NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
1
Meestgelezen Dagblad in Haarlem en Om&creken.
fc
De Gouvernante.
i, 21e Jaargang
Zaterdag 25 Juli 19U3.
No. 6156
DAGBLAD
At30im®meutBprl]s a
Too? H&aricm js«r S ma&adca. f 1.20
Ycor d® dorjïaa ia omtrek waar 6«n Agent gevestigd is (kom der
S masndea.1.30
Trsaeo door Sict f®hïsl® Rijk, per 3 maanden1.65
A£scxd®?lijk* anmmereO.OlVs
GeOlvutrserd Zcad£gibladp voor Ktarlsm. per 3 maanden0.3?Vs
de cmatreken en franco per poet. 0.45
4
4
4
Haarlem's Dagblad van 25 Juli
o.a.
t De Paus, Een feestdag Ka
meroverzicht, Het ougeluk op het
4 J, Het Museum-Jlesdasr, Gemeen-
sieraad van Bloemeudaal.
Ad.vertentiën a
Van 15 regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement Haarlem
is de prijs der Advertentiën van 15 regels 0.75, elke regel meer 0.15.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 30 Cent per regeL
Bureaux: Zulder Bnltenapaarne No. 6,
ïït«rcommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 122,
Groote Houtstraat No 55. Telefoonnummer 724.
UMfflsws de? VeimooUehsp Lourens Coster. Direeteur: J. C. PEEREBOOM.
AÊsaDGittaitex «a wcrdai. fc®ag®»ora®x door oas® Agsatsx. en deer allo Boekhandelaren en Courantiere. Met uitsondering ven het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentil*
Keelamee betrefiead® Eaadei, NijTerneid ex Geldwezen, opgedragea aaz fesS Algeai.e6a Advertentie-Bureau A. CE LA MAR Azn. te Amsterdam.
BBd klmd trcrse&fM dagmB@kmP txcBosSvm mp Zes* am Faaatdagaa.
Meefdogenlen voor het Buitenland; Compagnie (Hnirale de Publicité Etrangère ff. L. BAVBM Co., JOHN F. JONES, Suce., Paryt Slbie Faubourg Montmartre.
Advertentiën
VOOS HET
Zaterdagavondnummer.
r rijn Tan 4« plaatsing daa
Vrijdagavond noodlg. uit-
1 advertentie* of faaüUebe-
pjlköfsi, mo Hoetiyh vooraf kannen worden
Kesnnalan rijn wij lot om leedwei
Adverienö®» af te wljsea Tt
DB ADMINISTRATI*.
Buitenlandsch Nieuws
Engeland.
Uit het Lagerhuis.
In het Lagerhuis deelde lord Cranbor-
e, vice-minister van buiteniandsche
aten, mede, dat met Rusland nog van
«dachten wordt gewisseld over Afgha-
astan.
Tegenover veilen die bij de beraad si a-
[togen over de begrooting van buiten-
andsche zaken de houding van de Re-
jeering tegenover Duitschland critiseer.
den, merkte lord. Cranborne op dat zoo-
"dxa Duitschland maar wilde erkennen,
dat Engelands fiscale betrekkingen met
zijn koloniën een binnemlandsche aan
gelegenheid zijn, de houding van de
Jritsche regeering bij de onderhande-
a togen over een handelsverdrag met
Duitschland zoo verzoenend zal worden
als de warmste vrienden van Duitsch-
j, land maar kunnen verlangen.
Minister Chamberlain wees er op dat
de Regeering eerst na vier jaar van stiL
«wijgen tengevolge van een bedreiging
van Duitschland optrad in zake het Ca-
nadeesche tarief: „Wij hebben duidelijk
gemaakt dat wij deze aangelegenheid
tor, zullen laten voortgaan, zonder ai
het mogelijke te hebben gedaan om er
een eind aan te maken. Het doet mij
genoegen te weten dat onze verklarin
gen, waarmede het grootste deel van
Bet Britsche volk instemt, reeds iets
Beltoen uitgewerkt. Men heeft ons thans
verzocht te onderhandelen over een
Punt, dat waarschijnlijk tot meer bevre
digende resultaten zal leiden dan tot
dusver".
