Kwartjes-Advertentiën
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
Éénmaal voor Een kwartje.
Driemaal voorTwee kwartjes
22e Jaargang.
No. 6504
Verschijnt dagelijks, behaive op zon= en Feestdagen.
DINSDAG 13 SEPTEMBER 1904 B
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN
PER DRIE MAANDEN:
Voor Haarlem1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente)„1.30
Franco per post door Nederland„1.65
Afzonderlijke nummers0.02%
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37%
de omstreken en franco per post 0.45
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM.
ADVERTENTIËN:
Van 1—5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels 0.75, elke regel meer ƒ0.15. Reclames 30 Cent per regeL
Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Kleine advertentiën 3 maal plaatsen voor 2 maal betalen.
Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 55.
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van A 'vcrtentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Oènérale ie Publiciti Etrangère O. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Snee., Parijs, Faubourg Montmartre.
TWEEDE BLAD.
OORLOGSVARIA.
NOG EENS LIAO-JANG.
Een nieuwe en verrassende kijk op
het resultaat van den negendaagschen
etrijd om Liao-jang, welke eindigde
met de bezetting der stad door de
Japanners, wordt gegeven door den
oorlogscorrespondent van de New-
York Herald, Willmot Lewis. Deze
vertrok onmiddellijk na den intocht
der Japanners binnen Liao-jang, uit
het Japansche leger, legde te paard
een alstand van 70 mijl af, stak daar
na in een open Chineesche jonk over
naar de Chineesche kust ter hoogte
van Sjan-hai'-kwan, om ten slotte, na
een wandeling van nog een goede 20
mijl te Sjan-hai-kwan aan te landen
en van daar zijn telegram te verzen
den. Al deze moeiten en inspanningen
waren noodzakelijk, wegens de bui
tengewoon strenge censuur, waaraan
de Japansche leger-autoriteiten de be
richten der oorlogs-correspondenten
onderwerpen.
Willmot Lewis dan geeft een aan
eengeschakeld relaas van den grooten,
hardnekkigen slag, waarbij wij hier
ter plaatse niet nader zullen stilstaan.
De val van Liao-jang wordt doorhem
als volgt beschreven
,,Den geheelen 2den September werd
onafgebroken gevuurd door de voor
uitgeschoven Japansche infanterie,
die bij een aanval, ondernomen ge
durende de schemering, nog enkele
randjes nam. Dit bracht blijkbaar
weinig verandering in den toestand,
want de verdediging van de derde de-
fensielijn door de Russen was prach
tig, en het feit, dat Koeroki niet
kwam opdagen, was van groot na
deel voor de Japanners.
Deze staat van zaken duurde twee
volle dagenen het scheen, of het
vuur der Japansche artillerie èn in
fanterie geen uitwerking had op de
trouwe Russische verdedigers. Soms
scheen een batterij tot zwijgen te zijn
gebracht en dacht men dat de een of
andere ramp had plaats gehad, maar
spoedig braakte zij weer nieuwe sal
vo's uit, die groote werking deden.
Van uit hun redoute stortten de Rus
sen met zeer korte tusschenpoozeneen
vreeselijken kogelregen uit op de Ja
panners in de loopgraven daar buiten.
Van tijd tot tijd voerden de Japan
ners een bestorming uit, doch steeds
moesten zij, gedecimeerd door een
hagelbui van kogels, terug. En zoo
duurde het gruwelijke bloedbad voort
den geheelen 2en en 3en September
tot den morgen van den vierden. Dien
laatsten dag, nog vóór den middag
sloegen de vlammen uit het spoor
wegstation en verspreidden zich met
angstwekkende snelheid, groote rook
kolommen uitstootend, waardoor zelfs
de beroemde Pagode aan het gezicht
onttrokken werd. Maar zelfs uit dien
rookpoel braakten de Russische bat
terijen dood en verderf op den vijand
Toch kroop de Japansche infanterie
steeds dichter naar de Russische linie.
