NIEUWS= en ADVERTENTIEBLAD.
Lissesciiü Bankwósniging.
et Huwelijk van
Sylviane.
ale Jaargaug
No. 6255
Verschijnt dagelijks, behalve cp Zon- en Feestdagen.
VRIJDAG 20 NOVEMBER 1903.
HAARLEM S DAGBLAD
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
ABONNEMENTEN
PER DRIE MAANDEN:
Voor Haarlem1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente)„1.30
Franco per post door Nederland„1.65
Afzonderlijke nummers0.02%
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37%
„de omstreken en franco per post 0.45
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM.
ADVERTENTIËN:
Van 15 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels 0.75, elke regel meer 0.15. Reclames 30 Cent per regel.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Kleine advertentiën 3 maal plaatsen voor 2 maal betalen.
Hoofdbureau en Drukkerij: Zuider Buitenspaarne No. 6.
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 122.
Bijkantoor: Groote Houtstraat No. 55. Telefoonnummer 724.
Hoofdakten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicitc Etrangère G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs, 31Faubourg Montmartre.
Ha&riem'g Dagblad van 20 Nov.
int o. a.
Sabetraehting van den Gemeen-
rsaö. Baitenl. Overzicht, Arr.
«htbank, Binnenl. en Stadsbe-
ihten.
NABETRACHTING
au deii Gemeenteraad.
Het klinkt onvriendelijk, maar is
arom niet minder waar, dat de
adsvergadering van Woensdag het
jrbeeld is van wat een Raadsver-
dering niet behoort te wezen. De
rhouding van de debatten tot de
[kregen resultaten doet denken aan
jonge huisvrouw, die urenlang
Me keuken staat te werken en ten
itte niets dan een microscopisch
ikje vleesch op tafel brengt, dat
'overmaat van smart nog ver-
ind is.
Heeft de lezer van het Raadsverslag
discussiën over de pensioeulijsten
it goed begrepen, dan behoeft hij
h daarover niet te schamen, daar
blijkbaar Raadsleden waren, aan
I het ook niet volkomen duidelijk
iiden wou. Misschien zou de heer
jvoet zijn denkbeeld en dat van zijn
idevoorstellers beter ingang hebben
nnen doen vinden, wanneer hij
ilaats van drie maal de bedoeling
a keer had kunnen uiteenzetten,
lar daarvoor ontbrak de tijd, die
in beslag werd genomen door
elooze stemmingen over al de
ibtenaren afzonderlijk, die de keer
jvoet en zijn medestanders alsnog
door B. en W. opgemaakte
it geplaatst wenschten te zien. En
ar het getal van die ambtenaren
lot was, waren ook de stemmingen
rijk en werkten dientengevolge
jkbaar verdoovend op den Raad.
ie anders is het te verklaren, dat
en besloot den archivaris en zijn
unct, de agenten van politie 4e
«se en de torenwachters wel op do
it te plaatsen en al de anderen niet
voorstellers waren er dan ook zóó
er verbolgen, dat zij ten slotte tegen
beele geamendeerde lijst stemden
dat daarin geen systeem meer was,
de voorzitter erkende, dat met
i'n manier van behandelen elk
iteem wel te loor moest gaan, wat
i zacht verwijt was aan zijn neef
collega, Dr. H. D. Kruseman, die
eenige was geweest, die over al de
irgestelden hoofdelijke stemming
l verlangd.
Vas het lijstje -van de heeren Bij-
it c.s. in zijn geheel in stemming
lacht, dan zou het beginsel dat
c heeren voorstonden, zijn aange-
nen of verworpen, maar de Raad
komen zijn aan de dwaasheid dat
torenwachters nu wel op de lijst
i pensioengerechtigden zijn ge-
atst en hunne mede-hooggeplaat-
J, de klokkenluider, de balken-
ders van het orgel en de horloge-
ker niet
je Raad maakte grapjes om de
Qwe verveling van al die stem-
ïgen te verdrijven.
Als de torenwachters naar bene-
vallen," zei er een tot zijn buur-
D, zinspelende op het invaliditeits-
isioen, „zijn ze toeh dadelijk dood."
