Rubriek voor Daines.
AVONTUREN EN REISVERHALEN.
Nou, zei de jongen, - als ik een-de gewoonste zaak van de wereld was1
maal zoo sterk en groot ben als hij, wat het inderdaad ook was en
dan kan ik het wel. Gisteren gooide zeide
hij er ook nog een in het water. j Nu, zeg het dan
Jou papa is verschrikkelijk aar-Nu dan, misschien zul je blij zijn
dig, zeide liet meisje. Gisteren gal te hooren, dat je mijn zusje wordt,
hij mij bonbons, maar mama heeft ze Vader heeft dat gisterenavond zoo
mij allemaal afgenomen. Zij zei, dat allemaal klaar gespeeld.
ik er ziek van zou worden, maar ik En toen lachte zij, dat zij schaterde,
geloof, dat zij ze zelf wilde hebben. een echt kinderlijken lach. Hij was
Is jou mama dan zoo zelfzuch- j immers ook maar een jongen
tigvroeg de jongen. j Wel, dat wist ik al zoo lang I
Bij deze plotselinge en onverwachte zeide zij.
opmerking, begonnen de oogen van
zijn vriendinnetje van kwaadheid te
glinsteren.
Zeker niet, hoor 1 riep ze boos
uit. Zij is de liefste mama van de
wereld. Zij is niet zelfzuchtig. Zij
weet alleen maar, wat goed voor
mij is.
Ik meen het zoo niet, zei de jon
gen berouwvol. Je mama is
lief, voegde hij er bij wijze van
Zieken opnassen Wij worden er
ieder op onze beurt toe geroepen, dik
wijls zonder eenige voorbereiding
HASSO DE VERRADER.
Uit het Engehch.
zoening bij. Vader zegt het ook en
ik hem hier zenden. Maar blijf in geen
geval tot na donker.
Eenige minuten later ontmoette ik
een aantal dorpelingen, die blijkbaar
den os, die weggeloopen was, zochten.
Heeft de effendi hem ook soms
gezien? vroegen ze mij.
Ja, hij ligt daar ginds, mijn ne-
diende bewaakt hem.
De liefhebberij van het verzamelen mijn toestand overwegen. Deze was Moget gij lang gespaard worden,
van postzegels had ook het afgelegen vrij wanhopig, dat is zekei\ moge Allah u beschermen,
stadje Van bereikt, op den oever van Ik bereikte Bitlis zonder dat etsZij waren nu naast mij gekomen en
het meer Van gelegen, in Turksch meldenswaardigs voorviel. Hier had keken mij aan met blikken, die niets
Armenië en ook ik was door die ver- ik een neef, die in hoogen gunst stond goeds voorspelden. Eindelijk zei een
zamelwoede aangegrepen. Wat eerst bij den wali en de hooge overheids- hunner brutaal
liefhebberij was, werd later beroep cn personen te Stamboel daar hij in rang i Ziet ge niet, dat we niet kunnen
ik dank er vrijheid en redding aan. gelijk was met een pacha. De voor- rooken, omdat we geen lucifers heb-
De mogelijkheid om er geld mee te zichtigheid ried, hem uit den weg te ben? Stijg af en steek de pijp van
maken, werd mij bekend door een oude blijven er zijn tijden, dat men zijn dien armen man aan.
Amerikaanschc catalogus, die in mijn vrienden moet zoeken, maar andere, Ik begreep wat dit moest beteekenen
bezit geraakte. Bij een partijtje post- dat men hen moet mijden dus en voor een hunner tijd had zijn ge-
zegels als ik me goed herinner, haastte ik mij een kwartier te zoe- weer op te heffen, legde ik mijn revol-
J"~ voorgezet, terwUl toch de eigenschap-1 kostten ze mij tien piasters (ongeveer ken in een goede „Khan", een plaats, ver op den aanvoerder der bende aan
vej pen, waaraan een goede ziekenver-f 1,20) bemerkte ik na bestudeering waar veel Armenische kooplieden en gelastte him de geweren op den
pleegster moet voldoen, zoo moeiliik van den catalogus, dat ik er een post- kwamen. Ik moest hier een poos blij- grond te leggen en zich op behoorlij-
Koerden den tijd om het dorp te ver
laten en ging toen Hassoo schudden.
Hij stond bevend en opgewonden op.
Wat is er, mijnheer?
Niets, maar we hebben eengroo-
ten afstand af te leggen en ik wilde
vroeg vertrekken.
