TERUGGEVONDEN.
Haar Antwoord.
Rnbriek voor Dames.
LTe#enBePlaatSt' "ee"
armen sergeant op de heftigste wijze dacht hij, dat hij weldra zestig s,
plaagden. Vergeefs legde hij zich dag tellen, en dat zeker niemand na zijo
aan dag de grootste ontberingen op. dood zijn schulden zou betalen, wan
Men zag hem dan aan de kazernetafel neer hij ze zelf niet betaalde, want
van den morgen tot den avond lezen, hij was al U oud om nog kans ic
om niet aan het bier, de pijp en de hebben overste of kolonel te worden,
kaarten te denken, maar den zeven- Daarom beproefde hij met warec
den dag sloot hij zijn boek, begon heldenmoed wat van zijne gage te
weer te rooken, te spelen, zijne drie besparen. Als in zijn kazernetijd leg-
pintjes te drinken en met zijne kame- de hij zich allerlei ontberingen op
raden te babbelen. hij rookte dagen achtereen niet. en
Drie pintjes, dat was geen groote da^ was werkelijk iets smartelijk'
uitgave en toch hij wist zelf niet v00r hem, want hij was een dolle lief
hoe het kwam, dat deze drie pintjes hebber van rooken en niets was in
daags eindelijk eene verschrikkelijke staat zijne gedachten zóó op te fris
totaalsom vormden. Hans dacht er schen als een goede havanna, uit een
niet over na. dat het grootste gedeel- klein fijn barnsteenen pijpje gerookt,
te van zijn geld den armen tengoe- 9* hij meldde zich ziek om niet aan
de kwam, die op straat honger en de officierstafel te behoeven te komen
koude leden evenzoo dacht hij er niet en tenminste zijn aandeel aan het di
nor to L-nnrion hocnorori llnpn nnnii
aan, dat zijn tabakszak steeds voor
ner te kunnen besparen. Doch nooit
had hij den moed, zijne paarden een
korreltje haver, zijne kleine, hupsch
dienden, alsof die tabak hun sergeant Anna «ra bonllon, zijne trouwe le-
niets kostte vensgezellin een kleine attentie, of
de eenvoudige soldaten geopend was,
die zich daaruit naar hartelust be
niets kostte.
Och wat, zei de goede sergeant,
eene noodlijdende arme een vijf-franc
stuk te onthouden. En zoo bloeide
die eindelijk de onmogelijkheid inzag al"onl"'v, S
Sen Z'in JeU1S1feSn,1S?rHin da' a'ls in «n'aardsch paradijs. -
peil, de luitenant zal de schuldtn Tünirroam nnn wnrH Hans
van den sergeant betalen.
Langzaam aan werd Hans Ber
mann een grijsaard, door grooten en
Dan sliep hij, met vertrouwen de kleinen. aanzienlijken en geringen.
maar vooral door de laatsten geacht
en bemind. In de stad heerschte een
toekomst inziende, rustig in. „Wie
wachten kan. dien gelukt alles", zegt
bet spreekwoord en ten opzichte van 5to^e° TO^agSnYMid, toen°mm" 1..OT
Hans Bergmann bevatte dit spreek- de daf bjj door eene ernstige ziekte
woord ten deeie waarheid want hl) aan het bed we,.d gekluisterd, die zijn
werd luitenant doch de schulden wer- krachten langzaam maar zeker sloap-
den met alleen mei kleiner maar na- Zijn bloedlooze lippen openden
men zelfs voortdurend toe. zjcb telkens, alsof hij iets wilde zeg-
Een sergeant kan altijd op straat gen. maar ze werden nok telkens we-u-
nog eene pijp rooken en aan de kazer- gesloten, zonder dat hij iets had ge-
netafel etenmen behoeft niet in den zeed. Slechts één gedachte kwelde
schouwburg van de duurste plaatsen e*m.
te nemen en kan zich de uitgaven Eindelijk wendde hij zijn oud hoofd
voor handschoenen besparen, wanneer lachend naar zijne vrouw' en zei
men de handen in de zakken steekt. Gertrude, beste vrouw, ik had
Maar een luitenantgehoopt, vóór mijn dood nog mijn
En wanneer het nu alleen dat nog schulden te kunnen betalen, die ik
maar was geweestOngelukkig ge- onder dienst heb gemaakt. Doch het
noeg evenwel kon een luitenant niet is mij niet mogelijk geweest. Wan-
als een sergeant arme lui, die hem neer de lieve God het wil, zal Hij de
op straat bij slecht weer om een aal-schulden van den majoor betalen
moes vroegen, koper geld geven. Ook
het medelijden heeft zijne eischen en
dc witte zilveren munt kwam vaker
uit den zak van den luitenant te voor-
schijn dan het kopergeld. I
Hans Bergmann was thans een ste- t
vige blonde hupsche kerel met een pleegsters'
want is er schooner beroep voor een
beschaafde, fijngevoelige vrouw denk-'
baar
RECEPTEN.
