NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
21e Jaargang. No. 6387
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
WOENSDAG 27 APRIL 1904 B
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN ADVERTENTIËN:
Voor Haarlem PER "R'E lftAANDEN: iMgC i Van 1—5 regels 50 iedere reEe' meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is ('kom der Haarlem van 1 5 regels 0.75, elke regel meer 0.15. Reclames 30 Cent per regeL
gemeente)w 1.30 V Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Franco per post door Nederland 1.65 {Pym' WoT Kleine advertentiën 3 maal plaatsen voor 2 maal betalen.
Afzonderlijke nummers 0.0214 V SfcPö n a a- A
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem 031% Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 5o.
a de omstreken en franco per post „0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Uitgave der Vennootschap Laurens Coster. Directenr J. C. PEEREBOOM, Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs, 31»'r Faubourg Montmartre.
Tweede Blad.
Uit de Omstreken
OVERVEEN.
en verdienstel ij k man.
[eden, Dinsdag, is een verdienste -
man Bloemendaal gaan verlaten,
naam van De Pecker is bijna een
Rw aan Bloemendaal verbonden,
e vader van den nu vertrekkenden
'din 1822 als bovenmeester aange-
*[d aan de Christelijke school al-
r.iir; gedurende 37i jaar nam hij
11 ie functie waar en werd opgevolgd
or zijn zoon C. J. de Pecker,
let was toen een geheel andere tijd
als nude Christelijke school
de school van Bloemendaal en
rlingen van verschillende secten
len daar nevens elkander. En dat de
ierwijzer geen gemakkel'jke dagen
2ft gekend, kunnen we daaruit
ds opmaken, dat hij dikwijls voor
:r dan honderd leerlingen alleen
id. Toch werkte de heer De Pecker
tdien onverdroten ijver, welke hem
eigen is en in weerwil van de
ringe onderwijskracht tegenover zoo
»1 leerlingen, heeft hij toch de zelf-
doening mogen smaken, dat velen
oer dicipelen zich later een flinken
g door het leven baanden en zich
degelijken stand in de maat-
lappij hebben verworven. En dat
bemind werd door zijne leerlin
1, dit bewijzen de achting, welke
hem nog toedragen en de telkens
lerkeerende blijken van waardee-
\ls kind huppelde hij met de kinde
van Bloemendaal en later was hij
leermeester en opvoeder van de
«leren en zelfs de kleinkinderen
zijne speelmakkers.. Hij kende
a o.ok Bloemendaal van top tot
n en de Bloemendalers kenden hein
wisten hem te waardeeren. Hij
rd de vraagbaak van allen en waar
helpen kon met raad en daad,
ar deed hij het. Was er wat goeds
verrichten in zijn standplaats, hij
niet de laatste, die de handen
de mouw stak, steeds kon men
m in de eerste gelederen der strij-
rs van vooruitgang vinden. Ruim
jaar was hij hoofd van de school te
Demendaal, daarna trok hij zich te-
g om stil met zijn oudere, nu tach-
•jarige zuster te gaan leven, maar
bleef te Bloemendaal en werkte
t frissche krachten aan de vele in-
illingen, waarvan hij bestuurslid
ïT
loo was hij de oprichter van Ken-
friers leesgezelschap teBloemendaal
rt 1864 tot 1876 was hij er secretaris
lT a en van 1876 tot op clpn huidigen
g voorzitter-directeurmeer dan 40
ren was hij aldus werkzaam en de
len van dat gezelschap, zijne ver
in sten erkennende, schonken hem
zijn vertrek een fraai bewerkten
m riingstoel.
Tevens was hij de mede-oprichter
11 n het leesgezelschap ..Excelsior"
durende 12 jaar lid van de Commis-
"I van Toezicht op de Bijzondere
ïoolpenningmeester van de afdee-
ig Bloemendaal van de Maatschap-
i tot Nut van 't Algemeen. Eere-
orzitter van Koninginnedag en meer
n een kwart eeuw bestuurslid van
vereeniging Het Witte Kruis,
ïn nu gaat de heer De Pecker de
jats, waar hij zijn geheele leven
- ïft gearbeid,waar hij zoovele vruch-
0 i van dien arbeid heeft mogen aan-
P louwen, op hoogen leeftijd verlaten,
U idat gezondheidsredenen en huise-
;e omstandigheden hem daartoe
2* odzaken.
