NIEUWS= en ADVERTENTIEBLAD.
Te Zorg en Druk.
ft
21e Jaargang.
No. 6202.
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon= en Feestdagen.
ZATERDAG 19 SEPTEMBER 1903.
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN
PER DRIE MAANDEN:
Voor Haarlem1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente)„1.30
Franco per post door Nederland„1-65
Afzonderlijke nummers0.02%
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37%
de omstreken en franco per post 0.45
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM.
ADVERTENTIEN:
Van 1—5 regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels 0.75, elke regel meer ƒ0.15. Reclames 30 Cent per regel.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Kleine advertentiën 3 maal plaatsen voor 2 maal betalen.
Hoofdbureau en Drukkerij: Zuider Buitenspaarne* No. 6.
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 122.
Bijkantoor: Groote Houtstraat No. 55. Telefoonnummer 724.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs, 3F'S Faubourg Montmartre.
Haarlem's Dagblad van 19 Sept.
bevat o. a.
Déraillement op Wissels, Enge-
Jland's ministerie, Bnitenl. Over
belicht, Raadsstukken, Kamerover
zicht, Moord te Rotterdam, Bin-
oenl. berichteu.
In de laatste Telegrammen op
derde Pagina vindt men den ver-
jmoedelijken Opvolger van Cham-
berlaiu in het Britsche Cabinet.
i
Déraillement op Wissels.
Het heeit de aandacht getrokken dat
nu in korten tijd op de lijnen van de
Hollandsche Spoor twee déraillementen
zijn voorgekomen op wisseds, zonder
dat duidielijk gebleken is, wat de aan
leiding daartoe is geweest. Op 21 Juli
ontspoorde een trein naar Rotterdam op
het punt waar de lijn zich splitst in de
baan naar Zaandam en die naar Haar
lem, vlak bij de gasfabriek aan de Haar
lemmerpoort en Zondag 13 September
derailleerde de sneltrein Amsterdam-
Berlïjn op een wissel bij hei station
Barneveld.
Hit zijn twee ernstige feiten.
Dat bij het eerste ongeval de persoon
lijke ongelukken zich bepaalden tot een
schrammetje, zal wel mogen worden
toegeschreven, aan de ger-inge snelheid
die de van Amsterdam komende treinen
op dat punt hebben. Bij Barneveld was
dat anders. Wie daar den toestand ge
zien heeft en weet, dat de treinen door
dezen wissel gaan met onverminderde
snelheid van 80 85 K.M., zal zich er
over verbazen, dat dit ongeval niet veel
meer dan twee zwaar gewonden heeft
gekost.
Langzamerhand worden de snelheden
(van de treinen, vooral van de interna-
Üonale, zoo opgevoerd, dat de leeken
zich gaan afvragen of de voorzorgen
voor de veiligheid daarmee wel gelij
ken tred kunnen houden. En niet de
leeken alleen. Een spoorwegman vertelde
mij, dat hij dikwijls bang was geweest
'voor de snelheid waarmee de treinen
wissels en stations passeeren en wees
o.a. op het punt waar de Centraal- en de
'Hollandsche Spoor elkaar dicht bij
iVmersfoort kruisen. Daar wordt nog
imet zulk een snelheid gereden, dart, de
sneltrein als 't ware er over heen zwiert
net een ruk en een schok, waarvoor
ipoorwegmanneji die de lijn kennen,
ion medepassagiers plegen te waar
schuwen.
Zijn zulke punten wel veilig? Hoe kan
een trein op een wissel ontsporen? Hoe
ffordt het onderzoek naar de oorzaken
ngesteld? Ziedaar alle vragen, die naar
tanleiding van de twee bovengenoemde
terai dementen bij ons opkomen en
waarover ik mijn licht heb ontstoken
>ij een spoorweg-ingenieur.
„Vroeger", zoo vertelde hij, „waren
le wissels en de signalen niet gekop-
leid. Natuurlijk leverde dat gevaar op.
