NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD. Onder Betoovering 22e Jaargang. No. 6522 Verschijnt dagelijks, benaive op /.on- en Feestdagen. DINSDAG 4 OCTOBER 1904 33 HAARLEM'S DAGBLAD ABONNEMENTEN ADVERTENTIE N: Voor Haarlem PER UR'E MAANDEN: j 2Q Van '~5 reSels 50 C,s-J iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom 'der (=Fli Haarlem van 1 5 regels ƒ0.75, elke regel meer ƒ0.15. Reclames 30 Cent per regel. gemeente)„1.30 v; A V Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat. Franco per post door Nederland1.65 0/' X, ry j Kleine advertentiën 3 maal plaatsen voor 2 maal betalen. Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37 Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 55. de omstreken en franco per post 0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724. Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur j. C. PEEREBOOM. Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122. Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam. Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs, 31bJs Faubourg Montmartre. HAARLEM's DAGBLAD plaatst dagelijks advertentiën van VRAAG EN AANBOD, (geen Winkel-Annonces) voor Een Kwartje per plaatsing DRIEMAAL mits binnen een week, voor TWEE KWARTJES te zamen Betaling contant. Grootte der Adv. hoogstens zes regels. 00RL0GSVAR1A KRIJGSHAFTIGE GEEST EN DOODSVERACHTING. Professor -dr. E. Baelz zendt uit To kio aan de Kölnische Zeitung be schouwingen over den krijgshaftigen geest en de doodsverachting der Ja panners. Aan wat hij thans het laatst in dat blad publiceert is het volgende ontleend. Het menschelijk leven wordt door den Japanner niet van zooveel waarde geschat, dat het niet vaak „weggeworpen" wordt, zoo als de Japansche zegswijze luidt, om redenen die ons dikwijls eenvoudig belachelijk lijken. In de Chineesche en in de Japansche geschiedenis is het dikwijls voorgekomen dat minis ters zelfmoord pleegden omdat hun vorst hun raad niet opvolgde. Vrou wen maken zich soms even goed om politieke redenen van kant. Toen de tegenwoordige keizer van Rusland op zijn reis door Japan, als kroonprins, bij Kioto aan een aanslag bloot stond kwam er een jonge vrouw bij den portier der prefectuur te Kioto en gaf hem een brief met verzoek, dien da delijk aan den gouverneur te geven, daar hij zeer dringend was. De gou verneur deed den brief open en riep onmiddellijk den portier toe de vrouw te achterhalen, daar er anders een on geluk zou gebeuren. Maar het was al te laat. De vrouw lag badende in haar bloed zij had zich de halsslagader geopend de schande, dat. er op den Russischen kroonprins, gast van den Japanschen keizer, een aanslag ge pleegd was, kon zij niet overleven De meest voorkomende oorzaak van zelfmoord bij Japansche vrouwen is echter ongelukkige liefde of huiselijk verdriet. Een onaangename schoon moeder is dikwijls genoeg reden voor een schoondochter om een eind aan haar eigen bestaan te maken. En zelf moord als gevolg van ongelukkige liefde wordt zoo vaak zelfs door beide slachtoffers tegelijk gepleegd, (door verdrinken), dat er voor dezen vorm van dubbelen moord in het Japansch één woord bestaat. Van tijd tot tijd komeiudeze gevallen bijna epidemisch voor en dan is de regeering genood zaakt de poging er toe strafbaar te stellen. Bij de thans in het veld zijnde Ja pansche soldaten komt een bijkans fanatieke stervensmoed voor. Het is hun trots liever te sterven dan zich gevangen te geven. Toen het onbe schermde transportschip Kioesjoe