In de schaduw van den dood
De tweehonderd mark.
2
DE ZATERDAGAVOND.
kamer. Juist, het was zoo, de koop
man heeft een dubbel zaakje gedaan.
Kareiroept hij zijn oppasser toe.
loop Zi!verstok na e.n zeg hem, dat hij
©Ogenblikkelijk terugkomst.
Karei loopt wat hij loopen kan en
vindt Zilverstok bij den hoek van de
straat.
Zilverstok, je moet dadelijk bij
tien majoor komen
Och korporaal, zegt Zilveistok tot
den oppasser, heeft de majoor niet ge
sproken over een portemonnaie-kalen-
d°r
Ja. meent Karei, dlie iets van net
gesprek van den majoor met zijn vrouw
heeft gehoord. Dat heeft hij.
Nu, kijk eens, korporaal, ik ben
een oud man, ik kan al die trappen
niet meer op. Koop jij den kalender
en de majoor zal je het geld wel terug,
«reven.
Do oppasser, die nog van iijkoopen
het ..saldo van 5 gulden" in zijn zak
heeft, koopt, den kalender, en gaat er
mee naar huiis.
Heel vriendelijk werd hij daar niet
ontvangen
Bonte steentjes.
Hoe doller men het leven geniet,
hoe ongenietbaarder het wordt.
De moederlach is voor het huisge
zin wat de koesterende lentezon is
voor de plantengroep.
Parijs besteedt jaarlijks f 30.000
oor het onderhoud van zijn klokken
en uurwerken en wel 10.000 voor
de klokken van het stadhuis en de
gemeentescholen en f 20.000 voor de
uurwerken die de monumenten, brug
gen en pleinen versieren.
De aannemer van het eerste deel
der tij dverzorgingis-werkzaamh ed en
moet om de 14 dagen een heel leger
organiseeren. om de 550 scholen met
haar 80.000 uurwerken en het stad
huis met zijn 3000 uurwerken te be
dienen. Het tweede deel wordit ge
woonlijk toevertrouwd aan een zeer
bekwaam horlogemaker.
De Parij'zenaar betaalt deze uit
muntende verzorging van zijn tijd-
aanwijzers met twee centimes per
hoofd en per jaar.
De boeren in het Westen van die
Vorcenigdie Staten zijn bezig, proeven
te nemen met een nieuw plaveised,
om verbetering te brengen in den toe
stand der wegen. Ieder jaar, in den
herfst. word'em de wegen in
die streken met een laag modder be
dekt en zij zijn dan uiterst moeilijk
hegaanhaar voor mensch en dier. -e
regen doet die modderlaag telkens
dikker worden en om het slijk te ver
wijderen, zou men den geheelen weg
moeten weggraven.
Uit het iïngelac.h
van E. W. HO RN UN G.
01)
Do gloeiende niip verlichtte een ver
warden. bruinen baard en knevel, ver
mengd met grijze haren, een gebrons-
den neus en verder niets. En dan
nog alleen hij lederen'trek aan de pijp
was dat weinige van den man zicht
baar. daarna was alles weer in on
doordringbare duisternis gehuld.
Langholm bleef op een afstand, met
den stok in de hand, zijn slappe ge
stalte even onzichtbaar als de ovar-
Een ondern amende Amerikaan
heeft nu den Boeren den Raad gege
ven, de meest begane wegen met stroo
te bedeikken, daar zij er dan gemak
kelijker op zouden kunnen loopen.
De eerste proef is boven verwach
ting geslaagd. De boeren verschaften
spoedig het benoodigde stroo en een
groot aantal mannen stelden zich be
schikbaar, om het stroo ter hoogte
van een voet op de wegen te brengen
die een totale lengte hebben van 32
K.M. Het verkeer heeft nu uitstekend
plaats.
Nog al merkwaardig en misschien
aan weinigen bekend, is de oorsprong
van het woord „Restaurant".
