Jm
ge
Ouder Verdenking.
Lucienne Bruyères teekende model
len voor geïllustreerde briefkaarten,
die werden uitgegeven door de firma
Chapelan te Parijs en van het hono
rarium dat zij voor haar ontwerpen
ontving, kon zij, als meisje alleen,
vrijwel in haar behoefte voorzien.
Evenwel had Lucienne gemakkelijk
meer kunnen verdienen, want haar
teekeningen waren inderdaad artis
tiek en hadden reeds de aandacht ge
trokken van den directeur eener
groote fabriek van behangselpapieren,
die haar een belangrijke verbetering
van positie had aangeboden, wan
neer zij voor zijn fabriek wilde teeke
nen.
Of het evenwel alleen om haar ta
lent was, dat haar dit aanbod werd
gedaan
Zij betwijfelde het, want de eerste
bediende van den fabrikant, Mare
een ijzeren kistje te voorschijn, dat
zij Lucienne aanbood, maar deze aar
zelde het aan te nemen.
Eerst nu viel het haar op, dat haar
vriendin zeer zenuwachtig was en op
gejaagden toon sprak.
Maar Camille, mompelde zij, hoe
komt het dat ge daarbij aan mij ge
dacht hebt, die ge in zoo langen tijd
niet hebt gezien. Ge hebt toch zeker
wel nadere kennissen dan ik, die u
beter zulk een dienst kunnen bewij
zen.
Ik verzeker u, dat er niemand ter
wereld is, wien ik mijn eigendom zoo
gerust durf toevertrouwen als aan u.
Ik bid u, neem het van mij in bewa
ring, ge zult er mij oneindig mee ver
plichten.
Maar ik neem daarmee een groote
verantwoordelijkheid op mij, stamel
de Lucienne.
Och neen, het is maar voor kor
ten tijd, misschien kom ik deze week
reeds terug of de volgende week.
O Lucienne, Lucienne, later zal ik u
alles vertellen en dan zult ge eerst
De Wereldtentoonstelling te St. Lonis.
- WaC if.
'r Jm* -11'ü--- &\M*r£.
j.
Darcey, die haar diens aanbod had
overgebracht, had haar vroeger reeds weten welk een onvergetelijken dienst
laten blijken, dat haar bekoorlijkhe- j mij bewezen hebt, maar nu kan
den een diepen indruk op hem had
den gemaakt en zij wist dat hij een
overwegenden invloed had op zijn pa
troon. Zij had echter geweigerd en
haar twijfel werd nagenoeg zekerheid
toen Mare eenigen tijd later een for
meel aanzoek deed naar.haar hand,
waarmee 'hij echter even weinig suc-
ik u nog niets zeggen. Heb medelij
den met mij en weiger niet.
