sssüttsrwï:neer'Na
ALLERLEI.
waarom de man deze taak op zich
neemt. En deze eigenschappen van
de ziel zijn nog niet eens voldoende,
ook moet het lichaam meewerken
door gezondheid en kracht.
Zeker is het den man aangenaam,
als de huisvrouw, aan wier zorgen
hij gewoon is. deze plichten ook
onderweg waarneemt en hem oogen-
blikken van zekere huiselijkheid weet
te verschaffen doch zou het hem
zeer slecht te stade komen, als deze
gemakken hem alleen verschaft kon
den worden ten koste van zijn vrij
heid in bewegen en handelen. Als de
mannen meestal hun vrouwen liever
thuis laten, dan komt het hoofdzake
lijk daardoor, dat het sterke geslacht
niet genoeg vertrouwen heeft op de
zoo hoog noodige kracht bij allerlei
tegenspoed, die zich op de reis kan
voordoen.
In de geschiedenis der ontdekkings
reizen van onze aarde worden veel
vrouwen met eere genoemd, als ge
zellinnen van hun mannen.
Hot meest bekende voorbeeld uit
den laatsten tijd is dat van den
Amerikaanschen Noordpoolreiziger
Peary. Meer dan eens heeft zijn
vrouw, Josephine DiebitschPeary.
met hem de bezwaren van een over
wintering in het hooge Noorden ge
deeld. het laatst nog in 1901 en 1902.
Peary maakt naar buiten niet veel
ophef over die kranige houding zij
ner vrouw, terwijl zij hem inderdaad
met ware bewondering vervult; hij
vertelt als de natuurlijkste jsaak van
de wereld, dat zij aan een of andere
Jacht met zijn overige medereizigers
heeft deelgenomen; men voelt, dat hij
haar als mondig en nuttig lid zijner
espeditie beschouwt, en daarin ligt
de grootste waardeering van haar
werken aan de zijde van haar man.
Er zijn nog andere voorbeelden te
over van vrouwen, die haar mannen
op hun reizen volgden, wij noemen
slechts de dames Worhman. Holub.1
Seler Bent, Dieulafoy. Condreau,
Rijnhart, Livingstone en Daker. j
Sommigen hebben het werk harer
mannen na zijn dood voortgezet, an-
deren zijn tengevolge van de ontbe
ringen of het gevaarlijke harer rei
zen ongelukkig omgekomen.
Mevrouw Baker volgde haar man
op zijn gedenkwaardige expeditie van
1862 tot 1864, die tot ontdekking van
het tweede groote meer in de Nijl
aanleiding gaf. Natuurlijk wordt in
Afrika een blanke vrouw nog meer
aangegaapt dan een blanke man en
Baker openbaarde daarover menige
eigenaardige bijzonderheid. Zoo ver
telt. hij, dat in Latuka de vrouw van j
een opperhoofd aan hem vroeg, hoe- i
veel vrouwen hij had en zeer ver-
baasd was te hooren, dat hij maar
alleen die ééne had, die voor haar'
stond. Dat scheen haar lachlust zeer
op te wekken.
Zij vertelde toen dat Mevrouw Ba- j
ker er veel beter zou uitzien, als zij
de vier beneden voortanden uittrok
en beur haar met roode zalf inwreef; i
ook moest zij schoonheidslialve haar
onderlip doorsteken en een lange, i
spitse kristal daarin dragen, want
geen vrouw van dien stam, die voor i
iemand uit hoogen stand wilde aan-1
gezien worden, kon zich zonder die
versiering vertoonen.
Van den grooten moed van zende
lingvrouwen heeft men dikwijls veel
gewag gemaakt.
Maar niet alleen als gezellinnen i
van haar mannen, ook als zelfstan
dige ontdekkingsreizigsters hebben de i
vrouwen veel gepresteerd.
Bekend als zoodanig zijn Ida Pfeif- i
fer en niet minder onze landgenoote i
Alexine Finne, die als martelares van
haar ontdekkingsijver is gestorven.
De reden van dit reizen schijnt,
opgehelderd te worden door de woor-
den van Nachtigal.Eens aan het j
hof bewonderd om haar geestigheid
en schoonheid, had zij de wonden i
van een onbevredigd hart pogen te j
vergeten, door boven haar krachten
gaande inspanning van physischeen!
geestelijke vermogens".
In 1839 in Den Haag geboren, zeil-
de freule Finne in 1861 met haar
moeder en tante naar Egypte en on- i
dernam met deze beide dames al in
't volgende jaar een wetenschappelii
ke reis in het. gebied van den boven
Witte Nijl. Uit de berichten van
Heuglin. die haar toen vergezelde,
moet men opmaken, dat op haar een
oud verwijt tegen het reizen van vrou
wen toepasselijk is; zij nam' over
dreven veel bagage mee, die haar in
haar bewegingen zeer bemoeilijkte.
Bovendien had zij een kolossaal
dienstpersoneel, hetgeen ook meer
last dan gemak gaf. Achtereenvolgens
verloor zij op haar reizen haar moe
der en tante.
