheepjes krachtens de
jongste iradé des Sultans heden den
Piraeus zouden verlaten 0111 eindelijk
de veelbesproken doorvaart te onder
nemen.
Is dit laatste alles juist, dan is het
natuurlijk beslist onwaar, dat Enge
land.geen ujd zoude gehad hebben om
tusschenbeide te komen. Dan wordt
lintegendeel waarschijnlijk, wat som
mige buitenlandische bladen zeggen,
ril., dat Engeland, wetend flat hei toch
alleen niets tegen Rusland vermag,
enkel maar voor dien vorm en uit oude
traditie protesteert. Hot zoude onge
twijfeld wel gaarne meer doen, want
de Engelscho pers verwijt cle Duitschers
die zich ten eenenmale buiten de zaak
houden, dat deze Groot-Brittannië nu
in den steek laten, en dreigt, dat En
geland de Du'itschers op een goeden
dag dezelfde kool zal ptoven. Maar
het zg. mede-protesteeren van Oosten
rijk schijnt niet veel meer om 't lijf te
hebben, waar de Neue Freie Presse
er aan herinnert, hoe Oostenrijk zich
vroeger aitijd bij zulke protesten krach
tig aansloot, doch nu de Russisch-Oos-
tenrijksche entente van 18y7 ten aan
zien der Balkan-politiek van veel meer
gewicht is voor de Donau-monarchie
dan dc oude traditie, d'L in Engeland's
verzetaanteekening voortleeft.
Spanje.
Te Parijs is bericht ontvangen, dat op
het oogenblik, toen de koning van Spanje
uit de avondkerk kwam, iemand een re
volverschot loste op het tweede rijtuig
van den koninklijken stoet, waarin de
hertog Sotomayor was gezeten. Niemand
weTll geraakt. De dader van den aan-
slag" is Wèiwüsnl: «Sn naam is José
Co'iladiO.
De „Petit Bleu" heeft- omtrent den aal"?'
slag nog ©enige verdere bijzonderheden.
Hieruit blijkt, -dat eenige dagen voor
den aanslag op den Koning van België
de Spaansche regeering aan de Belgi
sche regeering mededeelde, dat een an
archist, in de gevangenis van Madrid
opgesloten, had verklaard, dat er een
complot tegen den Koning van België
was op touw gezet.
Nadat de aanslag op den koning van
België had plaats gehad, vroeg het par
ket te Brussel inlichtingen omtrent den
gevangene en men meende toen op het
spoor te zijn van een internationaal com
plot. Maar het onderzoek werd niet
voortgezet en -de politie te Madrid stelde
den gevangene in vrijheid. Sedert dat
oogeniblik is hij spoorloos verdwenen.
Men gelooft nu, dat de beide aansla
gen met elkaar in verband staan, ook
omdat beide onder dezelfde omstandig
heden werden gepleegd. De Koning van
Spanje kwam eveneens uit de kerk en
het schot werd gelost op het rijtuig, dat
op het koninklijk rijtuig volgde.
Latere telegrammen meldden;
Het pistoolschot werd niet gelost op
de koninklijke familie, maar op dé leden
van het gevolg.
Toen het hof uit de kerk terugkwam,
loste iemand een pistoolschot, zonder
iemand te raken. De dader werd aange
houden en is Feito genaamd.
Toen de koning het schot hoorde, stak
hij zijn hoofd buiten het rijtuig, maar
de koningin trok hem in het rijtuig te
rug. De dader verklaarde, bij zijn ver
hoor, dat hij slechts den opperkamerheer
wilde do oden.
In zijn zakken vond men verschillen
de briefkaarten, gericht tot den burge
meester van Madrid', benevens ontvangst-
ebwijzen van aanigeteekende brieven aan
President Roosevelt, den Koning van
Engeland, den Keizer van Duit-schiand,
den Czaar en den President van het Hof
van Justitie te Mexico.
De dader verklaarde verder, dat hij
gehuwd is met een Fransche vrouw, die
hem in een krankzinnigengesticht deed
opsluiten. Hij ontkent anarchist te zijn.