Ma- Drie Japansche zeelieden konden, zwemmende, de kust bereiken. De ove rige verdronken. Het Wladiwostok-leger, onder com mando van generaal Liniewitsj moet gereed zijn Korea binnen te rukken, om daar den geheelen winter te blij ven. De Japanners hebben 20.000 man op marsch om deze beweging te ver ijdelen. Binnenland roe door een Russisch oorlogsschip in j den grond geboord werd, weigerden de troepen van den Japanschen bo dem zich over te geven. Ze stierven liever, en grootendeels door eigen hand. Mag dit voor ons gevoel over- dreven, ja verkeerd zijn, omdat deze door der soldaten voor hun vaderland geen nut heeftmogen wij ook den ken aan de achterblijvende familie leden, ouders, broers en zusters, vrouw en kinderen, de Japansche go- dachtengang is deze Wanneer de Ja pansche soldaat ten oorlog trekt, dan verbreekt hij alle banden, die hem aan familie of aan een persoon bin den. Hij is voor de familie, zij voor hem zoo goed als dood. Als de ver trekkende uit den wijnbeker water drinkt, beteekent datafscheid voor eeuwig. Dan is hij vrij, vrij van alles wat hem aan het leven bondhij heeft met het leven afgedaan en het gesteld in den dienst van het vader land. Zijn energie wordt sterker, con centreert zich op den strijd. Een Euro peaan meent, dat de bereidwilligheid om voor zijn land te strijden, hem van de plichten ten opzichte van zijn familie niet ontslaat. Midden in het gevecht zal hij aan zijn gezin denken. Het is intusschen duidelijk dat een man, die in geen enkel opzicht meer aan het leven gebonden voelt, wiens eenige gedachte de vijand is, een ge vaarlijker tegenpartij is, dan hij, die bij alle dapperheid nog andere ge voelens blijft kennen. Hiermee is ook verklaard het schieten van de Japan sche artillerie in den slag aan de Jaloe, dat door alle Europeesche oog getuigen eenvoudig phenomenaal ge noemd wordt. Oog en hand van den Japanner blijven onder het vuur van den vijand zoo rustig als thuis op de schietbaan. Immers voor dit uur heeft hij jarenlang geleerd en gewerkt. Nu moet hij toonen dat hij op de levende schijf, die de vijand is, evengoed kan mikken als op een houten of ijzeren. Hij is hierheen gekomen om te strij den en te sterven en het psychologi sch© oogenblik vindt hem bereid en wel te moede EEN JAPANSCH SCHIP GEZONKEN. Uit Petersburg wordt geseind aan de Engelsche ochtendbladen dat een telegram uit Kharbin ontvangen meldt dat een Japansch zeilschip met 172 man aan boord, gezonken fs bij Sakhaline door het vuur uit Russi sche kustbatterijen. PANOPTICUM. Ia ,,De Telegraaf' lezen wij de vol gende niet onaardige schets Tusschen de menigte heb ik mij be wogen. Niet tusschen de menigte, die zich verdringt achter 't paleis om 'n glimpje op te vangen van al de gou den uniformen, die in bakjes naar t hofbal worden gerold. Neen. Ik be woog mij tusschen de menigte leven deen doode menschen in "tpanopti cum. De maand spoedt ten einde en heden is 'tde laatste dag, waarop 't publiek met 'n kwartjeskaart al het moois van 't deftige wassenbeelden spul aan de Amstelstraat kan gaan genieten. 'tWas dan ook vol gister avond, stampvol. En er is bewon derd. Bewogen H. M. de Koningin n Haar Gemaal zich in de halzaal van het paleis en werden Zij er bewonderd door de élite der stad, hier in die andere balzaal bewogen zij zich niet, maar werden er niet minder om be wonderd, al was 't dan ook door kwartjespubliek. Kaik eris, moe, de Koningin, sprekend He ja, en de Prins, wat 'ngezel lig dik hoofd, z'n steek is 'm te klein. En in de balzaal was zoo'n eigen aardig allegaartje van genoodigden. Daar stond de Koningin-Moeder en daar zat Koningin Sophie, daar stort ten drie Pausen tegelijk hunne zege ningen over het publiek uit. Daar was Koningin Victoria en Willem II. In de groote middenzaal speelde de hof muziek. 