NIEUWS= en ADVERTENTIEBLAD.
4 Zorg ea Brak.
21e Jaargang
No. 6210.
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
DINSDAG 29 SEPTEMBER 1903.
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN ADVERTENTIËN:
PEP DRIE MAANDEN: ■'■éi ^an re§e's ^0 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Voor de dorpen "inden omtrek waar een Agent gevestigd i's (kom der" f Haarlem van 1-5 regels 0.75 elke regel meer 0.15. Reclames 30 Cent per regel.
gemeente)1.30 s)( Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Franco per post door Nederland1.65 és mil I 'vvT* Kleine advertentiën 3 maal plaatsen voor 2 maal betalen.
Afzonderlijke nummers0.02>£ V Mpp fyraMElf/«fj| V n n
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37'Hoofdbureau en Drukkerij: Zuider Buitenspaarne No. 6.
de omstreken en franco per post „0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 122.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM. Bijkantoor: Groote Houtstraat No. 55. Telefoonnummer 724.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicitè Etrangère G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Suce., Parijs, 3IM* Faubourg Montmartre.
Bi j dit ii timmer behoort
een Bijvoegsel.
Haarlem's Dagblad van 29 Sept.
evat o. a.
'Amerikaauscbe Spoor wegwaar-
en, Buiten 1. Overzicht, De uitslag
au Voetbalwedstrijden en VTieler-
I ieuwsGemeenteraadxversJagen
t au Zand voort eu Beunebroek,
innenl. eu Stadsberichten.
flmerikaansche
Spoorwegwaarden
Toen in de maand Maart van dit
par de Amerikaansche spoorweg
aarden op ongehoord snelle) manier
de hoogte gingen, heeft zeker nie-
and kunnen denken, dat ze in dezen
jmer, slechts weinige maanden la-
Jer. zouden komen tot een nog be-
jngrijker daling. Intusschen zijn er
list door die geweldige ischokken geen
.«pelsen geweest, die meer de belang-
Tjlling hebben gaande gemaakt dan
gtze en vandaar dan ook, dat ik de
Jjzondere aandacht wil vestigen op
boek van den bekenden speeiali-
in financieele aangelegenheden,
heer S. F. van Oss, over Ameri-
jische spoorwegwaarden.
pVeliswaar heeft dit boek met de
and downs van deze effecten
as te maken. De bedoeling van den
r Van Oss is eene andere geweest,
heeft alleen een algemeen beeld
tien geven van de ontwikkeling, de
en den aard van die onderne-
ngen, een werk, dat tot dusver ont-
bk. hoewel het Nederiandsche pu-
lek sedert veertig jaar groote gel-
Jpjke belangen heeft blij Amerikaan-
Sporen. Laat ik in 't voorbijgaan
'dedeelen, dat de heer Van Oss de
liezen, die in de laatste maanden
deze fondsen zijn geleden, op hon-
d millïoen gulden matig geraamd
te zijn.
oncessionarissen van spoor- en
üwegen in ons vaderland, zullen
Amerikaansche collega's be-
die indertijd wanneer zij
dén Staat het voor de onteige-
van gronden benoodigde charter
Éden verkregen met den Staat
niets te maken hadden. Er was
enkel voorschrift aangaande het
IK er werden geen borgtochten
rgd of hoeten opgelegd als men
op tijd klaar was. kortom, het
een paradijs, vergeleken met den
kettenden omhaal en het geduchte
jverlies. dat heden ten dage aan
concessie voor het onnoozelste
niijntje verbonden is. „Zij, "cTie
ken, dat de Staat overal bij dient
Tjn wil alles goed gaan. zullen",
do schrijver. ,,wèl doen te over-
dat Amerika zonder de minste
[tsinmenging alles bij elkander
pen, het beste, goedkoopstwer-
spoorwegnet ter wereld kreeg."
eliswaar had dit ten gevolge, dat
lit een technisch oogpunt „uiterst
rtjes" begonnen, maar naarmate
iensten en middelen ruimer wer-
verbeterde uien met milde hand
en materieel. Tot die ruimere
angsten kwam de Amerikaansche
jrweg-exploitant op eigenaardige
ier. H'ij maakte de tarieven niet
hoog als de omstandigheden toe
maar kweekte verkeer door
Amerikaansche Spoorwegwaar
door S. F. van Oss. Prijs ƒ3.50
Eigen uitgaaf van den schrijver
roningen
lage vrachtprijzen. Juist dat was in
Amerika noodig. het land van groote
afstanden, dat weinig wegen bezat en
dus de spoorwegen noodig had om het
cultiveeren der praixieën mogelijk te
maken.