Lucienne zag tranen in de oogen
der verzoekster en kon nu'niet langer
weigerenzij nam het kistje aan en
borg het in haar linnenkast, waarna
Camille Tassin met een hartelijke
dankbetuiging en met de belofte spoe-
ces had, als met het aanbod, dat hij i tc zullen terugkeeren, de woning
vroeger namens zijn patroon had ge-1 verliet,
daan. i Alleen gebleven voelde Lucienne een
Toch had Lucienne zijn aanzoek niet zekere ongerustheid, waarvan zij zich
hits afgewezen, zij had er zich zelfs=oea rekenschap wist te geven, maar
dankbaar voor getoond, maar er was die veroorzaakt werd door het geheim
voor haar een geldige reden, om zoo-zinnige kistje, dat in haar linnenkast
wel de betere positie als het huwe-was geborgen. Zij beproefde te werken
lijksaanzoek af te slaan en die reden i maar het werk wilde niet vlotten,
was te vinden In liet kantoor der uit- Den volgenden morgen zat zij vroeg-
geversfirma, waar een blond, knaplUdig reods aan haar teekentafel, het
jongmensch werkte, Robert 'Chapelan,werk ging haar nu beter af en aan
de zoon der weduwe, die eenige fir-haar ongerustheid van den vorigen
mante in de zaak was. dag dacht zij zelfs niet meer, toen er
Robert was altijd vriendelijk en iW; der haar werd aangeklopt,
voorkomend jegens de jonge artiste, j Verwonderd over dit vroege bezoek,
als zij 's Zaterdags haar teekeningen oi"g zij deur openen en haar ver
in het magazijn afleverde en het ho-baziug nam in niet geringe mate toe,
norarium ontving hij had haar wel j biï het zien van eenige deftig in het
te verstaan gegeven dat zij hem be-zvvart gekleede heeren, waarvan een
haagde en Lucienne wist dat zijn haar aldus aansprak
moeder ijverig moeite deed om hem) Zijt gij mejuffrouw Lucienne
een goed huwelijk dat wil zeggenBruyères
een huwelijk met een vermogend; ^a#
meisje te doen sluiten, maai- dat i Wees dan zoo goed ons binnen
'hij telkens geweigerd had. j laten, wij moeten huiszoeking bij
Echter, tegenover Lucienne had hiju doen-
zich nog niet uitgesproken, maar het: Tegelijkertijd knoopte hij zijn over-
lieve kind voelde haar hartje zooNas los en vertoonde de driekleurige
warm voor hem kloppen, dat zij der. j sjerp, het herkenningsteeken der com-
armen Mare Darcey haar jawoord rnissarissen van politie.
Huiszoeking bij mijriep het
meisje uit. Maar ik heb niets misdaan.
Ik protesteer daartegen.
In uw eigen belang raad ik u
aan u te matigen, hernam de commis
saris, terwijl zijn metgezellen de ka
mer binnentraden.
Hier haalden zij alles overhoop en
recht met haar meende en die haar j weldra bracht een hunner zegevierend
een onbezorgde toekomst kon aanbie-het kistje van Camille Tassin te voor
den schijn.
Daarover zat Lucienne in haar werk- j Wat is hier in vroeg de com-
kamer op de derde verdieping van j EQissaris.
niet had kunnen geven en hem merk-
baar verdrietig had laten heengaan.
Zou echter Robert Chapelan haar
genoeg liefhebben, om op den duur
weerstand te bieden aan' het verlan
gen van zijn moeder?
En was het wel verstandig geweest,
Mare Darcey af te wijzen, die het op
een huis in de rue Quincompois, waar
zij woonde, te peinzen, toen er aan
de deur geklopt werd.
Binnen, riep zij.
Het was een jonge vrouw, die haar
kamer betrad, en haar, toen zij haar
eenigszins verwonderd aankeek en
zich trachtte te herinneren waar zij
dat gelaat meer gezien had, de hand
toestak en toeriep
Dag mijn lieve Lucienne! Hoe
nu, kent ge uw oude vriendin niet
meer?
Camilleriep Lucienne, die zich
nu eensklaps herinnerde, Camille
Tassin Vergeef mij dat ik u niet da
delijk had herkend
O dat is zeer begrijpelijk, gij
hebt mij ook in geen tien jaar gezien
en met den tijd verandert men, hoe
wel gij nog steeds dezelfde zijt ge
bleven.
Lucienne gaf haar bezoekster een
stoel en zeide op hartelijken toon
Ik weet het niet, antwoordde Lu
cienne, meodig in het gevoel van haar,
onschuld. Eerst sedert gisteren is dit
kistje in mijn bezit. Het is mij door
een vriendin in bewaring gegeven. Zij
zeide dat het papieren van waarde
bevatte.
Men lachte ongeloovig en een der
heeren opende het kistje met een tang,
waarna de kostbare inhoud te voor
schijn kwameen prachtige halsket
ting met fonkelende diamanten bezet.
Lucienne slaakte een gil.
