NIEUWS= en ADVERTENTIEBLAD.
let Huwelijk van
Sylvian e
21e Jaargang.
No. 6279
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
VRIJDAG 18 DECEMBER 1903
HAARLEM'S DAGBLAD
ABONNEMENTEN
PER DRIE MAANDEN:
Voor Haarlem 1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente) 1.30
Franco per post door Nederland„1.65
Afzonderlijke nummers 0.02
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37>f
de omstreken en franco per post 0.45
Uitgave der Vennootschap Lonrens Coster. Directeur i. C. PEEREBOOM.
ADVERTENTIËN:
Van 1—5 regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels 0.75, elke regel meer ƒ0.15. Reclames X Cent per regel.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Kleine advertentiën 3 maal plaatsen voor 2 maal betalen.
Hoofdbureau en Drukkerij: Zuider Buitenspaarne No. 6.
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 122.
Bijkantoor: Groote Houtstraat No. 55. Telefoonnummer 724.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan net Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicilë Eirangère G. L. DAUBE Co., JÖHN F. JONES, Succ., Parijs, 31bis Faubourg Montmartre.
Haarlem's Dagblad van 18 Dec.
evat:
Nabetrachting van den Gemeen-
sraad, Bniteulandsch Overzicht,
Inziekverslag van Philip Loots,
ameroverzicht, Binnenland en
tadsbericliten.
NABETRACHTING
an den Gemeenteraad.
De Gemeenteraad is een hoogst ver-
nderlijk college. Af en toe doen zijn
^sluiten denken aan het kameleon,
at naar men zegt nu en dan van
leur verandert. In de vorige vergade-
ing was de meerderheid éen en al
oopman. Ze zat zoo dik onder den
andelsgeest, dat andere argumenten
iet tot haar konden doordringen,
as moest er verkocht worden, meer
véél gas.
En daar op gisteren is de meerder-
eid heelemaal van richting veran-
erd. Ze heeft zoo weinig gevoel meer
oor het doen van zaken, dat ze jaar-
jks vierduizend gulden wil geven,
en halve eeuw lang, voor.ja waar
oor? Wie dat in de discussiën vinden
an is knap. Evenmin als wie ook van
voorstanders buiten den Raad,
ebben de voorstanders in den Raad
u eens duidelijk gezegd, waar eigen-
ijk het belang van Haarlem wel ge-
jgen was. Geen koopman zou met
ulke vage gegevens zijn bedrijfska-
itaal hebben uitgebreid.
De beste redevoering was nog die
ran den burgemeester, maar op 't
tuk van afdoende motieven was die
even vaag als de anderen. Erkend
iioet worden, dat overigens in den
laad met den moed der wanhoop
ou ik bijna zeggen naar motieven
ezocht was. De heer Kleijnenberg
erwachtte drukker bezoek van Haar-
emmermeerders wegens Haarlems na-
uurschoon, gelijk vroeger eens
smand druk bezoek van Haarlem-
lers verwachtte aan Aalsmeer, dat
oo'n bijzonder mooi dorp moet we
de heer Groot was voor subsi-
ieering, omdat de sterkere de zwak-
ere moet steunen (bedoelde hij met
ie zwakkere soms de Holl. Spoor,
ie achter de zaak zit?), de heer Yan
.inden Tol voorzag van den tramaan-
tg een verbroedering van Haarlem-
formeerders en groententelers uit
loord-Holland, maar bleef' in gebreke
te toonen, wat Haarlem daar-
an profiteeren zou en de heer Van
en Berg betoogde, dat Haarlems
loei dateert van de droogmaking
an de Haarlemmermeer af, alsof niet
hoofdredenen van Haarlems uit-
reiding geheel andere waren.
Intusschen, hoe weinig gemotiveerd
an ook, het subsidie is verleend. De
ogel is door de kerk. De Raad heeft
ierduizend gulden per jaar, geduren-
s vijftig jaar, beloofd aan een onder-
leming, waarvan de voordeelen voor
laarlem hoogst twijfelachtig zijn en
lie bovendien, ook zonder dezen
leun, wel tot stand gekomen zou zijn.