Iet is bijvoorbeeld igebeurd, dat de wis-
ielwachter den wissel overhaalde, voor-
lat nog de geheele trein erover was
jgaan. Natuurlijk derailleerde er dan
in gedeelte. Het personeel, door ge-
oonte stout geworden, ging wel eens
at lichtvaardig met de wissels om. Zoo
ibeurde het bijvoorbeeld bij 't rangee-
m, dat een wagen werd afgestooten,
:e op een ander spoor moest. Kwam
e nu aanrollen, dan zette de wachter
wissel om en bracht dien onmiddel
lijk daarna weer m de eerste positie
voor (Ten trean zelf. Hij noemde dat een
Engelschmannetje. Kwam nu de trein
onmiddellijk achter den afigestooten
wa'gen aan, dan was de tijd voor de
wissel verandering te kort en kwam
natuurlijk déraillement „dan rolde
de heele boel in de gort", zei onze zeg:
man plastisch.
„Vandaar dat de maatschappijen de
wissels voorzagen van de zoogenaamde
„Zwang Schiene", die het onmogelijk
maakte een wissel over te halen, zoo
lang de trein daarover ging.
Naderhand heeft men er wat anders
op gevonden. De wissels zijn nu gekop
peld (geënclasseerdj aan de signalen.
Wanneer derhalve hert signaal op veiliig
staat, dan moet de wissel goed staani
en omgekeerdstaart, de wissel goed
dan is ook het signaal in orde.
Dit gaat zoover, dat wanneer het blok
eenmaal veilig gegeven is, de wissel
wachter aan den stand van den wissel
niets meer veranderen kan.
Hoe nu een trein op een wissel die
goed ligt, ontsporen kan, is eea andere
vraag, maar die niet zoo gemakkelijk
kan worden beantwoord. Door overma
tige snelheid? Dan moet die snelheid
al buitengewoon groot wezen en op een
recht eind is dat. bijna in 't geheel niet
denkbaar. Natuurlijk kan de wissel, die
evenals de signalen zorgvuldig en ge
il reld wordt nagekeken en gesmeerd,
"ijn gebroken terwijl de trein er over
heen reed. Er kan ook iets vóó den wis
sel gelegen hebben, niet vlak bij, want
dan kan hij niet dicht, maar een eind;
verder. Als daardoor de trein derailleert
moert het wel een groot voorwerp zijn
anders wordt het eenvoudig vergruisd.
Zoodra er een ongeluk gebeurt, stelt
iedere spoorweg-maatschappij een streng
onderzeek naar de oorzaken daarvan
in en bericht telegrafisch het- ongeluk
aan den Minister van Waterstaat en aan
den Raad van Toezicht op de spoor
wegen, die ook hunnerzijds een enquête
instellen. Waarom de resultaten van
zoo'n onderzoek niet gepubliceerd wor
den? .Als ik mij met vergis, dan worden
ze naderhand gezamenlijk in een jaar-
lijksch rapport openbaar gemaakt. Het
zou weinig nut hebben om het publiek
er dadelijk over in te lichten, omdat een
dergelijk onderzoek veelal niet tot zelter-
KÜtLj maar slechts tot vermoedens of
waarschijnlijkheden leidt."
„Zoodart" zei ik, „een reiziger weinig
anders kan doen, dan maar hopen, dat
aan z ij n trein geen ongeluk overko
men zal."
„De reiziger", zei mijn zegsman,
„heeft een betere geruststelling en die
is het belang van de spoorwegmaat
schappij zelf. Al zou men meenen, dai
het besef van de moreele verantwoorde
lijkheid afneemt door den tijd, dan
blijft nog over het stoffelijk belang, dat
de maatschappij heeft hij het voorko
men van ongelukken. Ieder spoorweg
ongeluk kan aanleiding geven tot pro
cessen van gekwetste reizigers om
schadevergoeding, om van de nabe
staanden van gedoode passagiers niet
eens te spreken en brengt altijd groote
schade mee aan materieel."
Met deze overweging mogen wij ons
troosten nu klaarblijkelijk een ontspo
ring op wissels een gebeurlijke zaak
i s en - na de gevallen bij .Amsterdam
en Barneveld ook b 1 ij f t.
J. C. P.
ENGEUND'S MINISTERIE.
De Ministers Chamber lain, Ritchie
en Hamilton kregen het door
hen gevraagde Ontslag.
CHAMBERLAIN tegen BALFOUR
De Practische Uitvoerbaarheid van
Beschermende Rechten geeft
Oeschil tnsschen de twee
Ministers.
