NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
Meest gelezen Dagblad in Haarlem en Om^creken.
Drukwsriken.
Liefde en Haat.
20e Jaargang
Vrijdag 17 April 1903.
No. 6073
HAARLEMS DAGBLAD
A-toonnementsprlJs
Voor Haarlem per 3 maandenf 1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente), per 3 maanden1.30
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden1.65
Afzonderlijke nummers0.02V*
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.371/»
ff de omstreken en franco per post. 0.45
Advertentiën a
Van 15 regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement Haarlem
is de prijs der Advertentiën van 15 regels f 0.75, elke regel meer f 0.15.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 30 Cent per regel.
Bureaux: Zuicler BniÊexxspaarne No. 6,
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 122,
Groote Houtstraat No. 55. Telefoonnummer 724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur: J. C. PEEREBOOM.
AfiMS>»&®m®nten en AdvertemMSm worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiera. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Dit blad versohljnt dagelijks, behalve op Zon- on Feestdagen
Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Générale de Publicitê Etrangère G. L. BAD BE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs 3 Ibis Faubourg Montmartre.
Ifegiasmsê o «lis ei.e;® a
Haarlem's Dagblad van 17 April
bevat 0. a
De Dreyfas-zaak, De Macedoni
sche kwestie, Na de staking, Eerste
zitting vau den Centraleu Raad
van Beroep Yoor de ongevallen
verzekering, Nijverheid, Katholiek
Comité vau actie.
Olöcieeie Berichten.
BURGEMEESTER en WETHOU
DERS van Haarlem, doen te weten,
dat de bij hunne beschikking van 30
December jl. aan Jessen Schulz
verleende vergunning tot oprichting
van eene chemische wasscberij en
benziniebewaarplaats in het perceel
aan de Essenstraat No. 27 tengevol
ge van het niet-inachtnemen van den
gestelden termijn van Rechtswege is
vervallen.
Haarlem, 15 April 1903.
Burg. en Weth. voornoemd,
BOREEL.
De Secretaris,
PIJNACKER.
tiurtenlandseh Nieuws
Frankrijk
De Dreyf'us-zo ah.
De heer Albert Monniot van de „Li
bre Parole" heeft een onderhoud' ge
had over de zaak met een rechter-
plaatsvervanger van den krijgsraad
te Rennes. Deze rachter-plaalsvarvan-
ger heeft niet alleen zeer nauwgezet
da voorvallen op de openbare zitting
gevolgd, maar bovendien is hij tegen
woordig geweest bij alle vergaderin
gen in raadkamer. Hij gaf te kennen,
dat de meening der he eren X en Y in
het bekende interview in de Temps
wel den indruk weergaf, die de open
bare zitting niet nalaten kon teweeg
te brengen bij onpartijdige rechters.
Dat er op de rechters gewerkt zou
zijn ten nadeele van Dreyfus ontkende
hij ten stelligste wel andersom.
„Gelooft u". vroeg hij. „dat een cam
pagne of beweerde campagne, strek
kende om het bestaan vast te stellen
van een borderel met de handteeke-
ning van den Duitschen keizer, op
de rechters invloed heeft kunnen uit
oefenen?"
,,Ik kan u verzekeren, dat die kwes
ties van het borderel, hetzij dan het
eerste of het tweede, bij den krijgs
raad ten ©enenmale geen ik durf
niet te zeggen belangstelling maar
geen hartstocht hebben opgewekt. De
geleerde vertoog-en van Bertillon. de
min of meer technische uitleggingen
van de schriftkundigen, hebben voor
de vestiging eener overtuiging geen
gewicht gehad, De waarheid, de zeker
heid van het verraad is te voorschijn
gekomen uit de verhooren in haar
geheel, en die verhooren zijn, naar het
mij voorkomt, goed weergegeven door
de generaals Billot en Deloye."
Toch hebben twee rechters Dreyfus
niet schuldig willen verklaren.
Ja. Jouast en de Bréon Wat die
laatste betreft, dat is niet te verwon
deren. dat is geen man om eenige ver
antwoordelijkheid op zich te nemen.