Tartaarsche saus. 4 hard-gekookte
Het was laat in den morgen. De
zon stond ver boven de Oostelijke kim
en in de straten was de polsslag van
rauwe eierdooiers worden met twee
eetlepels goede mosterd, wat fijnge
hakte dragon en kervel en twee fijn
gehakte sjalottes flink doorééngeroerd,
waarbij langzamerhand 5 lepels sla-
Paul Steinbach sliep vast, ofschoon
het lawaai van de straat luid door de
gesloten overgordijnen van de slaap
kamer drong. Hij was het gewoon,
over hem hoorde Eerst was dat nog
al zacht geweest
I Steinbach is vandaag niet bij
stem.
Steinbach moet zich meer in acht
nemen.
Maar spoedig werd men harteloos
en het heette
Steinbach Nu, waar is zijn stem
gebleven Hij was vroeger heel mooi,
maar nu is het niets meer. Met de
Wagner-opera's heeft hij zijn stem
vleesch voor.
want hij sliep bijna eiken dag zoo 11,
m.ïrr -vil» oi„nM- i,„- stuk gezongen.
Dat deed spoedig de ronde als een
kookend vuurtje. Het klonk haar
olie en i S"™ete aïijngroten 'aDf- slechle gewoonte of lui-
wc'rdt Mendientde anus hH kond held' maar omdat zi n beioeP het-mee-
wordt, -oen ment He saus Dij Koud bracht Ditwijls was het laat in den
nacht, wanneer hij den schouwburg
hefdrUprutaof enEged?3e appeten
laat men in wat water en bessensap Laj.nL J
koken en
in wat water en bessensap ™SDeeId en ffezom?en hart' triid* in van achteruitgang
i mengt haar dan met wat f^a en dTEmïiff' 2 aIa
steeds weer in de ooren en sneed haar
Vele jaren had hij het publiek genot
verschaft en van het eerste teeken
an achteruitgang maakte het, on-
sago aan, zoodat zij gebonden wordt.
In een spring vorm of gewonen, plat-
hem na en daartusschen doken de
vragen op„Was het goed zoo Is
was, gebruik, om
zijn ondergang naar alle zijden uit te
bazuinen,
Hij had uitgediend, men verlangde
ten vorni. wordt nu eerst een laag bab geIukt zt>oals ik het gewild
beslag als van pannekoeken gegoten, E naar een ander. Hij bevredigde niet
dan de pruimen en appelen, waarin ie^WaimeTrlliiIn em dSom meer' duaweg met hem.
een voldoende hoeveelheid suiker en anneer mj als m een droom Rlwi„ m
dan weer een laag beslag.
nering aan het annlaus en dt tevr*. mët de vraaS Wanneer zal het ko
llet geheel in den oven bruin laten denheid daarvan eraf hem rust Fen men Hoe zal hi] het opnemen
™rd^ verlammemfe moeheid maakte z*ch
i d^s MSIalnhneTed^enSp teenen Met weemoed ^oorfe ze het applaus
7iin vrn.fw rd ior!n teenen, telkens minder worden. Menige krans,
reed ZZitt nÏÏSi i gG" di* hem vereerd werd, kwam van
Men -Chool te gaan. |,aar ze]fs menig verzoek om een au-
Men fluisterde. Hij was de heer des togram
Hij woonde op den Noordsingel be^-ng hield'
ging gewoonlijk des middags, wan- jji-
neer hij van het kantoor kwam, langs zwaai
den kortsten weg naar huis om zoo vPn iai.hi0«m j r~: '«-i- «--j
gauw mogelijk aan het studeeren te te e get i" cm.ten sIotie weer voor het venster
menig dwaas versje even-
- u-- - 'eens. Hij lette er niet op. maar zou
wanneer hij met zichtbaar was. het waarschijnlijk gemist hebben, als
II'j sliep vandaag bijzonder vast en hei was uitgebleven
waar. Zijn vrouw moest hem wek- Onrustig fiep zij alle kamers door,
kunnen gaan. Nietwaar, een jong" Wm'jJjfS,,/? it?...na!!ei'des.lil?, bed" te komen. De tijd kroop voorbij. Tel
mensch, dat pas van de Hoogere Bur- L." °°5™„ 'k kaken ham dle k"15 wanneer zij op de pendule keek
i.vxouweuoogen aan met een mtdmk- u-at do w ?ar
gerschool gekomen is en op een kan-
Maar eens op een mooien zomer-
namiddag, toen hij „puf" was van het gisseur ziin^P^ïl
zitten xu liet benauwde kantoorlokaal ï?5. r Z13U: ,aul'
itTouwenoogen aan met een uitdruk- was de wijzer nauwelijks eenige mi
Ring van weemoedige liefde. Vervol- nu ten verder gekropen.
jg|j JuJ --
en hards om hem heen wegzonk.
Waarachtig, hij was toch alt
nog rijk. Er waren altijd nog wez<
die hem afgodisch lief hadden, zi
vele oogen verwachtten van hem r
raad, hulp, steun en leiding. Hij h
nog plichten. Hoe was hij er toch
gekomen te denken, dat zijn leven
waardeloos was, omdat hij niet m.
voor de groote menigte kon schittej
omdat zij hem niet meer toejuich
die menigte, die slechts liefheeft, v
schittert en verblindt Dwaas, die
was Moest hij werkelijk het r
waarin hij zoolang had geheersc vei
verlaten Kon hij niet een ander r ogi
het zijne noemen Kleiner maar 0g
niger, zonder bedrog en valschhei
Zijn thuis, zijn familie.
