NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
Meestgelezen Dagblad in Haarlem en OmLireken.
Ie Gouvernante.
Ȇe Jaargang
Dinsdag 26 Mei 1903.
No. 6105
DAGBLA
Atoonnementsprljs
Voor Haarlem per 3 maandenf 1.20
Voor de dorpen In den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente), per 3 maanden1.30
Franco door liet geheale Rijk, per 3 maanden1.65
Afzonderlijke nummere0.0Z1/»
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.371/»
da omstreken en franco per post. „0.45
Adv orteiitlcn
Van 1—5 regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement Haarlem
is de prijs der Advertentiën van 1—5 regels f 0.75, elke regel meer f 0.15.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 30 Cent per regel.
Bureaux: Zolder Bnltenspaarne No. 6,
Intercom&unaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 122,
Groote Houtstraat No. 55. Telefoonnummer 724.
Uitg«¥« dsr Vennootschap Lourens Coster. DirecteurJ. C. PEEREBOOM.
ttKSL&sQvatan en AdvartaatiSa nordtsi u&ngenoman door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentifin
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
DH biad vmrsohtjnt dago!ij km? bmhmivm op Zon- an Faostdagon.
Hoofdagenten vow het Buitenland: Compagnie Générale de Fublicité Etrangère G. L. BAD BE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs 31bis Faubourg Montmartre.
Dagblad van 26 Mei
o.a.
e Dreyfuszaak, Het leger-
mdaal in Engeland, De Ko-
jïaneweek te Amsterdam, De
iwedstrijd op het Schie, Alg.
Terbond.
uitenlandsch Nieuws
Engeland.
Het Legerschandaal.
Lcaiden&che correspondent, der N.
schrijft:
kaatste, pas ontdekte legerschan-
schijnt, al is slechts een gedeelte
van hetgeen de .Daily Mail" er-
weet mee te-deelen, het allerergste
rezen in de lange reeks van erger
en derzelfde soort, sedert den krijg
luid-Afrika aan den dag gekomen,
geldt hier den verkoop van besmette
dekens, door zieke soldaten van.
Bi 1: se he leger in Zuid-Afrika ge
kt. Door de periodieke veilingen,
r hei legerbestuur en de admiraliteit
>uden, zijn duizenden van die dekens
het geheele land verspreid. Van niet
der dan 150 groote en kleine plaat-
in het land weet men, dat dergelijke
ze bereikt hebben. Het legerbe-
en de admiraliteit willen nu die
-.erugkoopen, maar dat is na-
een hopeloos beginnen. Duizen-
aekens moeten van hand tot hand
ian zijn; hoe zou het mogelijk we-
na je gaan, waar ze beland zijn.
et schandaal ia aan het licht geko-
doordien jongens op het oefen-
Cornwall in de Theems aan ty-
s leden, hetgeen, naar de besliste
praak der dokters, het gevolg was
het slapen in besmette wolien de-
s. Collins, president der gezond-
Lscommissie in de haven van Londen,
ft Zaterdag in de zitting van den
dienaangaande eenige on-
mededeelingen gedaan. Hij had
verdachte dekens in handen gesteld
den bekendenbacterioloog dr.
in. Deze getuigde na onderzoek, dat
1 minder dan 75 percent der dekens
;vain typhusbacillen krioelde,
et blijkt, dat het legerbestuur al de
dekens zoo op veilingen als on
verkoopt, zonder de minste
om ze eerst te reinigen, terwijl
admiraliteit ze tén minste laat was
Maar iedereen weet, dat het
pte wasschen geen ziektekiemen doodt,
et anti-semitisme schijnt in dit schan-
ii weer een voedsel te zullen vinden,
welk het wezenlijk niet noodig had.
j „Daily Mail" weet namelijk te ver
en, dat Joodsche speculanten van het
End duizenden van die wollen de-
is voor een bagatel van het legerbe-
ur overnemen. De dekens worden ver-
gens opgeslagen in pakhuizen, om
irna weer aan den man te worden
vaak na te zijn opgelapt en
door handige naaisters uit
vreemde. Het vernieuwen geschiedt
zulk een vernuftige manier, dat zelfs
geoefende oogen van deskundigen
1 niet van nieuw goed weten te on
derkennen. De meeste dezer dekens ko
men, schijnt het, uit Zuid-Afrika recht
streeks, doch hoe de speculanten van
het' East End ze in handen weten te krij
gen, is nog onopgelost.
