4 r« standHet koude zweet breekt mij
ii Avontuur in oen irein.Uu mikimignogkippe^;
(Uit het Fransch).
aandenk! Verbeeld je, dat
traject van meer dan een uur, beüöp-|
1 gesloten geweest met een krankzm-
Donkere, blonde en kastanjebruine Urankriimiee
jongedames in bet blauw, in bet wit, krankzinnige. Zaterdag
'en in het rose babbelden, halt fluts-- 'M®m^e? uft Pafijs en daar-
terend, onder de veranda. vanmorgen naar het sta-
Wat ik 't meest op prijs stel in om den sneltrein te
een man, verklaarde opeens de kleine, tion St. damescoupé's
Tlch! tegenwoordig, merkte een £\%ren moest ik elders een
«M fotfkkfdkL mljn.siaa. en ttó.en
nuttige hoedanigheid! Of zou je den-i dichte voile voor, ^13 in een hoe>Kzoo
ken. dat het inden tegenwoordigen klem mogelijk makende, Wat mi] niet
tijd voor een man nog noodig is dap- - erg gemakkelijk valt, veiheagde ik
ner te zijn mij er reeds in alleen te zullen blij-
Zeer noodig, antwoordde Elsie ven, toen op het oogenblik, dat het
met overtuiging. Laf zijn, is ook te- sein tot vertrek werd gegeven, een
genwoordignog iets, waarover een heer mijn coupé binnenvloog waarna
man zich moet schamen en dat hem j de trein zich onmiddellijk m beweging
«rgnadaeUg zgn ka» odk. ^zag dadelijk, dat mijn reisgezel
Bij hetgeen hem het nauwste niet goed bij zijn verstand was.
raakt: een goed huwelijk! Onder het lezen van zijn courant
De blauwe, witte en rose jongeda- j wierp hij voortdurend steelsche en
mes, die begrepen, dat er een geschie- wantrouwende blikken n^ar mijn
denis zou volgen, staken de aardige kant, niettegenstaande *kmij dood-
kopjes vooruit en zonder eenige ver- j stil hield. Die onaangename toestand
dere inleiding begon Elsie: duurde langer dan een uur. Tenslotte
Juist een jaar geleden was ik staakte de reiziger het lezen geheel bij
verloofd met Paul Marinval, die, hoe- j een beweging, die ik maakte, om wat
wel een knappe, elegante jongen, met' gemakkelijker te gaan zitten.
een goed verstand, toch maar half in; Toen ik, het te warm krijgende,
mijn smaak viel. Marinval van zijn mijn handschoenen uittrok en in mijn
kant had lang geaarzeld, omdat hij,' zak stak, voelde hij ook zenuwachtig
zeer rijk, mijn honderdduizend gulden in Z13n zak; toen ik mijn voile op-
rnaar een poovere huwelijksgift vond. sloeg, begon hij over al zijn leden te
Ik wachtte mij wel, melding te ma- beven, sprong plotseling overeind en
ken van mijn tante Euphrosine, een de revolver, die hij gegrepen had, op
zeer rijke weduwe, die, huiselijk van mij richtende, stamelde hij, met ver
aard, beschroomd, ja zelfs bang, niet- wilderde oogen en gesmoorde stem
tegenstaande haar reuzengestalte en Ik weet wie je bent, ellendeling,
haar aankomenden snor, zeer stil Beweeg je metBij de minste bewe-
leefde op haar landgoed in Berry en ging, die je maakt voor het station,
weinig verteerde. sch'et ik je neer als een hondik
Maar de oude- lieer, die het huwelijk schiet een kaars uit op dertig pas I...
gaarne tot stand wilde zien komen. Ik was geheel ontdaan, verstijfd van
maakte wèl melding van de tante, en schrik. Ik had zflfs de kracht niet
zoodra de jonge man er zeker van mijn arm op te heffen tot aan aen
was, dat de goede vrouw, ondanks noodrem. E11 op die manier, met den
haar angst voor spoortreinen, tegen- loop van die revolver steeds op mi]
woordig zou zijn bij het teekenen van gericht, voleindigde ik cue verscnriK-
't huwelijkscontract, om mijn bruids- kelijke reis. Nog tien minuten langer
schat met een driemaal honderd dui- en ik zou 't bestorven nebben,
zend gulden aan te vullen, deed hij Eindelijk vertraagde de tre1^
aanzoek en verkreeg, ondanks mijn gang en hield stil. Op dat oogenblik
bezwaren, de toestemming van mijn wendde de krankzinnige zijn wapen,
ouders. een oogenblik van mi] af. Hoe, weet
Wij woonden toen te Mantes twintig ik zelf niet, maar ik heb daarvan ge-
minuten van het station. Tante bruik kunnen maken, om het portier
Euphrosine zou, om kennis te maken te openen. Ik sprong op bet perron,
met mijn aanstaande, 's Zaterdags bij liep naar den uitgang en wierp mij,
ons komen, en Marinval 's Zondags- over al mijn leden bevende, m bet
morgens, met den sneltrein. eerst het beste rijtuig....
