RUBRIEK VOOR ONZE JEUGD.
i. J t Ie half acht 's morgens. Een lek-
oni re frissche lucht waait naar bin-
d (a, over mijn schrijftafel, en doet
2nd verschillende papiertjes telkens
>rd« en opwippen. Zoo nu en dan zie
een broodkarretje voorbijgaan, of
melkboer...
laar ,ik zou aan 't beoordeelen van
i wedstrijd gaan, en in plaats nu
denken aan veel verlangende oogen
natuurlijk niets geen lust heb-
i, eerst zoo'n lange inleiding door
lezen, begin ik daar met over me
te praten, hoe ik hier op 't oogen-
i zit te schrijven
Maar nu de opstellenze liggen
ir naast me, en ik heb ze alle-
611 tal nandachti"- doorgelezen. Ik bo
ll i met te vertellen, dat ik ze alle-
,eni lal bijzonder goed vind, dus dat is
)Di( ast een pretti ding. En nu moet
nog iets anders zeggen, en dat is, J
t jullie zoo keurig netjes geschre-
'ïhebt, iets, waar ik natuurlijk erg
115 j om ben, want nu kon ik jullie
:r e stellen heel gemakkelijk en met
tre [izier lezen.
vi inna van Amstel, Herman Taconis,
K weet niet wat ik het netste vind,
lar ze zien er allemaal keurig uit.
k heb dus alle verhaaltjes door-
lezen, en het opstel, dat volgens
jne meening boven de andere uit-
datjmt door de aardige inleiding en
prettige manier van vertellen, is
t van
iisiag Opstel fit-Wedstrijd
Mijn Lievelingsboek.
UM
heb dus aan haar de prijs, be-
u likande uit een mooi boek in pracht
ig nd, toegekend.
Mijn hartelijke gelukwenschen,
ot, MienMet heel veel pleizier
ai b ik. door hetgeen jij er me van
rtelde, met „Oudste" door Tine van
d' rken kennis gemaakt. Ik had het
'lid ig niet o-elezen, maar ben blij, dat
nu weet dat het zoo'n mooi boek
De titel van het boek kan ik je
ip niet vertellen, om de eenvou-
ge reden, dat je het zelf mag ko-
21 en uitzoeken.Kom Dinsdag tusschen
seren 2 maar even bij
ledpe andere opstellen waren ook
edi el goed, maar kwamen toch niet
v aanmerking voor een prijs.
Een eervolle vermelding verdient
lobinson Crusoe", door
Cornelis Ebel van Twisk,
3 o lor een baas van 9 heel flink ver-
vald. Ook „Een Huis vol Meisjes" van
lo hanna Germeraad is alle aandacht
e lardmijn bezwaar was, dat het
,j,it erg lang is. Johan was niet zoo
ilukkigde stijl was heel goed vol-
'e houden, maar ik vond jammer, dat
k j noch titel, noch schrijver van zijn
nd irelingsboek noemde. „Percival
nd ene", van Herman Taconis is weer
iel goed, alleen wat kort; en dan
■re lern ik nog het opstel over ..Deklei-
I 11 Heidi", van Anna van Amstel, dat
ik onder de goede behoort, en dat
in Hendrika Bruyn, over „De Enge-
nwacht". Wat een treurig verhaal,
©ij t laatste
Als er plaats is in-de Courant, zal
nosr eenige van deze goede opstel-
ook opnemen, maar je moet maar
afwachten, want in de eerstvol-
nde weken komt er zooveel, dat er
jelemaal geen plaats meer is.
"e En nu maar weer flink aan.. den
waWg met een volgenden wedstrijd
MIEN GERMERAAD,
oud 13 jaar;
Mijn grootste genot is een mooi
boek, en dit weten Pa en Moe ook
wel, daarom krijg ik met mijn ver
jaardag, of met St. Nicolaas meestal
bij mijn cadeautjes een boek. Zoo
doende heb ik al vele boeken, met en
zonder prachtband.
..Of ik dat aardig vind?" vraagtu.
Ja, zeker en ik heb ze dan ook al
len verscheiden keeren gelezen. Moe
zegt, dat je een mooi boek pas goed
waardeert, als je het driemaal gele
zen hebt. De eerste maal lees je het
gewoonlijk veel te vlug doorde
tweede maal begrijp je 'tveel beter
en de derde maal is goed, om alles
goed in je op te nemen. Nu vind ik
dat Moe gelijk heeft, want ik heb
..Oudste" van .Tine van Berken min
stens al zes maal gelezen, en nog ver
veelt het mij niet. Wil ik u eens wat
er uit vertellen? Het handelt over
een lief meisje, Rosien geheeten dat
veel van haar Moeder, mevr. Voort
huis, houdt.