De buurman deed opmerken, „dat
zij onderweg kunnen blijven haken,"
waarop een ander erkende, „dat zij
nu in elk geval victorie kunnen bla
zen van hun toren." Er kwam ten
slotte zulk een algemeen besef in den
Raad van de dwaasheid van dezen loop
der zaken, dat de Raad er kitteloorig
van werd, een begrijpelijk zielkundig
verschijnsel. De discussie over het
punt van voeding en kleeding van
schoolgaande kinderen droeg daar het
kenmerk van en de heer Hugenholtz
gaf er aanleiding toe.
Dit Raadslid tracht in kalme oogen-
blikken opportunist te zijn. Met
andere woordenhij tracht te ver
krijgen wat er op een zeker moment
te bereiken valt, waarschijnlijk voor
oogen houdende, dat wie het onderste
uit de kan wil hebben, vaak het
deksel op den neus krijgt. Dit is hij
evenwel alleen schriftelijk, mondeling
is hij een en al principieel, zoo zelfs,
dat hij den heer Schram te lijf ging,
alsof we inplaats van in de Raads
vergadering, op een openbare meeting
zaten, waar het er om ging den po-
litieken tegenstander te verslaan.
Had de heer Hugenholtz vooruit blijk
baar ingezien, dat hij alleen op het
gebied van kleeding iets zou kunnen
bereiken en daarom een zeer kalm
gesteld voorstel ingediend, was hij bij
zijn eerste toelichting nog dankbaar
gestemd tegenover de Commissie voor
voeding, naderhand dreef hij op den i
snellen stroom van zijn welsprekend
heid zoodanig af, dat hij er zelfs der
Commissie een verwijt van maakte,
dat zij niet eerder de uitdeeling van
kleederen ter hand had genomen en
zich verdiepte in beschouwingen over
te weinig maaltijden per week en het
ontbreken van maaltijden op Kerst
dagen, waarvoor blijkens een ant
woord van den heer Kleijnenberg
een heel andere reden bleek te bestaan,
dan het geldgebrek dat de heer Hugen
holtz noemde, namelijk het feit, dat1
de kinderen op die dagen niet komen»
Verschillende leden waren dan ook
door zij n opmerkingen zóó geprikkeld,
dat zij het voorstel van den heer Van
de Kamp om de discussiën te sluiten,
van de hand wezen, alleen om die
opmerkingen te kunnen beantwoor
den. Niet om invloed te oefenen op
het resultaat, want iedereen begreep,
dat na de mededeeling van den
heer Kleijnenberg over de plannen
der Commissie voor kindervoeding
zoowel het adres van het Haarlemsch
Arbeiders-Secretariaat als het voorstel
van den heer Hugenholtz zouden
worden afgewezen, wat dan ook ge
schied is.
Inmiddels marcheerden de wijzers
van onze horloges rond. Het bleek
steeds duidelijker, dat alleen de honger
den Raad tot den aftocht zou kunnen
dwingen. Dit moment kwam te kwar
tier over zessen, zoodat we mogen
zeggen, dat in de laatste maanden
geen middagvergadering zoolang heeft
geduurd en zooveel aanhangige zaken
onafgedaan heeft gelaten. Van de 22
punten, die de agenda rijk was, zijn
er 14 overgebleven.
De eenige aangename indruk die
mij dan ook van deze vergadering is
bijgebleven, is het succes, dat de heer
Kleijnenberg heeft behaald met zijn
poging, om de zaak der kleedingver-
schaffing te bevorderen buiten het
door velen niet gewenschte directe
optreden der gemeente, om en in
verband hiermee, dat de Commissie
tot het uitreiken van voedsel, de taak
voor de verschaffing van kleederen
daarbij op zich heeft durven nemen,
een taak waarvan ieder gevoelen
moet, dat zij buitengewone zwarig-.
heden meebrengt.
Aan die Commissie komt daarvoor
een woord van hulde toe. j
Moge het haar niet aan steun ont
breken.