De Zaterdag ging voorbij, zonder Nauwelijks had mijn tante geëin-
dat er iemand verscheen. Wij wan- digd, of de schel aan het hek werd
hoopten er aan, tante nog te zien ko- overgehaald. Het was Paul Marinval.
men en verwachtten 's Zondagsmor- Mijn ouders hij mijn tante latende,
gens, op het uur van aankomst van ging ik den tuin in, hem tegemoet,
den sneltrein, alleen nog maar mijn Ik kom laat, zeide Paul dadelijk,
aanstaande, toen een huurrijtuig voor met bevende stem, en ik ben noghee-
de villa stilhield, waaruit ons waardig lemaal ontdaan van het vreeselijke
familielid, bleek, ontdaan en met los- gevaar, waaraan ik ternauwernood
hangende haren, tevoorschijn kwam. ontsnapt ben Heb je niet in de cou-
Waggelend liep zij den tuin door en rant van vandaag gelezen, dat een
viel ten slotte op de canapé in het man, dien men niet heeft kunnen op-
salon. Wel vijf lepels limonade moest sporen, in den sneltrein van Lyon op
zij slokken, vóórdat ze eenige onsa- klaarlichten dag getracht heeft een
menhangende woorden kon uitbren- alleenreizende dame te vermoorden?...
gen Ja> dat heb ik gelezen, antwoord-
Ach! lieve Elsie, riep zij einde- de ik. En?
lijk uit. ik ben daar aan een ver- Welnu, ik heb vanmorgen met
schrikkelijk gevaar ontsnapt. Ach, ik dien ellendeling alleen in een coupé
had wel gelijk, bang te zijn voor die gereisd
spoortreinen Wat een vreeselijke toe- Hoe is 't mogelijk?
,JE?0LÖËN VAN DEN OORLOG;
De mobilisatie en 't vertrek der Rus
sische marinereserve hadden zoo
meldt een berichtgever uit St. Pe
tersburg vaak hartroerende scènes
tengevolge.
De reservemannen hadden om ge
hoor te geven aan den plotselingen
oproep meest in allerlij hun werk
kring moeten verlaten en ze vonden
maar schaarsch gelegenheid afscheid
te nemen van vrouw en kroost. Geen
wonder dat velen ergerlijk beschon
ken door de politie naar de barakken
der marine moesten worden gebracht.
Daar werden allen op de rij ge
plaatst en van hun uniform en uit
rusting voorzien, nadat ze door de
onderofficieren en doctoren waren ge-
inspecteerd. Onze platen geven van
-de mobilisatie eenige tooneeltjes.
Wat ik je zeg, is waar. Hoewel
natuurlijk een beetje wantrouwend,
had ik in het begin toch geen achter
docht, want de schurk had de hel-
sche voorzorg genomen, zich als
vrouw te vermommen. Gewikkeld in:
een sjaal, had hij een dichte voile voor
zijn gezicht. Maar onder het lezen van
de courant, waarin juist het signale-j
ment van den moordenaar werd op-;
gegeven, merkte ik op, dat de ver
dachte reizigster de gestalte had van'
een reus. Zij trok haar handschoenen
uit en toen kwamen er echte mannen
handen voor den dag. Spoedig daar
na tastte de schurk in zijn zak, om
zijn mes of zijn worgkoord te voor
schijn te halen. Vlugger dan hij,
greep ik mijn revolver. Mijn ferme
houding bracht hem heelemaal van
zijn stuk en, in zijn verwarring het
hoofd verliezende, was hij zoo stom,
om zijn voile op te lichtende ezel
had vergeten, zijn snor af te scheren
Er viel niet meer aan te twijfelen. Ik
richtte mijn revolver op hem en
dreigde hem, bij de eerste beweging te
zullen schieten. Mijn flink optreden
deed hem van schrik verbleeken en
hij verroerde geen vin meer.
Zoodra de trein stilhield, sprong hij
op het perron en verdween tusschen
de menigte. Ik heb, en dat heeft mij
zoo opgehouden, aangifte gedaan aan
den commissaris van politie aan het
station en ik hoop, dat ze dien ellen
deling maar gauw zullen pakken I
Hij is al gepakt, antwoordde ik,
met moeite mijn lachen bedwingende,
en men wacht alleen nog, maar op
jou, voor de confrontatie.