In den verderen loop van het debat
merkte lord Cranborne op: „Indien Rus
land bereid is ten volle recht te doen
wedervaren aan onze verdragsrechten
fn onze handelsbelangen, zou het ons
toet onverzoenlijk vinden staan tegen
over he: Mantsjoerijsche verdrag'.
Zuid-Afrifea.
Een feestdag
;e Pretoria verschijnende blad
..Land en Volk"' bevat een schrijven van
den heer Piet Viljoen, broeder van den
bekenden Ben Viljoen, Wij nemen er het
volgende uit over:
Er is door de regeering een feestdag
uitgeschreven op 31 Mei, den dag waar
op de vrede gesloten werd. in den avond
van dien gedenkwaardjgen dag waren
wij, de afgevaardigden, te Vereeniging
zoo ter neer geslagen, zoo diep getrof
fen over den vrede, dien vrede waardoor
wij, na al ons goed, vee, huizen, vrouw
en kinderen opgeofferd te hebben, ver
plicht werden ook nog af te geven ons
dierbaar land, zoo duur gekocht door
onze voorvaderen en door ons zeiven.
Daar moesten wij bukken voor de over
macht.
NV at ons daar zoo diep trof was dat,
terwijl wij aan het onderhandelen wa
ren, er 56 van onze broeders door een
overmacht van Kaffers vermoord' wer
den in bet district Vrijheid. Het was
alsof de geheele wereld tegen ons ge
kant was. In de eerste plaats waren er
honderden van onze eigene burgers zoo
diep gevallen, dat zij zich niet schaam
den gelijk een Kain het bloed hunner
broeders te vergieten. Ik zelf was zwaar
gewond, en een. mijner zoons gesneu
veld, mogelijk door den ltogcl van die
snoodaards. Maar zeker zal er een dag
komen dat de Heer hun bekend zal ma
ken dat er een stem des bloeds bij hem
gekomen is, en dan volgt het teeken.
Een feestdag! Voor onze machtige
overheid waarlijk een roemrijke dag.
Me behulp van gevallene Afrikaanders
en Kaffers en de ondersteuning van de
gansche beschaafde wereld, uitgenomen
Holland, werd de Boer na drie jaren wor
steling genoodzaakt te bukken.
Daar op dien dag, toen wij zoo ter
neer geslagen waren, besloten wij ter
nagedachtenis te doen drukken een
hoofdstuk uit de Klaagliederen en dit
telkens te lezen op dien dag. Elke bur
ger, die tot het biltere volhard heeft,
krijgt een exemplaar, dat tot teeken.
van dankbaarheid gehouden wordt
voor het voorrecht hem geschonken,
dat hij wouw en gespaard bleef tot het
einde toe. Als men den aanhef van dat
hoofdstuk leest, kan men al dadelijk
uitmaken wat die feestdag voor den
Afrikaander is en hoe die dag gevierd
wordt. Want daar leest men„Gedenk
Heere, wat ons geschied is. Aanschouw
het en zie onze smaad aan. Ons erf
deel is tot de vreemdelingen gewend,
onze huizen tot de uitlanders", enz.
Wie zitten vandaag daar op Pretoria
in ons huis? Vreemdelingen. Wij zijn
weezen, zonder vader. Waar zijn onze
vaderen, door ons gekozen Wij heb
ben ze niet. De mannen, die daar zit
ten, kennen wij niet, en zij hebben
ook ons vertrouwen niet. Voor ons is
het geen feestdag.
De vreugde onzes harten houdt op
en is in treurigheid veranderd.
Op dien feestdag worden onze wonin
gen mei lamfer opgemaakt, en wij zit
ten te treuren over onze 20.000 weer.
looze vrouwen en kinderen, die zoo
wreed het leven hebben verloren, en
wij denken met hoogachting en eerbied
aan onze 4000 helden, die hun leven
gegeven hebben. Voor ons is het geen
jubeldag, maar een dag van herden
king, een dag, waarop de zuchten van
geheel bet Afrikaanderdom tot Gods
troon naderen.