Nu, dat kan ik mij- bost begrijnen.
wie zou niet van Moeder houden, en
te meer, daar Rosien's Moeder alleen
voor de kinderen moet zorgen, daar
hun Pa al lang gestorven is. Nu is
mevrouw Voorthuis erg zwak, en
moet zich erg voor alles wachten, en
Rosien in huis door Moedertje aan
gesproken als „Oudste", houdt dol
veel van Moedertje, en wil haar alles
wel uit de handen nemen, maar ver
geet het wel eens gauw, wat nog wel
te verschoonen is, zegt Moe, daar ze
nog maar veertien jaar is, en goede
voornemens wel eens meer niet nage
komen worden. Nu, dat Moe gelijk
heeft, voel ik wel aan mijn wangen,
nu ik dit neerschrijf, want zoo heb
ik ook Moe wel eens verzekerd, dat
ik niet de boel zou laten slingeren,
en ja wel, ik had het glad vergeten,
em nu ben ik nog wel dertien, maar
ik geloof wel, dat ik nog veel
verboden zal moeten worden, want
een kwade gewoonte schijnt wel, dat
je niet af kan komen.
Nu, zoo gaat het Rosien ook. Haar
bedoeling is ook goed, maar door
haar onattentheid doet ze Moe groot
verdriet.
Ze is uit geweest met haar broer
tjes en is te lang uitgebleven, ze zijn
opgehouden door een onweer en Moe
is doodelijk ongerust geweest. Bij
thuiskomst is Moe lang niet wel, en
hoest en geeft bloed op. Rosien is
zoo bedroefd en huilt. De dokter
komt, maar geeft niet veel hoop, Moe
is erg ziek. Er komt een telegram
van Tante, dat ze de jongens zal ko
men halen. Rosien moest zorgen, dat
de kleeren klaar en ingepakt waren.
Nu kwam dit zóó onverwacht, er
moesten nog kousen overgemaasd
worden, en Rosien was al zoo ten
achteren, daarbij was Tante zoo keu
rig netjes, en, jawel, toen Tante met
nog een dame, mevrouw Widema,
kwam, was er nog niet veel klaar,
en kleine Jan, Rosien's jongste broer
tje, bovendien zoek. Tante mopperde
dan ook en toen Rosien 's avonds in
bed lag, kon ze niet slapen van ver
driet en begon te wanhopen, of ze
wel ooit goed haar best zou leeren
doen en wat of mevrouw Widema
van zoo'n lui en onoplettend meisje
zou denken. Juist kortit mevrouw bin
nen en kust haar, en vertelt een ge
schiedenis. van ook zoo'n onnaden
kend meisje, dat toch later een flinke
huisvrouw is geworden, en dit troost
Rosien, en doet haar besluiten, dat
het nu ernst met haar berouw moet
zijn. Met een hartelijke zoen bedankt
ze mevrouw voor haar lief verhaal,
en denkt misschien, of het vroeger
bedoelde meisje d- lieve vrouw zelve
niet is.
Rosien's Moe wordt gelukkR beter,
en als later de jongens thuis komen,
heerscht er vreugde en geluk in de
woning.
Rosien doet voortaan goed haar
best, en het gelukt haar veel van
Moeder's zwakke schouders af te ne
men. Ze helpt als Oudste bij de
opvoeding van Piet, Willem en Jan
ze doet later no-^ examen, en werkt
voor een tijdschrift, wat een verras
sing voor Moe is, maar waar me
vrouw Widema mee in 't geheim was.
Zoo is Rosien in waarheid Moe's
.Oudste" geworden, en later, als
mevrouw Voorthuis sterft, zorgt zij
trouw voor de broers, die reeds op
studie zijn, en houdt ze't aandenken
van die lieve moeder, die is heenge
gaan, getrouw in eere.
Vindt U het nu niet een aardig
boek, en ken ik het niet goed van
buitön Ik kreeg het met Kerstmis
van de „Zondagschool" en vind het
't mooiste, wat ik nog van Tine van l
Berken heb gelezen, nog mooier dan I
de ..Berewoudjes", dat Zus gelezen'
heeft. „Jammer, dat A" lieve schrijf
ster zoo vroeg moest henengaan", zegt
Moe, zij schreef zoo mooi, en wist zoo
precies wat wij, meisjes, graag doen,
en waarin we te kort komen, en zeker
is het dat van vele mooie boeken,
die ik al heb, „Oudste" mijn
Lievelin<*<»brtj>k is.
is. MIEN GERMERAAD.
8. (Ingezonden door Marietje Se-
veke).
1, 14, 19, 4 is een jongensnaam.
Ieder mensch heeft zijn 5, 16, 18.
Een 9, 16, 20 is rond.