Zonder eenige nadere verklaring,
geleidde ik den verbaasden Marinval
naar het salon. Na de deur wijd te!
hebben opengegooid, stelde ik schate-'
rend van lachen mijn tante en het
jongemensch aan elkaar voor
Tante Euphrosine, uw krankzin
nige 1 Meneer Harinval, uw moorde
naar
Je kunt je het tooneel voorstellen
voegde Elsie er bij.
Mijn tante, die Marinval het schrik-
aanjagen misschien niet zoo erg kwa
lijk zou hebben genomen, kon hem
niet vergeven, dat hij haar voor een
man had aangezien.... en wat voor
een man!
Mijn verloofde voorzag onaangena-
me verwikkelingen en begreep wel, dat
de huwelijksgift er bij zou inschieten.
Hij blies den aftocht. Hoe mijn aan
staande aan het station kwam, kan
ik niet vertellen, want ik vergat hem
weg te brengen. En op die manier
ontsnapte ik, zonder den minsten
spijt, niet aan het gevaar, doch aan
de vernedering van met een lafaard
te trouwen
En toen de blauwe, witte en rose
jonge meisjes goedkeurend met de
aardige kopjes knikten, besloot Elsie
zegepralend
Je ziet dus, dat het, ook nog in
onzen tijd, voor een man nadeeligkan
zijn, om geen moed te hebben
Yerkeerde eigenzinnigheid.
Rentenier Goedleven was met zijne
lieve jonge vrouw op de huwelijks
reis na een langen boottocht te Dres
den aangekomen en de twee hadden
in een prachtig hotel net het reisstof
afgeschud.
Lieve Josephine begon Goedle
ven, de tocht heeft gewis ook jou
hongerig dn dorstig gemaakt; daar
om denk ik zoo gauw mogelijk een
restaurant op te zoeken Ik heb bij
mijn vrienden geïnformeerd en die
hebben me ..In de drie Raven" erg
aanbevolen. Daar gaan we dus
heen.
Ook ik, beste Frans, heb vóór
ons vertrek geïnformeerd bij de Lie
bes, die het vorig jaar in Dresden
waren, en die hebben me het restau
rant „Renner" aanbevolen, liet Jose
phine hooren.
„In de drie Raven" is Pilsener
bier te krijgen, antwoordde Frans.
In restaurant „Renner" ook.
Maar mijn vrienden hebben me
„In de drie Raven" speciaal aanbe
volen, beweerde Frans.
Dus je gelooft, dat je vrienden
er meer verstand van hebben dan de
Liebes vroeg Josephine heleedigd,
en met beslisten nadruk voegde zij
er aan toe „In de drie Raven" ga
ik niet.
Maar Josephine riep Frans Je
zult toch niet dadelijk... Ik sla voor
vanavond „In de drie Raven" te gaan
en morgen bij „Renner".
'kVind het erg vreemd, dat je
zoo halstarrig je wil door wilt zetten;
ik heb een formeelen tegenzin in
jouw „drie Raven", maar opdat je
zien zult, dat ik ook toegeven kan,
wil ik morgen naar de „drie Reven"
gaan, als we vandaag „Renner be
zoeken.
Dat mankeerde er nog maar aan
mijn goeden eetlust te bederven. Ik
ga naar de „drie Raven" en als het
me daar bevalt, brengt me geen
mensch en ook niet naar „Ren
ner"
Zoo sprak de rentenier Goedleven
en ging, eerst langzaam kijkend, of
zijn jonge vrouw hem niet volgde,
dan echter, als die hean den rug toe
draaide, snel en vastbesloten uit de
kamer, nam een aapje en voort ging
het naar „In de drie Raven".
De jonge vrouw stond aan den
grond vastgelijmd. Het eerste oogen
blik dacht ze er aan met den eersten
trein den besten Dresden te verlaten
en naar hare ouders terug te keeren;
toen bezon zij zich en besloot alleen
in „Renner" te gaan en daar in haar
eentje te dineeren.
Mijn man krijg ik er niet heen
en wat zullen de Liebes zeggen, als
ik niet bij „Renner" was. Als hij uir
de „drie Raven" komt, ben ik weer
terug en vindt hij me in het hotel,
troosteloos, .zonder spijs of drank,
dan moet hij toch wel een hart als
een kei hebben om me niet als be
rouwhebbend zondaar te voet te vaJ
len
Met deze gedachte verliet Josephin-
het hotel en ging naar restaurant
„Renner" Maar welk een verrassing
toen ze daar Frans zag zitten, die net
een portie Wiener Schnitzel verorber
de.