Bij mij komt de gedachte op, of het
niet onze plicht is een waardig ge-
denkteeken op te. richten, waarop de
namen van al die heldinnen met hare
kinderen voorkomen, alsmede de na
men van de gevallen helden. Zullen
wij die gedenkzuil niet bij die van
Paardekraal plaatsen Of te Vereeni
ging, waar wij genoodzaakt waren .te
bukken Den Afrikaander is zijn Ma-
jutoadag van 27 Februari afgenomen,
en in de plaats valt 31 Mei. Nu, laten
wij het houden als een dag van diepe
vernedering, en bij elkander komen en
gedachtenis vieren over de gevallenen
hierboven genoemd.
De rooskleurige berichten omtrent de
vriendelijke verstandhouding tusschen
Boer en Brit worden door zulke uitin
gen zeker niet bevestigd. Naar wij ver
nemen, komt de oude geest nu en dan
geducht om den hoek kijken. Zoo werd
bv. bij het huwelijk van een Boeren
generaal met de dochter van een ge
sneuvelden landdrost ten huize der
bruid de vierkleur in de receptiekamer
ontplooid en zongen honderden Boe
ren, zoowel in het dorp als aan het
station bij het vertrek van het jonge
paar, het Transvaalsche volkslied.
Italië.
De Paus.
Te achi uur Woensdagavond is het lijk
van den Paus overgebracht naar de St.
Pieterskerk.
Alle zalen, gangen, loggia's en trap
pen van het Vatikaan, welke de lijkstoet
moest doortrekken waren met kaarsen
verlicht. In de Salla Ducale en de Sal-
la Regia waren een paar honderd per
sonen toegelaten, voorzien van specia
le -toegangskaarten van den majoa-do-
mus. De heeren waren in rok, de dames
in het zwart met zwarte sluiers. In deze
zalen werd de orde bewaard door de
Pauselijke Zwitsers en de Palatijnsche
garden, welke laatste waren op twee
rijen en haie opgesteld.
De lange stoet trok voort onder lang
zaam rhyt-misch psalmgezang van de
deelnemers, welk gezang reeds van verre
den stoei aankondigde en diepe ontroe
ring wekte.
Te tien minuten voor half negen kwam
de stoet de Salla Ducale binnen vooraf
gegaan en begeleid door de Zwitsersche
garde.
Aan het hoofd gingen palfreniers ge
kleed in rood damasten costumes, dra
gende brandende toortsen. Op hen volg
den de poenitentiariussen van de Vati-
kaansche basiliek, de sacristijn en de
sub-sacristijn in mantel en stola met
brandende kaarsen. Dan kwam het
doodsbed met het lijk, gedragen door de
stoeldragers en omringd door nobelgar.
den en officieren van de pauselijke lijf
wacht, dragende brandende fakkels. On
middellijk achter het lijk schreed de fa
milie Pecci, gevolgd door de kardina
len twee aan twee, naar hun ouderdom,
onder aanvoering van mgrs. Oreglia en
Vahnutelli, deken en sub-deken van het
H. College. A-lie kardinalen droegen ten
teeken van rouw violette kleederen. Elke
kardinaal werd gevolgd door zijn secre
taris, die een brandende fakkel hield.
De stoet der kardinalen werd begeleid
door een eerewacht van nobelgarden en
Zwitsers.
Achter het Heilig College gingen 'de
majordomus, de ceremoniemeesters, de
geheim-kamerheeren, de adsistent bij
den Pauselijken troon, de maarschalk
van het Conclave en het corps diploma
tique, allen in plechtgewaad.
Een peleton Zwitsers en pauselijke
wachten sloot de optocht, waarhij zich
nog hadden aangesloten de familiaris-
sen van den overledene en bet personeel
van het Apostolische Paleis, die gebe
den zeiden.
JDe Palatijnsche garde presenteerde de
wapens hij. het voorbijtrekken van hel
lijk en van het IT. College.
Alle personen in den stoet, maar in
het bijzonder de kardinalen en de hof-
waardigheidisbekleeders die het vertrou
wen van den overledene hadden geno
ten, waren zichtbaar ontroerd. Velen van
hen waren tot schreiehs toe bewogen.