Ook het latere debiet geschiedt bijzon
der handig, zoo dat zelfs vele firma's in
de City niet beweren te weten, waar die
goedkoope dekens vandaan komen, wel
ke zij naderhand, op orders uit de pro
vincie, derwaarts zenden.
Frankrijk.
De Dreyfus-znak.
De advocaat van Dreyfus, Momard,
heeft een brief ontvangen van een raads.
man van den oud-luitenant in Pruisi-
schen dienst Wessel, die nu in Italië ge
vangen wordt gehouden. In dien brief
staat dat Momard weldra gewichtige
stukken zal ontvangen met betrekking
tol, de zaak Dreyfus; van de stukken, die
te Brussel in bewaring zouden zijn ge
geven bij den advocaat Dremel, wordt
in dezen brief niet gerept.
Het bericht van dezen brief vinden we
in de Temps, die er niet bij vermeldt
van welken kant hij het ontvangen heeft.
Waarschijnlijk is het een mededeeling
van hooiger hand verstrekt, want er staat
nog bij: Hieromtrent is het van belan;
te vermeiden, dat de advocaat Morna.rd
een vasten regel heeft aangenomen,
waarop hij geen enkele uitzondering wil
toelaten- hij verzoekt de personen, die
me enen hem stukken over de Dreyfus
zaak te moeten toezenden, die stukken
onmiddellijk naar het ministerie van
justitie te verzenden, en hemzelf een af
schrift te doen toekomen.
De Petit Bleu weet er nog van te zeg
gen, dat die raadsman van Wessel de
advocaat Raimomdo is te Genua, en om
voor België de eer op te 'houden, meent
het blad te weten, dat het kistje met pa
pieren, dat Dremel in bewaring gelere,
gen heeft, weldra zal worden afgehaald
door een man van vertrouwen.
De behandeling ter openbare terecht
zitting der zaak weduwe Henry contra
Joseph Reinach in hooger beroep is afge-
loopen. De advocaat-ngeneraal heeft in
zijn conclusie als zijn meerling uitge
sproken dat de eischen niet-ontvankelijk
moesten worden verklaard. Aanstaan
den Donderdag zal het arrest worden
uitgesproken.
De minister van oorlog maakt bekend,
dat verschillende officieren gestraft zijn,
omdat zij onlangs bij de betoogingen
van de dericalen te Nantes hun plicht
niet hadden- gedaan. Luitenant Lestapis,
die belast was met het bewaren van orde
bij de ontruiming van een klooster had
geweigerd te gehoorzamen aan de mon
delinge bevelen van den commissaris
van politie en was weer naar de kazerne
getrokken. Niet alleen de luitenant is
gestraft, maar ook de kapitein en de
kolonel, die luitenant Lestapis niet heb
ben bevolen op den post terug te keeren
dien hij verlaten had. Luitenant Lestapis
had trouwens niet rechtstreeks van den
commissaris van politie bevelen ontvan
gen, maar van zijn kapitein, die de ge-
1 schreven orders van de burgerlijke po
litiemacht geheel in den vorm had ont
vangen en den luitenant had opgedra
gen, die orders uit te voeren.
De leeraar in de rechtsgeleerdheid La-
cointa te Tours is door de rechtbank ver.
oordeeld tot twee dagen gevangenis om
dat hij den vrederechter had toegeroepen
dat die een min handwerk verrichtte,toen
hij een kloosterinrichting verzegelde.