In het jaar 1675 opende een zekere
Boulanger of le Boulanger te Parijs
in de rue des Boulies (thans die rue
du Louvre) eene inrichting aan walke
hij het volgende devies gaf: „Venite
ad me omnes, qui stomacho labora-
tis, et ego restaurabo vos!" („Komt
tot mij. gij allen, die hongerig zijt,
an ik zal u versterken!") Monsieur
Boulanger, misschien wel een der
voorvaderen van den bekenden,.brave
Général", verkocht aldaar gekookte
eieren, gevogelte, en vooral een soort
van krachtigen bouillon, zooals die
in zijn tijd! voor zwakken en zieken
bereid werd en die „restaurant" werd
genoemd. Naar dit voedingsmiddel
noemde de speculatieve Franschman
zijn gaarkeuken „restaurant", en of
schoon zijn opvolger Roze dien naam
wilde vervangen door „Maison de
Santé", welke naam thans in eeme
gehee l andere beteeken is wordt ge
bruikt, was de naam „restaurant"
reedg te algemeen bekend geworden
om zich te laten verdringen.
Was de vrouw vroeger bij haar
handwerken bijna uitsluitend1 beperkt
tot het bewerken van zachte, soepele
stoffen, tegenwoordig durft zij zich
aan het in vergelijking daarmeë,harde
en weerbarstige hout te wagen om
haar kunstvaardigheid! te laten zien.
Zij bewerkt het hout al op verschil
lende manieren, n.l. door houtsnij-
i. brandschilderen, door zooge
naarnd inlegwerk en ten slotte nu ook
door het artistiek versieren met kope
ren ein tinnen isierspij liertjes. Een
spiegellijst en een sigarenkastje heb
ik op deze wijze keurig gedécoreerd
gezien. De spiegellijst vertoont aan
den boven- an onderkant gebrande
cirkels, die daarna lichtgroen gebeitst
hangende hoornen; maar zijn stem
kon behoord hebben aan den reusach-
tigste aller mannen.
Tot nu toe. zei hij gestreng, denk
ik zeer weinig zoowel wat u als wat
uw brief betreft Wie hen. Je. en wat
bedoel je er mee om op deze wijze aan
mil te schrijven.
Bedaar, mijnheer, u kent mijn
naam! zei de man op veel eerbiediger
toon, Ik ben John William Abel en
evenveel tot uw diens' als u wilt. zoo u
hem int zijn waarde laat; want hij
komt uit een land waar geen knecht
d; voetveeg is van ziin meester, en u
is mijn meesier niet eens.
Dat wil ik ook niet zijn. beste
vrind, voegde Langholm er bij, ter-
wiil hij op zijn beurt op beleefder toon
sprak. Je bent dus niet iemand uit
Northhorough?
Wel neen!
Het is mii alsof ik jc stem vroe
ger al eens gehoord heb, zei Lang
holm, voor wien de verwarde haren
op hef, onzichtbare gelaat nok iets be
kend hadden. Waar kom je vandaan?
Uit een klein landje. Australië.
Wat duivel!
En Langholm bleef heel stil staan in
do duisternis, want nu wist hij, wie
die man was. en welk soort getuigenis
zijn, evenals de rechte banden boven
aan de zijkanten. Om die; cirkels zijn
kringen van koperen rosetten spij
kertjes, terwijl aan de zijkanten
loodlijnen van ronde tinnen spij
kertjes zijn, hier en daar afgebroken
door sterren r osetspi jk ertjes. Het ge
heel maakt een keurig effect. Niet
minder sierlijk is het sigarenkastje.