Langzaam schreed de stoet door de
Salla Ducale en de Salla regia, en daal
de den trap af, die» leidt naar de Sacra
mentskapel, waar zij tegen kwart voor
negen aankwam. Het was een grootsch
en treffend schouwspel.
Aan de deur van de kapel sprak mgr.
Pericoli de eerste absolutie over het lijk
uit. De stoet werd opgewacht door het
geheele kapittel van het Vatikaan, dra
gende brandende kaarsen. De basiliek
was electrisch verlicht. De stoet trok
tot voor het confessie-altaar, waar het
lijk werd geplaast op een katafalk onder
het zingen der gebeden door het koor.
De familie Pecci schaarde zich aan de
eene zijde van het altaar, de kardinalen
stelden zich aan de andere zijde op.
Achter hen namen de geestelijkheid en
de hoogwaardigheidsbekleeders plaats.
Hier sprak mgr. Cappelielli de tweede
absolutie uit.
Vervolgens trokken de kardinalen zich
terug en begaf het kapittel zich naar de
Sacristie. Het lijk werd, omringd door
Zwitsers en nobelgarden en gevolgd
door de hofdignitarissen overgebracht
naar de kapel van het H, Sacrament
waar het werd gelegd op het doodsbed,
zoodanig dat de voeten van den Paus
buiten het hek steken voor den voetkus
op morgen, wanneer de geloovigen zul
len worden toegelaten.
Toen het lijk de kapel werd binnenge
dragen begonnen de doodsklokken te
luiden. Dit gelui diende tot het eind der
plechtigheid ie kwart over negen.
Op het St. Pietersplein was het zeer
druk tijdens de ceremonie.
In den avond werden ook de ingewan
den van Leo XIII overgebracht naar de
St N'incentiuskerk. De urn werd ge
plaatst rechts van het hoogaltaar, waar
in een marmeren plaat zullen worden
gegrift den naam van den Paus. zijn ge
boortedag, den dag van zijn verkiezing
tot Paus en zijn sterfdag.
Deze plechtigheid duurde van 9 uur
tot half elf.
De „Osservatore Romano" meldt, dat
de congregatie van kardinalen voor de
bijzetting van paus Leo XIII Zaterdag
avond. zal plaats hebben.
Kardinaal Kopp, is hier aangekomen.
Aan de congregatie van heden namen 30
kardinalen deel.
De Giomale d'Italia" zegt, dat in deze
congregatie onder meer werd besproken
de nota betreffende 's pausen overlijden
zenden aan het corps diplomatique
Vele kardinalen spraken als hun mee
ning uit dat het oude protest tegen de
overweldiging van Rome in deze nota
niet mag ontbreken, dat echter een
zachtere vorm zou kunnen worden ge
kozen.
Hetzelfde blad verhaalt dat het testa
ment van Leo XIII 36 bladzijden beslaat.
De Paus zou daarin raadgevingen heb
ben neergelegd ten opzichte van de
voortzetting van zijn religaeuse politiek
en naast zedelijke vermaningen ook po
litieke en godsdienstige verklaringen
hebben gegeven.
Servië.
De gezanten.
De Fransche gezant overhandigde den
koning zijne geloofsbrieven. Hij is de
derde. Voor hem deden het Rusland en
Oostenrijk.
Rusland
De Russische joden.
De Russische minister Von Plehwe
verzekerde aan een hem bezoekende
Joodsche deputatie uit Odessa, dat als
de Joden voortgingen met tegen de Re
geering te ageeren, hun verblijf in Rus
land onhoudbaar zal worden gemaakt.
Turkije.
Bloedig gevecht.
Na alle mogelijke pogingen aangewend
te hebben om de opstandelingen, die op
het Amatovo-meer gevlucht waren, over
te halen zich te onderwerpen, gaven de
Turksche autoriteiten bevel gebruik te
maken van de geweren en de artillerie,
De opstandelingen-bende werd vernie
tigd. 124 lijken dreven op het water.
Stadsnieuws.
knecht tot baas had opgewerkt, steeds
blijkbaar uit afgunst lastig viel.