De 18, 4 6, 12 trekt men aan het
been.
Een 17, 16, 13, 2, 19, 20 is van
ijzer.
Het eten °-aat door de 18, 3, 19,10.
De hond 9, 10. 16, 15, 1.
Het 5, 7. 11, 8 geeft warmte.
Mijn geheel is een pas uitgevon
den middel om brand te blusschen.
9. (Ingezonden door Hendrik van
Seventer).
Een boer ziet 't altijd. Een koning
zelden, en God nooit.
10. (Ingezonden door Hendrik
Ploeg).
Wat maakt ge hier uit?
rtoiivoczhg.
RAADSELS.
Deze raadsels behooren niet bij den
wedstrijd en zijn ingezonden door
kinderen, die „Voor onze Jeugd" le
zen. De namen van de kinderen, die
mij voor Donderdagmorgen oplossin
gen zenden, worden in het volgend
nummer van de Courant bekend ge
maakt.
1. (Ingezonden door Rebecca Mok).
Wie kan uit de volgende letters een
woord maken
nwrmkalaei.
2. (Ingezonden door Alida Gerrit
sen).
Wie geeft ongevraagd wat ze ge
leend heeft?
3. (Ingezonden door Gustaaf C. Vi-
carius).
Welke pit wordt nooit gezaaid?
4. (Ingezonden door Johanna en
Cornelia Meiman).
Er z^n zes-pn-f«i"D«r heeren,
Die de heele wereld regeeren
Maar zij drinken bier noch wijn.
Welke heeren kunnen dat zijn?
5. (Ingezonden door...?)
1 Hoe schrijft men gedi'oogd gras
met vier letters
I 6. (Ingezonden door Leonard Ger
meraad).
't Is weg. 't blijft weg, en toch ziet
men het alle dagen.
7. (Ingezonden door Betsy Veth).
Welke dagen duren het langst.
Brievenbus.
Brieyen aan de liedactie van de
Kinder-af deeling moeten gezonden
worden aan Me). M. C. v. Doorn,
Sophiaslraat No. 22, Haarlem.
Mina M. Vandaag ben jij eens
het eörst aan de beurt. Ik heb je
raadsels nog wel niet gekregen, maar
de volgende week zal ik wel erg veel
brieven te beantwoorden hebben, en
dan weet ik niet of jullie allemaal
aan de beurt kunt komen. Natuurlijk
doe ik altijd mijn best, om mijn oud
ste vriendjes en vriendinnetjes het
eerst te antwoorden, dat is ook heel
eerlijk, vind je niet? Je raadsels ko
men weer in de courant en maar ge
duld, dat weet je wel. Hoe gaat het
op school? Nu, voor van de week ga
ik weer afscheid van je nemenik
ga gauw een briefje aan Lize schrij
ven. Dag, Mina
Lize v. Os. Wel, Lize wat heb je
me een mooie briefkaart van de
Prins Hendrikkade gestuurd. Dank
je wel, hoorBen je van de week in
Amsterdam geweest? Of alleen Zon
dag? En hoe lang duurt de Pinkster-
vacantie
Gerard H. Arme jongen, kon je
nergens een plaatsje vinden om me
te schrijven Dat gaat zoo met ver
huizen, hè Wat heerlijk, dat je nu
een eigen kamertje hebt. Zit je daar
nu ook brieven te schrijven, en heb
je de muren mooi behangen? Wat je
me gevraagd hebt, wil ik wel eens
doen, maar ik heb het deze weken
erg druk. Die wedstrijd nazien is een
verschrikkelijk werk, wil je dat wel
gelooven Ik hoop maar, dat Pa h e t
goed vindt. Jij ook niet?
Nelly de M. Prettig, dat je nu
weer thuis bent. Als ik voorbij kom,
zal ik eens naar boven kijken, vind
je dat goed Zoodra er een plaats in
de courant is, zal ik je verhaaltje
opnemen. Wil je nog eens een boek
van me lezen, Nelly Dat moet je
me maar eens vertellen, dan stuur
ik het je wel. Verveel je je nog zoo
als vroeger? Nu, dag. Nel, beter
schap
Mien G. Je hebt me weer mooie
raadsels gestuurd. Maar wie had dat
laatste geschreven, want dat is toch
jouw hand niet, is 'twel? Ingedach
te zie ik dat gezellige stapeltje, dat
Moe opgeborgen heeftMien's rap
port, Jo's eerste gedrukte versje ik
hoop, dat er nog een heeleboel van
die prettige herinneringen bij zullen
komen, dat is zoo aardig voor later.
Ik had Woensdagmorgen juist je
naam opgeschreven bij de wedstrijd
bekroning, toen ik je met Jo voorbij
zag komen. Ging je naar naaien? Ik
zal zorgen, dat ik hier Dinsdag een
paar mooie boeken heb, en dan ben
ik benieuwd, wat je uit zal kiezen.