Buitenlandscb Overzicht
Het voornaamste nieuws van heden
is wel het tot stand komen van het
tractaat in zake het
PANAMA-KANAAL
tusschen de Vereenigde Staten en de
Republico del Isthma. Gisteren heb-
ben minister Hay en de Panama'sche j
gezant Bunau Varilla de overeenkomst j
te Washington geteekend. De repu
bliek der Ver. Staten koopt het recht
het kanaal te graven voor een som
van tien millioen dollars te betalen
aan de nieuwe republiek Men hoopt,
dat deze ee.n deel dier som aan Co- j
lumbia zal afstaan ter voldoening van
haar aandeel in de Columbiaansche
schuld. Daarmee zou dan de laatste
band tusschen de moeder-republiek en
lief lastige kind, dat op eigen beenen
wil staan, verbroken zijn.
Ze zijn er, de toasten van de> Konin
gen
EDWARD en VICTOR EMANUEL
en kenmerken zich door groote harte
lijkheid. De politieke waarde ervan
is nihil, zoodat we ze hier weerge
ven, zonder meer.
Koning Victor Émanuel, een dronk
instellende op zijn gastheer, zeide dat
steeds aangroeiende gevoelens van
sympathie en vriendschap Italië en
Engeland vereenigden. Deze gevoe
lens vormen, zeide de Koning, een
overlevering bij mijn volk voor mijn j
regeering zijn zij een belangrijk deel;
van haar politieke gedragslijn, welke
evenals Engeland's politiek gericht is j
op het bevorderen van den vrede en
de beschaving.
Koning Edward de gezondheid drin.
kende van de Italiaansche majestei
ten, zeide zich nog alsof het gisteren
gebeurde het bezoek te kunnen her- j
inneren van den beroemden grootva-!
der van koning Victor Emanuel, AS j
jaar geleden.
Op dat tijdstir. zeide de Koning, wa-j
ren wij in oorlog. Onze legerB stre- j
den naast elkander. Het is, God zij
dank, thans vrede, en het doel van i
onze regeeringen is, dien vrede te
handhaven, en met elkander te wer-
ken op den weg van vooruitgang en
beschaving.
De Koning maakte een toespeling
op de hartelijke ontvangst, hem te
Rome ten deel gevallen, er bij voe- j
gend. dat hij overtuigd was dat het
volk hartelijk zijn vriendschappelijke
gevoelens zou uiten, als de majestei
ten Londen bezochten
De Italiaansche minister van buiten-
landsche zaken Tittoni heeft in een
onderhoud met een medewerker van
Reuter gezegd, dat Italië's politiek
gegrondvest bleef óp het drievoudig
verbond. Het kabinet zou zijn uiterste
best doen ter ontwikkeling en bevesti
ging van de vernieuwde hartelijke be
trekkingen met Frankrijk. Wat Enge-
land betrof, koning Victor Emanuel
vertoefde daar als de hooggeplaatste
tolk der algemeene gevoelens van sym
pathie en vriendschap van het Itali
aansche volk. Ook in die Middelland-
sche Zee en in Afrika bleef Italië's
politiek in volkomen overeenstemming
met die van Engeland.
De
OOSTENRIJKSCHE
premier von Koerber heeft ditmaal al
even weinig plezier van zijn redevoe
ring als een vorige maal, of eigen
lijk nog minder. Verwekte hij toen
alléén de verontwaardiging der Hon
garen, nu komen zijn landgenooten
er tegen op, dat hij te vriendelijk te
genover Hongarije is geweest door te
zeggen, dat de aan dat land gedane
concessies in de leger-kwestie wèl ver
een igbaar zijn met de eenheid van
het. leger.
Men moet echter volstrekt niet den
ken, dat de Hongaren nu ook maar
eenigszins ingenomen zijn met von
Koerbers tegemoetkomende houding.
Men hoore slechts wat de
HONGAARSCHE
premier Tisza in de Kamer heeft ver
klaard op verlangen van verscheiden
sprekers, die zijn meaning wenschten
te vernemen over betgeen gisteren ge
zegd. is door 'v. Koerber.