Verder en verder schoof hij het éi
met het wapen van zich, tot het
den grond viel.
Johanna, mijn goede, bei
vrouw
Hij trok haar tot zich.
Wanneer ik geen beroemd m
meer ben, maar slechts een doodi
wone, onbeduidende, zooals honde
anderen, zal je liefde dan nog bl
ven ïcn'
Zij lachte. Hoe ernstig hij" de kui
ook had genomen, een beetje ijdel
zij fiem wel gemaakt.
Zijn er geen herinneringen d: '°f
van wat je eens bent geweest? I
kunstenaar wordt slechts bewondeiiar
den mensch heeft men lief. Voor ir
ben je en blijf je mijn beste, goe
man, er mag gebeuren, wat er wil.
Zij boog zich over hem heen
kuste hem zacht.
Ik heb je terug, fluisterde ze hejea
toe. gelukkig. Ik lieb je rrcf va he
altijd'!
e e
cud
Ih |e
lui
zitten iu liet benauwde kantoorlokaal
liad hij zich de weelde veroorloofd,
Maar eindelijk kwam hij. Maar was
hij het werkelijk?
Je moet om elf uur bij den re- Er werd iets van binnen bij Johan-
ur zijn, Paul. na verscheurd, een kreet ontsnapte
Dat maakte hem wakker en vroolijk. aan haar lippen. Flink en veerkraeh-
iiuu nij zien ue weenie veruoriooiu, 17"r.1'"
een straatje 0111 te maken en slente-nog jeugdig gelaat begon te stra- tig kwam hij anders; thans kroop-hij
1 1. 1 1.len. lieil cewicrit.io" niir W9« nnncoKrn. nl« ïpmnnii flip rlnnr ppn vwnvon ltvet
len. Een gewichtig uur was aang«bro- als iemand die door een zwaren last
ken de rol-verdeeling van een nieuwe wordt neergedrukt.
Opera. De vrouw steunde. Wat nu Zou hij
Ik hoop, dat ik een rol krijg, het haar vertellen? In elk geval mocht
waarin ik schitteren kan, een fris- hij niet alleen blijven. Johanna ging
UCUJ|CUWU mcattic UiluailA, selie beweeglijke, niet een, die mij naar zijn kamer en achter de gordij-
r alle journaalpc-sten en rekeningen- veroordeelt als ven stok zoo stijf te non van den erker staan. Zien mocM
Opleiding en Examen van Ver- couraul die tiluiS op jiem iagen te moeten staan, maar een, die men zin- bij haar metj Inj zou haar wellicht
is de titel van een wachteïu ^.en kan met opgewektheid! Dat ver- ^vegsturen.
Hij vond het meisje uit den spek- 1 '7"
rend langs den voor liem nieuwen we;,
had hij een aardig meisje gezien in
een spekslagerswinkel. Die verschij
ning had zulk een indruk op hem ge
maakt. dat hij voortaan eiken dag
denzelfden omweg maakte, ondanks
Dat
b'i F' van Rossen, "ÏÏy'vönd het meisje uit den spek- ««nschte spreekgezang Can di"e' mÓ-h»rde «n «tam to de gang
Mtoëe "ihaduudie wri óver t?1? Beschreven door Dr. A-1 slagerstvinkei beeldschoon, alüjd even d?rae notenkrabbelaars bevalt mij vermoeid klonk die. Hij vvoeg met
zijne opgewektheid viel, waren, zijne SS^ste hoofdstuk handelt h-eld?r °e,»ea ^"eed, met mooi.v h.ei ^aak.tm_S_100 «V***
Zeg tegen mijn vrouw, dat ik
I helder en netjes gekleed, met mooi,
iï?„Ukl|?n;..°0k,.hi.i Z°Lde. Belukkigste den achteruitgang van den verpleeg- waarbolen "cè/paar' giUwaHe wenk' Haav glimlach haTiets gedwongens, jets te doen" heb, dat geen uitstel v
tersstand en de middelen om dezen brauwen. Vooral die oogen hadden Zii zette bet ontbijt op een tafeltje te- len kan en lK een "a" uur n'.et
nirnn ranon t rtinflif. dl.u:Jr. clrtmTT? TITOnCph fd ïvnflïnn Zeide hij
ALLERLEI.
De Stoornissen op de Zou.
mensch van de wereld zijn geweest,
te, gaa"' ëen"diëpen in"dni"k"op hem gemaakt. SeI,;lk met de brieven 'die gekomen wa-
fiïtüi kamerhuur en drie of Dr. Aletrino zegt daarin, dat men Eiken dag zag hij haar weer zitten r™- zooals hij dat gaarne had.
vuer fltsschen champagne was schul; in den laatsten tijd herhaaldelijk'\uur haar marmeren toonbank, half Zeg, je spreekt bijna niet! zeide
stoord wensch te worden,
tegen de dienstbode.