Wie was het ook weer, die zei dat
de Raad soms over groote belemmerin
gen luchtig heenspringt en voor klei
ne aarzelend blijft staan? Hij heeft
gisteren weer gejijk gekregen. Vier
duizend gulden 's jaars, dat ging,
maar duizend gulden ineens om een
schutting over te nemen, dat kon de
Raad niet schikken, 't Betrof het ter-
ein van de vroegere gasfabriek, dat
in allermiserabelsten toestand moet
verkeeren. De heer Van de Kamp gaf
hier weer een blijk van de zorg, waar
mee hij de zaken nagaat, door te wij
zen op een artikel in het in 1875 door
de Imperial met de gemeente gesloten
contract. Moet de Imperial het terrein
bruikbaren staat opleveren? Be
staat er bij de gemeente een waar
borgsom, waaruit de gemeente dat,
ingeval van onwil, voor rekening der
Imperial kan laten doen? Op deze vra
gen kregen we geen antwoord. De
zaak blijft in onderzoek en tot zoo
lang wacht ook de schutting.
De meest verrassende beslissing
was zeker wel die over de adressen
voor 10-urigen arbeidsdag. Ik heb alle
reden om te gelooven, dat de voorstel
ler van het amendement zelf, de heer
Van de Kamp, niet gedacht heeft, dat
zijn voorstel de meerderheid verkrij
gen zou. Hij mag wel dankbaar we
zen aan Mr. Bijvoet, die juist even
vóór de stemming de warme debat
ten in de verificatie Laane en Van
Bemmel voor de Raadsvergadering
verlaten had en voor stemde. Zonder
dat zouden de stemmen gestaakt heb
ben en het amendement bij nieuwe
stemming in de volgende vergadering
zeker groot gevaar hebben geloopen.
Laat ik even in herinnering brengen
dat het amendement de bedoeling
heeft B. en W. te verzoeken, om vóór
het eindigen van den thans loopen
den onderhoudstermijn, een regeling
te ontwerpen waarbij in de bestekken
voor gemeentewerken tien uur als ma
ximum werktijd worde bepaald en
25 cts. als minimum loon voor een
volslagen werkman en 20 cts. voor
een opperman. Met de goedkeuring
van het amendement is dus het be
ginsel aangenomen en al moet de in
voering ook, billijkheidshalve, wach
ten totdat de thans loopende onder
houdstermijn geëindigd ïs, de blijd
schap van de democratische Raads
leden laat zich wel verklaren. Immers
met verlaging van het maximum aan
tal werkuren moet van zelf verhoo
ging van het minimum uurloon ge
paard gaan, om den arbeider op het
zelfde weekloon te houden en waar
dit eenmaal in de gemeentebestekken
staat voorgeschreven, dringt het licht
in de bouwvakken en vandaar in an
dere vakken door.
De heer de Braai klapte van blijd
schap over de victorie in de handen.
Minder stralend stond zijn gezicht,
toen zijn voorstel om het Museum ook
op andere dagen dan den Zondag
kosteloos open te stellen, werd ver
worpen. Waarom begrijp ik niet goed.
Zijn er menschen die uit gemoeds- of
andere bezwaren op Zondag de Halsen
niet kunnen gaan zien, welnu laat
men hun dan de gelegenheid geven op ministers gehouden worden, te blij-
een anderen dag. Ik weet het volstrekt ken, dat de toestand de uiterste zorg
niet zeker, maar verwonderen zou het lD h V?D de gehdm'
houding, aan de officieele personen op-
mij met, wanneer de tegenstanders gell?gdi moet de strekWng van Rus_
dan ook een andere reuen voor hun land's antwoord aan Japan bekend ge-
bezwaar hadden gehad. Meer en meer worden zijn, en men oordeelt blijk-
wordt het in den Raad gewoonte om haar dat antwoord onaannemelijk,
maar moties en vage voorstellen in te i
gen hun ontevredenheid en hun on-
dienen, waarbij ten slotte het werk i geduld niet langer,
aan B. en W. wordt overgelaten. Het Men zegt dat Rusland thans zijn
zijn juist de democratische leden, die best doet om China te dwingen tot
daarin uitblinken. De heer de Braai i onderhandelingen, terwijl de tusschen
deer, dit nu ook „eer en stofte er nog
mm of meer op, toen hij zei, dat hij Qe militaire attaché van Japan te
de regeling aan B. en W. had over- j Rome is tegen het einde dezer maand
gelaten. Waarom heeft hij zichzelf dat i teruggeroepen. Volgens gerucht zou
werk niet getroost? Een behoorlijk datzelfde het geval zijn met de ande-
omschreven en gemotiveerd voorstel
zou allicht bij de meerderheid steun j tegen, althans wat het Japansche
hebben gevonden. zantschap aldaar betreft.