Lacointa had den vrederechter zijn
naamkaartje ter hand gesteld, maar de
vrederechter had het maar beter gevon
den deze zaak door een derde te laten
uitmaken.
De Roeiwedstrijd op
het Schie.
Speciale correspondentie van
(Peereboom 8 algemeonen dienst)
voor Haarlem's Dagblad.
De jaarlijksche universiteitsroei-
wedstrijden. tot dusver jaren en. jaren
te Haarlem op het Noorder-Spaarne
gehouden, hadden nu plaats op de
Schie, ongeveer tegenover het hotel
De Zweth, ruim een uur van Delft.
Vroeg al hadden de treinen stroo-
xnen belangstellenden aangebracht,
die dan per bootje of rijtuig den lan
gen weg aflegden naar het doel van
hun reis.
De fiets, de tuf-tuf en de auto-car
hielpen mee' om menschen, al maar
menschen, aan te voeren, en zoo was
bij liet uur van aanvang de publieke
tribune stampvol en ook langs den ge
heel en weg verdrongen zich kijkers.
Tusschen het klinkelend belletjes
geluid en 't nijdig, doordringend ge
toeter. tusschen 't rijtuiggeratel en het
gezwatel der stemmen liepen ze haas
tig voort.
Groepjes, uit en familie met de
fouragetasch in !n sportkarretje, geës
corteerd door 'n grooter of kleiner
kinderental straks zich neervleiend in
't gras met de stellige bedoeling: hier
hebben we ons nu eens voor den gan-
sclien middag geïnstalleerd.
Sinaasappelwagens stonden aan
den weg en bierkarretjes, voor 't denk
bare geval dat de fourage eens op
mocht raken.
En de Jan-Klaassen-kast was zoo
waar ook naar de Schie getrokken.
Een eind voorbii het hotel „De
Zweth". waar buiten de menschen als
haringen op elkaar gepakt zaten,
bracht een poort ons naar de overzij,
waar de tribune getimmerd was. die
iedereen toegang gaf. die er maar een
gulden voor over had.
Het was daar een gewemel vaji
lichte toiletjes van dames, en coquette
zomerpakjes van heeren, in bonte
dooreenwarreling. kwistig was men
getooid met bouquetjes in de kleuren
barer of zijner sympathie.
De zon broeide op allen neer. plekte
licht op 't door den wind bewogen wa
ter. glansde op 't frissche rnalsche
groen op den weg en on de wijde, wij
de plas daarachter, 't Was een vroo-
lijk en zonnig gezicht, al dat drukke
beweeg in 't gouden licht.
Te een uur ving de eerste heat aan
van de start. Baan 2000 meter voor
vierriems outrigged gieken juniores,
waarin opkwamen in de eerste heat
..Nereus" en ,,Laga". Nereus won.
Toen Njord" in de tweede heat al
leen.
De belangstelling was even leven
dig als altijd en het geroep van voor-
en tegenstanders oorverdoovendl
Het hoofdnummer was voor acht-
riems outrigged gieken, baan 3000 M.
In de eerste heat „Njord" en „La-
g a".
Met ongeveer een boot lengte kwam
..Laga" liet eerst aan de start
In de tweede heat kwamen „Trit-
ton" en „Nereus" uit.
- „Nereus" won, doch had een hee-
len strijd, en „Triton heeft in elk ge
val een kranig figqur gemaakt.
„Njord" moest nu in de vierriems
outrigged gieken (juniores) aan „Ne
reus" de zege betwisten, waarin
„Njord" echter niet slaagde, want
„Njord" sloeg om.
Xu kwam de spannendste heat, de
eindbeslissing van het hoofdnummer,
n.I. de strijd tusschen Nereus" en
„Laga" in de achtriemsgieken.