De „Correspondencia"' zegt eveneens,
dat de dader op de leden der koninklij
ke familie schoot. De minister van Bin-
nenlandsche Zaken seinde den prefec
ten dat de aanslag gericht was tegen
den opperkamerheer en niet tegen den
koning.
De dader was zeer kalm toen hij zijn
verklaring aflegde voor den rechter
van instructie, maar deze verklaring zel
ve bewijst dat hij abnormaal is.
Feito herhaalde, nadat hij naar de ge
vangenis was overgebracht, zijn betui
ging, dat hij niet de bedoeling had ge
had een lid van de koninklijke familie
te treffen.
De politle-agenit, die Feito arresteerde,
legde de volgende verklaring af:
„Toen het rijtuig van den Koning voor
bij ging, sprong iemand naar voren, die
een pistool op het tweede rijtuig richtte.
„Ik gaf hem toen een slag met mijn
sabel, waardoor hij verhinderd werd een
tweede schot te lossen.
„Feato riep toen: „Gij hebt mij willen
u: 'óueü, maar ik wil Sotomayor dooden,
tide de oorzaak is van al mijne rampen.
^niomayor was echter niet in het rij
tuig.
In het rijtuig bevuilden z'ich.dë Öpp&ri-
stalmeester, markies Mina en tWeè hof-,
dignitarissen. Silvela bevestigde ih eèh
interview dat de dader meende, dat de
opperkamerheer' in het tweede rijtuig I
was. I
De officieele lezing luidt als volgt: I
Op het oogenblik, dat de stoet het Oost
plein genaderd was en zich voor het
standbeeld van Lelayo bevond, trad een
man uit de omstanders naar voren. Hij
strekte zijn arm uit en loste een pistool
schot op het rijtuig van den opperka
merheer; hij kon slechts eenmaal schie
ten, want een politieagent gaf hem een
sabelhouw, waardoor hij aan het hoofd
gewond en aldus belet werd een twee
de schot te lossen.
De koning was het voorwerp van een
ovatie. De rijtuigen vervolgden langzaam
hun weg naar het paleis.
De prefect liet den dader naar de ge
vangenis brengen, waar hij verklaarde,
heer Harpman, voorzitter van den
Alg. Mag. en Winkelbed. Bond te
Amsterdam. De heer Harpman weea
er op dat de winkelbedienden, even
goed als alle ca'tegoriën van vakar
beiders, zich aansluiten en vareenigen
om hun positie te verbeteren, eene
vakvareeniging kunnen oprichten,
waardoor ook in hun toestand verbe
tering kan worden gebracht. Maar
daartoe moeten zij zich als arbeiders
gedragen en zich afscheiden van die
bedienden, die zich later een bestaan
kunnen vormen door zich zelf al?
patroon 'te ye$tigen,
dat hij Feito heette, geboren was te Po- Dezö instaande patroons behoe-
;adas, in de provincie Oviedo, 34 jaar
oud was en in/ Juni jl. uit Mexico was
gekomen.
Feito verklaarde, dat Sotomayor hem
een betrekking had aangeboden in het
paleis, .doch zijn belofte niet had gehou
den. Feito besloot toen Sotomayor te
dooden., wanneer hij in zijn rijtuig zou
voorbij rij dien. De „Diario Universal"
zegt, dat de oensuur de verzending van
alle telegrammen betreffende den aan
slag verbood. De regeering seinde de
officieele lezing aan de Spaansche ge
zanten in het buitenland.
Verder zegt het blad, dat de koningin
en de infante Thérése in hevige gemoeds
beweging in het paleis terugkeerden,
maar dat de koning steeds zijn zelfbe-
heersching behield.
De laatste verhooren van Feito heb
ben bevestigd dat deze aan vervolgings
waanzin lijdt.
Stadsnieuws.
Haarlem, 12 Jan. 1903.