'tWas 'n groot draaiorgel, waarop 'n zestal popperige Duitsche muzikantjes vioolstreken en bliezen. Rechts van 't orgel stonden Cecil Rho des en Chamberlain met luisterende gezichten, alsof ze zooeven 'n dubbe'- tje in t orgelgleufje hadden geduwd, en iinks stond Rochefort, woedend starend naar 't publiek, de handen ge reed om den eersten den besten m z'n lurven te pakken. Naast hem peinsde Pasteur over 'n nieuw serum. En de mannekes op t orgel bewogen ■Ie kopjes, streken en bliezen, terwii do muziek piepkraste. In den hoek vóór t hokje; waar Mozes in z'n mandje drijft, was t 'i gedrang Och-chut wat 'n dotje van 'r kind Da's Mozes in z'n mandje. --- En die juffrouw tusschen de bie zen da's die Egyptische Koningin. Welnee, da's z'n moeder. Nee, 'tis z'n zuster. Verder schuift de bewonderende fa milie, 'n juffrouw met 'n rood, dik ge zicht nadert. - Och, kijk nou toch eris wat 'n lief kind, moest dat verdronken wor den, meheer? -— Ja, maar 't is gered. Och wat gelukkig, zoo'n dotje, om dat nou te willen verdrinken. Op 'n rijtje staan de beroemde man nen. Da's Schiller, moe, ken-ü-'m -- Welnee jongen hoe zou 'k d- man kennen - Is dat dan niet. die gemeene moordenaar Nee jongen, de moordenaars stane hier niet, die stane in de gru welkamer. Zoo trekken ze langs de groepen, langs Paul Kruger met z'n vlasch- baardje, langs Zola met z'n artikel ,;j' Accuse" in z'n vingers, in ge sprek met Frederik den Groote en Darwin, langs Conscience, zittend *n z'n hoekje als 'n misselijk geworden toeschouwer. Ze verdwijnen in den dwaaltuin, ze klimmen op naar den spiegel-driehoek of bewonderen de eindelooze rij baddames. En enkelen verdwijnen in de gruwelkamer, waar ze elkaar Muizelaar en Van der Laan vijzen, griezelend van afschuw of waar ze elkaar de groep van de kwar tjosvinders uitleggen. En da's nou de ton. Moesten ze daar in Ja, luister maar, 't staat in het boekje. (Vader leest voor uit 't hoekje; ..De ton of schandton, afkomstig uit Delft, heeft den vorm van eenhoepei is 226 jaar oud en diende om meis jes of vrouwen, die onzedelijk leef den, te straffen." Adresdebat en bij de Staatsbegroo- ting en bij Hoofdstuk V als eerste per soon geïnteresseerd is, zoowel in de Tweede als in de Eerste Kamer, hoe hij tijd zal moeten" vinden om zich voor de verkiezingen, van 1905 bezig te houden met de verschillende wets ontwerpen, waarop met name het bij zonder onderwijs en de arbeiders wachten." Het blad vreest, dat het slot dezer vierjarige periode van Christelijk be wind nog triester zijn zal dan de inhoud van deze Troonrede. „Slechts alleen de aangekondigde belastingverhooging is wat ons in dit Woord uit den Koninklijken mond be langrijk voortkomt. „Belangrijk, doch waar deze toe zegging gepaard gaat met.de bekend making van de middelen, die de Mi nister van Financiën daartoe wil aanwenden, een nieuwe en grievende teleurstelling. ..De verhooging van de drankac cijns met 11 staat ons tegen, omdat het naar onze opvatting de Overheid niet geoorloofd is uit deze volkszonde In de dagen toen de vroegere Re geering gevestigd was in het huis of in den wagen, waar de wd. Presi dent met zijn omgeving zich bevond, werd steeds trouw de Regeeringsvlag meegevoerd, totdat de wacht