In 1869 ondernam freule Tinne een
nieuwe reis, die tot doel had het land
van de Tuareg en Borneo. Te Tripolis
en Mursuk ontmoette zij Nachtigal,
die haar bij de toebereidselen tot de
reis behulpzaam was. In weerwil van
alle beleefdheid ondervond freule
Tinne, die men daar overal de „ko
ningsdochter" noemde, in Mursuk
weinig tegemoetkoming.
Men wantrouwde haar. zei, dat ze
een betooverde man in haar gevolg
meevoerde. Eindelijk werd zij door
roovers overvallen en vermoord, de
buit werd gedeeld en nooit heeft men
de moordenaars kunnen straffen.
Gelukkig liep het met alle ontdek
kingsreizigsters niet zoo slecht af.
Isabella Bird, prinses Therese van
Beieren en Annie Taylor o.a. waren
gelukkiger bij haar werk.
Onder de Machtoffers.
Door Friedrich Thieme.
berichtte hij. Er was haast bij, had
de knaap gezegd.
Werktuigelijk dankte Jenny en
drukte den overbrenger van de bood
schap een geldstuk in de hand, waar
op deze zich verwijderde met alle
haast van een Amerikaan, voor wien
tijd geld is.
Wat beteekende dat?
Jenny schoof den bevenden vinger
onder den overslag, het couvert viel
in stukken op den grond en ze hield
een klein briefje in de hand. Waarom
werd ze bleek, toen ze nog maar even
een blik had geworpen op de vluch
tig met potlood neergeschreven re
gels? Waarom hield ze zich van
schrik aan de tafel vast?
Ze herkende de hand van haren
echtgenootHij leefde, moest natuur
lijk leven, want hij had deze regels
aan haar geschreven.
Maar waarom kwam hij niet zelf
Was hij gewond Lag hij in het hos-
Nieuwsgierig keek mrs. Holters door
het venster van hare op de achtste
verdiep' ng van een der ontzettend hoo
ge gebouwen van Chicago gelegen wo
ning, naar beneden op straat.
Is er iets gebeurd vroeg mrs.
Beeler, hare vriendin, die bij haar op
bezoek was.
Ik weet het niet het schijnt
mij wel zoo toe. Er heerscht eene
eigenaardige onrust op straat, als ge
woonlijk bij eene bijzondere gebeurte
nis wordt opgemerkt.
Neem toch den tooneelkijker
ried mrs. Beeler, die naast haar kwam
staan.
Dien heeft mijn man meegeno
men. P
Ah hij is in den schouwburg pitaal Eene diepe ademhaling
Ja. Hij wilde de nieuwe pantomi-1 streek zenuwachtig over de oogen,
me in den Iroquoisschouwburg eens alsof ze het floers wilde wegvegen, dat
zien. Hij heeft zich zoo overwerkt, de er in het eerste oogenblik over scheen
arme Willy, en zijne zenuwen zijn te zijn getrokken eindelijk kon ze
zoo verslapt, dat hij noodzakelijk wat lezen met de noodige kalmte,
afleiding moet hebben. „Dierbare Jenny", schreef haar
Ben je er ook al eens geweest? j man, ,.ik leef, ik ben gered En meer
Nog niet. nogik ben volkomen ongedeerd. In
Ik eenige dagen geleden een den hoogsten nood ontdekte ik een
prachtig gebouw, beste mrs. Holters. uitgang,"waarvan nog wel geen trap
Jammer, dat men nog niet geheel naar de straat leidde, maar van waar-
klaar is. uit een naburig huis zonder groot ge-
Mrs. Holters opende het venster. vaar en moeite was te bereiken.
Er moet werkelijk iets gebeurd Waarom ik niet thuiskwam Omdat
zijn, zei ze hoofdschuddend. Het ver- ik een plan heb bedacht, hetwelk al
keer is weliswaar den ganschen dag leen kan worden uitgevoerd, wanneer
drukt, maar kijk toch eens, hoe alles mijne redding een diep geheim blijft,
nu doorelkaar krioeltGelukkig wordt Deel dus niemand mee, dat. ik gered
door de hoogte het geratel en gedreun ben ook onzen jongen niet, want
dermate verzwakt, dat wij er niet veel hij zou het kunnen verklappen, hoe
van hooren. klein hij ook is. Geen mensch mag
Ja, ja, de hoog gelegen wonin- een vermoeden koesteren. Ik moet da
gen zijn in dit opzicht werkelijk een delijk Chicago verlaten, van nacht
zegen. nog. Al het nadere mondeling. Kom
En hoe prettig kan men op al dadelijk hij het Bridge-hotel ik zal
dat geloop en gewoel neerzien. aan den overkant der straat zijn. Han-
Als van een balkon werkelijk, del verstandig en vastberaden het
Toen ik het vorige jaar met mijn man geldt hier ons geheele bestaan. Je
in New-York was. logeerden we hee- Willy."