Het vakonderwijs blijft uit onze J De Amerikaansche regeering zal een
Ralli, die den Koning heeft afgera- cert met het verkwikkelijk klankvol
den het parlement te ontbinden, maar gezongen „Wilhelmus". Daaraan sloot
in overweging gaf een ministerie uit i zich een zeer verdienstelijke uitvoe-
de meerderheid te vormen, wat ook ring van een nieuw koorwerk: „Fern
wèl zoo rationeel is. im Osten wird es helle", van W.
Theotokes is daarop ten paleize ge-) Heydt. Deze compositie is volstrekt
roepen en belast met de vorming van I niet zonder talent of zaakkennis ge-
een nieuw ministerie. Hij ried de vor- schreven. Maar zij is te massief en te
ming van een cabinet d'affaires aan, j weinig afwisselend om niet een indruk
maar daar de Koning van deze op-van eentonigheid te geven,
lossing der moeilijkheden niet wilde j Dc sterkst mogelijke tegenstelling
weten, vroeg Theotokes vier-en-twin- i met dit werk vormde wel het volgende
tig uren tijd om met zijn staatkundige j koornummerRiga's „Les esprits de
vrienden te beraadslagen. la nuit". Een en al effect, maar meest-
j al van de goede soort. De uitvoering,
ofschoon zeer genietbaar en onaerhou-
dend, was niet schittereaö. Kleine on-
gelijkmatigheden, te sterke piano's en
te matte forte's zijn altijd hinderlijke
j gebreken, maar bijzonder in die wer
ken, waar bijna alles op 't uiterlijk
1 effect aankomt. Laat dus de Liederta-
i fel met zelfvoldoening terugdenken
Het concert, waarmede de Konink- aan veel mooie details, vooral in het
lijke Liedertafel Woensdagavond haar i eerste van het uitgebreid stu*»
V Ir.f nn ttpL'onnon fint hor
Stadsnieuws
Haarlem, 17 December.
ZANG EN VRIENDSCHAP.
scholen vandaan. De wethouder was j oorlogsschip, vermoedelijk de kanon seizoen opende, mocht wel bijna eenmaar laa* ze tevens erkennen, dat het
hang, dat ze 's morgens niet weer nt'e,'^oot ïlmington, naar Korea j solisten-concert heeten. Niet alsof deNyei"k ;ds geheel meermalen veel beter
zenden, op verzoek van den Ameri- j Liedertafel zelve niet een zeer belang-1 door haar IS. gezongem Derde koor
rijk aandeel in deze uitvoering nam,
maar het eigenlijk zwaartepunt moet
oon zouden wezen. Misschien is er kaanschen gezant te Seoel, die mede- j rijk at uïtvoerine nam" nummer „de~Charit des Matelots",
i kansje als straks de houten hulp- deelde, dat er veel onrust is ontstaan maar het eieenliik zwaartenunt moet van Radoux. Ook een en al effect
schoon zouden wezen. Misschien is er
een
school klaar is. Maar, in ernst, ik door de onlusten te Korea. i toch'dezen^'keei^méer in* de' solovoor-1 maar meestal van minder allooi dan
vind het jammer, dat het streven naar 1 j drachten gezocht worden. Niet min- i »l.fs esprits". De uitvoering op een
ontwikkeling van vakbeoefenaars zooi De der dan drie solisten luisterden denünlïden ^et
weinig waardeering in den Raad heeft j OOSTENRIJKSCH - HONGAARSCHE i fi™tdaj| ~a'fdeIen"I'JrSg mg0w!!,eekït1 publiek genoot van belang. (Ik heb.
