NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD Meestgelezen Dagblad in Haarlem en OmLireken. Ie Gouvernante. »Üe Jaargang Dinsdag 26 Mei 1903. No. 6105 DAGBLA Atoonnementsprljs Voor Haarlem per 3 maandenf 1.20 Voor de dorpen In den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der gemeente), per 3 maanden1.30 Franco door liet geheale Rijk, per 3 maanden1.65 Afzonderlijke nummere0.0Z1/» Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.371/» da omstreken en franco per post. „0.45 Adv orteiitlcn Van 1—5 regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement Haarlem is de prijs der Advertentiën van 1—5 regels f 0.75, elke regel meer f 0.15. Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat. Reclames 30 Cent per regel. Bureaux: Zolder Bnltenspaarne No. 6, Intercom&unaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 122, Groote Houtstraat No. 55. Telefoonnummer 724. Uitg«¥« dsr Vennootschap Lourens Coster. DirecteurJ. C. PEEREBOOM. ttKSL&sQvatan en AdvartaatiSa nordtsi u&ngenoman door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentifin en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam. DH biad vmrsohtjnt dago!ij km? bmhmivm op Zon- an Faostdagon. Hoofdagenten vow het Buitenland: Compagnie Générale de Fublicité Etrangère G. L. BAD BE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs 31bis Faubourg Montmartre. Dagblad van 26 Mei o.a. e Dreyfuszaak, Het leger- mdaal in Engeland, De Ko- jïaneweek te Amsterdam, De iwedstrijd op het Schie, Alg. Terbond. uitenlandsch Nieuws Engeland. Het Legerschandaal. Lcaiden&che correspondent, der N. schrijft: kaatste, pas ontdekte legerschan- schijnt, al is slechts een gedeelte van hetgeen de .Daily Mail" er- weet mee te-deelen, het allerergste rezen in de lange reeks van erger en derzelfde soort, sedert den krijg luid-Afrika aan den dag gekomen, geldt hier den verkoop van besmette dekens, door zieke soldaten van. Bi 1: se he leger in Zuid-Afrika ge kt. Door de periodieke veilingen, r hei legerbestuur en de admiraliteit >uden, zijn duizenden van die dekens het geheele land verspreid. Van niet der dan 150 groote en kleine plaat- in het land weet men, dat dergelijke ze bereikt hebben. Het legerbe- en de admiraliteit willen nu die -.erugkoopen, maar dat is na- een hopeloos beginnen. Duizen- aekens moeten van hand tot hand ian zijn; hoe zou het mogelijk we- na je gaan, waar ze beland zijn. et schandaal ia aan het licht geko- doordien jongens op het oefen- Cornwall in de Theems aan ty- s leden, hetgeen, naar de besliste praak der dokters, het gevolg was het slapen in besmette wolien de- s. Collins, president der gezond- Lscommissie in de haven van Londen, ft Zaterdag in de zitting van den dienaangaande eenige on- mededeelingen gedaan. Hij had verdachte dekens in handen gesteld den bekendenbacterioloog dr. in. Deze getuigde na onderzoek, dat 1 minder dan 75 percent der dekens ;vain typhusbacillen krioelde, et blijkt, dat het legerbestuur al de dekens zoo op veilingen als on verkoopt, zonder de minste om ze eerst te reinigen, terwijl admiraliteit ze tén minste laat was Maar iedereen weet, dat het pte wasschen geen ziektekiemen doodt, et anti-semitisme schijnt in dit schan- ii weer een voedsel te zullen vinden, welk het wezenlijk niet noodig had. j „Daily Mail" weet namelijk te ver en, dat Joodsche speculanten van het End duizenden van die wollen de- is voor een bagatel van het legerbe- ur overnemen. De dekens worden ver- gens opgeslagen in pakhuizen, om irna weer aan den man te worden vaak na te zijn opgelapt en door handige naaisters uit vreemde. Het vernieuwen geschiedt zulk een vernuftige manier, dat zelfs geoefende oogen van deskundigen 1 niet van nieuw goed weten te on derkennen. De meeste dezer dekens ko men, schijnt het, uit Zuid-Afrika recht streeks, doch hoe de