Ik denk wel, dat je iets naar je zin
zal vinden
Hendrik P. Mei, Hendrik, wat
stond dat deftig onder aan je brief,
oud 10 jaar" Dat is heel wat anders
dan zoo'n peuter van 9, hè Nu, je
vindt zelf zeker ook wel, dat je nu
een verbazend groote jongen bent. In
welke klas zit je toch, dat heb je me,
geloof ik, nog nooit verteld. Je raad
sel komt weer in „Voor onze Jeugd".
Is je hand weer heelemaal beter?
Hendrika B. Je hebt me voor
den eersten keer wel geen lange brief
geschreven, maar ik zal je toch maar
een antwoord zenden. Vind je dat
prettig Je bent zeker ook van plan
een trouw vriendinnetje te worden,
en flink mee te doen aan de wed
strijden, is 'tniet? Dan moet je me
maar eens vertellen of je het prettig
in Santpoort vindt. En kom je dik:
wijls in Haarlem
J o G. Nu ben ik benieuwd, wie
vandaag een scheur in de Courant
trekt. Mien of jij Wie van jullie is
nu eigenlijk het meest op onze cou
rant gesteld Ik zeg „onze Courant",
want ik vind dat „Voor onze Jeugd"
van ons allemaal samen is, jij niet?
I Jullie helpen me zoo flink met raad
sels maken en verhaaltjes bedenken,
en aan al de brieven zie ik wel, dat
(jullie het prettig vindt. En ik vind
i brieven beantwoorden ook prettig,
daar behoef je je niet ongerust over
i te maken 't Is wel druk, daar heb
je gelijk in, maar 'tis een heel gezel
lige drukte. Als je maar nooit te lang
opblijft, om aan mij te schrijven,
want ik ben het volkomen met Moe
eens, dat slaap erg noodig is
T. r u i d a E. Grappig, dat je dat
eene raadsel toch riog bedacht hebt
i Ik heb je oplossingen bij elkaar ge-
I daan, en nu kijk ik ze dus tegelijk
na. Ik vind, dat je netjes schrijft; in
I welke klas zit je
I Cisca v. M. Ik vind het aardig,
(dat ik jullie nu allemaal ken, en je
moet niet vergeten, mün groeten aan
(Ma en Oma te doen. Ja, ik vind vroeg
opstaan ook prettig, en dan is het
buiten zoo lekker frisch, vind je niet?
j Zooals je ziet staat de nieuwe wed-
strijd vandaag nog niet in de Cou-
jrant. Je moet nog een paar weken
(geduld hebben, want ik heb het nu
eerst heel druk met het nakijken van
I de raadsels. Ik heb -"-orerpten je nog
'eens mondeling te bedanken voor dp
teekeningheb je het uit je hoofd
I gedaan En je hebt me ook nc-niet
verteld, hoelang je al vioolles hebt.
Ik vind 't prettig, dat ik je nu eens
j heb hooren spelen
J o h a n W. Wel, Johan' ik ben blij
j dat je het boek mooi vindt. Heeft A.
j het ook gelezen, en vindt hij het ook
aardig Ik zal gauw de raadsels na-
j kijken, en ik ben benieuwd, wie nu
eens den prijs wint
i Emma H. Je bent zeker een zusje
van Margo, hè? Maar doet Margo
niet meer mee aan de wedstrijden
Je moet rne eens vertellen, hoe of het
toch met de naaidoos gegaan ia.
Heeft ze er nog een nieuwe voor 'n
de plaats gekregen, en gebruikt zo
de doos veel
S t i e n v. M. Rinske P. is zeker
een vriendinnetje van je, hè? Nu
weet ik toch ook, wie ze is, en ik
zal haar straks nog gauw een briefje
schrijven. Verzamel je misschien mo
nogrammen Ik bewaar de plaatjes
van jullie brieven altijd, en nu heb
ik een heele doos vol. Als je ze ver
zamelt, mag je er eens wat komen
halen
Jacob M. Ik heb je raadsels ge
kregen, Jacob, maar nu moet je me
toch nog eens even schrijven, of je
alle oplossingen alleen gevonden
hebt. Dat had je er niet bijgezet, en
daarmee moet ik ook rekening hou
den, zie je Je geranium staat nog
erg mooi, Jacob, en er komen tel
kens nieuwe knoppen uit
Rinske P. Zoo, ga je ook mee
doen aan de wedstrijden Nu. ik vind
't best hoor. Jammer van dat ééne
raadsel! Was 'tzoo moeilijk? Nu
moet je me ook nog eens vertellen of
je uit Friesland komt? En begrijp je
waarom ik dat denk?