Als raadsleden zijn dit jaar
aan de beurt van aftreding de heeren
Van Styrum, de Haan Hugenholtz,
Sneltjes, Nieuwenhuijzen Kruseman,
Stolp, Weismaar, Kruseman, Rasch,
Loomeijer, Van Lijnden en Van Linden
Tol.
Men schrijft ons:
Gisterenmiddag omstreeks 3 uur wa
ren eenige knaapjes aan het spelen op
een berg steenen. Zekere P. van Brug
gen en Fransje Bijl, die beneden aan
den berg stonden, kregen beiden de
st eenen op zich. Zwaar gekneusd wer
den zij er onder uitgehaald en naar huis
vervoerd.
Mag az ij n- enWinkelb edien-
- Zondagavond hield de afdee-
ven zich evenwel den toestand niet zooi
rooskleurig voor te stellen, daar ook
zij den grooten druk der concurren
tie zullen ondervinden.
Hierna-wees spreken.- op eenige mis
standen in het vak der winkelbedien
den.
Een werktijd van 15 a 16 uur pot
dag is geen zeldzaamheid en dan de
belachelijk kleine salarissen.
Dit laa'tste wordt veroorzaakt door
dat er zoo vele jongelingen en dames
van gegoede afkomst zijn, die tegen,
laag salaris willen werken.
Een andere grief is dat de bedien
den niet zooals bijna alle andere ar
beiders, door de weit beschermd woft*
den.
Ook hierin moet. verbetering komen
en die kan alleen ontstaan door orga
nisatie.
De heer Harpman las hierna het
program van actie voor van den Ned.
Bond, waaruit bleek dat men voorloo-
pig nog handen vol werk heeft. Als
hoofdpunt staat aangegeven een bij de
wet verplichte sluiting. In Duitschland
'bestaat zoo'n wet, daar worden n.l.
alle winkels om 9 uur gesloten en de
handel ondervindt hier volstrekt geen
nadeel van. Zelfs worden de siga
renwinkels in Mainz om acht uur ge
sloten. In de Tweede Kamer is reeds
over een verkrijging van een slui
tingsuur gesproken, maar de Minis
ter heeft dit van de baan geschoven,
om het te behandelen gelijk met de
arbeidswet.
Ten slotte wekte spr. aiien nog
eens krachtig op tot organisatie,want
alleen daarin ligt de kracht der arbei
ders. Hij besloot met een: „Leve de
organisatie".
Een luid applaus dankte spreker
voor zijn rede,.
Hierna verkreeg Mevr. Haver van
Amsterdam heit woord. Deze zeide
voornamelijk te zullen spreken over
ling Haarlem van den Algemeenen de vrouwelijke bedienden. Mevr. Ha-
Magazijn- en Winkelbedienden Bond ver wil de menschen in twee catego-
in Nederland eene vergadering in deFiëH scheiden en \vc] ]n
bovenzaal yan het Brongebouw. vreden is en in die, welke ontevreu-TT
De bijeenkomst werd door den j is. D© tevredenen leven schijnbaar
voorzitter geopend, die mededeelde,'gelukkig, steeds.op dezelfde wijze
dai dei aiu^ling thans besltond uit be- j voort, zooal§ ook hun vader en moe
dienden werkzaam in manufacturen- der steeds geleefd hebben. Zij zijn
magazijnen, winkels en op admini- heit die en ten onrechte laag
st ratie- en expeditie-kantoren werk-neerzien op de ontevredenen of zoo-
zaam. [genaamde onruststokers. Men moet
Hierna gaf hij het woord aan den niet vragen heeft dezei of gene het
Feuïileton,
Uit het Engelsch
van
E. W. HORNUNG.
44)
Langholm herinnerde zich meer
dan één gesprek over hetzelfde onder
werp. Het scheen voor Rachel iets
bekoorlijks te hebben en de herinne
ring daar van gaf hem nu een ge
voel van spijt. Daarna herinnerde hij
zich, hoe hii na ieder gesprek met
haar was vervuld geweest van een ge
voel van sympathie, dat hem goed
deed. Dat gaf nu den doorslag; hij
overtuigde zichzelf van Rachel's on
schuld. terwijl hij nu met stralend
gelaat tusschen ziin rozen wandelde.
