Haarlemmer Halletjes.
4
DE ZATERDAGAVOND.
te voet gaan en nog nooit nan het
.records verbeteren" hebben gedaan.
De scène wordt afgespeeld tusschen
een automobielfaTbrikant en een sports
man.
De sportsman ..Meneer, ik h»eb mij
uit mijne drukke zaken teruggetrok
ken, ik heb mijn schaapjes op het
droge, en nu is rniijn vurigste wensch,
alle tot nu toe besltaande records te
slaan. U moet mij daarom een auto
mobiel leveren, die 180 K.M. in het
uur aflegt."
De fabrikant..Drommels! ik..."
De sportsman ..Op den prijs kom!
't niet aan Wat moet zoon renner
kosten
De fabrikant: ..Nu, laten we zeggen
50.000 frahcs. Maar u moet. toch
eens even nadenken. Met zulk een.
automobiel zult u niet alleen het re
cord, van elke snelheid slaan, maar
ook heit record van alle ongelukken
De sportsman..Dat is hijzaak!"
De fabrikant..Meneer u moet u
de zaak goed voorstellen. Naar onze
berekening ligt liet geval zoo Rijdt
men 30 K.M. in een uur. met de snel-
Varkenstransport te Cork.
dige, philosofische en letterkundige
werken, welke in China waren ver
schenen en handelden over astronomie
astrologie, aardrijkskunde, geheime
wetenschappen, medicijnen, gods
dienst, geschiedenis, biographic en
i kunst. In liet jaar 1502 werden
honderd schrijvtrs aan het werk gezet
om twee afschriften van het werk te
maken; zij kwamen daarmee klaar in
1567. Een van deze afschriften en het
origineel verbrandden, toon in 1664
Pekingingenomen en de Ming-dynastie
I omvergeworpen werd.Toendeorde was
hersteld, bleek, dat2422 boeken, ontbra-
j ken welker inhoud voor altijd verloren
was. De 20455 overgebleven boeken
werden geborgen in de keizerlijke
academie, den 1-Ianlin-Yuan, die aan
den noordkant van het Engelsche
gezantschap in Peking lag. Tijdens
het beleg der gezantschappen in 1900
staken do Chiueeschc soldaten dit
hooge gebouw in brand, hopende zoo
doende do vreemdelingen te kunnen
dwingen het Engelsche gezantschap
te verlaten, en zoo werd de grootste
I verzameling van de Chineesche litte
ratuur, daaronder ook de ,,Kncyclo-
En Ierland.
(Bij de platen).
Een Zaterdag a?on dpi aatjo.
Do welwillende lezer zal zich kunnen
verplaatsen in de verbazing die som
uiige onzer medeburgers beving, toen
Woensdagmorgen een rijtuig voor hun
deur stilhield', de koetsier van den bok
klom en. nadat hem op zijn bellen dc
deur was geopend, aan de dienstbode
vroeg of hier de versteende man ook
was, want dien moest hij halen.
Dat gebeurde in de Bloem hofstraat.
Geen van do vlijf families, die daar
wonen, kon den zoekenden koetsier
don versteenden man leveren, noch
lienx informatie geven over de vraag,
waar dit natuurwonder dan wel we
zen kou Hoe de koetsier op het denk
beeld kwam, dat de man in dc Bloeni-
hofstraaf moest verblijven, is niet
duidelijk geworden Misschien achtte
hij zoo'n natimrwonder wel op zijn
plaats in zoo'n stille straat.
Toen niemand hem aan den steenon
man helpen kon, klom hij maar weer
op zijn hok en reed weg. in een toe
stand van blijkbaren wanhoop. Oog
getuigen beweren zelfs, dat ook het
paard in do war was en, uit moede
loosheid, zijn linkerpooten rechts neer.
zette en zijn rcchterpooten links.