nevnngen V„n, rt. h.h.n™. .(of- troom.ede verschenen en deze houdt j tWOC haakjes, buiten if
zich in hoofdzaak met de buitenland-beslag op een vrij aanzienlijk deel 'Lachconcerten, nog zelden zoo n veel-
sche verhoudingen bezig. van het programma. De bescheiden-g concert-publiek in de „veree-
Geantwoprd wordt op de hulde vanj ste in deze was zij, die wel de hoog-1 nigmg aangetroffen.)
den president der delegatiën en ver-ste aanspraken kon doen gelden de1 Een, "10P1 enzeer waardJg slot
der gezegd, dat de buitenlandsche be- pianiste, Mej. C. Hinlopen. Deze jon- i vormde_ liet goed gezongen Pilcher-
rug op het staken van de schoolba- trekkingen van het rijk beslist be-ge dame gaf al bij de eerste maten Ghor uit Tannhauser. Het geheel waa
den, maar kreeg geen rechtstreeks vredigend zijn, als een gevolg van de van Brahms' Rhapsodie in G-v?°r de Koninkl. Liedertafel en haar
antwoord op zijn vraag, of werkelijk vernieuwing van het drievoudig ver- j moll een hoogen dunk van haar ge- j dirigent, den heer w. Robert, een
het schooltoezicht die verboden had bond, dat Oostenrijk vast besloten is lukkige begaving. En die aanvanke- j nieuw succes,
omdat het er niet in gekend was. De te behouden en te verstevigen. De, lijk gunstige indruk werd in den:
i nauwe entente met Rusland met be-loop van den avond allerminst ver-'
wethoudei zei, dat het een proef was t.rAlfkintr tnt het RelkaTisehiereiland .„.nM Ur.n r,,.ublGi™ v, „tïoE iiv
geweest en dat er nu (met het school-
gevonden. Voor de behangers en stof
feerders is het te hopen, dat zij voor
hun cursus elders een passend onder
komen zullen vinden.
De heer Modoo kwam nogeens te-
PHILIP LOOTS.
STRAUSS AVOND
Voor de leden van het Brongebouw
wordt aldoor met zorg behouden ende zware Etude de Concert)
toezicht?) werd onderhandeld over een i draagt bij tot de vreedzame oplossing j No. 3 van Liszt den melodischen! TVU1.
reglement. De heer Hugenholtz was j dff vraagstukken, die op het schier- draad vast te houden en welk een j ^'^Woensdagavond in de groote zaal
onvoorzichtig genoeg tè vragen, of dus eHa«d riJzen. Leii belangrijke en schier idealen klank ontlokte zij door-stnuss avond georganiseerd die
,B moeilijke taak is het voor die entente loopend aan de mooie Berdux-vleugel. cen oiiaussavona geoigdxiibeciu, aio
ae courantennericmen niet juist wa- j der twee mogendheden geweest, den [net was inderdaad een groot genotevenals voorgaande dergelijke avon-
ron on lrrabtr »7r\nfila lo vbvuTObElan i-rr. 1. _i
ren en kreeg, zooals te verwachten j vrede en het statu quo in die landen
was, ten antwoord, dat de Voorzitter te handhaven. Daarbij door de ande-
zich toch niet in het weerleggen van re mogendheden krachtig gesteund,
courantenberichten kon gaan begeven, j Ilebben Rusland en Oostenrijk, vrij'
van alle zelfzuchtige bedoelingen, met
Dat is in t algemeen wel waar. geen ander doel voor oogen dan het
Maar de vraag is of de courantbe- j werk des vredes in het belang van
deze dame te hooren en ook ie i den goed geslaagd is. Toch kwam het
zien spelen, want alles gebeurt bij ons voor alsof de opkomst, wellicht
haar met kalme distinctie en zonder!. d uitvoeringen,
eenige blijkbare inspanning. Nietj
minder belangstelling wekte haar I mmder groot was dan op andere ja-
delicaat samenspel met den violist, I ren. Althans het aantal danslustige
den heer Max. Oberstadt. Hoewel ikpaartjes deed dit laatste vermoeden.