Lang al voor het sein gegeven was
stond men te reikhalzen aan den
kant. Die in loome rust, op 't gras in
het zonnetje hadden liggen braden,
stonden op met iels energieks en
schaarden zich aan den weg.
Nu ging het komen.
Kiektoestellen werden gericht en op
de publieke tribune stond alles op dto
banken, voorover te hangen, te
turen...
De ploegen blevten elkaar van het
begin af aan tot bijna bij de finish
zoo goed als gelijk- „Haalop! Haal
op!" daverde als aanmoediging voor
beiden. De heat werd met elk mo
ment spannender, want ze bleven el
kaar op zij.
Totdat eindelijk, vlak bij de finish
Laga met inspanning van alle krach
ten met een halve bootlengte voor 't
eerst binnen was.
Waarna natuurlijk een daverend
gejuich opsteeg.
En hiermede was de wedstrijd ten
einde. De menschen togen huiswaarts
over den weg, waar een opstopping
van wandelaars en rijtuigen, auto's,
fietsen, enz. plaats had.
!t Duurde lang eer er wat schol in
kwam. In Delft zelf was het natuur
lijk buitengewoon levendig en vroo-
lijk. Wat echter van korten duur was
want de meeste menschen gingen el
ders heen.
Opgemerkt mag worden, dat voor
de peis allerslechtst gezorgd was. De
pers moest op de tribune maar er
gens terecht zien te komen, van een
ontvangst of verstrekken van inlich
tingen was geen sprake-
Ook mag betwijfeld worden of de
gelegenheid hier, vooral met het oog
op den verren afstand van Delft, wel
zoo gunstig is.
Alg. Ked. Verbond.
(Vervolg).
Na de pauze werden nog voor aanvul
ling tot leden van het hoofdbestuur ge
kozen mej. E. Baelde, mej. dr. Nijland,
en Dr. P. V. Sormani.
In behandeling kwam thans het vol
gende voois tel—Rotterdam, De afd. Rot
terdam acht het wenschelijk:
a. dat het innen van jaarlijksche bij.
dragen voortaan igeschiedt door den af-
deelingspennïngmeester.
dat naar plaatsen, waar zich veel
Nederlanders bevinden in overleg met
de uitgevers de mail-uitgave van ver
schillende groote bladen kosteloos wordt
toegezonden en mogelijk ook boeken.
dat het licht ziet een naamlijst van.
leden an het buitenland;
d. dat in Nederlandsche stoomboot-en
op Indië cn Amerika kaarten met toe
passelijke opschriften worden opgehan
gen om den Nederlanders hun vaderland
in herinnering te brengen, en Neerlan-
dia gezonden wordt,
om pogingen in het werk te stellen
bemanning van Nederlandsche stoom-
booten in vreemde havens inlichtingen
te verschaffen.
a. Aangenomen; 1aan hoofdbestuur
overgelaten; c. groepen in het buiten
land zullen wórden uitgenoodigd zelf
ledenlijsten aan te leggen; d. hoofdbe
stuur zal doen zooveel in zijn vermogen
is; e. opgemerkt werd. dat door het
hoofdbestuur aan verbetering consulaat
wezen ernstig gewerkt wordt.
Overigens meent het hoofdbestuur, dat
deze zaak beter bij de vereeniging voor
het Zeewezen behoort.
Het hoofdbestuur zal doen wat het kan
in den geest als voorgesteld is.
Na breedvoerige discussie werd met
betrekking tot een voorstel-Schiedam
aangenomen de volgende motie: De ver
gadering betreurt het, dat de geldmidde
len. niet toelaten nog meer het Neder-
landsch onderwijs in Zuid-Afrika
steunen.