Dat is een onbesliste natuur, een wei
felaar, en ieder die hem kent weet.
dat hij nooit heeft kunnen zeggen of
zijn hoed zwart of bruin was.
Volgens den rechter-plaatsvervanger
is het de Bréon geweest, die voor de
vrijspraak heeft gestemd, maar des
niettegenstaande, toen eenmaal was
aangenomen dat Dreyfus schuldig
was, hem een zeer zware straf heeft
willen opleggen.
Dit legt hij. aldus uit. Evenals de
meeste rechters had ook de Bréon er
niet op gerekend diat er in raadkamer
gevraagd zou worden of er aanleiding
was om verzachtende omstandigheden
aan te nemen; in die omstandigheden
zou schuldig verklaren met zich mee
brengen dat de allerzwaarste straf
zou worden uitgesproken, altijdduren
de vrijheidsberooving allicht. De
Bréon heeft liever willen stemmen
voor ..niet schuldig" dan den verrader,
die al vijf jaren opsluiting had onder
gaan. zulk een straf opleggen. Toen
hij van die angst bevrijd was, be
hoorde hij tot degenen, die Dreyfus
zeer streng wilden straffen. ..Zoo ver
klaar ik de tegenstrijdigheid in de
houding van de Bréon."
Een verklaring is het inderdaad,
maar een voor de hand liggende ver
klaring is het stellig niet. Het schijnt
-ons beter hier van een gisting te spre
ken.
Picquart heeft tot de Gazette de
Lausanne een brief gericht, waarin
hij schrijft: „Alfred Dreyfus is aan
zichzelf verplicht de fouten te herstel
len die hij begaan heeft of die in zijn
naam begaan zijn te Rennes en bij
gelegenheid van de amnestie. Hij is
zichzelf verplicht zijn al te langdurig
stilzitten nadat hij de gratie had, aan
genomen, te doen vergeten. En het
eenige middel om dat alles te volvoe
ren zal zijn. in antwoord op de zwak
heid van de regeering die vóór Drey-
j fus heet te zijn als er van zwakheid
sprake is haar de aanvrage om re
visie in het gelaat te slingeren".
Het socialistemcorugTes heeft ten slotte
besloten, dat Miülerand niet uit de partij
zal worden gezet. Van de 198 uitge
brachte stemmen heeft Jaurès er 109 we-
ten, te verwerven voor een motie ten
I gunste van Milleraind. Het besluit is ge-
nomen tegen het advies der commissie.
Namens de minderheid der commissie
heeft Jaurès zijn uiterste best gedaan
den oud-minister voor de partij te be
houden, MiiLerand heeft beloofd, dat hij,
wat de toepassing der beginselen be
treft, zich in het vervolg zou houden aan
de uitspraak der meerderheid van de
,s:o cialiisfcis che vo Itas vertegen wo or dig ens
Ook de Pressensé wilde M iHe-rand n i et
laten vallen jal was hij, evenmin trou
wens als Jaurès, niet in alle opzichten
met de houding van MiUerand als lid
van het kabinet-Rousseau ingenomen.
Oosteiirijk-Hongarye.
Ook de roman van aartshertog Leo
pold! Wölfling heeft een zeer vulgair
eindhoofdstuk. Hij heeft dezer dagen
zijn handteekening gezet op een stuk
dat hem vanwege den keizer van
Oostenrijk was voorgelegd en waar
bij hij afstand doet van zijn trouw
plannen, zelfs van zijn liefje Wilhel-
mine Adamowitsj, in ruil' voo,r een
jaargeld.- De aartshertog zit op zwart
zaad en hij kan het léven in Mont-
reux niet volhouden. Dus doet hij af
stand van al zijn geboorterechten,
van zijn officiersaanstelling, van het
Gulden Vlies, van de hofdotaties en
van hert f ami lief onds, neemt den
naam aan van Leopold Wölfling,
neemt een and erne nationaliteit aan,
en belooft nimmer de grenzen der
Oostenrijksche monarchie, zonder
's Keizers verlof, te zullen overschrij
den; levenslang krijgt hij daarvoor
een toelage van 2500 francs maande
lijks en een bedrag ineens van 200.000
francs om zijn schulden af te beta
len.