in han den der Engelschen viel. Komman- dant Schröder trachtte evenwel de Vierkleur voor schade bewaard te houden en verborg haar daartoe op zijn lichaam tot hij in Pretoria kwam. Daar kreeg hij gelegenheid de vrouw van een vriend te spreken en aan haar overhandigde hij de vlag. Met moeite gelukte het mevr. P.. dit symbolische doek door de wacht te smokkelen en. zorgvuldig werd het verborgen tot de vrede kwam, waar op het nog in een hoekje bewaard moest blijven. Zoo leek het althans maar 't feest der Hollandsche Koning in gaf de gelegenheid hem weer voor den dag te brengen als Nederland- sche vlag. Heeremetij'd, wiere ze daarvoor j nog meer munt te slaan tot stijYing in n ton gezet? vraagt de luisteren-, der inkomsten van den Staaf, de echtgenoote. „Want immers niet de bestrijding - Luister nou, tkomt- „Den ion van het kwaad door middel van een m scdl0aaers dragende, stak hetverhoogde accijns is het motief der hoofd er uit en had het publiek het Regeering. doch alleen de versterking recht., het vuil van de straat op te der financiën. npn1"n Gn ^aar naar *ie^ hoofd tewer- j3n evenmin als deze belasting kan p ons toelachen het voorstel tot heffing van mc evo'b nee. rpaar' van 5 opcenten op de bedrijfsbïT&s- st.el je nou eris voor, dat ze dat nog ^ing lil HC.eV, i.° kon EeToon. -.Dat noemen we een onrechtvaar- an de tonnen op straat, verzekerdedig mj(illel en we doen dat met te zij. terwijl hl] zn boekje sloot en de meer vrijmoedigheid, waar do llegee- ton belangstellend bekeek en nadat! rn..._j. ■■■■■PHI HHPPHnadat ze beiden nog lekker gegriezeld had den van de folterbank en de ral- braak, namen ze, evenals al de vide- ren. 't mooie en griezelige mee in hun hoofden naar huis, waar ze fami lie en kenisscn er nog eens mee ver- Uit de Pers ring zelve in deze Troonrede ver klaart. dat de toestand in meer dan een bedrijf, als gevolg van buiten- la ndsche mededinging rechtmatige verwachtingen teleurstelde. „Hoe bij ^zulk een getuigenis, het plan kon rijpen om het reeds zoo ge drukte bedrijf nog zwaarder te tref fen door *n bovendien zoo verlijdelij- ke heffing van Rijksopcenten. wij-ver mogen het niet te verstaan. „Inderdaad, dit slot van de laat ste Troonrede het is triester nog dan DE TROONREDE. „Weinigen, zoo schrijft de Chris ten-De m o k r a a t, zullen vermoed de weinige toezeggingen, die ons wer-' hebben, toen in 1901 het Ministerie- den gedaan." Kuyper optrad met zoo hoogen moed Het 1)lad zucht, hoe geheel anders en met zoo schoone belijdenis, dat dit alIes had kunnen zijn, had de Re in 1904 het laatste zittingjaar zou geering zich slechts gehouden aan de aanvangen met een Troonrede, die, drie hoofdpunten van haar Pro- naar onze meening, niet beter kau eram- worden gequalificeerd dan. als een j triest slot. „Wanneer men dit staatsstuk ont-1 doet van al de gebruikelijke franje,1 dan blijft er nog niet veel anders over dan een weinig zeggend en een even' weinig beduidend gelegenheids- of J wel verlegenheidsspeëchje. Gemengd Nieuws DE NED. VLAG EN DE VIERKLEUR. Te Pretoria heerschte op Koningin- .Dat het belangrijk wetsvoorstel nedag een feestelijke stemming en een tot verzekering van ouderdom en in- groot aantal Hollanders en oud-Hol- validiteit nu eindelijk „zal worden landers hadden van hun liefde voor toegevoegd aan de onderscheidenden onze Koningin blijk gegeven door het vmigon jare aangekondigde voorstel- uitsteken van de Nederlandsche vlag. len van wet", het kan slechts nieuwe 't Is verrassend, zoovelen van die