Het dleurtje ziet er uit, alsof het twee
groote ouderwetsche scharnieren
heeft, maar dat is eenvoudig een spij-
kiertj es-versiering. Tegenwoordig, nu
zoovelen zich toeleggen op het hout
snijden, zijn al dergelijke artikelen
onbewerkt in speciale magazijnen
•vierkrü<?baar en zoo zou men die spij
ker versiering- ook op dergelijke arti
kelen kunnen toepassen. Goede
.smaak der bewerkster is in staat om
met. allerlei artistieke lijnen op die
wijze een sierlijk, elegant huismeu
beltje te vervaardigen. Toch voelen
wij. hoe weinig wij nog beteekenen
op het gebied van houtbewerken, als
wij lozen en zien, hoe ver die Javanen
bet. diaarin gebracht hebben. Hot is
onbegrijpelijk, hoe zij in staat zijn
met grovere en fijnere beiteltjes het
hout als 't ware te kneden, waar zij
het hebben willen. Zij kerven niet al
leen. zij snijden het bepaald uit en als
men dan leeist, hoe hard dat hout is,
dan verbaast men zich, hoe het mo
gelijk kan zijn, dat het niet telkens
berst.
In Japara schijnt een dorp te be
staan, waarvan de inwoners als bij
zonder begenadigd, met die kunst wor
den beschouwd. Wie daar geboren
en getogen is, heeft het artiestenbloed
in meerdere of mindere mate in zich.
Een vereejniging „Oijst en West" in
Batavia heeft in den laatsten tijdl be
langstelling voor die kunst getoond,
o.a. door er een tentoonstelling van
te houden. De voorwerpen op die ten
toonstelling trokken zeer de aandacht
en niet minder het stukje, dat een
de<r dochters van den vorst van Japa
ra daar over in ons tijdschrift „Eigen
Haard" schrijft. De afbeeldingen, diiei
daarbij gaan, bekoren het oog zoo
zeer. cïat men verlangen kan eens we
zenlijk met dat mooie werk kennis te
maken. Wie weiet. misschien kun
nen wij eens in ons eigen museum
van. koloniën dergelijke voorwerpen
uit Japara in origineel bewonderen.
Toen ikdit begon te schrijven en
(er op wees hoe de vrouwen er meer
toe komen ook harde stoffen te be
werken, kwam onwillekeurig d;e ver
gelijking bij mij op, dat zij in abstrac
te n zin hetzelfde doen. Bepaalden zij
zich vroeger tot de gemoedelijke, be
trekkelijk zacht te bewerken huiiselij-
ken kring, tegenwoordig willen zij de
vrij wat moeilijker te kneden hui ten-
wereld bewerken. Zij haken naar
meer macht, zij willen in één woord
latqn zien, dat de vrouw nog voor wat
.andiers geschikt is dan voor keuken,
kelder en kinderen.
Wolk een groote last slecht sluitende
deuren ein vensters kunnen zi jn votor de
huisvrouw, bekend. Bij sterken
wind zijn daardoor de kaimers bijna
niet te verwarmen. Daarom komt
men er toe de ramen ein deuren beter
hij kon geven cn tegen wien. Zouden
de ontbrekende schakels in zijn eigen
geheimen keten hem nu als door een
won-dér gebracht worden, terwijl hij
at zooveel louter door toeval ontdekt
had! Het scheen onmogelijk; toch over
tuigde zijn instinct, hem. dat het niet
onmogelijk zou zijn. Zonder een
woord te spreken bleef hij staan, tot
dat. hij genoeg zichzelf meester was
om zorgeloos te spreken, terwijl de
colonist de traditie n eel e vergelijkingen
stond te maken tusschen de oude we
reld, waarin hij teruggekomen was cn
dat ééne land, dat liü wenschte nooit
te hebben verlaten.
Ik ken je, zei Langholm, toen hij
zweeg.
Je bent de man die riep zijn
c.hèque te willen wisselen bii een her
berg hier dichtbij, genaamd' het „Last
dier".
Dezelfde, riep de kerel plotseling
woest uit. En weet u. waar ik die
chèque vandaan haalde? Ik geloof,
dat hij een vriend van u is; over hem
kwam ik u juist hedenavond spreken,
hij noemt zich Steel!
Is dat niet zijn eigenlijke naam?
vroeg Langholm snel.
