DE ZATERDAGAVOND.
Eü ïictorlaiater.
Haarlemsch Meubelmagazijn
Gratis Bijvoegsel van Haarlem's Dagblad
Tafeldrank
Kleine Houtstraat 7,
lessen en Schulz.
Depot in Zandvoort
Kerkstraat 21
Schoen- en Laarzen-Magazijn „de Hoop"
g5 Gierstraat 38, ZWARÏ-ARENDSEN
JEfe g> €3 cl. SO jaar
Kleine Houtstraat 10 bij de Anegang.
De Eerste Ned. Fabr. v. Chem. Producten
A. DE ROVER,
EngelschssnRelgissheAnthraeiet
ATTENTIE.
Letterkundig Weekblad voor Jong en Oud.
^s.a.?p
DE ZATERDAGAVOND.
van het Koninklijk Huis der
Nederlanden.
N.B. Het YICTORIAW ATER
wordt desyerlangd ook ge
leverd in heele en halve
flessehen voorzien van
schroefsluitiug.
Verkrijgbaar by;
P. BAGGERMAN,
ia Minerale Wateren.
HAARLEM.
SSoomvervedj,
Chemische Wasscherij,
Krimpinrichting,
Machinale Tapijtreiniging en
Desinfectie.
Fabriek en Kantoor te Haarlem:
Essenstraat No 27.
Stoomgoederen binnen 3 dagen.
Verfgoederen binnen 8 dagen.
bij den Heer Kraijenoord.
"g 38 Gi©r»slSir«aa,'t 38.
ALLE SCHOENWERK VAN UITSTEKENDE KWALITEIT.
M ALLES HANDWERK. ALLES SCHERP CONCURREEREND.
<x>
Chrooinlederen Heeren-Bottines f 4.50
Chroomlederen Dames-Laarzen - 4.
H Sehoollaarzen, hontgepend, ijzersterk.
-2 SCHOENWERK NAAR MAAT. REPARATIE-INRICHTING
jq Aanbevelend,
Iieeft liet
het volste vertrouwen genoten als te zijn 't
GOEDKOOPST en SOLIEDST adres.
Meubelmakerij. Reparatie-inrichting. Stoffeerderij
Onder aanbeveling, A. BOE1EE Az.
levert tegen de laagst mogelijke prijzen kistjes fifais Stijfsel, inhou
dende netto 161/, K.G.
Zakjes Blaaw in kistjes 50 stuks.
Stukjes Potlood in kistjes a een gros en twee gros.
Patent Glans-Stijfsel in kistjes a 50 cartons.
Patent Kook-Styfsel in kistjes a 80 kilo's.
Soda-Extract in kisten a 500 stuks.
Monsters prijsopgave worden gratis en franco toegezonden
door de EERSTE NED. FABRIEK VAN CHEM. PRODUCTEN,
Amsterdam, Telefoon 1625, Kantoor Rapenbnrg 30.
Brouwersvaart 108-108a
Specialiteit in:
Halfretnootjes, Steenb olen,
Cokes tegen fabrieksprijs,
Briqnetten in soorten,
Turf. Hout enz.
Telephoon 31d (Interc.)
Eene groote zaak in Meubelen,
Bedden en Tapijten, levert onder
strengste discretie, conapleete
A. meublementen, alsook enkele
Meubelstukken op gemakkelijke
termijnbetaling volgens overeen
komst.
Br. onder No. 5732, bur. v.d. biad.
NASJiftACHlNES.
Een prachtig werkende SIN
GER-MACHINE voor f10, een
verb. SINGER rnet kast, HOOD-
ARM, voor f 12 50 en een fonkel
nieuwe verb. SINGER met fraai
gebogen kast en alle apparaten,
van i 47.50 nu voor f 25 en een
fonkelnieuwe Naaister HAND- en
TRAPMACH1NE met kast, van
f 65 nu voor f 42.50.
Gratis onderricht, 5 jaar garantie
Verhuring van Machines f 0.15 per
dag, f 0 50 per week, i 1.50 p. mnd.
J. MOERKERK, K. Vlamiugstr. 2.
Goedkoopst adres voor Reparatie
137 DIAMANT.
wagentjes hun tocht langs de „vloeren", 't Was een komen
en gaan zonder einde. Dag en nacht, zonder ophouden, werd
het werk voortgezet.
Zij verlieten de schacht en na ongeveer tweehonderd meter
langs den rand der mijn te hebben geloopen, lew am en zij aan
een schacht, die helde met een hoek van ongeveer 45 graden.
Op den top der schacht bevond zich een wagen op rails, die
in contact was met een metalen kabel, welke naar een dicht
bij gelegen machinehuis voerde.