Dus ik heb mij niet bedrogen
riep Goedleven, toen hij zijn jonge
vrouw zag, mijn Josephine heeft toe
gegeven en is me in de „drie Raven"
gevolgd.
Josephine wilde daarop antwoor
den. maar ze bezon zich en zweeg.
Ten zeerste verheugd, maakte) Goed
leven voor zijn vrouwtje plaats en
bestelde ook voor haar een portie
van de overheerlijke Schnitzel.
Hij was zeer verheugd, zijn vrouw
tje verbeet haar ontstemming en
lachte. In een onbewaakt oogenblik
kon ze echter niet nalaten den kellner
te vragen, hoe het restaurant heette.
En allergekst keek ze op, toen de
gedienstige geest antwoordde
Voor vreemdelingen heet het,,In
de drie Raven", maar anders noemt
men het gewoonlijk „Bij Renner".
bloeien natuurlijk het verdwijnen der'
kleurstof aannemenechter heeft men
ook haren gevonden, die aan den
punt gescheurd, aan den wortel reeds
wit waren. Hier was blijkbaar 't haar
nog gekleurd uit de huid te voorschijn
.■gekomen en eerst bij den verderen
■groei had de werking der kleurstof
in de haarholte opgehouden. Wan
neer het haar echter eens geheel
kleurloos geworden is, dan groedt het,
hetzij men het uittrekt, hetzij men
het afsnijdt, steeds kleurloos door,
Er zijn edhter ook gevalled van
plotseling vergrijzen en men haalt
daarvan onderscheidene, gedeeltelijk
historisch geworden voorbeelden aan;
onder anderen verhaalt de historif
van ide rampzalige Marie Antoinettf
dat zij na het vernemen van haai
doodvonnis in één nacht grijs haai
kreeg. Men heeft het recht niet der-
gelijke verhalen eenvoudig weg a
loochenen, want er zijn, ofschoor
dan ook zeer zeldzame, gelegenheden
geweest, waarin men dit feit onpat
tijdig heeft kunnen constateeren. It
een van onze hospitalen heeft men it ^7
het vorig jaar zulk een plotseünj
vergrijzen der haren van het hoofi
en den baard in den loop van ééi
nacht waargenomen bij een jonj^
mensch van vier en twintig jaren, di
aan delirium tremens (krankzinnig
beid ten gevolge van misbruik vai
sterken drank) leed. Het onderzoe
'der haren in dat geval bewees, da
de meeste haren over hunne geheel
lengte van den wortel tot de punt "wi^L
geworden waren; enkele evenwel wa
ren alleen tot op de helft blond e>
verder aan de punt witweder ao
dere waren blond en wit gespikkelds!
Bij microscopisch onderzoek bleek da
zich op de witte plaatsen luehtblaasje
in de haarholte hadden gevormd
dat de kleurstof in de geheele holl
nog overal voorhanden was. De oo!
zaak dier luchtontwikkeling is nog oi
bekend, maar zal waarschijnlijk wi
in verband staan met het zenuwstelse
Niet alleen hij levenden, ook bij do*
den wil men een plotseling vergrijzi p
van het haar hebben waargenomei
altoos in zeer zeldzame gevallen.
Merkwaardig eindelijk is het du
genaamde tusschenpoozende vergri
zen van het haar, waarbij' elk hoof /0Q
haar afwisselend uit gekleurde en wipar
te kringen bestaat. In een van die g B
vallen, bij een jong mensch van twi:"
tig jaren, wisselden in elk haar willtegt
en bruine plekken elkander af op ecLia
afstand van 1 tot li lijn. De donke^o]
bruine haarkleurstof was daarbij ze T
gelijkmatig door het gespikkelde ha
verdeeld en was aldus zoowel op rip
donkere als op de witte plaatsen aa
wezig ;op laatstgemelde plaatsen eefcor
ter waren er in de haarholte luchger
blaasjes, die op de bruine plaatst ver
niet gevonden werden. Lai
hel
Het grijs worden van het haar.
De kleur van het haar is inderdaad
afhankelijk van een olieachtige verf
stof, die in de holte van elk haartje
aanwezig is. Een vergrijsd haar on
derscheidt zich van een gezond haar
uitsluitend door de afwezigheid" van
kleurstof. Of de haren bij het lang
zamerhand vergrijzen hunne kleur
stof verliezen, dan wel, of er in de
plaats van de gekleurde haren gedu
rig kleurlooze haren te voorschijn ko
men, schijnt nog niet geheel uitge
maakt te zijn. Zij die beweren, dat
het haar van de punt uit vergrijst,
Het lantaarnfeest in Japan.