Naar ik hoor moeten we eigenlijk
niet van een. versteenden, maar van
een verbeenden man spreken. Mijn
neef Wouter hoeft dat van eeai medi
cus gehoord, die den man op een
vergadering van Haarlemsche genees
kundigen gezien hoeft, ,,Je altijd goed
en precies uitdrukken, vriend", zei
hij vermanend en hoe pedant dat ook
wezen mag, gelijk hoeft hij. Deden we
dat allemaal, dan zou het Algem, Ne.
dorlandsch Verbond da zaken wel
gauwer klaarspelen, dan het haar nu
mogelijk is. Hoe vindt de lezer het
(om maar eons een enkel voorbeeld
te noemen) dat het dividend van de
Koninklijk Nederland sche Papierfa
briek te Maastricht aangekondigd
wordt infrancs? Misschien zal
iemand antwoorden, dat deze fabriek
aandeelhouders in België heeft, maar
dat kan mij niet schelen. Die moeten
dan manr uitrekenen, hoeveel francs
gelijk zijn aan zóóveel guldens, maar
de. Kon. Noderlandscho Papier
fabriek behoorde alleen van I-Tolland-
schc munt te spreken. Of zullen we
voortaan gewagen van den Neder-
landschen I.ion, als we het hebben
over ons Rijkswapen Een Engelsche
onderneming, die Hollandsche aan
deelhouders had, zou er niet aan den
keu om haar winstcijfer in guldens
te noemen Wat dat betreft kunnen
wij van de Engelschap hoe onsym
pathiek zij als natie ons mogen wezen.
nog heel wat Ie eren
Niemand is te oud om to loeren, zei
de beroemde schrijver Hoo-hoet-ie-ook-
weer, niet den overweldigenden na
druk dien we uit zijn verzamelde ge
schriften zoogoed hebben loeren ken
nen, Vandaar dan ook, dat ik mij gre
tig tot luisteren zette, toen mijn edele
neef Wouter miij oen Indiaan sche ge
schiedenis wou vertellen.
„Is het oen leerzaam verhaal vroeg
ik v oorzichtigbeidshalve
„Buitengewoon", zei hij. „en het is
bovendien volkomen toepasselijk op
bestaande toestanden."
Begrijpende, dat ik deze overschoo-
ne gelegenheid in belang van mijn
opvoeding en ontwikkeling niet mocht
laten voorbijgaan, luisterde ik aan
dachtig toe.
„Diep in dc prairieën van Amerika"
aldus begon Wouter, „daar waar het
wuivende gras zelfs den mensch ver
bergt en de antilope in bevallige vlucht
hare vijanden onttanelt, daa.r huist de
stam der Apachen. Hun hart is fier,
hun vuist is snel, hun oog is scherp.
Teder hunner zou op het oogcnblik dat
dit noodig mocht zijn. als aanvoerder
kunnen optreden. En toch. daar zij
weten, dat er orde moet zijn en ge
zag. kiezen zij zich om de zes jaar
een raad van wijzen, die in belangrijke
aangelegenheden beslist en waaraan
do andere leden van de.n stam zich
moeten on dier werpen. Deze Raad der
Wijzen moet om de zes jaar worden
herbenoemd
„Net ais onze Gemeenteraad", viel
ik hem in de rede.
..Worden herbenoemd", herhaalde
hij. „Nu waren er in den stam der
Apachen twee partijen, de eenc die
behoudens verbeteringen deal togen
woordigen toestand nog zoo kwaad
niet vond en dc. andere, d;ie opeen
paar kleinigheden na den heelen
tegen woordigen toestand Het onderste
boven wou keeren
„Wat lijken die prairie&n toch veel
op onze eigen samenleving", merkte
ik op.
Wou keeren", herhaalde Wouter.
leland., het door oeconomische mis
standen uitgemergelde deel van het
ri]k van Groot-Brittan je, heeft dezer
dagen bezoek ontvangen van koning
Edward en zijn gemalin.
En feestelijk zijn ze er ontvangen,
arm en rijk heeft als overal Iron
wens bij zulke bezoeken luide go
juicht, en de reis is een ware triomf
tocht geweest.
Dp tal van wlijzen heeft het konings
paar, dat trouwens aan Ierlands el
lende bitter weinig verbeteren kan,
sympathie weten "te wekken.
Kerken en hospitalen armhuizen en
arbeiderswoningen werden bezocht, en
vorstelijke giften aan de armen der
verschillende plaatsen geschonken.
Wij geven hierbij een paar kijkjes,
één op 't platteland en één in Cork,
de stad, welke het koningspaar hei
laatst bezocht.