Ja, ik ben klaar, maar kan men
in 't duister zien? De weg is gevaar
lijk. Waarom niet gewacht tot de dag
aanbreekt h
Zonder verder te praten, nam ik Iets
de lamp en begon mijn paard te ie.
zadelen. ipj
Hassoo, die zag dat ik vast beslo- P1 1
ten was, volgde mijn voorbeeld, hoe- F.
wel mopperend. P
In 't donker gingen wij de nauwe PL
straat af. Een uil liet haar eentonig i t
geschreeuw hooren, zóó plotseling en f w
zóó dicht bij, dat ik ervan schrikte. 0
De kreet werd in de verte herhaald en i ni
ik meende nog veel verder weg even- L-p
eens het geluid zeer flauw te hooren. {er
De Koerden waren waakzaam Has- rki<
soo moet het signaal begrepen heb- He.
ben, want toen we buiten op de vlakte f it
waren, ving hij een Koerdischen lief- jr d
dip wppf h'pt wpI Hii pptï rrnpd tour in ^én persoon vereenigd te vindenzegel bij had van een Amerikaansche ven, gevaar of niet. Ik had geld, de ken afstand daarvan te verwijderen,
meester zeet hii zijn-. bezitting, die in den catalogus geno- opbrengst van postzegels, die ik ver- Terstond gehoorzaamden deze dilet-
"tp kfldnplt tiirb rdp< dof ïp vodpri mag al te gevoelig, maar teerd stond voor drie honderd vijftig kocht had aan verzamelaars in Tre- tant-bandioten. Ik wenkte daarna Has-
hïi dip kpnrmpp«;tpi-<i hohnni+ won vool'al ook niet ongevoelig zijn zii! dollars en twee Russische postzegels, bizonde, maar niet genoeg voor mijn soo mij te volgen en galloppeerde indezaug aan. ;r
J - moet geduldig maar toch doortastend dje respectievelijk vijf en zeven pond doel. Deze Khan met zijn deur, gren- de richting van waar de mannen ge-; Allerlei vage plannen overwoog ik |I
«nn *.1 mo<r dmU m»»r nnit - ----- --- - in mij li geest. Eerst wilde ik mijn ver-
werd ik {raderlijken bediende neerschieten;
toen wilde ik hem weer sparen tot
het plan der Koerden ontdekt werd.
- til* _r lUUCL ^CUUiUlg IlidUl LVI/I1 .vu .wv.b.u,, u - V.VTV... utl ..V..,.M
vr<fpcr6hptnmpïVip -Ü^VTifmn otsq'Vó 1 z'l mdruk maar ook sterling waard waren. Hoe die zegels dels en houten werd bewaakt door komen waren.
- !met te somber wezen, zij moet netjes jn Armenië terecht kwamen, begrijp een grooten berghond, die toebehoor- Toen ik het dorp bereikte,
Ik vroeg mij af, hoe zij den bedien
de van mij zouden onderscheiden. Als I
lk aiüt- de aan een Koefd, Hassoo genaamd. ontvangen door een troep honden, die
meesiers waren ideïïlvrou^hezdttê^ die in nm i Ih schrijf van een tijd, juist na de Hassoo verrichtte kleine diensten 'n wild mijn paard aanhlalten tot een
- Natuurlijk' niet, antwoordde de I maatschappij met een', lantaarntje nog vleselijke moorden in Armenië. Het de Khan en maakte zich ook spoedig man hen terug nep. Deze man bracht
jongen. Dat bedoel ik heelemaalmaar heel moeilijk to vinden zijn. land was teruggezonken in een toe- nuttig bi] mij. mi] naar de woning van het hooid
niet Miin vader weet of een dame Het zou er daarom slecht uitzien, als stand van dofheid, de vrees, die den Hij veegde mijn kamer aan, zette bestaande uit één groot vertrek, dat gewoonlijk reed Hassoo voorop. Toen
eene dame is of niet' Hii weet dit zonder die uitstekende eigenschappen menschen uit de oogen blikte, scheen mijn koffie, haalde mijn maaltijden verdeeld was in twee helften, het ik beproefde hem voorbij te gaan en
omdat hii het'weet zêct hii En dat eeu VI'ouw niet heel goed als zieken-1 te vragen, hoe lang de rust zou du- van de bazaar, verzorgde mijn paard eene deel voor de bewoners, het an-j vóór te rijden, en als proef herhaalde
is het wit een eoede keurmpester oppasseres kon voldoen. Gelukkig heb- ven. Geen stad had meer geleden dan en deed op zijn ruwe, onbeschaafde dere voor het vee. lik die poging, zorgde hij steeds, dat
moet 'weien of hii nu kpurmeastpr i<*1 be11 wi' allen een eigenschap meege- mijn prachtige geboorteplaats en manier alsof hij mij wel mocht lijden. Er zaten eenige mannen te praten hij mij weer ontsnapte en vooruit
van «aarden damps of anpn kregen, die het duiveltje van de fe- waarschijnlijk had ook geen stad meer Oppervlakkig scheen hij een onhan- en te rooken. Ik gaf mijn paard over reed. Blijkbaar was dit de volgorde,
Hi pro n ninPsiprTyphpirfpnvtpp breken met succès een poos tot zwïj- tegenstand aan de Turken en Koer- dige, onwetende. - domme boer. die aan den man, die me naar dit huis waarin wij door de pas moesten gaan.
spliik- inrhen k;£0 Zfït-gen ka" brengen, dat is onze zelfbe- den geboden. Het aandeel, dat ik aan nog minder scherpzinnig scheen dan had geleid en werd vriendelijk door: —Hoe ver is het nu nog tot de Ak f
nnhriiirion moo*. heerschmg. Zoodra wij maar over-! die worsteling had. moet voor altijd zijn hond, maar al gauw kwam ik den eigenaar ervanuitgenoodigdnaast Derreh pas? vroeg ik hem nu.
