De opiating.
Licht enSchadw.
schip to berekenen bedient men zich
van een /eer ecnvoudie toestel, ..loch"
genaamd. liet is een dun lans touw.
aan welks uiteinde een plankje is be
vestigd op de manier van een vlieger.
Dit plankje wordt achter van het vaar
tuig in zee geworpen en het blijft bijna
onbeweeglijk, terwijl het schip zijn
vaart voortzet, Do lijn van het ..loch"
is verdeeld >n knoopen en halve knon-
pen o pafstanden van 15.43 meted. Men
telt het aantal knoope- die overboord
gaan van. het oogenblik af, dat dege
ne, die het ..loch" uitwerpt, roept:
..Opgepast!"
Op hetzelfde, oogenblik wordt een
zandlooper. die op 30 seconden beru-
kend is. omgezet en als de halve mi
nuut voorbij is. worr't de lijn plotse
ling tegengehouden. Als in die 30 sc-
cond'en 20 knoonen zijn gevierd, dan
loopt het schip 20 knoopen por halve
minuut' d. i. 20-maal 15.43 meter, of
308.60 meter. Men zegt dan eenvoudig,
dat het schip 20 knoonen loopt en ver
staat daaronder stilzwijgend, dat dit
per halve minuut is. Het is gemakke
lijk te berekenen, dat als het vaartuig
308.60 meter in 30 seconden aflegt,
het 617.20 meter per minuut en 37.032
meter per uur aflegt.
Een knoop is het 120 gedeelte van
een zeemijl, die 1852 meter is. evenals
een halve minuut het 120e deel is van
een uur. 20 knoopen per halve minuut
is dus orceins 20 zeemijlen per uur en
dus evenveel maal 1852 meter.
Opium-rooken in Frankrijk.
Een arts bij dc marine, de heer
Brun-et. beeft op het onlangs te Parijs
gehouden koloniaal congres in do uf-
(leeling voor hygiëne en geneeskunde,
op de dreigende vorderingen gewezen,
die in Frankrijk de uit het Oosten
ingevoerde gewoonte van het opium
schuiven maakt
Sinds een 15-tal iaren zijn de opium#
smoolchuizan in alle Fransche havens,
vooral te Toulon en Marseille, hand
over hand toegenomen. Menige ,.cw-
rae" houdt te Toulon een opium-rook-
huis en ïorgt. zooails Erunet hat onge
veer zegt. op die wijze vooreen, dub
bel centrum van besmetting. En niet
alleen zulke dames maken zich aan
dit euvel schuldig. De meeste gewoon
ten neemt men gauw van elkaar over
en het is opmerkelijk, hoezeer de
opiumschuiver, evenals de morphino-
maan. neiging heeft om anderen in
zijn harstocht mee te slepen en prose
lieten te maken.
De opiumschuiver is gastvrij en
schept er vooral behagen in om nieu
welingen tot de bijeenkomsten te zij
nen! te uoodigen en lien daar aan het
<>|jium-r--.oken verslaaia te maken Na
het midlagmaai te Toulon en te Mar
seille. rookt men thans in vele families
opium. De vrouw des huizes geeft dan
gewoonlijk aan haar gasten het sein
om zich naar do rookkamer te bege
ven en haar man maakt dan voor de
gasten de piipen klaar Mannen en
vrouwen zitten door elkaar te genie
ten en drinken er thee bij. Die
opium-bacchanaliën duren soms tot
het. aanbreken van den dag.
De heer Brunei vaart terecht uit te
gen1 de apothekers die het kwaad in
de hand werken door zonder eenlg ge
wetensbezwaar maar aan iedereen ge-
prepareerden opium te verko.open. Zij
zijn vaak verantwoordelijk voor den
moreelen ondergang van families, dtc
zich zonder hun tusschenkomst niet
zoo gemakkelijk aan de opiummanie
hadden verslaafd.
Daarbij wordt nog een handje ge
holpen t'oor den winkelier in Ooster-
sche artikelen, die de voor het opium
schuiven henoodigde toestellen ver
koopt.
.La Médecine moderne" vestigt de
nandadfht van de overheid op deze
nieuwe bedreiging van het ..gele ge
vaar".