speculanten van het' East End ze in handen weten te krij gen, is nog onopgelost. Ook het latere debiet geschiedt bijzon der handig, zoo dat zelfs vele firma's in de City niet beweren te weten, waar die goedkoope dekens vandaan komen, wel ke zij naderhand, op orders uit de pro vincie, derwaarts zenden. Frankrijk. De Dreyfus-znak. De advocaat van Dreyfus, Momard, heeft een brief ontvangen van een raads. man van den oud-luitenant in Pruisi- schen dienst Wessel, die nu in Italië ge vangen wordt gehouden. In dien brief staat dat Momard weldra gewichtige stukken zal ontvangen met betrekking tol, de zaak Dreyfus; van de stukken, die te Brussel in bewaring zouden zijn ge geven bij den advocaat Dremel, wordt in dezen brief niet gerept. Het bericht van dezen brief vinden we in de Temps, die er niet bij vermeldt van welken kant hij het ontvangen heeft. Waarschijnlijk is het een mededeeling van hooiger hand verstrekt, want er staat nog bij: Hieromtrent is het van belan; te vermeiden, dat de advocaat Morna.rd een vasten regel heeft aangenomen, waarop hij geen enkele uitzondering wil toelaten- hij verzoekt de personen, die me enen hem stukken over de Dreyfus zaak te moeten toezenden, die stukken onmiddellijk naar het ministerie van justitie te verzenden, en hemzelf een af schrift te doen toekomen. De Petit Bleu weet er nog van te zeg gen, dat die raadsman van Wessel de advocaat Raimomdo is te Genua, en om voor België de eer op te 'houden, meent het blad te weten, dat het kistje met pa pieren, dat Dremel in bewaring gelere, gen heeft, weldra zal worden afgehaald door een man van vertrouwen. De behandeling ter openbare terecht zitting der zaak weduwe Henry contra Joseph Reinach in hooger beroep is afge- loopen. De advocaat-ngeneraal heeft in zijn conclusie als zijn meerling uitge sproken dat de eischen niet-ontvankelijk moesten worden verklaard. Aanstaan den Donderdag zal het arrest worden uitgesproken. De minister van oorlog maakt bekend, dat verschillende officieren gestraft zijn, omdat zij onlangs bij de betoogingen van de dericalen te Nantes hun plicht niet hadden- gedaan. Luitenant Lestapis, die belast was met het bewaren van orde bij de ontruiming van een klooster had geweigerd te gehoorzamen aan de mon delinge bevelen van den commissaris van politie en was weer naar de kazerne getrokken. Niet alleen de luitenant is gestraft, maar ook de kapitein en de kolonel, die luitenant Lestapis niet heb ben bevolen op den post terug te keeren dien hij verlaten had. Luitenant Lestapis had trouwens niet rechtstreeks van den commissaris van politie bevelen ontvan gen, maar van zijn kapitein, die de ge- 1 schreven orders van de burgerlijke po litiemacht geheel in den vorm had ont vangen en den luitenant had opgedra gen, die orders uit te voeren. De leeraar in de rechtsgeleerdheid La- cointa te Tours is door de rechtbank ver. oordeeld tot twee dagen gevangenis om dat hij den vrederechter had toegeroepen dat die een min handwerk verrichtte,toen hij een kloosterinrichting verzegelde. Lacointa had den vrederechter zijn naamkaartje ter hand gesteld, maar de vrederechter had het maar beter gevon den deze zaak door een derde te laten uitmaken. De Roeiwedstrijd op het Schie. Speciale correspondentie van (Peereboom 8 algemeonen dienst) voor Haarlem's Dagblad. De jaarlijksche universiteitsroei- wedstrijden. tot dusver jaren en. jaren te Haarlem op het Noorder-Spaarne gehouden, hadden nu plaats op de Schie, ongeveer tegenover het hotel De Zweth, ruim een uur van Delft. Vroeg al hadden de treinen stroo- xnen belangstellenden aangebracht, die dan per bootje of rijtuig den lan gen weg aflegden naar het doel van hun reis. De fiets, de tuf-tuf en de auto-car hielpen mee' om menschen, al maar menschen, aan te voeren, en zoo was bij liet uur van aanvang de publieke tribune stampvol en ook langs