Merkwaardig is het, dat de Ameri
kaansche; spoorwegen aanvankelijk
niet aangelegd zijn van geld, verkre
gen door aandeden, maar door de
uitgifte van obligaties. Eerst nader
hand kwamen er aandeel en, maar zij
hadden aanvankelijk slechts een fic
tieve waarde, dienden ter belooning
van de bouwers der lijnen; of werden
zelfs wel bij de obligaties als premies
toegegeven. Naderhand is dit ver
beterd.
Gezegd kan worden, dat in den
beginne zoowel de kapitalen als de
concessiën gemakkelijk te krijgen
waren. Vandaar een overvloed van
lijnen en toen die in den beginne
geen zaken konden maken omdat het
verkeer daarvoor nog onvoldoende
was, ontstond als van zelf een vin
nige strijd om het bestaan en om de
opperheerschappij, die voornamelijk
zijn toevlucht zocht in de verlaging
van de tarieven. Weliswaar kwamen
daarbij ook speculatieve beweegrede
nen in 't spel. maar in hoofdzaak was
het toch een strijd van handelsbelan
gen. Zoo trachtte de sterkste den
zwakken „dood te hongeren", door
de tarieven tot het ongerijmde te ver
lagen. In Amerika, zegt de heer Van
Oss, „verstaat men de kunst geld te
verliezen, om op den duur geld te
verdienen." Soms kostte dat systeem
de maatschappij, die het toepaste, zelf
het leven, maar als regel won natuur
lijk de sterke en letterlijk duizende
kleine lijnen moesten zich na verloop
van tijd overgeven.
Hoever deze tariefsverlaging ging,
blijkt hieruit, dat op zeker oogenblik
het persouentarief van New-York naar
St. Louis (ruim duizend mijlen) een
dollar, dus nog geen rijksdaalder, be
droeg en dat men eens van Chicago
naar San Francisco, een afstand van
dagen sporens, kon reizen voor vijf
dollars.
Volgens onzen schrijver is thans de
toestand zóó. dat in de plaats van
duizende kleine lijntjes, beheerd door
kleine mannetjes met kleine capaci
teiten, een paar dozijn groote syste
men zijn ontstaan, beheerd door de
kundigste mannen van het vak.
„Nooit waren tarieven lager, dan
in de laatste vijf of zes jaren, nooit
was spoorwegtransport beter en nooit
waren de lijnen welvarender."
Eigenaardig is het, dat bij de ont
vangsten van de Amerikaansche
Sporen de verhouding van de ont
vangsten voor passagiersverkeer tot
die voor goederenvervoer, veel on
gunstiger is, dan in Europa. De. schrij
ver betoogt, dat dichtheid van bevol
king. die blijkt uit groot passagiers-
verkeer, gunstig werkt op de stabili
teit van de ontvangsten en deelt daar
bij mee, dat hierop geen uitzondering
bekend is, een wenk dus aan allen,
die in Amerikaansche fondsen hun
geld beleggen om vooral de ontwik
keling van het passagiersverkeer na
te gaan.
Wat Let financieele beheer betreft,
geeft de heer Van Oss een staat aan
van onverdeeld^ winsten, waaruit,
blijkt, dat twaalf groote maatschap-j
pijen veel lager dividend gaven dan zij j
konden doen en wel om steeds groote
kapitalen beschikbaar te hebben voor
verbeteringen aan de lijnen.
Niet ten onrechte veronderstelt de
heer Van Oss, dat de lezer van zijn
boek een gedecideerde opinie ver
wacht over Amerikaansche obligaties,
als beleggingspapieren. In dat opzicht
stelt hij den lezer teleur. Een positieve
i opinie is niet mogelijk, omdat er al-
tijd schommelingen zullen zijn en
blijven. Het is niet altijd raadzaam,
Amerikaansche obligatiën te koopen,
ook niet de allersoliedste. Men koope
als de koersen laag zijn en verkoope,
wanneer men reden heeft te geloovem
dat de koersen zdjn opgeschroefd tot
een peil, dat niet kan worden gehand
haafd. Behartigenswaard is de op
merking „Het is een merkwaardig
verschijnsel, dat lieden, die bij aan
koop van sigaren of wijn eiken gul
den overwegen, bij aankoop van Ame
rikanen doen alsof honderden dollars
in het geheel geen rol spelen."