De brand scheen te verminderen
toen de avond begon te vallen. En
nooit was er een indrukwekkender
slagveld-panorama, dan door de groo
te vlakte vóór mij werd geboden, toen
de zon wegzonk te midden van de
vlammen en het kanongebulder. De
duisternis viel, en de Russische bat
terijen waren tot zwijgen gebracht,
ofschoon in de stad nog steeds ge
weervuur werd gehoord, dat echter
pondenten werd aangezegd, dat de
pondenten wer daangezegd, dat de
Japanners in de stad waren, en dat
hier en daar nog straatgevechten
plaats vonden met het handjevol Rus
sische infanteristen, die in de stad
waren achtergebleven.
De stad viel laat in den avond. De
Japanners hadden een negatieve over
winning behaald. Zij hadden Liao-
jang bereikt, over velden bezaaid met
lijken en langs gebouwen, die totaal
leeggehaald waren. Zij kwamen een
van alles beroofde stad binnen.
De terugtocht der Russen moet bui
tengewoon ordelijk in zijn werk zijn
gegaan, want letterlijk niets was ach
tergelaten. Levensvoorraden en spoor-
wegmaterieel was meegevoerd.
De Japansche verliezen hebben vol
gens een gematigde schatting 20.000
man bedragen, die der Russen 15.000.
Het Japansche leger moet zeker een
maand te Liao-jang blijven om nieu
we voorraden en ammunitie" te krij
gen, en de uitgeputte manschappen
te laten bekomen. De Russen trekken
zich terug op een nieuwe, basis.
Het plan der Japanners is, voor
zoover het essentieele punt betreft,
mislukt, want de Russen moeten Koe
roki hebben tegengehouden, en men
deelt mij mede, dat de Russische troe
pen via Moekden naar Karbin trek
ken, wat kan worden opgevat als een
bewijs, dat Koeropatkins voornemen
om het gevecht niet te hervatten, zal
worden volvoerd. Dat dit zijn plan
was, blijkt uit de gebeurtenissen der
jongste veertien dagen.
Generaal Koeropatkin heeft den op-
marsch der Japanners gestuit meteen
kleinere macht dan de hunnehij
heeft den Japanners vreeselijke ver
liezen toegebracht. En dezen hebben
in ruil daarvoor twee locomotieven,
vier kanonnen en vijftien gevangenen
in handen gekregenterwijl zij daar
enboven voor steeds grootere moei
lijkheden komen staan."
Tot zoover de beschouwingen van
Willmot Lewis, die zich denkelijk een
te rooskleurige voorstelling heeft ge
vormd van de wijze, waarop de Rus
sen hun terugtocht hebben volbracht.
Zóó gladjes en kalmpjes als Willmot
Lewis meent, is het op den grooten
weg van Liao-jang naar Moekden
voor de Russen niet gegaan.
Ook He meening, dat de Japanners
te Liao-jang minstens een maand zou
den moeten rusten om zich te her
stellen, is reeds door de feiten weer
legd. Maar dat de door de Japanners
behaalde voordeelen met de door hen
gebrachte offers te duur zijn gekocht,
zullen velen met den Amerikaanschen
dagbladcorrespondent volkomen eens
zijn.
Brieven uit Berlijn.
(Van onzen correspondent.)
DRUK BEZOEK. PRESIDENT
STEIJN. DE VERLOVING VAN
DEN KROONPRINS.
Berlijn, 8 September 1904.
Langzamerhand worden de blin
de" huizen weer „ziende" in de voor
namere w ken der stad, waar op
vele plaatsen, soms in geheele straten
huis aan huis, gedurende verscheide
ne weken tal van huizen met hunne
neergelaten jaloeziën op de verschil
lende verdiepingen een verlaten en
doodschen indruk maakten. Bijna
alle „partijen", zooals de bewoners
van een huurhuis familiesgewijs ge
noemd worden, hadden gedurende de
vacantie aan hun woning den rug
toegekeerd om in de bergen of aan
het strand een verjongingskuur te
ondergaan. Vogels en bloemen had
men „en pension" gedaan bij vogel
koopman en bloemist en, alvorens in
de hoogbepakte Taxameter te stappen,
den portier op het hart gedrukt, toch
vooral goed op de woning te letten.