)at het hem welga, we zullen hem
y t onze gedachten vergezellen en dat
op zijn hoogen leeftijd, met zijn
ike geestesgaven, zijn nog kracht-
lichaam en zijne klankvolle stem
elders vrienden zal verwerven, is
Binnenland
De Vredesbeweging.
?rédéric Passy uit Parijs heeft te
isterdam gesproken over Le mou-
Qent de la Paix.
De correspondent van de „N. R. C."
schrijft hem als een man van 81
ir, rijzig en kloek nog, met witten
ard en witte haren om den kalen
ledel. Hij is bijna blind, zoodat de
orzitter der vereeniging, dr. Hu-
hem naar zijn plaats op het
moest leiden, van waar hij
lande de vrij talrijke vergadering
isprak. Aan een sterke zenuwtrek-
ag met het hoofd gewent men spoe-
g, en de overtuiging waarmede hij
ader hinderlijk emphase spreekt en
gelukkige inkleeding zijner gedach-
1 nopen tot luisteren. Uit zijn woor-
fl n sprak 't sfellige vertrouwen op de
jjekomstige zege van de humanitaire
ée over het menschonteerend dogma
t den oorlog als iets onafwijsbaars
orstelt, den oorlog, die reeds in zijn
rakter de teekenen der verwording,
der ontbinding in zich draagt. Het is
geen kamp meer, het is een slachting.
Geen worsteling man tegen man,
maar een affaire industrielle. Door
op een knop te drukken doet men op
20 kilometers afstand het schip van
den vijand in de lucht vliegen. Wie
den oorlog, thans in het Oosten ge
voerd, zou willen doen gelden als een
bewijs voor het onvruchtbare der vre-
deszending, oordeelt naar den schijn,
Ook als de eb intreedt, werpt de zee
nog nu en dan als een vloedgolf over
het strand, maar het water wijkt
nochtans. Ten eerste is er alle hoop,
dat die oorlog, welken wij verfoeien,
gelocaliseerd bleeft, waar vroeger één
vonk de halve wereld in lichtelaaie
zette. Maar ten tweede zijn juist in
onzen tijd reeds vele oorlogen voor
komen door arbitrage, gelijk in steeds
meerdere mate langs scheidsrechter
lijken weg brandende quaesties op
vreedzame wijs tot oplossing zullen
geraken.
Dwaas zijn degenen, die de stich
ting van het Permanente Hof van
Arbitrage als een ij dele komedie aan
bespotting zoeken prijs te geven. De
kruistocht van de apostelen des vre-
des heeft in het gedachtenleven der
volken reeds onuitwischbaar sporen
achtergelaten. Het is een kruistocht,
voortgestuwd door hooger beginsel
dan dat in de middeleeuwen, toen de
volken zich opmaakten om het lichaam
van den Christus aan de macht des
ongeloofs te ontweldigen, want wij
zoeken den Heiland te dienen niet in
een steenen graf, maar door uit Zij
nen naam verlossing te brengen aan
de lijdende menschheid, en het leven
te redden uit den greep des ontijdigen
cfoods. Hoe nader de volken tot elk
ander worden gebracht door de zich
steeds vermenigvuldigende middelen
van verkeer, die hen persoonlijk en
geestelijk in elkanders leven en stre
ven doen deelen, des te krachtiger zal
het solidariteitsgevoel worden, dat
hen onderling verbindt.
Het lijden van vrouwen en kinderen
in den Zuid-Afrikaanschen oorlog
hebben wij allen meegeleden. Het
heeft onzen afschuw versterkt voor
het monster, dat slechts uit is op
vernietiging van ons kostbaarst bezit,
zoo moreel als materieel. In dien af
schuw voor den oorlog ontmoeten de
volken elkaar en daaruit zal een
fraterniteit, een wederzijdsche eer
bied, een universeel medelijden wor
den geboren, die tot een levenwek
kende kracht zullen aangroeien,
waartegen de dood en verderf zaaien
de kr g niet langer bestand zal blij
ken. Met de vergelijking van het vre
deswerk met den uit kleine kiem zich
ontwikkelenden eik, die eenmaal on
der de vredige schaduw van zijn bree-
de kruin aan gansch de menschheid
beschutting bieden zal, besloot de
spreker zijn warm toegejuichte rede.
Pater H. Ermann 8. J. over de
„Katholieke Actie".