lemaal op de achttiende verdieping; Jenny las den brief driemaal zon
daar was het werkelijk een wonder- der te begrijpen, wat haar man toch
baarlijk gezicht, wanneer men op de wel mocht bedoelen. Intusschen be-
menschen en de rijtuigen neerzag. Ze sloot ze precies te doen, zooals hij ge
leken wel dwergen. En eene kalmte.... zegd had. De kinderen sliepen vast
Ze zweeg, want de deur werd plot- vlug maakte zij zich gereed om uit
seling opengeworpen en zonder vooraf te gaan. Een half uur later kwam ze
aan te kloppen vloog een jonge man bij het Bridge-hotel. Het was nog
binnen. druk op straat en daarom trok het
Vergeef me, mrs. Holters..
niet de aandacht, dat eene vrouw al-
De dame mat den indringer met een leen liep. Tegenover het hotel liep
toornigen, verontwaardigden blik. een man in een mantel gehuld op en
Maar mr. Scott, hoe kunt geneer, die den hoed diep in de oogen
Hij liet haar niet uitspreken. had getrokken. Mrs. Holters herkende
Mrs. Holters, de Iroquoisschouw- dadelijk den vermiste en snelde blij
burgontroerd op hem toe.
De jonge vrouw bemerkte de strak- Hij drukte hare hand teeder aan
ke uitdrukking van zijne oogen en het zijne lippen en fluisterde
trillen van zijne lippen. Eensklaps Laten wij ons bedwingen, dier-
week alle kleur van haar gelaat; ze hare schat. Ik leef, dat is de hoofd-
hegreep, dat hij de overbrenger van zaak.
eene Jobstijding was. 1 O hemel, wat heb ik om je ge-
Wat is er met den schouwburg? beefd en geleden, Willy. Hoe kon je
Hij staat in brand stamelde detoch zoo wreed zijn, mij
jonge man zenuwachtig. En mr. Hol-1 Hij drukte haar veelbeteekenend
ters is er in j den vinger op de lippen, nam haren
Mijn man, mijn Willy kreunde arm en trok haar met zich voort,
mrs. Holters. Om 's hemelswil, hij is We hebben niet veel tijd, Jenny,
verloren! Hij is zeker dood? vroeg ze Als mijn plan zal gelukken, moet ik
sidderend van angst, terwijl ze, zoe-nog met den eerstvolgenden trein de
kende naar hoed en mantel, in hare stad verlaten.
verwarring alle mogelijke dingen op-j Wat heb je toch voor een plan?;
nam en weer wegwierp. j Wat ter wereld geeft je toch aanlei-
Daarvan weet ik niets maar erding om verstoppertje te spelen
moeten vele dooden zijn. j Je zult het hooren. Ik sta op het,
Mrs. Beeler, wees zoo goed bij dej punt om bankroet te gaan. Ik zou me
kinderen, te blijven en gij, mr. j nog hoogstens zes of acht weken
Scott, ga met mij mee staande kunnen houden. Dan moetik}
Met koortsachtige haast vloog de J mij insolvent verklaren en alles is
jonge vrouw, gevolgd door mr. Scott,verloren wij zijn dan bedelaars,
naar Se lift en eenige oogenblikkenJenny.
later bevond zij zich met haren ge-Maar Willy
leider op straat ep beiden ijlden alsj Geen naam noemen het is;
door furiën gedreven naar den schouw-zoo Daarom ben ik reeds maanden
burg. van welken ze nauwelijks tien lang zoo zenuwachtig, zoo geheel an-
minuten verwijderd waren. j ders dan vroeger! Nu wijst mij het.
Jenny Holters stond nog in den noodlot zelf den weg tot redding. Een
bloei van 't leven hoogstens zes-en-groot aantal menschen weten, dat ik
twintig jaar oud. mocht ze eene be- in den Iroquoisschouwburg was
HUISHOUDELIJKE WENKEN.
I. Om te probeeren of eieren versch
zijn moet men ze in water leggen
een versch ei zal zinken en horizon
taal op den bodem van het vaatwerk
gaan li geenis het drie tot vijf da
gen oud. dan zal het brecde gedeelte
van het ei even naar boven komen
een ei van acht dagen oud zal onder
een hoek van zestig graden komen
te liggen van drie weken ongeveer
onder zeventig graden en is het vier
weken oud dan zal het rechtop staan
op zijn punt. Is het ei bedorven, dan
zal het drijven.
II. Een gebarsten ei zal niet uit
koken, als men wat azijn aan het
water toevoegt.
koorlijke verschijning heeten. Haar
echtgenoot, die eenige jaren meer tel
de, was koopman en sedert ongeveer
zes jaar in Chicago gevestigd." Het
echtpaar had twee kinderen, een jon
gen van drie en een meisje van an
derhalf jaar. Mr. Scott was een der
employe's in de zaak van rnr. Hol
ters.
