Tweede Blad,
De Spoorwegquaestie.
Behoorende bij
i,Haarlem's Dagblad"
van
Vrijdag 13 Maart 1903
Nr. SQ44
Binnenland.
Tweede Kamer.
Do interpellaties.
(Da Mm van. Waterstaat).
Wij nemen thans in ons blad op het
vervolg van hetgeen men ons gisteren
uit den Haag seinde.
De Regeering kan niet tusschenbei-
de komen. Wat betreft die discipline
heeft zij, daar geen recht toe. doch zij
zal wijziging der reglementen in
dien zin zoeken, om hetere regeling
d'er disciplinaire geschillen te verkrij
gen.
Mr. Troelstra protesteert tegen
het alles behalve welsprekend stil
zwijgen der rechterzijde. Buiten de
Kamer zullen daarover de noodige
conclusies worden getrokken. Verder
is spreker teleurgesteld door het pover
figuur van Minister Kuyper. Andere
oorzaken zijn daarvoor dan intellec
tueel© onmacht. Waarom heeft de
Minister niet aangenomen de hem
geboden hand. De Minister gebruikte
parlementaire hulpmiddeltjes omi zich
te onttrekken.
Spreker betwijfelt of hij nog eenige
dagen nog zoo zal doen. wat hij en de
rechterzijde naliet, zal de verbittering
vermeerderen. Met bajonetten en ko
gels kan slechts een oogenblik geweld
worden geoefend. Men late zich niet
wijsmaken door de pers dat het spoor
wegpersoneel het hoofd1 in den schoot'
legt Spir. waarschuwt ernstig en
vreest voor het vloeien van burger
bloed. Toch zal geweld hem en zijn
vrienden niet verhinderen hun plicht
te doen.
Het Vitium originis dezer regeering
zal zich thans aan gansch ons volk
wreken. Spr. legt ten slotte namens
de sociaal-democratische fractie de
verklaring af. waarin, wordt uitge
sproken dat de volle verantwoordelijk
heid voor die regeerihjp- komt bij cfe ko
mende érnstige' cebeurtehissen. dat de
arbeiders zullen worden aangespoord
geen reden te geven tot gebruik van
geweld, waarop de Regeering steunt,
doch pal te staan tot het uiterste.
Daarna handhaaft de heer Mees zijn
bezwaar dat de regeering te gereser
veerd© houding aannam tegenover de
H. IJ. S. M.
Miinister Kuyper herinnerde er
daarna aan, dat de heer Oudegeest zelf
in Januari op een vergadering had
medegedeeld, dat hij eene spoorweg
staking in d© eerste 25 jaren niet mo
gelijk achtte. Hoe kon de Regeering
dan voorbereid De Minister er
kent het stakingsrecht even goed als
het lock out recht. Doch dienstweige
ring in openbaren dienst is misdadig.
De Ministerraad overweegt meerder
ingrijpen in de regeling van de werk
tijden. enz. bij de Maatschappijen.
Te laat! roept. m.r. Troelstra. 'Buiten
de Kamer kunt gij de lakens aitdee-'
len. antwoordde de Minister, hier niet.
Mr. Troelstra roept heftig: Gij Paus
deelt hier de lakens uit!
Heftig incident. Ten slotte wijst de
Minister- er op, dat mr. Troieilstra zegt
„Trek uw wet. in, dan komt er geen
werkstaking'', maar tegelijkertijd'
kondigt hij algemeene werkstaking
aan. later voor algemeen stemrecht.
De vakorganisatie wordt door de so
ciaal-democraten en die anarchisten
besmet met politiek. De overheid kan
niet buigen voor het Comité van Ver
weer.
Te 4.15 wordt het debat gesloten.
..Het Anker" van 7 Maart schrijft
het volgende:
..Naar aanleiding dat er een mani
fest van het Comité van Verweer is
verschenen, inhoudende een uiteenzet
ting van de aanhangige wetsontwer
pen. benevens een woord tot het Ne-
deriandsche volk en, boven welk ma
nifest ook de naam van den Bond
stond, werd bet H. B. bij den kolo
nel van het wachtschip ontboden, die
van hen vergde, dat zii in „Het An
ker" (welk orgaan ook tot nog toe niet
erkend en te Willemsoorrl zelfs ver
boden wordt) zouden publiceeren. dat
de Bond niet bij het comité hoorde en
dus het comité niet het recht had in
naam van den Bond te handelen. De
Hoofdbestuurders, hierover ieder af
zonderlijk gehoord, verklaarden daar-
eerst met. elkander over te moeten
raadplegen, wat werd toegestaan, zoo
mede dat een lid' van het H. B., die in
de provoost zat. er uit gehaald werd
en aan de beraadslagingen mocht
deelnemen, die van half twee tot vijf
uur mochten duren aan boord van
bet wachtschip.