Dat Ierland groalcudeels van vee
teelt bestaat, doen beide plaatjes ver
moeden, en terecht. Een vreemd ge
zicht moet het voord rij ven van een
kudde varkens zijn vooral voor een
Hollander, die meer gewend is een
kudde menschen bezig te zien. als er
één varken te voet moet worden ge
transporteerd.
Het grootste boekwerk van
de wereld.
Het officieele rapport over den
Amerikaanschen burgeroorlog, samen
gesteld en uitgegeven in opdracht van
het congres der Vereenigde Staten, is
een zéér groot werk: het bestaat uit
130 deelen ieder van 1000 pagina's, met
2000 illustraties en een atlas met 178
kaarten. Maar er heeft een nog veel
grooter werk bestaan in China, Het
was de „Encyclopaedia Maxima",
de „Yung-lo-Tatien" die uit 22,788
boeken bestond, samengevat, in 11,100
deelen. Dit werk werd op bevel van
den tweeden keizer der Ming-dynastie,
Kunglo, voorbereid, onder leiding van
den groot,en geleerde Hsieh Chin. Hij
zette het werk op met verscheidene
onder directeuren cn een staf van
2169 personen, critici, lezers en kopi
isten. Het werd in het jaar 1303
begonnen en in 1407 voltooid. Na dien
tijd werd er niets meer uan toegevoegd.
De encyclopedie bevatte een bloem
lezing uit alle klassieke, geschiedkun-
Veemarkt tejGalway.
paedia Maxima", door het vuur ver
nield. Honderden deelen werden later
tusschen de puinhoopen gevonden
eenige vreemdelingen wisten enkele
deelen machtig te worden, maar de
„Yungol-Tatlen"is voor altijd verloren.
Een record.
De „Figaro" geeft in een amusante
dialoog een bespotting op de telkens
grooter wordende zucht records to
slaan, zonder ook maar eenlgszins re
kening te hou den met do passanten,
die in den eenvoud huns harten, nog
held van een achtbaar familievader,
dan riskeert men hoogstens de kans,
dat men bij eene aanrijding een paar
kleine 0nitvellangen_opl0opt. Rijdt men
60—80 K.M.. dan breekt men bij een
aanrijding armen en hemen."
De sportsmanIs 't andere niet
De fabrikant„Rlijdt u evenwel 180
K.M. per uur, dan komt een tot nu
toe geheel onbekende soort van onge
lukken. het. automobiel on gel uk. Het
geviolg van deze snelheid kan alleen
zijn afgerukte ledematen en een on
herkenbaar verminkt lichaam."
Curieu83 Verzameling.
't Is een vroolijke tafelronde, die
daar in de hut op dc terp bijeenzit.
Lustig gaan de drinkhoreas rond en
onderwijl vertellen de gasten hun
jachtavonturen.
Hoe zij den rutgen, grim magen beer
met hun st.rijdak.st te 'Vieillen wisten
en. hoe zij d'en wilden oeros doodden
met één speerworp. En straks, als het
bier de drinkers wat moer heeft ver-
|Bij^de Germanen.
hit en opgewonden, zullen de dobbel
steen en rollen over de ruwe tafel en
zullen ze alles op 't spel zetten tot
hun vrouwen cn kinderen toe. Maar
daar opeens treedt een jongeling,
's gastheers oudste zoon, de woning
binnen Eu dat brengt do gasten tot
andere gedachten. Zij vertellen nu
van hun jeugd en van hun eigen jon
gens en ten slotte kan de gastheer '1
niet langer liooren.
Ook zijn jongsten zoon moeten ze
zien.
En blij toont de moeder het blanke,
blonde knaapje. Vol trots staart papa
op zijn telg en vriendelijk kijken ook
de drink-, jacht- en krijgsmakkers,
op één na, die 't heerlijk brouwsel
sr.dt boven allo kinderen ter wereld.
De spoilsman„Voor den duive»,
dat is waar ook I Maar rijden wil ik
toch
De fabrikant„Bravo Bravo Maar
ik wil u een voorstel doen, waarbij
alle zwarigheden uit den weg zullen
worden geruimd, Ik zal u een auto
mei 180 K.M. snelheid; leveren. Als u(
nu 180 K.M. per uur rijdt, is dit 90
per half uur, 45 per kwartier, en 3
K.M. per minuut, I' behoeft dus maar j
een seconde te rijden, dan hebt u elk 1
record geslagen en behoeft u niet
bang te zijn voor ongelukken."