Voor een talrijk gehoor, waaronder
ook eenige geestelijken, sprak te Bot
terdam pater Ermann over „Katho
lieke Aciie".
Na in een inleiding de vervolging
vin de ka!li kerk in eenige landen
van Ei ropn aan katholieken zelf ver
weten te h-ri en, zegt de eerw. spre
ker
Ik vind het zeer nuttig in een
besloten vergadering rond en vrij,
maar in gepasten vorm op onze fou
ten en gebreken te wijzen, die de goe
de zaak schaden en toch met een vast
beraden wil verbeterd kunnen wor
den. Veel beter acht ik het, dat wij,
katholieken, elkander de waarheid
zeggen, dan dat wij wachten totdat de
vijand van buiten het doet.
In de maand Juli 1903 had liet ka
tholiek orgaan de „Köln. Volkszei-
tung" eenige dagen lang niet malsche
dingen geschreven aan liet adres van
de Centrumspartij te Mainz. Welnu,
op de vergadering van den vooravond
van den oOsten Katholiekendag te
Köln ',23—27 Aug. 1903) kwam de ge
vierde koopman uit Mainz, Nicola
Racke .openlijk aan de „Köln. Volks-
ztg." de waarheid zeggen. Maar
zoo sprak hij, vooraleer hij begon
..wij blijven daarom toch vrienden,
echte vrienden, van wie de een het
den anderen niet kwalijk neemt, wan
neer deze hem de waarheid zegt, na
tuurlijk in alle liefde, zonder toorn
en vooringenomenheid en in het be
lang der zaak."
.In alle liefde", zegt Racke, doch
bedenken wij hierbij ook M. H., dat.
I wanneer een openhartig werkman tot
I ons zegtJe liegt, die uitdrukking,
.hoe hard ook van klank voor be-
schaafde ooren, toch soms heel wat
zachter is van inhoud dan het deftige
„in kale gemoedsstemming" geuite
1 u jokt. Welnu, de sohrijver, die zich
Cocorus, d. w. z. raaf noemt, is geen
werkman, dat verzeker ik u.
Wat moeten wij nu doen om voort
te komen?
Volgen wij eerst den raad op van
Paus Leo XIII„te bidden", opdat
God ons helpe. Te veel katholieken
vergeten dit. Doch bidden is niet ge
noeg. We moeten ook zelf ons best
doen naar de kracht, die we hebben
gekregen, de handen inéén slaan.
Wel hebben we in het vorig jaar
groote kracht ontwikkeld, zóó zelfs,
dat onze tegenstanders er eerbied
voor hadden, maar te velen slapen
nog.
Een goede wrijving van gedachten
kan er tusschen ons komen doorkies
vereenigingen, waar iedere rang en
stand lid van kan zijn.
Te Rotterdam is meer actie geko
men, ook onder de roomsche kiezers
zeer velen zijn ontwaakt en slapen
niet meer, ofschoon nog velen slape
rig bij het werk zijn. En al heeft
„Recht en Orde" nooit geslapen en
naar omstandigheden goed gearbeid,
durft spreker toch beweren, dat in die
vereenignig een nieuw leven is ont
kiemd, en dat de vereeniging „Katho
liek Leven", zélf tintelend van het
echte katholieke leven der jongeren,
.Recht en Orde" van overvloedig voed
sel zal voorzien om dat nieuw leven
te onderhouden.
Aan het ijverig centraal bestuur van
.Recht en Orde" breng ik buigend
een eere-saluut, hoewel ik nog dieper
buigen zou. indien ik naast den gerid-
derden heer Van Rijswijk nog een
werkman zag zitten d a t is actie op
sociaal gebied.
Actie is mooi, maar moet steunen
vooral ook op kennis van het geloof,
We moeten ons geloof kunnen verde
digen tegen de andersdenkenden. De
katholieke studenten en andere mee»-
ontwikkelden gaan al goed in deze
richting.
Het volk te ontwikkelen is een on
zer eerste plichten. Zonder die ont
wikkeling kan Godsdienst er zedelijk
heid nooit vooruitgaan.
De democratie heeft ons niet te ver
ontrusten. maar we moeten de eer
der vooruitgang aan Christus toe
schrijven.
Na de macht der Duitsche pers ge
schetst te hebben, zei spr. over onze
pers o.a.