Van zijn zusteu', de bijna vergeten
ex-kroonprinses Louise, verneemt
men, dat zij in villa Toskane bij Lin-
dau, op Beier,sch grondgebied, ver
blijf houdt en geheel van de wereld
afgescheiden leeft; ze wordt vergezeld
door een kamenier, een Franciscaner
biechtvader en twee gendarmen.
Tarkije.
De Macedonische kwestie.
Een correspondent van het Nowoje
Wremja heeft een onderhoud gehad
met Hassan-pasja, den gouverneur
van het vilajet Saloniki. Hassan
voer weer eens uit tegen de Bulgaar-
sche regeering. die ook volgens hem
valsch spel speelt en voorgevende de
Macedonische comité's te ontbinden,
deze toestaat als „liefdadigheidsge
nootschappen" weer te venijzen.
Hassan herhaalde voorts de beschul
diging, dat de Bulgaarsche Comité's
alles in 't werk stellen om den Mace-
doniërs den omvang en de beteekenis
dei* hervormingen te verbergen en op
alle mogelijke wijze de totstandko
ming ervan tegenwerken, b.v. door
het verbod aan Macedonische Chris
tenen om dienst te nemen bij de gen
darmerie.
Dit alles is nu eigenlijk niet hieuw,
maar het krijgt beteekenis door de
gevolgtrekking, welke Hassan eraan
vastknoopte. Hij meent namelijk, dat
als de toestand tengevolge van boven
staande erger wordt, en een botsing
tusschen Turkije en Bulgarije uitlokt,
dat dan Rusland woord zal houden,
en aan de Turksche Regeering zal
toestaan den Bulgaren een even hard
handige les te geven als aan de Grie
ken in 1898. De Turken weten heel
goed, volgens Hassan, dat Rusland
hun niet zal toestaan Bulgarije een
duim .grond te ontnemen, maar het
zal hun wel veroorloven hpopt hij,
om. gelijk gezegd, Bulgarije een flink
pak te geven. Hassan is ten slotte
van oordeel, dat de vreedzame afwik
keling der Macedonische kwestie wel
gelukken zal en ziet de zaken, ook
met de mogelijkheid van een Turksch-
Bulgaarsch conflict, niet duister in.
Een incident te Konstantinopel heeft
andermaal getoond, hoe hoog de haat
en de wraakzucht tusschen Turken
en Bulgaren gestegen zijn. In de
Turksche hoofdstad wonen vrij wat
Bulgaren, die zich hoofdzakelijk be- j
zighouden niet tuinbouw en groente-
handel stille, vreedzame menschen,
die niets gemeen hebben met de woes-
telingen onder Boris Sarafof en con
sorten. De politie heeft echter dezer,
dagen ontdekt, dat er een complot be
stond om op de Bulgaren in de hoofd
stad te wreken een eventueele tenuit
voerlegging van de bedreigingen der
Macedonische com/ité's. tegen de ka
zernes en andere openbare gebouwen,
te Konstantinopel, Er zijn nu tijdig
uitgebreide maatregelen genonien om
dergelijke schandelijke vergeldings-
plannen te verijdelen.
De correspondent van de Standard
te Konstantinopel seinde gisteren aan
zijn blad. dat de Turken een wonder
lijke politiek volgen, door alle Mace-
doniërs te Konstantinopel en in den
omtrek, en waarschijnlijk ook ün de
rest van Turkije, naar Macedonië te
rug te sturen. Hij haalt een voorbeeld
aan van een Macedoniër, die een voor-
deelig baantje aan een der christelij
ke kerken ta Konstantinopel had.
maar plotseling last kreeg naar zijn
woonplaats Fiorina in Monastir terug
te keeren, ofschoon hij niets gedaan
had en alle belang had zich buiten
de Macedonische beweging te houden.