richten over deze aangelegenheid juist j geheel Europa, te zamen getracht jn dezen laatste meer den musicusDit nam evenwel niet weg dat er
waren of niet. In dat opzicht meen ik Turkije te bewegen de noodige maat- dan den violist heb bewonderd, komti p-ph^elpn nvond dank zii'de vroo-
den heer Hugenholte te kunnen ge-'eSele,n 'e nemfn> 01? ,den toestand hem toch zonder eenigen twijfel ook "en goheelen avond, dank zij de «00
der cnristenen te veineteren.
ruststellen, verondersteld dat hij die i £je betrekkingen tot de mogendhe-
eene prettige
j geruststelling nog noodig heeft. den zijn op bevredigende wijze vaster
De heer Hofland was weer aanwe- j gemaakt, dank zij de ontmoetingen
zig. Tot mijn verwondering was voor me^ de Keizers van Duitscliland en
hem cppn ^emest kalf izeslarht Rusland en den Koning van Enge-
hem geen gemest kalf geslacht. ,and wjj hopen_ dat Seryi6 onder
I Ik vermoed, dat het wachten is op zjjn nieuwen souverein, na de afschu-
de opening van het gemeentelijk j welijke misdaad komen zal tot mo-
slachthuis. reele wedergeboorte en tot een toe-
I komst van welvaart.
j Het oorlogsbestuur handhaaft zijn
Buiteillandscll Overzichto«chen binnen de perken van het
1vorige jaar.
i Voor de commissie uit de Hon-
j Er zit geen schot in de zaken in j gaarsche Delegatie heeft Golukowski
j het bij een uiteenzetting van den buiten-
VERRE OOSTEN. landschen toestand grootendeels het
Men hoort er uit 'officieele bron' daarop betrekking hebbende deel der
i niets van en moet zich tevreden stel-1 troonrede geparafrazeerd, daarbij lan-
len met praatjes, meest uit Engelsche
bron.
Zoo worden we ditmaal onthaald
op het volgende
Volgens den correspondent van de
Daily Mail te Tokio, wiens mededes-
lingen intusschen met alle voorbe
houd aanvaard moeten worden, zegt
het bericht erbij en we beamen dat
volkomen, schijnt uit de beraadsla-
gingen die bijna eiken dag door de
gen nadruk leggende op de vredelie
vende gezindheid, welke zich in alle
landen openbaart. Hij verzocht de be
grooting voor buitenlandsche zaken
met welwillendheid te behandelen.
GRIEKENLAND
heeft men op 't oogenblik minister!-1 heugen.
eele crisis door het aftreden van' Het koor eindelijk opende hetcon-
in laatgenoemde functie warme waar-j Hjke Strauss-muziek,
deering toe. Op hoogst waardige wijze J stemming heerschte.
vertolkte hij de Sonate van CesarHet aanhooren der Strauss-compo-
Franck een boeiend, fijngevoeld sitien door het gtrijkorkest van Haar-
stuk muziek. Ook zonder zijn interes-i r. lQijir.„
saute voordrachten in het tweede deel,Ierasclh Muziekkorps onder leii.ng
zou zijn optreden ons de aangenaam-j van Eeer Ch. P. W. Kriens zoo uit-
ste herinneringen hebben nagelaten, j nemend vertolkt, was voor de toehoor-
De derde soliste, Mej. Jacqueline j ders een waar genotterwijl de dans-
Stok, evenals de bovengenoemden uit justigen tevens de gelegenheid te baat
&TdhS^Vo^t^e?„:na".en om op de maat dezer heer-
sympathieke Sopraanzangeres te doen hjk zoete dansmuziek een walsje te
kennen. Ditmaal leek mij haar pro-maken, op de gladde dansvlakte in
gramma niet bij uitstek gelukkig ge-1 het midden der zaal, welke met eene
kozen. Stukken als de aria uit „Elias groenversiering eenigszins feestelijk
zijn met zoozeer haar genre. Als zijcptooid
met haar vogelen-stem, op Mendels-®"- g;
sohns mazurka-motief zingt„WeicheJ Omstreeks 11 uur was het Strauss-
nicht, denn ich bin dein Gott". laten programma geëindigd, waarna nog
we ons toch niet wijsmaken, dat „so;een gewoon bal plaats had.