„Indien de katholieken, die een
groot iberaal of neutraal blad kunnen
betalen, aan kath. actie deden, wat
de pers betreft, dan zouden onze drix
groote, katholieke kranten „De Tijd"
„Het Centrum" en de „Maasbode'
zelfs ieder 16000 abonné's kunnen
hebben. O, dat zou heerlijk zijn, want
dan was het niet meer noodig zou
dr. Po els zeggen naar de Rotter-
damsche synagoge te loopen om te
weten wat te Amsterdam kalveren en
te Keulen de varkens kosten."
„En die 16000 abonné's kunnen ge
makkelijker komen, wanneer de pers
broeders, redacties en schrijvers, zel
ve ook aan echte katholieke
actie doen door elkander, ondanks
verschil van gevoelen, hoog te houden
en te eerbiedigen, door katholieken iu
open, vrije vragen hunne vrijheid te
laten behouden en dus niet te verket
teren door de vermaning van den
bisschop van Metz op te volgen en
dus jegens personen de passende
achting te bewaren en niet toe te la
ten, dat die personen met den dolk
der pseudonierniteit in de borst wor
den gestoken, door katholieke ver
eeniging. die door Leo XIII en door
geheel 't Nederlandsch episcopaat zijn
goedgekeurd en zonder overdrijving
werken voor het stoffelijk en geeste
lijk heil van het huisgezin, niet dood
te zwijgen of, wat nog erger is, door
ingezonden stukken te laten verdacht
maken, door blank oprecht en eer
lijk te zijn en niet het werk of de da
den van een vriend, partijgenoot of
geestverwant op te vijzelen en in
wierook te hullen, en den arbeid of de
daden van een vermeenden tegenstan
der te beknibbelen of te bekrabbelen
of in den dofpot te stoppen.
„Ik ken een stadje van ongeveer
20U0 inwoners, onder wie minstens
1200 katholieken. In de sociëteit lig
gen ter lezing twee dagbladende
„N. R. Ct." en „De Tijd" en geen an
der katholiek blad. En in de herber
gen van dat stadje a propos, er
wordt nogal aardig gepimpeld —ligt
geen enkel katholiek blad. Waarom
niet Wel daar is geen vraag naar.
De katholieken daar zijn goede, brave
menschen, doch aan actie voor de
pers doen zij niet.
„Wilt gij woten M- H. hoe men in
de verschillende café's en sociëteiten
ook een katholiek blad of bladen op
tafel kan krijgen? Ik heb dezen raad
gegeven belegt een vergadering, laat
een echte redenaar komen, bijv. dr.
Ariëns of dr. Poels of nog veel beter
een leek mr. Aalberse, baron v. Wijn
gaarden of den heer Slotenmaker van
Rotterdam en besluit, al is het met
een kleine meerderheid van stemmen
die café's enz. niet te zullen bezoeken
vooraleer daar ook katholieke bladen
te krijgen zijn. Binnen 14 dagen M
H., zijn ze er; ik sta er voor in."
Na een opwekking tot propaganda
besloot spreker, „volgen we Schaep-
man en streven we voort."
Met een woord van hulde aan diens
onvergetelijke nagedachtenis, slrot
spr. zijn gloedvolle rede, welke ge
tuige het herhaald applaus der aan
wezigen allen tot nieuw leven had
opgewekt.
„Centrum".
Armlastige krankzinnigen.
In de op 19 dezer te Warmond ge
houden gemeenteraadsvergadering
deelde de voorzitter mede dat hij den
14en j.l. een dagvaarding ontving om
3 Mei a.s. voor de rechtbank te ver
schijnen te 's-Hage als vertegenwoor
diger der gemeente en zulks ten ver
zoeke van het College der Godshuizen
te 's-Bosch tot het betalen van /1228.75
verpleegkosten van een armlastige
krankzinnige. De Raad besloot dat de
gemeente zich zal verweren, zal dat
besluit onderwerpen aan de goedkeu
ring van Gedeputeerde Staten en wees
als advocaat en procureur aan Mr.
N. Cramer te 's-Hage.
Wijl deze zaak zeer interessant is,
zij het volgende aangestipttot 13 Juli
'99 werd een krankzinnige uit eigen
middelen verpleegd te Vughtde be
taling geschiedde namens hem door
den curator, te Warmond wonend.
Op dien datum waren de geldmid
delen uitgeput en gaf de curator daar
van behoorlijk kennis aan het College.