Tisza zeide. dat de opmerkingen
van den Oostenrijkschen minister
president. over de constitutioneele
rechten van Hongarije slechts uitin
gen waren van een aanzienlijken
vreemdeling die slechts oppervlakkig
in dit onderwerp thuis was. Tisza kou
die uitingen niet prijzen. Overigens
waren Tisza's gevoelens over de rech
ten van de Kroon erkend door den
eenigen persoon die het recht bezit,
den toon aan te geven in deze kwes
tie. De samenstelling van het Kabi
net was op dien grondslag geschied
en bij een zoo duidelijken staat van
zaken kon Tisza slechts zeer koeltjes
het oordeel opvatten van lieden, die.
niet bevoegd zijn en geen meening
•over dit onderwerp hebben uit te
spreken. (Daverende toejuichingen.)
Dat klinkt al heel minachtend over
den minister-president van den broe-
derstaat en blijkens de toejuichingen
was de Kamer het er mee eens.
Stadsnieuws
Haarlem, 19 November 1903.
DUBBEL KWARTETT.
zeer op uiterlijk effect berekende
Trauergesang van Blumner had
nu minder schoon altijd nog te
veel te lijden onder het drukkend
gewicht der al te sonore altgeluiden,
zoodat de fijne, gelijkmatige nuan
ceering beter kon worden genoten-
Solisten van den avond waren de'
dames A. v OtterbeekBastiaans enj
Pb ine Lignac benevens de heer Frans j
Andreoli. De eerste hoorde ik met:
prachtig altgeluid een paar liederen
zingen. Liever had ik willen zeggen
voordragenmaar Mej. v. O. B. gaat,
blijkbaar nog te veel op in wat de
natuur haar schonk, dan dat zij de
gaven der kunst reeds ten volle zou
waarcTeeren.
De beide andere solisten hoorde ik
piet als zoodanig tenzij in enkeie
trekjes van het kwartet uit Men
delssohn's Lauda Sion. Het hier
gepresteerde gaf in ieder geval een
goeden dunk van stemmiddelen en
muzikaliteit wat trouwens ook ten
opzichte van den kwartet-bas, den
heer J. v. d. Kun, kan gelden.
De heer J. G. v. Meel,, de artistieke
le.ider van dit uitgelezen gezelschap,
heeft in zijn kalme, duidelijke directie
opnieuw getoond een betrouwbare
gids, een kunstenaar van smaak en
routine te zijn.
PHILIP LOOTS.
Met veel genoegen woonde ik
Woensdagavond een deel der tweede j
uitvoering bij van hot Gemengd Dub-1
bel-kwartet. uit Den Haag, dat ditmaal
voor een even klein of nog kleiner ge-
tal toehoorders zong dan den eersten1
keer. Enfin, daaraan schijnt voorloo. I
pig hier niets te veranderen. Een1
„buitengewoon concert", van dit of'
dat staat nu eenmaal niet op het'
dienstlijstjc- van het Haarlemsche
concertpubliek en dus blijft lietj
Haarlemsche concertpubliek stilletjes j
thuis.
De uitvoering zelf was behoudens
de salonnummers een herhaling
van de voorgaande. Enkele numm'ers
slaagden misschien iejs minder, an
deren daarentegen nog beter. Zoo
sprak mij het jubelende „Cantate Do
mino" van Hassler nu meer aan dan
de vorige maal. Ook Palestrina's,,0
bone Jesu" scheen mij nog inniger
voorgedragen en liet dankbare, wat te
De vergadering van crediteuren
der Lissesche Bankvereeniging had
Woensdagmiddag in het Paleis van
Justitie plaats. Tegenwoordig waren
109 crediteuren.
Het doel dezer bijeenkomst was om
der Rechtbank te verzoeken eene de
finitieve surséance te verleenen
aan bovengenoemde' Bank voor den
tijd van 6 maanden, ingaande 6
Sept. j.l.
Namens een Comité uit de schuld-
eischors trad op Mr. P. Peelen uit
Amsterdam, die aan de Rechtbank
eene officieel© verklaring overlegde,
waarhij crediteuren om een faillisse
ment te trachten te verhinderen, zich
verbonden om f102.800 bijeen te bren
gen om daarmede het tekort te dek
ken en bovendien verklaarden genoe
gen te nemen met uitbetaling van 50
pCt. hunner vorderingen in geld en
50 pCt. in aandeelen van de nieuwe
Bank om het. bestuur zoodoende in
de gelegenheid te stellen met dat geld
weder aan het werk te gaan.