der Herr spricht". Neen, veel beter: Beide danspartijen stonden onder
voldeed z» met de liederen in het leWlng van den h(jer Joh MarljQi m
zich weder uitstekend van zijn taak
kweet.
A.s. Zaterdag heeft een kinderbal
plaats. Ongetwijfeld zal dit zeer druk
bezocht worden.
tweede deel en nóg meer zou zij,
dunkt me, bevredigd hebben meteen
paar charmante écht Fransche toon-
juweeltjes. Deze soliste had zich in
de uitnemend verzorgde begeleiding
van den heer L. Schlegel te ver-
Feuilleton
Naar het Engelsch van
ARNOLD BENNETT.
Ga mee, zei Peterson.
Het is hier zóó griezelig, zei ze.
Ja, een beetje wel, hernam hij,
en minste als men toegeeft aan zijn
gevoel. Maar u moet dichterbij ko
nen en den gloed en rookzuilen zien
ran de Five Towns op een afstand van
even mijlendat is een gezicht, dat
niet spoedig zult vergeten.
Zij liepen vlak langs den voorgevel
ia meer nog dan zoo straks maakte
iet kolosale bouwwerk een overweldi-
lenden indruk.
Wel, Peterson, riep Arthur For
rest uit, het is gewoon grotesk
Ja, zei de gastheer vol trots, ik
iacht wel, dat het indruk op je zou
maken. Ik begin er al aan gewoonte
raken.
En is dat in twee maanden klaar
gespeeld
Ja, zij hebben flink gewerkt. Na
tuurlijk is dit nog maar een begin
het is nog niets. Het zal twee hon-'
derd duizend pond kosten, en dan nog
eens honderd duizend pond om het
te stoffeeren.
Peterson, je bent een man van
groote denkbeelden. Ik wensch je
geluk.
Och, gekheid Zie je dien stei
ger daar bijna in het midden dat
is het begin van den grooten centra-
len toren. Als je er lust in hebt, moe
ten wij eens boven op dien steiger
klimmen. Het is de moeite waard
tenzij wij klimmen, kunnen wij niet
van het gezicht op de Five Towns ge
nieten of wij moeten heelemaal ach
ter het gebouw omgaan. Wat zegt u
er van. Mrs Forrest
Moeten wij ladders opklimmen?
vroeg zij met vrouwelijke angst j
O, neende trappen zijn zeer
practisch dat heb ik met opzet la
ten doen ter wille van de werklui. U
moet denken, het is geen aangeno
men werk.
Wij zullen gaan, zei Arthur. Ex
celsior, Sylviane het zal je goed
doen
Hij was in zeer opgewekte stem
ming.
Onder geleide van Peterson waren
zij spoedig te midden van balken en
planken, met een steile trap voor)
zich. Ter rechter en linkerzijde zagen i
zij roode baksteenen, bleek gekleurd I
in het maanlicht.
Zij klommen en klommen en gingen
portalen over en eindelijk kwamen zij
buiten adem op de hoogste verdieping
van de stelling aan, veertig voet bo
ven den grond.
Kijk, zei Peterson met uitgestrek
te hand.
In de verte zagen zij een vollen,
rooden gloed, waarboven zich een
zware rookzuil uitstrekte.
Dat zijn de voornaamste mijnen
en ijzerfabrieken van Peterson te
Turnhillzij doen mij altijd denken
aan een monsterachtig grooten vuur-
ketel.
Veel mooier dan vuurrood, niet
waar? voegde hij er bij.
Forrest en zijn vrouw gaven geen
antwoord zij waren geheel onder den
indruk.
Plotseling keek Sylviane om.
Wat was dat riep zij uit
Wat, lieveling?