De Japaneezen koesteren voor
laatste rustplaatsen hunner bloedv<
wanten, die zij in een zittende ho
ding ter aarde bestellen, bijzonder'
eerbied. De begraafplaatsen behoor
tot de bekoorlijkste plekjes en v
zorgvuldig met boomen, struiken
bloemen beplant.
Ter herinnering aan de afgeston
nen wordt het lantaarnfeest geviei
waaraan de inwoners van Nagasajp1
steeds drie dagen wijden. aei
Gedurende die drie das-en prijk
alle „kerkhoven" met verlicht© ba
Ions, doch de tweede dag isinzondi
beid de feestdag.
In den avond worden kleine fanti
tisch versierde bootjes te water gel
ten; ieder voert een verlichten balieme
eenig voedsel, een flesch sakki en eR?
briefje met de plaats zijner beste W
ming aanboord en daar het getal i®?1
zer bootjes verbazend groot is, levr1^
het geheél een allerschilderachtij
tooneel op.
De Japaneezen gelooven nameli
dat deze vaartuigjes hunne overlede
"vrienden op een hun onbekende plaf R
aantreffen en deze op de lange i'("e
naar het land der zaligheid met sp vai
verkwikken.
Een Amerikaan zag zoodanig vai me
tuig, dat uit gevlochten stroo wasi20.i
mengesteld. mg
Daarin lagen twee porceleiDwa
schoteltjes met proviand en een fles orn
brandewijn. Ta
Op het papiertje stond: „Stev, j
naar het Zuiden".
Dit bijgeloof is niet zonder poëzjo-i
doch het bevreemdt dat hetzooduue
zaam en algemeen is, want reeds dgi,
morgen na het feest ziet ieder
wrakken van al die vaartuigjes in
haven ronddrijven.
IN MANTSJOERIJE.
on
ko'
Port Arthur houdt het ruige reu
zenbeest nog vast.
De Japanners hopen hem echter
spoedig van die boei te verlossen, dan
kan de Noordsche kolos terugtrekken
naar 't land waar hij hoort, naar Si
berië.
En de rijzende zon van Japans v
zal dan over Korea en Mantsjoei
vrijelijk lichten, om ook daar een f
de Westersche aangepaste beschav
I te brengen, welke Japan zelf re
.groot maakte.
VREEMDELINGEN IN PARIJS
In Parijs, de feeststad de mode-
stad de kunststad, draagt alles
een eigen stempel, méér dan in elite
andere wereldstad.
In Parijs dat Frankrijk is voor,
ons vreemdelingen valt daarom 1
elke vreemdeling meer uit den toon
dan overal elders.
Lichter neemt men '1 gemoedelijke!
van den Duitscher, het deftig-stijve"
van den Engelschman of't protsig-
brutaie van den Yankee over dan 't
„ik en weet niet wat" der FranschenJ
van Parijs. I
En daarom vallen de vreemdelin
gen altijd op in Parijs van welke na
tie ze zijn. Ze mogen zich bevinden in
do cafe's of in de kunstsalons, of "een-,
voudig langs de boulevards slenteren.
Ze kunneu in Parijs reeds zijn in
geburgerd of nog vreemd zijn als
de Engelschen op ons plaatje.Waar
ze zich ook bevinden, verstoren zij
de Parijsch-locale kleur, en geven iets
gedrukts aan 't lichtzinnig charmante
bijeenzijn van het aangenaamste men--
schenslag les Parisians
HuisheerWat trappelt daar die
mensch daarboven den heelen tijd in
de kamer rond. Marie, ga eens naar
boven en vraag of hij nou heelemaal
gek geworden is.
Jawel, zal ik op antwoord wach
ten?
OP EEN KOOPJE UIT.
Mina. Zeg, heb jij 't goed getrof
fen in je nieuwen dienst? Zijn 't nog
al „rejale" lui?
Antje. Rejaal? M'n lieve mensch
d'r zijn er geen knijperigerVerbeeld
je's winters gaan ze naar Italië,
om steenkolen uit te sparen, en 's zo
mers naar 't strand, om voor nieu-
rnendal te baden
De Russische beer krijgt het be
nauwd in Mantsjoerije. De rijzende
zon Japans beteekenisvol vlagge-
symbool begint hem leelijk te hin
deren. E11 hij zou misschien wel weg
villen en weggaan ook, maar hij is
voorloopig nog gekluisterd.