Vooral in Amerika zijn in de laat
ste jaren financieele machten ont
staan. waai-van men de volle finan
cieele beteekenis nog niet heeft leeren
beseffen. De schrijver veronderstelt,
5 dat een half dozijn mannen mis
schien minder met de spoorweg-
markt vrijwel kunnen doen en laten
wat hun lust en acht het niet zeer
twijfelachtig, dat enkele milliardairs
ter wille van andere, diepliggende
plannen, de geheele markt hebben ge-
Gemoraliseerd.
Tot zoover over het boek van den
heer Van Oss. Misschien achten som-
migen een bespreking daarvan, hoe
i kort dan ook als deze„ in dit blad
minder op haar plaats. Wanneer dat
i het geval mocht zijn. wijs ik er op,
hoe nu wel gebleken is. dat waarlijk
i de verliezen in Amerikaansche Sporen
niet geleden zijn door z.g. ..beroeps
speculanten" alleen, maar dat in na
genoeg alle kringen in de laatste
maanden in Amerikaansche Spoor
wegwaarden is gespeculeerd. Van
daar. dat ik algemeene belangstelling
vermoed voor de geschiedenis en den
stand der maatschappijen, aan wie
ons volk zulk een belangrijk deel
van zijn vermogen sedert jaren toe
vertrouwt. De bezitter van Amerikaan
sche Spoorweg-obligaties zal, na de
lezing van dit aangenaam geschreven
boek, een denkbeeld hebben van de
zaak, waarin hij zijn geld heeft ge
stoken.
J. C. P.
Bu'.tenlandsch Overzicht
De noordkust van Afrika geeft, zoo
als men weet, óók nogal eens reden
tot wrijving tusschen de mogendhe
den, die daarbij betrokken zijn. name
lijk Frankrijk, Italië, Spanje en
natuurlijk Engeland de groote slok
op, die zoowat bij alles betrokken is
en niets liever zou zien, dan een we
reldkaart, waarop overal aangeteekena
stond Engelsche kolonie of minstens
Engelsch protectoraat. Nu werd gezegd
dat een overeenkomst zou zijn gesloten
tusschen de vier genoemde landen
om de
MAROKKAANSCHE
kwestie alweer een kwestieop
te lossen. Die oplossing zou zijn een
Fransch protectoraat met onzijdig-
verklaring van een kuststrook in ruil
zou Engeland verkrijgen de erkenning
van zijn protectoraat over Egypte
(een Engelsch troetelkindje, maar te
vens een zaak, waarin ook nog ande
ren wel een woordje mee zullen willen
spreken) en, heel goedig wordt er
bijgevoegd, dat Spanje en Italië scha
deloos gesteld zullen worden. Dat wil
in diplomatieke taal zeggen, dat deze
heide landen de stiefkinderen zullen
worden.
Nu zullen we op deze zaak voorloo-
pig maar niet verder ingaan, want
de Fransche minister van buitenland-
sohe zaken logenstraft het gerucht,
maar... men kan nooit weten, er kón
eens iets van aan zijn en men dient
dan toch te weten dat er in die rich
ting iets gaande is.
We kunnen vandaag betreffende
den toestand op het
BALKAN-SCHIEREILAND
noch regen, noch zonneschijn melden,
want ex is geen nieuws uit die streken;
wei merkwaardig, waar den laatsten
tijd Turkije, Bulgarije c. s. de kolom
men van het Buitenlandsch Overzicht
voor het grootste deel vullen.
Alleen en 'tis nauwelijks mel-
denswaard heeft de Bulgaarsche
premier nog eens verklaard, dat geen
voorstellen van Turkije in overweging
genomen zullen worden vóór de troe
penbewegingen doorTurkije zullen zijn
gestaakt eu een amnestie zal zijn uit
gevaardigd. Bulgarije blijft dus po
seeren als overwinnaar.
De Turksche regeering heeft in het
wilajet Saloniki een proclamatie doen
verspreiden, waarin den opstandelin
gen onder de boerenbevolking bevolen
wordt om binnen veertien dagen naar
hun haardsteden terug te keeren.
Zestien Turksche bataljons zullen
naar Dzjoerna worden getransporteerd
en vier-en-dertig gereed gehouden om
naar Saloniki en Adrianopel te ver
trekken.