Thans zult ge wel niet langer ont
kennen, zeide de commissaris, terwijl
hij de hand op haar schouder legde.
Het bewijs dat wij hier kwamen zoe
ken, is gevonden, in naam der wet
neem ik u gevangen.
Versuft van den schrik liet Lucien
ne zich wegvoeren.
Korten tijd daarop d'ende het pro
ces voor het Hof van Assises.
Hjèt was een geruchtmakende zaak
Wat vind ik dat lief van u, dat J een belangrijke juweelendiefstal bij
s mij niet vergeten hebt en eens biji een der voornaamste juweliers van
mij komt oploopen, nu ge toevalligPai'ijs. Camille Tassin, die op den
in de buurt zijt...
Ik wil openhartig zijn, Lucienne,
hernam de bezoekster. Het is niet bij
toeval dat ik hier kwam. Ik had u
een dienst te verzoeken.
Van harte gaarne, indien het mij
mogelijk is.
Och, het zal u geen moeite kos
ten, maar mij uit een groote verlegen
heid redden. Ge moet weten dat ik
plotseling op reis moet en eenige pa
pieren van waarde heb, die ik niet
kan meenemen. Ik wilde u alleen ver
zoeken, deze zoolang voor mij te be
waren. Ik heb ze hierin geborgen.
Zij haalde van onder haar mantel
slechten weg geraakt was, maakte
deel uit van de dievenbende en om een
deel der kostbaarheden, die het bewijs
der misdaad leverden, te verbergen,
had zij dezen halsketting in een kistje
gesloten, bij Lucienne Bruyères ge
bracht, waar zij meende dat niemand
het zou zoeken, want Lucienne stond
als een eerlijk meisje bekend. Zij was
echter bespied door een geheimen po-
litie-agent en dit had aanleiding gege
ven tot de huiszoeking bij en de ver
denking tegen Lucienne.
Deze verdenking werd echter glans
rijk te niet gedaan door de oprechte
verklaringen van Camille Tassin, zoo-
i-
De reusachtige onderneming, die
met de laatste Parïjsche tentoonstel
ling tot de geweldigste shows van
kunst en industrie behoort, welke ooit
zijn samengesteld, is geopend, maar
nog lang niet gereed. Zij, die thans
al, om een primeur te hebben, naar
St. Louis zijn gereisd, vonden een
groot deel der gebouwen inwendig nog
onvoltooid en de meeste étalages nog
niet opgesteld. Het is waar, men
werkt hard, maar het zal, naar mati
ge berekening, nog wel een maand du
ren, eer men kan zeggen, dat de ten
toonstelling gereed is.
Om een indruk te geven van den
omvang dezer onderneming, volgen
hier enkele cijfers: De kosten zijn op
125 millioen gulden geraamd, vier-en-
veertig staten der Unie dragen daar
toe in ronde cijfers 5.800.000 dollars
bij de regeering der Republiek circa
6.500.000, de burgerij van St. Louis 10
millioen dollars.
Zestig vreemde staten exposeeren
Frankrijk, Duitschland en Engeland
staan in de eerste rij voor de schil
derkunst alleen heeft men 10 paleizen
opgericht, in waaiervorm gerang
schikt. Er is een waterval van onme
telijke grootte, vlak vóór 't feestge-,
bouw, dat 200 voet hoog isboven
dien zijn er nog drie cascaden, groo-
ter dan ooit ergens kunstmatig zijn
De wegen op 't expositie-terrein, die
met asphalt geplaveid of door den
fairspoorweg doorsneden worden, vor
men een lengte van 35 mijlen.
Machinegalerij.
Voor de tentoonstelling van levend
vee, op een uitgestrektheid van 37
acres, zijn 250.000 dollars aan premiën
uitgeloofd150.000 wordt voor de
Athletische of Olympische spelen be
steed en 200.000 dollars aan prijzen
voor luchtschipperij.