Komt deze man nu in Fiorina aan.
dan heeft hij om er uit te komen,
een verlofbrief van den moektar of
dorpshoofd no0dig. Maar aangezien
de moektartot een der comité's
behoort, zorgt hij wel, dat zijn slacht
offer als eenige uitkomst naar het
dienstnemen bij de opstandelingen
grijpt. Zoo worden door de Turksche
regeering zelve de recruten aan de
comité's toegezonden.
Wij vestigen bij vernieuwing
de aandacht op ons Filiaal Groote
Houtstraat No 55. waar den ge-
heelen dag behalve Berichten,
Abonnementen en Advertentiën
voor Haarlem's Dagblad orders
worden aangenomen op AE-jLÏC
Drukwerken, van de kleinste tot
de uitgebreidste.
Levering van Handelsdrnkwer-
ken de8veriangd binnen 24 uur.
Lage prijzen, keurige uitvoering.
De eerste zitting van den
Centralen Raad voor de
Ongevallenverzekering.
Speciale correspondentie van
(Peereboom's algemeeno» dienst)
voor Haarlem's Dagblad.
In een groot heerenhuis, Trans 10,
te Utrecht, is gevestigd de zetel van
den Centralen Raad voor de Ongeval
lenverzekering. Op het ronde hoven-
licht, boven de dubbel© buitendeur,
is de bestemming te lezen.
Door de hreede marmeren gang die
het huis in tweeën deelt, treden we
binnen. Links is de zittingszaal gele
gen. Twee kamers ensuite zijn daar
voor aaneengetrokken. Het intérieur
ziet er stemmig uit, juist als onze
kantongerechtzalen bruin eiken
hout geschilderd, de stoelen met
groen leder bekleed.
Aan de straatzijde, met den rug
naar de drie hooge ramen, zit op
eene verhooging, aan een half cirkel
vormige tafel, de Centrale Raad. De
zaal ziet uit op een mooien tuin.
Rechts in de gang zijn gelegen de
ï'aadkamer voor besloten, geheime
vergaderingen, de kleedkamer en
de getuig enk amer.
Boven weder* een breede gang. en
daaraan zijn gelegen de griffie, de
kamer van den griffier, de kamer der
advocaten, die van den voorzitter,
en een vertrekje van den bode. Alle
vertrekken zijn in d onzelf den rech
terlijken stijl gehouden.
Woensdagmiddag tegen kwartier
over tweeën, was in de zittingszaal
een groot gezelschap rechtsgeleerden,
en ook eenige dames, vereenigd.
Achter de ronde tafel zaten mr.
Fokker, de voorzitter; mr. Werker,
griffier, mr. van Gelein Vitringa,
subst.-griffier, mr. Cleveringa, onder
voorzitter, en de leden mr. Crena de
J'origh, mr. Reuyl, Jhr. mr. van
Asch van Wijck, mr. van Basten Ba
tenburg, mr. baron van Hugenpoth
tot Aerdt, mr. Teilegen, en mr. Koo
ien.
Mr. Fokker deed den griffieri de
eedsformule voorlezen, en een voor
een stonden die aanwezige voorzitters
der beroepsraden op, om uit te spre
ken: Zoo waarlijk helpe mij God Al
machtig!"
Toen nam nir. Fokker andermaal
het woord. Hij wees de 16 voorzitters
op het gewichtige, het schoone en het
moeilijke van hun taak en die der
raden. (De Centrale Raad vormt, ge
lijk men weet. het gerechtshof voor
de uitspraken.)
Gewichtig is da taak wijl de leden
voor de eerste maal in de geschiede-1
nis onzer sociale wetgeving, als bur
gers zullen moeten recht spreken. De
heel© rechtsgang is dus nieuw. Bo-
venaL is de taak echter moeilijk wijl
de Raad de bevoegdheid hieeft een
•vóór-onderzoek te gelasten.
Het zal moeilijk zijn steeds te on
derkennen waar het zwaartepunt ligt
der quaesties die aan de orde zullen
komen. De voorzitters zullen dan de
leiding moeten geven. Van hen zal
dus vaak de uitslag afhangen.