den ge heel en weg verdrongen zich kijkers. Tusschen het klinkelend belletjes geluid en 't nijdig, doordringend ge toeter. tusschen 't rijtuiggeratel en het gezwatel der stemmen liepen ze haas tig voort. Groepjes, uit en familie met de fouragetasch in !n sportkarretje, geës corteerd door 'n grooter of kleiner kinderental straks zich neervleiend in 't gras met de stellige bedoeling: hier hebben we ons nu eens voor den gan- sclien middag geïnstalleerd. Sinaasappelwagens stonden aan den weg en bierkarretjes, voor 't denk bare geval dat de fourage eens op mocht raken. En de Jan-Klaassen-kast was zoo waar ook naar de Schie getrokken. Een eind voorbii het hotel „De Zweth". waar buiten de menschen als haringen op elkaar gepakt zaten, bracht een poort ons naar de overzij, waar de tribune getimmerd was. die iedereen toegang gaf. die er maar een gulden voor over had. Het was daar een gewemel vaji lichte toiletjes van dames, en coquette zomerpakjes van heeren, in bonte dooreenwarreling. kwistig was men getooid met bouquetjes in de kleuren barer of zijner sympathie. De zon broeide op allen neer. plekte licht op 't door den wind bewogen wa ter. glansde op 't frissche rnalsche groen op den weg en on de wijde, wij de plas daarachter, 't Was een vroo- lijk en zonnig gezicht, al dat drukke beweeg in 't gouden licht. Te een uur ving de eerste heat aan van de start. Baan 2000 meter voor vierriems outrigged gieken juniores, waarin opkwamen in de eerste heat ..Nereus" en ,,Laga". Nereus won. Toen Njord" in de tweede heat al leen. De belangstelling was even leven dig als altijd en het geroep van voor- en tegenstanders oorverdoovendl Het hoofdnummer was voor acht- riems outrigged gieken, baan 3000 M. In de eerste heat „Njord" en „La- g a". Met ongeveer een boot lengte kwam ..Laga" liet eerst aan de start In de tweede heat kwamen „Trit- ton" en „Nereus" uit. - „Nereus" won, doch had een hee- len strijd, en „Triton heeft in elk ge val een kranig figqur gemaakt. „Njord" moest nu in de vierriems outrigged gieken (juniores) aan „Ne reus" de zege betwisten, waarin „Njord" echter niet slaagde, want „Njord" sloeg om. Xu kwam de spannendste heat, de eindbeslissing van het hoofdnummer, n.I. de strijd tusschen Nereus" en „Laga" in de achtriemsgieken. Lang al voor het sein gegeven was stond men te reikhalzen aan den kant. Die in loome rust, op 't gras in het zonnetje hadden liggen braden, stonden op met iels energieks en schaarden zich aan den weg. Nu ging het komen. Kiektoestellen werden gericht en op de publieke tribune stond alles op dto banken, voorover te hangen, te turen... De ploegen blevten elkaar van het begin af aan tot bijna bij de finish zoo goed als gelijk- „Haalop! Haal op!" daverde als aanmoediging voor beiden. De heat werd met elk mo ment spannender, want ze bleven el kaar op zij. Totdat eindelijk, vlak bij de finish Laga met inspanning van alle krach ten met een halve bootlengte voor 't eerst binnen was. Waarna natuurlijk een daverend gejuich opsteeg. En hiermede was de wedstrijd ten einde. De menschen togen huiswaarts over den weg, waar een opstopping van wandelaars en rijtuigen, auto's, fietsen, enz. plaats had. !t Duurde lang eer er wat schol in kwam. In Delft zelf was het natuur lijk buitengewoon levendig en vroo- lijk. Wat echter van korten duur was want de meeste menschen gingen el ders heen. Opgemerkt mag worden, dat voor de peis allerslechtst gezorgd was. De pers moest op de tribune maar er gens terecht zien te komen, van een ontvangst of verstrekken van inlich tingen was geen sprake- Ook mag betwijfeld worden of de gelegenheid hier, vooral met het oog op den verren afstand van Delft, wel zoo gunstig is. Alg. Ked. Verbond. (Vervolg). Na de pauze werden nog voor aanvul ling tot leden van het hoofdbestuur ge kozen mej. E. Baelde, mej. dr. Nijland, en