De vrouw van een boekverkooper 1 Toen de elfde kwam noemde hij dien
schonk hem elf zonen. De goede man'Finis,
noemde hen achtereenvolgens Primus, Maar het was de laatste niet, er kwam
Secundus, Tertius enz. tot Decimus, ring een dochter en die noemde hij Errata
Het museum van onbestelbare brie
ven zal op de wereldtentoonstelling te
St. Louis (1904) te bezichtigen zijn.
Hel zal bestaan uit de voorraden van
de afdeeling voor onbestelbaar ge
bleven postzaken, welke door de pos
terijen der Vereenigde Staten tot een
leerrijke verzameling zijn bijeenge-
gegaard. Hiertoe bchooren niet alleen
verschillende postverzendingen, die,
voorzien van onvoldoende adressen,
verzonden zijn, doch ook dezulke, die
als gevaarlijk voor de verzending of
wegens ontduiking van d vracht in
beslag genomen werden. Daarbij voe
gen zich d:e voo-rwerpen die uit onvol
doende gesloten brieven of pakketten
te voorschijn zijn gekomen. Zoo kan
men hij voorbeeld drie geprepareerde
ratelslangen te zien krijgen, die le
vend over dg post verzonden werden.
Onderweg gelukte het evenwel aan
de ratelslangen uit de nauwe ruimte
te ontsnappen en met de grootste
moeite slaagden de beambten erin, de
dieren te dooden, voordat groot on
heil was aangericht Belangwekkende
onderafdelingen zijn die voor zak
uurwerken van do heel oude antieke
koperen ..knol" tof en met hef nieu-
werwetsche gouden remontoirhorloge
met juweel en afgezet, een verzame
ling poppen, opgezette dieren, waar
onder zich exemplaren bevinden, die
de zoölogen zelfs niet thuis kunnen
brengen, een verzameling van mu
ziekinstrumenten on van Chineesche
curiositeiten. Onder de laatste bevin
den zich smokkelverzendingen zooals
met oen kruisband verzonden couran
ten. waarin zijden doeken verborgen
waren In couranten die uit Frankrijk
EEN .TEUGDIÜ CRITICUS.
Kijk een.s Moritz, daar Is bet nieuwe
broertjie, dat de ooievaar vannacht heeft
gebracht
Maar vader, 't heeft, heeleraaai geen
haar
O, dat groeit wel, als hij maar wat
grooter wordt
Vader, 't heeft ook nog geen tanden!
Die krijgt hij wel, als hij ze noodig
heeft om te bijten
Maar vader, 't heeft heelemaal
een gezichtje met rimpels
Och, dat komt omdat hij nog een
beetje mager is, dat zijn kleine kin
deren altijd I
Zoo zeg vaderIk geloof dat
ze ons dien leelijk hebben aangesmeerd
dat is al een ouwe I
De vernielde Brug.
Wij deelden reeds mede, dat tlo I stoomschip gedeeltelijk is vernield, I Dc brug, die 450 M. lang is en zeer
vermaarde brug over don Gouden Hierbij geven we een afbeelding van breed, is een ijzeren pontonbrug en
Hoorn (e Konstontinopel door eengenoemde brug.
I in 1877 gebouwd.
„Bij de laatste volkskeus, waaraan
behalve de squaws en do zuigelingen
allen hadden meegedaan
„Wat zijn squaws?" vroeg ik.
„Weet je dat niet? Man, wat ben
jii.j je Indiaaasch vergeten, Squaws
zijn vrouwen. Nu dan, bij die volks
keus was ook verkozen een jong op
perhoofd, genaamd de Krullende Bol,
omdat een overvloed van krullend
haar zijn scalp versierde."
„Scalp", zei ik, „jawel, ik herinner
111e, dat beduidt hoofdhuid."
„Precies. Nu dan, deze Krullende
Bol was gekozen, omdat hij zoo gord
ter tong was en daarbij zoo geweldig
met zijn tomahawk zwaaien kon."