De strijd vóór en tegen de fiscale
plannen van minister Chamberlain,
tot nog toe slechts in woord en schrift
gevoerd, heeft nu een wending geno
men, die men zeker niet zoo spoedig
verwacht had en die in Engeland in
de eerste plaats, maar ook daarbuiten
groote sensatie zal maken.
Zooals men weet, bestond in den
boezem van het Kabinet verschil van
meening ten aanzien van het al of
niet instellen van invoerrechten op
levensbehoeften. Dit verschil van mee
ning heeft nu geleid tot de ontslag
aanvrage van de drie protectionis
tisch gestemde ministers in het Ka
binet Chamberlain, Ritchie en Ha
milton, een ontslag, dat door den
Koning reeds is aangenomen. We la
ten hier volgen hetgeen uit Londen
betreffende de zaak geseind wordt.
.Chamberlain schreef den 9en Sep
tember een brief aan Balfour, waarin
hij zeide. dat toen hij en Balfour de
aandacht vroegen voor de verande
ringen in den handels-toestand van
Engeland, geen van beiden de bedoe
ling hadden een zuiver politiek ge
schil te laten opkomen. Niettegen
staande dit verwierpen van den be
ginne af, de liberale leiders een on
derzoek van het fiscale stelsel zonder
eenigen schroom gebruik makende
van den ouden kreet „duur brood'".
Op deze wijze reeds een ernstig voor
oordeel opwekkende, terwijl nog geen
openbare beraadslaging bad plaats
gehad. Daar Chamberlain beseft dat
de preferentieele behandeling der ko
loniën als politieke quaestie van on-
middelijk practisch belang niet met
hoop op succes kan worden voorop
gesteld, ofschoon een sterke meening
bestaat ten gunste der repressaille,
gelooft hij het best zijn programma
te kunnen dienen buiten het kabinet,
waarom hij dus zijn ontslag aan
bood..
Balfour dezen brief den 16en Sep
tember beantwoordende, neemt het
ontslag van Chamberlain aan, zij het
dan ook met tegenzin. Hij is het met
Chamberlain eens, dat de publieke
opinie nog niet. rijp is voor het invoe
ren van een preferentieel stelsel voor
de koloniën, welk stelsel omvat be
lastingen op voedingsmiddelen. In de
tegenwoordige omstandigheden acht
Balfour liet. aldus het verstandigst ten
einde de quaestie der fiscale hervor
mingen te bevorderen, om de belas
tingen op levensmiddelen te schrap
pen uit het politieke programma der
unionisten.
Een ander bericht zegt
In zijn antwoord geeft Balfour toe
dat de tijd om veranderingen aan te
brengen in Engeland's handelsbetrek
kingen met andere regeeringen geko
men is. Hij gelooft met Chamberlain
dat een nauwe fiscale vereeniging
tus.se hen moederland en koloniën
voordeelig zou zijn voor beide.
Het eenige verschil tusschen hem
en Chamberlain bestond ten opzichte
de practische uitvoerbaarheid. Imacht nota zouden nemen en Turkije
indien een voorstel gedaan zou zijn,
dat insloot een belasting op voedings
middelen, voor welke belasting de
publieke opinie nog niet rijp is.
Balfour zegt verder: ..Ongetwijfeld
hebt gij gelijk in uw meening deze
tak van fiscale hervorming niet te be
handelen als zou hij onafscheidelijk
verbonden zijn aan dien anderen tak,
welke naar onze opinie het land moet
leeren beoordeelen, zonder vooroor
deel".
Balfour betreurt Chamberlain's be
sluit om uit de regeering te treden,
doch hij kan dit besluit niet veroor-
deelen, waar Chamberlain denkt
hierdoor het best zijn zaak van de
Staats-éénheid te kunnen dienen.
Balfour spreekt er zijn voldoening
over uit, dat Austen Chamberlain aan
de regeering blijft.
zouden toestaan zijn rechten te doen
gelden om het grondgebied te verdedi
gen tegen invallen van buiten tot
handhaving van de orde.
Dit lijkt duidelijk genoeg, maar of
het helpen zal, is zeer twijfelachtig,
want de stemming is zeer oorlogszuch
tig.
Hetzelfde begint te gelden van de
stemming in
TURKIJE.