Aan het beeldhouwwerk der gebou
wen alleen is een half millioen dol
lars besteed. De beweegkracht be
draagt 40.000 paardekracht, waarvan
één machine er alleen 8000 zal leve
ren; er is één gaswerktuig van 3000
paardekracht.
Aan de „Pike". de afdeeling voor
allerlei amusementen, is meer dan 5
millioen dollars ten koste gelegd.
Onder de historische merkwaardig
heden, die men op de fair zal kunnen
zien, vallen te vermelden Grand Tria
non en de tuinen van Versailles in de
Fransche afdeeling gereproduceerd, de
Oranjerie van Kensington-palace in
de Britsche, Washingtons hoofdkwar
tier te Morristown. Robert Burns hut
en die van generaal Grant in deAme-
rikaansche, een fraaie reproductie
van Rembrandt's Nachtwacht in de
Hollandsche want laat ons hier da
delijk bijvoegen, dat, behalve in ons
veelbelovend salon, dat tevens de pro
ducten onzer beste kunstnijverheid zal
bevatten, er toch een Hollandsche af
deeling zal zijn op het aanvanke
lijk voor Rusland bestemde terrein
waarin allerlei oud-Hollandsche za
ken, curiosa en antiquiteiten, typisch
Hollandsche artikelen zullen worden
geëxposeerd en verkocht.
Thans nog enkele voorloopige bij
zonderheden.
Er is, alleen voor de expositieterrei
nen een politiekorps van 391 man en
een korps detectieve, sterk 116 man,
van New-York, Chicago, Boston, San
Francisco, Philadelphia, Cincinnati.
Cleveland, Danver en Kansas.
Dat de menschen van St. Louis ho
pen te profiteeren van de prachtige
gelegenheid, spreekt vanzelf. Wij vin
den de volgende hotelprijzen geno
teerd hotel Washington, een fraai
nieuw hotel nabij de tentoonstelling,
voorkamers alleen 10 dollar (ƒ25) ho
tels Southern en Planters met volledig
pension 12 dollar (ƒ30); Jefferson, een
nieuw hotel midden in de stad, ka
mer van ƒ15 tot ƒ25. Als men mee
wil doen heeft men dagelijks te re
kenen voor hotel alleen wel een 30.
Op de tentoonstelling is alles zeer
duurhet is volstrekt niet moeilijk
bij een enkel bezoek een 50 a 60 gul
den uit te geven. De algemeene toe
gang kost weliswaar slechts 50 ets.,
maar de plaatsen, waar afzonderlijke
toegang moet worden betaald, zijn
legio, die in de ,,pike" (Vermakers-
straat alleen wel een 25 dollars.
Voor eten en drinken is door het
tentoonstellingshestuur een belasting
geheven van 25 pCt., vanzelf moet dat
dus peperduur wezen.
Nu weten stadgenooten, die voorne
mens zijn naar St. Louis te gaan, al
vast, dat zij hun beurs behoorlijk
moeten spekken I
Paleis der Vrije Kunsten.
dat, terwijl alle andere beklaagden
veroordeeld werden, Lucienne werd
vrijgesproken en onmiddellijk uit de
voorloopige hechtenis waarin zij ge
durende twee maanden had vertoefd,
ontslagen.
Bijna dronken van vreugde over
haar herwonnen vrijheid snelde Lu
cienne naar huiten, maar daar geko
men voelde zij zich een weinig be
klemd om het hart, want niemand
an haar vrienden was haar komen
afhalen.
Zij verontschuldigde hen echter, zoo
wel Robert Chapelan als Mare Dar
cey, daar hun bezigheden hen wel ver
hinderd konden hebben en, daar zij
haar patrones het eerst wilde bezoe
ken, nam zij een rijtuig en liet zich
daarheen rijden.
Toen zij het magazijn binnentrad,
zeide een bediende op norschen toon
tegen haar
Mevrouw Chapelan en haar zoon
hebben geen tijd, gij moet maar
wachten.