Voor zoover ik weet we]. Als
het eigenlijk zijn naam niet is. dan
te laten sluiten door tochtlatten,
maar zij zijn ook dikwijls onvoldoen
de en daarom zal men zeker een
nieuw, werkelijk beproefd en daarbij
zeer eenvoudig beschuttingsmiddel
met vreugde begroeten. Dat zijn die
zoogenaamde zelfklevers, zij bestaan
uit tienmaal saamgerolde houtvezel
stof, die aan één kant met een goed
hechtende. kleefstof bestreken is.
Wanneer uien die stof maai- goed nat
maakt en stijf drukt tusschen de re
ten der vensters en deuren, dan heeft
rnien geen last, meer van tocht. Inpak
ken van 10 Meter zijn zij in d'rie ver
schillende sterkten en in twee kleu
ren. wit en modekleur, te verkrijgen.
Zoo'n pak kost een Mark en is in be
hangersmagazijnen te verkrijgen.
Door het besparen van brandstoffen
heeft men de uitgave spoedig uitge
wonnen.
Naar het Duitsch door FOX.
Ja, mijn beste mijnheer BaChmann,
'als iiv dochtertje ooit weer haar voet
gebruiken wil. zonder pijn te hebben
dan moet ze naar Teplitz. Ziet u de
heete bronnen van Teplitz zijn door
niets anders te vervangen, door niets.
Al mijn middelen kunnen niet dat uit
werken, wat dit zegenrijke water ver
mag."
Zoo sprak de oude gezondheidsraad
Nicolaiiis. nam zijn bril voorzichtig af
en veeg Je ze zorgvuldig met zijn rood
zijden zakdoek.
11 i tot wien deze woorden gericht
waren, een sterk grijzende vijftiger,
was de secretaris van dén koninklijken
militairen betaalmeester te D.
Dokter.Bachman's stem stok
te. Is Teplitz een erg dure badplaats
Neem me deze vraag niet kwalijk, maar
u weet, dat mijn salaris net toereikt
en de vele ziekten in de laatste jaren
Ja, dat weet ik wel, dat weet ik
wel, riep de vriendelijke oude heer ter
wijl' hij zijn bril weer opzette, Na.
tuurlijk. de ziekte van uw vrouw, cn
nu weer ons juffertje Liesjemaar
Teplitz is niet zoo heel duur, er zijn
daar verscheidene pensions, waar uw
dochtertje gerust verblijven kan, nu
waar ze goed bezorgd is. Laten we
eens een ruwe rekening opmaken,
reis, huur, baden, verblijf, nu la
ter, we zeggen met een beetje zuinig
heid, kunt u met 200 mark uw dochter
tje een tijdje !in Teplitz laten.
Bachman streek opgewonden met de
hand door zijn grijs haar.
Nog een vraag, doktervoor ge
val dat het me niet mogelijk was, di.
200 mark bijclkaar te krijgen, ik hoop
bet te kunnen, maar, zeg mc nu open
hartig, welk lot wil dan mijn Licsjc
beschoren zijn?
behoorde hij hem toch te hebben!
voegde Abel er bitter bij.
Kende je hem vroeger in Austru.
liê?
Of ik hein kende? Dat zou ik den
ken! Maar wie heeft u verteld, dat, bij
daar ooit geweest is? Hij zelf niet,
.laarvan ben ik overtuigd!
Ik weet het toevallig, zei Lang
holm, dat is alles. Maar wou jc mij
zeggen, dat je op Mr. Steel doelde
in jc brief?
Ja! riep Abel uit, en ik durf er
een eed op doen.
Je schreef in het meervoud.
Maar ik meende alleen hem.
Langholm begon zachter- te spreken.
Noch voetstappen, noch paardenge
trappel had zich tot nu toe doen hoe
ren, zelfs niet op een afstand. Er
kwam nauwelijks eenig geritsel uit. de
bladeren der hoornen; wanneer
iemand met gewonen stap naderde
zou men liet op honderd meters af
stand hebben kunnen hooren, op de
teenen sluipende op tien meters af-
fetand. Langholm hoorde niets, of
schoon hij zijn ooren spitste. En toch
sprak hij zachter.