De uitdagende houding van de be
volking van Bulgarije en de weten
schap, dat voornamelijk van dat land
d'e ox>standelingen steun in alle moge
lijke vormen erlangen, prikkelen be
grijpelijkerwijze de Turken. Het vol
gende wordt dienaangaande gemeld
Naar aanleiding van het. feit, dat
Bulgarije drie divisies mobiliseert,
Joe Chamberlain, de man wiensdeed dc jurksche oppercommissaris
naam sedert den Zmd-Afrikaanschen I te Sofia, üi opdracht van de Porte, de
oorlog een onaangenamen klank ueeft Bulgaarsche regeering weten, dat deze
in de ooreu van bijna het geheele .maatregel een slechten indruk gemaakt
niet-Engelsche menschdorn. verdwijnt jiad, en dat. wanneer deze mobilisatie
dus uit het ministerie, maar met van gehandhaafd bleef, Turkije haar zou
het tooneel. Hij zegt het immers zelf,beschouwen als een tot de Porte ge-
^ni V»£J -ii'i— nrnrrram rYl n V.O+OI- 1J.
dat hij meent zijn programma beter
buiten het kabinet te kunnen dienen.
De strijd zal dus nu eerst recht be
ginnen.
Tegelijker tijd leed het ministerie
een nederlaag door de verkiezing in
het district Standewg van een liberaal
El lice, in plaats van den unionist
Anstruther. die moest aftreden we
gens zijn benoeming tot directeur van
de Suez Kanaal-maatschappij.
OVERIGE BUITENLAKDSCHE
BERICHTEN.
Is het bovenstaande het groote
nieuws van het oogenblik, uit
BULGARIJE
komen verontrustende tijdingen, die
eveneens alle aandacht verdienen.
Een paar dagen geleden vernamen
we, dat de regeering te Sofia drie
division grenstroepen had opgeroepen
en noemden dat een bedenkelijk ver
schijnsel. Is waar, hetgeen een tele
gram uit Sofia aan de Parijsche Li-
berté meldt, dan zou daaruit blijken,
dat Bulgarije bij zijn houding vol
hardt en tot eiken prijs een interven
tie in de Macedonische zaken wil uit
lokken, al moet die prijs ook eigen
nederlaag zijn. Volgens dat bericht
zou namelijk het geheele Bulgaarsche
leger tot een sterkte van ongeveer
140000 man worden gemobiliseerd en
zijn de officieren, die aan militaire
scholen in het buitenland vertoeven
teruggeroepen.
Dat klinkt dus al zoo oorlogszuchtig
mogelijk.
lntusschen hebben die mogendheden
hun lastigen pupil want zóó kan
men die Balkanstaatjes wel noemen
nog eens een laatste waarschuwing ge
geven.
De diplomatieke vertegenwoordigers
te Sofia hebben een nota tot de Bux-
gaarsche regeering gericht, waarin zij
de verklaringen bekrachtigen, door
Rusland en Oostenrijk gedaan, behel
zende, dat Bulgarije niet rekenen moet
op hulp van eenige zijde, indien het
tot een 'conflict met Turkije moent
komenen dat op verwezenlijking van
het Oostenrijksch-Russische plan van
richte uitdaging.
De Bulgaarsche minister-president
Petroff antwoordde, dat de mobilisatie
geen offensief, doch een zuiver defen
sief karakter heeft.
In Konstantinopel neemt het aantal
menschen, dat op een oorlog aandringt
steeds toe. Het is slechts een quaestie
van tijd, hoe lang de sultan weerstand
zal kunnen bieden aan de wenschen
van deze oorlogspartij. Als teekenende
bijzonderheid kan gemeld worden, dat
de sultan bij een juwelier te Konstan
tinopel drie honderd zilveren vlaggetjes
bestelde, welke gewoonlijk gebruikt
worden om de positie en beweging
van troepen op oorlogskaarten aan te
geven.
Men herinnert zich de aanleiding
tot de tegenwoordige crisis in
HONGARIJE,
namelijk de eisch der Hongaren van
meer zelfstandigheid voor het Hon-
gaarsch leger, commando's in eigen
taal, enz.
Dit heeft keizer Frans Jozef aanlei
ding gegeven tot het uitvaardigen na
de manoeuvres van een legerorder,
waarin hij met den grootsten lof ge
waagt van de geoefendheid, het weer
standsvermogen en de capaciteiten van
het corps Hongaarsche landweer.