In behandeling kwam thans het vol
gende voorstel 's-Gravenhage:
De afdeeling 's-Gravenhage acht het
wenschelijk:
a. Tot de verbondsleden een verzoek
te richten om zoowel persoonlijk het
rnoodeloos gebruik van vreemde talen
(bijvoorbeeld! op naamkaarien -en
voor het binnenland bestemde brieven)
zooveel mogelijk te vermijden als ande
ren tot onthouding van dergelijk noode.
loos gebruik van vreemde talen op te
wekken.
b. Tot de redacties van Haagsche bla
den het verzoek te richten geen vreem
de woorden te bezigen, die door Neder
landsche van volkomen gelijke beteeke-
nis vervangen, kunnen worden.
c. Tot de besturen van vereenigingen
voor lichaamsoefeningen, spelen enz.
een dergelijk verzoek te richten.
Dit voorstel werd aangenomen nadat
het woord Haagsche in sub b. vervallen
was.
Thans kwam in behandeling een voor
stel der Leidsche streden,1ten-afdeelin;
luidende:
De Leidsche Studenten-vereeniging:
a. betuigt haar Instemming met het
voorstel der Haagsche afdeeling wat be
treft het gebruiken van vreemde woorden
waar goede Hollandsche bestaan:
b. stelt voor, dat het groepsbestuur een
met redenen, omkleed rondschrijven
richt aan de groote winkeliers en win
kel vereenigingen om lid te worden van
liet A. N. V.; en aan. de toegetreden win
keliers een bord uit te reiken, vermel
dende hun lidmaatschap.
Over dit voorstel ontspon zich een ge
dachtenwisseling waarbij bleek, dat het
plaatsen van een bord bij vete afgevaar
digden nogal tegenkanting vond.
Ten slotte werd de zaak aaa de afdee-
llngsbesturen overgelaten, die zullen
dus bij de winkeliers propaganda maken.
Een levendige discussie ontspon zich
over liet voorstel 's-Gravenhage over de
vereenvoudiging dier schrijftaal.
Dij voorstel luidde:
„dat het Verbond zich in beginsel ver
klaren zal voor vereenvoudiging van de
schrijftaal".
Prof. Kem vreesde, dat aareneming
van dit voorstel splitsing zou teweeg
brengen en gaf de afdeeling in overwe
ging dit voorstel anaar terug te nemen.
De beer Marcetllus Emarets zei, dat.
wanneer er al van scheuring sprake
mocht zijn, die te vreezen was van Zuid-
Afrika, omdat men daar voelt de onze
kerheid betreffende de spelling.
Na nog eenige discussie, waarbij o.a.
de taal- en letterkundige congressen te
Nijmegen en Kort rijk betrokken werden,
werd het voorstel ingetrokken.
Nog werden eenige opmerkingen ge
maakt. 0 .a. door Dr. Aletta Nijland, be
treffende praktische propaganda, waar
na de heer Kiewii-t de Jonge een woord
van warme hulde bracht aan Prof. Kern,
bij gelegenheid dat deze voor het laatst
als voorzitter optrad.
De Koningiuneweek te Amsterdam
2e dag.
De ochtend beloofde weer een mooi-
cu dag, Amsterdam ontwaakte friscli
'en zonnig, na een bedompten, zwoe
le» avond. En de ochtendrit niet de
Vorstelijke bezoekers was heerlijk.
De Amsl/erdainsche grachten \va->
ren mooier dan ooit. Het gladde glin
sterende water lag zoo vlak tusschen
de hooge wallekanten en weerspiegel
de met natuurlijke duidelijkheid de
lichtgroene boomrondingen.
En achter de hooge ramen der pa-i
IriCischfe huizen hadden de familiën
zicli gezellig geschikt, en de jonge
meisjes en oude dames negen sierlijk
voor de Koningin en Haar Gemaal.
De hooge stoepen waren meest in
genomen door de kinderen en de
dienstmeisjes voor dtoze gelegen
heid (hoewel het Zaterdag was) ge
stoken in frissche, gesteven japonne
tjes.