teleurstelling wekken. natie als nog altijd in den Trans- Teleurstelling althans voor deve- vaalschen zetel cTëFRegeering wonen! len, die nog altijd meenden, dat men, al vertrouwende, zonder vreeze de vervulling van de afgelegde beloften op dit stuk, met gerustheid kon af wachten." Het blad zegt. dat nog niets hoege- Zeker meer dan een paar duizend, zoo schrijft de „Volksstem". Voor enkele gevels werd een vlag getoond, die nog de sprekende ken merken droeg van betore dagen. Op één plekje zagen wc er een, waarvan naamd is verkregen van wat als een smal strookje groen,achterge- hoofdschotel zou worden gegeven tot bleven tegen 't roodr wit '-n blauw. spijze van het wachtende volk. „We zien ja, wat vogels in de lucht, maar in de hand hebben we er nog geen, zelfs geen enkelen kwakkel. „De ter onzaliger ure vooropgezette Hooger Onderwijswet, zij zal aan stonds opnieuw tijd in beslag nemen èn van Regeering èn van Kamer, en nog altijd blijft het ons een raadsel, hoe Minister Kuyper, die en bij het' bonden. de herinering aan de vroegere vrij heid wakker riep. En in Fairview, Arcadia, waaide nog een echt oud- Republikeinsch doek. maar door de veranderde landsomstandigheden ook in zooverre gebreideld, dat de strook, die de kleur der hoop weergeeft, om den stok gewikkeld was. Aan dit doek is een belangrijke geschiedenis ver- CALAIS—DOVER. De bouw van een verbinding tus schen het vasteland en Engeland, zoo dat men voor de reis geen booten meer noodig heeft, behoort tot de vraagstukken, die sedert vijftig jaren technici en diplomaten bezig houden. Sedert het in 1857 uitgewerkte plan voor eeu spoorwegtunnel onder het Kanaal, dat door den Franschen in genieur Thomé de Garmond werd ge maakt, werd er meermalen een balle tje van opgeworpen. De Fransche Kamer nam in 1874 een wet aan, die de middelen tot uit voering van het plan ter beschikking stelde, en ook aan het Engelsche werd door Gladstone een wetsvoor- dracht voorgelegd om het project uit te voeren. Het plan mislukt© tenge volge van de vrees der Engelsche mi litaire autoriteiten, wien een in En geland uitmondende tunnel al te ge vaarlijk scheen voor de veiligheid van het eilandenrijk. Do technici lieten zich evenwel niet afschrikken en arbeiden nu aan het grootsche plan van een overbrugging der zee. In plaats van onder water, zou men ter geruststelling der be angste landsverdedigers een brug over zee leggen. Dit denkbeeld leed schipbreuk door internationale diplo matische bezwaren. Eenige mijlen van de kust behoort j de zee aan alle volkeren en zij kan i dus maar niet zoneter meer, om het I zoo eens te noemen, door Engeland en Frankrijk bebouwd worden. Bo- I vendien zijn de geringe afmetingen en de mist in deze drukste aller zee- I straten reeds zonder de nieuwe hin dernissen van een bouw op pijlers ge vaarlijk genoeg voor de scheepvaart, zoodat het niet opgaat, deze door een nieuw soort kunstmatige ijzeren klip pen te vermeerderen. Doch nu is er een nieuw project ge vormd. dat wel in staat schijnt, om liet reusachtige werk ten. uitvoer te doen komen. De heer Bunau-Barilla heeft, een plan uitgewerkt, dat zich alle inmiddels bij het bouwen van boven- en ondergrondsclie spoorwe gen ten nutte maakt. Hij combineert de tunnel en de brug. Van Calais moet een tunnel 27 K. M. ver do spoorwegbaan onder zee 3 K.M. van de Engelsche kust brengen. Daar wordt dan een kunstmatig oiand gebouwt, om tot steunpunt te dienen van een 3 K.M. lange brug, over welke dan de treinen over de golven naar land kunnen komen. Op deze wijze wordt de scheepvaart niet gehinderd, daar negen tienden, van den afstand door de tunnel wordt ingenomen. Aan de andere zijde is de nerveuze vrees der Engelschen vooar een eventueele militaire lan- FenlUetnn. door FRANK FRANKFORT MOORE. Uit het Engelseh. 