Hij wist nu, dat Rachel niet over haar
zaak gediscussieerd had met een an
der ter wille van de ziekelijke opwin
ding ,die daaruit volgde, maar ter
wille van de begrijpelijke, gezonde
voldoening die zij ondervond, wan
neer zij nog eens- hoorde, dat iemand
niet in haar s huid geloofde.
En deed hij dat niet? Langholm bleef
staan in de welriekende, half donkere
omgeving hij deed zichzelf die vraag uit
het diepste van zijn gemoed op den man
af. En met vaster tred ging hij- verder
met een gelaat stralender nog- dan te
voren.
Geneigd tot analyseeren als hij was,
had déze analyse hem een gevoel gege
ven van tevredenheid met zichzelf. Den
Hemel zij dank, hij had reeds lang,
voordat hij de vroegere Mrs.' Minchin
in levenden lijve kende, over die quaes-
tie dezelfde opinie gehad en had haar
dat ook gezegd, lang voordat hij eenig
vermoeden -kon hebben, wie Mrs. Steel
eigenlijk was.
•Als nu het ergste gebeurde, kon men
aan zijn oprechtheid niet twijfelen. An
deren mocht.en zich misschien zoo hou
den, weer anderen onbewust bevooroor
deeld ten gunste van hunne vriendin
zijn, hij ten minste was boven ieder der
gelijk vermoeden verheven. Zoo nu en
dan had hij zelfs met Mrs. Venables ge
debatteerd over haar zaak, zelfs had
hij dat.nog gedaan op denzelfden avond,
toen zij elkaar voor 't eerst ontmoetten.
Langholm voelde zich 'bijzonder sterk
in geval zij verdediging noodig mocht
hebben, maar in zijn artiesten-optimis-
me voorzag hij geen directe gevolgen
van deze gebeurtenis. Een zeer kort on
derhoud tusschen twee personen op" een
buitenpartij en eenige verwarring van
weerszijden, dat was alles. Er waren
bovendien maar een half dozijn getuigen
bij dit onderhoud tegenwoordig geweest
en Langholm schreef aan de andere vijf
niet. dezelfde opmerkingsgave en combi
natievermogen toe als waarover hij zelf
te beschikken had.. Hij had daaraan ge
lijk; maar ongelukkig vergat Langholm
^daarbij de lady, die hij op Upthorpe Hall
aan tafel had geleid en van wie hij op
Hornby Manor nauwelijks notitie geno-
-men had. Volkomen zeker als hij zelf
was van. hetgeen hij met eigen oogen
gezien had was hij zoo ijdel te denken,
dat hij alleen alles opgemerkt had; dacht
er aan hoe hij speciale dinigen wist, die
anderen onbekend waren, en die hem
geholpen hadden om tot een conclusie
te komen; en vertrouwde heel eigenaar
dig op het stilzwijgen van Sir Baldwin
Gibson.
Hoe grooter het geheim echter, des te
pikanter de toestand voor iemand, die
het kende; en er waren oogenblikken in
de slapelooze nachten, die volgden, dat
Langholm niets betreurenswaards in dit
geheim kon vinden. Maar niettegenstaan
de dat bekroop Langholm zoo nu en dan
groote verlegenheid. Hij kon moeilijk
Mrs. Steel weer ontmoeten zonder een
woord te spreken over zijn aanstaand
verhaal waarover zij samen zoo dik
wijls gediscussieerd hadden, en waaraan
hij ten laatste zonder gewetenswroeging
kon beginnen; ook kon hij moeilijk over
dat thema beginnen zonder wat los te
laten over hetgeen hem nu geen oogen
blik meer uit de gedachten ging. Charles
Langholm en Rachel Steel hadden twee
of drie hoedanigheden gemeen; één
daarvan was, dat zij niet in staat waren
voorwendsels te bedenken en uit te spre
ken, als men dat niet, als een gebrek
wil beschouwen.