De straat voor den schouwburg was
door eene onafzienbare menigte men
schen gevuld. Slechts angst en wan
hoop konden iemand de bijna levens
gevaarlijke poging doen wagen om
iedereen zal mij voor dood houden,
als ik niet terugkom.
Maar als men je niet vindt? I
Er zal van eene menigte lijken
niet geconstateerd kunnen worden,
van wie ze zijn een aantal vermis-'
ten zal in 't geheel niet worden ge-j
vonden. Dat is altijd zoo. Het is im-:
mers ook slechts een gelukkig toeval,
dat ik gered ben. Waarom zou ik er!
geen gebruik van maken. Ik heb eene.
verzekering op mijn leven gesloten
van vijftigduizend dollars welnu, j
ik verdwijn, voor de wereld ben ik
cisco. Zoodra het zoover is, geef je heel voorzichtig mrs. Steavens en ver-
posterestaute onder den naam Stea telde haar, dat ze in San Francisco
vens, welken ik wil aannemen, be- den broeder van haren man zou vin-
richt, wanneer je aankomt. Ik haal je den, die haar misschien wel eenige
dan af en reis je misschien zelfs stations tegemoet kwam reizen,
natuurlijk verkleed een paar sta- Esther Sanders schrikte eerst bij de
tions tegemoet. Langs denzelfden weg gedachte aan zoo'n verre reishoe
zend je mij geld ik zal om de drie meer echter Jenny haar het ongevaar-
dagen aan het hoofdpostkantoor gaan hjke ervan en de gelukkige toestan-
vragen. Zorg er voor, dat je met eene den in het land, waarheen ze ging,
veranderde hand schrijft en deponeer schilderde, des te meer overwon ze
geld en brieven bij afgelegen postkan- haren tegenzin en ten slotte verklaar-
toren. de ze zich bereid de dame te vergezel-
Na een kort, maar teeder afscheid len, ingeval zij haren oom onder het
verlieten mr. en mrs. Holters el- adres, hetwelk hare moeder haar had
kander. gegeven, niet kon vinden.
j In Sacramento stapte een elegant
Acht weken later zat mrs. Holtersgekleed heer met een jeugdig uiterlijk
met hare beide kinderen in een wag- in den trein, wien mrs. Steavens ver-
gon van den spoortrein naar San heugd tegemoet snelde. Hij had eene
Francisco. Een tevreden glimlachje donkere gelaatskleur, droeg een kort-
speelde om hare lippen, want het geknipten ringbaard en een bril van
plan van haren man was in alle op- gekleurd glas. Jubelend drukten de
zichten gelukt. De heele wereld be-twee elkaar de hand en fluisterden
schouwde hem als dood men had} daarna langen tijd druk met elkan-
weliswaar zijn lijk niet gevonden,) der; ze hadden het blijkbaar overhet-
maar hoeveel lijken had men niet kun- geen ze in den laatsten tijd hadden
nen herkennen Men had des te meer beleefd.
medelijden met haar, omdat ze niet En de arme Willy is dus dood
eens zijn graf bezoeken en onderhou- vroeg de heer eindelijk met luide
den kon Zonder het minste bezwaar stem.
had de verzekerings-maatschappij de Helaas, ja, beste Charles,
verzekeringssom uitbetaald, nadat was En moest zoo ongelukkig aan zijn
bewezen, dat mr. Holter zich werkelijk einde komen. Maar laten we het ver-
gedurende de ongeluksvoorstelling in leden laten rusten, Jenny, de toekomst
den schouwburg had bevonden. Het zal weer betere dagen brengen. Zijn
faillissement verliep eveneens zoo glad dat de kleinen, Jenny
mogelijk. De schuldeischers bromden Dat zijn ze, Charles Quincey
wel, maar hij, die alleen verantwoor- en Jane. Kijk eens, hoe verbaasd de
delijk en schuldig was? mr. Holters, knaap je aanstaart hij houdt je
was niet meer onder de levenden en blijkbaar voor zijn papa je lijkt ook
zijne weduwe, die nooit iets met de precies op hem.
zaken uit te staan had gehad, kon Papa, papa riep de kleine,
geen verwijt treffen. Jenny reisde dus, Laat hij mij gerust zoo noemen,
nadat ze een fatsoenlijken termijn had zei de heer glimlachend, ik wil voor
laten verstrijken, welgemoed al had hem immers ook een tweede vader
ze ook een rouw-costuum aan en al zijn-
zette ze ook een diepbedroefd gelaat En hij drukte de kinderen beurte
van Chicago af met het aanzienlijke lings aan zijne borst.
kapitaal, goed bewaard in hare porte- Sta me toe, Charles, dat ik je
xt i j miss Sanders voorstel, aan wie ik
Natuurlijk had ze geen dienstmeis- grooten dank verschuldigd ben Eene
je meegenomen, want ze wenschte el- lieve reisgenoote, die niet ongenegen
ke brug tusschen liet verleden en het is. ons naar Australië te vergezellen
heden af te breken. Niemand zou weer Mr. Steavens boog beleefd "voor dé
van haar hooren. Het heette, dat ze miss, die bloosde en hare blauwe
naar bloedverwanten te Topeka ging. oogen neersloeg. Hij ging daarop
De reis werd echter heel spoedig naast zijne schoonzuster zitten nam
zeer vermoeiend voor haar het jong- den knaap op zijn schoot en begon
ste k'nd durfde ze nauwelijks van een druk gesprek,
den arm zetten en ook de kleine Heb je de papieren meegenomen?