Hij ging in zijn kamer, deed die
slot. ging aan zijn schrijftafel zït-
met jagende hand zonder ook maar-
een oogenblik op te houden. Johanna
J- J„„K 1 1, ,.c..mn,uo.ijn UUl XlctUI lilÜXIIICicLL IUUUUÜU&, IlclJl' "vO! f uijiia 111CI 1 hCIUB
dig geble\ en, doch dat alles was hij hoort klagen over het gehalte der ver- r geleund tegen den grooten spiegel, ïU3 ongeduldig. Jou is het, geloof ik, ?P s - - -
schuldig CU nog van a lerlei andere pleegsters. Eigenlijk is dat niet, om- waarin de worsten eï hammen weer- hetzelfde, al gaven ze me de rol van ten; !>am ?en. en J^toer en schreef
dingen Per slot van rekening schikt dat de gemiddelde verpleegster vankaatst werden. En rondom haar la een -2811 meelzak 1
men zich m alles, zelfs daarin, dat den tegenwoordigen tijd achter staat de andere lekkernijen, gedeeltelijk in 1 Ze schrok. -
men geld schuldig is, en telkens als bij die van een twintig jaar geleden, zilverpapier verpakt, terwijl voor het Waar denk je aan! Niemand „o„
de gedachte- daaraan hem onaange- integendeel, bij de ziekenoppasseres raam een groote Grieksche tempel van wenscht je hartelijker het schoonste otomminl I^i
naam kwelde, zeide Hans Bergmann 0f gasthuizenmeid van dien tijd steekt reuzel stond met een vetten Amor «rf e" danlvbaarste dan ik. zijn innerlijke stemmmCT, op een
bij zichzelven ,,Ik zal toch wel eens zjj altijd nog uiterst gunstig af, maar bovenop. i En weer glimlachte zij, zooals zii vï1-? m1fP' 9P d -
eenmaal kapi tem worden! De kapi- zij is zooverre gebleven onder het peil Zij paste geheel in deze omgeving: dat meermalen deed, wanneer zij te- i!;?^
tein zal (de schulden van den luitenant van dc beschaafde, goedgeschoolde frisch en helder met haar eenvou-1 genover hem stond en zij door angst n^ira? vfr»' tov-Hrift
betalen. verpleegster, zooals men zich die dige, zwarte japon, met haar wit t werd aangegrepen-. Voltv Lt ür.
Hij werd inderdaad ook kapitein. twintig jaar geleden tot ideaal stelde kraagje en witte manchetten. En al- Onder liet ontbijt las hij de brievea. nnipvnuwen Sen onende een lade
Hl] telde veertig jaren en in enkele aLs oorzaak daarvan noemt hij de wei- tijd zat zij daar alleen; nog nooitEen gedeelte wierp hij in een mand, 2n nam ereenftiS' uit Tohinna ken-i
lokken aan den rand van zijnschako njge appreciatie van het werk der had hij een man bij haar in den win-1 sommige schoof hij onverschillig weg, inVinnd pPn' l-Ipiiipi mpf
glinsterden reeds zilveren haren. Nu verpleegsters door de geneesheeren.kei gezien. Zou zij de eigenares van drie legde hij afzonderlijk. naarlmoer versierde revolver Hii liah
was het de goede tijd om aan ee.n hu- Hebben de verpleegsters al beter op- de zaak zijn of een winkeljuf-1 Die zal ik beantwoorden, leg die ?p PGns van één zijner vroegere ver- i
Welijk 1. denken; latei- ging dat zoo leiding gehad, zoodat zij théoretisc'n fro uw Wellicht was zij een weduwe.. op mijn schrijftafel, Johanna. eerders o-ekrecren
goed mei meer. Hans Bergmann voel- beter onderlegd zijn, haar werk wordt Hij had er nooit naar durven infor- Toen was hij gereed. Zij gaf hem nnc dat was- ziin nlan
de hoe znn hart hooger sloeg bij den door de meeste medici ;in het eenemeeren. Het kon hem ook niet sche- vzijn handschoenen, hij stak een eiga- Meteen was zii bii hem lae aan
aanblik van de mooie juffrouw Bach-ziekenhuis meer dan in het andere)* len. Hij beminde haarrette aan. zun kniee^ti rien ziinTaam
wies, de dochter van een koopman, altijd nog als inférieur en volstrekt Dikwijls droomde hij van het voor-1 Bonjour, zeide hij opgewekt en Verschrikt was hii oD£esDron»en end
die zich uit zijne zaken nad terug- nje^ ajs met j,et kunne gelijkstaand v. erp zijner stille bewondering en be- verliet het huis met haastigen tred, schoof haar verstoord weg
getrokken. Hi] had het geluk dat zij beschouwd dacht iiij allerlei vreemde avonturen als ging hij zijn geluk tegemoet. j watwil Ie Laat mij begaan,
eene kleur kreeg toen hu haai znne Tengevolge van de vraag naar be-d^ hem, minst genomen, in de gele-' Johanna keek hem van het balkon Mii blijft niecs anders over Tk heb'
schaafde meisjes voor verplegingwas inhetó zouden stellen haar het le-af na. Zij deed het niet dikwijls meer, afgedaan, mijn stem heeft mij bege-,
eerst een duidelijk merkbare verbete- II ïeuaen. in ruu \ooi aieu ne- bij keek iocn met om. Die tijden wa- ven. Noo't meer zal ik kunnen zin -
ring in het gehalte gekomen, maar wezen dienst zou zij hem dan vergun-ren voorbij! Sedert tien jaar. sedert gen, een ander zal de toejuichingen-
dat duurde slechts heel kort, spoedig neu ''aar iae ,an j.e sle.V1^ te..Ku-" zij hem haar hand had gereikt was oogsten, mij kan man niet meer ge
daalde het peil weer en men kwam er ^en- Zij zouden kennismakenzij zou er jn bun leven veel veranderd. Eerst bruiken
noodgedrongen toe iedereen maar aan inviteeren om eens bij haar tnuisrj was het zeer eenvoudig geweest, rijk Men zegt mij suikerzoet, dat mijn. j
te nemen, die toonde iets meer te zijn te Komen en mj zou ganscne avonaenaan stii geiukde kleinste vreugde orgaan is aangetast en ik mij in;
dan een gewoon dienstmeisje. m naar eezeiacnap aoornrengen, inu was een groote gebeurtenis en vervul- acht moet nemen, om mij nog lang;
In de practijk bleek de beschaafde dat kleme kameitje, üat in aen wm-j de heT1 met dankbaarheid. Ze behoor- voor de kunst te bewaren. Ik ken dat!