„Moeten we dAArin zitten?" vroeg mevrouw Clayton.
„in zitten?" antwoordde de ingenieur. „Geen quaestie
van I In minder dan geen tijd zou uw hoofd er af zijn.
U moet er plat in gaan liggen. Wij zullen den bak aan
hot begin der helling laten komen, dan zult u het beter
begrijpen."
De wagen werd naar beneden gevoerd en toen hij op een
hoek van ongeveer 45 graden stond, scheen de wijze, waarop
men er zich van moest bedienen, niet zoo erg ongemakkelijk.
De beide dames namen het bovenste gedeelte van den wagen
eigenlijk meer een bak op wielen in, met haar voeten
rustend tegen een dwarsstuk, ongeveer in het midden, terwijl
de beide heeren in het. lager gedeelte plaats namen.
„Denkt er nu om", zei de heer Luttrell met nadruk, „dat
u blijft liggen en in geen geval uw hoofd opheft voor ik 't u zeg.
't Is levensgevaarlijk om zich onder het dalen op te richten.
Allen klaar?"
Een signaal werd gegeven, en plotseling scheen de grond
rondom hen bliksemsnel te rijzen. De tocht was begonnen.
Do lichten, de sterren, alles verdween. Er was niets rondom
hen dan tastbare duisternis, terwijl het eenig geluid dat werd
vernomen, was het gekners der wielen van den wagen, die
hen in pijlsnelle vaart naar de diepte voerde.
„Ik heb last gegeven om als we een diepte van 600 voet
hebben bereikt, halt te houden u kunt dan in het voorbij
gaan een blik iir (te gaTeilT werpen. Maar in geen geval het
hoofd opheffen vóór ik het u zeg", waarschuwde de ingenieur
opnieuw. A
Eensklaps meende Nellie, die de oogen open had gehouden,
(mevrouw Clayton had zoodra de daling was begonnen de
hare gesloten), een flauwe schemering van licht te bespeuren.
Na eenige seconden was het helderder, en nag een oogenblik
DIAMANT. 134
zijn van eenige schadeloosstelling. Dat kende men in Cam-
berton niet.
,,'t Is hard I" zei Ray teleurgesteld.
„Dat stem ik toe, maar het zou nog veel harder zijn ge
weest, als de zaak niet deze wending had genomen. In uw
plaats zou ik den hemel danken, dat ik er zoo genadig was
afgekomen en zoo gauw mogelijk van hier gaan. Maar dat
is toch ook immers uw plan, niet waar?"
„De courant zegt het", zei Ray lachend, „en dan zal het
wei waar zijn."
„Ja, dat heb ik gelezen," antwoordde de heer Bodley. „Maar
hebt ge uzelf er niet over uitgelaten?"
„Met geen enkel woord 1" Ik begrijp niet, hoe de courant er
aan komt
„Ik geloof, dat ik het wèl begrijp", zei de advocaat ernstig.
„Ik zou me al sterk moeten vergissen, als het niet een wenk
was om weg te gaan."
„Wat I een wenk om weg te gaan I
„Ja, ja, dat i? méér gebeurd I"
„Dan blijf ik I Ik ben daarin volkomen vrij, meen ik;
dwingen laat ik mij niet."
„Maar ik betwijfel toch, of u het verblijf hier wel zoo heel
aangenaam vindt," merkte mr. Bodley lachend op.
Ray lachte ook. Later nog eens kalm nadenkende over het
geen de advocaat had gezegd, begreep hij, dat hij de
wijste partij zou kiezen als hij zich aan zijn raad hield.
Het bezoek aan de mijn was bepaald op acht uur 's avonds.
De Claytons en Nellie zouden vergezeld worden door een der
ingenieurs, een jong Amerikaan, Luttrell geheeten, met wien
men in het hotel toevallig had kennis gemaakt. De dames
hadden den raad gekregen om de oudste kleeren aan te trek
ken die zij bij zich hadden.
Nellie betreurde het half, dat zij niet een van haar oude
korte jurken, die zij thuis tot haar veertiende jaar had ge
dragen, had meegenomen't zou haar bij deze gelegenheid
zoo mooi te pas zijn gekomen. Zij moest zich nu tevreden
stellen met een breeden zoom in haar japon te leggen, zoodat
deze niet den grond kon raken, em met de stevigste laarzen
aan te trekken die zij in haar koffer kon vinden. De dames
lachten om elkanders toilet, toen zij beneden kwamen, gereed
om te vertrekken.
tfijtffiaürt 'm MmfttriiBiftMiii iKia» niiithtv ffiTiin n
Ho. IBS,
Zaterdag 31 October.