In het wilajet Monastir wordt nu de
opstand als geëindigd beschouwd.
Uit Belgrado wordt uit officieus*
bron te kennen gegeven, dat Europa
in de houding van
SERVIE
tegenover Turkije niets vijandigs moet
zien. De reserve werd opgeroepen om
dat de Serviërs in Macedonië en Oud-
Servië opgewonden waren door de
vervolgingen der Turksche troepen. De
Servische regeering heeft den wede
te lief, dan dat zij zich tot onvoor
zichtige stappen zou laten leiden door
een zekere stemming in den lande. Zij
hoopt dat de .verheven Porte en de
belanghebbende mogendheden alle po
gingen zullen in het werk stellen, om
aan de Servische grenzen de rust en
orde te handhaven. Turkije kan de
onrust in het land doen ophouden,
door toe te geven aan de eischen der
bevolking. Reeds de officieele belofte,
dat steeds de Servische nationaliteit
bewaard zou blijven, heeft een zeer
goeden indruk gemaakt. Het volk
hoopt echter ook dat dezq belofte ver
vuld zal worden."
Het verhoor van de officieren-be
klaagden uit Nisj is afgeloopen. De
advokaat-generaal noemde in zijn re
quisitoir d'e kapiteins Novakovitsj en
Zolovitsj, den overste Lugomerski en
luitenant Drudarovitsj de hoofdschul
digen. De overige beklaagden hebben
zich wel schuldig gemaakt aan ver
grijpen tegen de militaire discipline,
doch werden hiertoe overgehaald door
slechte raadslieden, wat een verzach
tende omstandigheid is.
Algemeen wordt verwacht, dat de
beklaagden veroordeeld zullen worden,
om daarna gratie te ontvangen.
leid dat de uitvoering wel in den smaak
viel. Er werden dan ook toeren verricht,
die aller bewondering afdwongen en die
getuigden van igroote spierkracht.
Wij willen hiermede niet zeggen dat
alle krachten, goed zijn, doch de vereeni-
ging mag zich toch verheugen in een
meerderheid van best werkende leden.
Ter afwisseling werden eenige voor
drachten gegeven door den heer Joh. G.
N. Schammeldt en de jongejuffrouw R.
H. Wigcherink. Beiden oogstten daar
mede veel succes in. Vooral het 7-jarig
meisje, eene leerlinge van den heer S.,
droeg met veel talent voor.
Ten slotte nog een wooTd ter aanmoe
diging aan de adspiranten, die in hun
vrije oefeningen blijken gaven van goe
den aanleg. Wij wenschen dezen jongens
toe, dat zij ook eenmaal als flinke, fiere
gymnasten te voorschijn zullen treden.
Met een geanimeerd bal werd deze
zeer gezellige avond besloten.
I
St. Elizabeth s-gasthuis overgebracht.
Zondag wag zijn toestand bevre
digend.
Heden, Maandag, was de toestand
redelijk.
Het feest bi j .Mevr Visservan
Hazerswoudev Merlen
Stadsnieuws.
Haarlem, 28 September.
W i Ih e 1 m i n a-G arde.
Zaterdagvond werd door de gymnas
tiek- en schermvereeniging „Wilhelmi-
na-Garde" een feestelijke bijeenkomst ge
houden in de groote zaal van Sociëteit
„St. Bavo", Smedestraat alhier.
Hoewel het publiek niet zeer talrijk
was, heerschte er toch een gezellige
stemming, waaruit kon worden afge- i
Ongelukken met de E. N. E.T.
De E. N. E. T. is in de laatste 2maal
24 uur niet gelukkig geweest. Laat
ons er dadelijk bijvoegen, dat de haar
overkomen ongelukken buiten haar
schuld ïiggen.
Zaterdagmiddag kwam een wagen,
die hersteld was en waarmee dus
proef gereden werd, van Bloemendaal
naar Haarlem. Op de hoogte van de
villa van mevrouw Mirandolle ont
moette hij den gewonen wagen, die
van Haarlem naar Bloemendaal reed.
De beide wagenvoerders wisten van
eikaars aanwezigheid op de lijn en
zagen elkander ook van verre aan
komen, maai" toen zij wilden remmen
gelukte het niet snel genoeg, de wa
gens tot stilstand te brengen op de
door afgevallen bladeren glibberig ge
worden rails. Zij gleden derhalve te
ver door en kwamen in botsing, zoo
dat er eenige schade ontstond aan
het materieel, vooral aan balkons en
glasruiten.