vrouw zoo gedésillusioneerd te worden u i' tLI den e,kaar en aan de kinderen, die ze Het volgend' jaar loopt mijn contract)
door de behandeling en weinige appre- !uea L'i'u'ena, naai tt-p eens naa zie met geheel hun hart liefhadden; Zijn af en men-zal dat niet weer vernieu- j
ciatie van haar werk. Dat er nogzoo-1'aaaea^,aa?;. i kunst hield hij hoog, maar zij was wen. Wat wacht mij Een tooneel van j
vele beschaafde verpleegsters zijn, L.r miririS Vioalï ?nniet 7/l^n afS°d- Toen echter het-groo- den tweeden en spoedig daarna van
pleit alleeh vóórhaar. Zij hebben vol-- f'tosïilmn t? S"!luk het engagement Bij den derden rang. Dat verdraag ik
gehouden in weerwil van alle désil-"L iirnnmrle hii mcrl dlt «ezelschap, werd zij het. Thans met. Dit eene jaar is al vreesebjk.
dig, wat allen moeten doen,
kaar liefhebben.
Hans Bergmann werd binnen kor
ten tijd een model echtgenoot, zooals
hij vroeger een model van een ser
geant en een luitenant was geweest.
Nooit ging hij zonder zijn blonde
Geertruida uit, wanneer hij niet be
paald in dienst moest wezen, en des
avonds dronken zij bij vrienden thee
of ontvingen zelf kennissen in hunn-
kleine vriendeliike woning, Dikwijls
intusschen bleven zij ook alleen, en
dat was lang niet het ongezelligste.
Hans zat dan in de goede, blauwe
ut-ptli liwajv VV Öiuivn vu y
uren gingen onopgemerkt voorbij. Zij daj- S^ost^heeft.
speelde met zijn dikken blonden kne-
vel en hij was verrukt bij den aan
blik van hare frissclie lieftalligheid.
En toen hoorde men eindelijk op
zekeren nacht eene jeugdige stem door
het huis weerklinken, die inlusschen
De drie algemeene eischen, waar-j' ..."pip n bi'hpcinnt hPi, Eenmaal op de ladder van den roem wordt, omdat hij, niet meer geveakan
aan voldaan moet worden door een;~ j d, al K;nnpri ip had de zucht naar eer zich van hem w&t hij geven moet. Bankroet, Jo-
verpleegster, zijn vakkennis. ïntellec-; w f h t t t,vpidp wa<s de rneesier gemaakt en alles in het niet hanna, begrijp dat goed Zulk. een;
tuerle ontwikkelincr en beschaving doen zinken wat hem eens lief £re- leven is* niet waard om te leven
tueeie ont\\uiklnn0 en oescnavmg. gedachte aan hetgeen hij het eerst jN eens nei ge |ni,..nwa i,ïpG1 nin handen vast 7ii
Dan zegt Dr. Aletrino, hoe er aan 7.-.„v,r.n 7r,.,, weest was. Der kunst gold iedere Jonanna meiazijn nanaen vast. xij
een wijkverpleegster en particuliere 7011 hii haar aansnreken' ademtocht, al het andere was-bijzaak, 'drukte ae tegen haar gelaat en het er
zóó krachtig was. dat'zij liet huis van verpleegster weer heel andere eischen Haar om ham of worst te vragenZi>n kinderen werden goed verzorgd hraiidemJe tranen over been 1«P«».