- - - J - tuigd zijn van onze fouten, dan zijn; onbeschreven blijven; het is een on- tot het besluit, dat hij niet zoo dom hem te komen zitten op een stuk ta-i Een uur, mijnheer. Hoor het ge-
moicio kT.i* Ye i'! 111 staa^ ?e tijdelijk te onder- derwerp, waarover ik niet vrijuit kan was als hij er uit zag. Zooals alle pijt. Nauwelijks was ik gezeten of ik luid van het water dat door de kloof rr
meisje zich eensklaps met een halfdrukken en dat komt ons bij het zie- Bchrijven, want er kan een 'tya ko_ Koerden, was hij heel tierig. Men kon werd bestormd met vragen, wie ik stroomt. r
kenoppassen uitstekend te stade. men dat ik naai - - - - «-
i Voor de meesten is die
dan weer kalm en toen keerde
meisje zich eensklaps met een
ernstige uitdrukking op liet lieve ge
zichtje naar den jongen toe.
Zeg mij eens heel eerlijk, zeidemaar een tijdelijke en
zij, is je papa werkelijk zoo'n goede ons nog wat gemakkelijker gemaakt,
man? j jaa-—jfij~*44 jfi"
Natuurlijk, zei de jongen, eenigs- j
zins beleedigd door haar
Vloekt hij wel eens
Niet dikwijls, geloof ik, zie je,
hp7i!?hpirt men' dat ik naar mijn geboorteland het zien aan de glinstering, die in was, van waar ik kwam, waai' 'k; Wanneer ik de leiding nog zou ne-
dan wordt - zal terugkeeren en iedereen weet, dat zijn doffe oogen kwam als hij geld heen ging. Ik antwoordde zóó zondermen, moest het nu zijn. Ik liet mijn
rl n Tnrlran nnn mn«nnl,nrilA,mr. rrnrtv 1.-.1 -1 U..t -1QQl'Tlllnri lïn t Rat lïllvfllcfihfin Rill].- rlr.ll- ,-nltnn Rcf rynliil/l /.vt.nn nr, rlo
de Turken een menschenleven
i omdat'ze iemand betreft die wij lief- weini? tellen, zelfs hun eigen, wan- lijkheid om wisselgeld van hem terug baar voldaa
hebben; is het zelfopofferende werk neer zij tegen de ongeloovigen strij- te bekomen. Om zijn financieelentoe- heimzinnigs
zeer zag, men bemerkte het aan de moei- aarzelen, dat het gezelschap blijk-' dolk vallen; het geluid ervan op de
voldaan was, dat er niets ge- steenen werd door Hassoo gehoord,
in mij was. want hij hield stil. Ut riep hem terug
i - - i.itiui '..'ixi uu ub iLjUinjivc
Gaat hij dikwijls naar de kerk. pieegsters terug te komen,
van tijd tot tijd, als gTootmoedei"ik kpr» ppr» ïons,p. mnpdp
Hassoo
rant hii zpirt dat'hpprpn ria't ~-t voor noodig, die mij altijd eerbied af- mijn volk, luisterde ik niet "naar mijn drag ook méér dan een piaster zou meel gekookt was, werd in het mid- overhandigde mij zijn geweer en viel
moeen doen 'nat «staaf n ,aat..no, dwingt. i vader, die wenschte, dat ik, evenals hij weer naar zijn dorp terug keeren, den van het gezelschap neergezet, in de strik, die ik hem spande.
met petjes Maar om op de tijdelijke ziekenver- hij, koopman zou worden. Zoo ik dit voor weinig meer dan dat bedrag zou Ieder greep een stuk brood, en tracht-1 Luister Hassoo, zei ik, terwijl hij
i^pcrstpru tprncr to konijn Hooa iv r.^R^v,a^ "R'v, oov, 1 i-hi— te de eenigen houten lepel machtig te licht ontstak, vannacht droomde ik,
worden. De heer des huizes schepte dat Azrael, de engel des doods, bij mij
den lepel vol en bood, die mij beleef- kwam en zeide „Een van u beiden
delijk het eerst aan. Daarna ging de zal in de pas getroffen worden". Maar
lepel van hand tot hand en bij wijlen hij zei niet wie. Zeker moet het de
ander vee v°n het ^eriein van di ™am cr 00k wel eens e8n hond aan z'in- die. miin zout
likken. gegeten te hebben, mij in handen der
Ten slotte was de kom leeg en werd Koerden wil leveren. Niemand kent
x tiiA ir.t oio nv. deed, zou ik gebonden zijn aan aen iiij iemand den hals hebben
grootmoeder jk ken een jonge moeder, levens- land. dat sidderde onder den invloed den.