Eerst in 1903 maakte dat College werk
om betaling te erlangen, in welk on
derzoek betrokken waren de gemeen
ten Alkmaar, Haarlem, Apeldoorn.
Grave en Warmond. Het geschil dat
Gedeputeerde Staten niet konden bij
leggen, werd geregeld hij koninklijk
besluitbij besluit van 9 Nov. 1903
No. 47, werd Warmond, woonplaats
des curators, aangewezen als woon
plaats van den krankzinnige. Het Col
lege bovenbedoeld zond nu een decla
ratie in groot f 1228.75 van 13 Juli '99
af tot eind 1903. Met het oog op de
wet van 8 Nov. 1815 in verband met
art. 221 gemeentewet, meende het
meentebestuur dat een gedeelte was
verjaard, weigerde dat deel te beta
len van den datum af (waarbij het
vorig jaar kon komen, zoo dat niet
verjaarde), waarop het College voor
noemd zich wendde tot den Commis
saris der Koningin in Noord-Brabant
(weg aangegeven bij koninklijk besluit
2 Aug. 1870 No.) Aan de rechtbank nu
de beslissing.
Nog een reuzenei.
Het schijnt tegenwoordig de tijd.
niet van de zeeslang daarvoor is
't nog te vroeg in 't jaar maar van
de reuzen-eieren te zijn. Ons reuzen-
ei, waarvan in het nr. dat Zaterdag
verscheen melding wordt gemaakt, is
overtroffen door een ander reuzen-ei,
waarvan De Standaard verhaalt. Dat
blad meldt
Een gewone kip van een ingezetene
van het dorp De Bilt legde de vorige
week een ei, hetwelk het kolossale
gewicht bezat van li hectogram. Het
ei had eene lengte van 9 c.M., en een
omvang van IS c.M. Nu zou men ge
neigd zijn te denken, dat het een ei
met dubbelen dooier was. Wat was
evenwel het geval In het groote ei
bevond zich behalve eiwit nog een
ei van normale grootte. Voor de curio
siteit heeft men het reuzenei. na het
eiwtt er uit geblazen te hebben, be
waard.
Een minder aangename positie.
Een schoox'steenveger te Deutichem
stond boven in den schoorsteen van
een landbouwerswoning in Ambt Deu
tichem zijn hoogste deuntje te zingen
en toen dat liedje uit was liet hij zich
steeds doorvegend, langzaam zakken;
ten laatste kon hij niet verder naar
beneden, maar toen hij nu naar bo
ven wilde, bemerkte hij, dat hij zich
evenmin opwaarts kon werken. Dat
was een lastig geval. Hij trok eersi
zijn boezeroen uit, en stond ten slotte
in Adams costuum in den schoorsteen
doch niettemin kon hij er nog niet
door, ofschoon men van boven af tou
wen neerliet, waaraan flink mee ge
trokken werd. Daar na dit costuum
geen vermindering van kleedingstuk-
ken meer mogelijk is, was hiermee
bewezen, dat de schoorsteen moest
wijken. Met koevoet en breekijzer
werd de schoorsteen afgebroken ter
hoogte van Ts mans gedwongen ver
blijfplaats .waarna hij meer dood dan
levend, meer een zwarte dan een blan
ke, en ontveld aan ellebogen en knie-
en, te voorschijn kwam.
Uit de Pers.
Aan een artikel in „Het Volk" over
de houding der Eerste Kamer in ver
band met de Hooger Onderwijswet, is
het volgende ontleend
„Zelden werd een oude juffrouw
meer naar de vriendelijke oogen ge
keken dan nu de Eerste Kamer. Zelfs
de oude juffrouw, de liberale partij,
waarvan mr. Treub een jaar of twaalf
geleden te Delft sprak, mocht zich niet
in meer belangstelling veiTieugen dan
nu de Eerste Kamer. Onbeteekenend
als zij gewoonlijk is voor den gang
van zaken, wacht men nu binnen en
kele jaren voor de tweede maal, dat
zij een belangrijke wet zal verwerpen.
Zij stemde de Ongevallenwet af, en
nam er, onder den invloed der fabri
kanten, het gave karakter af.
Toen bukte de regeering voor haar,
redde de wet door het indienen van
een nieuw ontwerp, en de Eerste Ka
mer kon rustig gaan slapen, in het
besef van eene daad te hebben ver
richt ten nadeele van het volk.