Quincey had nog hare onverdeelde op- vroeg hij plotseling,
merkzaamheid noodig. Op deze wijze O ja. Ze bevinden zich in deze
met twee nog geheel onzelfstandige portefeuille. Wil je ze dadelijk bii ie
wezentjes verscheiden dagen en nach- steken
ten onderweg te zijn, is geene klein1'g- Dank je.
heid. Nu eischte nummer één, dan Ze overhandigde hem eene groote
nummer twee hare hulp, en aan den portefeuille, die meer dan gevuld was
avond van den tweeden dag was het Hij wierp er een vluchtigen blik in
of hare armen verlamd waren en ge- en stak hem daarna in zijn binnen
voerde ze zich zoo totaal uitgeput, dat zak.
ze in tranen uitbarstte. Toen de trein in San Francisco ar-
U bent zeker erg moe hoorde riveerde, was het reeds donker
zij eene zachte stem naast haar zeg- Wij logeeren, zooals mijn
TT lt schoonbroeder mij meedeelt, in het
Mrs. Holter gaf zuchtend een toe- San José-Hotel, zei Jenny tot hare
stemmend antwoord. De stem behoor- reisgezellin. Daar ge hier eveneens
de aan een jong meisje, dat in Da- vreemd zijt, kunt ge met ons mee-
venport in den trein was gekomen, gaan. Morgenochtend zoekt ge dan
Ze was ongeveer twintig jaar oud en naar uwen oom ge moet er echter
eenvoudig gekleed, haar geheele uiter- om denken, dat de boot overmorgen
lijk was ook eenvoudig maar lieftal- om acht uur des morgens vertrekt,
lig. In den beginne, bevond zich de Uiterlijk morgenavond moet ge ons
jonge reizigster in een ander gedeelte dus uw besluit hebben medegedeeld,
van den trein, maar wijl in de nabij- beste Esther.
heid van mrs. Holters nog meer da- Miss Sanders verklaarde zich tot
mes zaten, had zij sedert eenige uren alles bereid. Het kleine gezelschap
hier plaats genomen, doch tot dusver nam een rijtuig en reed naar het San
nauwelijks enkele woorden met Jenny José-hotel. Terwijl de kamers voor
gewisseld. Des te meer was zij met hen in orde werden gebracht, ge-
den kleinen Quincey bevriend geraakt, bruikten ze het souper in de eetzaal,
met wien zij gebabbeld en een sinaas- Deze was op dat uur geheel leeg:
appel gedeeld had en nu wendde fl;it het reeds zoo laat was, maakte
zij zich met echt vrouwelijke belang- ook> dat de drie heel weinig spraak-
stelling tot mrs. Holter zelf. nadat zij zaam waren. Esther in het bijzonder
reeds geruimen tijd met deskundige worstelde tevergeefs tegen eene bui-
oogen had gezien, hoe deze zich in- tengewone loomheid. Ze had de dood-
spande. moede kinderen naar eene der ka-
Ik wil u gaarne de kleine eens ,ners gebracht, die reeds in orde was;
afnemen, bood ze vriendelijk aan. daarop keerde ze naar de zaal terug
Ge zoudt me daarmee zeer ver- haar souper verder te gebruiken,
plichten, antwoordde Jenny verheugd De heten bleven haar echter, zooals
en het volgende oogenblik lag het uletl,zegV 'D de kee* steken en haar
kind in de armen der jonge vriendin, hoofd zakte meer en meer voorover,
die het zachtjes wiegde. Jenny wees glimlachende op de sla-
Daarmee waren deze twee reisgenoo- Pen"©-
ten met elkaar in kennis gekomen en aaP; ze werkelijk? lispelde
ze werden met elk uur intiemer. Mrs. 1steavens.
Holters vernam, dat de vreemde LT Va?t' Esther, riep ze halfluide.
Esther heette, Esther Sanders, en Deze hoorde niet.
eerst kort geleden hare moeder, haren - beter, zei de man. Ik heb
laatsten steun, verloren had je zooveel weken moeten ontberen,
Nu sta ik alleen in de wereld, ?chat' en noS "iet eens een kus
vervolgde ze bedroefd, en moet beproe- "u;1]6? i?euen" -
ven een nieuw thuis te krijgen. 1haar naar zich toe en
En waar wilt ge heen. lief kind (lrukte eenige kussen op hare lippen,
vroeg rnrs. Holters medelijdend. i„71 „VVI1 Je Vaar werkelijk meene-
KI
gevaanijKe poging aoen wagen om ik veruwijn. voor ae wereiu ueu wucgun?. nuunMueueiijuena. menvroëe- hi
zich door dezen muur van menschen dood, jij maakt de maatschappij be-1 Naar San Francisco daar moet, '7p '''J ."®n;
iitai, At.it. .1 Jaa/I AnftroTAtrl li fit Kfi. APn Aftm van mil tratiAn #/n! UII5 Vall
kend met mijn dood, ontvangt het be-
drag der verzekering en alle nood
heeft een einde.