Een liefdesgeschiedenis uit den
goeden ouden tijd, van een lord, een
roover van don grooten weg
en een dame.
(Naar 't Engelsch, door HUBERT).
Rondom juffrouw Helena Stanhope
een schoonheid van die dagen, wa
len de galante hoeren (zoo niet min
naars) even talrijk als 's zomers de
bladeren. I>o dames uit de streek be
rekenden de kans van iederen nieu
weling. Een jaar geleden leek het,
dat Jack Casselden goed op wegwas,
maar omdat donk i)k, die vervelende
babbelkousen hun namen te dikwijls
noemden, zei Helena hem goeden dag
en voort ging Casselden, naar den
oorlog in Vlaanderen.
Ik denk dat ook omdat ze haar
woorden niet zoo erg gemeend had,
denkende dat ze hem daardoor te
moer aan haar zijde zou krijgen. In
alle geval, hij ging, haar woorden
letterlijk opvattende, en al had ze
hem willen terugroepen, haar Staji-
hope-trots hield haar tong vast. En
nadat hij weggegaan was, nam lord
Maurice zijn kans waar en kwam uit
het Noorden om zijn tenten op te
slaan bij den Surrey weg.
Lord Maurioo was lang en zoo don
ker als de nacht en van zijn prille
jeugd af had de duivel, die in hem
zat, alle vrouwelijke harten geroerd.
Hij had al heel gauw dikke vrienden
iu de streek, lui van zijn eigen sl
En toen hein op een goeden avond
in ruwe scherts werd gezegd; dat
zelfs hij van miss Helena geen woord
van liefde zou kunnen verkrijgen,
zwoer hij een duren eed dat hij op
oon avond met haar in haar koets zou
rijden en als teekeui van dien rit een
ring zou toonen, van haar vinger
genomen. En die ring zou gewillig
door haar gegeven worden.
Toen hij 's morgens wakker werd
met nog een greintje verstand, zat
lord Maurice er leelijk over in en hij
dacht over iemand om hem in die
affaire te helpen.
Plotseling schoot in zijn gedachte
de naam van een, wiens naam in de
ooren van alle Surrcy-bewoners klonk
Inn soms zelfs in die van do lui van
Sussex; Jack van do Duinen, diie des
nachts zwerf over do winderige moe
rassen van Banstoadi cn den Dorking
weg.
Er waren maar weinigen, die niet
eens met Jack v. d. Duinen hadden te
maken gehad. Ook was de patrouille
hem dikwijls op de hielen geweest,
maar zijn eigen koele moed cn zijn
ronvorsgeluk, hadden hem tot nu toe
altijd vrij doen blijven.
Lord Maurice ging er nu op uit
dien man op te snorren en zoo kwam
het dat hij ten laatste vlak over hem
zat aan de houten tafel in de Surrey
Woman", die onder dc hoornen in een
hoekje van den weg ten noorden van
Dorking ligt, twee mijion van dc Rei-
.gatoheuvel.
Ik heb werk voor je, zei Maurice
- Zoo, zei de ander, zijn lippen en
kin onder het fluweclen masker be-
Tot dusver heeft hel voetbalspel, door
de Enigelschen in liet Ucmelsclie Rijk
Ingevoerd, onder de gestaarte bewoners
van Peking nog niet zoo heel veel aan
hangers gevonden, misschien juist wel
tengevolge van dat gestaart-zijn, dat
natuurlijk een verzwarende omstandig
heid bij het wilde rugbyspei moet zijn.
Toch heeft de Chinees wel aanleg voor
het voetbalspel. Onder de spelen, welke
Schetsen van DEKA.
Iets vergeten.
Rijk te zijn dat was geen vurige
wensch meer, liet word 't zout van zijn
leven.
Waarvoor bestond oen mensch, als hij
liet kon genieten, genieten van cn door
■ijkdom.
Was 't geen armzalig hestaan met wer-
«en en krom liggen en zuinig zijn, door
le wereld te gaan. Maar hoe zou hij
•ijk worden hij John Bruyn, de boek-
louder.