En nu vraagt men haar heel ande
re dingen. Kuyper heeft een subsidie
bereid aan zijn Vrije Universiteit, en
nu noch de wetenschap noch eenig
openbaar belang gediend zijn met de
kunstmatige voeding van dit nage
maakte universiteitje, vraagt men aan
de Eerste Kamer dat zij orde op deze
zaken zal stellen door aan dr. Kuyper
zijn wetsontwerp weer thuis te zen
den.
En hieraan knoopen zich nu heel
wat verwachtingen vast
Als de verkiezingen voor de Prov.
Staten zoo uitvallen, dat Kuyper bij
ontbinding der Eerste Kamer niet ze
ker is van eene meerderheid, dan zal
zeker het oudje zich recht krachtig
voelen, en komt er over de liberale
meerderheid van de Eerste Kamer een
gevoel dat zij het verkeerd geboren
en zonderlinge staatslichaam nu in
dit hijzonder geval aangewezen is om
het land en de wetenschap te redden.
En de goed-liberale en professorale
leden zullen dat wel met zekere defti
ge overtuiging gaan doen."
Verder
„De Tariefwet is nu de stormram te
gen de regeering, en boven op het toe
stel waait de vlag der liberale her-
eeniging. De trompetters staan er
naast en blazen verzamelen. Maar er
ontbreekt toch wat aan het wijsje het
is verzamelen op vrijhandels- en libe
rale en anti-clericale leuzen, niet op
die van een democratisch kiesrecht.
De Liberale Unie blijft haar onwaar
dig spel spelen van de kat uit den
boom kijken, en durft of wil in eigen
kling geen verklaring omtrent het
kiesrecht uitlokken. Zij bindt zich niet
en neemt den schijn aan als was zij
bereid om, al naar de politieke be
hoefte het zal uitwijzen, naar links
of naar rechts aansluiting te zoeken.
Zoo is de heele politieke toestand
juist zoo onlielder en onzuiver als de
klasse der heerschers haar in den ver
valtijd nog aanbieden kan.
Als daar nu die bom eens invalt
van afstemming van de Hooger-On-
derwijs-wet door de Eerste Kamer?
Dan komt er een zeer verwarde toe
stand. De regeering ligt dan over
hoop met de Eerste Kamer, terwijl zij
in cle Tweede, die toch altijd iets meer
lijkt op een volksvertegenwoordiging,
een sterke meerderheid heeft. En, ge
steld de verkiezingen der Prov. Sta
ten vallen naar den wensch der libe
ralen uit, ontbindt zij dan de Eerste
Kamer, dan krijgt zij precies dezelf
de oude heertjes terug, want de Prov.
Staten kunnen niet ontbonden wor
den. De politiek loopt dus vast ineen
slop."
Ten slotte zegt het blad
„Voor ons is dat een niet- onaardig
schouwspel. Er zit altijd voordeel
voor ons in, als de tegenstanders el
kaar zoo ruw afbreken als ze nu bezig
zijn te doen. Als Kuyper staatsgeld
wil hebben om kereltjes op te kwee
ken, die de sociaal-democratie sybran-
deeren, en het liberalisme spant de
verontwaardigde wetenschap voor de
politiek om Kuyper een beentje te
lichten, dan hebben wij er althans dat
voordeel van. dat wij aan de heele j
kliek een aardige herinnering kunnen j
voorhouden, als zij straks weer een-
drachtig tegenover ons staan, enHan-1
delsblad en Nieuwe Rotterdammer den
anti-revolutionnair aanbevelen tegen
den sociaal-democraat
Het gaat zoo goed."
Tetteren on Kunst
De Middenstandsbond.
Aldus is de titel van het eerste
nummer van het officieel orgaan van
den Ned. Bond van Vereenigineen
van den Handeldriivenden Midden
stand. 't Is een weekblad en de leden
van den Bond ontvangen het gratis.
Commissie van redactie zijn de hoc-
ren J. S. Meuwsen. Amsterdam. V
Nieuwenhuijzen te Nijmegen en J.
Das Dzn. te Utrecht, terwijl verschil
lende bekende personen als medewer
kers zijn vermeld.