En de huiscerberus in de portiers
woning, die soms erg lastig en eigen
gereid kan zijn en als hij er kans toe
ziet, graag den baas speelt in huis,
had genadig beloofd, wat van hem
gevraagd werd in de stellige ver
wachting, dat zijn belofte hem geen
windeieren zou leggen.
Zooveel macht als zijn Parijsche
collega, die alle bewoners controleert,
daar niemand een huissleutel heeft
als hij, alle brieven en kaartjes voor
W'ij hebben een belangrijk besluit genomen.
Van 15 September a.s. af zullen wij namelijk plaatsen
Kwartjes-Advertentiën.
Alle Advertentiën, die betrekking hebben op VRAAG-
en AANBOD, zooals Huizen te buur of te koop ge
vraagd of aangeboden, Personeel, dat gevraagd
wordt of zich aanbiedt, alles wat door particulieren
zooal eens te koop wordt gevraagd of aangeboden:
een hond, een fiets, een kat, een naaimachine, een
papegaai, een schuit, een vogelkooi, kortom alles waar
over men in de courant zoogenaamde kleine advertentiën
pleegt te doen plaatsen, (uitgezonderd Familieberichten,
gewone winkeliers-advertentiën, annonces van aanbe
steding, publieke verkoop, vermakelijkheden e. d. m.,
worden geplaatst ter grootte van hoogstens 6 regels:
(te plsateet! in één week:)
Elke regel meer 5 cent meer.
Welk een enorme prijsvermindering dit is
kan men nagaan, als men weet, dat tegen
woordig een enkele advertentie van 6 regels CO cent kost.
Thans zal één advertentie Een kwartje, 1)RIE adver
tentiën te zamen twee kwartjes kosten.
Wij zijn hiertoe gekomen, omdat onze steeds
^3^ stijgende oplage dezen voor het publiek zeer
voordeeligen maatregel mogelijk maakt.
De advertentiën moeten bij aanbieding betaald worden.
Voor buiten is toezending van postwissel of postzegels
noodig.
De advertentiën worden dagelijks aan onze Bureaux
GROOTE HOUTSTRAAT 55 en Z.-B. SPAARNE 6 aan
genomen.
Door onzen zeer grooten lezerskring, die zich nog
voortdurend uitbreidt, is het succes van deze adverten
tiën verzekerd.
DE ADMINISTRATIE.
de bewoners beneden in ontvangst
neemt, en op z'n gemak kennis neemt
van den inhoud der briefkaarten en
met nieuwjaar een zware belasting
heft van de bewoners in den vorm
van groote fooien, heeft de Berlijn-
sche portier wel niet. Elk bewoner
heeft zijn eigen sleutel, de brievenbe
stellers bezorgen do post geregeld tot
op de hoogste verdieping, maar toch
kan een portier het bewoner of bezoe
ker erg lastig maken. Zoodra een
bezoeker er in zijn ook niet „herr-
schaftlich" genoeg uitziet en zich toch
vermeet, de voordeur binnen te stap
pen en over de breede loopers naar
boven wil klimmen, komen portier,
vrouw of dochter als een nijdige spin
uit hun meestal half sousterrain naast
de statie-hoofdtrap gelegen kleine
portierswoning schieten om den be
zoeker, die een pakje draagt, naar
de achtertrap te verwijzen, bestemd
voor de dienstboden en loopers van
winkels en magazijnen.