En wat een schoolkinderen stonden
er weer buiten. Op de grachten wa
ren het vooral de Instituten, die hier
een groot aandeel voor leverden,
maar in den omtrek van het Frede-
rikspiein en later in het Vondelpark
ook strooken kleintjes, van openbard
scholen, allen zingende ter eere van
de Koningin, die voor hen iets onbe^
grijpelijks moet wezen, iets zoo ver
hevens en grootsch, en liefs, dat za
van beteuterdheid vaak het zingen
vergaten.
De rit door het Vondelpark was een
ware verkwikking, en de Vorstelijke
stoet reed daar ook geruimen tijd
stapvoets. Het park lag er zoo mooi
bij, 111 die lichte kleurmengeling van
sappig groen en zonnegoud. En tus
schen de mollige grasvelden lonkten
de spiegelende watervlakken, waarop
statige zwanen dreven. Een zwerm
veelsoortige voer'tuigen, speciaal fiet-
sen, reed al spoedig mede, maar aan
F*aS.'S •-1© E,
Uit het Engelsch
naar
DOROTHEA GERARD.
achter het zware gordijn, dat
ingang van den circus vormde
zij de kunstverrichtingen van den
ckev in den gelen spanbroek en het
:htroode jacket gadegeslagen. Hoe
hitterden haar oogen en hoe zwol
iar hart bij ieder applausEr wa
re veel kinderen van haar eigen leef-
in den Circus en ieder hunner
7,ij wel willen toeroepen
Het is mijn vadertje, mijn vader-
Hoor jelui dat wel Zijn jelui
iet jaloersch op mij
Het beteekent nogal iets het kind
i zijn van een natuurwonder, zelfs
l is het maar een circus-natuur-
en in zijn speciale soort vex-
iend'e Martin Wood dien titel. Bui-
en van een zeldzame acro-
atiek getuigende waren de kun-
ten, die hij op den rug van zijn geza
delde en ongezadelde hengsten uit
voerde. En hedenavond scheen hij
meer dan ooi.t gedisponelörd te zijn,
aangespoord! door den storm van ap
plaus over zijn roekelooze en steeds
roekeloozer kunstverrichtingen.
Clara zag zelf niet hoe het gebeur
de, eerst toen de storm van applaus
plotseling overging in een verschrikt
gemompel, afgebroken door enkele
kreten, begreep zij, dat er iets ge
beurd was. Iedereen snelde naar
een bepaalde pl/ek toe, een drom men
schen, die haar beüJetto te zien, wat
op den grond lag, een paard galop
peerde onbeteugeld rond en de stem
van den directeur weerklonk, die het
publiek tot kalmte maande, en iets
geels en roods werd langs haar heen-
gedragen met een slap afhangenden
arm, die door het zaagsel sleepte. En
toen hoorde zij achter zich een
schreeuw, die haar zoo bekend in de
ooren klonk, zij holde dien kant uit,
en kwam juist bijtijds om te zien,
dat haar moedbr als een blok geval
len was in de armen van den clown.
Toen volgde er een vreeselijke nacht
in de kleine herberg, waar de Woods
sinds een week logeerden dien
nacht kwam zij niet in bed. Zij zat
gehurkt in een hoekje van de keuken,
terwijl menschen in en uit de kamer
van haar moeder liepen, niet op haar
lettende en geien antwoord op haar
vragen gevende. Het was helder dag
toen eindelijk een oude vrouw haar
bij de hand nam en in de kamer van
haar moeder bracht toen zag zij
haar moeder stil en doodsbleek lig
gen op het havelooae bed. Zij was
dien nacht gestorven en het werd het
kind niet onvriendelijk uitgelegd; de
schok van het ongeval, dat haar va
der overkomen was, dito bij den laat-
sten sprong zijn nek gebroken had,
had ook haar gedood.