7) Mevrouw La Roache gaf een schreeuw, toen zij het staal zag glin-' steren, zij sprong overeind, maar de oude man verloor Claire geen oogen blik uit het oog, en Claire week geen j duimbreed achteruit. ..I Wilde u ze mij afnemen zei hij heesch. Raak ze aan en ik zal u doo- den, waar ge staat. Begrepen Kom, Mr. Sullivan, zei Claire, ga zoo spoedig mogelijk met uw kaarten naar uw eigen kamer, en niemand zal probeeren ze u te ontnemen. Ik be- loof u, dat ik ze zal verbranden, als ze onder mijn bereik komen. Als ge ze op een veilige plaats wilt hebben, bewaar ze dan onder uw hoofdkus sen. En ga nu heen, alsublieft. Zij keerde zich van hem af en ging naar haar moeder, die over al haar leden beefde van schrik. Nu, Mr. Sullivan, herhaalde Claire. De oude man verborg het .spel kaar ten in zijn boezem. Toen schonk hij nog een glas whiskey in en sloop zonder een woord te spreken, de ka mer uit door een deur aan de andere zijde. Alleen toen hij op 't punt stond de deur achter zich te sluiten, keerde hij zijn hoofd langzaam om en wierp een waanzinnigen blik op moeder en dochter. Toen lachte hij even en ver dween in de duisternis. HOOFDSTUK III. Krankzinnig en gevaarlijk krankzinnig ook juist, waar ik zoo bang voor was riep Mevr. La Roache uit Wat een dwaze droom is dat ge weest, zgi Claire. Maar de gedachte van een Iersch kasteel te bezitten, ter wijl wij en pension waren te Nizza, was te veel voor ons. Een Iersch kas teel Hoe ter wereld konden wij zoo wdaas zijn? riep de moeder uit. Wat oen dag niets dan teleurstellingen Ik dacht voor een oogenblik, dat die ellendige, oude gek je wilde vermoor den, Claire. Dat was absurd, zei Claire. Hij is te zwak om meer te doen met zijn mos dan er een snee brood mee af te snijden. Arme oude stakkerZag u hoe hij die kaarten aan zijn hart drukte? De hartstocht van zijn leven de verwoesting van zijn leven. Maar nu is hij weg. en wij moeten trachten het ons zoo gemakkelijk mo gelijk te maken voor den nacht slechts voor één nacht wij kunnen het toch wel één enkelen nacht uit houden, en er zal nu wel niets bij zonders meer gebeuren. Ik zal nog wat meer turven in den haard leg gen, en dan kunnen wij slapen in onze stoelen. Ik kan haast niet meer van slaap, maar mijn zenuwen zijn zoo van streek, dat ik geen kans heb, rust te vinden, zei Mevr. La Roache hui verend en met een blik in de rich ting van de deur, waardoor Mr. Sulli van verdwenen was. Er is niets om zenuwachtig over te zijn. zei Claire geruststellend. Ik zal mijn uiterste best doen en alles in 't werk stellen, dat wij van dien leant ten minste niets te vreezen heb ben, voegde zij er bij, toen zij Tien blik van haar moeder volgde. I-Ielp mij de tafel voor de deur zetten, zij gaat naar den binnenkant open. De tafel was zeer zwaar maar met groote moeite wisten zij haar voorde deur te plaatsen, en zij waren over tuigd, dat de oude man niet instaat zou zijn die barricade weg te duwen. De andere deur, die in de hal uit kwam. wist Claire te sluiten dooreen methode, die zij van haar vader ge leerd had. als zij zoo nu en dan hun omgeving niet vertrouwden. Zij duwde met kracht het lemmet van een mes het mes. waarmede Mr. Sullivan haat bedreigd had tusschen een der naden van de deur post, zoodoende er een soort van grendel van makend. Nu, lieve moeder, nu kan u met een gerust hart gaan slapen onder het dak van uwe voorouders. Het zal mij intusschen verwonderen of er nog iets van het dale is overgebleven, zei Claire. Je bent toch niet van plan de kaarsen uit te blazen? riep baarmoe der. toen zij haar een beweging zag maken in de richting van de kande laars. 