Het was om die reden, dat Bouwmees
ter zich in den laatsten tüd van een
vuurwapen hadi voorzien, en toen dan
ook op den bewusten avond in het café
„De Groote Slok" Bouwmeester door v.
d. Moolen werd aangevallen en gesla
gen, heeft Bouwmeester zich naar bui
ten begeven en daar eenige revolver
schoten gelost op v. d. Moolen, die hem
gevolgd was, met het bovengenoemde
noodlottige gevolg, da.t een geheel on
schuldige werd getroffen.
Ter zake dat hij Bouwmeester geduwd,
geslagen en getrapt heeft, moest v. d.
Moolen zich thans verantwoorden.
Bekl. ontkent Bouwmeester te hebben
mishandeld. Deze is alleen op den grond
•geworpen door het publiek, toen hij re
volverschoten loste.
Het O. M. vroeg beklaagde's schuldig
verklaring aan mishandeling en vorder,
de daar bekl. reeds meermalen veroor
deeld is, 1 maand gevangenisstraf.
Bekl. meende, dat getuige Bouwmees
ter schuldiger was dan hij, door te
schieten met, een revolver, en sprak er
zijne verwondering over uit, dat deze
zaak nog niet behandeld werd.
De rechtbank zou een en ander over
wegen.
Schaap gestolen.
Hendrik Boes uit Zaandam had zich
te verantwoorden wegens diefstal van
een schaap in den nacht van 11 op 12
Juli jl. ten nadeele van Klaas Rogge.
Beklaagde ontkent dit feit ten stellig
ste. Hij heeft het schaap gekocht van ze
keren Pieters en het daarna met eene
kleine winst verkocht aan P. v. d. Ven
in de Purmer voor 17.
Voor dit geld had hij zich een horloge
met 2 ringen aangeschaft.
Doch bekl. had buiten den waard ge
rekend in deze een inwoner van Zaan
dam, die in den bewusten nacht gezien
had dat bekl. het schaap wegnam.
Zijn ontkentenis baatte dan ook niet
veel en het O. M. vorderde tegen Hen
drik Boes, die reeds meer met de justi
tie in aanraking was geweest, 2 jaar ge.
vangenisstraf.
Haarlem, 24 Juli 1903.
Aprondissemeats-Reehtbank.
(Zitting van Donderdag 23 Juli 1903).
De schietpartij. Men zal zich
herinneren dat Maandagavond 18 Mei
door zekeren Bouwmeester in de K. Veer-
straat revolverschoten werden gelost,
waardoor per ongeluk een schippers
knecht J. Bom in het gelaat werd ge
wond.
Deze laatste is gelukkig reeds weder
geheel hersteld, zoodat deze zaak dus
zeer goed afgeloopen is. Echter niet
voor den persoon, die indirect de aan
leiding van deze treurige quaestie was
met name D. van der Moolen.
Deze was het, die gedurende den laat
sten tijd Bouwmeester, die zich van
Uit de Omstreken.
Bloemendaal.
Vergadering van den Raad der Ge
meente op Donderdag 23 Juli 1903 des
namiddags ten half acht ure.
Voorzitter de Burgemeester.
Met kennisgeving afwezig de hee
ren Boreel en Bijvoet.
PUNT 1. Aangeboden wordt de Ge
meente-rekening over 1902. De inkom
sten bedragen f123.935.01.5; de uitga^
ven f115.155.15.5, zoodat er een voor-
deelig saldo is van f 3779.56.
B. en NV. worden gemachtigd een
gedeelte van dit saldo te gebruiken
voor den dienst van 1903.
De rekening wordt ter onderzoek ge
steld in banden van de heeren Ter
Hoffsteede, Bispinck en Tïjdeman.
PUNT 2. Het door B. en NV. ont
worpen kohier van den Hoofdelijken
Omslag voor 1903 zal aan het einde
it i i Ui
Uit het Engelsch
van
DOROTHEA GERARD.