Piet K. De nieuwe raadsels vind
ik mooi, en daarom zal ik je maar
vast beloven, dat ze in de „Zaterdag
avond" komen; maar ik weet nog
niet wanneer. Krijg ik ook eens een
brief van je?
Bernard en Johanna v. K.
Jullie zijn zeker nieuwelingetjes,
want ik herinner me tenminste niet,
dat ik al eens meer oplossingen van
jullie gekregen heb. Ze waren goed
i Willem P. Natuurlijk mag je
mee doen, al heb je eon paar raad
sels niet gevonden, rnaar over de prij
zen kan ik nog niets vertellen. Zit
je ook in de hoogste klasse bij mijn-
heer F.
J o D. Je was deze keer te Iaat om
I vooraan in de Brievenbus te komen,
;maar dat vind je zeker niet erg. Ik
wil je raadsel wel in een wedstrijd
zetten, maar dan moet je me eerst
i eens vertellen, wat het antwoord is,
want dat heb je me nog niet geschre-
I ven. Leuk, dat je naar de jongens-
El. B. S. gaatJe vindt het zelf
zeker ook prettig? Nu, van 'texamen
zullen we het beste hopen, maar jo
bent zeker ook een van de eersten
van je klas En moeten er nog meer
1 examen doen voor de H. B. S.
I J o B. Alweer een andere Jo, maar
i nu een Jo, die niet in Haarlem woont.
Zijn de nieuwe muzieklessen prettig?
En wanneer kom je nu weer in Haar
lem Dat jullie allebei aan een an
dere afdeeling hebt meegedaan, vind
ik heel aardig. Krijg ik van 't broer
tje ook niet eens een brief, of schrijft
hij nog geen brieven
Maria K. Wel, ben je nog geen
9 jaar? Nu dan vind ik, dat je voor
zoo'n klein ding al heel aardig raad
sels oplostBlijf dus maar trouw
meedoen, en schrijf me maar eons
gauw weer
M. C. VAN DOORN.
Gernild.
Het toeval speelt, zooals men weet,
het leven een groote rol, en zoo
lde dat blinde toeval ook eens, dat
.berin Huber te Grasdorf en boei in
£eiohlhof te Schneckenberg, welke
i aatsjes op een goed uur afstand
ief ie eikaar liggen, op denzelfden dag
in haar respectieve echtgenooten te
1 jstaan nveii, dat ze naar de paar-
inmarkt te Taffakirchen moesten
lan om hun oud paard voor een
nder te ruilen. Beiden kregen 20
ark mee als toegift op het oude
lard en veertig pfennig voor de ver-
i ring, met de recommandatie, niet
eer te besteden, noch voor 't paard,
r ich voor den dorst.
Den volgenden morgen stapten
ler Huber en boer Kohlhof in de
Gouden Kroon" te Taffakirchen af
i begonnen natuurliik met een glas
er te drinken. Ze vertelden elkaar
st doel hunner komst, wisselden een
va aar woorden over het weer en den
!iei echten tijd en verzonken in stilzwij-
t0( ia achter een wolk van rook uit
in nijpen.
eiu Zeg, Huber, begon Kohlhof na
m poos, laat mij je paard eens zien.
Wat wil je met mijn paard
neg de ander verwonderd.
Dat zal je wel zien.
Ze gingen naar de stal en bekeken
oude, afgewerkte paarden van ai
kanten.
Hm 1 meende eindelijk Kohlhof,
g|og heel goed, die knol van jou
Die van jou is ook niet slecht,
atwoordde Huber als contra-beleefd
eid.
Hm
Hm
.^Weer stonden beiden zwijgend te
xmpen.
Daar kreeg Kohlhof een ingeving
bracht zijn breeden mond dicht
Huber'8 oor en fluisterde heesch
- Ik weet wat
Wat dan
Ik neem jou paard en...
En?
Jii neemt 't mijne.
En 'tgeld, dat we er bij zouden
Seen
Domkop Wij kennen elkaar
houden we, en de vrouw behoeft
r niets van te weten
Nu werd 'took licht in de vochtig
Co limmende oogjes van Huber. Hij
ia: tak zijn snuggeren vriend de hand
en »e en noemde hem vleiend een „av-
'Oifekaat".
Nadat den stalknecht bevolen was,
oplet paard van Kohlhof te spannen
or "or den wagen van Huber, en om-
d? ekeerd, verlieten - hoogst tevreden
ai en stal. Er moest natuurlijk op den
ij Cop gedronken worden. Eenice we-
keferziidsche vrienden uit Grasdorf en
chneckenberc die een f,"nen neus
iadden, kwamen op het tafeltje der
K-:
beide boeren af, die wediiverden in
royaligheid. De eene flesch wijn na
de andere verdween in de wijde keel
gaten.