Bedoel je werkelijk dat Mr. Steel
DE ZATERDAGAVOND.
7
wiat! Tolstoi, Hauptmjann, Ibsen en
Björn-son gaven.
„Scenen aus den Tiefen des Le-
bens" noemt Go,rki zijn stuk, dat min
der een drama in de gewone bete'eike-
nis is, dan wel een aaneenschakeling
van episoden, een kijk op diepe rnen-
schelijke ellende. Nieit de ontknoo
ping is hier hoofddoel, maar het mi
lieu en d'e handelende personen.
De dichter brengt ons in de schuil
plaats van haveiooze vagebonden,
onitislaglen' gevangéiiieln, bedelaars,
valsche spelers, dieven, van gestran
de existenties, die door de maatschap
pij zijn uitgestooton. Hij laat ons
zien. dait a-1 deze ongelukkigen, deze
onterfden, menschen zijn zoo goed
als wij, dat bij allen in meerdere of
mindere mate bewust of onbewust het
verlangen bestaat om een nieuw le
ven te. beginnen, dat oolc deze paria's
nog hunne goede zijde hebben en niet
totaal verdorven zijn.
Gorki's Nachtasyl Ls een vlammen
de aanklacht tegen de liefdeloosheid
der maatschappij, welke d'e ongeluk
kigen onbarmhartig terugstoot in den
poel van ellende, inplaats van hun
liefderijk dei hand1 te reiken en hen
zooveel mogelijk voort te helpen. Ook
voor de verlorenen, de schuldigen, de
outsiders eischt de schrijver betracht
weer mensch te jnogen zijn, verlangt
voor hen gerechtigheid. Zij zijn het
product .(ter modemei maatschappe
lijke toestanden. Hij komt tot. een
ander resultaat als Hauptmann in
diens ..Die Weber". daar hij uit er
varing kan spreken. Eens behoorde
hij ook tot deze verachte en verlaten
proletariërs. Niet het materieel© is
voor hem hoofdzaak, niet in de eer
ste plaats brood voor d'e hongerige
maag, den armste van den armen
van uit de verte toegeworpen, maar
een Liefderijke hand en het geloof in
hot mensch-zijn van deze verschoppe
lingen.
In den somberen:, vochtigen kelder
waar door het hooge, kleine raampje
maar heel weinig licht naar binnen
valt, maken wij kennis met deze out
siders, die voor een deel betere dagen
gekend hebben, deels van hun geboor
te af voor dit ellendig bestaan gepro
destineerd waren. We zien daar
Wasjka Pepel, den profeissioneolen dief,
die al als kind werd uitgejouwd en die
boeten moest voor de misdrijven van
den vader, we zien den gewezen
tuchthuisboef Satin, die in plotselinge
woede den aanrander van zijn zuster
heeft gedood, na het ontslag uit de
gevangenis d°or de „fatsoenlijke" we
icld wordt afgewezen en teruggestoo-
icn on zich nu als vaischspeler zoo
goed hot gaat boven water houdt. Wc
maken kennis met een ongelukkig
schepsel, meisje van de straat, Nast ja
wie men nooit iets goeds heeft geleerd,
dia nooit haar oudems heeft gekend en
zoo blindelings in het verderf is geloo-
,pcn. met een gewezen baron, die er
maar op ]o,s heeft geleefd, zonder ooit
/ich rekenschap van zijn daden te ge
ven. en hoe langer hoe dieper is ge
zonken, met een tooneelspoler, d'ie
do O- onmatig gebruik van sterken
drank liet geheugen heeft verloren,
me| een schoenmaker en een anderen
werkman, die. evenals de tooneelspe
leir, aan den drank verslaafd zijn ge
rankt. met den slotemaker Kleschtsch,
die zijn vrouvv heeft laten hoeten voor
«teil tegenspoed cn <ln ellende waar
aan zij zijn blootgesteld, cn haar bijna
heeft doodgeranseld.