De Keizer zegt letterlijk Hoe meer
vertrouwen ik heb in de waarde van
mijn leger, in zijn toewijding en de
eensgezinde samenwerking van al
zijne onderdeelen, des te meer moet
ik en wil ik de bestaande en beproefde
toestanden handhaven.
Van zekere zijde, welke niet de hooge
taak kent. die het leger heeft te ver
vullen tot heil van beide deelen van de
monarchie, zijn wenschen kenbaar
gemaakt, welker vervulling de kracht
en de eenheid van de monarchie
gevaar zouden kunnen brengen. Ik
wensch, dat het leger weet. dat ik
nooit afstand zal doen van de rechten,
die mij gewaarborgd zijn als opperbe
velhebber
Eén en vereenigd zooals het leger
thans is, moet het blijvende kracht
en de verdediging der monarchie tegen
welken vijand' ook.
Getrouw aan dien eed zal het geheele
leger, dat deelgenomen heeft aan de
manoeuvres, blijven bewandelen den
Stadsnieuws.
Haarlem, 18 September.
In tegenstelling met het
vertneldde in enkele bladen kunnen wij
mede deelen dat de opruiming der hoo
rnen langs den straatweg Haarlem—
Sloterdijk ten behoeve van de electri-
sche tram wel degelijk zal plaats
hebben.
Oefeningen stelling A m-
sterdam.
Heden (Vrijdag)' komen de laatste mili
tairen die deel moeten nemen aan de
oefeningen in de stelling, aan.
Behalve de talrijke bezettingen der
forten Spaarndam, Liede en Pennings-
veer zijn er meer dan 800 militairen bij
de ingezetenen ingekwartierd.
hetvSSïen döSr d£i oS» erns^an wag. zij» plicht vervullend
schen vertegenwoordiger is aangedron- oor ronKen 11 geest van ^én-
gen met de nadrukkelijke opmerking
dat Bulgarije vooral kalm moet blij
ven. Ook is betoogd, dat. indien het
vorstendom niet bij machte is 't voort
trekken der benden te doen ophouden.
Oostenrijk en Rusland van deze on-
doordrongen van dien geest van één
heid. die het nationale karakter van
elk volk respecteert, doch alle ver
schillen op zijde zal schuiven ter wille
van het algemeen welzijn.
De Deutsche W o c)h enzei-
tung aan het woord.
In verband met hetigeen wij in den
laatsten tijd omtrent straatschenderij
vermeldden, achten wij het niet on
dienstig eenige opmerkingen mede te
deelen, welke de Deutsche Wochenzei-
tung in den Ntederlanden ten beste geeft
over de onwellevendheid van een groot
gedeelte onzer „spes patriae", onlangs
weer eens met succes op den voorgrond
getreden, toen eenige Amerikaansche
schilders en schilderessen Haarlem be
zochten. Het blad meent~dat er een ver
band bestaat tusschen dit en den vrij
heidszin van den Nederlander. „Disci-
plin" zegt het blad „ist allerdings
ein Wort, bei dessen Anhören den
grössten Theil der freiheitsliebenden
Niederlander eine Gdnsehaut über-
léuft." Een dronken man, die het
voorbijganger lastig maakt, neemt bet
een politieagent verbazend kwalijk als
deze hem tot kalmte aanmaant. En er
zijn altijd nog genoeg nuchtere lui, die
het voor hem opnemen, en zijn arresta
tie trachten te beletten. Haalt een kwa
jongen op straat eene gemeene streek
uit, en acht de aangevallene of een als
heer gekleed tusschenpersoon zich ge
roepen hem een kleine tuchtiging aan
den lijve toe te dienen, men kan er zeker
van zijn dat de laatste heel hard kans
loopt de kastijding met woeker terug te
krijgen, van de een of andere niét als
heer igekleede persoon.