het hem viaagt. Maar meestal gaat hij lustig, druk, tot uitgelaten toe. Zij van tyrannie en vrees een land waar- r,..
golfspelen. draagt het hart op de tong en is dik- voor geen hoon bestaat Zijn hond was, zooals ik zeide, groot
hij Jfrlcelijk goed humeur wiils geneigd in overdrijving te ver- Verscheidene stoutmoediger en rus- eobiJmnder kwaadaardig. Aan
ik bedoel, blijft hij lang boos, als vallen. Eens kwam ik bij haar, toen teloozer geesten die ik eekend had ha,?dige
hij boos is? jhaar eenig dochtertje ongesteld was. -
de
O neen.
uc.ai *-eing aut.meiLje ougebieiu was. waren naar afeolpp-pn lanrlpn pnfrnk. u uet terrein \an ue
Soms is hij wel eens W at een ommekeer Alles kalmte en ken vanwaar zii na zich difar Wi.Sl- te verdriJven, maakte ik
boos, maar dan is hij ook dadelijk k.azad^dheid,+wat^ej hebben gevestigd! mij om postzegels muilezeldrijver3 ^en^i^Ha^soo daarna omgeveegd^ met stukken brood, zijn Tot, maar dit weet ik de__eerste
'.in. i-. had dan cpanhravan in nrmvonro. J
weer goed. En als hij boos is, dan ^"^n^MAtMd'in^'aL'hlik8" ^«"Vfn'^'T!'1 onevenrs- "è^e^veraam^^a't'hU ïeTeigem °,ni,d<! k°5i Re""eeI SC-h°°" nhkeï,' dfe de,paS Za' ra"en' Za' HaS3°°
plaats van overmoed. Zij had tijdelijk ma'" mm denkbeelden over de ,jom 'van «er, Hm.st?k e™.,dor aanwezigen zijn hoofd de__verrader zijn.
heeft hij er ook altijd reden toe.
Hoe oud is je papa
Negen en dertig.
En
I ter wille van de lieve zieke de onrus- j algemeene waarde van oude postze-
I tige natuur ten onder gebracht. gels opvoerend.
7o„, Een jong meisje is wat sentimen- i De soorten postzegels, die ik kon
1 \X: e. eensklaps teel aangelegd. Een onschuldige spin hestellen, waren feitelijk beperkt tot
l°s- at ben je eigenlijk van plan i5 j„ slaat haar een doodsclirik op 't Perzische. Turksche, eenige weinige
te doenIk geloof, datje me
dom was geweest van een kameelen
drijver. Juist de man, dacht ik, om
mij te leiden door het gevaarlijk «et-
werk van dorpen tusschen Bitlis en
zee.
dat de auto-
t Perzische, Turksche, eenige weinige Tevreden in het idéé
lijf te jagen, een groote buil op haai- pn^^i^rhp maar hiervan kon ik er dan
heeleboel dingen aan't uitvragen bent? broertjes hoofd kan zij niet zien en 00k nagenoeg onbeperkt krijgen daar. ntelten.«ch met met
Dut ben ik ook, zeide het meisje bloed maakt liaar zoo wee Daar z(fover weet de provincie nog
gewichtig. Maar t is goed zoo. komt bovengemeld ondeugend broer- - -
Wees maar niet bang hoor! Kun jij tje thuis met een hevig bloedend voor
een geheim bewaren? vroeg zij. (hoofd, waarin een scherpe steen een
Wel ja, natuurlijk. Wat is het diepe snee heeft gemaakt. Het senti-
Het meisje keek gewichtiger dan menteele zusje is alleen thuis. Wat
ooit. Mama heeft me gezegd, dat k z'i doen... een oogenblik van af-
erin en likte ze af. Het kopje van den, uitgebranden lu
ik zag, dat sommigen keken in ie cifer glom nog in zijn hand.
richting van den stal; ik volgde nun Voor ik tijd had 'een hand op te
blikken en deels tot mijn ongerust- lichten, was hij in 't zadel en riep
heid, deels tot mijn voldoening, zag woest
ik Hassoo en met hem drie van de-i k zal niet vallen in de pas,
me pemoeiden ze]f(je mannen, die mij hadden willen maar jij. zoon van een vervloekten Ar-
beroovcn. meniër
Ik trachtte onverschillig te kijken en Daarna verdween hij in 't halfduis-
vroeg Hassoo of hij gegeten had. ter en reed om zijn leven, zonder zich
Ja, mijnheer, ik heb in het huis te bekommeren om struiken, rotsen
en dat ik mijn neef niet ontmoet had,
leu met de vooroordeelen van de ue- -n s,caaa uujuueer, m ueu m net uuis te i
volhing. Soliede Turksche handelaren eeng„üke een herkemlng m ?ezCr,.wa,!>rdi?? menschen brood gege- ol gaten in den grond,
dachten niet alleen, dat ik gek f dat "S p" ten. Nu ben ik moe en ga ik m den De schemering was nu ingetreden,
keer..: dan is de zwakkere natuurbe- «as, maar "«'en die gedachte rok. slaanJen e P'otseIinS stal naast de paarden slapen waarin men, hoe scherp zijn gezicht
...v i hppr^cht cn nipt kordaatheid eaat zii Toen zij later zagen, dat er met mijn T Kort daarop ging ik oók slapen. Ik 0ok is, geen zwarte koe van een witte
wp^pnlr<33 7SnchtnLI?1S«ennlnl aan Twerk om de wond met^ezSi- gekheid geld te verdienen was, ver- no7g om^e misslallS te bef aan «n kaiï niet ZPgge?' h°e °f kan onderscheiden.