Daarmee verliep een goed deel van
den dag, en 't begon te donkeren,
toen de beide boeren het besef
kwamen, dat het t'id werd op te
staan en naar huis te gaan. Ze waren
wat onvast op de beenendoch dit
was geen zeldzaamheid in de „Gou
den Kroon" bijgestaan door deskun
dig knechts werd elk op zijn wagen
geheschende leidsels werden hun
in de hand geduwd en de paarden
aan den teugel tot buiten de herberg-
poort getrokken.
Daar ging 't in een sukkeldrafje de
straat uit, naar den landweg.
Spoedig echter ontzonken aan bei
de rossemenners de teugelszooals
meermalen, bleef ook nu aan de paar
den overgelaten, waarheen ze wilden
en daar de goede dieren niet wis
ten, dat ze nieuwe meesters hadden,
sloegen ze, hun instinct volgend, den
welbekenden weg in raar de oude
stallen.
Toen het nu aan Huber behooren-
de paard stilstond voor de gesloten
staldeur van Kohlhof's boerderij en
onrustig begon te trappelen en te
hiuneken, werd hij wakker en 'twerd
vaag in hem duidelijk, dat hij thuis
moest zijn. Met moeite klom hij van
den wagen, bekommerde zich omzijn
ros noch rijtuig en krabbelde naar
de huisdeur, blij nog naar binnen te
kunnen komen. Hij strompelde voort
tot in de kamer en...
Kerel, wat moet jij hier? riep
een scherpe vrouwenstem hem toe. en
een stevige vuist schudde hem heen
en weer.
Kom, wijf... laat mij nu'met rust!
stotterde de boer... Maar toen merkte
hij, een weinig helder wordend, dat
hij niet zijn eigen huismeubel voor
zich had.
Waar... waar ben ik? stotterde
hij verlegen.
Bij Kohlhof te Schneckenberg
ben je Maar wie ben jij
Ikke? Huber.
Huber uit Grasdorf?
Ja... uit Grasdorf. Maar hoe kom
ik hier?
Dat wou ik jou gevraagd heb
ben
Huber schudde het zware hoofd.
Hoe kwam hij bij Kohlhof? Hadden
ze, behalve van paarden, ook van
vrouwen geruild?... Dan was hij er
in elk geval ni t veel beter op gewor
den, dacht hijwant deze leek ook
niet mak.
D3 boerin, die eenigszins begon te
vermoeden, wr t r gebeurd was, trok
hem mee naar b :t- n. En daar in het
maanlicht herkende hij zijn eigen
wagen met het voormalige paard van
Kohlhof.
Hij bekende nu den ruil.
En 't geld? riep de vrouw.
Dat... dat hejjben wij verteerd
Verteerd Die heele twintig
mark?
En geheel vergetende, dat ze niet
haar eigen echtvriend te pikken ha-J,
kreeg hij de voelbare vermaning, wel
ke eigenlijk aan Kohlhof toekwam.
Hierin lag evenwel niets onrecht
vaardigs want Kohlhof had in den
huize Huber een dergelijke ontvangst
genoten.
Ros en rijtuig tot nader order aan
hun lot overlatend, sukkelde de afge
strafte Huber het hek uit, den weg
naar Grasdorf op. Halverwege ont
moette hij Kohlhof.
Beiden bleven s£aan* de een zag
den ander aan met heimelijk leed
vermaak, en weer was het Kohlhof.
die 'teerst de stilte verbrak.
Zeg, Huber, grijnsde hij, we heb
ben beiden wel pleizier gehad van
den ruil, is 'tniet?
N. H.
Kamerplant* n.
I De meeste planten hebben alleen
dan van ongedierte te lijden, als zij
niet geheel gezond zijn. Om planten
voor de vensters gezond te houden
moet doelmatig gegoten worden, dik
wijls geventileerd en de bladeren,
vooral aan vensters naar het Zuiden,
door besproeien verfrischt worden.
Bladluizen aan cineraria's, rozen,
enz. worden met een fijnen haarbor
stel afgestreken en verbrand, schild
luizen aan myrthe enz. met zeepwa
ter gedood en met zuiver, lauw wa
ter afgespoeld. De meeste planten
verdragen de felle middagzon niet
best, daarom moeten ze dan half
beschaduwd worden. Kan dat niet.
dan moeten ze 's morgens en's avonds
flink besproeid worden. Palmen en
clivia's mogen niet in de volle mid
dagzon staan. Aan vensters naar het
Noorden gelegen gedijen, mits het er
niet te donker is, dadelpalmen, dra-
)KO,B emfwp ycmfwy cmfwycmh
oleander, myrrhe, araucaria, varens,
yucca.
het meestal niet kunnen vinden, hoe
veel moeite zij ook doen.