Persoonlijke ongelukken kwamen
niet voor. Het geval was trouwens
van zóó weinig beteekenis, dat een
werkman, die in den proef-rijdenden
wagen met opgelichte luiken de wer
king van de motoren naging, den
schok niet eens bemerkte en dat een
dame. die in den anderen wagen zat.
bij het veroorzaakte oponthoud, uit
haar humeur gerakende, vroeg waar
om zij niet vlugger naar"Bloemendaal
werd gebracht.
Het tweede feit was ernstiger. Een
bejaard man. zekere Wupke Pen, af
komstig uit Kampen, kwam Zondag
ochtend omstreeks twaalf uur uit de
Helmbrekersteeg geloopen, stak het
eene paar rails over en ging toen,
hoewel hij verregaand doof is, op de
andere lijn loopen. Hij bemerkte dan
ook niet, dat er een wagen achter hem
aan kwam. evenmin dat de wagen-
voerder belde en eindelijk gilde en
schreeuwde, altijd in de verwachting,
dat zooals natuurlijk dagelijks ge
beurt de man op het laatste oogen
blik nog wel van de rails zou gaan.
Dat gebeurde niet. Tot ontzetting
van den wagenvoerder werd de man
door den wagen gegrepen en een
eindweegs meegesleept.
Men bracht hem in het Café-Van
Gerven, Turfsteeg hoek Spaarne, waar
hij liefderijk opgenomen werd, en riep
geneeskundige hulp in van den heer
Van den Berg, arts alhier.
De man was aan beide boenen ver
wond en het scheen alsof er ook een
rib gebroken was. H'ij werd naar het
Eene welverdiende hulde is Zondag
door hare Beschermvrouwe aan de
muziekvereeniging „Harmonie" ge
bracht.
Een feest ter herdenking van de
schitterende overwinning, door ons
kranig muziekkorps te Den Haag
behaald, waar „Harmonie" met den
lsten prijs ging strijken, was direc
teur en leden op het prachtige bui
tengoed in het BloemendaalschePark
bereid.
j Per extra trams arriveerden de gasten
te Bloemendaal, waarna zij omstreeks
3 uur in deu over de villa gelegen
tuin aankwamen.
De smaakvol versierde muziektent
was weldra ingenomen. Intusschen
ging eene deputatie mevr. Visser van
Hazerswoude van hare woning afha
len, en toen deze op het. feestterrein
verscheen, weerklonken fanfares, als
hartelijke welkomstbegroeting.
Hierna nam de Beschermvrouwe het
woord en hechtte zij met eenige toe
passelijke woorden, daarbij den wensch
uitend, dat Harmonie nog meer lau
weren zou mogen oogsten, de behaalde
medaille aan het vaandel.
Vervolgens overhandigde de heer
J. J. Zeewoldt, eere-voorzitter van
„Harmonie", namens de Bescherm-
j vrouwe eu namens de werkende leden
|met eenige toepasselijke woorden een
tweetal lauwerkransen aan den direc-
i teur, den heer 11. W. Hofmeester Rz.,
j die nu reeds eenige malen „Harmonie"
als overwinnaar'uit het strijdperk
wist te voeren.
Na deze officieele opening nam het
feest een aanvang.
Door „Harmonie" werd een fraai
muziekprogramma uitgevoerd en o.a.
werden de nummers gespeeld, waar
mede de vereeniging den eersten prijs
behaalde, waarover de B e schermvrou
we haar groote ingenomenheid be
toonde.
Na afloop dezer matinée nam een
Duitsch muziekkorps de plaats der
gasten in. en deed nu op zijn beurt
eenige vroolijke stukjes hoor en.
lii het prachtig met vlaggen en
schilden versierde koetshuis, waarin
o.m. een baldakijn was opgericht,
waaronder de directeur plaats nam,
vereenigdlen de feestvierenden zich aan
een diner.
Dat hier een gezellige stemming
heerschte, en menige toast werd inge
steld op mevr. Visser van Hazerswou
de, die in goed gekozen woorden cte
tafel had geopend, behoeft voorzeker
geen betoog.
Na afloop van het diner werd de
prachtige buitenplaats bezichtigd, zoo
wel de beneden- als de hooger gelegen
tuin, en vervolgens thee gedronken,
waarna des avonds iu het koetshuis
eene voorstelling van den bekenden
Bamberg plaats had.