Het Duitsche blad doet een beroep op
de ouders en de onderwijzers. Een we
zenlijke „mijnheer", d. w. z. iemand die
verstandig genoeg is om te begrijpen
dat onwelvoeglijkheden van kinderen
uit betere kringen nog voorbeeldiger
gestraft moeten worden dan die van:
kinderen uit lagere klassen, zal zich
niet boos maken als een „welopgevoede
kind eens een pak oploopt. Laten de
ouders en de schoolmeesters den kin
deren discipline leeren en zich fatsoen
lijk te gedragen, dan zuilen ze op straat
niet voor hen in de bres hoeven sprin
gen, wanneer ze ongelijk hebben, en de
kinderen, op hun beurt igroote-men-
scben geworden zullen eerbied hebben
voor het gesteld gezag. De Wochenzei-
tung oppert als middel hiertoe het idee
van. een soort schoolcompagnieën maar
hier komt de Nederlandsche G&nse-
haut bij ito pas.
Vrij vertaald: Het-grootste gedeelte
van de vrijheidlievende Nederlanders
krijgt kippenvel bij het hooren van het
woorddiscipline.
Fenjilieton.
Naar het Engelsch
van
ROBERT MACHRAY.
U heeft geen reden om dat te
zeggen, riep de rechter scherp. De
leur werd zeker achter Mr. Thornton
loor iemand gesloten een sleutel
zerd gebruikt, dat is duidelijk, maar
weet niet. of Mr. Thornton op dat
logenblik dood wasU heeft geen
acht om dat te zeggen.
Misschien niet, zei de kantoorbe-
üende nederig; maar het trof mij,
Bijnheer, dat Mr. Thornton getracht
ou hebben uit de kamer te komen,
is hij nog in leven geweest was. Als
lij bespeurd had. dat de deur op slot
zou hij dan niet een van de
ters ingeslagen hebben Of liever,
lij zou alleen maar een van de ramen
lebben behoeven open te schuiven en
ot iemand daarbuiten om hulp
oepen.
De rechter stemde toe, dat de be-
unbte njet heelemaal ongelijk had,
maar hij ging niet verder op die ver
onderstellingen in.
U zei, merkte de rechter op, dat
uw firma twee sleutels leverde aan
Mr. Silwood?
Heeft hij nooit tot u gezegd, dal
hij een van de sleutels verloren had
Dat weet ik zeker van niet. Als
hij er een verloren had, dan zou hij
bepaald1 hij ons een ander besteld
hebben, en dan moest ik het gehoord
hebben, want het is mijn plicht aan-
tfc'ekening te houden van de sleutels
wij hebben er een geregeld regis
ter van.
Maar hij zou een sleutel hebben
kunnen verliezen en daarvan niets
zeggen, niet waar?
Zeker, mijnheer.
Gale verwonderde zich niet weinig
over den ongewonen gang. waarin
de rechter zijn VTagen stelde.
De bediende kon nu heengaan en
de portier van Lincoln's Inn werd
opgeroepen. De portier bevestigde in
hoofdzaak de getuigenis van den slo
tenmaker. het eenige nieuwe onder
werp, dat hij aanroerde was. dat hij
door, Francis Eversleigh aangezocht
werd om de deur van Silwood open
te maken. Hij wist, dat juist deze
deur een specialen sleutel had. en hij
had Mr. Eversleigh met dat feit in
kennis gesteld.
Toen werd Francis Eversleigh op
geroepen. en omdat hij zich klaar
blijkelijk zeer ziek gevoelde, werd
hem een stoel gegeven.
De rechter-, die hem heel goed kende,
verzocht hem een verslag van het ge
beurde te geven, en op stotterende en
aarzelende wijze deed hij dat. Toen
hij er mee klaar was. werden hem
eenige vragen gedaan.
Wist u, dat Mr. Thornton van plan
was in Londen te komen?
Hij schreef ons dat, maar hij
gaf niet precies den datum, waarop
wij hem konden verwachten.
Wanneer hoorde u voor 'teerst
van zijn aankomst in Londen?
Toen mijn zoon Gilbert, die een
onderzoek had ingesteld, mij vertel
de. dat Mr. Thornton in het Law
Courts Hotel was aangekomen en
daarop was verdwenen. Daarna loon
de mijn firma een belooning uit voor
iedere aanwijzing, die leiden zou tot
de ontdekking, wat er van hem ge
worden was.
Heeft uw zoon Gilbert een on
derzoek ingesteld en waarom
Toen gaf Francis Eversleigh, tel
kens vallende over zijn woorden een
verhaal van de omstandigheden, die
geleid hadden tot de ontdekking, dat
Morris Thornton in Londen was aan
gekomen, en daarna verdwenen.