Hoewel in Berlijn al degenen, die
tot de „Gesellschaft", de toongevende
kringen, wenschen gerekend te wor
den, zich in de vacantie-maanden
als 't ware verplicht voelen, op reis
te gaan, ook de categorieën, wier kas
tegen een dergelijke aderlating aller
minst bestand is, kan Berlijn in de
zen tijd toch onmogelijk een dooie
stad genoemd worden, al sluiten ook
eenige schouwburgen hunne deuren.
Wanneer de bewoners er op uittrek
ken, komen de provincialen en bui
tenlanders in drommen opzetten. De
De provincialen willen de veel be
sproken Siegesallee en al de nieuwe
standbeelden toch wel eens zien. Hoe
langer hoe meer wordt Berlijn met
omstreken een sterke magneet voor
den vreemdeling. Zelfs gedurende de
snikheete dagen en weken van de
afgeloopen maand Augustus waren
hotels, hotels garnis en chambres
garnis, zooals „gemeubileerde ka
mers" in de officieele taal genoemd
worden, meer dan vol. Niet minder
dan 102.595, dus ruim honderd dui
zend vreemdelingen hielden hier in
Augustus verblijf. In Amsterdam
wordt dikwijls steen en been geklaagd
over he tgeringe reemdelingenbe-
zoek. Of zich in onze hoofdstad,
viermaal kleiner dan Berlijn, ruim
25.000 vreemdeliugen gedurende de
gloeiende Augustusdagen hebben op
gehouden, betwijfel ik dan ook sterk.
Daarvoor levert Amsterdam al te
weinig gelegenheid tot verstrooiing.
Er is bijna niets te doen in den zo
mer. Een paar keer in de week een
concert, in Artis en Concertgebouw,
en men is vrijwel au bout de son
latin. Vreemdelingen, die niet spe
ciaal hun studie maken van musea,
weten niet wat ze met hun vr en tijd
in Amsterdam moeten aanvangen.
Dezer dagen vertelde me nog een
Zaanlander, dat een Engelsche han
delsvriend, die in Amsterdam vertoef
de, hem „gesmeekt" had, toch den
Zondag over daarheen te komen,
daar hij zich anders alleen zoo doo-
delijk zou vervelen.
Onder de vreemdelingen, die in
Berlijn neerstrijken, staan de Russen
in de eerste rij. Vroeger beschouwden
zij de stad als niet veel meer als
een „doorgangshuis" op de reis naar
Parijs en Nizza, maar tegenwoordig
vindt de hoofdstad van Duitschland
hoe langer hoe meer genade in hun
oogen. Zij zijn tot de conclusie geko
men, dat liet „sich auch leben lasst"
hier en dat aan aumusementen van
allerlei aard, rijke restaurants etc.
evenmin gebrek is als in Parijs. Niet
minder dan 6126 Russen waren verle
den maand hier, in verhouding echter
nog veel meer Denen (1168) en Zwe
den (1094). Holland leverde met 658
personen ook een sterk contingent,
slechts iets minder dan Frankrijk,
van waar 693 personen arriveerden,
tégen 4035 uit Oostenrijk, 1071 uit
Engeland. 461 uit Zwitserland, 232 uit
Italië, 364 uit de Balkanstaten, 257
uit Noorwegen en 237 uit België.
In de afgeloopen week heeft de stad
een illustren gast geherbergd. Daar
toe uitgenoodigd door de Berrijnsche
sectie van den Alldeutschen Verbond
(een kleine vrij-konservatieve, anti-se-
mitische partij), vertoefde hier gedu
rende een dag of acht president Steijn
met familie en adjudant. Te zijner
eer had een ontvangst voor genoodig-
den in kleinen kring plaats, doch op
uitdrukkelijk verzoek van den presi
dent volgde hierop geen officieel ban
ket. daar (le reconvalescent zich nog
zeer in acht moet nemen en zijn han
den nog niet volkomen in zijn macht
heeft.
Onwillekeurig denkt men bij dit
bezoek terug naar de eerste dagen
van December 1900, toen de oude
Kruger zijn weg naar Berlijn niet kon
vervolgen, en zich genoodzaakt zag,
in Keulen van koers te veranderen,
en naar de drie onvergetelijke Octo-
berdagen van 1902, de dagen van het
bezoek der met overweldigend enthou
siasme ontvangen Boeren-generaals.