Dr. P. V. Sormani. In behandeling kwam thans het vol gende voois tel—Rotterdam, De afd. Rot terdam acht het wenschelijk: a. dat het innen van jaarlijksche bij. dragen voortaan igeschiedt door den af- deelingspennïngmeester. dat naar plaatsen, waar zich veel Nederlanders bevinden in overleg met de uitgevers de mail-uitgave van ver schillende groote bladen kosteloos wordt toegezonden en mogelijk ook boeken. dat het licht ziet een naamlijst van. leden an het buitenland; d. dat in Nederlandsche stoomboot-en op Indië cn Amerika kaarten met toe passelijke opschriften worden opgehan gen om den Nederlanders hun vaderland in herinnering te brengen, en Neerlan- dia gezonden wordt, om pogingen in het werk te stellen bemanning van Nederlandsche stoom- booten in vreemde havens inlichtingen te verschaffen. a. Aangenomen; 1aan hoofdbestuur overgelaten; c. groepen in het buiten land zullen wórden uitgenoodigd zelf ledenlijsten aan te leggen; d. hoofdbe stuur zal doen zooveel in zijn vermogen is; e. opgemerkt werd. dat door het hoofdbestuur aan verbetering consulaat wezen ernstig gewerkt wordt. Overigens meent het hoofdbestuur, dat deze zaak beter bij de vereeniging voor het Zeewezen behoort. Het hoofdbestuur zal doen wat het kan in den geest als voorgesteld is. Na breedvoerige discussie werd met betrekking tot een voorstel-Schiedam aangenomen de volgende motie: De ver gadering betreurt het, dat de geldmidde len. niet toelaten nog meer het Neder- landsch onderwijs in Zuid-Afrika steunen. In behandeling kwam thans het vol gende voorstel 's-Gravenhage: De afdeeling 's-Gravenhage acht het wenschelijk: a. Tot de verbondsleden een verzoek te richten om zoowel persoonlijk het rnoodeloos gebruik van vreemde talen (bijvoorbeeld! op naamkaarien -en voor het binnenland bestemde brieven) zooveel mogelijk te vermijden als ande ren tot onthouding van dergelijk noode. loos gebruik van vreemde talen op te wekken. b. Tot de redacties van Haagsche bla den het verzoek te richten geen vreem de woorden te bezigen, die door Neder landsche van volkomen gelijke beteeke- nis vervangen, kunnen worden. c. Tot de besturen van vereenigingen voor lichaamsoefeningen, spelen enz. een dergelijk verzoek te richten. Dit voorstel werd aangenomen nadat het woord Haagsche in sub b. vervallen was. Thans kwam in behandeling een voor stel der Leidsche streden,1ten-afdeelin; luidende: De Leidsche Studenten-vereeniging: a. betuigt haar Instemming met het voorstel der Haagsche afdeeling wat be treft het gebruiken van vreemde woorden waar goede Hollandsche bestaan: b. stelt voor, dat het groepsbestuur een met redenen, omkleed rondschrijven richt aan de groote winkeliers en win kel vereenigingen om lid te worden van liet A. N. V.; en aan. de toegetreden win keliers een bord uit te reiken, vermel dende hun lidmaatschap. Over dit voorstel ontspon zich een ge dachtenwisseling waarbij bleek, dat het plaatsen van een bord bij vete afgevaar digden nogal tegenkanting vond. Ten slotte werd de zaak aaa de afdee- llngsbesturen overgelaten, die zullen dus bij de winkeliers propaganda maken. Een levendige discussie ontspon zich over liet voorstel 's-Gravenhage over de vereenvoudiging dier schrijftaal. Dij voorstel luidde: „dat het Verbond zich in beginsel ver klaren zal voor vereenvoudiging van de schrijftaal". Prof. Kem vreesde, dat aareneming van dit voorstel splitsing zou teweeg brengen en gaf de afdeeling in overwe ging dit voorstel anaar terug te nemen. De beer Marcetllus Emarets zei, dat. wanneer er al van scheuring sprake mocht zijn, die te vreezen was van Zuid- Afrika, omdat men daar voelt de onze kerheid betreffende de spelling. Na nog eenige discussie, waarbij o.a. de taal- en letterkundige congressen te Nijmegen en Kort rijk betrokken werden, werd het voorstel ingetrokken. Nog werden eenige opmerkingen ge maakt. 