boven tot beneden vulde. gesteld worden dan aan een vei pleeg- sche,.n hem te alledaagsch. Zoo een i en genoten een schitterende opvoeding AJn "J-J JL? heb ie mii
Oeh. dacht Hans met een zwaar-ster in een ziekenhuis. De eerste moet handelszaak was volstrekt niet :n «p zijn vrouw kreeg, wat een wouw z"- 'eu
-hen kan, prachtige sieraden en "et genaa. i'aul, ik was je trouwe,
1 zijn hart en zon hem zeker nietmooie Meeren. Ze werd ook gevierd Bade m vie lange jaren, die we reeds
I zijn en nem zekei met gevigrd. Zij molst dus tohua-d zijn, en toch vraag me.
gelukkig zijn. Hij verlangde ook her- naar w at er m mijn hart omging ui
,eis. dat; haaide,ijk de verzekering daarvan. In TaagTXe pïL-'
F.en kogel voor jou eu een voor
Wanneer je van mij houdt, .!&-
-„eiszaan was voisirem mei 11- J*""" ispf «„hnd Paul ik
moeditr schouderophalen. men kan bijv. mjzonder goed op de hoogte zijn overeenstemming met de gevoelens i wenschen Kan, prachtige sieraden en a 5„r
niet altijd geluk hebben. Met dit kind van de symptomen, die zich bij een van zijn hart en zou hem zekea- nietmooie kleeren. Ze werd oo1- ad,ie 1,1 ue ,ciI
ziekte voordoen, terwijl de tweede bij- verheffen in de oogen der jonge j als zijn vrouw gevierd. Zij i
geluk
komen er wefir nieuwe uitgaven, nieu
we zorgen ik moet liet doopmaa! de
kindermeid, zijne kleeren en het
zonder op de hoogte moet zijn van vrouw.
haar tijd en vooral niet toe mag ge-, Hij wenschte iets nieuws,
ter
iet;
De anotnale weersgesteldheid,,
sinds eenigen tijd op de aarde neersclka:
en met vele orkanen, in 't Noord,
met prachtig Noorderlicht en andei
verschijnselen vergezelt gaat, schrizeg
ven de sterrekundigen toe aan stoo ge'
nissen op de zon, van wier omvat ooi
en geweld wij ons nauwelijks eenijlen
voorstelling kunnen maken, 't Ondej""
scheid tusschen de hevigheid en
uitbreiding van een aardstorm er
zonnestorm staat geheel in verhoJÜe
ding tot de grootte van beide werel
lichamen. De doorsnede der zon b
draagt omstreeks 1,390,000 kilomete
die der aarde in 't midden 12,730 kil
meter. Legde men 108 zulke werel ni<
lichamen als de aarde in rechte lij
dicht aan elkaar in 't midden dwaï
door de zon, dan zouden zij in ee
smalle strook, nauwelijks van de
eenen zonnerand naar den andere
reiken. Om de geheele oppervlakte d<
zon te bedekken, zouden er vele du
zenden aardes noodig zijn. Om ha*
inwendig te vullen, zou men zei
1,300,000 aardes- noodig hebben. Neen
men de grootte der aarde aan alsee
mosterdzaadje, dan zou de zon die va
een kokosnoot hebben. Als de zon tt
op een rnet de doorsnede der aard
gelijke dikke bast werd uitgehold e
de aarde werd in 't midden van
holle ruimte verplaatst, dan zou
maan nog altijd op denzelfden afsta®
als thans rondom ons kunnen loope
en bleef Bovendien tot de zonnebal
nog een vrije ruimte van 320,000 kill
nieter over. Kennis dier feiten, is 01
misbaar, als men den omvang derk<
lossale stoornissen in 't zonnelichaai
wil leeren begrijpen. Thans is er ee
periode der meest talrijke en grootsi
zonnevlekken en hun optreden isvoi
de sterrekundigen niet onverwacht g
komen. De eerste zonnestorm van de
laatsten tijd werd tegen 't einde va
October waargenomen, waarbij plo
seljng- op de zon een stoornis
stond, wier zichtbare uifcbreidin
275,000 kilometer in de lengte e
92.000 kilometer in de breedte bedroej
dat zou dus een oppervlakte geve
van 25,300 millioen vierkante kilomi
ter, of iets meer dan 't 24ste deel dl
6'billioen,' vierkante kilometer grot
te zo-noppervlakie. Reusachtig
vlammen, alle zoo bi*eed als de dooi
snede der aarde, verspreidden zichvi
le duizend kilometer ver. Den ster®
kundigen kwam 't voor, alsof de
oppervlakte door een hevige schol
overeenkomende met onze aardbevin
was opengebroken, of alsof een doi
kere planeet van buiten af door
omhulsel van gloeiende gassen en
de vurig-vloeibare schaal der zonwi
gedrongen. De tijd van beëindigin T
dezer thans geweldige stoornis van
centraallichaam van ons in elk g
val klein wereldsysteem, is niet
te meten.
schoolgeld betalen, afgezien nog van 1 ven aan die doffe onverschilligheid,1 geestig en teeder was, te zeggen. Daar den eersten tijd gaf zij ze lachend,
aIIa., do r-ol/lnof tin enrn-pont nit Hin 7AAt;ppl t'óriilppfrütArft nfl PPtl HilflTt tl-nn in hitvnan Wflnl allA<5 wflc hfiilr nionw lotor nm
alles wat de soldaat, de sergeant en
de luitenant nog niet hebben betaald.