Schoon zal de taak zijn detr voorzit
ters vooral, wijl hunne ambtgenooten
niet juridisch onderlegd zijn. Toch
zijn ze niet slechts raadgevers, maar
ook rechtsprekenden. Dat het leefcen-
element tot zijn recht komej, zal uw
taak zijn.
De leden werkgevers of werkne
mers mogen geen speciale belangen
behartigen. Zij zijn rechterlijke amb
tenaren en zullen als technici hun
gewaardeerd advies moeten geven,
Verder strikte onpartijdigheid. En de
voorzitters zullen dit hebben aan te
kweeiken en onderhouden.
Aan de andere zijde wees spreker
er echter op, dat juist door desamen-
stelling der beroepsradein hunne uit
spraken zeer zullen worden gewaar
deerd.
Spreker stond in het bijzonder stil
bij de pogingen door de Amsterdam-
scbe werkliedenvereenigingen in het
werk gesteld, om den leden zoo goed
koop mogelijk rechtsbijstand te ver
zekeren. Ook beval hij aan. en waar
deerde zeer dq beweging' van de
Haagsche balie om kosteloozen rechts
bijstand te organiseeren ten behoeve
van onvermogendeu, hetzij werkman
of patdoon. Ook zijn de bestuurders
bonden in verschillende plaatsen aan
den gang. deskundigen aan te stellen
om de getroffenen der aangesloten
vereenigingen bijstand te verschaf
fen. De Centrale Raad zal gaarne
medewerking verleenen.
Wij hebben aldus besloot mr.
Fokker ons te bevlijtigen tot de
menschen ta spreken in eenvoudige
taal, opdat de werklieden begrijpen
wat zij moeten doen en waar het om
gaat. Geen Latijn en Fransch dus,
geen eindelooze volzinnen, zooals da
Nederlandsche magistratuur gewoon
is. Afgeronde volzinnen, met een dui
delijke conclusie.
Spr. beval de statistiek d'er recht
spraak bij d© leden aan, en wees op
de eenvoudigheid van de werking
der Raden hier wordt het geding
gevoerd zonder deairwaarder, zonder
kosten, enz. Menig beletsel voor snelle
rechtspraak is thans opgeheven. Aan
ons de heerlijke roeping eene goede
Jii'stitia te bevorderen.
Hierna weitd' de zitting gesloten.
Stadsnieuws.
Haarlem, 16 April 1903.
Geschoten. Omstreeks 12 uur werd
door een schuldwacht bij het steenko-
lenpark aan den Kruisweg weder gescho
ten op een persoon, die blijkbaar steen
kolen trachtte te ontvreemden. De maai
wist te ontvluchten.
De kogel ging door de ruiten van per
ceel Kennemerplein 6. bewoond door
mej. A. A. Piek, verbrijzelde een
schilderij en sloeg een stuk uit den
muur. De bewoonster kwam met den
schrik vrij.
Bij arrast van het Gerechts
hof te Amsterdam is bevestigd het
vonnis van de Arr. Rechtbank alhier
waarbij W. C. van der Zwei te Lisse
en P. Warmerdam te Noordwijker-
hout zijn veroordeeld wegens opzet
telijke vernieling ieder tot zes weken
gevangenisstraf, behalve dat de aan
laatstgenoemde opgelegde gevange-
1 nisstraf is verminderd tot een maand.
A.s. Zaterdagmiddag ten
half drie uur zal in een© plechtige
zitting der Rechtbank alhier plaats
hebben de installatie van den heer
j Mr. W. H. van Nes van Meerkerk als
rechter in dat college.
fti'h 111 ei t»
Vertaald uit het ENGELSCH.
De massieve met ijzer beslagen deu
ren van de poort waren gesloten, en
in de schaduwen van de klimop zag
hij door een schittering van kleuren
en hoorde door het aanroepen, waar
de schildwacht stond. Rock gaf het
wachtwoord terug en ging naar hean
toe:
Hebt ge iets te rapporteeren?