Op het. kantoor verdiende hij Juist gc-
noeg om van te loven, om hooge boor-
lo.n te dragen, en kleeren naar de laat-
■te mode; maar geld om te schitteren
net al die aangekochte weelde en cle-
fance had hij niet.
Als de lieeren van 't kantoor er wa.
ren verscheidene rijke jongens bij die
van een groote toelage leefden die papa
maandelijks verstrekte, of die over hun
eigen kapitaal te beschikken hadden
als de heeren van 't kantoor, zeg ik.
spraken van bnitenlandsche reizen, of
van dure opera-voorstellingen, fuifjes,
enz. dan kon hij nooit, van harte mep.
doen in 't opsnijden. Want mee vertel
len deed hij ook hij bestudeerde de
courantenartikels over een of andere
nouveauté maar goed, en kletste dan
honderd uit over „the topic of the day",
zonder er eenig idee over te hebben
door eigen aanschouwing. Je kon toch
niet zeggeni dat je er niet geweest, was
- als hij daar ooit den' moed toe gehad
had, wist hij zeker 20 graden in hun
achting te dalen. Dat nooit.
Maar John voelde dat liet zóo toch
niet door kon gaan. 't Was al te mal. Hij
kwam op een leeftijd waarop ieder jonig
mensch trouwde, trouwen moest. Men
plaagde hem al met. een paar dood-armo
Tronietjes, die hij een tijdlang het hof
had gemaakt, denkend dat zij een bom
Voetbal in China,
door de zonen van het Hcmelsche Rijk
van iederen leeftijd buiten de deur wor
den beoefend, behoort namelijk, behalve
het oplaten van vliegers en het laten
draaien van bromtollen, ook het raket
ten en in dit spel, dat in menig opzicht
het voetballen nabijkomt, toonen de
moesten zulk een bedrevenheid, dat ge
ringe oefening hen tot gedlichte voet-
balspelcrs zou maken.
metje duiten meebrachten Maar toen hij
wist dat hier geen sprake van was, brak
li ij dc beleefdheid tepon hen af, met al
dc bruuske ruwheid van zijn onbeschaaf
der! natuur. Voorlaan wilde hij niets
meer van her» weten. Rahi, geen gold,
cn dan nog wel1 een hoogst adclijken
naam. 't Was een schande, een schande,
een schande dat die familie het zóó ver
Har] laten komen. Waarom waren, zeniet
zoo verstandig geweest rijk te trouwen.
Rijk te tvouwen, zie daar zijn ideaal:
zie daar zijn eerste en eenigste levens
regel, levensdoel. Rijk te trouwen dat
de brug naar alle geluk. Want geluk is
immers voor geld te koop. Kun je met
geld niet krijlgen fiets en rijkdom, fijn
gesneden kleeren, goede diners. Kun je
voor geld niet 's zomers buiten \vonen,
en 's winters feesten geven, feesten
waarop Jo eerste-klasse lui zouden ko
men, dank zij Johns relaties, Geld geeft
Ie een tuimel van vermaken. Je hoeft
nooit, stil te zitten thuis, op een verve,
lenden avond met 'n vervelend boek.
Geld is alles 1
Indien hot voetbalspel ooit populair
wordt in Peking, zal men rare toonecl-
tjes zien, gelijk aan die, welke nu nog
maar sporadisch te zien zijn, vanwege
de zeldzaamheid van het spel. De plaat
geeft een afbeelding van een partij voet
bal langs den opefcbaren weg. In het stof
liggen de spelers om den hal te worste
len en trekken elkaar daarbij geducht
aan de staarten.
Zoo, mot die gedacht© loerde hij
loerde hij gestadig en aiaarstlglijk. Hij
leek wel een jager die uitziet naar een
vet haasje, 't Was immers niet meer dan
een jacht. Een schot hagel brengt je in
't bezit van zoo',n dier, en welke goede
jager houdt zich nu bezig met gevoels-
quuesties dat is in 't men schel ij ke
zoowel als in 't dierlijke sentimentali
teit, en sentimentaliteit is ziekelijk
evenals dus sentiment of te wel gevoel.