Gewoonlijk als Langholm een verhaal
snel had afgemaakt zette hij zich aan 't
corrigeeren en altijd viel het zijn afge
matte hersens dan tegen; maar ditmaal
was hij er geheel door terneergeslagen.
Na een geheelen morgen getobd te heb
ben met een ongelukkig hoofdstuk gaf de
wanhopige schrijver den moed op en
steeg op zijn rijwiel om allerlei gedach
ten te verdrijven. Maar ook dit goede
tijdverdrijf miste dezen keer zijn gewoon
effect. Niet een van zijn novellen heldin
nen hinderde den auteur, maar een we
zenlijke vrouw, van wie hij hield en haar
echtgenoot, dien hij niet mocht lijden.
De gedachte aan den. echtgenoot had hem
den geheelen morgen door het hoofd
gespeeld. Eerlijkheidshalve zij hier op
gemerkt, dat Langholm hem het vorige
jaar wel had mogen lijden.
Wat was het geheim van dit tweede
van den kant van iemand, die kort te
voren zoo ongelukkig getrouwd was ge
weest?
Was het liefde? Langholm kon hei
haast niet aannemen. Steel had zijn
vrouw niet lief, en Steel had zeker niets
beminnelijks. Langholm was op 't punt
Steel te haten; hij maakte zichzelf wijs,
dat hij Steel niet uit kon staan, omdat
deze zelfs niet voorwendde zijn vrouw
lief te hebben, maar zelfs aan vreemden
de abnormale verhouding van hun hu
welijk liet blijken.
Was haar geschiedenis de verklaring
en het excuus daarvoor? Men dacht, dat
zij op het „Vasteland" getrouwd waren;
dat was een van de weinige uitlatingen
waartoe Steel zich verwaardigde en toe
vallig had Langholm daarvan de pri
meur gehad. Zou dat waar zijn? En zou
Steel volkomen de waarheid weten wat
beitreft zijne vrouw?
iemand met veel verbeeldingskracht is
altijd geneigd een theorie op te bouwen
uit feiten, die hij onwillekeurig zelf heeft
uitgevonden. Langholm maakte ontelba
re theoriën en vond een menigte feiten
uit tijdens de vier en twintig uur, die
hem nog van zijn heldin en van zijn
booswicht uit deze echte roman scheid
den. Het meest aantrekkelijke was voor
hem het idéé, dat. het echtpaar elkaar
buitenlandsch ontmoet had óp een 01
andere onbekende plaats, waar Rachel
zich voor den wereld verborgen hield
en dat zij in wanhoop over haar een
zaamheid, den rijken man had aange
nomen zonder hem te vertellen, wie zij
was.
Hij vroeg zich zelf af, of deze koel
heid van Steel ooit veranderen zou; als
Steel van haar schuld overtuigd was dan
nooit, zoo meende hij, Langholm zou
het niet toegegeven hebben en was het
zich ook niet bewust, maar hij hoopte
bijna, dat Steel niet volkomen overtuigd
was van de onschuld van zijn vrouw.
De avond van het diner bij Steel was
zoo mooi en de wegen zoo schoon, dat
Langholm weer op zijn rijwiel steeg, ter
wijl hij in zijn avondtoilet een grappi-
gen indruk maakt, ofschoon hij heel be
daard reed om niet al te warm te wor
den. Het liep hem echter niet mee, want
men wks begonnen de heggen langs
den weg te snoeien en een onheilspel
lende schok op een volkomen vlakte weg
leidde tot de ontdekking van een lek in
zijn band, toen hij nog ruim een mijl
van Normanthorpe af was. Tengevolge
daarvan, had de ongelukkige wielrijder
lè kiezen tusschen het loopen naast zijn
machine of het rijden op de velgen, en
nu eens 't één dan het ander probeeren-
rende kwam hij eindelijk ter bestemder
plaatse smoorwarm en veel te laat.
(Wordt vervolgd).