De 50 pCt. van crediteuren, vormen
de een som van een ton gouds, is
daartoe voldoende.
Voorls wees spr. er op, dat de con
clusie van het rapport van den heer
Reiman luidde afwijzend te beschik
ken op de surséance-aanvraag, alleen
omdat er toen nog f60.000 aan het
garantie-fonds ontbrak. Thans hoopte
spr.dat de heer Reiman. nu dit laat
ste ruim een ton bedraagt, zijne con
clusie zou wijzigen, waarmede hij
den crediteuren een grpoten dienst
zou bewijzen.
De heer Reiman verklaarde hierop,
dat. wanneer hij geweten had, dat de
crediteuren 100 pCt. uit den boedel
zouden krijgen en er nieuw bedrijfs
kapitaal was, dau zou hij bepaald ge
adviseerd hebben de surséance toe te
staan, daar hij nu de Bank in staat
acht binnen korten tijd aan haar
verplichtingen te voldoen.
Baron van Hardenbroek, één der
meest geïnteresseerden, vestigde nog-
maals den nadruk er op, dat als don
gratuit een bedrag van f 102.391.955
aanwezig was. waardoor de zaak in
het belang der geheele bollenstreek
kan worden voortgezet. Voorts wees
spr. er op. dat crediteuren verte-
woordigende een bedrag van f180.000
reeds de vorengenoemde overeenkomst
aangaande de 50 pCt.. in aandeelen en
50 pCt. in geld hebben aangegaan,
t Zou ook jammer zijn wanneer de bol
lenstreek de dupe zou zijn gewórden
van fouten door anderen begaan. De
Lissesche Bank zal op g;oede grondsla
gen worden gevestigcTen z. i. zooveel le
vensvatbaarheid hebben, dat binnen
enkel© jaren het garantie-fonds kan
worden terugbetaald. Dringend ver
zoekt spr. dan ook der Rechtbank de
definitieve surséance te verleenen.
Mr. Tideman. als curator in het fail
lissement der Noord- en Zuid-Hol-
landsche Bank, beantwoordde eenige
vragen door den heer Fr. Schaap tot
curatoren dezer Bank gericht, en
zeide, dat curatoren genoegen nemen
met integrale uitbetaling van het
kleinere bedrag, ongeveer f 50.000, zoo
de Rechtbank de definitieve surséance
van betaling toestaat.
Nadat geen der aanwezige crediteu
ren zich tegen de definitieve surséan
ce bad verklaard, bepaalde de Recht
bank de uitspraak op Donderdagoch
tend te 10 uur.
De Haariemsche Rechtbank deed he
den uitspraak inzake de gevraagde sur
séance van betaling der Lissesche Bank-
vereeniging.
De Rechtbank overwoog dat 113 schuld-
eischers, vertegenwoordigende een be
drag van 1356.280.83' het verzoek door
de Directie der Bank daartoe igedaan,
hebben gesteunddat het vooruitzicht
op volledige betaling aanwezig is, en
verleende de surséance voor den tijd
van 6 maanden, ingaande op den da
tum, waarop de voorloopige surséance
werd verleend, n.l. 10 Sept. 1,1.
Verkeerswegen in. de Meer.
Onze correspondent schrijft:
Veel is in den laatsten tijd gespro-
ken, door voor- en tegenstanders van
jdo spoorplannen door Haarlemmermeer,
over de verkeerswegen in die gemeente.