Zijn wachten werd beloond. Hij kreeg
een meisje, een vrouw, aan hem gelijk.
Marie vermoedde dat hij van hoogen-
komaf was, want ging hij niet om, op
zijn1 kantoor, met de deftigste lui, jonge
menschen met jonkheer voor hun namen,
zonen van heel oude en nog eens oude
patriciërs. En daarbij zag hij or zoo
gentlemanlike uit. Dat was niet het ge
val met, haar vader en moeder. Wel had
den ze de oudé winkelzaak goed van dc
hand gedaan, nadat zij er goed geld in
verdiend hadden, maar hun nieuwe om
geving had henl toch" niet kunnen doen
afleggen, dat ordinaire air. Zoo lets is
DE ZATERDAGAVOND.
5
wegend. Gewoonlijk zorg ik daar zelf
voor.
Weiger 't mijne maar niet, lach
te Maurice; voordat je weet, wat het
is. 't Betreft eeno dame.
En hij vertelde hom. zijn eed.
't Is een armzalig werkje, zei
Jack van de Duinen.
Goed genoeg voor een roover,
Vijf dollars, vijf, niet meer dan vijf?
Wio van do gentlemen geeft zes? Niet
llemaat tegelijk jniemand meer dan vijf,
vijf, vijf...?
Eindelijk biedt iemand zes dollars,
maar voor de afslager het laatste woord
gezegd heeft, komt een ander aan met
6 dollars 50 cents en dezen, wordt Mar.
cum toegewezen.
Marcum is 49 jaar oud en een onver
beterlijke landlooper, die jaar in jaar
uit, zijn gehoele leven door den arbeid
uit don weg is gegaan en, in weerwil
van zijn gezonden lichaamstoestand,
van bedelen, landloopen en andere on
wettige beroepen heeft bestaan. Marcum
is ditmaal tot 12 maanden gevangenis
straf veroordeeld en volgens overoud ge
bruik is zijn werkkracht voor die 12
maanden aan den meestbiedende ver
kocht.
Do tijden zijn veranderd en ook in
den Amerikaanschen staat Kentucky
willen velen van de oude wet, die in
Washington's lijd in werking getreden
is, niets meer weten.
Paragraaf 4758 van het wetboek van
merkte do ander op.
In die hatelijkheid had lord Mau
rice ongelijk en de hand van Jack van
de Duinen ging vlug naar zijn zij,
maar toen dc eigenaar der hand zich
zelf meester geworden was, kwam ze
weer op de tafel terecht.
Nu, zei Maurice, doc je het of
niet?
strafrecht van Kentucky zegt:
„Personen, die gezond van lichaam en
geest zijn en onbemiddeld door het land
zwerven, zonder te werken, en daarbij
van bedelarij bestaan, zullen, als zij niet
minderjarig zijn, door de gezworenen
schuldig bevonden, tot dwangarbeid van
niet minder dan zes maanden en bij re
cidive tot 2 Jareh dwangarbeid veroor
deeld worden. Dc werkkracht der ver
oordeelden kan in openbare veiling
voor den duur van den straftijd verkocht
worden".
Mary Bell 23 jaar oud. leeft, het
liefst langs dc landwegen en haat den
arbeid als den dood. Zij bedelt, zwerft
gewoonlijk met verdachte manspersonen
door het land, wordt er van verdacht,
dat zij steelt als een raaf, doch dit kon
niet bewezen worden. Driemaal heeft
de jury haar als landloopster veroor
deeld en ditmaal legde de rechter haar
een jaar dwangarbeid op. Een oude
farmer, die in de wildernis woont, heeft
de werkkracht van Mary Bell voor een
jaar gekocht en daarmede de wettige
verplichting op zich genomen, do ver-
Zeg er eerst eens wat meer van.
-- Vanavond over veertien dagen
rijdt de dame van de buurt van Cars-
halton Pond naar Reigate. Ik geef
me een schijn van bevrijder en dan
laat jc mij de koets en je werk is ge
daan.
Is liet je duidelijk?