'Waarom niet Wij kunnen toch niet slapen, als het hier zoo licht blijft, zei Claire. Och neen, doe die kaarsen toch niet uit, zei haar moeder. Als deze lichten er niet geweest waren, dan zou een uur geleden mij den moed al hegeven hebben. Zelfs terwijl zij brandden verbeeldde ik mij meer dan eens dat ik hoorde h'sh het is hier vol vreemde geluiden, zelfs stem men hoor ik nu luister, Claire. Zij luisterden beiden ademloos duidelijk was te onderscheiden lmt zachte geluid van de vallende asc'i in den haard, maar bovendien hoor- j den zij buiten kwestie menschen spre ken in de naaste kamer. Sullivan was daar niet alleen. I Bedienden er zijn zeker toch bedienden in huis. fluisterde Claire. Zij sloop naar de deur en legde tr haar oor tegen. .en dan het geluid van andere sten Spreckgehiiden drongen tot haar j men hoorde naast de stem van Suil door, maar het scheen wel steeds van. dezelfde stem. Claire schudde haar hoofd, terwiji zij terugkwam. Ik zal "t u gemakkelijk maken voor den nacht, zei ze, de stoelen zoo plaatsende, dat haar moeder zooveel mogelijk kans had in te slapen. Het zou mij onmogelijk zijn de oogen te sluiten, bracht Mevr." I Roache hiertegen in. De herinnering aan de legenden van dit kasteel, die je vader mij verteld heeeft. zou mij gec-n oogenblik met rust laten Hoe gaarne luisterde ik naar al die ver halen, die hij mij in de eerste jaren van ons huwelijk deed Ik vond ze zoo piquant en sommige er van vond hul dip- lik hepaald amusant in dien tijd. Zoo ''herinner ik mij het verhaal van den vreemden, kleinen man, clie alle k,n- sebanden stal, geen vrouw kan sla pen in één bepaalde kanjer van het Kasteel zonder haar kousol Sapperloot, Sir Dick, het loopt ons den laatsten tijd mee. hoorde zij den ouden man met een vloek zeggen. Drie duizend guinjes in den pot bij God, er moet meer zijn dan drie duizend. Ik verwed er tegen ieder der heeren duizend om da* er nu ruiten gekeerd zal worden. Neen, heeren. niet allen tegelijk spreken. Kolonel hoorde ik u niet zeggen, aangeno men Goed aangenomen, mijn heer: en Jeff ook, nietwaar Vooruit dan maar, mijnheer de markies. Hawat, de tien ruiten nu zijn wij quittet markies, maar iii bent mij duizend guinjes Jeff het spijt mij, dat ik u 1 moet vallen, kolonel, maar uw celi; stapel is waarlijk te hoog voor ewi eenvoudig soldaat, mijnheer. Jk durfK at,tnn, zweren, dat wij vóór den morgen '-C- i VPHiP7<U rv.V konsebanden lijk staan ik moet coupeeren. me; ,,,#1 k om zoo grappig! waar? O. zie. alweer ruiten Daljj*2'de. tragische la* i jtoch ook altijd iets komisch zo-, kwam het mij ten minst'- toen voor. ,1 Maar nu kan ik mij er niets anders van herinneren, dan Iwt afsHiuwÏM- ke. Jij hebt er ook wel enkeb* boord. niet. Claire? stier schijnt uw kleu: j markies i De oude man jzijn vrienden vi jaar gebeden. H men van het te zijn, mijnheer speelde kas tn vijftig of ij spetelde me rieden. Hij won ofj verloor denkbeeldig geld. Maar Mevrouw' LaRoac he. die aan j het andere eind van de kamer rt.md le luisteren, beweerde, dat ?i; zoo nu (Wordt vervolgd

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1904 | | pagina 1