0 .a. door Dr. Aletta Nijland, be treffende praktische propaganda, waar na de heer Kiewii-t de Jonge een woord van warme hulde bracht aan Prof. Kern, bij gelegenheid dat deze voor het laatst als voorzitter optrad. De Koningiuneweek te Amsterdam 2e dag. De ochtend beloofde weer een mooi- cu dag, Amsterdam ontwaakte friscli 'en zonnig, na een bedompten, zwoe le» avond. En de ochtendrit niet de Vorstelijke bezoekers was heerlijk. De Amsl/erdainsche grachten \va-> ren mooier dan ooit. Het gladde glin sterende water lag zoo vlak tusschen de hooge wallekanten en weerspiegel de met natuurlijke duidelijkheid de lichtgroene boomrondingen. En achter de hooge ramen der pa-i IriCischfe huizen hadden de familiën zicli gezellig geschikt, en de jonge meisjes en oude dames negen sierlijk voor de Koningin en Haar Gemaal. De hooge stoepen waren meest in genomen door de kinderen en de dienstmeisjes voor dtoze gelegen heid (hoewel het Zaterdag was) ge stoken in frissche, gesteven japonne tjes. En wat een schoolkinderen stonden er weer buiten. Op de grachten wa ren het vooral de Instituten, die hier een groot aandeel voor leverden, maar in den omtrek van het Frede- rikspiein en later in het Vondelpark ook strooken kleintjes, van openbard scholen, allen zingende ter eere van de Koningin, die voor hen iets onbe^ grijpelijks moet wezen, iets zoo ver hevens en grootsch, en liefs, dat za van beteuterdheid vaak het zingen vergaten. De rit door het Vondelpark was een ware verkwikking, en de Vorstelijke stoet reed daar ook geruimen tijd stapvoets. Het park lag er zoo mooi bij, 111 die lichte kleurmengeling van sappig groen en zonnegoud. En tus schen de mollige grasvelden lonkten de spiegelende watervlakken, waarop statige zwanen dreven. Een zwerm veelsoortige voer'tuigen, speciaal fiet- sen, reed al spoedig mede, maar aan F*aS.'S •-1© E, Uit het Engelsch naar DOROTHEA GERARD. achter het zware gordijn, dat ingang van den circus vormde zij de kunstverrichtingen van den ckev in den gelen spanbroek en het :htroode jacket gadegeslagen. Hoe hitterden haar oogen en hoe zwol iar hart bij ieder applausEr wa re veel kinderen van haar eigen leef- in den Circus en ieder hunner 7,ij wel willen toeroepen Het is mijn vadertje, mijn vader- Hoor jelui dat wel Zijn jelui iet jaloersch op mij Het beteekent nogal iets het kind i zijn van een natuurwonder, zelfs l is het maar een circus-natuur- en in zijn speciale soort vex- iend'e Martin Wood dien titel. Bui- en van een zeldzame acro- atiek getuigende waren de kun- ten, die hij op den rug van zijn geza delde en ongezadelde hengsten uit voerde. En hedenavond scheen hij meer dan ooi.t gedisponelörd te zijn, aangespoord! door den storm van ap plaus over zijn roekelooze en steeds roekeloozer kunstverrichtingen. Clara zag zelf niet hoe het gebeur de, eerst toen de storm van applaus plotseling overging in een verschrikt gemompel, afgebroken door enkele kreten, begreep zij, dat er iets ge beurd was. Iedereen snelde naar een bepaalde pl/ek toe, een drom men schen, die haar beüJetto te zien, wat op den grond lag, een paard galop peerde onbeteugeld rond en de stem van den directeur weerklonk, die het publiek tot kalmte maande, en iets geels en roods werd langs haar heen- gedragen met een slap afhangenden arm, die door het zaagsel sleepte. En toen hoorde zij achter zich een schreeuw, die haar zoo bekend in de ooren klonk, zij holde dien kant uit, en kwam juist bijtijds om te zien, dat haar moedbr als een blok geval len was in de armen van den clown. Toen volgde er een vreeselijke nacht in de kleine herberg, waar de Woods sinds een week logeerden dien nacht kwam zij niet in bed. Zij zat gehurkt in een hoekje van de keuken, terwijl menschen in en uit de kamer van haar moeder liepen, niet op haar lettende en geien antwoord op haar vragen gevende. Het was helder dag