Van opgewondenheid was ditmaal
natuurlijk geen sprake. Men had de
komst van den president opzettelijk
geheim gehouden; slechts enkele bla
den, de zoogenaamde „nationale",
zooals Deutsche Tageszeitung enTag-
lische Rundschau, waren een dag te
voren er van verwittigd, doch op de
bureaux van den Lokal Anzeiger, die
anders overal als eerste met z'n neus
bij is, vernam men eerst den volgen
den dag wie in het Westminster hotel
was afgestapt. De gasten werden in
kleinen kring met veel distinctie en
hartelijkheid ontvangen, doch het
groote publiek, dat een paar jaar ge
leden „aus Rand und Band" zou zijn
geraakt tijdens of kort na den oorlog,
wanneer president Steijn naar Berlijn
was gekomen, nam uit den aard der
zaak weinig notitie van don gast, zoo
als trouwens ook in de bedoeling lag
van hem zei ven en zijne gastheeren.
In keurige equipages doorkruiste
f het gezelschap gedurende eenige da
gen de stad, doch slechts door weini
gen werd de president herkend. Op
zijn uitdrukkelijk verlangen reden de
gasten den 2en September ook naar
de vlakte van Tempelhof, waar de
Keizer in gezelschap der Keizerin,
verscheidene groothertogen, prinsen
en prinsessen de jaarlijksche herfst-
parade inspecteerde van de gecombi-
Een Tocht per
Motorrijwiel.
(Vervolg).
Van Scarbow naar Doncaster over
al No. 1 tot Wakefield, daar werd
naar Engelsch gebruik om 5 uur ge
stopt voor thee. Ik kwam 1, dus ging
1. reed een mijl en... stop. Iets wat
ik nog nooit had gehad gebeurde de
opsluiting van mijn ontsteker was
losgeloopen en zat in liet ontstekings
kastje. Ik zou 'er dat ding eens gauw
weer opdraaien, maar jawel, de draad
wou niet meer pakken eindelijk, na
een goed half uur, toen er niets meer
van de rijders te zien was, kreeg ik
hem te pakken. Alsof het een levend
wezen was, een paard bijv., zei ik
tegen mijn motor„ziezoo, nu wat
je kunt rrr...t
Ik heb nog nooit zóó hard gereden,
van Wakefield naar Doncaster 41
K.M. in 36 minuten en 15 seconden,
ik passeerde een trein heuvelaf en
stoof voorbij de 31/2 en 3 3/4 paards.
Ik It ad geen tijd op te merken hoe
veel rijders en wie ik passeerde, doch
vond liet vreemd vlak voor de stad
den 28 paards Daimler Contrölewa-
gen in te halen 'full speerik Toen ik
t.e Doncaster aan het hotel The Rein
deer kwam, bleek het, dat ik 15 sa-
conden over mijn minimum-tijd was,
en... eerst. Toen kreeg ik van Mr.
Orde, secrëtaris van de Engelsche
Automobielclub, in het bijzijn van 2
a 300 menschen een compliment over
het loopen van mijn motor.
Een vermakelijk gesprek had ik ook
met een der mededingei*s, die meen
de, dat ik minstens 5 of 6 P.K. had.