Zonder verder te vragen trad zij de
kleine wachtkamer binnen, welke
slechts door een dun beschot van het
kantoor der patrones gescheiden was.
Daar hoorde zij dat een luid gesprek
werd gevoerd en reeds wilde zij zich
uit bescheidenheid verwijderen, toen
zij haar naam met zekere minachting
hoorde uitspreken.
Dit deed haar luisteren.
Het was mevrouw Chapelan, die
sprak
Dat doet niets ter zake, mijn jon
gen, ge zult mij genoegen doen met
niet meer aan die Lucienne Bruyères
te denken. Hoe haar proces ook moge
afloopen, zij is niet meer op haar
plaats in een zaak als de onze, die
voor alles onbesproken lieden noodig
heeft
En op zachten toon antwoordde
Robert
Maak u niet ongerust, moeder.
Ik geloof wel, dat Lucienne zal wor
den vrijgesproken, maar toch zie ook
ik in, dat ik niet meer aan haar mag
denken. Oals het alleen om mijzelf
was, maar gij hebt gelijk, de zaak zou
er nadeel onder lijden, want van zulk
een beschuldiging blijft, al verklaart
de rechtbank haar ook onschuldig,
toch altijd iets hangen.
Lucienne luisterde niet langer, zij
snelde weg, het huis uit en liep nu,
daar zij haar rijtuig reeds had weg
gezonden, met haastige schreden naar
huis.
Slechts één gedachte hield haar
bezig
Als Mare Darcey er ook zoo over
dacht, dan was haar leven verwoest.
Toen zij haar huis naderde zag zij
een man, die voor de deur stond te
wachten.
Zij herkende hem dadelijk
Mare
Toen trilde zij van geluk, de zoo
even ondervonden beleediging was op
dat oogenblik geheel vergeten.
Hij snelde op haar toe en voor hij
nog een woord gesproken had, zag zij
reeds, aan zijn van vreugde stralend
gelaat, dat hij haar trouw gebleven
was.
Lucienne, mompelde hij met tee-
dere stem, vergeef mij, ik ben te laat
gekomen, daarginds, gij waart reeds
vertrokken. Zoodra ik hoorde dat ge
vrijgesproken waart ben ik heen ge
sneld, maar toen ik u niet meer vond,
ben ik hierheen gegaan om u af te
wachten.
Ik dank u, zeide zij met diep be
wogen stem.
Zij reikte hem haar hand en nam
hem mee naar haar woning -.
Kom mijn vriend.
Boven gekomen viel zij ih zijn ar
men en weende, met haar hoofd tegen
zijn borst geleund, haar verdriet uit.
Door deze treurige beproeving had zij
eerst ondervonden, wat ware liefde
was.
Heer (tot zijn tuinman) Alles is
erg ten achter, Hendrik, maar ik sta
nog verbaasd, hoe de bladeren kun
nen uitkomen in zulk guur weer.
TuinmanWat zal ik u zeggen,
mijnheer... de gewoonte!
POEZIE EN PROZA
Ach dokter, u hebt me het leven
geredik zal nooit vergeten, wat ik
u schuldig ben.
O. mevrouw, dat is maar vijftig
gulden.
Zoo véél?!!!!!!!...
Dame (tot haar danser, die voort
durend over 't weer spreekt) Wat is
u eigenlijk, mijnheer
DanserIk beu advocaat, juffrouw.
Dame: O, ik dacht... weerprofeet.
UIT DEN PLATTELANDS
SCHOUWBURG.
RegisseurVoor 't nieuwe stu
bepaald een hooge hoed noodig,
heer.
Directeur Ja, wwaar moet ik
vandaan halen Dan moet het
maar omgewerkt worden.
Iemand stond terecht, wijl hij
politieagent voor „aap" gescho
had.