Niets, Kornet, behalve dat in den
vroegen morgen iemand den tuin ach
ter den muur een uur of langer op
en neer liep
Hm! Heb je gezien, wie het was?
Ik keek door het kijkgat, maar
kon niets zien.
Hm! Laat mij eens kijken!
De schildwacht schoof het luikje
voor het kijkgat weg en Rock tuurde
er doorheen Hij zag den tuin vol ro
zen in bloei. Een weinig links was
een tuinhutje, geheel begroeid door
een witte klimroos die het als onder
sneeuw begroef en daarachter was
een hooge rozenhaag van meer dan
een manshoogte, zoodat Rock er niet
overheen kon zien.
Tusschen het hutje en het grintpad,
dat recht van de poort naar den toren
leidde, lag een goed onderhouden vier
kant grasveld. De morgenzon be
scheen het warm en zich lui koeste
rend in haar stralen lag daar een
pauw. die zijn schitterenden veerendos
uitspreidde als een waaier van groen
en goud en helder blauw.
Rock werd door dit schoone tooneel
bekoord en bleef langer kijken dan
bepaald noodig was. Toen snoof hij
lang zijn adem op om te genieten van
de rozengeur en sloot eindelijk met
een klap het luikje van het kijkgat.
Ben je daarbinnen geweest? vroeg
hij.
Ik kan de poort niet openen, her
nam de schildwacht, en op de roestige
stijlen tikkend: Een kanon zou noodig
zijn om deze poort in te schieten, Kor
net.
De Kornet lachte gedwongen. Hij
had massiever poorten dan deze gezien
die door andere middelen toegaven als
papieren deuren, maar alles wat hij
zei was: Houd zorgvuldig de wacht.
Men moet het meest op zijn hoede
zijn als alles veilig lijkt.
Intusschen had hij zijn werk vol
bracht, zooals zijn plan was. de wach
ten verdubbeld, en terwijl hij bezig
was zijn rapport op te maken, was de
zon hoog aan den hemel en naderde
het etensuur.
Rock had tot gewoonte alleen in
zijn kamer te dineeren en dat was zijn
geliefkoosde uurtje. Zooals meer ma
gere mannen was de kornet begaafd
met een bijzonder gezonden eetlust.
Tot op zekere hoogte was het een zwak
van hem en in vroegere zorgelooze
dagen had zijn onbeteugelde eetlust
hem eens of tweemaal in gevaar ge
bracht kennis te maken met de pro
voost.. Maar nu was er een goed
excuus voor hem. Sinds den vroegen
morgenstond had hij zonder iets te
ontbijten zijn werk gedaan en hij was
ëiaarom rechtmatig hongerig, ja zelfs
uitgehongerd.
Zijn kamer binnenkomende vond
hij inderdaad de tafel gedekt, maar
overigens was er nog niets van zijn
maal te zien Hij liep even ongedul
dig de kamer op en neer en toen riep
hij zijn oppasser, maar deze, die nie
mand anders was dan onze vriend
Job Hopkins, was nergens te zien.
Een half uur lang wachtte Rock,
ongeduldig rook uitblazende, en toen
zocht hij, kokend van woede, de
kwartieren der manschappen op. die
aan 't éten waren, maar Hopkins was
er niet en niemand, wist waar hij was.
Een oogenblik vergat Rock zijn hon
ger bijna uit woede tegen den oppas
ser. Daar zit een flinke straf op en
dubbele dienst en dubbele wacht voor
een jaar een heel jaar! mompelde
de kornet tusschen zijn tanden, toen
hij woedend terugkwam, vastbesloten
nu voor zijn eigen eten te zorgen.
Op zijn terugweg ging hij voorbij
■dö vensters van de eetkamer der
dienstboden, en een heerlijke geur van
gebakken biefstuk begroette hem. Hij
kon niet naar binnen, zien. Had hij
het kunnen doen. dan zou zijn woede
tegen den ontrouwen oppasser recht
matig gestegen zijn. want Job zat daar
te eten en stak juist zijn gelaat in een
drinkkan met de oogen op Polly ge
richt.