..Het resultaat was. dat het H. B.
te kennen gaf. geen enkele mededee-
ling omtrent onze verhouding tot het
Comité van Verweer te mogen doen,
daar over deze zaken aan alle organi
saties de diepste geheimhouding was
opgedragen. Wilde echter de comman
dant iets weten, dan kon hij zich tot
het C. v. V. wenden. Natuurlijk viel
dit antwoord niet in den smaak, doch
daarover later meer Typisch is het,
dat voor deze "-elegenheid aan het
H. B. de gelegenheid werd verstrekt
om aan boord te vergaderen. Met niets
te zeggen beeft echter het H. B. ge
toond het vertrouwen waardig te zijn
van duizenden arbeiders".
Dit bericht is zegt het Hbld.
niet geheel juist. Een onzer corres
pondenten zendt ons de volgende aan
vulling:
..Aan het hoofdbestuur van dien
bond werd door de militaire autoritei
ten de vraag gesteld, of de bond be
hoord beeft tot de in alle bladen op
genomen lijst van corporaties, die hun
instemming betuigd .hebben met de
bekende motie, aangenomen in de ver
gadering van landelijke bonden, waar
van het bekende manifest van het co
mité van verwepr het gevolg was. Vol
gens het bericht werd het antwoord in
het midden fel aten. voorgevende dat
aan genoemd comité de diepste ge
heimhouding verschuldigd was.
„Uit absoluut zekere bron kan ik
verzekeren, dat twee leden van het
hoofdbestuur van dien matrozenbond
uitdrukkelijk verklaard hebben dat de
Algemeen© Bond voor Nederlandsche
Marinematrozen niet tot die corpora
ties behoord heeft, welke verklaring
zij bovendien schriftelijk hebben be
vestigd. Twee andere daarover ge
hoorde ledfen verklaarden uit hoofde
van ziekte en van straf niet op de
hoogte te zijn van wat er door dat
hoofdbestuur was beslist.
..Kenschetsend voor de wijze, hoe
het genoemde orgaan met de waar
heid omspringt, kan dienen, dat het
in zijn artikel vermeldt: „dat het
hoofdbestuur van dien bond op zijn
verzoek vergunning kreeg om onder
ling overleg te plegen, alvorens een
antwoord aan de marine-autoriteiten
te geven en daarvoor n.b zou hebben
mogen beraadslagen van half twee tot
vijf uur" terwijl de waarheid is. dat
van onderling beraadslagen niet de
minste quaestie is geweest hoe
gaarne zij dit ook verlangd hebben
doch direct op de hun gestelde vraag
ieder afzonderlijk bovenstaand ant
woord gaven.
De schriftelijke bevestiging ge
schiedde door hen. zoodra er van
hunne verklaring een stuk was opge
maakt.
Terwijl vier der leden van net
hoofdbestuur op vermelde wijze alle
van hen verlangde inlichtingen ver
schaften. eindigt n.b hun artikel met
deze snoevende tirade: Met niets te
zeggen heeft echter het H. B. getoond
het vertrouwen waardig te zijn van
duizenden arbeiders".
Di' A. W. Bronsveld wil in dé
.Stemmen voor Waarheid en Vrede"
kis ..goed Christen, ai kost het hem
eenige moeite, in het tegenwoordig mi
nisterie dd overheid zien-' dooi' wie
God) belieft ons te regeeren". hi] wil
niets zeggen van de voorgestelde wet
ten, waarmee 1 ..niet boog weg
loopt", alleen zegt bij:
Toch mogen wii niet nalaten, te wij
zen op de Nemesis der geschiedenis,
welke in dezen loop der dingen zich
laat zien. Onze tegenwoordige Minis
ter van Binnen!anclsche Zaken heeft
door zijn optreden dear klassenstrijd
in ons land bevorderd, en d'e minach
ting van gevestigde autoriteiten.
Is hij niet opgestaan, als de patroon
der „kleine luyden"? Heeft hij zich
niet verklaard tegen ..de mannen met
twee namen"? Was de houding van
..De Standaard" zuiver ten tijde, dat
de beer Domela Nieuwenhuis candi-
daat was voor de Tweede Kamer?