Na de behandeling zijner
vroeg hij den rechter vergunning
een vraag te doen.
Mijnheer, zoo vroeg hij,
verboden, merk ik, om een poj
agent „aap" te noemen, maar" ti
een aap mag ik toch „politieag
zeggen
Zeker, zei de rechter.
Toen ging de beklaagde heen,
beleedigde groetend met een vries
lijk „Dag, politieagent".
UIT EEN DORPSCOURANT.
Gelukkig had de vermoorde
geld juist den vorigen dag naar
spaarbank gebracht, zoodat hij
met het verlies van zijn leven
kwam.
BEGRIJPELIJK.
Rechter Beklaagde, je spreekt
weer je zelf tegen.
Beklaagde: Och, mijnheer de
ter, het leven is zoo vol tegens
digheden
EEN ZACHTE WENK.
De stuurmanDus Derksen v
door den damp van de machine
dood. Wie bracht de tijding aan
weduwe over
De ander Wel, Van Tol.
De stuurman: En deed hij het v<
zichtig
De ander Hij begon met haar
vragen of zij met hem trouwen w
Vrouw Waar kom je nu weer
twee uur in den nacht vandaan'?
Man: Ik hik? Wel... uit de
hik spiritistische hik vet
dering.
Vrouw: Dat merk ik... de heele
mer ruikt al naar spiritus.
-
HET RIJKE MEISJE.
Schuldenaar (tot zijn kleermake
Weet u 't al, mijnheer Scha arms d
dat ik verloofd ben
KleermakerZeker, mijnheer,
schillende bekenden hebben i
gefeliciteerd.
IN DE APOTHEEK.
Meneer, u hebt mij in
van bruispoeder arsenicum set
ven.
Apotheker Zoo Ja. dan moet
nog dertig cent bijbetalen.
GALANT.
Zij Wat kijk jij vreemd naar mi
waaier. Bevalt die je niet?
Hij Mij bevalt mij niets, wat ei
verkoeling tusschen ons heiden kt
teweegbrengen.
HET VOORNAAMSTE.
HeerWel, juffrouw, hoe is Zwj
seriand u bevallen
Dame O, goddelijk Ik heb nc
nergens zulke mooie briefkaarten s
zien
KAZERNEHUMOR.
Onderofficier (tegen een recruu
aan wiens uniform een knoop
breekt) Muller, wat is dat voor slo
digheid 's Konings rok is toch gee
scheurkalender
Pa, zei kleine Kees, ik kan iets
dat u niet kan.
Wat is dat dan, jongen?
Groeien
Waarom sluit die cassette
zorgvuldig
Daar zitten drie betaalde reke
ningen in.
Een patiënt klaagt zijn dokter da!
hij tengevolge van voortdurend!
maagpijn volstrekt geen eetlust heeft
Alweer een geluk bij een onge
luk, zegt de dokter, nu alle levens
middelen zoo duur zijn.
De Os als Rijdier.
Japansche Exercitie.
„Heb je geld. dan doe je wonde
ren", beweert een bekend volksgezeg
de en al moge daar iets op zijn af
te dingen rijkaards verzinnen aller
lei, dat zoo al geen wonder, dan toch
zeker wonderlijk is.
Als trekdier is de os alom bekend,
als rijdier echter werd hij niet ge
bruikt tot voor kort, althans niet door
elegante ruiters.
Daarom wekte het in den afgeloo-
pen winter algemeene ver- en bewon
dering van de badgasten te Biarritz,
toen de baron Cottu, één der rijkste
en elegantste cavaliers, daar zijn mor
genritje op een os instee van een
paard maakte.
Dat het ruilen van een paard voor
een os den totaal-indruk van den rui
ter ten goede komt, zal wel niemand
beweren, die 't geval zag in werke
lijkheid of in beeld.
Maar de baron beweert, dat hij
nooit prettiger reed en 's men
schen lust is 's menschen leven