Zoo -ing het leven voor den goeden
Hans Bergmann voorbij. Zoo gaat het
voor vele anderen voorbijmen ver
schuift tot den volgenden dag. wat
men vandaag had moeten doen. Doch
de dagen zijn niet voor ieder zoo ~e-
lukki als voor Hans Bergmann nau-
.welijks kon de kleine lezen en schrij
ven toen hij reeds tot majoor werd
bevorderd.
Thans moest hii er toch werkelijk
aan denken met het verleden af te
rekenen. Hij dacht er ook inderdaad
aan. en heel dikwijls. Doch ook een
majoor heeft aan zijne .gage niet veel.
wanneer i-:' daarvan zijn huishuur,
zijne huishouding, zijne paarden en
zijne ontvangkosten moet bestrijden.
Een majoor is een officieele persoon
lijkheid. even officieel als zijne paar
den. Zelfs zijne dienstboden hebben
een officieel karakter, en men weet.
wat dit kost
Welk een onderscheid met den tiid.
toen men nog kapitein wasMen kon
slechts eenmaal in de maand ontvan
gen. wat oversparen en een rustig,
gemoedelijk loven leiden. Thans was
alles geheel veranderd en toch was
Hans Bergmann niet trotsch. Hij was
de vader van zijne soldaten. Men
praatte, wanneer men van zijn batal
jon sprak, van het „bataljon-Berg
mann".
Ilij deelde op milde wijze tabak en
bier onder hen rond. en wat de ar
men betrof, was hij steeds een ware
Voorzienigheid voor hen gebleven
doch hij gaf nu als majoor, zooals hij
vroeger als kapitein, als luitenant,
als sergeant had gegeven, wat he-I
iets anders is.
Och. dacht hij, als ik nu maar
niet die paarden had als tk nu maar
niet die groote barak van een huis
had En met diepe treurigheid be-
meer. Die groote leegheid, die in haar klemde zich aan hem vast en
ontstond, mocht hij zelfs niet Vermoe-voor een oogenblik heerschte in het
den. I vertrek een. doodsche stilte. Toen neht-
Hij was om den hoek verdwenen, j z'j zich hoog op en keek hem vast
Een zwaren zucht zond zij hem na. ,*n de oogen.
De gang, dien hij thans maakte, boe-; Je hout niet alle on kunstenaar cn
zem.de haar angst in. Zou het thans man* Paul, je bent ook vader Over
reeds komen., wat hem zou verplette- m«a ea' 3°aw ,levea maS Je.l^sehik-
ren9 ken. rriaar de drie tevens, die God je
Zij ging in de kamer terug en he-geschonken heeft in je kinderen, daar
gon zijn brieven in orde te maken, j ITUlS 1® aiets mee doen- Wil je die
De drie brieven, die hij wilde beant- aok vernietigen, of ze aan het ruwe
woorden, boezemden haar het meeste nor)dlat prijsgeven? Heb je dan „een
belang is. Daar was een brief vaneen'^70*1 voor Je y]eesch enl>loe 1?
collega uit een verre stad. vervolgens d ïlf oZt
het verzoek van een dame om zijn it i?
handteekening en die van een. EJi-
die zooveel verpleegsters na een paar i,jj ztch echter niets kon t'e" binnen j want alles was haar nieuw, later om
jaar uitoefenen van haar betrekking, brengen, besloot hii om het maar aan hem niet te krenken. Eindelijk vroeg 0 ml-n Vnm-hppM dan
overvalt. het toeval over te laten, den winkel hij tot haar groote geruststelling niet; 1 J, %üor"eeiu u<lu'
De organisatie der opleiding van. binnen te gaan en te zeggen, wat hem
verpleegsters wenscht de schrijver m op dat oogenblik zou invallen,
groote trekken op de volgende wijzeZoo richtte hij dan op zekeren mid-
ingericht te zien: dag zijn schreden naar den winkel,
De opleiding der leerling-verpleeg- dien hij, hoewel zijn hart hevig klop-
sters tot verpleegstersin ziekenhuizen te. moedig binnenstapte,
behalve door lessen van de geneeshee-! Zij zat op haar gewone plaats en
ren, v. n. door de hoofdverpleegster; droeg haar gewone zwarte japon,
de opleiding van verpleegster tot LI ij naderde de toonbank en daar
hoofdverpleegster, behalve door ge- de ingeving niet kwam, nam hij den
neesheeren door de hoofdverpleegsters hoed af en mompelde haastig:
en directrices de opleiding van hoofd- - Een ons leverworst, als het u
verpleegster tot directrice door genees- belieft.
heeren en directrice. 7.ij schonk hem haar onverschillig
Vóór de sollicitante als leerling-ver- winkeliersterslachje vroeg
pleegster wordt toegelaten, moet zij Mèt of zonder uien?
het einddiploma overleggen van het Daar was nu niets geen poëzie m
eindexamen van de burgerschool met, dit antwoord; zijn vraag was trou-
3-jarigen cursus of een toelatingsexa-wens ook zeer prozaïsch geweest,
men afleggen, dat daarmee gelijkMaar de glimlach gaf hem moed.
staat. Ook moet zij toonen bekwaam- Zonder uien. antwoordde hij.