In een hoofdartikel„Ons Bonds
orgaan" wordt het doel der courant
nader omschreven. Hoewel zij, zegt de
Redactie, niets anders is dan een
noodwendige schakel in dien mach
tigen keten, dien de Middenstand
smeedt om zijne havens af te sluiten
voor de vijanden van zijn behoud, die
tevens vijanden zijn der georgani
seerde maatschappij, toch dient, nu
we ons aan de meer dan veertiendui
zend georganiseerde Middenstanders
van Nederland komen voorstellen, een
kort woord tot die Bonds-leden zélf
gesproken.
Over de wijze van ons optreden,
over de middelen, waarmede we zul
len strijden, over de krachten, die we
zullen aanwenden...
En dan zij allereerst gezegd, dat ons
blad geen blad is van welk persoon,
van welke richting, van welke partij
ook. ons blad is het blad van den
geheelen Nederlandschen Midden
stand.
Dat sluit in zich. dat ons blad niet
het blad zal zijn van de redactie al
leen of van het Bondsbestuur g ij
middenstanders, g ij mannen der Ver
eenigingen, g ij Bondsleden van
Noord en Zuid, van Limburg zoowel
als Groningen, van Overijsel zoowel
als van Zeeland, gij moet uw schou
ders zetten onder ons blad.
Het orgaan is u w orgaan
Eerst en vooral moeten de Midden
standers van héél Nederland daarin
spreken van hen moet komen de stu
die. die binnen de grenzen van onzen
„Bond" aan Nederland de richting
aangeeft, waarin de Handeldrijvende
Middenstand op economisch, op soci
aal en maatschappelijk terrein zich
zal voortbewegen.
„De Middenstandsbond" is uw or
gaan, Nederlandsche middenstanders,
en al schrijft de redacteur er zijn
hoofdartikelen in, en al geeft het
Bondsbestuur er zijn officieele mede-
deelingen... gij zijt toch eigenlijk de
eigenlijke redacteuren, van U moet
komen de stuwkracht, de beweging,
j het leven
Dat sta dus op den voorgrond."
Koloniën.
De aanval op het Controleurs-
kantoor te Seroeway.
De „Deli-Gt." schrijft
De aanval in quaestie neemt zoetjes
aan minder groote afmetingen aan.
De eerste berichten spraken van een
„geplunderd" controleurshuis en drie
doodgeschoten oppassers.
Thans blijkt uit de latere berichten
dat zoowel onze alsook de officieele
berichten vrij sterk overdreven zijn
geweest.
De woning van den controleur is niet
geplunderd, slechts is een der krees
stuk geslagen en werden een drietal
tafelmessen ontvreemd, de fraaie kle
wangs en kains, die onder de schrijf
tafel lagen, hebben de inbrekers in
de haast laten liggen.
Volgens de laatste berichten zijn er
7 djahats geweest en hiervan zijn er
thans 5 gepakt, terwijl ook de gewe
ren der gewonde oppassers alle te
recht zijn.
De kerels hebben bovendien bekend
dn vertellen, dat zij alleen uit roof
zucht zouden hebben gehandeld, ten
einde met de buit te maken geweren
een goed heenkomen naar de Gajoes
te vinden
In hoeverre dit verhaal waarscnijn-
lijk is. is nog niet uit te maken, aan
nemelijk is het zeker, dat zij, zoo ze
een moord op een bestuursambtenaar
in het zin hebben gehad, dit voorne
men niet vrijwillig zullen meedeelen,
waar zij ampel tijd gehad hebben,
om alsnog af te spreken, wat zij als
reden van hun aanslag zouden opge
ven.
Een oude wrok tegen de over hen
gestelde machten bestond er reeds lan
gen tijd. Zekere Patoeau Malam had
indertijd een pepertuin, die tengevol
ge van een besluit van den kernpatan
van Beneden Langkat wegens schuld
werd verkocht. Later, teon de zeer
verwaarloosde tuin onder den nieu
wen eigenaar behoorlijk was schoon
gemaakt, wilde de man zijn vroeger
eigendom weer terug hebben ten
onrechte natuurlijk bewerende, dat
de tuin nu zooveel méér waarde had
en men hem derhalve destijds had te
kort gedaan. Hij kreeg natuurlijk nul
op zijn request.
Intusschen kan wellicht tusschen
den in de buurt van den djahatskam-
pong wonenden mokkenden heer Ma
ïam en de djahats eenige connectie'
hebben bestaan. Hij kan ze hebben
aangehitst om tegen den vertegen
woordiger van het gezag, of wol
slechts diens woning met gewapende
hand op te treden dit zal het on
derzoek nog moeten uitmaken.