Maar zal men mij het geld niet,
afnemen
Neen. Het behoort niet tot de
massa, ik heb me uitsluitend ten voor.
deele van jou en de kinderen verze
kerd. Kom ik niet terug, dan zal wel
dra blijken, dat er geen geld is om
te betalen en het faillissement zal wor
den uitgesproken jou gaat dat ech
ter in bet geheel niet aan. Niemand
zal van jou vergen, dat je je geld of
fert het zou trouwens ook niet veel
helpen, want het passief is vijfmaal
7fin crmfil. pn een actief is er bijna
een weg te banen. Maar Jenny waag
de haar en haar onafgebroken ge
roep, dat haar man een der schouw
burgbezoekers was. bewoog de om
standers inderdaad haar zooveel
ruimte te geven als maar mogelijk
was.
De ontzettende brand ligt nog te
versch in ieders geheugen dan dat wij
hem hier behoeven te schilderen het
is voldoende te weten, dat de jonge
vrouw na uren van vreeselijke opwin
ding en angst naar huis moest terug-
keeren en zonder zekerheid te hebben
omtrent het lot van haren echtge
noot.
Alleen aan de overredingskracht van zoo groot en een actief is er bijna
mr. Scott gelukte het, haar eindelijkniet. Ik werk sedert vier jaar met te-
tot heengaan te bewegen. korten.
Wat helpt het, hier te blijven, En als men je hier of daar ziet?
mrs. Holters vroeg hij. Bij de bon- Juist, opdat dit niet zal gebeuren,
derden van lijken kunt u tot morgen; verlaat ik heden de stad. Ik zoek een
staan zonder hem te vinden. Het is'afgelegen station op. Geld heb ik bij
beter morgen heen te gaan, waar de me jij zendt mij over eenige dagen
lijken tentoongesteld worden. En wie meer aan een adres, dat ik je zal op-
weet misschien is mr. Holters on- j geven. Tot dusver heeft mij geen
der de geredden en reeds lang thuis, i mensch, die mij kent, gezien. Ik reis
zeer bezorgd over u direct naar San Francisco daar huur
Dit laatste werkte overtuigend. De jk voldoende verkleed, eene afgelegen
jonge vrouw klemde zich aan eenwoning. Zoodra je in 't bezit van de
laatsten stroohalm vast. Nog eens verzekeringssom bent, verlaat je Chi-
drongen de twee door de golvende me-1 cago, onder voorwendsel, dat je in
nigte en meer dood dan levend be- j New-York of ergens anders bloedver-
reikte Jenny hare woning. Vergeef- wanten gaat bezoeken. Om den schijn
sche hoop! Haar Willy was niet thuis- Ue bewaren kun je wel wachten, tot
gekomen Met een luiden gil viel de er zes of acht weken verloopen zijn.
ongelukkige in de armen der nog'Bericht zal ik je wel zenden. In San
aanwezige vriendin. Bange, pijnlijke
uren volgden. Mrs. Beeler moest de
wanhopige* eindelijk verlaten. De kin
deren sliepen reeds in hunne bedjes.
Francisco ontmoeten we elkander.
Zoodra je gearriveerd bent, gaan we
met de eerste stoomboot de beste naar
Australië, waar we voor een deel van
Jenny was alleen, alleen met hare na- óns geld eene farm koopen en een
melooze smart. j kalm, behaaglijk leven willen leiden.
Een schellen aan de voordeur deed Mrs. Holters maakte bedenkingen
haar opschrikken. Een hevige blos j en bracht tegenwerpingen in, maar de
kleurde plotseling haar gelaat. Zou hijtreurige noodzakelijkheid van het
toch nog komen? Neen, ze waagde het, bankroet en de totale verarming zege-
nauwelijks die gedachte vast te hou
den. Zeker bracht men haar het be
richt van zijn dood.
Buiten stond de portier en overhan
digde haar een briefje. Een jongen
had het zoo pas voor haar afgegeven,
praalden ten slotte over al hare be
zwaren.