De tegenstanders meeneo dat Haarlem
mermeer niet zoo geïsoleerd is en in 't
bezit van prachtige waterwegen, waar-
door 't verkeer zeer wordt vergemakke-
i lijkt. De waarheid is, dat in de richting
j Aalsmeer Hoofddorp een i'nundatieka-
jnaal is, verbonden door een sluisje,
waardoor scheepjes met weinig diep
gang, in de gelegenheid zijn in de
Hoofdvaart van Haarlemmermeer te ko-
|inen. De verkeerswegen te land zijn
Inog zoo primitief mogelijk. Op Amster
dam, van Hoofddorp rijdt 4 maal in de
iweek eene omnibus, waarmede men
J 's morgens vertrekt en 's avonds zeer
laat weerkeert. Dan een dagelijksch
verkeer van Hoofddorp op Haarlem en
eindelijk een dienst van Hoofddorp op
I Aalsmeer. Hierop rijdt 3 maal daags
'vice-versa een wagentje, waar de pas-
sagiers veelal ingepakt worden en zoo
inaar het één uur verwijderd bootstation
rijdt. Dit zijn de verkeersmiddelen van
eene gemeente gelegen in 't voornaam
ste gedeelte van Noord-Holland met
eene bevolking van 17000 zielen.
T«nllietoii.
Naar het EngeUch van
ARNOLD BENNETT.
Forrest, zei Arthur.
i klerk keek een papier in.
Arthur Forrest en Sylviane Drew?
Ja.
Hierheen. U is vroeg, maar dat
i er niet toe. zei de klerk vroolijk.
!e vier traden een kamer achterin
huis binnen, die er uitzag als een
loor Twee ambtenaren zaten er
een lessenaar. De klerk gaf zijn
els inlichtingen.
Laten de twee partijen vooruit
en. Hebt u de toestemming, mijn-
rForrest?
5 twee ambtenaren keken het do
cent scherp door.
Hier moet een vergissing wezen,
een hunner. Sylvian© Drew staat
held als een weduwe.
Terwijl keek hij met onwillekeurige
bewondering naar het jonge meisje,
terwijl zij daar met een blos en een
weinig zenuwachtig, vóór hem stond.
Dr. Colpus kwam naar voren en
wenkte den ambtenaar even ter zijde
Het is geheel in orde. fluisterde
hij, mevrouw Drew is weduwe. Zij is
getrouwd geweest op haar zeventien
de jaar. Een verschrikkelijk drama...
wees zoo goed en spreek, als het kan,
niet over de zaak.
De ambtenaar maakte een toestem
mend gebaar. Hij had reeds twintig
jaar lang huwelijken ingeschrevenen
toonde zich dus verbaasd over niets.
Een oogenblik later waren Arthur
Clinton Forrest en Sylviaffe Drew
man en vrouw.
Willen dó getuigen teekenen?
vroeg de klerk.
Dr. C.olpug en me'vrouw Cavalossi
gingen naar de lessenaar.
Familie van bruid en bruidegom?
vroeg de jongst© ambtenaar.
Neen, zei Dr. Colpus.
Familie van bruid of bruidegom?
herhaalde de ambtenaar werktuige
lijk.
-- Tk ben de moeder van de bruid,
zei mevrouw Cavalossi.
Deneem mij niet kwalijk
wat zei u
Ik ben de moeder van de bruid.
Teeken hier. als het u belieft, zei
de ambtenaar laconiek, maar de bei
de ambtenaren keken aandachtig naar
de schitterende dame. Het was inder
daad voor hen een dag van verrassin
gen Later, toen zij alleen waren,
spraken zij levendig over de schoon
heid van deze moeder en dochter, die
dien morgen hun kantoor hadden be
treden.
Is het afgeloopen? vroeg me
vrouw Cavalossi.
Geheel afgeloopen, antwoordde
Dr. Colpus en de jonge man en vrouw
lachten, eenigszins verlegen.
En ik heb niet eens een enkel be
vel behoeven te geven, zei mevrouw
Cavalossi. Laat ons terugkecren.
Mijn ontbijt, zei de dokter, en
smakte met de lippen.
Zij reden terug naar het hotel en
het ontbijt, dat in de eetkamer van I
mevrouw Cavalossi's particuliere ver-
trekken werd opgedischt. was zoo uit
gebreid en smakelijk als Dr. Colpus
maar had kunnen vernachten, het
geen hij trouwens verschillend© ma
len erkende. Arthur en Sylviane had
den weinig te zeggen, maar mevrouw
Cavalossi en de dokter wedijverden
met elkander in de geestigheid en
vroolijkheid van hunne gesprekken.
Het maal ging voorbij met de snelheid
van een droom.