Ilc maakte mij natuurlijk zeer
ongerust, besloot Eversleigh. Mr.
Thornton was een oud en dierbaar
vriend, en zijn eenig kind. een doch
ter, had eenige jaren lang bij ons
verblijf gehouden.
Was Mr. Silwood ook een vriend
van den overledene?
Bijna even intiem als ik.
Hadden zij geen ongenoegen met
elkaar gehad
Neent ik ben zeker van niet.
Kan u een of andere verklaring
geven of veronderstelling maken om
trent het vinden van het lijk van Mr.
Thornton in de particuliere vertrek
ken van uw compagnon?
Ik kan daar in 't geheel geen
verklaring van geven. Het is eendiep
geheim voor mij. Niemand was meer
verwonderd dan ik. toen het lijk ont
dekt werd in de zitkamer van Mr.
Silwood. De schok, dien ik kreeg was
zoo hevig, dat ik in zwijm viel.
Op welken datum ging Mr. Silwood
uit met vacantie wanneer vertrok hij
naar Italië
HSj ging in denzelfden nacht, dat
Mr. Thornton verdween of den vol
genden morgen. Zaterdagmorgen werd
e'r op het bureau een briefje van hem
gevonden, waarin hij schreef, dat hij
vertrokken wasdat was de dag na
het verdwijnen van Mr. Thornton.
Hier kwam inspecteur Gale tus-
schenbeiden, en zei, dat het bewezen
kon worden, dat Mr. Silwood Zater
dagmorgen vertrok.
Die woorden veroorzaakten een
kolossale sensatie in de kamermen
was algemeen van gevoelen, dat dit
van het grootste belang was in deze
zaak bijna iedereen daar tegenwoor
dig was in 't diepst van zijn ziel
overtuigd, dat Thornton door Silwood
vermoord was. Diepe wanhoop maak
te zich van Francis Eversleigh
meester.
Toen werd Gilbert opgeroepen, en
zei op mannelijke, openhartige wijze,
wat hij te zeggen had.
Nu kwam inspecteur Gale aan de
beurt en legde de jury de feiten voor,
zooals hij ze verzameld had.
In 't kort. zei hij. komen ze hier
op neer. Den bekenden Vrijdagavond
verliet Mr. Thornton zijn hotel met
het besliste plan een wandeling te
gaan maken in Holborn of in Chan
cery Lane, keerde niet terug en zijn
lijk werd vijftien dagen later gevon
den in Stone* Buildings, hetgeen een
gedeelte was van Lincoln's Inn. uit
komende op Chancery Lane. Verder
werd liet lijk gevonden in eon ka
mer. die behoorde aan Mr. Silwood.
die Londen had verlaten den morgen
volgende op het verdwijnen van Mr.
Thornton. De conclusie was duidelijk
maar toch waren er twee omstandig
heden, die niet uit het oog verloren
mochten wordende eene was het
ontbreken van een motief, wat Sil
wood betrof, het andere was. dat in
denzelfden nacht van het verdwijnen
van Thornton, een man gekleed als
werkman uit Lincoln's Inn was ge
slopen van den kant van Stone
Buildings en dat hij niets verder
te weten had kunnen komen omtrent
dien werkman. Onder deze omstan
digheden stelde hij voor. dat de jury
nog geen bepaalde conclusie zou
nemen.
Het publiek hoorde nu pas voor 't
eerst van den geheimzinnig en werk
man het bracht eenigen twijfel aan
den schuld van Silwood mee.
Een onbesliste uitspraak! zei de
rechter, met een bijzondere stembui
ging. wacht totdat wij den medischen
getuige gehoord hebben.
Dr. Gilson, een zeer kundig man,
werd opgeroepen en legde den eed af.
zei. dat hij volgens opdracht van den
rechter het lijk nauwkeurig onder
zocht had.
En wat was uw bevinding vroeg
de rechter.
Ik vond geen sporen van geweld
op het lijk er was absoluut niets dat
er op wees, dat Thornton door mis
dadige middelen om het leven ge
bracht is. Integendeel, mijn onder
zoek toonde duidelijk aan. dat de
dood een gevolg was van een hart
ziekte. Buiten kwestie stierf Mr.
Thornton ten gevolge van een hart
kwaal. Met andere woorden hij stierf
een natuurlijken dood.
(Wordt vervolgd.!