De „kleermaker" gebruikt zijnspu-
sen snavel als een naald en met de
taaie vezels van eene der in Indië
zoo veelvuldig voorkomende slinger
planten, naait hij een van den grond
opgeraapt dood blad aan een levend
blad vast, aan het uiteinde van een
dunnen, neerhangenden tak. Tus
schen d'e bladen bouwt hij zijn nest
je, waar de apen en slangen nu niet
bij kunnen komen, omdat de dunne
tak hun gewicht niet kan dragen.
Ook de West-Indische musch gaat
op zeer vernuftige wijze te werk. Zi;
houwt haar nest uit grashalmen,
welke zij samenweeft in den vorm
vsn eene flesch, en daarna bedekt
zij de buitenzijde met lichtkevertjes
of glimwormen, welke de lichtsein -
we vleermuizen van aanvallen op
hare jongen afschrikken.
De Amerikaan scha goudlijsGr
bouwt een nest van hennep, waaruit
zij een linnen-achtig dicht weefsel
maakt.
De pincpinc, een soort Afrikuansch
winterkoninkje, wordt ook walker- of
voldervrgel genoemd, imdat het zijn
r.est bouwt uit eene soort van vilt,
gelijk de volders maken.
Slimme Togels.
De vogels der tropische bosschen
met hunne blinkende, kleurige vede
ren staan aan velerlei gevaren bloot
en als zij niet met een bijzonder en
nuttig instinct waren toegerust, dan
zouden zij licht het slachtoffer hun
ner vijanden kunnen worden.
Apen en groote slangen stelen hun
ne eic-ren en hunne jongen worden
van alle kanten bedreigd.
Maar de apen en slangen moeten
zeer listig zijn. als zij een „kleerma
ker" (een kleinen Oost-Indisclien
zang^-ogeB willen overvallen.
Die vogel verbergt zijn nest op zóó
vernuftige wijze, dat zijne vijanden
Een gelukkige botsing
De stationsassistent Pummel was
verliefd, smoorlijk verliefd. De doch-
I ter van zijn chef, de bekoorlijke
Klaartje, stond op het toppunt zijner
wenschen. Haar te bereiken, haar de
zijne te noemen, haar te mogen om
helzen, ieder moment, neen, altijd,
eeuwig, daarop waren Pummel's ge
dachten gericht. Hij beminde, beminde
vurig, maar.... uit de verte. Nog nooit
had hij Klaartje iets anders kunnen
zeggen dan Goeden morgen, juf
frouw, goeden middag, juffrouw, goe
den avond, juffrouw. Want meneer
i Pummel was bescheiden, zeer beschei
den, ja, gerust kon men het noemen,
verlegen. Als Klaartje zich niet in zijn
nabijheid bevond, dan was hij moe-
dig, dan was hij dapper. Zoodra ik
j haar nu zie, zei hij tot zichzelf, dan
trek ik de stoute schoenen aan, ik
zal naar haar toe gaan en zeggen
1 Juffrouw Klaartje, neen, dat niet,
ik zal zeggen lieve Klaartje, ik
bemin je, ik hou van je tot gek wor-
dens toe, lieve Klaartje, wil je de mij
ne worden Ik zal voor je werken,
hard werken en spoedig promotie ma
ken we zullen gelukkig zijn. Toe,
wil je m'n lief vrouwtje worden En
I als ze dan haar blozend kopje opzijn
schouder vleide zoo stelde hij zich
voor en ze zeideJa, lieve Pum
mel, ik wil, dan zou hij haar in zijn
armen sluiten en al kwamen er tien
express-treinen en al stonden er hon
derd passagiers voor het loket om reis
biljetten te schreeuwen, hij zou haar
pakken en kussen tot.... hij zijn liefste
zag aankomen. Uit was het dan met
zijn courage en zijn blakend min-
naarshart bracht niets anders te voor
schijn dan een met oogverdraaiingen
stamelend geuitDag juffrouw.
Ongelukkigerwijs behoorde Klaartje,
die wederzijds den assistent beminde,
ook niet tot de brutaalsten ook zij
durfde geen teekenen van toenadering
geven en bracht het nooit verder dan
een lief knikje met een „dag meneer
Pummel".
Die vrijerij uit de verte kreeg lang
zamerhand een gevaarlijk karakter.
Gedaan was het met de gemoedsrust
van de jongeluiPummel deed zijn
dienst maar half, was buitendien ver
strooid, geagiteerd, terwijl Klaartje
haar gezonde teint verloor en het aan
zien kreeg van een kwijnende roos,
die veel zon noodig heeft om op te
fleuren. De lieve, blauwe oogen staar
den doelloos rond en het geheele
uiterlijk van het meisje teekende na
meloos leed.