Nu kon de kornet echter alleen de
geuren van het maal opsnuiven, het
geen hij met smaak deed; toen ver
mande hij zichzelf en het huis bin
nentredende zocht hij de bedienden
zaal op. Al naderende kwam hem
echter de herinnering aan Mrs Baf-
tersby in de gedachte.
Zij zal daar wel zijn, mompelde
hij en toen bleef hij daar op en neer
loopende evenals een magere, honge
rige kat. bang om te naderen en toch
te begeerig om terug te gaan. Hij liep
daar, trekkend aan zijn langen kne
vel. en inademend de heerlijke geu
ren van het maal, dat zoo nabij en
toch zoo onbereikbaar was en dat
spoedig scheen te zullen eindigen.
Een hevige lachbui en daarop het
geschuifel van haastige voetstappen
kondigden het Rock aan. Met zenuw
achtige haast zocht hij nu een schuil
plaats en aan de gevolgen niet den
kend duwde hij tegen de dleur. die
het dichtsbij was. en toen zij open
ging zag hij een nauwe gang met aan
het einde een laag trapje naar bene
den. Vlug en stil ging hij langs de
gang en het trapje naar beneden, daar
stond hij weer voor een andere deur.
Hij duwde ook daar weer tegen, ze
ging open en nu kwam de kornet op
een afgezonderd terras, van waar men
het uitzicht had' op een groot gedeelte
van den tuin. Aan het uiterste einde
stond een bank, maar behalve de
deur. waardoor hij was binnengetre
den, was er geen andere in- of uit
gang.
De kornet wandelde recht op de
bank af, en er naast staande keek hij
over de leuning heen Aan zijn voeten
zag hij de toppen van een rij bruine
beuken, terwijl zich aan de andere
zijde een doolhof van boschjes uit-
Woensdag vergaderde in
Lafé Brinkmaan het ten vorigen jare
opgerichte Comité van Actie inzake
de spoorwegplannen der Huil. Spoor.
voorzitter was de heer G. van der
Most van Spijk.
Verschillende besprekingen werden
gehouden en medegedeeld, wat in deze
sedert de vorige vergadering is ver
richt.
Het Comité blijft diligent.
Nyverheid.
Woensdag werd in het Brongebouw
eene vergadering gehouden van het de
partement Haarlem der Maatschappij
van Nijverheid.
Alvorens thans het woord te verleenen
aan den spreker van den avond, den
heer Dr. H. van CappeMe van 's-Graven-
hage, werd door den voorzitter, den heer
F. C. Dufour, namens het bestuur van
het departement de volgende openings
rede uitgesproken.
..Ernstige dagen liggen achter ons, een
poging werd gewaagd om in de afge-
loopen week het verkeer te stremmen en
handel en nijverheid,' tot stilstand te doe
men. Dat deze poging gefaald heeft is
een zegen voor ons land. Men moge over
de stakmgswetten oordeelen hoe men
strekte en aan zijn rechter- en lin
kerhand zich de met klimop begroeide
muren van liet groote huis verhieven
Ik zal hier wachten, tot zij weg
gegaan zijn. mompelde hij; het is
hier lekker warm in de zon. Hij keer
de zich om. toen die gedachte bij hem
opkwam. en toen stond hij als door
den bliksem getroffen, want aan liet
Rnfflre ®mde„van het ierras stond Mrs
Battersby zelf. en zij kwam recht op
hem af, met een benepen flikkering
in haar oogen en met iets als een ver
hoogde kleur op haar blozende wan
gen.
De kornet keek naar rechts en
links als een in 't nauw gebrachte rat
maar aan ontsnappen viel niet te denl
ken tenzij hij vleugels had gehad om
te vliegen, en toen Mrs Battersby na
derbij kwam met een bedeesden groet,
drong hij zoo dicht mogelijk tegen den
muur aan en met een .met uw verlof
mevrouw" trachtte hij langs haar
heen te slippen en zoo te ontvluchten.
Maar Mrs Battersby had haar pro-
gramma opgemaakt en liet zoo gauw
haar prooi niet los.
(Wordt vervolgd).