I903.
Meest gelezen Dagblad in Haarlem en Omstrekei
Arm maar eerlijk.
Het hooge Jura-plateau strekt zich
over een afstand van verscheidene
mijlen uit en wordt slechts door eeni
ge valleien doorsneden. Hier en daar
ligt een dorpje, kleine, nederige hoe
ven liggen te midden van kleine
boschjes langs slechte wegen. Een ri
viertje stroomt diep tusschen groote
rotsblokken, juist langs die grens.
In de lente, slechts zeer kort, heeft
dit plateau zijn poëtische aantrekke
lijkheid zomens, eveneens zeer kort,
geniet men er mooie dagen in den
herfst, als 't niet mist, hoort men er
de landelijke muziek dei* herders.
Maar wat is de winter er naargees
tig en streng, een winter, die zes
maanden duurt, de wegen onbruik
baar maakt, de dorpen omringt met
een verschansing van sneeuw. Al
leen groote troepen raven vertoonen
zich dan op de hoogvlakte.
I,n hun hut, die het meest afgelegen
was op drie kwartier van elke andere
woning, was het voor het echtpaar
Perret met zijn kinderen alsof het
naar een of andere Poolstreek ver
bannen was.
Martial Perret was vijf en dertig
jaar oud, zijn vrouw was iets jonger:
de kleinen, Alcide en Justine, waren
acht en tien jaar. Martial, die een
bekwaam horlogemaker was. en die
overgespaard zou hebben zoo hij niet
zijn ouders had moeten onderhouden,
was, terstond nadat zijn ouders ge
storven waren, getrouwd met een
meisje uit de streek, een wees even
als hij. die hij van zijn jeugd af lief
had. En zij waren gedurende een
tiental jaren zeer gelukkig geweest
en beiden hadden gewerkt, hij aan
zijn handwerk, zij aan het vervaar
digen van fijn kantwerk. De geboorte
der kinderen had hun geluk nog
verhoogd en zij hadden elkaar steeds
hartelijk Hief. Hun huisje, waarop on
gelukkiglijk veel hypotheek rustte,
behoorde hun toe, het tuintje leverde
kool en aardappels op, en zij fokten
wat kippen. Daar zij weinig behoeften
hadden, konden zij behoorlijk leven.
Vrouw Alyse bleef het liefst thuis.
Martial, wandelde wat bij wijze van
afleiding en zij voelden zelfs in den
winter geen behoefte hun eenzaam
huisje te verlaten.
Zij waren in hun eenvoud geluk
kig.
II.
Plotseling echter kwam de beproe
ving. Een geheimzinnige kwaal greep
Martial aan, een kwaal, die ze eerst
verwaarloosd hadden, maar die zulke
vorderingen maakte, dat ze er wel
iets aan moesten doen. De twee
eerste geneesheeren. die ze raadpleeg
den, konden niets zekers zeggen. De
derde sprak den zieke moed in, maar
verklaarde aan Alyse, dat het tering
was, reeds in een gevorderd stadium,
een waarschijnlijk erfelijke tering,
zonder dat eenige beterschap viel
waar te nemen. Martial kon niet
meer werken en werd weldra bedle
gerig. Alyse legde zich meer dan ooit
op haai* kantwerk toe. maar de ver
dienste was gering en onvoldoende
om het huishouden te onderhouden.
Weldra sloop de armoede hun wo
ning binnen.
Het echtpaar was trotsch. Vragen
stiet hen tegen den borst. AcMereem
volgens verkochten zij alle meubelen
Stratford-on-Avon. Shakespeare's
geboorteplaats, is nipt alleen door
dien dichter beroemd geworden.
Sinds eeuwen heeft de jaarmarkt
daar de reputatie van de meest gran
dioze fuif in heel Engeland en uit
de omgeving zoowel als uit de groo
te steden stroomen er jaarlijks dui-
Geen Vegetariërs.
zenden van pretmakers heen.
Ook dit jaar werd de markt! op
schitterende wijze befuifd en voor de
van 't lollen en drinken flauw ge
worden feestelingen werd op echt En-
gelsche wijs gezorgd. Niet minder
dan dertien ossen en negen varkens i gaar is en uitgesneden wordt,
werden op straat aan 't spit gebra-1
den en bespoeld met porter door
die marktbezoekers verslonden.
Onze plaat geeft zoo'n ossenhra-
dea-ij te zien, waarbij honderden be-
geerige oogen zich reeds aan 'tmal-
sche vleesch vergasten vóór het nog
en alle voorwerpen van eenige waar
de. De dokter, de vierde, vroeg niets
voor zijn visites en deed hun zelfs
eenige hulp toekomen. Maar zij woon
den zoo eenzaam, om geregeld steun
te ontvangen, zouden ze düe hebben
moeten inroepen en daartoe waren ze
te fier.