U ziet er "uit, alsof u een avon
tuur gehad heeft,
Ik ontmoette een kennis dat ts
slles. stamelde Clara, en één oogen-
Blik greep haar het verlangen aan
hem te vertellen, welke verrassing hem
wachtte. Zij was haast zeker, dat bij
Ba tijdige waaTschuwing kans zou
hen te ontsnappen aan den onge-
wenschten inval in zijn atelier; en dat
de gedachte aan Ethel Grant in haar
Bieuwe japon hem buitengewoon on
aangenaam zou zijn. Maar een waar
schuwing zou verklaringen met zich
hrengen daar zag zij tegen op.
Ik zal het aan heit Noodlot over
aten. dacht Clara, toen zij hem voor-
tijsnelde naar haar kamer.
Maar een nieuwe moeilijkheid voeg
de zich bij de andere die afwachtende
houding tegen wil en dank was be-
;!temd niet van langen duur te zijn.
Reeds den volgenden middag, en
kele minuten vóór het uur, waarop
Mr. Aikman de post bij zijn moeder
overnam, hoorde zij de voordeur open
gaan; en terwijl zij zich afvroeg of
het Mr. Laing zijn zou, boorde zij
een luidruchtig- stemmenrumoer bene
den in de vestibule, en daarboven uit
de stem van Murdy, waaruit zij be
greep, dat de kortbe'enïge Cerberus
tevergeefs zijn best deed dien storm
bezoeksters tegen te houden.
Even later hoorde zij de stemmen
op de trap. voorafgegaan door het
weerbarstig gebrom van den factotum,
en vergezeld van fluisterende stem
men en zacht gegichel. Clara hield
haar adem in, toen zij de deur van
Mevr. Aikman voorbij gingen, en
volgde hen in gedachte de trap op naar
het atelier.
Een aanval van groote nieuwsgie
righeid maakte haar zoo roekeloos
even zacht de deur te openen en de
bezoeksters na te kijken. De verdwij
nende sleepen van haar japonnen wa
ren het eenige. wat zij nog zag. Zou
die blauwe van Ethel geweest, zijn
Zij ging weer op haar post en ging
voort met van gekleurd papier figu
ren te knippen, terwijl zij aandachtig
luisterde naar ieder geluid, dat van
boven kwam. Op dat oogenblik voelde
zij. dat zij een jaar levens zou willen
géven als haar oogen den zolder kon
den doorboren en daardoor de uit
drukking van des schilders gelaat
konden zien bij het binnentreden van
dat bezoek. Zou het opklaren of duis
ter worden? O. zeker niet opkiaren,
hij had zoo'n afkeer van bezoekers
Maar als dat bezoek iemand was als
Ethel En zij zou het laatste jaar nog
wel mooier geworden zijn.
Er werd druk heen en weer geloo-
pen boven haar hoofd, gevolgd door
geschuifel van stoelen. Zij gingen dus
zitten, klaarblijkelijk hadden zij niet
veel haast om te vertrekken. Er was
alle kans. dat haar middagwandeling
er bij in zou schieten. Als zij Jane
eens haar plaats bil de oude dame
liet innemen en zijzelf ongemerkt
wegsloop Dat was buiten kwestie het
veiligst en toch kon zij er niet toe
besluiten. Zij zou wel eens willen
weten, hoe lang de Grants van plan
waren in het atelier te blijven. Zij
zou haar best doen Ethel nog even te
zien als zij het venster voorbijging.
Meer dan een uur verstreek en Cla
ra bleef steeds op haar post, en boven
hoorde zij steeds gepraat en geschui
fel. Wat duurde die tijd haar langen
hoé werden haar zenuwen gespannen!
Daar hoorde zij bellen, wat spoedig
gevolgd "werd door heit rinkelen van
theekopjes.
Hij heeft ze thee gepresenteerd,
dacht Clara opnieuw verbitterd.
Natuurltijk. dat dient bij wel te
doen, als zij als klissen aan hem blij
ven hangen. Ethel zal zeker thee
schenken; wat een gunstige gelegen
heid om hem te toonen, hoe goed zij
voor gastvrouw kan spelen. O. He
mel, die sier is geheel verknipt, en
Clara ging voort- met zenuwachtige
haast het^ verknoeide kunstproduct
aan snippers te knippen.