te zijn in allerlei huishoudelijke be-' |';n f°an* eensklaps een ingeving
zigheden, daarvoor kan zij bijv. een krij^eï1.d1' ver;,°'"de ^'1 en hart'-
jaar de huishoudschool bezocht heb-tochtelijk
jjen Mèt of zonder uien, dat doet er
Verder wijst de schrijver er op, dat onk eigenlijk weinig toe. Het voor
de salaria verbeterd moeten worden, "aamste is. dat ge schoon zijt, dat
dat zal mede een reden zijn, waarom 'k u daLlk m doT m
ontwikkelde vrouwen zich geheel aan twee maanden bemm. dat ïk. da^ik^
dien werkkring zullen willen geven. "G vouwde de handen, zijn gelaat
Een opwekking aan alle geneeshee-1 vprhaasd en met groot
besluit cut ha0^dspak' !too en murmelde onwillekeurig. als
In de volgende hoofdstukken behan-, rrpwnonte
delt de schrijver de noodzakelijkheid d nQg t mijnheer?.
van het Staatsexamen, het Concept- J
Reglement van do Examen-Commissie j
der Ned. Ver. voor Psychiatrie en
Neurologie.
Wel ware het te wenschen, dat dej
noodkreet van Dr. Aletrino over den
achteruitgang van den verpleegsters-!
stand open ooren en harten vond.
gelschen kunstvriend om een fotogra
fie met onderschrift.
Het bevreemdde haar. dat hij de bel
de laatste beantwoordde. Sedert jaren
had hij op dergelijke stukken geen
acht geslagen, want de vraag daar
naar was verbazend groot. Nu waren
de aanvragen lang zoo talrijk niet
meer, de geestdrift was bekoeld.
Dacht hij daarom dergelijke din
gen thans schatten Een teeken, dat
haar, in verband met zijn korzeligheid
in den laatsten tijd bedenkelijk toe
scheen. Vermoedde hij het ongeluk,
dat boven zijn hoofd hing
Bemerkte hij, wat de schorre klank,
die zich in zijn stem mengde, wan
neer hij hooge noten moest zingen,
te beteekenen had Die klank wilde
niet wijken, hoe hij ook oefende, hoe
hij zijn stem ook spaarde en alles deed
om zijn orgaan de oude volheid te
doen terugwinnen
Maakte hij zichzelf wijs, dat het
voorbijgaand was?
Wat deed het haar pijn. als ze in
beproeft Wanneer je de hoogte, die
je thans bereikt hebt, moeilijk kunt
behouden, zoek dan een ander pad.
Ik zal met je gaan, je overal volgen.
En al mijn krachten zullen alleen
voor jou zijnwanneer je twijfelt, zal
ik je toeroepen
Moed, moed, geliefde, je strijdt
niet alleen, je hebt mij, je hebt je
kinderen Onze kinderen, Paul
Km je hun liefde en mijn toewijding
dan vergeten voor den bedrieglijken
glans van het tooneel
Hartstochtelijk had ze deze woor
den uitgebracht. Zijn handen hield
ze in de hare en streelde ze als van
een zieke.
Hij zonk in een stoel terug. Als
een bruisende waterval gingen haar
woorden over hem heen en wischten
zijn zelfzucht weg. Onder haar tee-
dere woorden drong langzaam de ont
dekking tot hem door, dat er ook nog
hoogere dingen op de wereld zijn dan
de kunst, andere plichten, dan alleen
het dienen van deze. Een wonderlijke
aandoening voelde hij in zich opko-
den schouwburg zat en het oordeel men. het was hem, of er veel kouds
BedelaarEen aalmoes, mijnheel
voor een ongelukkïgen man.
Heer Ongelukkig J.e ziet e
zond en krachtig uit; maar, je wi
niet werken
BedelaarDat is juist mijn ongelu
mijnheer 1
Oude dame (verontwaardigd) 't
schande, meneer, dat u zulk geba
durft leveren. Daar heb ik me gisti
renavond een vlieg in de moscoviscb
taart gevonden in plaats van et
krent.
Koekbakker (nederig) Ik vraag
wel excuus, mevrouw, 't zal niet wel
gebeuren en als mevrouw de vlii
soms bewaard heeft en het meisje
straks mee sturen wil, zal ik er ni«
pleizier een krent voor in de plaa
geven.
VERKEERD BEGREPEN.
Doodmoe kwam een reiziger lan|
een hofstede en vroeg
Men heeft mij gezegd, dat de g
meente Groothuizen vier mijlen va
het station lag en nu loon ik al ac!
mijlen, waar ligt, dat ding dan?
Het ligt ook vier mijlen van b
station maar aan den andere
kant.
Een dokter praatte op zekeren ds
met een van zijn patiënten, die v8
oordeel was, dat de gemeente-dokt
beter betaald moest worden.
't Doet me genoegen, dat te ho
ren, zei de dokter. Ik ben blij, dat
er zoo over denkt. U gelooft dus, di
wij meer traktement moeten hebbel I
Ja, zei de oude man. Zie je, ds
kregen we hier een beter slag.
all
1 ge
Oc
ti<