Als jij je verstandig gedraagt,
zei mr. Holters nog met nadruk, zal
niemand liet geringste wantrouwen
koesteren. Ik verwacht je in San Fran-
een oom van mij wonen, tot wien 'kjn„ °"»„Vaï? ve,el diens£ zi'n-
mij wil wenden. De kinderen zijn aan haar gehecht
-O-en met zulke onzekere voor-!Zei%£°"w^nJf^ro^baar.
uHzinMe» onderneemt ge roo'n verre we bioedvenvantm zijn m8 dSt
-Wit blijft mij anders over 1AiL^e„ A"*™"? jP*o-
Maar als uw oom daar nu niet hebben besloten m.é ul v u<;
meer woont of niet meer leeft! -fr n'rou~
- Dan zal ik wel een dienst krijaen "]s eetroimde lilden t enkomen
of mij op de eene of andere wijze Steavens terug'- Den
werk verschaffen toch dragtn W'1Ven 'ramer3
Jenny knikte en keek een poosje na- VnortrpffoUiir 1
Esther, schudde weemoedie ubm-1^P^ozlnd
lachend hef hoofd oiiKKen neiKozena bij elkaar, toen
«acnena net. noora. wekte Jenny de slapende, die zichbe-
Nadat ik mijne reiskosten had schaamd verontschuldigde, en allen
betaald, hield ik nog tien dollars over. begaven zich ter ruste
zei ze verlegen, en die zullen nog wel i Den volgenden ochtend ging Es-
voor eten en drinken weggaan. ther uit 0111 haren oom te zoeken.
Arm kind! Maar je kunt nog wel Eerst tegen den avond keerde ze te-
wat bijverdienen, als je wilt ik reis rug.
ook naar San Francisco wil je voor i,ow1, j o
den duur der reis in mijn dienst re-' .,_(p f h bt ge hem Sevonden
den Je krijgt vrije verpleging en vijf
dollars en hebt niets anders te doen' ]a- woonde nog op de-
dan mij oen" weinig behulpzaam te>, pia,.s' W0'ke rno,eder mU had
zijn en je met de kinderen to oe-Maar hij verkeert nu juist
moejcn Jniet in schitterende omstandigheden.
Esther nam vol blijdschap dat voor- Daarom heb ik besloten en hij heeft
stel aan. Dat was een meevallertje, ef ,ook op aangedrongen —uw voor
waarop ze niet had gerekend, en ze, aan, nemfn-
hield daarenboven ook nog ontzaglijk Dat is mooi van u, kind!
veel van kinderen. Ze zon zich stellig Ik blijf vannacht bij mijn
vol liefde en ijver aan de kleinen wij- bloedverwant en wil mij nog ver
tien. schillende dingen aanschaffen, welke
Het jonge mcisjo had niet te veel ik noodig heb. Morgenochtend brengt
beloofd. Stormenderhand veroverde ze °°ni m'.i naar de boot, want .hij zou
de harten der kinderen en ook voornog gaarne even met mr. Steavens
hare nieuwe meesteres was ze binnen pn u. spreken, om zich te overtuigen,
vier-en-twintig uren onontbeerlijk go-,dat- *k in goede handen ben.
worden .Mrs. Holter overwoog daar-1 Zeer verheugd over den loop der
om ernstig bij zich zelve, of het mis- zaken, verklaarde de jonge vrouw
schien niet mogelijk zou zijn, Esther zich hiermee tevreden,
te bewegen, dat ze ook mee naar: Het verdere gedeelte van den dag
Australië ging. Het meisje was bruik- ging met het doen van allerlei bood-
baar, had geene kennissen in Ameri- schappen snel voorbij. Den volgen-
ka en kon licht wat de omstandighe-j den ochtend bijtijds reden Steavens
den en den naam harer meesteres be- en zijn gezin naar de haven en be
trof, worden bedrogen. Zij zelf noem- gaven zich met hunne bagage aan
de zich tegenover Esther daarom reeds'boord van de groote stoomboot „Vic
toria", welke hen naar de verre ku
van Australië zou brengen,
Je ziet, Jennv de boot gaat d
delijk weg en je beschermelinge is
nog niet, zei Steavens na eenigen ti
meteen zweempje van ironie. De
fer is bang voor het groote water.
Wel neen, daar komt ze re
aan met haren oom en hare bagag
Jenny wees naar de kade, waar 1
genoemde in de grootste haast kwa
aan loopen, gevolgd door een be ja;
heer met peper- en zoutkleurig
baard en twee arbeiders, die een kt
fer droegen.
Vlug. vlugriep Jenny ha
reeds van verre tegemoet. De stoot 1
boot zal onmiddellijk vertrekken.
Het duurde maar enkele oogenbli 1
ken en de vier personen betraden h
dek.
-T- Waar moet die koffer naar tos
vroegen de beide arbeiders.
'kZal 'tje dadelijk zeggen. aJ
woordde Esther. Oom, dat zijn rn
en mrs. Steavens
De oude heer groette' beleefd
zei toen
Er is geen tijd om veel woc1
den te gebruiken. Het teeken tot ve
trek wordt zoo' dadeliik gegeven,
wilde even naar degenen zien*
mijne nicht naar - zoo ver lat
volgt. Nu dat geschied is. ben ik g
rust. T- bevalt me en ik weet. dat li
meisje bii u goed -•■'laatst is.
Dat- is ze, daarop kunt u zi(e
verlaten, verzekerde mr. Steavens.