Heeft de heer Kuyper. de advocaat
van het huismanskiesrecht, niet ge
streden aan de zijde, van den heer
Tak? Is de heer Troelstra onlangs, bij
zijn verkiezing te Amsterdam, oolc niet
gesteund door leden van „Patrimo
nium
Zien wij niet in den socialen strijd
onzer dagen dén tegenhanger van dén
kerkelijken istrijd in de dagen der do
leantie? Hadden niet de doleerendeu.
aangevoerd! en aangevuurd door „He
raut" en ..Standaard" allures die hen
op sociaal-democraten gelijken déden
als de eene waterdroppel op den an
deren. Moest toen niet poltiie en mi
litaire macht worden gexequireerd te
gen het kerkelijk oproer? Is toen niet
een haat en vijandschap gepredikt,
die aan de slechtste dagen denken
deed uit onze kerkgeschiedenis, en
mieent ge d'at het door 't slijk halen
van kerkelijke besturen, het verdacht
maken van de onparTidigheid der
rechterlijke macht niet terugwerkt op
dé waardeering van allen die met
eeni- gezag bekleed! zijn? Wij meenen
ons niet te bedriegen, wanneer wij
zeggen, dat na die booze dagen in vel©
volkskringen een andere maar geen
betere geest zich vertoond' heeft dan
voorheen, en wij stellen dir. Kuyper
daar grootendeels aansprakelijk voor.
Gewaagt men nu van ..oude plunje"
en van „oude koeien", wij antwoor
den. dat naar onze meening. een «tan
van dr. Kuyper's bete eken is zijn vorig
leven, d'at een openbaar leven is ge
weest. niet verloochenen of te niet
doen kan. En wanneer b'i] in zijn
rede .Volharden bij het ideaal" in
1901 al wat liberaal is verantwoorde
lijk stelt voor al het kwa-ad in den
lande, dan ze-en w::- Zie hier de
Nemesis, veel liberalen staan op 't
oogenblik dichter bij u dan uwe kleine
luiden, die gij. door uw schrifturen
vol doodelijk veniin. hebt leeren haten.
INGEZONDEN
Voor den inhoud dezer rubriek stelt de
Redactie zich niet aansprakelijk.
Van ingezonden stukken, geplaatst of
niet geplaatst, wordt de copy
den inzender niet teruggegeven.
LEVE DE VRIJHEID
Er wordt tegenwoordig druk gepraat
en geschreven over het terrorisme, dat
de vakvereenigfingen uitoefenen op on
georganiseerde arbeiders. Vrijheid
moet er zijn, zoowel om te werken als
om te staken
Het kan misschien, zijn nut hebben,
nu er zoo geschermd wordt met de
vrijheid van den ax-beider, eens op 't
volgende te letten
De heer Bijvoet, van de stoomwas-
scherij te Bloemendaal heeft zijn per
soneel vei'boden naar een vergadering
te gaan op straffe van ontslag. En 't
mooiste van T geval is. dat bij een
premie heeft uitgeloofd aan ieder, die
hem iemand aanbrengt, die op een
vergadering is geweest. Noemt men
dat geen terrorisme Of is het mis
schien vrijheid Dan leve de
vrijheid
X. VAN EKSEL.
Gemengd nieuws.
De Auto mobieJenparade yoor
keizer Wilhelm
De groote tuf-tuf parade na de ope
ning der automobielen-tentoonstelling
te Charlottenburg, waarvan wij eenige
dagen geleden melding maakten, is, be
gunstigd door goed weer, prachtig ge
slaagd.
Duizenden en duizenden toeschouwers
waren saamgesitroemd om van den fak
keloptocht van die „Sport", die, zooals
de „Bei'liner" volksmond zegt, naar ben
zine riekt, te profiteeren.
Om vijf uur des namiddags was het al
reeds een achtereenvolgend corso van
motorwagens van allerlei grootten en
modellen, die zich naar de harddravers-
baan in het Western! begaven om zich
daar op te stellen. 300 rijtuigen, waan
van vele pi*achtig met bloemen versierd,
stonden om half zeven in 30 afdeelin-
gen van 10 wagens klaar voor den af
rit, die precies op dat uur op 't sein
met een rood bengaalschen fakkel plaats
vond, nadat eerst door groen vuur het
sein, voor het in werlcing stellen der
machines gegeven was. Eene schare mo
tor wielrijders ging aan de spits en dan
dn de eerste afdieeling de reigelingseom-
mnssie generaal Becker en ingenieur
Reifz, verder vorst Hohenilohe met de
hertogin van Ratibor en hare dochter,
prins Joachim Frederik en hertog Johan
Albrecht van Mecklenburg, benevens tal
van officieren. De grootste afdeeling
vormden' de leden van de Duitsche Au-
tomobielcluhs en de fabrikanten, dn-
dustrieelen enz.
Zoo reed men klapperend, knetterend
en tuffend in onafzienbaren helder ver-1
lichten stoet onder luide hoera's der
saa ingepakte menigte langs beide zij-
dien van de strafien, met een 15 kilo-
mietergangetje. Slechts een enkele wa
gen raakte hier en daar „en panne" en
nu ging het tot aan de Brandenburger-
poort waar halt gehouden werd, om twee
rijen, te formeeren en zoo de „Linden"
door te trekken, doch zulks lukte niet
best en eenigszins ongeregeld bereikte
men om 8 uur de „Lustgarten" waar de
stoet zich in acht rijen opstelde voor
het Slot dat schitterend verlicht was.