ve| de watten en helder water eerst borgen zij, als wijze mannen, hun T nu verwanten óók no? wat d£ oorzaak van mijn ontwaken Nu mijn beurt, zei ik woest. Hoor!
smg van dit probleem. Hij voelde vaag sci100n uit te Wasschen en daarna te lach achter hun baard en gaven hun aflffliLn g was- Do lamp brandde laag, de ka- Er klonk een schot, eenige seconden
de meerdere slimheid van het andere verbinden. (klerk last de reeds ontvangen en nog. xQ mer was vo^ walm ervan. De plaats, later gevolgd door een ander en nog
ras- I Als de dokter komt, krijgt ze een te ontvangen postzegels te bewaren. oeet eerst op mijn lippen, ce ve - waar de mannen gezeten hadden, was een. Wat beteekende dat? Hadden de
Dat is met netjes, zeide hij ten prijsje, zij is over zichzelve verbaasdToen deze bron uitgeput was, vestig- rast te boos opa-terstond te ant- ieeg. Alvorens weer te gaan slapen, Koerden den vluchteling neergescho-
laatste. Mijn vader heeft mij niet en plotseling overtuigd, dat men met ^e ik mijn aandacht op een andere, woorden. Daar zei ik sarcastiscni achtte ik het wenschelijk even naar ten, hem voor mij aanziende? Ik her
gezegd jou vragen te doen. sentimentaliteit in de wereld niet ver- Ik bedoel de lagere postbeambten, ar- ,Ik kom hier v00r verandering. de paarden te gaan zien. Alles scheen innerde mij een onzer spreekwoorden:
Wel, wat geeft dat. Hij had het der komt me lui, die, doordat hun salaris laag a^ 1S warm voor mijn gezon - daar in orde. Hassoo snurkte luid. wje eerx kuii graaft voor een ander,
toch kunnen doen, als hij gewild had. Dat ziekenoppassen ^ns geduld leert en bovendien dikwijls achterstall;g's, heid. Naast hem lag zijn hond, die zacht Valt er zelf in. Hassoo was gevallen
Is t niet? is een bewezen feit. Zooveel kwalen. maar al te zeer bereid zijn een eer- D'? Turken, die onze .icste vnen- bromde, maar toen hij mij herkende in de kuil. die hij voor mij gegraven
Ja. maar hy wilde niet. 1 lijk verdienden en dikwijls ook oneer- den zijn, maken een kort proc^ met zijn kop weer neerlegde. Toen ik mij had, want de Koerden missen hun
Wel, zie je, daarom is jou vader mee en ei behoort een engelengeduld, ..-k vevdienden piaster aan te nemen, revoiuüon^ren, vvas zijn antvvoord. omkeerde om den stal te verlaten, man nooit
ook een man en mijne moeder eene toe om da^met^hjdzaamheid te^^j ffier zijn enkeIe woorden over het de.Pas" Ik. lan«zaam vooruiten
- Dat is zoo. Daar heb ik niet aan zachtheid zoo te leiden dat gebeurt.