Tegen het invallen der duisternis
was de verlichting ontstoken, die van
den weg af gezien, een eenig mooi en
bepaald fantastisch gezicht opleverde.
Hoog op, hoven op diehooge hoog
ten, zag men een lauwertak met het
jaartal 1903, daaronder „Hulde aan
Harmonie", met aan. weerszijden twee
harpen, en. onderaan „eerste prijs" en
alles aangegeven door rood-wit-blauw
lichtende lichtjes.
En bij het richten van den blik naar
beneden ontwaarde men een niet min-
der tooverachtig schouwspel.
Feuilleton.
Naar \het Engelsch
c
ROBERT MACHRAY.
i i
eerste klerk bekeek zijn princi-
N nieuwsgierigtoen keek hij zorg-
n snaar alle papieren, die op de
lagen verspreid, voordat hij
ejg Ite zijn principaal weer bij te
Tusschen die brieven zag hij
dat speciaal zijn wantrouwen
te, tenzij Bennet's brief daarvoor
zien kon worden. Na zichzelf
t punt tevreden gesteld te heb-
leed Williamson zijn best. zijn
sr weer bij te brengen,
k ben bang, dat u zich te veel
it, zei hij tot Eversleigh, toen de
izijn bewustzijn herkregen had.
Silwood er niet meer is, is
erk verdubbeld.
0, ik ben nu weer
het was maar een voorbijgaande
e, antwoordde Eversleigh.
viel zijn oog weer op den brief
mnet en van dien brief «aar Wil
li kijkend, zei hij
Ik moet niet vergeten, dat ik zoo
spoedig mogelijk het geld voor mr.
Bennet moet zien te krijgen. Ik denK
niet, dat het veel moeite zal kosten
het los te maken, maar er zullen toch
een paar dagen mee heengaan.
Zal ik in dien tijd nazien, welke
perceelen er eigenlijk bij behooren?
Neen, hernam Eversleigh, met
een rilling, die hij met kracht en
macht wist te onderdrukken, daar
voor is nog tijd genoeg, als ik het
geld bij elkaar heb.
Ja. mijnheer, maar moet ik niet
eerst een notitie van de veiling ma
ken en de andere voorbereidende
maatregelen treffen?
Ik ben niet zonder hoop, zei
Eversleigh langzaam, dat het ten
slotte nog niet noodzakelijk zal blij
ken de Mansions te verknopen. Het
is een mooie bezitting, en het zou ge
lukkig voor Mr. Bennet zijn. als hij
het kon behouden. Een hypotheek van
tienduizend zou voldoende zijn. Ik
zal Mr. Bennet daaraan herinneren,
als ik hem vandaag schrijf.
Williamson boog en ging heen, zich
zelf in stilte afvragend, wat toch de
reden kon zijn van het in zwijm val
len zijns meesters. Zou het in eenig
verband kunnen staan met Bennet,
vroeg hij zich af? Neen, bij eenig na
denken was hij overtuigd, dat zoo
iets niet mogelijk was. Eversleigh had
zoo kalm over die zaak gesproken.
Toch was de eerste klerk van opinie,
dat er een reden voor moest bestaan.
Ik geloof, zei hij tot zichzelf na
lange overwegingen, dat de beste weg
voor mij zou zijn een ldoek besluit te
nemen en deze zaak den rug toe te
keeren.
Maar hij nam geen kloek besluit.
Dien middag schreef Eversleigh een
brief in antwoord op den brief van
Bennet waarin hij beloofde, dat de
opdracht van Bennet spoedig uitge
voerd zou worden, maar er zouden
met het een en ander wel een paar
dagen heengaan. Daarin sprak hij de
hoop uit, dat een hypotheek op de
Mansions van tienduizend pond vol
doende zou zijn om Bennet te ontlas
ten van zijn zwarigheden, en in dat
geval zou de verkoop geen voortgang
behoeven te hebben.
Maar als d'e Mansions verkocht
moesten, dan vertrouwde hij. dat hem
eerst flinken tijd voor adverteeren
gelaten zou worden, anders zouden
zij de huizen veel te goedkoop moeten
laten gaan.
In één woord de brief luidde.zeer
aannemelijk en deed niets kwaads
vermoeden.
Weer deed Eversleigh zijn best uit
stel te krijgenen foch wist hij, dat
het einde snel naderde.