Ik meende iets achter ons te hoo
ren, Arthur.
Wees niet zenuwachtig, Sylvie; ik
ben bang, dat dit alles te veel voor
je is.
Als eenig antwoord greep zij hem
vast.
Ik zag iemand, fluisterde ze.
Onzin
Ik zag iemand, en ik hoorde een
voetstap.
Och kom, Sylvie laten wij zeg
gen, dat het een spook was.
Dit korte gesprek was te zacht ge
voerd dan dat Arthur Peterson het;
had kunnen hooren. Forrest deed zijn
best zijn vrouw gerust te stellen. Toen
zei hij tot zichzelf, dat zij overver-j
moe id moest zijn van de reis. Maar:
niettegenstaande hij zijn best deed j
haar angsten weg te lachen, was hij -
door de woorden van Sylvie zelf ook j
niet meer op zijn gemak.
- Kom hier aan dezen kant, zei j
Peterson, heel in de verte ziet men
de lichten van Crewe.
Wees niet bang, er zijn vier;
planken naast elkaar, breed genoeg
voor een leger, maar ongeluMug 's
er geen leuning aan. Volg mijer is
in 't minst geen gevaar.
Hij wees naar een soort van brug, i
die van den vloer, waarop zij ston- j
den ging naar een anderen vloer aan
den anderen kant.
Kom dan. herhaalde hij en stap-'
te meteen op de brug. Een van de
planken sprong op, en het volgend
oogenblik was Peterson als door too-;
verij verdwenen. Geen kreet, geen
enkel geluid, uitgezonderd de korte,
onderdrukte angstkreet van Sylvia- j
ne. Man en vrouw luisterden tever-
geefs naar het minste teeken van
leven.
Hij was weg, verdwenen. Het ééne
oogenblik stond hij volkomen duide
lijk in het maanlicht voor henhet
volgend oogenblik was hij onzicht-.
baar, onbereikbaar geworden; het
scheen wel alsof een of andere som-
bere, geheimzinnige hand hem had j
weggenomen. j
De plank is zeker van de balk af- j
gegleden, zei Forrest.
Geen geluid van een val was te
hooren. ging hij voort, zoo natuurlijk
mogelijk trachtend te spreken. Hoor-1
de jij iets. Sylvie
Sylviane schudde langzaam van
neen.
Hij is vermoordriep zij uit
Arthur ging op zijn knieën liggen j
en keek naar beneden in het gat, maar
alles was daar duisterhij kon niets
zien. De lantaarns hadden zij bene-i
den gelaten.
Peterson riep hij de echo van j
dien kreet klonk spookachtig terug
geen antwoord.
Ik zeg je, dat hij vermoord is. I
Laten wij naar beneden gaan, j
zei Arthurneem mijn hand.
Hij was niet meer bij machte een j
poging te doen om haar gerust te
stellen. Hij was boos op zichzelf, dar
hij daarover zooeven nog moeite had
gedaan. Zijn de vrouwen meestal niet
fijngevoeliger en worden haar voorge
voelens niet vaker bewaarheid dan
die van mannen Is dat niet altijd
zoo geweest? Toch houden de man
nen vol, dat vrouwen wezens zijn. die
toegeven aan onnoodige angsten en
voorgevoelens.
Hij deed zijn best te raden, wat of
wie het was, dat Sylviane had gezien
en gehoord maar hij kon geen oplos
sing voor dat raadsel bedenken. Zijn
vrouw zag er tegenop zich te bewegen
als er een plank opsprong, waarom
zouden de andere het dan ook niet
doen
Ga mee, zei hij bevelend bijna
boos.
Is het veilig? fluisterde zij be
vend.
Wees niet bang, zei hij met man
nelijke zekerheid.
En zij gingen langzaam, voorzichtig
dc treden van de trap af, nu eens ge
holpen door het licht van de maan
dan weer in diepe duisternis. Toen
zij de onderste verdieping van de
stelling bereikten klonk een half on
derdrukte stem In orde alles in
orde en een gestalte naderde hen.
Het was Peterson zelf.
(Wordt vervolgd.)