wat gebeuren moet en dat de zieke
nier ZlJXl cUaeie Wudxucii u* Cl cn-i. ^„-14 uuuiu, - uc yao. Aiv £piii£p ïaii^Aaaui vuuiuii
Dost-svsteem noodzakelijk. Als er een &af lk.,teJa ^twomra, en ais vijanaen ik> dat men in den nacht buiteiiv00r mij, in net onzekere licht 1
- -_-z vrees ik h«n niet.. F.en steen is genoeg /i«ci rv.-x
x i wal irene ure li moe», en uai ue zieive mail aankomt, loopt het volk naar net vrees ik hen met. Een ste»sn n3 g Spreejit. Zacht ging ik naar het deel was niet bang voor den dood. Dit was
gedacht. Zou het goed ziya hij aar: nalaat wat bem of baar nadeeligzou postkantoor en wacht geduldig tot het e®n )|ende^ van ^^els als jij e o van de woning, dat het dichtst bij de geen gevecht, waarin het bloed heet
zeide, alsof hij nog twijfelde zou t kunne^ Zijn den postmeester behaagt te verschij-U1^ a*kaardoen stuiven. stemmen was. Een schelle stem domi- wordt, maar koelbloedig dooden. De
goed zijn, als ik jou nu ook eens die Voor ons 'ailen is daar0m de tijde-1 nen. Dan begint hij met den naam op JirfpJ^prhü -I meerde. d0od is geen bruid, die men voor
zelfde vragen ging doen? lijke bezigheid van ziekenoppassen! de envelop te lezen; behalve deze, mj mij was, zei ik, zonae dj - Wat vreest ge broeders? Hij is omhelzing tegemoet snelt. Toen kv
Wel ja, natuurlijk. Begin maar, ..van uitstekenden invloed, zoowel om- komt daarop niets anders voor dandenken\-nrm een Armeniër, een Giaour. Wat wil er bjj mij op: Wat zouden die schoten
en ik zal je antwoorden dat ze ons zelfbehéersching leert, als de naam van de stad. Zóó luidt ge-! Kom, Hassoo, nier is geia, ko p gebeuren als we hem dooden? Niets, zeggen tot de rondsluipende Koerden,
Nu dan, hoe oud is je mama? omdat zij onze bedachten van ons woonlijk een adres: I een Paard en voorraaen, wam van- Zal de padisha zijn onderdanen straf- dje niet mee in de eigenlijke hinder-
Ja, dat is erg grappig, weet je. i eigen belano-"'- ik afwendt. i Den WelEdelen en Geachten Koop-i avond gaan we een reis ondernemen, fen om den dood van een Armeniër? iaag waren Zij zouden natuurlijk
Beloof mij het niet over te zullen ver-| Daarmee wil ik nu niet zeggen, datman Hadji Ghafur Agha in Van. Mo-j die ,3e veal voordeel zal aanbrengen. Maar boe Weet je, dat hij een; meenen, dat die schoten op mij ge-
tellen. j iedereen, die er toe geroepen wordt.->i™--*i Die neef van me had een gemeen ka-x-n
Goed. Dat wil zeggen, natuurlijk maar dadelijk uitstekend
wel aan vader. Dat vindt jij ook wel 1 verpleegster optreedt;
goed, hé maar zeggen, dat
Ja natuurlijk wel. Maar ik be- wil.
doel, dat je het aan niemand anders j Zoovelen hebben.
naoogt zeggen, want dat zou mama,''™ wïjzï'wTirden gerec!amêcrdV worden in niet In gevaar te Mengen, zei nq heeft veIe kleine stukjes papier, waar- hij-in vollen ren.Dus trok'ik mij ach-
niet goed inden. Vertieeid je. \erle- d teenen te loouen en flui- den trommel teruggelegd en blijven Se.en woord tan waarschuwing t op menschenhoofden, zeker de chefs ter een rots terug en wachtte,
den jaar was mama vier en dertig en d spreken. Zeker moet men daar tot zij worden opgeëischt. Ofzij zqn arme yerklteitei. maar het hal van zijn partij. Denk aan zijn wa- Een voor een. kwamen de Koerden)
diUaar is mama drie eu dertig! Is, vermijdenbij dat'binnenkomen druk- ooit hun bestemming bereiken, dat zonder medelijden de straat op gaan, pens> broeders, denk aan rijn r vlug de rotsen af naar den nauwenj
dar niet raar". u IIiai<en maar toch hindert dat weet alleen Allah. Slechts dit weetik,üooa tegemoet. Engelsch geweer, aan het zesloop'gdoorgang, tei-wijl hun schoenen van
Ja, dat is raar Nu vertel mij nu Kewichtige stildoen den zieke ook. dat de beambten altijd kunnen voi-Deze onverwachte ontmoeting pistool, het mooie Arabische paard en ongelooid buffelleer geen geluid maak-'
eens verder. Vloekt zij ook? Kalm eii gewoon sprekend, zooals ge doen aan aanvragen om postzegels en; mijn neef ter narte nemena, nesioou zijn goudstukken.