De gedachte aan den dood begon
hem te beheerschen. Toen hij dien
avond thuis was, nam hij nauwelijks
eeuig voedsel tot zich. Zoo gauw het
diner afgeloopen was, stond hij van
tafel op en verliet Ivydene. zeggende,
dat hij van plan was een wandeling
langs de rivier te gaan maken. Lan
gen tijd liep hij in grooten zielsangst
op en neer. Drie wegen stonden voor
hem open. De ééne was weg te- gaan
zoo lang mogelijk weg te blijven
totdat de crisis kwam. De tweede was
bankroet te gaan, dan zou daarop
opening van zaken onvermijdelijk
volgen. De derde lag voor hem daar
stroomde de rivier uitnoodigend. Een
plons, en alles zou voorbij zijn.
Het laatste had veel aanlokkelijks
voor hem, daardoor zouden inééns
alle moeillijkheden opgelost worden.
Er ging groote bekoring uit van het
stroomende water, dat zacht murme
lend daarheen vloeide. Hij keek naar
de rivier en durfde toen niet
langer kijkenhet water scheen
hem toe te roepen„Kom tot
mijKom tot. mij Toen wankelde
hij terug en ging weer op de kade
loopen; maar hij werd er weer heen
getrokken want nog hoorde hij het
roepenKom tot mijKom tot mij
Langzaam liep hij onder de boomen
op en neer, luisterend naar die som
bere stem, terwijl haj keek naar de
donkere plekken in 't water.
Maar terwijl hij nog zoo in de
schaduw wandelde, kwaui li ij een
paar verloofden tegen, en hij bleef
staan om naar hen te kijken.
Het waren zijn zoon Gilbert en Kitty
Thornton.
Zij keken voor zich uit en zagen
den man niet, die in de schaduw
stond. Het meisje leunde licht op
den arm van Gilbert, en zij sprak
fluisterend tot hem. Terwijl zij sprak
drukte Gilbert de kleine hand. die
op zijn arm rustte.
Op Kitty's gelaat was een trek te
lezen, die daar één of twee maanden
geleden niet was, en die er nu iets
ernstigs aan gaf. Er lag een droevig
waas over haar gezicht. En toch was
zij niet treurig gestemd, want de man
in de schaduw hoorde haar zeggen
O, Gilbert, het is zoo goed, Bef te
hebbenZonder liefde zou het leven
geen waarde hebben.
Een voorbijgaand^ boot trok de
attentie van het paar. en zij stonden
er naar te kijken achter hen stond
Francis Eversleigh.
—Ik voel mij nu alsof ik zonder jou
niet meer zou kunnen leven, Gilbert
zei het meisje weer voortgaande.
En ik niet zonder jou. lieveling,
antwoordde Gilbert teeder.
Toen wandelden zij zwijgend verder.
Toen zij buiten het bereik van
Francis Eversleigh's gehoor waren,
liet deze een zwaren zucht hooren, en
volgde hen met wankelende schreden.
De sirene van de rivier had opgehou
den hem te lokkenhij was er toch
ongevoelig voor.
Ik moet strijden tot het einde, zei
hij, en keerdti haar huis terug.
Den volgenden middag te twaalf
uur ging Bennet Lincol'n Inn New
Square 176 binnen en vroeg om Fran
cis Eversleigh te spreken, want hij
had dringende- behoefte aan de tien
duizend pond. waarom hij gevraagd
had.
Hoe gaat het, Harry? vroeg
Eversleigh, toen hij hem zag.
Bennet had den ander in langen
tijd niet gezien, en hij was diep ge
troffen door het veranderd voorkomen
van den kassier, daarom antwoordde
hij, dat hij zeer wel was, maar het
•betreurde te moeten opmerken, dat
mr. Eversleigh's gezondheid veel te
wenschen over scheen te laten.
Wel. zei Eversleigh, je hebt zeker
gehoord, dat mij veel onaangenaams
is overkomen den dood van mr.
Silwood en die van mr. Thornton. Die
beide slagen hebben mij hevig getrof
fen.
Dat begrijp ik natuurlijk, ant
woordde Bennet. Wat dat geld betreft,
mr. Eversleigh. Het spijt mij, ais ik
u dérangeer, maar ik moet het dade
lijk hebben.
Dadelijk?
Ja, zoo mogelijk vandaag nog.
Dat is onmogelijk.
8
(Wordt vervolgd).