Ik snap het, zei Jack van dc
oordeelde fatsoenlijk te kleedon, haar
tot werken aan te sporen en haar min
stens driemaal daags eten te geven, 's
Zondags zal zij mogen rusten, doch
dan moet zij ook de kerk bezoeken. De
farmer, die weet, dat het bijna onmo
gelijk is, vrouwelijke dienstboden te
vinden, betaalt aan den sheriff 12 dol
lars en Mary Rell klimt van de verhe
venheid eni lacht haar nieuwen, patroon
zoo onbeschaamd lieftallig toe, dat deze
zich verlegen achter de ooren krabt en
er over begint na te denken, wat zijn
vrouw, onder wier pantoffel hij zit, wel
van den koop zal zeggen.
De wet, waarvan hier sprake is, is nog
maar alleen van kracht in den staat
Kentucky cn wordt ook daar alleen nog
maar in de weinig bevolkte districten
toegepast. In de hoofdstad Louisville
en in dc andere groote steden van den
staat geeft men er de voorkeur aan, de
onder de wet op de landlooperij veroor
deelden achter slot en grendel te hou
den en hen daar te laten werken.
Duinen. Maar zou het goed zijn voor
haar naam?
Ik kan niet instaan voor hetgeen,
de menschen zeggen, zei Maurice, en
keek den ander vlak in zijn gezicht.
De naam van de dame? zei hij.
Wat. heb je daarmee noodig?
Jack van de Duinen haalde zijn
schouders op. Een roover kan ook
wel eens nieuwsgierig zijn, cn hij
lachte.
't Geeft ook niets. Haar naam is
Helena Stanhope.
Neom jij maar een ander om je
smerig werkje op te knappen, riep
Jack van de Duinen. Mijn weg is
een andere dan de jouwe.
Je weg zal wel tegen don mijne
in loopan, zei lord Maurice boos,
want des anders woorden waren drif
tig.
Houd je gemak maar. Al heb jo
macht over dc vrouwen, daarom heb
je dien nog niet over mij!
Den volgenden avond zwoer lord
Maurice een anderen eed en wedde
vijf honderd pond dat hij zorgen zou
dat binnen drie weken Jack van do
Duinen ingerekend zou zijn. En
daarmee niet tevreden zond hij een
oorlogsverklaring aan hem onder
adres aau den waard uit de „Surrey
Woman".
Jack van de Duinen ontving dien
brief door zijn eigen veilige post en
op een mooion morgen zat hij op oen
boom hem te lezen, terwijl de zon
<foor de takken schitterde en zijn ge
laat verlichtte. De brief stond vol be-
leedigingen.
Zoo, zei hij, toen hij klaar was.
Hij wil me dus van den zomer in do
kast hebben. Maar ik zal me dan het
pleiziertje eens gunnen om aan do
zijde van miss Stanhope te vechten
tegen dit heerschap.
Over den smallen weg van Cars-
halton naar Sutton schommelde lang
zaam de koets van Helena op dien
wannen zomeravond. Een mijl voor
bij de „Cock" in Sutton draafde een
ruiter uit de schaduw der hoornen
naast de koets en zag toen uit ieder
raampje een groot, kwaadaardig pis-
stool, in de hand van een flinke jonge
dame.
Vlugger dan ik dit kan schrijven,
ging zijn arm naar boven en het
pistool vloog op den grond en dc
koetsier hield hij het leven de paar
den in.
'k Moet zeggen, dat is een mooi
welkom, zei Jack van de Duinen.
Als het scherper was geweest,
zou het meer naar mijn zin zijn ge
weest. zei miss Stanhope uit de koets.
Dat spijt me erg. hernam Jack,
want vanavond hen ik gekomen om u
te helpen als ik mag.
Een mooi vertelseltje, lachte do
eigenaresse der koets.
't Is de waarheid, zei Jack van
de Duinen. Vertrouw me, ik rijd dan
naast de koets. Ik zal u niet mot
praten lastig vallen. Alleen als er
gevaar is, zal mijn hand bij u zijn.
Helena Stanhope maakte uit zijn
toon van spreken op, dat hij de waar
heid zei. Ik zal jc vertrouwen, en
ze zei den koetsier door te rijden.