Hij vertelde mij, dat hij slechts 31.4
H.P. had, 82 maal 85 diameter en
slag, en dat hij daarom niet zoo
hard kon. Het was aardig zijn ge
zicht te zien, toen ik hem toonde, dat
ik slechts 3 paard had, 80 maal 80
m.M. ,,I sooner should have your
machine, it looks very comfortable"
zei hij, en toen was het weer tijd om
te vertrekken. Den volgenden dag
moesten wij een plaats passeeren
waar er mij veel aan gelegen was
eerst door te komen, dat was Coven
try. de Engelsche fietsen-, motor- en
aütomobielenstad bij uitnemendheid,
en ik was eerst. Honderden, neen.
duizenden, voor een groot gedeelte
vaklui, stonden langs de straten ge
schaard, om de reeks te zien passee
ren, en toen passeerde de eenige
vreemdeling éérst. Er was misnoe
gen en teleurstelling op de gezichten
te zien en ik groeide er in. Ik had
moeite mij të dwingen geen uiting
aan mijn vreugde te geven, door an
ders dan met een ernstig gezicht er
door te rijden: Toch was ik veilig,
geen seconde is er mij wat in den
weg gelegd. Eindelijk door Coventry
naar Warwick en daartusschen een
..heuvel" in den waren zin des woord?.
Ik gaf mijn machine gauw nog een
pomp olie en stormde naar omlaag
van den eersten heuvel af. Op den
tweeden heuvel een heele drom auto's
en menschen, dat beteekende dat ik
een van de allerzwaarste heuvels voor
mij iiad. Ik vervroegde mijn ontst.e-1 kon ik, hoewel ik alles van mijn kar
king tot het uiterste en viel compleet j vergde wat mogelijk was, niet alleen
naar beneden., om plotseling uit een: niet in minimum tijd, maar zelfs niet
voorover gebogen houding ineen ach-, in maximum tijd de contróle passee-
Itr. roit Allac -7o 1 yetnr L-nm1' tlflphl iï,"
terwaartsche over te gaan.
Het was daar iets Cordon-Bennett-
achtigs; in een oogenblik bereikte ik
den kam nog steeds in snelle vaart
onder een hoera'tje zonder trappen,
alle anderen trapten mee.
In Warwick eerste met een drie-
duimschen spijker in mijn band.
Toen ik na den lunch weer op (1e
plaats van het hotel kwam, stonden
twee heeren op een heelen afstamt
van mijn kar te praten. Zij konden
haar niet zien en zagen mij ook niet.
Toevallig ving ik echter eenige woor
den van hun gesprek opdie waren
..What make is it?" „Dutch!"
(Waar is hij gemaakt In Hol
land). Ik kan het niet helpen, maar
ik heb toen mijn handen gewreven
ren. „Alles zal reg kom", dacht ik
maar, en maakte maar weer mini
mum naar Oxford, dat was echter
heel anders dan eerst No. zestien
O, dear
Wij waren opgedund, tot ik meen
van twee en twintig, de kleinste helft.
Allerdwaaste pannes kon men zien,
van een was de carburateur door
midden gebroken gewoon onbegrij
pelijk; een stuk koper 3 c.M. hoog en
7 a 8 m.M. dik, dat de flotterkamer
met de sproeikamer verbindt, brak
glad af, een ander had drie uitlaai-
ventielen achter elkaar stuk, terwijl
hij het nog nooit gehad had en nie.s
bijzonders aan de motor viel te ont
dekken.
Het meest vervelend moest het wel
alsof zij bevroren waren. Aan den voor den Bat 3 3/4 P.K. rijder zijn.
start werd ik gekiekt en toen ging ikjwien na 980 mijlen serieus gereden te
weg, de spijker tikte lustig tegen het j hebben, op 20 mijl afstands zijn mo-
spatbord en na 500 meter stapte iktor onbeweeglijk vastslocg.
at voor de reparatie. Ilc nam den bui- Te Marlborough was ik weer eens
tenband af. Wel vervloekt, de spijkereerst, net als op de plaatsjes. die
waarachtig weer in denzelfden lap op wij van Oxford waren gepasseerd,
de lasch een lap, die reeds vier j Vrijdagavond voelde ik mij echter
punctures herbergde, had een vijfde ongesteld, wat Zaterdag toenam. Nr.