Al deze ongelukkigen huizen in den
kelder van den scliurkachtigen waard
Michael Kostylew. die steels huichel
achtige, vrome woorden op de lippen
heeft, maar de asylisten uitperst, zoo
veel hij kan, waarin hij nog wordt
overtroffen door zijn vrouw Wassilis-
sa. oen ontzettend wijf, razend jaloersch
op haar zuster Natascha, als zij be
merkt, dat Wasjka Pepel, werk maakt
van haar zuster Natascha, met wie hij
naar Siberië wil gaan. om een nieuw
teven te beginnen. Hel, meisje heeft
een ellendig leven bij haar zuster, die
haar ranselt.
Uit bet. konflikt tusschen het echt
paar Kostylew, Natascha en Pepel
volg de tragische ontknoopipg. In
haar razernij heeft Wassilissa het jon
go meisje zoo mishandeld, dat deze
gillend den kelder invlucht. Achter
iiaar Michael Kostylew en zijn vrouw.
In een vreeselijke scene, waarbij alle
asylisten te hoop loopen, wordt de
waard door Pepel gewurgd. En Wassi
lissa. die blij is van haai- man verlost
te zijn, maar zich op Pepel wil wre
ken omdat deze zich van haar heeft
afgewend, geeft gillend en schreeu
wend zelf Pepel als den dader aan
Paar is hij weer terug en voorgoed m
zonde en ellende, waaruit hij zich had
willen opwerken, samen mei Natascha,
hiertoe opgewekt door den Pelgrim
I uka.
Deze grijze filoisoof ia op zijn pel
grimstocht naar het zuiden, naar Klein,
ivriand, waar een profeet moet zijn
opgestaan, die aan de wereld een nieu
we blijde boodschap verkondigt, on
verwacht in den somberen kelder af
gedaald. om hier evenals alle asylis
ten te overnachten.
Niemand hunner kent. hem. Voor
de ongelukkige pauperis werkt zijn
komst, als een openbaring hij brengt
de blijde boodschap. Voor korten tijd
verkeeren al deze lieden die „belast
en beladen" zijn, als in een roes van
geluk. Hij verspreidt licht en warmte
om zich heen, de stervende vrouw troost
en bemoedigt hij en schildert haar in
d'e liefelijkste kien ren het leven hierna
maals, den verdoolden wijst hij den
weg, den dronken tooneclspeler ver
telt hij van een stad, waar men dronk
aards .graag en geheel voor niet op
neemt in een gesticht voor geheelont
houders altijd vergevend, bemoedi
gend en troostend, mild. en zacht, weet
hij steeds op het gemoed en de goede
zijde van zijn omgeving te werken en
z'iet niet tegen een leugentje op. wan-
'-•VI hij het voor den betrokken per
soon. een weldaad acht.
Menschenliefde is de stelregel, waar
door hij zich laat leiden. Hij heeft- ook
geleefd, geleden en gezondigd Waar
om ben je zacht en mild? vraagt de
stervende vrouw hem. Ich bin auch
zerrieben" (gestooten), is zijn ant
woord .terwijl hij haar hand streelt.
Philosopliisch is zijn antwoord op
Pepei's vraag: Is er een Go dl? Als
gij in hem gelooft, dan bestaat hij.
Maar als gij "iel in iiein gelooft, be
staat hij niet. En wannéér hij dan het
prachtige verhaal doet. van het „land
der gerechtigheid" en Pepel ademloos
luistert haalt hij dezen over uit Na
ts nha naar Siberië te gaan.
Op zijn pelgrimsweg is hij voor kor
ten tijd in den poel van ellende afge
daald. Dan neemt hij den staf weer
op. Maar bij de asylisten laat hij een
herinnering achter.