Eftemschenv^rkoopang.
niet onder woorden te brengen, maar
Mario zag het duidelijk als vader en
moeder in goed gezelschap verkeerden,
goed gezelschap waartoe ze bijv. in de
bad plaats waar ze 's zomers waren
toegang kregen.Buiten zijn. de menschen
zoo gemeenzaam met elkaar. Maar als
't seizoen om was, en zij in stad dezelf
de kennissen tegenkwamen, dan werden
ze meestal genegeerd, niettegenstaande
hun rijkdom, en niettegenstaande de
groote Jovialiteit, waarmede vader en
moeder dan de oude kennismaking
trachtten te hernieuwen. Daar zou John
verandering in brengen. John zou ze
anders tracteeren. Die wist hoe het
hoorde liet zich niet lompen Hij
bracht zijn savori-vivre ten huwelijk
zij liet gold en daarmede verbonden
zouden! zij de wereld trotseeron, het ge
luk afdwingen van het leven. Wat zou
den ze geuren.
Ze trouwden dus. en 't vooropgestelde
plan schoen wonderwel uitvoerbaar.
Scheen neen inderdaad was. Want nu
bleek het geld den gouden sleutel voor
het Eldorado. Wat genoten ze van hun
ongekende woelde! Wel moesten ze va
der en moeder laten schieten héér
vader en moeder wel te verstaan want
John had gelukkig niet van die lastige
nabestaanden maar dat was nu een
maal eeno noodzakelijkheid Jolip vond
het zelfs een erg aangename noodzake
lijkheid, Marie kon er zich eerst moele-
lijk aan wennen, maar ze Tukte dit ge
voel uit dat was een overblijfsel van
vulgariteit dat er uit moest. Ze moest
niet zoo ordinair zijn: samen met John
zou ze zich baan breken in de wereld
van het geluk, d. i. de wereld der def
tigheid, desnoods aristocratie. Wat een
geluk dat John die slecht betaalde, maar
toch deftige botrekking had. Hij noemde
zich employé, dat was wat anders
dan neringdoende. Wie zag er nu aan
John's neus wat hij verdiende. John
verschafte zich en haar toegang tot de
sjiekste vereeniglngen, waar vader, die
in zijn domheid buiten zijn kinderen
om, een pogLrig waagde en zich liet
voorhangen als lid, doodeenvoudig ge.
debaloteerd werd. En verbeeld je! Toen
sprak vader er schande van, en wilde
dat John er na deze beleediging ook uit
zou gaan. John wist nog niet wat hij
liever wou. Vader moest ook weten
waar zijn plaats was. Iemand die zoo
achter de toonbank afkwam, kan maar
niet metoen in de kringen komen, waar
niemand zijn brood met handenarbeid
verdiende hot voeren van de pen na
tuurlijk uitgesloten.
Wat jaren ging het zoo goed.
Ze gingen op in aanbidding van el
kaar. John en Marie; waren ze ntet ei
kanders wegbereiders geweest. Zonder
elkaar waren zij nooit aan hun ware
geluk gekomen.
Toen kwain er iets, iets van verveling.
Dat stond eerst ook wel deftig. De
meeste menschen van haar stand had
den zoo iets oververzadigds.
Maar op den duur vonden zij het toch
vervelend, vonden zij die hoogge
roemde kringen, cn zichzelf vervelend.
Ze trachtten het toen een enkele maal
thuis te vindon maar dat lukte ook
'niet.
En hun verwondering werd haast
grooter dan hun verveling. Wat man
keerde hun toch! Waren zij nu al over
vermoeid van dit heerlijke leven, het
leven dat alles in zich sloot. Ze konden
toch niet meer zijn dart rijk, rijk en dus
gelukkig.
Daar dachten zij dan wel eens over,
wel eens, want zij waren niet gewoon
te denken, wel opgetooid te leven, val-
sche vreugde voorwendend en genietend.
Ze hadden wat vergeten, of eigenlijk
nooit gekend.
Zij hadden vergeten, dat er ook zoo
iets-als liefde in het huwelijk moet ztjn.
Liefde maar ik schei uit met mijn
philosophisch verhaal. Lezer, phanta-
seer de rest or maar bij.