Eindelijk verklaarde de dokter aan
Alyse. dat hij er evenmin iets aan
kon doen als zijn collega s en na een
zilverstuk in haar hand te hebben
laten glijden, ging hij heen en kwam
niet terug.
Nu de officioele geneesheer zich
onbevoegd verklaarde, bleef slechts
hulp van andere zijde over. Op den
anderen oever, niet ver van de grens
in een groot dorp. deed een plantkun
dige veel van zich spreken. Hij ge
bruikte slechts planten voor het ge
nezen van alle ziekten. Sommigen
hielden hem voor een kwakzalver,
maar de meeaten hadden veel vertrou
wen in hem.
We moeten het probeeren had
Alyse gezegd.
En op zekeren ochtend was zij er
heen gegaan.
Het was een heel eind en langs
geen gemakkelijke wegen. Langs een
brugje moest zij de rivier over en dan
langs een smal pad tusschen de rot
sen door.
Langs de geheele grens was de
dienst der douane streng georgani
seerd en op het einde van het rots
pad, dat zij volgen moest, was een
post gevestigd.
Sedert een jaar ging Alyse daar
eens of tweemaal per week voorbij.
De plantenkenner had sympathie op
gevat voor dit zwakke, maar zoo
moedig» vrouwtje^ Hij bad baar
niet verheeld, dat het geval ernstig
was, maar haar toch een sprankje
hoop gegeven. In elk geval zou men
veel geduld moeten hebben.
Alyse nam, wanneer zij op weg ging
steeds slechts een stuk brood mee.
Aan den douanepost kende men
haar nu.
Op zekeren dag, dat zij niets gege
ten had. was zij onwel geworden. De
goede douane-beambten hadden haar
opgeknapt en geholpen. Zij had' hun
haar geschiedenis in enkele woorden
verteld en waarom zij steeds de grens
over op en neer ging. Van dat oogen
blik af boden zij haar dikwijls een
glas wijn aan en zelfs noodzaakten
zij haar wol eens eetwaren aan te
nemen.
Wel. hoe gaat het ermee? riep
de brigadier haar al! toe als zij in
de verte aankwam. En allen kwamen
om haar heen staan uit vriendschap
pelijke belangstelling.
Het ging, helaas, volstrekt niet goed
en Martial verzwakte hoe langer hoe
meer en verloor den moed. In huis
was e.r "iets meer om te verkoopen
en het magazijn, waaraan Alyse ie-
verde, deed geen bestellingen meer.
En dan stond de winter voor de
deur 1
III.
Op zekeren avond had de maaltijd
bestaan uit een dun soepje van wat
groenten getrokkenvoor morgen
waren er nog wat aardappelen en dan
was er niets meer.
De zieke lag in zijn bed na te
denken en zijn kwaal verergerde door
de financieele zorgen. Zelfs hadden ze
nu eenige kleine schulden moeten
maken.
Alyse zat voor zijn bed kousen te
stoppen voor de kinderen, die met
half ledige maagjes zich bezig hielden
met een oude doos speelgoed;.
Plotseling werd er aan de deur
geklopt. Dit was iets zoo onverwachts
en ongewoons, dat allen elkaar bijna
verschrikt aankeken.
Gaat maar eens zien. zei de
zieke.
Bevend gehoorzaamde de vrouw, ze
deed de deur half open en zag iemand
staan, half boer, half burger, ddenze
niet kende.
Ben ik hier bij de familie Perret?
zei hij. En op het bevestigend ant
woord
Ik moeit u spreken.
Alyse liet hem binnen.
Het was een man van bij de vijftig,
warm in een vossenpels gewikkeld en
met een bonten muts op het hoofd.
Hij droeg een flinke volle mand,
waaruit de halzen van twee üesschen
staken.
Martial had zich half opgericht,
ongerust, evenals zijn vrouw.
Kent je me niet? vroeg de be
zoeker.
En hij noemde zijn naam.
Martial had dien naam meer ge
hoord het was de bewoner van een
der groote huizen op den anderen
oever, waar hij in hout handelde.
Men zei, dat hij zeer rijk was. Mar
tial herinnerde zich hem een paar
malen ontmoet te hebben. Hij meende
zich zelfs te herinneren, dat hij in
ongunstige bewoordingen over hem.
had hooren spreken. Klaar er wordt
zooveel gezegd zonder grond 1
Waaraan danken wij de eer van
uw bezoek, mijnheel*? vroeg hij.
Alyse had hun besten stoel toege-