En alsof de oudelui met blindheid
geslagen waren, zij bespeurden niets
van de oorzaak. De chef gispte Pum
mel's nalatigheid en zijn vrouw dacht,
dat haar dochter aan bloedarmoede
leed.
Slechts een toeval kon hier uitkomst
geven, de schalksche Amor moesteen
krachtiger hulpmiddel bedenken om
zijn uitverkorenen tot elkaar te bren
gen. Maar hoewel hij veel op het spel
zette, een leven bijna, het moet tot
zijn eer gezegd worden, hij kweet zich
uitmuntend van zijn taak.
Op een mooien zomernamiddag zat
Klaartje in het prieel tegenover het
kleine station. Het borduurwerkje,
waaraan zij al maanden bezig was,
lag op haar schoot, het bleeke kopje
hing op de borst en tranen welden op
in de blauwe kijkers. Zou bij van
haar houden dacht ze. Misschien wel,
maar hij deed zoo vreemd en dan kon
hij toch iets doen blijken O, als het
eens een ander was, dan zou ze het
zeker niet overleven.
En Pummel Hij stond op de lijn,
tusschen de rails, in gepeins ver
diept. Ja, zij zat daar in zijn na
bijheid en alleen. Kom, laat ik nu
de stoute schoenen aantrekken, het
moet. Doch als vastgenageld stond hij,
hij kon er niet toe komen Klaartje te
naderen en haar het ééne woord te
zeggen, dat aan al het leed een eind
zou maken.
De assistent hoorde niet het dreunen
van den grond, hoorde niet het stam
pen van den snel-naderenden express-
trein. Een gil van den chef en het
snerpend fluiten van de locomotief
brachten hem pas tot het besef van
zijn gevaarlijke toestand. Maar.. te
laat. Een der buffers wierp Pummel,
gelukkig nog, zijdelings tegen het hek
van den tuin, waar hij bewusteloos
bleef liggen.
Klaartje en haar vader snelden on
middellijk toe. Het meisje was doode
lijk verschrikt en alles om zich heen
vergetend, nam zij den gewonde in de
armen en kuste, tot groote verbazing
van papa. de bleeke lippen van haar
ideaal Beter dan alle opwekkende
middelen deed deze spontane liefdes
uiting den assistent tot het bewustzijn
wederkeeren. Het doortrilde hem als
een electrische schok en jubelend
klonk zijn „m'n lieveling, eindelijk I"
En op het ziekbed vertelde de ge
wonde aan zijn verpleegster van zijn
groote liefde en zijn aarzeling en hij
zegende den express, die zoo krachtig
den stoot had gegeven tot zijn geluk.
Met een gebroken rib en een hoofd
wond had Pummel, zoo zei hij, zijn
Klaartje niet te duur gekocht.
Orer He Havanna afvaar.
Dat Je havanna ««garen zoo duur
zijn. vindt ten deele zijn oorzaak in
dc zorg. welke er aan besteed wordt.
Een zeer interessante mededeeling
n<>et rir Pau! reut.: hier', r irent in
zijne besehi der expeditie naar
'Tidrlen en 7>"d \rr-erika. liet draai
en der grootste soorten is enkel han
denarbeid. De arbeiders zitten aan
Bnge tafels. Teder heeft voor zich een
stapeltje tabaksbladeren, eon ring
voor het meten der dikte, een maatje
voor het meten der lengte en een
stukje gom \oor het be\estigen der
dekbladen. Hei loon, dat voor hei
draaien eener gewone ita'.anna-siguar
betaald wordt, bedraagt in den regel
10 pfennig, terwijl voor net vormen
van een eerste soort dikwijls 35 pf.
betaald wordt. Bekwame arbeiders
kunnen (er wordt t'gen vast dagloon
gewerkt) dikwijls 20 mark en meer
per dag verdienen.
Het vormen der beste soorten
eischt echter eene zoo voortdurende
opmerkzaamheid, dat geer. aroeidèr
er zich lang mee kan bezig houden,
zonder zenuwachtig te worden. Daar
om moeten zij van tiid tot tijd ook
lichtereu arbeid verrichten.
Over het algemeen hebben de ar
beiders bet heel goed. De ontbijt
tafel. welke dr. Preutz in een dor _£a
brieken voor de arbeiders gedekt zag,
behoefde, niet ond r te doen voor die
in de meeste hotels in Midden en
Zuid-Amerika.
SARCASTISCH.
Verbeeld u, daar krijg ik van mijn
ouden erfoom van morgen het volgen
de telegram
Boste neef. kom dadelijk als gij
uw ouden oom nog eenmaal zien wilt.,
voor hij gaat trouwen.