Natuurlijk niet. 'n Idéé! gewoonlijk spreekt, zoo zal de zieke dat zal wel zoo blijven zoolang de: mi3 °^d®r W®S m ae steaen zoo Als hij een o
En is ze altijd goed gehumeurd,u het liefst zien binnenkomen.Spreekt menschen brieven zenden. min mogelijk op te houden, zooüat ik. goed en wei Maar als die leelijke dere sprong, legde ik op hem aan en
en blijft ze lang kwaad jover aangename onderwerpen, blijft. Qp zekeren dag, dat ik door de1 alweer op weg zou zijn voor argwaan Hassoo zich vergist heeft en we in'gaf vuur. Ondev een schelle kreet
Neen ze blijft niet lang kwaad, vooral niet lang. en als ge opstaat. bazaar ging groette een Koerdische gekoesterd werd. moeilijkheid komen, wie zal het bloed-sloeg de schurk zijn armen in de hoog-
Maar somtijds krijgen de meiden wel-zegt dan meteen goeden dag zonder sl mij en zeide Wees gegroet, metHassoo was, zoo al geen model- geld betalen I te. zijn geweer viel op de rotsen aanft
eens een standje, als de meiden er; meer Een langwiU;- afscheid hm- vader, moeder, broeder en zuster. bediende, dan toch een uitstekende Onzin, zei de andere stem weer. de voeten van zijn metgezel enbijni
''en patient. W ees vooral bij zie-D wensAh om mii alléén te j gids en daar hij een Koerd was, voelde
ike
een verdienen, zie je en soms is zij
'dert denp ,,k z.i u P «xu uu Pi0 o
erg bedroefd en dan huilt zij, maarkenbezoek niet onverschillig in u\v ^^ken ried, wachtte ik tot een lang-dat ik in tijd van nood op hem toorn planten. Ik zeg je, dat "hij
dat duurt nooit erg lang. Ite .mlof' Al? ee 'bfo^men mee wilt 00rig en nieuwsgierig Zaptieh (politie-kon rekenen, niet uit eenig gevoel van Armeniar is> neen erger, een revolu-
Gaat zij eiken Zondag naar de L" °cn ondfrzoek dan eerst of de man) buiten gehoor was en toen fluis-! loyauteit, maar uit eigenbelaag. tionair. Gisteren richtte hij een pis-
kerk? dokïr het tolstaat en weTke de lieve- terde de sla|er mij tot mijn schrik! We bereikten Mush en trokken Ma- tooi op ons. Wanneer was zijn ver-
O, ja, bijna eiken Zondag. Maar15\a^loTmen van den patiënt zijn toe: I rad Su over, terwijl alles goed was vloekt ras ooit vechtlustig, tenzij het
soms I Voor sommige zieken brengt een paar Als u wilt maken, dat u de keel f®Saarh_ tegen-h-et gouvernement was.
Eene pauze. J bloemen een schat van herinnering en niet wordt afgesneden, dan moet u die
Nu wat dan? ihoop mee. kleine stukjes papier in een andere
- Wel soms. Wel dan gaat ;e Lekkere hapjes kunt ge ook alleen stad gaan verzamelen
Wie bang is voor vogels moet
ook golfspelen.
Weer lachten beide waarom dat
wisten ze zelf niet. Toen zei de jon
gen Ik geloof, dat ik nu alles ge
vraagd heb. Jij hebt er dus niets op
tegen, dat ik hem dit alles vertel
Natuurlijk niet, zei liet meisje,
terwijl ze hare krullen schudde Het
is niet meer dan netjes, want je
weet, ik vertel haar ook alles
Het was een week later. De twee
kleine kameraden zaten weer eens op
hun rotspunt, die even stil en plech-
van eeuwen daar eeuwig stil en plech
tig stond als in den tijd, toen de En-
gelsche soldaten over haar heen
liepen, de overwinning tegemoet.
Zij ook waren stil. Eene groote ver
andering was over hen gekomen.
Het was duidelijk, dat cr iets was,
dat de jongen drukte. Hij schoof on
rustig heen en weer. Eensklaps nam
hij zijn mes en begon dat met kracht
tegen de rots te slijpen. Toen hield nij
een oogenblik op en zei
Ik moet je iets vertellen.
Wat is het? iets goeds?
Zij legde den arm om zijn hals met
een zekere zelfbewustheid, alsof het
meebrengen, als de dokter daartoe Dien nacht reed ik op een goed
vergunning heeft gegeven.
HUISHOUDELIJKE WENKEN
ïk vroeg me zelf af, of ik wel verstan-Waar is Hassoo vroeg een der-
dig had gedaan te vluchten, daar dit de j waarom is hij niet hier om zelf
een bewijs van schuldgevoel was en :k 0I1S in te iichten?
dat alleen had gedaan omdat eenj Hij slaapt bij de paarden. Hij
i paard en wèl gewapend en vermomd dwaas van een Koerd me gewaar-j wee^ wat hem te doen staat en zal
„i„ t.-„Anr.,-. SO.tlUWd had. Ik Was sevlucllt alSOI U.e Haf Hnon nl« oon mfiri Mof. hof ann-
i als Koerd, de stad uit zonder een
woord van afscheid tot mijn vader en
I. Als biscuits zacht worden, om- moeder, opdat zij niet zouden schrik-
dat men ze te lang heelt bewaard, en ongerust zijn over mijn lot.
moeten zij eenige minuten lang in Hoewel mijn vlucht overhaast was,
een papier in een matig warmen oven was zij wèl overdacht. Wanneer 'kj - - -
gelegd worden en spoedig zullen zij dan gaan moest, zou het zijn op eenlaiaara noemen,
weer bros zijn. j wijze, die het best mijn plan diende
_J.u, rilt- 111t iJCol niijti jJiui t iiiuiiuu
II. Suiker, rozijnen, krenten, kan-om postzegels te verzamelen en ik ging hoogland langs ruwe en moeiiij-
di.i. azijn, macaroni, peper en koffie den weg op, die leidde naar de steden ke wegen, die een groot contrast vorm-
moeten in kleine hoeveelheden aan- Bitlis, Mush en Erzingham. In het den met de groote Perzische vlakten,
geschaft worden omdat zij anders öfuiterste geval zou ik ontsnappen uitHri was een genot weer beneden op
uitdrogen, öf hun geur verliezen. een of ander Zwarte zee-haven. vlak terrein te komen.