Ik drink op de gezondheid van
mijnheer en mevrouw Forrest, zei
de dokter opstaand© en met zijn glas
in de hand.
Geen speeches, riep mevrouw Ca
valossi. Tot dusver is, op mijn bij
zonder verlangen, de bruiloft zonder
eenige formaliteit geschied en dat zou
ik wenschen. dat zoo bleef.
Lieve mevrouw, ge maakt miij
wanhopig. Al twintig minuten heb ik I
over deze speech zitten denken en nu
wordt mij zelfs verboden, die uit te j
spreken
Vriendelijk glimlachende klonk hij J
met het jonge paar.
Voor mijn vrouw en mijzelf dank
ik u hartelijk, dokter, en toen was het
ontbijt over.
Hoe laat gaat de trein van Cha
ring Cross? vroeg Sylviane.
Twaalf een en veertig, antwoord
de mevrouw Cavalossi vóór Arthur
iets zeggen kon. Binnen een kalf
uur moet ge vertrekken. Misschien is
het goed. dat ge u maar gereed maakt,
Syhiane. ik iieb nog iets tot Arthur
te zeggen. Wij zullen in den salon
gaan.
Ja mama, zei Sylviane en ver
dween.
Nu Arthur, begon mevrouw Ca
valossi. toen zij in den salon waren
en stak schertsend haar vinger op.
Ja mama. antwoordde hij. haar
voorbeeld volgende en kinderlijk de
handen ineenslaande. Wat zijn de
moederlijke raadgevingen?
Je bent nu een getrouwd man, j
Arthur.
Dat weet ik, maar het schijnt t©
schoon om waar te zijn.
Geloof je dat? vroeg zij en Ar
thur zag haar oogen schitteren. Hij j
knikte zonder t© spreken.
Toch is het waar, zei ze, maar
het huwelijk is een zeer alledaagsche
zaak.
Dat zal mijn huwelijk niet zijn.
Haar oogen bliksemden opnieuw.
Misschien heb je gelijk, zei ze
Maar laat mij tot de zaak komen. Je
weet alles van het groote drama in
Sylvïanes leven. Zij was nauwelijks
zeventien, toen dat voorviel en zij
schijnt bet te hebben vergeten, maar
in werkelijkheid is dat zoo niet. Waak
over haar Arthur. Ik weet wel, dat
alle schoonmoeders dat tot hun
schoonzoon zeggen, maar in dit ge
val is daarvoor een bijzondere re
den.
Ja, ja, zei hij ernstig, u kunt op
mij vertrouwen, mama.
Dat weet ik. Arthur. Toch is het;
goed om je er aan te herinneren, daf i
zij een jong en teeder meisje is. En
nu de tweede zaak.
Ik wacht.
Je moet een testament maken.
Nu
Zeker, dat is de geschikste tijd.
Het is je plicht. Wie weet. wat er kan
gebeuren.
Zeker, voegde de dokter er ern
stig aan toe.
Er kon natuurlijk geen sprake van
zijn. dat je een som op mijn dochter
vastzette. Ik vist dat toen je mij Syl
viane vroeg. Arthurje vertelde mij
ronduit den toestand van je financiën,
maar toch moet je nu een testament
maken ten gunste van je vrouw.
Met plezier. zei Arthur. Ik heb
een jaargeld van 400 pond. dat na
tuurlijk bij mijn dood eindigt. Zal ik
dat aan Sylviane vermaken
Zij hief de hond schertsend op.
Houd toch je arme schoonmama
niet voor den gek. Later zou je iets
kunnen bezitten, het is zelfs mogelijk,
dat je iets zou kunnen verdienen,
hoewel ik mij verbeeld, dat je beroep
van kunstcriticus niet bijzonder voor-
deelig is.
Dat is waar. zei Arthur, maar ik
wil aan Sylvian© alles nalaten, wat
ik bezit of zal bezitten.
Dat is juist wat ik bedoelhier
is een pen, er is niet veel tijd over.
Wat moet :k schrijven vroeg hij,
terwijl hij met de plechtigheid, die de
gelegenheid voorschreef ging zitten.
(Wordt vervolgd.)