Op het middenbalkon der eerste ver
dieping stonden de ramen wijd open en
namen de Keizer, de Keizerin, prins en
prinses Heïnrich en het geheele hof den
stoet in oogenschouw terwijl de hertog
van, Ratibor, voorzitter van de Duitsche
Automobiel-Club, den Keizer alle mo
gelijke inlichtingen gaf en hem tevens
een album met de namen der deelne
mers en geïllustreerd met humoristische
sporiteekeningen van den Münchener
schilder Kneisl, overhandigde.
Op een gegeven sein stonden alle mo
toren stil en liet zich van het terras de
muziek hóoren. Generaal Becker gaf met
rood' vuur het sein tot een „hoch" op
liet keizerlijk huis,, waarna het volks
lied werd aangeheven.
Langzaam zette- zich daarna onder de
tonen van de Töff-Töff galop de stoet
weer in beweging, defileerde voor het
keizerlijk sliot en na een kwartiertje was
de stilte rondom het lustslot weer te
ruggekeerd.
De automobiel-parade had een groot-
schen indruk achtergelaten,
(Handelsblad).
Yreeselyk spoorwegongeluk in
Amerika.
De trein van New-York naar Lake
Erie, van de Western-Railroad, hoofd
zakelijk bestaande uit met Petroleum
gevulde wagens, brak Maandagavond
doormidden nabij Olean in den Staat
New-York. De beide deelen botsten
tegen elkander, er volgde een vrees
lijke ontploffing en de vlammen om
hulden alles. Er zijn 14 dooden ge;
vonden, men gelooft echter, dat 25
meusclien zijn omgekomen. Meer dan
40 menschen hebben brandwonden,
waaronder sommigen doodelijk, beko
men.
Nooit weerdoen.
In een Weener blad ïxxaakt een dame
de volgend© opmerkingen oxer net
straffen van kindéren.
In vele gezinnen bestaat de gewoon
te de kinderen, als zij wat kwaads
hebben gedaan, te latcxn beloven:
„verder zoet te wezen" of hst nooit
weer te doen". Vaak is het eischen
van zulk een belofte, alvorens vergif
fenis wordt geschonken, een. ec-r
avqrrechtsch middel van opvoeding.
Veelal bereikt mexx en* slechts mee,
dat het kind. leert huichelen en ten
sjlotte xxieent dat zulk een belofte eea
vrijbrief is om toch maar weer te zon
digen. Erger nog. dat het de Kinderen
tot liegen verleidt en het gezag der
ouders ondermijnt. De meeste kinde
ren toch begrijpexi zeer goed, dat ze
onmogelijk de belofte kunnen hou dan
nooit weer kattenkwaad ixit te voerm
en dat do ouders dat ook wel weten,
't. Kind bemerkt spoedig dat men de be
lofte alleen vraagt om een eind.
maken aan dei gespannen verhouding,
dfie dow de. daad en de bestraffing >s
veroorzaakt. Is het reeds gestraft, dan
•gevoelt het zich door die belofte nog
vernederd. Heel wat anders echter is
het, te verlangen dat het kincl om ver
giffenis vraagt. Daartoe moet men 't
echter niet door dwang brengen, maar
door op zijn gemoed te werken, docr
het te d'oeix gevoelen hoeveel verdriet
het zijn ouders heeft gedaan en zoo
er toe te leiden dat het met een ku?
om vergeving vraagt, Is dat geschiei,
dan moet h'et ook uit zijn en moet
men niet meer met vefrwijten en ver
maningen komen. Zondigt bet dik
wijls verder, dan moet men de vergif
fenis niet ie spoedig verleenen. ma».r
het kind doen gevoelen hoe diep men
door de hei-haling is gegriefd. Oxk
hierin ga men niet te ver, wil men het
doel bereiken, en het kind' niet ver
stokt in hot kwaad maken. emerkt
men dat hof, zelf een ondeugendheid
niet als iets heel ernstigs opvat, nl»-'
om Vergiffenis vraagt, maar wier gaat
spelend dan make men er geen dood
zonde van. Meestal heeft men enkel
met kinderlijk onverstand te doen, dat
die beteekenis van d© daad liet be
grijpt exx daarom ook niet de recht
matigheid van straf >n vergiffenis
vragen inziet. Dat is de best© wijze,
om met. kinderen om te gaan en hun
liefde te winnen, zonder hen te ver
wennen.