Ilc had geen moeilijker weg kunnenen daar zag men nu Koerden-
kiezen. Grootendeels doorsneed die de dorpjes, aangeduid door dunne boom-
ARGUMENT VOOR DE TEGEN- woestste deelen van Koerdistan, eengroepen. Achter ons verhieven de
PARTIJ. I landstreek, krioelend van menschen, bergtoppen zich statig ten hemel.
En dit, Mijne Heeren, zeide een die, hoewel ze soldaten heetten, ,I.en £eheelen dag hield ik er een
Kamorcandidaat in het vuur eener Hamidieh worden ze genoemd m snellen gang in. Hassoo volgde mij
redevoering, voor de kiezers, dit werkelijkheid niet anders zijn dan
schuwd had. Ik was gevlucht alsof de i dat doeia ajs een man. Met het aan-
goede naam van mijn familie niet breken van den dag zal hij hem ge-
voldoende was om mijn veiligheid «e jgiden naar Ah Derreh-pas, waar wij
verzekeren. Maar nu ik eenmaal ver- i in hinderlaag zullen zijn. Welke moei-
trokken was, wilde ik niet terugkee-1 üjkheid is daar nu in
ren, mijn eigen vader zou mij dan een Er is geen moeilijkheid, zei de
ard noemen 'twijfelaar, als er geen vergissing -s.
Verscheidene dagen reisden wiji m Het is niet moeilijk te zien, dat men
met onverholen ongenoegen over mijn
bewijst^"dat de "heer N.""(rijn tegen-gepatenteerde roovers en moorde-l haast. die hem beleUe op zijn gemak
i naars I zi3n PiÏP te rooken. Laat op den mid-
candidaat) niet vast op zijne voeten De QpkomendQ zon was reeds boVen 1 dag ontmoetten wij een os, die blijk-
stïiat. Ide bergen, de heerlijke morgenlucht .baar in een naburig dorp thuis hoorde.
Een reden te meer om er voor was met koud meer en de stad ver! Blijf hier een poos, zei ik tot
te zorgen, dat hij zitting neemtachter me eer ik mijn snellen gang Hassoo, misschien komt de eigenaar
riep een snedig toehoorder achterin i matigde. Daar ik geen onmiddellijke bier. Ik ga naar het dorp daar voor
de zaal. vervolging vreesde, kon ik nu kalmer ons, als de eigenaar daar woont, zal
zich vergist heeft als men in de ge
vangenis en in ketens zit. En het is
ook niet moeilijk aan onze kameraden
te denken, die in de gevangenis zit
ten, omdat ze den Franschman dood
schoten, die op de duivelskar (fiets)
reed.
Neen, was het booze antwoord,
ik wil aan niets denken dan dat het
gemakkelijk voor me zal zijn als ik
een paard heb.
Spreek er niet meer over, zei
een andere stem, we zullen allen gaan.
En al sprekende stierven de stem
men weg.
Ik ging naar mijn plaats terug zeer
verbaasd over wat ik gehoord had,
want natuurlijk was ik de Giaour,
waarover ze gesproken hadden. Mijn
plan was gauw gemaakt. Ik liet den
geen tegelijkertijd volgde hij het en biet
een in een verwarde massa liggen.
Een tweede schot was niet noodig.
Verschrikt, elkaar toeroepend, vlucht
ten de teleurgestelde roovers als eecj,
kudde schapen en ik zag hen nietf b
weer.
Mijn verhaal is spoedig uit. Ik troléi i
in spoed de pas door en bereikte zono
der verder avontuur de kleine haven- I
Trebole, aan de Zwarte Zee, waar ii e
mij verscholen hield tot er gelegenheid
kwam mij in te schepen op een pas
sagiersboot, die me naar Marseille ei
vandaar naar Engeland bracht, waar,
ik nu nog ben en waar ik liever za
sterven dan naar mijn eigen land te
rugkeeren. Engeland is een vrij land
maar een land zonder zonneschijn rvj
want vele dagen gaan voorbij zondei
dat ik de zon zie.
Hoe komt het, dat de Turken eich
Koerden de prachtigste deelen dei
aarde bewonen Het komt, zooals döaa
Turken zelf zeggen, omdat ,,de best£>
vruchten worden opgegeten door d£ei
beren.
DUBBELZINNIG.
Daar bij de eerste opvoering van
een nieuw treurspel het snikken van idd
het publiek zeer storend werkte, zag
de directie zich genoodzaakt, om op^.
het affiche als onderschrift te plaat
senVerzoeke van rouwbeklag ver
schoond te blijven igj;
ml
;an
d,