toen eindelijk een oude vrouw haar bij de hand nam en in de kamer van haar moeder bracht toen zag zij haar moeder stil en doodsbleek lig gen op het havelooae bed. Zij was dien nacht gestorven en het werd het kind niet onvriendelijk uitgelegd; de schok van het ongeval, dat haar va der overkomen was, dito bij den laat- sten sprong zijn nek gebroken had, had ook haar gedood. Den dag daarop zag zij voor het eerst haar meesteres, en ofschoon zij een bijzonder leelijk en onbeteeke- nend gezicht had, scheen het haar toen even schoon als dat van een red dende engel. Juist de goedhartige uit drukking daarin verwarmde haar arm, /eenzaam hartje. Het was ten minste iemand, waaraan zij kon toe behoorden en voor altijd, zooals haar verteld werd en die haar waar schijnlijk genoeg te eten zou geven, en die haar goed zou kleeden. Op een bekende badplaats in Bo- hemen had de „Eclips"-circus zijn laatste voorstelling gegeven en aan de table d'hóte kwam de welgestelde w.eduwe het verhaal van den Engel- schen jockey ter oore, die zoo'n groot ongeluk overkomen was, dat hem zoowel als zijn vrouw het leven had gekost. Het droevig verhaal was bui tengewoon genoeg om iedereen te treffen; maar nog meer dan de droe- ige gebeurtenissen zelf interesseerde haar de beschrijving van de achtja rige wees,op wier goudlokkig hoofd deze dubbele slag gevallen was; die beschrijving zette die phantasie van Barones Seifort in gloed. Er werd om het kind gezonden en van het oogen- blik dat zij het gezien had, stond het besluit van de weduwe vast. Men kon zich bijna geien mooier en aan trekkelijker kind voorstellen dan Clara Wood was op achtjarigen leef tijd en Barones Seifort bewonderde in 't geheim mooie menschen. Dat blozende, perzikachtige gelaat, die schitter/end gouden lokken, waar bij de bruine oogen zoo piquant uit kwamen. waren haar op dat oogen- blik van meer nut dan het interes sante van haar verlaten toestand. En als de kleur van de oogen aantrek kelijk was, hun taal was nog aan trekkelijker. Die oogen schenen u te willen vertellen: „Ik ben niet bang! Ongelukkig ben ik, maar niet bang!" Geen overmoedige of brutale of vroo- lijke oogen, maar klaarblijkelijk moe dige oogen, die zelfs nu iederetón in het gelaat durfden zien. Maar niet hun stomme taal besliste dien dag over Clara's lot, dat deed' enkel het toeval, dat zij bedeeld was met blond haar en bruine oogen en daarom een zeldzaamheid genoemd kon worden. Barones Seifort zelf, die zoo in ex tase kon zijn over een mooi uiterlijk was eton klein vrouwtje met een klein gezicht, dat alleen en profiel nog eenigszins dragelijk was. Als leelijke dochter van een mooie moeder, die harteloos genoeg was om haar te pla gen met haar gemis aan uiterlijk schoon en die zij tot in het diepst van haar ziel bewonderd had, had zij reeds vroeg een overdreven sterken indruk gekregen van het gewicht, dat uiterlijk schoon in dto schaal legt. Buiten kwestie was het de kracht van het contrast zoowel als het verdriet over haar eigen gemis, dat haar al tijd ieder mooi gelaat zoo deed be wonderen. Eigenlijk zou mfcn ver wachten, dat leelijke vrouwen haar mooiere zusteren moesten haten, maar barones Seifort was edelmoe dig genoeg om ze te kunnen adonee- ren. Het vormde de eenige afwisse ling in haar kleurloos bestaan. Toen er een aspirant voor haa* hand kwam opdagen, en natuurlijk verscheton hij in spijt van haar weL nige aantrekkelijkheden, omdat het gelaat van erfgenamen altijd omlijst is door blinkende goudstukken be gon er een nieuwe hoop in haar ta leven. Als zij trouwde, kon zij een dochter krijgen en waarom zou dia dochter niet even mooi zijn als haar grootmoeder? Zij zou dan kunnen, genieten van de triomfen, waarvan zij bij haar moeder maar al te veel gezien had. (Wordt vervolgd.)

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1903 | | pagina 1