Het spel van allen was boven lof
verheven. Ilans Wassmann, dezelfde
die in het Deutsches Theater in Heyer-
mans' Hoffnung op meesterlijke wij
ze do rol van Daantje gaf, was volko
men in de rol van den gedegenereer
den baron ,half cynikus, half onnoo-
zele bloed, die om een borrel te be
machtigen op verzoek van zijn kame
raden op handen en voeten kruipt en
als een hond blaft, maay toch ons
medelijden opwekt, als hij stotterend
aan Luka met starre oogen vertelt,
hoe hij zonder het zelf te merken en
te willen, dieper en dieper zonk. De
kunstenaar was hier zoo aangrijpend,
dat het publiek bij opgetrokken
scherm in luid applaus losbarstte.
Reinhardt gaf den pelgrim Luka
zóó, dat men in hem moest gelooven.
Dat was werkelijk de man die de on
gelukkigen kon opheffen, die Nastja
troostte, als de baron niet wil geloo
ven in haar idealen held. Want dit
arme schepsel van de straat heeft nog
een ideaal. Uit haar hoofd draagt ze
groote stukken voor uit een Hinter-
treppen-roman. Van haar kant toont
zij later dat zij niet in de afkomst van
den baron gelooft. En als. hij woedend
opstuift, zegt zc: nu zie je, hoe het is,
wanneer* iemand niet wil gelooven
aan het liefste wat men heeft.
En Reicher als de verlóopen tooneel-
speler. met de verroeste, versleten
stem! In de scène, waar Luka op zijn
gemoed werkt en van het asyl voor
geheel-onthouders vertelt met de mar
meren vloeren, de gewaarwordingen
en aandoeningen te zien. welke als
een zonnestraaltje na den regen zich
op zijn gezicht afspiegelden: verwon
dering ,hoop, vreugde, dan weer het
bewustzijn van zijn hulpeloosheid en
zijn gemis aan veerkracht en wils
kracht en zijn lachend ongeloof, al
les binnen weinige oogenblikken,
het was meesterlijk!
Niet minder do wijze waarop v.
Wintersteiin, Rosa Bei-tens, Gerlrud
Eysoldt, Victor Arnold, de rollen van
Wasjka Pepel, van de wraakgierige
Wassilissa, van de straatmeid Nastja,
van den waard Michael werden uitge
beeld.
Naturalistisch is Gorki's drama
maar in den goeden zin. Luka's geest
van vergevingsgezindheid en men
schenliefde gaat als een roode draad
door het geheele stuk.
„Gij zijt nog niet, in de gelegenheid
geweest te struikelen, gij allen, die
zoo van uit de hoogte op deze onge
lukkigen neerziet! Wie sta zie toe, dat
hij niet valle! Gij zijt niet meer dan
zij!"
K.
PUZZLE.
Waar is haar moeder?
ALLERLEI.
Bonte steentjes.
In Italië, waar do armste bedelaar
in de loterij speelt, brengen de lote
rijen per jaar voor de schatkist 42
miliioc-jn lire op.
De beschaving van een volk en
van een gezin kan worden afgeme
ten naar do wijze, "waarop de vrouw
er wordt geëerd.
Mannen, die in Alaska aan groote
kou zijn blootgesteld, dragen géén
knevel. Zij laten hun geheele baard
groeien om de keel en het gezicht te
beschermen, maar zij scheren de bo
venlip altijd kaal, omdat de uitge
ademde waterstof zoo snel bevriest,
dat dei knevel weldra één stuk ijs zou
zijn en spoedig het geheele gezicht
zou doen bevriezien.
De millioinair John D. Rockefeller
te. Chicago heeft een bedrag van
7.000.000 dollar beschikbaar gesteld
tot voorbereidende nasporingen ter
ontdekking van oen scrum tegen de
tering. Zoodra het „Rush edical
College" do medische faculteit der
hoogeschool te Chicago, het plan zal
hebben uitgewerkt, staat liet geld ter
beschikking van het Collége.
Rockefeller heeft tot de bestuurders
der universiteit gezegd,, dat hem min
der ter hartei ging het aantal docto
ren. dat. het ,JRush Medical College"
in de wereld bracht, dan het vormen
van menschen, die n asp or in gen kon
den doen. om de geneeswijze van
'hardnekkige kwalen, inzonderheid
van tering, te ontdekken.