En, nietwaar, u belooft me oc 1
in elk opzicht als een vader teg<
over haar te handelen
Op mijn woord van eer, sir
Ontroerd stak de oom van Esth
den ander de hand toe. met hartelij
heid legde Holters de zijne er in.
Maar wat was dat De oom hie
zijne hand zoo vast, alsof ze in
schroef zat. en riep plotseling de
beiden arbeiders toe
Wilson, Hook, komt hier en hel
me
Wat moet dat beteekenen ri.
de vluchteling, die bleek werd.
Niets meer of minder, dan d
ge mijn gevangene zijt, mr. Holtei
antwoordde de gewaande oom verg 011
noegd. Jk ben politieman, mastdr, diur
verklaart alles.
Ge hebt den verkeerde voor, st
melde Holters.
No, sir miss Sanders is 2 'ce
ker van hare zaak. a„a
Wat, miss Sanders heeft de zaa
verraden riep de vluchteling grin
mig.
Niet verraden, alleen maar een
ontdékkinsr gedaan. O, zoo dom zi]11
we niet. Het trok de aandacht va n,
de verzekerings-maatschappij, ds1 i
niet alleen uw lijk niet gevonden ld
worden, maar ook onmiddellijk
de ramp het faillissement werd
gesproken. Ze liet in 't geheim uw
echtgenoote gadeslaan en toen ze 0
reis ging, zonden we haar miss Sai
ders, die door de maatschappij vot
zulke gevallen geëngageerd is, acl '5
terna. Die heeft alles aan het lieli,
gebracht, haha het is niet voo
de eerste maal, dat ze eene slapend
zoo bedriegelijk nabootst. Teederhei
en echtdlijke liefde zijn schoone za
ken, mr. Holters, maar alles op zi
tijd! Wilt ge me, als 't u belieft,
groote portefeuille afstaan, die ge i
uwen binnenzak hebt?
Tandenknarsende moest de betra
te zich aan alles onderwerpen. Vluc
ten was onmogelijk, tegenstand bil
den zou niet baten. Daarom gaf hi
met een akelig nijdigen blik op E;
ther de portefeuille met het gel
over, liet zich daarop boeien en wen
met zijne echtgenoote weggeleid.
Om 's hemels wil, riep de laai
ste wanhopig, toen allen op de kad
stonden om op een rijtuig te wach
ten, wat wordt er van mijne kind]
ren?
- Ik zal mij over hen erbarmen
mrs. Holters ,zei Esther Sanders, di
nog altijd de niets kwaadsvermoe
dende kleinen bij de hand hield
heb de kinderen lief gekregen
breng ze naar uwe zuster in PhilaLi
delphia.
Ook dat weet ge
Ik zou eene nauwkeurige levenj
beschrijving van u kunnen geven
gaf het jonge meisje glimlachend tei ta
antwoord. Eer ik aan 't werk ga j
neem ik nauwkeurig inlichtingen [a
Uwe zuster is kinderloos en de klei u
nen zijn bij haar goed geborgen, to pe
u zelf weer in staat bent voor hen
zorgen. Ik heb de eer, mr. Holters
Adieu, mrs. Holters
Oude joBgejuffrouwen
En liet Engelsehe rif
Kunt ge mij ook zeggen, vroej n!
een Amerikaansch toerist, die inEn
geland reisde, aan zijn reisgenoot,
hoe het komt, dat de Engelschen ei
zoo frisch en gezond uitzien 'L\
hebben eene veel fraaiere gelaats
kleur dam wij en dan onze lange
nooten aan den overkant van dei
grooten haringvijver.
Ge weet toch, wat Darwin zegt' -
Wat zegt die er van
Wel, Darwin ze*~ dat het
leen te danken is aan de oude joft fr
gejuff rouwen.
Aan de oude jongejuffrouwen:
Daar hoor ik van op
Het is toch zoo. Darwin's be
toog is aldus Ge weet, dat de Engei
schen zeer veel houden van rund
vleesch, roastbeef. fI
Maar wat heeft dat te makel r
met oude jongejuffrouwen?
Houpd je gemak. Dat echte En
8-elsche rund vleesch is het beste
voedzaamste vleesch ter wereld
men krü"-t er eene fraaie gelaats
kleur van.
Jawel. Maar de oude jongejuï
frouwen
eli
M
Dat het rundvleesch zoo goed t«
moet uitsluitend worden toegeschrf-
ven aan den rooden klaver. Begin!
ge het nu te begrijpen
Ik zie het verband nog niet. Di
oude jongejuffrouwen zijn nog steeds
in duister.
Vat ge het nog niet Die roodt
klaver wordt welig, zoet gemaakt e«
het zaad overgebracht door wildij
bijen.
Maar hoe komen de oude jonge
juffrouwen er bij vroe? de weet
gierige Amerikaan, terwijl hij zich
over het voorhoofd streek.
Wel het is zoo duidelijk als twee
maal twee vier is. De eenige vijand
van de wilde bij is de veldmuis.
Maar wat hebben rundvleesch,