Den dag daarop zag zij voor het
eerst haar meesteres, en ofschoon zij
een bijzonder leelijk en onbeteeke-
nend gezicht had, scheen het haar
toen even schoon als dat van een red
dende engel. Juist de goedhartige uit
drukking daarin verwarmde haar
arm, /eenzaam hartje. Het was ten
minste iemand, waaraan zij kon toe
behoorden en voor altijd, zooals haar
verteld werd en die haar waar
schijnlijk genoeg te eten zou geven,
en die haar goed zou kleeden.
Op een bekende badplaats in Bo-
hemen had de „Eclips"-circus zijn
laatste voorstelling gegeven en aan
de table d'hóte kwam de welgestelde
w.eduwe het verhaal van den Engel-
schen jockey ter oore, die zoo'n groot
ongeluk overkomen was, dat hem
zoowel als zijn vrouw het leven had
gekost. Het droevig verhaal was bui
tengewoon genoeg om iedereen te
treffen; maar nog meer dan de droe-
ige gebeurtenissen zelf interesseerde
haar de beschrijving van de achtja
rige wees,op wier goudlokkig hoofd
deze dubbele slag gevallen was; die
beschrijving zette die phantasie van
Barones Seifort in gloed. Er werd om
het kind gezonden en van het oogen-
blik dat zij het gezien had, stond het
besluit van de weduwe vast. Men
kon zich bijna geien mooier en aan
trekkelijker kind voorstellen dan
Clara Wood was op achtjarigen leef
tijd en Barones Seifort bewonderde
in 't geheim mooie menschen.
Dat blozende, perzikachtige gelaat,
die schitter/end gouden lokken, waar
bij de bruine oogen zoo piquant uit
kwamen. waren haar op dat oogen-
blik van meer nut dan het interes
sante van haar verlaten toestand. En
als de kleur van de oogen aantrek
kelijk was, hun taal was nog aan
trekkelijker. Die oogen schenen u te
willen vertellen: „Ik ben niet bang!
Ongelukkig ben ik, maar niet bang!"
Geen overmoedige of brutale of vroo-
lijke oogen, maar klaarblijkelijk moe
dige oogen, die zelfs nu iederetón in
het gelaat durfden zien. Maar niet
hun stomme taal besliste dien dag
over Clara's lot, dat deed' enkel het
toeval, dat zij bedeeld was met blond
haar en bruine oogen en daarom een
zeldzaamheid genoemd kon worden.
Barones Seifort zelf, die zoo in ex
tase kon zijn over een mooi uiterlijk
was eton klein vrouwtje met een klein
gezicht, dat alleen en profiel nog
eenigszins dragelijk was. Als leelijke
dochter van een mooie moeder, die
harteloos genoeg was om haar te pla
gen met haar gemis aan uiterlijk
schoon en die zij tot in het diepst van
haar ziel bewonderd had, had zij
reeds vroeg een overdreven sterken
indruk gekregen van het gewicht, dat
uiterlijk schoon in dto schaal legt.
Buiten kwestie was het de kracht van
het contrast zoowel als het verdriet
over haar eigen gemis, dat haar al
tijd ieder mooi gelaat zoo deed be
wonderen. Eigenlijk zou mfcn ver
wachten, dat leelijke vrouwen haar
mooiere zusteren moesten haten,
maar barones Seifort was edelmoe
dig genoeg om ze te kunnen adonee-
ren. Het vormde de eenige afwisse
ling in haar kleurloos bestaan.
Toen er een aspirant voor haa*
hand kwam opdagen, en natuurlijk
verscheton hij in spijt van haar weL
nige aantrekkelijkheden, omdat het
gelaat van erfgenamen altijd omlijst
is door blinkende goudstukken be
gon er een nieuwe hoop in haar ta
leven. Als zij trouwde, kon zij een
dochter krijgen en waarom zou dia
dochter niet even mooi zijn als haar
grootmoeder? Zij zou dan kunnen,
genieten van de triomfen, waarvan
zij bij haar moeder maar al te veel
gezien had.
(Wordt vervolgd.)