dwars door zich. Met geweld kreeg,Marlborough verlaton te hebben,
ik hem er af (ik heb hem nog) en moesten wij een heuvel beklimmen,
maakte er toen een van ik denk 12! doch daar de boel niet klaar was een
bij 16 c.M., die ik over het geheele half uur in de zon staan. Ik ging tv
zaakje hc-en plakte daarna proboe- al eens bij in het gras liggen, doel
ren in te halen, maar jawel, het was
weer een ongeluksdag of beter mil-
dageven later weer een spijker,
maar nu toch fatsoenlijk op een af
stand van eenige centimeters. Toen
li
liet werd hoe langer hoe erger. Ein
delijk kon ik doorgaan, on kon den
heuvel opgaan, doch ik zag den hee
len heuvel niet meer, het was wat
men daar noemt een „bad start". Ik
kwam boven, doch dood op van den
heuvel af een remproef, die ik geheel
werktuigelijk deed, en toen naarLpp-
den, tegen den wind gelukkigdat
frischte mij in zooverre op. dat ik
mijn stuur weer zoowat kon houden,
liet was hier niet meerwelke motor,
doch welke rijder houdt het uit.
Mijn machine dreunde geweldig
onder mij, een hooge stofwolk, haast
als van een auto, vloog op en succcs-
sievelijk haalde ik de eerst gestart en
in, net voor de laatste tea place kreeg
ik den voorste te pakken. Na 15 mi
nuten stop ging ik weg. doch moest
wachten de eenige keer, dat het
niet „rech" ging. Crundal op Hum-
be r 2 3/4 en Williamson op Rex 3 l i
P.K. waren te vroeg gestart en ik
werd opgehouden. Ik snapte liet on
middellijk ik mocht tot geen prii?
eerst in Londen aankomen.
Eindelijk kreeg ik na protest mijn
kaart en vloog ik op mijn kar; ecm
halve minuut later had ik 70 K.M.
vaart. Er waren gec-n controles meer,-
dus ik kon zoo hard gaan als de om
standigheden toelieten en na eenige
K.M. compleet racen zag ik den Rex
blinken en een eindje verder denHum-
ber. Als een tijger sprong mijn kar
over den weg (deze kar had reeds
lang den naam van „hardlooper"! en
in enkele minuten ..had" ik hem.
..Eerst" kon ik niet nalaten te roe
pen. C.rudal zei iets wat ik hier niet
zal herhalen, docli het teekende zijn
teleurstelling.
Met woedende vaart vloog ik Lon
den tegemoet, en was reeds gena
derd op 8 K.M van het eindpunt,
toen ik plotseling den weg voelde
..band lek", ja ..band lek", maar
lóópen zal je tot het achterwiel in
elkaar zakt, vóóruit
Daar komt als een geroepene uit
een andere straat de heer Teste, de
bekende automobilist.
I „Hallo mister Teste, please am
I Iright for Hydepark corner
..Yes!"
„I am first in the Trials, but I
don "tknow the road."
„1' II show you if yon like".
„Thank you. but not too fast, I have
punctured, make 20 milos."
„Allright
„Hurrah, t is the AltèmY
..Thank you sir. keep still please,
halve second ..thank you,much obli
ged."
Ik was gekiekt, nog op mijn kar,
onherkenbaar van het stof. Nu gauw
een telegram naar huis„First in
London", toen een cab, naar het Ho-
jtel, een paar uur rusten, toen een bad.
een diner in oen Italiaansch restau
rant, een heel korte wandeling, en
weer naar het hotel.
's Maandags moesten de machines
loopen om stuk voor stuk gecontró-
leerd t.o worden.
..Number one-second-three.. Num-
ber twelve. Ah, the Flying Dutch
man alles in orde. behalve mijn
achterrem. die had ik zóó gebruikt,
dat zij aangezet moest worden. Nog
maals gekiekt en de Trials waren aan
i hun eind. Vermeld dient te worden
dat 3 machines met 3 verschillende
magneto's nieuwste soort gestart wa
ren en geen enkele aankwam.
Dinsdagavond keerde ik blij terug.