„Dat was gevaarlijk", zei Ik.
„Ja, maar hij raakte niemand. Nu
dan, wanneer hi j in den Raad der Wij
zen aan 't woord was, dan zei er me
niigoen „Ugh", wat zooals je weel b'ij
de Indianen een uitroep van verwon,
dering is."
Ik verklaarde, dat ik er meer van
gehoord had en het woord zelf wel
eens gebruikte als ik toevallig geen
beter bij dc hand had. Dit scheen Wou
ter niet te bevallen, want hij viel me
in de rede en ging mot verheffing van
stem verder
„Op zekeren rustdag gingen er ul
Indianen met hunne hoofden naar oen
vergadering, die op een andere plaats
In do prairie gehouden zou worden,
over belangrijke aangelegenheden.
Terwijl zij op den trein stonden te,
wachten
„Wat blief je? vroeg ik. „Een trein
midden in de prairieën
„Zei ik trein?" vroeg Wouter. „Wel.
ik bedoelde natuurlijk wagentrein,11 iet
waar? een stoet buff el wagens, begrijp
je. Terwijl ze dus op de buffelwagons
wachtten en ook de Krullende Bol
daar rustig bijstond, kwam er iemand
naar hein toe en zei
„Onowatopee milartska
„Wat beduidt dat?" vroeg ik.
„Dat weeit ik'niet", zei Wouter, „en
ik heb hot ook niet kunnen nazien,
want mijn vrouw heeft juist de In-
dilaansche dictionnaire uitgeleend.
Zóóveel is zeker, dat de Krullende
Bol het als een beleediging beschouw
de en een oneenigheid ontstond, die
pos uitraakte, toen allen in de buf
fel wagens gestapt waren. Let nu op
want nu komt de hoofdzaak. De Krul.
lende Bol verlangde satisfactie voor
het hem w-eêrvaren leed, maar kon die
niet krijgen zooals hij die wensohte,
Hij besloot toen zich te wreken en de
grootc vergaderingen van den Raad
dor Wijzen niet meer bij te wonen.
Wel verscheen hij nog in de kleine
bijeenkomsten, wanneer er een paar
leden van den Raad der Wijzen ver
gaderden. maar in den Grooten Raad,
liet hij zijn strijdkreet niet meer hoo-
ren en rookte li ij zijn calumet niet
meer."
„Waarom bedankte hij dan niet
vroeg ik
„Omdat, dan de andere partij, je.
weet wel, die den toestand behoudens
enkele wijzigingen, nog zoo slecht, niet
vond, waarschijnlijk zijn zetel in den
Raad dier W,ijzen voor een der hunnen
zou hebben veroverd."
„En wat gebeurt er nu?' vroeg ik,
„Niets", zei Wouter.
„De andere partij, die den toestand
op enkele kleinigheden na, zoo slecht,
vindt?"
„Die wacht."
„En de Raad der Wijzen?"
„Wacht ook."
„En de Krullende Bol?"
„Wacht ook."
„Wouter", zei ik, „als je niet sprak
van squaw en calumet em Ugh en.
prairie, dan zou ik zeggendie histo
rie kon wel in Europa gebeurd we
zen I"
„Ja", zei hij, „dat zou je zoo zeggen,
maar je. weet: de mensch blijft zich
zelf gelijk in 1 die prairie en in de
stad."
„Dat mag je wel zeggen. Als ik den
Krullonden Bol ontmoettemaar
daar is geen kans op, niet waar."
„Nee", zei hij, „dat zou ik niet
denken. Zoo heel ver, in de prairieën,
niet waar?"
„Ja juist, do kans is niet heel groot.
Maar verondersteld, dat het gebeurde,
dan zou ik tegen hem zeggen Krul
lende Bol, hani gro sim me kani
„Wat beduidt dat? vroeg hij.
„Dat beduidt Krullende Bol, ik
vind je wel wat kinderachtig.
..Wat een prachtige taal is dat In-
diaansch toch, zei hij, maar hou me
nu ten goede, ik moet naar huis. Ge-
giToet. Lari te fa."
„Wat wil dat zeggen
„Eet ze met. smaak", zei hij.
FIDELIO.