Begonnen zal worden met de op
richting van een gesticht op den
grond der universiteit, waarvan een
gedeelte geheel zal ingericht worden
tot do bedoelde onderzoekingen.
De hooglceraar Tizzoni te Bologne
heeft nu verklaard, dat zijn ontdek
king van zijn serum streng weten
schappelijk is. Bij onderzoekingen op
dieren, zegt hij, zelfs in een gevaar
lijk stadium, werd de ziekte door het
serum genezen en wel binnen zeea-
korten tijd. Reeds op het einde van
1902 werden op die wijze m het Hei
lige Geesthospitaal tei Rome heilzame
resultaten verkregen. Voor menschen
waren 30 kub. cM. genoeg, in twee of
drie inspuitingen verdeelde De ko
ning van Italië, die veel belang in
Tizzoni en zijn onderzoekingen stelt,
Iheeft twee paarden voor dezen be
schikbaar gesteld. Tizzoni is eem leer
ling van Virchouw en Langenbuchs.
Een opstel van kleine Jan over de
zeep:
De zeep is een soort deeg in klei
ne aardige stukjes verdeeld. Het
smaakt slecht. In de oogen vooral doet
het pijn. Papa zegt diat de wilden nooit
zeep gebruiken. Ik zou ook wel een
wilde willen zijn.
Van i ovenaars. goochelaars enz.,
hoor je weinig meer bij ons!
Ja, dat komt daar van daan. dat
ze steeds in 't donker, onder den
grond, in do kelders zitten
Ben je mal! Waarzoo dan?
Wel. in de wijnkooperskelders.
Ze maken daar tegenwoordig cham
pagne van appelen.
Een klein meisje paste laatst een
paar schoentjes. Ik kan ze niet aan
doen, ze doen me piin. zei het meisje.
Maar gek kind. zei haar moe
der. ie trekt ze aan de verkeerde
voeten aan.
Heb ik dan nog andere voeten?
Te veel verlangd.
Mevrouw. Mina, de neus van de
ze buste is onzindelijk en vol stof
maak haar eens schoon.
Mina. t Is wat moois; nu moet
men niet alleen de neuzen van de kin
deren maar óók nog die van mijn
heer Schillet, schoonhouden!
De grens.
Oude dame (op het punt een ge
deelte woning te huren). Er zijn
toch geen papegaaien in 't huis.
Neen. mevrouw .heelemaal niet.!
Oude dame. O, dan is het goed,
want ik heb er zelf al twee, en ik zou
't- vervelend vinden als er nog meer
waren.
Realistisch.
Schilder (dit is mijn jongste schil
derij) Metselaars bij den arbeid
echt realistisch!
Vriend. Maar zo arbeiden heele
maal niet.
Schilder. Dat is juist het realis
tische; streng naar het leven.
EEN WELDOENER.
Bakk-M*. Wie is die oude heer, dien
je zoo beleefd gegroet hebt?
Slager. Mijn weldoener! Diens
schuld nas i dat ik van de llooge
school gejaagd geworden hen. Als hij
er niet geweest was, zou ik nu geen
vier eigen huizen bezitten, en hoogstens
een armoedige haantjes-jager in plaats
van 'n rijke slageren handelaar invet
voc te zijn.
DEFTIG.
Knecht. Meneer de Baron, ik heb
handschoenen aangetrokken om de
portretten van uwe voorouders af te
stoffen.
Grootvader, weet u, dat. ik aan éen
voet niet. al m'n teenen heb?
Hoe ongelukkig, jongen.
Heelemaal n'iet, grootpa, ik hel)
er aan eiken voet vijf.
Gierigaard (tot een bedelaar, die
htm tweemaal achtereen om een aal
moes gevraagd, maar niets gekregen
heeft.) Wat, ben jc daar alweer?
Ik geloof dat jij vandaag nog millio-
nnir wiU worden
Is er vandaag haas, kellner?
Neen mijnheer, wel reebout.
Waarvan maken jelui dat dan