O, eindelijkZij kunnen toch
ook niet altijd blijven
Dat zei ze een half uur later, toen
ze weer de stoelen hoorde verschuiven.
Er komt een eind aan alles
maar er zal nog wel eens een herha
ling van het voorgaande zijn.
Clara stond op om naar de deur te
gaan, waaraan juist een behoedzaam
kloppen zich liet hooren.
Mijnheer vraagt of mevrouw
slaapi, kondigde Murdy aan. die meer
dan ooit uit ziijn humeur scheen te
zijn over het ontvangen van zooveel
bezoek, waardoor hij zich genood
zaakt scheen gevoeld te hebben voor
de eer van het huis een zwarte jas
aan te trekken.
Neen. zij is wakker, zei Clara,
en toen inééns vol schrik, voegde zij
er btij
Maar die bezoeksters zullen toch
niet hier komen
Ik weet niet, wat hij van plan is
te doen of niet te doen, bromde
Murdy.
Wel, Murdy. dan moest je lie
ver tegen Mr. Aikman zeggen, dat
zijn moeder vandaag niet in een toe
stand is om visite te ontvangen, riep
Clara hem nog achterna, maar die
woorden gingen voor Murdy verloren,
hij was al mopperend weggehompeld.
Zij liep in grooten angst de kamer
op en neer en ging eindelijk naar de
bel. Als Jane kwam, zou zij gevoege
lijk even weg kunnen gaan. Maar
lang voordat Jane gehoor op dat bel
len had kunnen geven, hoorde zij
voetstappen en stemmen de trap af
komen en dat zei ïiaar, dat ze als 't
ware in een val zat.
Zou hij werkelijk al die menschen
hier brengen? Zij kon het nauwelijKS
gelooven en hopende tegen wil en
dank stond zij met haar rug naar het
licht met opééngeklemde tanden, als
moest zij één of ander physiek gevaar
afwachten.
Even was alles stil aan den ande
ren kant van de deur dat gaf weer
moed, maar even daarna klonk een
tikken tegen de deur.. Met moeite
bracht zij er uit. ..Binnen".
Daar stapten zij binnen, alleen
Mevr. Grant en Ethel met Mr. Aik
man maar dat was erg genoeg.
Door do opening van de deur zag
Clara een glimp van verschillende an
deren in de gang, ongetwijfeld leden
van de familie Frulaison. die met
Mrs. Grant meegekomen waren.
Om zich een houding te geven gini_
Clara hij de vensterbank staan, gebo
gen over een mand met maaswerk.
Als het bezoek bepaald bleef alleen
tot een begroeting en er. was geen
reden om te veronderstellen, dat het
meer zijn zou en de zieke hield zich
daaronder kalm. dan bleef er nog hoop
bestaan, dat zij niet herkend zou
worden.
Het leek er wezenlijk op. alsof haar
hoop verwezenlijkt zou worden.
Mi*s. Grant op de voet gevolgd door
Ethel scheen voor niets anders oogen
te hebben dan voor de oude dame in
den leunstoel, die zij met angstig
nieuwsgierige blikken aankeek. ".Aan
de zenuwachtige «ij ze, waarop zij met
haar parasol speelde evenals aan den
gedwongen glimlach om haar lippen,
was' het gemakkelijk te zien, dat zij
dit gedeelte van het bezoek als een
onvermijdelijke beleefdheidsvorm be
schouwde. Het knappe gelaat van
Ethel teekende noch nieuwsgierigheid
noch angst. Haar hoofd, versierd met
een blauw fluweelen toque waaronder
haar weerbarstige gouden lokjes ont
snapten, haar figuur keurig uitko
mende in een japon naar den laatsten
snit. zoo stapte zij achter haar moe
der aan. even deftig en even onver
schillig also fztj een of ander tuin
feest met haar robuste, majestueuse
tegenwoordigheid vereerde.
Zij doet mij denken aan een Engel-
sche prinses uit de oudheid, waarover
ridders met elkaar duelleerden. Tk
arme. val er geheel bij in 't niet,
